Ἡ ἔννοια τῆς Ἀρίας Ἡλιακότητος καὶ τοῦ Ἡλίου ὡς Κέντρου

 Συναγωνισταὶ καὶ φίλοι τοῦ Ἅρματος,

Τὸ Μέγα χειμερινὸν Ἡλιοστάσιον ἐνσωματώνει κυκλοχωροχρονικῶς τὸν γενεσιουργὸν πυρῆνα τόσον τῶν Ἰδεῶν μας ὅσον καὶ τῆς Φυλῆς μας. Ἡ Ἡλιακότης ὡς πρωταρχικὸν θεμέλιον ἀμφοτέρων ἐκδηλοῦται παντοιοτρόπως διὰ τῶν ποικίλων πτυχῶν καὶ διαστάσεων τῆς Παραδόσεώς μας, τῆς Ἀρίας Παραδόσεως. Περὶ τὸ ζήτημα τοῦτο ἔχουν γραφῆ τόσα περισπούδαστα συγγράμματα – καὶ παραμένει, ἐν τούτοις, ἀνεξάντλητον. Κυρίως δὲ ὡς ἐμπειρίωσις, βίωμα καὶ πραγμάτωσις προσεγγίζεται ἡ Ἡλιακότης ὑπὸ τοῦ ἀνθρώπου τῆς Παραδόσεως, ὑπὸ τῶν συνειδητῶν Ἀρίων.
Τὴν Ἡλιακότητα μετελαμπάδευσαν ἀνὰ τὴν Εὐρώπην καὶ μέρη τῆς Ἀσίας οἱ ἐπὶ χιλιετίας μετακινούμενοι Ἄριοι πολεμισταί, ἐκλεκτὴ μερὶς τῶν ὁποίων ἐγκατεστάθη καὶ ἐπεβλήθη ἐπὶ τῆς μείζονος Ἑλλάδος. Ἐκτοπίζοντες δόγματα καὶ ἰδιοσυγκρασίας τελλουρικάς, αἱμοδιψεῖς μητριαρχικάς, δαιμονιωδῶς προληπτικὰς καὶ ἀσταθεῖς σεληνιακάς, ἀνέδειξαν τὴν οὐρανίαν καὶ φωτεινὴν ἁρμονίαν τοῦ ὀντικῶς κεντρικοῦ καὶ ἀνωτροπικοῦ Ἀρίου πολεμιστοῦ-στοχαστοῦ, τῆς παγίας καὶ ἀδιασαλεύτου ἀλλὰ πάντοτε σώφρονος καὶ ἐμμέτρου Πατριαρχίας. Τὸ κέντρον βάρους μετετοπίσθη διὰ βιαίως ἐπιβεβλημένης ἡλιακῆς ἀνδρικῆς βουλήσεως ἀπὸ τὰς ὑπερμεγέθεις γαστέρας καὶ αἰδοῖα μαινομένων καὶ μισαλλοδόξων χθονίων θεαινῶν εἰς τὴν μητίετα, ἤτοι σώφρονα, κεφαλὴν τοῦ πολεμικοῦ ἀλλὰ κατὰ βάθος πάντοτε ἠρέμου Διὸς Πατρός, τοῦ εἰς ἄλλας, φρατερικὰς παραλλήλους ἐκδοχὰς γνωστοῦ ὡς Djaus Pitar, Ju-piter, Ziu Fatir καὶ οὕτω καθ᾿ ἑξῆς. Διαστάσεις τῆς ἰδίας ταύτης Ἡλιακότητος έκπροσωποῦν κατ᾿ ἐξοχὴν ὁ ἀπαστράπτων μουσηγέτης Ἀπόλλων, ἀντίστοιχος τοῦ Σκανδιναυϊκοῦ Baldur, καὶ ἡ βαλκυριοειδὴς Ἀθηνᾶ, ἐκπηδήσασα δίκην πολεμικῆς βουλήσεως καὶ πατριαρχικῆς ἡλιακῆς σοφίας ἐκ τῆς κεφαλῆς τοῦ Διός-Πατρός, ἄνευ μητρός καὶ στιγμιαίως, ὅπως ἡ ἡλιακὴ ἀκεραία σύλληψις καὶ ἐνόρασις τοῦ ἡλιοειδοῦς Νοῦ.
Ἡ κεντρικὴ ἡλιακὴ νοητικὴ λειτουργία διαφέρει καὶ ὑπερέχει ῥιζικῶς καὶ ὀντικῶς τῆς ὅποιας ῥασιοναλιστικῆς ἀπεικαστικότητος· σχετικῶς ἔγραψα μετ᾿ ἄλλων καὶ εἰς τοὺς Οἰακισμούς (14, https://www.armahellas.com/?p=14493): “…ἡ μὲν ἔννοια τῆς “ἰδεολογίας” φέρει ἐγγενῶς τὴν ἀπεικαστικότητα, τὴν ὑποκειμενικὴν δοξασίαν … Ἀφ᾿ ἑτέρου ἡ Ἰδέα μπορεῖ μὲν γιὰ τοὺς σοφολογιωτάτους ἀκαδημαϊκοὺς ἀρουραίους νὰ διακυμαίνεται μεταξὺ “ἰδεολογίας” καὶ “ἐννοίας”, συνεπείᾳ τῆς ἰντελεκτουαλιστικῆς/ρασιοναλιστικῆς ἰσοπεδώσεως κατὰ τὸ ἐπίπεδον τῆς ἰδίας των νοητικῆς ἀναπηρίας, ἀδυνατούσης νὰ συλλάβῃ τὴν κατακόρυφον διάστασιν – εἰς τὸν Κόσμον, ὅμως, τῆς Ἀρίας Ὀλυμπίου μας Παραδόσεως ἡ Ἰδέα εἶναι ὀντότης, μάλιστα δὲ κατ᾿ ἀνώτερον πεδίον τοῦ Εἶναι, ὁρωμένη καὶ ἀφομοιουμένη διὰ τῆς ἀνωτέρας νοήσεως καὶ διὰ τοῦ ὀφθαλμοῦ τῆς νοήσεως, ἀνταξίου μυρίων φυσικῶν ὀφθαλμῶν, ὅπως λέγει ὁ θεῖος Πλάτων.” Περαίνων τὸ ἕκτον βιβλίον τῆς “Πολιτείας” ὁ Πλάτων πραγματεύεται ἀκριβῶς τὴν ἀναλογίαν τοῦ Ἡλίου, ὡς μόνου καθιστῶντος δυνατὴν τὴν πλήρη καὶ αὐθεντικὴν ἐνεργοποίησιν τῆς φυσικῆς ὁράσεως, πρὸς τὸ πρωταρχικὸν Ἕν, ποὺ ὀνομάζει τὸ Ἀγαθόν, καὶ τὸ ὁποῖον μόνον καθιστᾷ δυνατὴν τὴν ἀληθῆ ὑπὸ τῶν νοητικῶν μας δυνάμεων ἀναγνώρισιν τῶν νοητῶν, χαρακτηρίζων μάλιστα τὸν φυσικὸν Ἥλιον ὡς “ἔκγονον”, γέννημα δηλαδὴ καὶ ἐκδήλωσιν, Ἐκείνου· λέγει μετ᾿ ἄλλων, εἰς ἕνα ἐκπληκτικῆς διαυγείας καὶ εὐστοχίας ἀνυπέρβλητον δεῖγμα ὑψίστης ποιότητος νοήσεως ὁ θεῖος Πλάτων, χαράσσων συνάμα τὰ μεταφυσικὰ θεμέλια τῆς ὀλυμπίας κοσμοθεάσεως:

…ἆρ᾽ οὖν οὐ καὶ ὁ ἥλιος ὄψις μὲν οὐκ ἔστιν, αἴτιος δ᾽ ὢν αὐτῆς
ὁρᾶται ὑπ᾽ αὐτῆς ταύτης;
οὕτως, ἦ δ᾽ ὅς.
τοῦτον τοίνυν, ἦν δ᾽ ἐγώ, φάναι με λέγειν τὸν τοῦ ἀγαθοῦ
ἔκγονον, ὃν τἀγαθὸν ἐγέννησεν ἀνάλογον ἑαυτῷ, ὅτιπερ αὐτὸ[508ξ] ἐν τῷ νοητῷ τόπῳ
πρός τε νοῦν καὶ τὰ νοούμενα, τοῦτο
τοῦτον ἐν τῷ ὁρατῷ πρός τε ὄψιν καὶ τὰ ὁρώμενα.

πῶς; ἔφη: ἔτι δίελθέ μοι.

ὀφθαλμοί, ἦν δ᾽ ἐγώ, οἶσθ᾽ ὅτι, ὅταν μηκέτι ἐπ᾽ ἐκεῖνά τις
αὐτοὺς τρέπῃ ὧν ἂν τὰς χρόας τὸ ἡμερινὸν φῶς ἐπέχῃ, ἀλλὰ
ὧν νυκτερινὰ φέγγη, ἀμβλυώττουσί τε καὶ ἐγγὺς φαίνονται
τυφλῶν, ὥσπερ οὐκ ἐνούσης καθαρᾶς ὄψεως;

καὶ μάλα, ἔφη. [508δ]

ὅταν δέ γ᾽ οἶμαι ὧν ὁ ἥλιος καταλάμπει, σαφῶς ὁρῶσι, καὶ τοῖς
αὐτοῖς τούτοις ὄμμασιν ἐνοῦσα φαίνεται.

τὶ μήν;

οὕτω τοίνυν καὶ τὸ τῆς ψυχῆς ὧδε νόει: ὅταν μὲν οὗ
καταλάμπει ἀλήθειά τε καὶ τὸ ὄν, εἰς τοῦτο ἀπερείσηται,ἐνόησέν τε καὶ ἔγνω αὐτὸ
καὶ νοῦν ἔχειν φαίνεται: ὅταν δὲ εἰς
τὸ τῷ σκότῳ κεκραμένον, τὸ γιγνόμενόν τε καὶ ἀπολλύμενον,
δοξάζει τε καὶ ἀμβλυώττει ἄνω καὶ κάτω τὰς δόξας
μεταβάλλον, καὶ ἔοικεν αὖ νοῦν οὐκ ἔχοντι.

 -Ἑπομένως κι ὁ ἥλιος, μὴ ὄντας ἡ ὅρασις καθ᾿ ἑαυτή, ὅμως αἴτιος αὐτῆς, ὁρᾶται ὑπ᾿ αὐτῆς τῆς ἰδίας, ἔτσι;
-Ἔτσι, ἀπήντησεν ἐκεῖνος
-Λέγω λοιπὸν ὅτι ὁ ἥλιος οὗτος ἐκδηλώνει ἕνα ἀπόγονον (ἐκροήν, προσωποποίησιν) τοῦ Ἀγαθοῦ, τὸν ὁποῖον τὸ Ἀγαθὸν ἐγέννησεν ἀνάλογον τοῦ ἑαυτοῦ του, ὥστε ὅ,τι ἀκριβῶς ἀποτελεῖ ἐν τῷ πεδίῳ τοῦ νοητοῦ τὸ Ἀγαθὸν ἐν σχέσει πρὸς τὸν (συλλαμβάνοντα) νοῦν καὶ τὰ (συλλαμβανόμενα) νοούμενα, αὐτὸ ν᾿ ἀποτελῇ (παραλλήλως) ἐν τῷ πεδίῳ τοῦ ὁρατοῦ ὁ ἥλιος ἐν σχέσει πρὸς τὴν (συλλαμβάνουσαν) ὅρασιν καὶ τὰ (συλλαμβανόμενα) ὁρώμενα.
-Πῶς; ἀπεκρίθη –ἐξήγησέ μου.
-Γνωρίζεις ὅτι οἱ ὀφθαλμοὶ θολώνονται καὶ τείνουν φαινομενικῶς πρὸς τυφλότητα, ὅταν στρέφωνται πρὸς ἀντικείμενα ποὺ δὲν φωτίζονται πλέον ὑπὸ τοῦ φωτὸς τῆς ἡμέρας ἀλλὰ τῆς νυκτός, ἐπειδὴ πλέον δὲν ὑπάρχει ἐν τοῖς ὀφθαλμοῖς καθαρὰ ὅρασις;
-Βεβαιότατα, ἀπεκρίνατο.
-Ὅμως, ἀπεναντίας, βλέπουν (οἱ ὀφθαλμοὶ) καθαρῶς ὅποτε καταλάμπει ὁ ἥλιος, ἡ δὲ καθαρὰ ὅρασις τότε φαίνεται ἐνυπάρχουσα ἐν τοῖς ἰδίοις αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς!
-Πῶς ὄχι; (: προφανῶς!)
-Παρομοίως, λοιπόν, κατανόησε καὶ τὸ περὶ τῆς ψυχῆς ἀνάλογον τοιουτοτρόπως: ὅταν μὲν αὐτοῦ καταλάμπει τὸ ὂν καὶ ἡ ἀλήθεια, στηρίζεται (ἡ ψυχή) εἰς τοῦτο, φαίνεται δὲ διαθέτουσα νοῦν, καθὼς καὶ τὸ (: τὸ ὂν/τὰ ὄντα) κατανοεῖ τότε καὶ τὸ μαθαίνει: ὅταν ὅμως στηρίζηται (ἡ ψυχή) εἰς μείγματα μετὰ τοῦ σκότους, συγγενῆ τοῦ μεταβλητοῦ καὶ παροδικοῦ, τότε εἰκοτολογεῖ καὶ θαμπώνεται τὸ ἀντιληπτικὸν ὄργανον τῆς ψυχῆς, μεταβάλλον ἄρδην δοξασίας, κι ἐδῶ δέ (κατ᾿ ἀναλογίαν πρὸς τὸ προηγούμενον) φαίνεται πάλιν τοῦτο στερούμενον νοῦ.

Περαιτέρω,

Τοῦτο τοίνυν τὸ τὴν ἀλήθειαν παρέχον τοῖς γιγνωσκομένοις
καὶ τῷ γιγνώσκοντι τὴν δύναμιν ἀποδιδὸν τὴν τοῦ ἀγαθοῦ
ἰδέαν φάθι εἶναι: αἰτίαν δ᾽ ἐπιστήμης οὖσαν καὶ ἀληθείας, ὡς
γιγνωσκομένης μὲν διανοοῦ, οὕτω δὲ καλῶν ἀμφοτέρων
ὄντων, γνώσεώς τε καὶ ἀληθείας, ἄλλο καὶ κάλλιον ἔτι τούτων
ἡγούμενος αὐτὸ ὀρθῶς ἡγήσῃ: ἐπιστήμην
[509α] δὲ καὶ ἀλήθειαν, ὥσπερ ἐκεῖ φῶς τε καὶ ὄψιν ἡλιοειδῆ
μὲν νομίζειν ὀρθόν, ἥλιον δ᾽ ἡγεῖσθαι οὐκ ὀρθῶς ἔχει, οὕτω καὶ
ἐνταῦθα ἀγαθοειδῆ μὲν νομίζειν ταῦτ᾽ ἀμφότερα ὀρθόν,
ἀγαθὸν δὲ ἡγεῖσθαι ὁπότερον αὐτῶν οὐκ ὀρθόν, ἀλλ᾽ ἔτι
μειζόνως τιμητέον τὴν τοῦ ἀγαθοῦ ἕξιν.

 Ἀναγνώρισε λοιπὸν ὅτι εἶναι ἀκριβῶς ἡ τοῦ Ἀγαθοῦ Ἰδέα ποὺ παρέχει τὴν ἀλήθειαν (ἐγκυρότητα) εἰς τὰ γιγνωσκόμενα (ἀναγνωριζόμενα) καὶ τὴν δύναμιν (ἱκανότητα ἀναγνωρίσεως) εἰς τὸν γνωρίζοντα: οὖσα δὲ (ἐνν., ἡ τοῦ Ἀγαθοῦ Ἰδέα) ἡ αἰτία τῆς ἐπιστήμης (ΣτΜ: κατὰ πλατωνικὴν ἔννοιαν!) καὶ τῆς ἀληθείας (ἐγκυρότητος), διανοήσου ταύτας ὡς γιγνωσκομένας πού, παρ᾿ ὅλον των τὸ περίλαμπρον κάλλος, ἂν ἀντιληφθῇς τὴν Ἰδέαν τοῦ Ἀγαθοῦ ὡς κάτι διάφορον καὶ ἔτι ὡραιότερον (καλλίτερον) τούτων, ἀντιλαμβάνεσαι ὀρθῶς: ὅπως δ᾿ ἀκριβῶς κατὰ τὴν ἀναλογίαν μας εἶν᾿ ἐκεῖ ὀρθὴ μὲν ἡ θεώρησις τόσον τοῦ φωτὸς ὅσον καὶ τῆς ὁράσεως ὡς ἡλιοειδῶν, ὅμως ἄτοπος ἡ θεώρησίς των ὡς ἡλίου, ἔτσι κι ἐδῶ, εἶναι μὲν ὀρθὴ ἡ ἀπόδοσις ποιοτήτων τοῦ Ἀγαθοῦ εἴς τε τὴν ἐπιστήμην καὶ τὴν ἀλήθειαν, ὄχι ὅμως καὶ ἡ πρὸς τὸ Ἀγαθὸν καθ᾿ αὑτὸ ταύτισις κάποιου ἐκ τῶν δύο. Ἡ δὲ τοῦ Ἀγαθοῦ ἕξις (προσοικείωσις) δεόντως τυγχάνει πολλῷ μείζονος (μεγαλυτέρας) τιμῆς.
Ὅπως ἔχω καὶ ἀλλοῦ (π.χ. “Οἰακισμοὶ 17”, πρὸς τὸ τέλος) ἐξηγήσει, ἡ παρ᾿ ἀρχαίοις ἰδέα τοῦ ἀγαθοῦ, ἀκριβῶς ὡς ἡλιακότης προσδιοριζομένη, περικλείει ἡλιακὴν σοφίαν, ἀνδρικὸν σθένος καὶ ἀρετήν, πολεμικὸν ἦθος, κάλλος καὶ ἁρμονίαν ἐν ταῦτῷ, ἐν μιᾷ πρωταρχικῇ ἀδιαχωρίστῳ ἑνότητι, ἀμέσως ἐξ αὐτοῦ τούτου τοῦ κεντρικοῦ καὶ ὑψίστου Εἶναι (ποὺ ἐδῶ προσδιορίζει ὁ Πλάτων ὡς “τὸ Άγαθόν”) ἐκπηγάζουσα, συνιστᾷ δὲ συνάμα καὶ τὸ θεῖον γενεσιουργὸν ἀρχέτυπον καὶ ἰδεῶδες τοῦ ὀλυμπίου εἴδους – ἤτοι τοῦ αὐθεντικῶς καὶ πλήρως Ἀρίου θεοειδοῦς ἀνθρώπου.
Ἡ ἱερὰ ἀνάμνησις καὶ σταθερὰ μνημοσύνη τῆς πρωταρχικῆς μας γενεσιουργοῦ κεντρικῆς ἡλιακῆς Ἰδέας, ἐνσωματουμένης κατὰ τὸν ἐκδεδηλωμένον περιβάλλοντά μας Κόσμον διὰ τοῦ ζῳογόνου καὶ φωτοδότου Ἡλίου μας, ἔχει καὶ ὡς σύμβολον ἐπιβιώσει ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἀρίας προϊστορίας κατὰ θαυμαστὸν τρόπον, καθὼς ἔτι καὶ εἰς τοὺς κατὰ νότον ἐποικισμοὺς τῆς ἀριανικότητος τηρεῖται ἀκόμη ἡ ἱερὰ ἀνάμνησις τῶν ἡλιοστασίων, ὡς ἄσβεστος ἱερὰ μυστικὴ παρακαταθήκη ἐκ τῆς ὑπερβορείας Πρωτοπατρίδος μας – ἐκεῖθεν, ὅπου ἡ ἐναλλαγὴ τῶν ἐποχῶν ἦτο κρισίμως δραματική. Ἡ ἡλιακὴ πυρὰ τοῦ Ἡλιοστασίου ἀναβιώνει ἀκόμη σὲ πολλὰ χωριὰ τῆς Πατρίδος μας, ἐν μιᾷ μαγικῇ συνεργείᾳ τοῦ ἡλιακοῦ ἀνθρώπου εἰς τὸν ἐν τῷ κοσμικῷ δράματι ἐκδηλούμενον ὕψιστον Ἀγῶνα τοῦ Φωτὸς κατὰ τῶν δυνάμεων τῆς μερικῆς ἢ ὁλικῆς συσκοτίσεως, τῶν δυνάμεων τοῦ ἐνεργοῦ θανάτου – ὅπως αὗται κατὰ τὴν λαϊκὴν μας παράδοσιν προσωποποιοῦνται ὑπὸ τῶν καλλικαντζάρων, ποὺ ἐν τέλει πάντοτε κατατροπώνονται ὑπὸ τῶν φωτεινῶν. Ἡ ἡλιακὴ πυρὰ νοεῖται ὡς συνέργεια καὶ ἐκ βάθους ψυχῆς μετοχὴ εἰς τὸν κοσμικὸν Ἀγῶνα τοῦ Ἡλίου, παραλλήλως φυσικῶς καὶ μεταφυσικῶς νοουμένου, ὅπως παραστατικώτατα ἑρμηνεύει ὁ Πλάτων – ἀλλὰ καὶ τόσοι ἄλλοι αὐθεντικοὶ στοχασταί.
Σήμερα διανύουμε τὸ ἀποκορύφωμα τῆς ἐποχῆς τῶν καλλικαντζάρων. Ὁ Ἄριος συνθλίβεται πνευματικῶς καὶ ψυχικῶς, δυνάμει οὐ μόνον τῆς ἐγγενοῦς παρακμιακῆς ἐντροπίας καὶ τῶν ὠργανωμένων της κέντρων ἀλλά, πρὸ παντός, δυνάμει ἑνὸς πανισχύρου πολιτικοῦ κατεστημένου τῆς πλήρους Ἀντιστροφῆς, καθ᾿ ἣν ἡ ὕλη ὑποσκελίζει καὶ ὁρίζει τὸ πνεῦμα, ἡ ἀντεθνικὴ καὶ ἀντι-ἀρία “πολιτικὴ ὀρθότης” τὴν ἐθνοφυλετικὴν ἐπίγνωσιν καὶ χαρακτῆρα, ἡ οἰκονομία, τὸ ἐμπόριον καὶ ὁ τερατωδῶν διαστάσεων τραπεζοχρηματιστικὸς παρασιτισμὸς τὰ ὅσα ἔστω καχεκτικὰ λείψανα “πολιτικῆς”, ἡ ἠλιθιότης καὶ ἡ ταπεινὴ ἰδιοτέλεια καὶ μικροψυχία τοῦ ὄχλου τὴν σοφίαν καὶ τὸν ἀνιδιοτελῆ ἰδεαλισμὸν τῶν ἐναπομεινάντων ἀρίστων, ὁ ἐγωπαθὴς κερδοσκόπος τὸν ἰδεαλιστήν, ὁ φαυλοκράτης καὶ ψευδολόγος πολιτικάντης τὸν εὐγενῆ μαχητὴν καὶ στοχαστὴν καὶ οὕτω καθ᾿ ἑξῆς.
Ἀμουσία δὲ καὶ ἀηδία τὰ πάντα κατέχει, καθὼς τελλουρικὰ ἀραβογυφτίσματα καὶ πιθηκώδεις νεγρογρυλισμοὶ ἐκτοπίζουν, δυνάμει καὶ τῆς καταλύσεως πάσης αὐθεντικῆς παραδοσιακῆς ὀργανικῆς κοινοτικότητος καὶ παραδόσεως ἀλλὰ καὶ τῆς, ἰουδαϊκῆς ἐσωτερικῆς χροιᾶς, γενικευμένης ἐμποριοποιήσεως τῶν πάντων. Ἡ ἡλιακὴ τέχνη, μουσική, χορὸς καὶ κάθε βαθὺ αὐθεντικὸν καλλιτεχνικὸν βίωμα τοῦ Ἀρίου διεστρεβλώθησαν, ἠλλοιώθησαν κι ἐξετοπίσθησαν ὑπὸ τῶν μοναδικῶς ἀφηνιασμένων εὐτελῶν ἐξεμάτων τοῦ ὑπανθρωπισμοῦ, καθ᾿ ὅλας των τὰς ἐκφάνσεις.
Ὅπως καὶ στοὺς προαναφερθέντας “Οἰακισμοὺς 17” γράφω, “ΕΔΩ καὶ ΤΩΡΑ, ἐν μέσῳ ρημαγμένων ψυχονοητικῶν δομῶν, κουρελιασμένων ἀτόνων ὑπάρξεων μὲ κατεστραμμένα κι ἐνοχοποιημένα φυλετικὰ ἔνστικτα καὶ αἰσθητήρια, ὅπου βασιλεύει τὸ ἰουδαϊκῆς δολιότητος ἀκατάπαυστον ἀντιφυλετικὸν σφυροκόπημα, ἡ ἀποβλάκωσις, ἐκμαλάκυνσις, ἐκθηλυσμὸς κι ἐκφυλισμὸς τῶν (συστηματικῶς κατασυκοφαντημένων) ἀνδρικῶν ἐνστίκτων, τῶν ἀληθῶν ἀνδρικῶν γνωρισμάτων καί, πρὸ παντός, τῆς κεντρικῆς ἡλιακῆς ἀνδρικῆς ἀρετῆς, ἐπίσης δὲ ἡ θεμελιώδης μαιναδικὴ ἐκτροπὴ τῆς συγχρόνου γυναικὸς … , διακηρύσσουμε καὶ σηκώνουμε ὑπερήφανοι, ἀταλάντευτοι καὶ ἀπολύτως ἀσυμβίβαστοι τὸ Λάβαρον τῆς Ἀρχεγόνου Ἀρίας Ἀρετῆς. ”
Ποὺ σημαίνει ὅτι, ἀντιρρόπως πρὸς τὴν ὁλικὴν κατολίσθησιν κινούμενοι, πρέπει ΤΩΡΑ νὰ ἐπανεύρωμεν καὶ ν᾿ ἀναστηλώσωμεν ἀκριβῶς τὴν Ἡλιακότητα, ἔπειτα δὲ νὰ κινητοποιήσωμεν ἐν μιᾷ συνολικῇ ῥωμαλέᾳ ἀνεγέρσει τὸ συνολικὸν εὖρος καὶ τὸ παντοειδὲς ὁπλοστάσιον αὐτῆς τῆς Ἡλιακότητος.
Ἀκριβῶς τώρα, κατὰ τὸ ναδὶρ τῆς Ἱστορίας ὄχι μόνον τοῦ Ἀρίου ἀλλὰ καὶ ὁλοκλήρου τῆς ὑφηλίου, κατὰ τὴν κρισιμωτάτην αὐτὴν φᾶσιν καθ᾿ ἣν τὰ πονηρὰ ψευδο-ἀνθρωπιστικὰ κηρύγματα τίθενται ἐπὶ κεφαλῆς μιᾶς ὁλικῆς καθυποτάξεως τῶν τελευταίων βιολογικῶν ὑπολειμμάτων τῶν Ἀρίων, καθὼς οἱ περιούσιοι ἐπιτηρηταὶ τῆς θανασίμου αὐτῆς πλεκτάνης σκοποῦν εἰς τὴν σχεδὸν στιγμιαίαν βιολογικὴν ἐξολόθρευσιν τῶν Ἀρίων, διὰ τῆς φαιᾶς πλημμυρίδος ποὺ προωθοῦν ἀκόμη καὶ στὸ τελευταῖο λευκὸ χωριὸ τῆς Εὐρώπης. Ἡ προηγηθεῖσα καὶ ἐκ παραλλήλου παροξυσμικῶς ἐντεινομένη Σύγχυσις, ἀποπροσανατολισμὸς καὶ πλῦσις ἐγκεφάλου τῶν δεινότατα ὑποτεταγμένων εὐρωπαϊκῶν λαῶν καταλύουν καὶ τὰς τελευταίας δυνάμεις ἀντιστάσεως τῆς μεγάλης πλειονότητος τῆς δημοκρατικῆς ψηφαγέλης καταναλωτῶν.
Ἡ καταστροφὴ τῆς ἡλιακότητος καὶ τοῦ ἀνδρικοῦ χαρακτῆρος ἐπεταχύνθη ἰλιγγιωδῶς ἐκ τῆς δαιμονιώδους τελλουρικῆς ἐκλύσεως καὶ ἀφηνιάσεως τῆς χειρίστης ἐπιθετικῆς μαιναδικότητος, ποὺ ὁ περιβόητος φεμινισμὸς ὑπέθαλψε, ἀπεργασάμενος οὐ μόνον τὴν ὑπόσκαψιν καὶ καταστροφὴν τῆς τάξεως τῆς παραδοσιακῆς οἰκογενείας ἀλλ᾿, ἔτι περαιτέρω, καὶ ἀλληλεπαγωγικῶς τὴν τόσον θλιβερὰν καταστροφὴν ἀμφοτέρων τῶν φύλων, ἐκδηλουμένην πολλαπλῶς καὶ δραματικῶς: οὐ μόνον ὡς ἐκ τῆς συνεπαγομένης προβληματικότητος τῆς ἁρμονίας τῶν σχέσεων τῶν δύο φύλων, καθὼς αὗται προϋποθέτουν ἐν πλήρει ἐννοίᾳ σωστοὺς καὶ ἁρμονικοὺς ἄνδρας καὶ γυναῖκας, ὁπότε καὶ μόνον δύνανται ἁρμονικῶς νὰ συμπληρώνουν αἱ μὲν τοὺς δὲ καὶ τἀνάπαλιν εἰς μίαν πολλαπλῶς γόνιμον καὶ δημιουργικὴν ἑνότητα, μιᾶς προβληματικότητος θεμελιωδῶς νοσηρᾶς, ποὺ διαρρηγνύει τὴν ἰδεώδη μεταξύ τῶν φύλων ἑνότητα καὶ ἁρμονίαν, ἀλλὰ καὶ διὰ τῆς ὑπερτροφικῆς, σχεδὸν ἐκρηκτικῆς, ἐξάρσεως πάσης ἀνωμάλου ἐκτροπῆς καὶ ἀλλοιώσεως εἰς ἀνήκουστον βαθμὸν καὶ ἔκτασιν. Ὑπὸ προστασίαν καὶ διαβολικῶς μεθοδικὴν μέριμναν τῶν ταγῶν καὶ τῶν ποικίλων ἀνδρεικέλων τοῦ Συστήματος, ἔχουμε τοιουτοτρόπως καταντήσει νὰ στοχοποιοῦν αἱ χῶραι τῆς δυτικῆς Εὐρώπης, πρωτοστατούσης τῆς ὀλεθρίας “Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως”, τὴν Ῥωσίαν καὶ λοιπὰς ἀνατολικοευρωπαϊκὰς χώρας, ἂν τυχὸν δὲν εὐνοοῦν τὰ ἀηδιαστικὰ “gay parades” ἢ τὴν τελευταίαν κατάκτησιν τοῦ ἐπεκτατικοῦ κιναιδισμοῦ, τοὺς καλουμένους “γάμους” μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἰδίου φύλου! Ἔχει δὲ τόσον καθιερωθῆ ἡ διαστροφὴ ὡς αὐτονόητος, διεκδικοῦσα μάλιστα πρωτοκαθεδρίαν καὶ αἴγλην, ὥστε βαθμηδὸν ἀνὰ τὴν ἀποσυντιθεμένην Εὐρώπην νὰ προωθῆται ἀκόμη καὶ ἡ νόμιμος δυνατότης υἱοθεσίας τέκνων ἐν τοῖς πλαισίοις τοιούτων διαστραμμένων “γάμων”! Ἡ Ὕβρις καὶ ἡ τερατουργία ἐπιβάλλονται καὶ ὡς κανὼν καὶ νόμος!
Ἐν μέσῳ, λοιπόν, τῆς μεγίστης πνιγηρᾶς ἀλλοιώσεως, ἀμέσως ἑπόμενον στάδιον τῆς ὁποίας μόνον ὁ ὁριστικὸς αἰσχρὸς πνιγμὸς μέσα εἰς τὰ κατακλύζοντα ὑποχθόνια βοθρόνερα τῆς Παρακμῆς δύναται νὰ εἶναι, καθίσταται ἐπιτακτικῶς ἀναγκαία ἡ ἐκ νέου ῥωμαλέα ἀναστήλωσις τῶν αἰωνίων ἡλιακῶν προτύπων μας. Ἀναστήλωσις ἡ ὁποία θὰ εἶναι ζῳογὀνος καὶ ἀναγεννητικὴ διὰ τὸν βαθύτατα νοσοῦντα καὶ ἀποπροσηνατολισμένον λευκὸν ἄνθρωπον, ὁ ὁποῖος οὕτω ἄρρωστος καὶ πλήρως συγκεχυμένος ἀδυνατεῖ ν᾿ ἀντιτάξῃ ἀποφασιστικὴν ἄμυναν καὶ κατὰ τῆς εἰσβολῆς ἀλλοφύλων, διὰ τῆς ἐκρηκτικῆς ἐντάσεως τῆς ὁποίας οἱ ἰουδαϊκοὶ πάτρωνες τοῦ Συστήματος ἐπιζητοῦν τὴν ὁλικὴν καὶ ἀμετάκλητον γενοκτονίαν τοῦ λευκοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους – καὶ δὴ πρώτιστα τῶν εὐγενεστάτων του ἐκδοχῶν. Ἰδεολογικὴ προπαρασκευὴ καὶ προϋπόθεσις αὐτοῦ τοῦ τραγικοῦ τέλους ὑπῆρξεν ἡ σύγχυσις καὶ ἐκρίζωσις καὶ ἐνοχοποίησις πάσης ἰδέας καὶ παντὸς ἐνστίκτου εὐγενείας, ταὐτότητος καὶ συντηρήσεως καὶ προαγωγῆς τοῦ εἴδους, τὰ ὁποῖα ἐξετοπίσθησαν ὑπὸ μιᾶς βιαίας θεοποιήσεως τοῦ τελείως ἀποθρασυθέντος μουζίκου μαζανθρώπου, ὑπὸ τῆς ποσότητος καὶ τῶν ἀριθμῶν ἀντὶ τῆς ποιότητος, ἀντὶ τῆς διακρίσεως καὶ τῆς νοήσεως, ἐπίσης ὑπὸ τοῦ πλέον νοσηρῶς ἐντροπιακοῦ καὶ ὀλεθρίου ἀτομικοῦ οἴκτου εἰς βάρος πάσης διακριτικῆς ἱκανότητος καὶ εὐγενείας, ὑπὸ ἰσοπεδώσεως καὶ ἀντιστροφῆς ἀντὶ ἐντοπισμοῦ καὶ ἀναδείξεως τοῦ ἀρίστου, ὑπὸ συστηματικοῦ ὑπανθρωπισμοῦ ἀντὶ ἀριστοκρατίας, συχνὰ μάλιστα ἀκόμη καὶ ὑπὸ θρησκευτικὸν ἢ καὶ ἐθνικιστικὸν μανδύαν.
Ἡ ὑπερβάλλουσα, ὅμως, βεβιασμένη σπουδὴ τῶν ῥαββινικῶν ὑποβολέων τῆς αὐτοκτονικῆς ὑποτελείας τῶν λευκῶν λαῶν πρὸς ὑποδοχὴν τῆς κατακλυζούσης φαιᾶς πλημμυρίδος ἀλλοφύλων, ἥτις ἐπιβάλλεται ὡς αὐτονόητος “ἠθικὴ ἐπιταγὴ” καὶ ἀδιαμφισβήτητος “ὀρθότης”, ἐγκυμονεῖ δι᾿ ἐκείνους τὸν μέγιστον κίνδυνον ἀφυπνίσεως κάποιας σχετικῶς ὑγιοῦς λευκῆς μειονότητος. Ὡς γνωστὸν δέ, ἀνέκαθεν ἡ Ἱστορία ἐγράφετο ὑπὸ ἐκλεκτῶν μειονοτήτων!
Ὁ ὑπὸ τῶν ποικίλων σκηνοθετῶν καὶ ὑποτελῶν τοῦ Συστήματος ἀπόλυτος ἔλεγχος τῶν μεθοδικῶς ἀποβλακούντων καὶ ἐκτροχιαζόντων ΜΜΕ ἐγγυᾶται ὑπὸ τὸ κρατοῦν καθεστὼς Ἀντιστροφῆς καὶ φαυλοδημοκρατίας τὸν ἔλεγχον τῶν πλειοψηφιῶν – τοὐλάχιστον ὣς τὴν ὑστάτην κυριολεκτικῶς στιγμήν. Ὅμως ἔχουν ἐν τῇ ἀλαζονικῇ των αἰσθήσει παντοδυναμίας ἐκτραπῆ εἰς σοβαρὰ στρατηγικὰ λάθη, τὰ ὁποῖα καὶ ἤδη προοιωνίζονται τὴν ἀρχὴν τοῦ οἰκτροῦ καὶ δικαίου τέλους τῶν προδοτῶν. Ἀρχίζει ἀμετακλήτως πλέον νὰ δυναμώνῃ ἕνα γνησίως λαϊκὸν ῥεῦμα ἐλευθερίας ἀνὰ τὴν Εὐρώπην, εὐθέως ἀντίρροπον πρὸς κάθε ἐκδοχὴν “πολιτικῆς ὀρθότητος”. Ἤδη μόλις πρὸ 3-4 ἡμερῶν ἡ προδοτικὴ ὁμοσπονδιακὴ κυβέρνησις τῆς Γερμανίας, πανικόβλητος ἐκ τῶν ἀνεξελέγκτων ἀντιδράσεων ἁπλῶν πολιτῶν εἰς τὸ διαδίκτυον κατὰ τοῦ ἀπροκαλύπτου ξεπουλήματος κάθε μελλοντικῆς προοπτικῆς διὰ τὴν χώραν καὶ τὴν Εὐρώπην ὁλόκληρον, προὐχώρησε βεβιασμένως εἰς εἰδικὴν συμφωνίαν μετὰ τῶν διαδικτυακῶν γιγάντων Google, Facebook καὶ Twitter, ὥστε νὰ συσταθῇ εἰδικὴ λογοκριτικὴ ὁμὰς πρὸς ἐντοπισμὸν καὶ ἀπόσβεσιν ἀνεπιθυμήτων σχολίων (βλ. http://www.pronews.gr/portal/20151217/%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%B1/%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CF%86%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AD%CF%82-%CE%BC%CE%AF%CF%83%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BF ). Πλέον ἀναγκάζονται βαθμηδὸν νὰ ξεγυμνωθοῦν ἐντελῶς καὶ ὡς πρὸς τὴν δολίαν ἀπατηλότητα τῶν περὶ προσκολλήσεώς των εἰς τὰ ἀφῃρημένα περὶ ἀτομικῶν ἐλευθεριῶν κούφια ἰδεολογήματά τους: αὐτὰ θὰ τὰ κρατοῦν ψηλὰ καὶ θὰ τὰ ἐπικαλοῦνται μόνον ὁπόταν περιορίζηται ἡ δρᾶσις ἐμπόρων ναρκωτικῶν, ἀλλοφύλων εἰδεχθῶν βιαστῶν καὶ ἐγκληματιῶν ἢ τὸ περιβόητον “ἀνθρώπινον δικαίωμα” τῶν κιναίδων νὰ μετατρέπουν τὰς εὐρωπαϊκὰς πόλεις (ἀλλὰ καὶ τηλεοράσεις κ.ο.κ.) εἰς ἄναρχα τσίρκα ἀηδίας καὶ ἀναιδείας.
Ταὐτοχρόνως οἱ διωκόμενοι καὶ συνθλιβόμενοι εὐρωπαϊκοὶ λαοὶ ἐκδηλώνουν ἐπίσης ἐνίοτε βιαίως τὴν ἀντίδρασίν των εἰς τὴν γενοκτονικὴν βίαν τοῦ Συστήματος στὴν Γερμανία, τὴν Σουηδία, τὴν ἀνατολικὴν Εὐρώπην… Ἐκ δὲ τῆς Γαλλίας προσφάτως ἐδέχθησαν οἱ συστημικοὶ ἀρουραῖοι δριμὺν κόλαφον, καθὼς αἱ λαϊκαὶ μᾶζαι ἔσπευσαν νὰ στηρίξουν μαζικῶς τὸ ἀντιμεταναστευτικὸν “Ἐθνικὸν Μέτωπον”.
Ὅλ᾿ αὐτὰ δὲν εἶναι παρὰ τὰ προεόρτια τοῦ ξεκινήματος. Ἂς μὴ τρέφουμε αὐταπάτες, ὁ δρόμος ποὺ πρέπει νὰ διανυθῇ εἶναι μακρύς – ἔστω κι ἄν, δυνάμει τῆς παροξυσμικῆς ἐπιταχύνσεως διαρκοῦντος τοῦ μεγίστου αὐτοῦ ἱστορικοῦ μεταιχμίου, αὐτὸς ὁ μακρὺς δρόμος θὰ εἶναι ἐξόχως συμπυκνωμένος καὶ θὰ διανυθῇ ἐντὸς σχετικῶς ἐλαχίστου διαστήματος. Ἐξ ἄλλου τὰ ἱστορικὰ περιθώρια εἶναι πλέον πολὺ περιωρισμένα. Τὸ παλαιόν μας ἐθνοφυλετικὸν σύνθημα “Ἐλευθερία ἢ Θάνατος” θὰ ἰσχύσῃ ὅσον οὐδέποτε πρίν, σημαῖνον πλέον “Ὁλοκληρωτικὴ Νίκη ἢ πλήρης ἀφανισμός”. Τὰ ὑπνωτισμένα μὲν πλήθη κοιμοῦνται ἀκόμη κι ὀνειρεύονται μέσα στὶς οὑμανιστοδημοκρατικὲς αὐταπάτες περὶ κόσμου-παιδικῆς χαρᾶς, πρᾶγμα ποὺ ἀκριβῶς ἐξυπηρετεῖ τὴν γενοκτόνον στρατηγικὴν τοῦ ἰουδαϊκοῦ Συστήματος· ὅμως ἤδη πολλοὶ άρχίζουν ἐκ τῶν πραγματικῶν ἀπαραβλέπτων πιεστικῶν δεδομένων ν᾿ ἀφυπνίζωνται. Τὸ δὲ ῥεῦμα τοῦτο, ποὺ ὅλο καὶ δυναμώνει βαθμηδόν, ΔΕΝ γυρίζει πίσω! Καὶ οἱ σπασμωδικὲς ἀντιδράσεις τοῦ Συστήματος θὰ ἔχουν μοιραίως ἀποτελέσματα ἐντελῶς παρόμοια πρὸς ἐκεῖνα ποὺ προκαλοῦν οἱ σπασμωδικὲς κινήσεις τοῦ πανικοβλήτου ποὺ πνίγεται.
Ὅμως τίποτε ὀλιγώτερον παρὰ ἡ προαναφερθεῖσα ἀκεραία ἀναστήλωσις τῶν ἡλιακῶν μας προτύπων δὲν δύναται νὰ φέρῃ τὸν σπόρον τῆς ὁλοκληρωτικῆς νίκης καὶ τῆς ἀληθοῦς ἐθνοφυλετικῆς ἀναγεννήσεως. Ἐξ ἄλλου ἡ ἀρχέτυπος φυσικότης καὶ ὑπεροχή των διὰ τὴν φυλήν μας θὰ καταστήσῃ τὴν ἀπὸ τῆς στιγμῆς τῆς ἀποκρυσταλλωμένης των ἐπικαιροποιήσεως βαθμιαίαν σαρωτικὴν ἀποδοχὴν καὶ παγίωσίν των τόσον ἀκαταμάχητον, ὅσον ἐπίσης τὸ ἀπύθμενον ὑπάνθρωπον μῖσος καὶ μειονεκτικὸν ἀπέναντί των σύμπλεγμα τῶν ποικίλης χροιᾶς καὶ προελεύσεως ὑπανθρώπων καὶ μπαβιάνων δεδομένα κι ἐξησφαλισμένα.
Ἡ ἀναστήλωσις αὕτη δὲν πραγματοῦται τυπουμένη εἰς σελίδας βιβλίων καὶ περιοδικῶν: πραγματοῦται μόνον ἀποτυπουμένη εἰς ζώσας ψυχάς, εἰς ἀπαστράπτοντα βλέμματα ἡλιακῶν μαχητῶν, εἰς φλόγας καρδιᾶς καὶ πνεύματος, ποὺ συντήκουν τὴν ἀρίστην ἐφεδρείαν μας εἰς μίαν νέαν ἀγωνιστικὴν ἐπαναστατικὴν Τάξιν καὶ Κοινότητα πανευρωπαϊκῶν διαστάσεων, διὰ τὴν ὁποίαν ἔννοιαι ὅπως συμμορφωτισμός, συμβιβασμός, συμψηφισμὸς καὶ παντοειδὴς σύμμειξις πρὸς ὅ,τι κατ᾿ ἀρχὴν πολεμοῦμε θὰ εἶναι παντελῶς ἀδιανόητοι. Κυκλοφοροῦν δὲ πολλοὶ καὶ ποικίλοι κήβδιλοι συγκεχυμένοι “διαφωτισταί”, ποὺ προτοῦ κἂν μάθουν καὶ χωνεύσουν σπεύδουν ἀλαζονικῶς νὰ διδάξουν, ἀνίκανοι ὅμως πράγματι καὶ ἀνεπαρκεῖς πρὸς τοῦτο ἀκόμη καὶ διὰ τὸν ἑαυτόν τους. Ἐν σχέσει καὶ πρὸς αὐτὸ εἶναι καὶ πάλιν ἀναγκαία ἡ ὄξυνσις κι ἐκλέπτυνσις τῶν αἰσθητηρίων ἐκείνων, ποὺ ἔχουν ἐκ τοῦ δημοκρατικοῦ ἰσοπεδωτικοῦ δηλητηρίου ἀτροφήσει ἀλλ᾿ ἦσαν τόσον θεμελιώδη κατὰ προγενεστέρας ἐποχάς, πρὸ τῆς προκρουστείου ἐπελάσεως τοῦ μοντερνισμοῦ, καὶ τὰ ὁποῖα αἰσθητήρια στρέφουν πάντοτε τὴν προσοχὴν καὶ τὴν ἀντίληψιν εἰς τὴν ἄμεσον συσχέτισιν τῶν λεγομένων πρὸς τὸν λέγοντα καὶ τὰς ἁπτάς του ἰδίας οὐσιαστικὰς ποιότητας.
Ἐδῶ ἐκδηλοῦται λοιπόν, πράγματι, ἡ ἀρχέτυπος θανάσιμος ἀλλ᾿ ἀέναος ἀντιμαχία μεταξὺ Φωτὸς καὶ Σκότους καθ᾿ ὅλα, πράγματι, τὰ ἐπίπεδα καὶ διαστάσεις, ξεκινώντας βασικῶς ἀπὸ μέσα μας.
Δυστυχῶς ἡ Ἑλλὰς κυρίως πρωτιὲς ἀρνητικότητος καὶ ἀλλοπροσαλλοσύνης διεκδικεῖ κατὰ τὴν ἐποχήν μας.
Ὅμως εἶμαι πεπεισμένος ὅτι ὑπάρχουν μεταξύ μας καὶ κάποιες ἐξαιρετικὲς ποιότητες, ποὺ μποροῦν καλλιεργούμενες καὶ ἀσκούμενες εἰς τελείωσιν νὰ μᾶς φέρουν στὴν πρωτοπορία τῆς εὐρωπαϊκῆς ἀναγεννήσεως.
Αὐτὲς ἀκριβῶς τὶς ποιότητες προσελκύει καὶ συναρμόζει εἰς τοὺς ὑψηλούς του στόχους τὸ ΑΡΜΑ. Κατὰ τοῦτο, ναὶ μὲν προχωροῦμεν καλῶς, ἔχομεν ὅμως ἀκόμη μακρὸν δρόμον νὰ διανύσωμεν, προτοῦ ἡ ἁπτὴ δύναμίς μας περάσῃ εἰς ἄλλην τάξιν μεγέθους.
Εἶσθε ὅμως ἀκριβῶς σεῖς, καθὼς κι ἐκεῖνοι οἱ νέοι, οἱ ὁποῖοι βαθμηδὸν πυκνώνουν τὶς τάξεις τοῦ Ἅρματος, ποὺ καλεῖσθε νὰ πραγματώσητε τὰ ἀρχέγονα ἡλιακά μας πρότυπα, ἀποκαθιστῶντες ἀληθινὰ ἐντός σας τὴν ἡλιακὴν τάξιν τοῦ Ἅρματος. Μίαν τάξιν νέαν, ὅμως ἐν ταυτῷ ἀρχετύπως καὶ ἀνεξιχνιάστως παναρχαίαν.
Ἡ ἀνάκαμψις τοῦ Ἡλίου ἐκ τῆς καθοδικῆς του πορείας συμπίπτει ἐφέτος μὲ τὴν ἀναζῳπύρωσιν καὶ ἀνάκαμψιν τῆς δυνάμεως ἀντιστάσεως τῶν δεινότατα χειμαζομένων λευκῶν λαῶν. Ἡ ἀνάκαμψις αὕτη θὰ συνεχισθῇ καὶ θὰ ὁλοκληρωθῇ, πρὸς τὴν ἐπειγόντως ἀναγκαίαν ΠΛΗΡΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗΝ τοῦ κρατοῦντος ἀνεστραμμένου καὶ διαστροφικοῦ Συστήματος (ἀπ)αξιῶν καὶ εἰς ἀναστήλωσιν τῆς ἀρχαίας ἡλιακῆς ἀρετῆς τῶν Ἀρίων, ἀνθοφορούσης πρὸς ἀναγέννησιν καὶ ἀποτύπωσιν τῶν ἡλιακῶν μας φυλετικῶν ἀρχετύπων εἰς τὸν νέον συνειδητὸν Ἄριον, ἕτοιμον νὰ ἀνελιχθῇ εἰς ἀδιανόητα ὕψη πνεύματος καὶ δημιουργίας.
Ἔναντι αὐτῆς τῆς θείας προοπτικῆς ἀντιδιαστέλλεται ὁ προβάλλων ἐκπιθηκισμὸς καὶ ἡ δεινότατα προχωροῦσα καταβύθισις τῆς ἀνθρωπότητος εἰς μίαν χαοτικὴν ἐνέλιξιν, εἰς τὴν πλήρη διάλυσιν πάσης ἀνωτέρας ποιότητος ἐντὸς τῆς χαβούζας ἀνεξελέγκτου καὶ ἀφηνιασμένης φαιᾶς ἀνθρωπομάζης.

Συντασσόμεθα, λοιπόν, ὁλοψύχως καὶ ἀγωνιζόμεθα στὶς γραμμὲς καὶ στὴν κοσμικὴ τάξι τοῦ Ἡλίου, ποὺ ἀκριβῶς τώρα ἀνακάμπτει κι ἀναζῳογονεῖται.
Συναγωνισταί, συντάσσεσθε καὶ γρηγορεῖτε!
Ζήτω ἡ Νίκη!