Η ημέρα είναι Τρίτη και το ημερολόγιο δείχνει 13 Φεβρουαρίου 1945. Στην ιστορική γερμανική πόλη της Δρέσδης, παλαιά έδρα των εκλεκτόρων και βασιλέων της Σαξονίας καθώς και σημαντικό κέντρου πολιτισμού όχι μόνον της Γερμανίας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης (ενδεικτικός αυτού είναι και ο χαρακτηρισμός της πόλεως ως «Φλωρεντίας του Έλβα», καθώς ήταν διακοσμημένη με πλήθος αρχιτεκτονικών μνημείων), ο μόνιμος πληθυσμός των περίπου 600.000 έχει σχεδόν διπλασιασθή, καθώς πρόσφυγες από τις ανατολικές περιοχές έχουν πλημμυρίσει την πόλη, στην προσπάθειά τους να σωθούν από τα επελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα. Μέχρι την ημέρα εκείνη η Δρέσδη ήταν η μεγαλύτερη μη βομβαρδισμένη οικοδομημένη περιοχή της Γερμανίας. Οι μόνες δύο επιθέσεις που είχε δεχτεί ως τότε η περιοχή ήσαν δύο βομβαρδισμοί των σιδηροδρομικών αποθηκευτικών χώρων, που βρίσκονταν εκτός του κέντρου της πόλεως κατά τον Οκτώβριο του 1944 και τον Ιανουάριο του 1945.
Την ημέρα εκείνη όμως αυτό επρόκειτο να αλλάξει. Στις 21:51 οι σειρήνες ηχούν. Αιτία του συναγερμού; Η εμφάνιση στους ουρανούς του πρώτου κύματος βομβαρδιστικών της βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας (RAF), το οποίο αποτελούνταν από 254 αεροσκάφη τύπου Lancaster φέροντα 500 τόνους εκρηκτικών και 375 τόνους εμπρηστικών βομβών. Προ του βομβαρδισμού θα προηγηθεί η ρίψη φωτοβολίδων μαγνησίου οι οποίες θα μετατρέψουν την νύκτα σε μέρα και η ρίψη φωτοβολίδων που θα λειτουργήσουν ως δείκτες στόχων προς συνδρομή των βομβαρδιστικών στην επιτυχή εκτέλεση του καταστροφικού τους έργου. Επίκεντρο του βομβαρδισμού θα είναι το στάδιο Ostragehege, το οποίο βρισκόταν κοντά στο μεσαιωνικό τμήμα της πόλεως.
Η διάρκεια του βομβαρδισμού από το πρώτο κύμα δεν ήταν μεγαλύτερη των οκτώ λεπτών, για τους πανικοβλημένους κατοίκους όμως της Δρέσδης, σύμφωνα όμως με μαρτυρίες επιζώντων, ήταν σαν να διήρκεσε ώρες. Επί πλέον η αντιαεροπορική άμυνα ήταν εντελώς αποδυναμωμένη, οπότε τα συμμαχικά βομβαρδιστικά εκτέλεσαν ανενόχλητα την φρικαλέα αποστολή τους. Το αποτέλεσμα ολοσχερής καταστροφή – μουσεία, καθεδρικοί ναοί, οικίες, αθλητικές εγκαταστάσεις, νοσοκομεία ισοπεδώθηκαν και οι εμπρηστικές βόμβες δημιούργησαν μία θύελλα φωτιάς.
Την ησυχία από την αποχώρηση του πρώτου κύματος ακολούθησε η επέμβαση των πυροσβεστικών και διασωστικών ομάδων. Δυστυχώς όμως τίποτε δεν είχε τελειώσει, καθώς μετά περίπου τρεις ώρες αφίχθη το δεύτερο κύμα βομβαρδιστικών. Η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος είχε διακοπεί και οι μεγάλες σειρήνες δεν μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πλέον, οπότε ο μόνος τρόπος ειδοποιήσεως ήσαν χειροκίνητες, μικρού μεγέθους σειρήνες, οι οποίες όμως μπορούσαν να ακουστούν το πολύ εντός ενός τετραγώνου. Εν μέσῳ αυτού του χάους οι πολίτες σαστισμένοι, καθώς δεν ανέμεναν νέα επίθεση, έτρεχαν για να σωθούν. Η επιφάνεια του στόχου αυτήν την φορά μεγάλωσε, ώστε να συμπεριλάβει και περιοχές οι οποίες δεν είχαν πληγεί στον πρώτο βομβαρδισμό. Εντός 24 λεπτών, από τις 01.21 ως τις 01.45, 1800 τόνοι βομβών ερρίφθησαν επί της Δρέσδης. Ο βομβαρδισμός επανελήφθη επίσης με μικρότερη ένταση και συμπληρωματικώς στις 14 αλλά και στις 15 Φεβρουαρίου.
Η εικόνα στο έδαφος κατά τις ημέρες εκείνες ήταν τραγική. Οι αναφορές κάνουν λόγο για απανθρακωμένους ανθρώπους παντού, τραυματίες να περιφέρονται και πολίτες να φωνάζουν και να αναζητούν τους δικούς τους μέσα στην κόλαση του πυρός. Τα σωστικά συνεργεία κατά την είσοδό τους στα ερείπια αντίκρυσαν εικόνες φρίκης. Όχι μόνο απανθρακωμένα και διαμελισμένα πτώματα, αλλά ακόμη χειρότερα ένα παχύρρευστο υγρό, στο οποίο είχαν μετατραπεί ανθρώπινα σώματα συνεπείᾳ των απίστευτα υψηλών θερμοκρασιών που είχαν αναπτυχθεί.
Η εκτίμηση των γερμανικών αρχών μετά τον βομβαρδισμό ήταν πως περίπου 200.000 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους κατά την διάρκεια εκείνων των ημερών. Βέβαια το γεγονός ότι στην πόλη είχε συρρεύσει πλήθος προσφύγων που δεν είχαν καταμετρηθεί και καταγραφεί όλοι, όπως και το ότι πολλά πτώματα είχαν παραμορφωθεί πέραν του σημείου αναγνωρίσεως, καθιστά πιθανό το γεγονός ο αριθμός να είναι κατά πολύ μεγαλύτερος, παρά τις γελοίες προσπάθειες βεβαίως των νικητών του πολέμου για περιορισμό του στο επίπεδο των 20.000. Προφανώς οι αρχές είχαν λόγους τότε να περιορίσουν τον εκτιμώμενο αριθμό, ώστε να μη κυριαρχήσει πλήρης πανικός μεταξύ των αμάχων. Δεδομένου ότι οι επιβιώσαντες ήσαν ελάχιστοι και ο συνολικός πληθυσμός υπερέβαινε καλώς το εκατομμύριο κατά τις ημέρες του βομβαρδισμού, δεν μπορεί παρά ο πραγματικός αριθμός θυμάτων να υπερβαίνει καλώς το μισό εκατομμύριο!
Στην υπόλοιπη Ευρώπη εν τω μεταξύ η είδηση των τραγικών συμβάντων προκάλεσε αναστάτωση. Άνδρες που έλαβαν μέρος στον βομβαρδισμό εξέφρασαν την οργή τους, διότι ενώ περίμεναν να χτυπήσουν έναν στόχο γεμάτο εχθρικά στρατεύματα, όπως είχαν ενημερωθεί από τους ανωτέρους τους, συνάντησαν εν τούτοις μία σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη με κατά βάση άμαχο πληθυσμό. Στην ίδια την Αγγλία έγιναν μέχρι και ερωτήσεις εντός του κοινοβουλίου για το τι ακριβώς διαδραματίστηκε στην Δρέσδη. Ακόμη και ο Τσώρτσιλ αναγκάστηκε να πάρει κάποιες αποστάσεις από τον πτέραρχο Harris, ιθύνοντα νου του σχεδιασμού των βομβαρδισμών κατ᾿ ανάθεσιν υπό του Τσώρτσιλ, μέσῳ ενός υπομνήματός του, το οποίον βεβαίως φρόντισε να ανασκευάσει λίγο καιρό αργότερα. Ο Αμερικανός λογοτέχνης Κερτ Βόνεγκατ που βρισκόταν στην πόλη ως αιχμάλωτος πολέμου συγκλονίστηκε από αυτά που είδε και χαρακτήρισε την επίθεση ως «σφαγή ασσύληπτη». Όταν εξήλθε από το ψυγείο με τα κρέατα στο οποίο είχε καταφύγει για να σωθεί διεπίστωσε ότι «η πόλη δεν υπήρχε», μία πόλη που, όπως έγραψε, δεν είχε παρά ελάχιστα καταφύγια και καθόλου πολεμική βιομηχανία. Αξιοσημείωτο είναι ότι οι μόνοι βιομηχανικοί στόχοι στην περίμετρο της πόλεως παρέμειναν άθικτοι – ο στόχος ήταν σαφής: Το Ολοκαύτωμα, η καθολική φρικιαστική σφαγή των αμάχων, γερόντων, γυναικών και κυρίως παιδιών! Το Ταλμουδικό Μένος σε συμπυκνωμένη μορφή, εκτελούμενο από τα χέρια των υποδούλων τους παραπλανημένων Γκόιμ – των οποίων όμως το σχεδιαζόμενο μέλλον μακροπροθέσμως ήταν και παραμένει ανάλογο, όπως κατέδειξε η φρίκη του Μεταπολέμου…
Αντί επιλόγου αξίζει να αναφερθούμε σε μία ακόμη ενδιαφέρουσα ιστορία που τονίζει την τραγικότητα της συγκρούσεως κατά τον Β’ ΠΠ, αυτήν των Πολωνών πιλότων που συμμετείχαν στην επιχείρηση. Κατά την διάρκεια της προετοιμασίας επληροφορήθησαν τις αποφάσεις του συνεδρίου της Γιάλτας, κατά τις οποίες η χώρα τους θα παραδιδόταν στο σταλινικό στρατόπεδο. Στο άκουσμα της ειδήσεως ταράχτηκαν και συζητήθηκε ακόμη και η εκδήλωση ανταρσίας. Εν τέλει όμως πειθάρχησαν στις εντολές της εξορίστου πολωνικής κυβερνήσεως να υπακούσουν στις διαταγές των Βρετανών. Πολέμησαν και αυτοί όπως και εκατομμύρια άλλοι λευκοί των συμμαχικών στρατευμάτων εναντίον ενός εχθρού, ο οποίος υποτίθεται πως θα σκλάβωνε και θα κατέστρεφε τις πατρίδες τους, μόνο και μόνο για να τις δουν υπόδουλες, είτε αμέσως με την λήξη του πολέμου είτε εμμέσως με την πάροδο των ετών, λόγω τις επικρατήσεως των διαβρωτικών και παρακμιακών, εθνικώς αυτοκτονικών πεποιθήσεων της ηγετικής κλίκας των νικητών, με τελικήν απόληξη την τελικώς συντελουμένην διἀ μέσου ήδη δεκαετιών και κορυφουμένην κατά τις ημέρες μας Λευκήν Γενοκτονία!
[Περὶ τῆς σφαγῆς τῆς Δρέσδης καὶ συναφῶν θεμάτων ἴδε καὶ https://www.armahellas.com/?p=17005 – καθὼς καὶ τὴν περσινή μας ἀνάρτησιν https://www.armahellas.com/?p=20903]
Σχετικοὶ σύνδεσμοι Youtube:
ΠΟΛΛΑ συγκλονιστικὰ σχετικὰ πρὸς τὴν Δρέσδην βίντεο κατάφερε τὸ … JewTube ν᾿ ἀπομακρύνῃ διὰ διαφόρων μέσων καὶ προφάσεων! Κάποια ἐνίοτε ἐπανεμφανίζονται ἀλλοῦ, ἄλλα ὄχι – σᾶς συνιστοῦμε ν᾿ ἀποθηκεύετε τὰ κυριώτερα (π.χ. μέσῳ τῆς σελίδος http://convert2mp3.net/). ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΩΣ συνιστοῦμε ἐν σχέσει πρὸς τὸ θέμα:
HELLSTORM https://www.youtube.com/watch?v=fmEaTDnu_aE (in english)
Γερμανικὴ ἐκδοχή του, HÖLLENSTURM (OFFIZIELL) – Die Vernichtung Deutschlands [Hellstorm in Deutsch]: https://www.youtube.com/watch?annotation_id=annotation_4280651881&feature=iv&src_vid=0N77iKJgy10&v=7DhwNyTu-OA
SEE ALSO: http://www.hellstormdocumentary.com/
