Τα πράγματα είναι σοβαρά· πολύ σοβαρά. Καθώς πλησιάζει (τρία μόλις έτη υπολείπονται) η επέτειος συμπληρώσεως 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, ο ελληνικός λαός έχει περιέλθει σε κατάσταση τοιαύτης παρακμής και αισχρής αδυναμίας, ώστε να φαντάζει αμφίβολον εάν το ελληνικό κράτος, στην σύσταση του οποίου (κακὴν κακῶς…) εκείνη η επανάσταση οδήγησε, θα εξακολουθήσει να υπάρχει ώστε να εορτάσει την επέτειο – τουλάχιστον ως (έστω τύποις…) ελευθέρα και ανεξάρτητη πολιτεία! Και πολύ χειρότερα: φαντάζει αμφίβολη ακόμη και η επιβίωση του ίδιου του έθνους Ελλήνων, ενός έθνους με μοναδική πολιτισμική κληρονομιά και αδιάλειπτη ιστορική παρουσία άνω των 4.000 ετών!
Από το 1071 μ.Χ., οπότε τα βυζαντινά στρατεύματα υπό τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ΄ Διογένη υπέστησαν συντριπτική και ταπεινωτική ήττα από τα σελτζουκικά στρατεύματα του Αρπ Ασλάν στην κοσμοϊστορικής σημασίας μάχη του Μαντζικέρτ, αποτέλεσμα της οποίας ήταν, ουσιαστικώς, η απώλεια για τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας, που πλημμύρισε έκτοτε από τα τουρανικά φύλα, ανοίγοντας τον δρόμο για την Άλωση και της Βασιλεύουσας το 1453 μ.Χ. και την κατάκτηση ολοκλήρου της “Ρωμανίας”, ο βαρβαρικός και αιμοδιψής αυτός ασιατικός λαός, πρώτα ως Σελτζούκοι Τούρκοι και έπειτα ως Οθωμανοί Τούρκοι, δεν έπαυσε να κατατρύχει την Ελλάδα και την Ευρώπη, επιφυλάσσοντας εναντίον τους επιδρομές, εξανδραποδισμούς, σφαγές, δηώσεις, καταστροφές, μακραίωνη και ταπεινωτική δουλεία…
Μετά την εθνική παλιγγενεσία του 1821 ακολούθησαν, μέσα σε διάστημα μικρότερο του αιώνος, η απελυθέρωση της Θεσσαλίας και οι θριαμβευτικές νίκες του ελληνικού στρατού εναντίον των Τούρκων κατά τον Α΄ βαλκανικό πόλεμο, νίκες που οδήγησαν στην απελευθέρωση και της κεντρικής και βορείου Ελλάδος και, εν συνεχεία, η μεγαλειώδης Μικρασιατική Εκστρατεία που, καίτοι πλησίασε πολύ κοντά στην υλοποίηση του μεγαλεπηβόλου οράματος της Μεγάλης Ιδέας για ανασύσταση μίας ελληνικής αυτοκρατορίας, το όραμα αυτό κατέρρευσε και τελικώς ενταφιάστηκε – για λόγους που δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν – στις άδοξες στάχτες της οδυνηρής και επονείδιστης μικρασιατικής καταστροφής… Έκτοτε ο Ελληνισμός διήλθε σε τροχιά πολυεπιπέδου εκφυλισμού και παρατεταμένης παρακμιακής κατολισθήσεως δίχως ιστορικό προηγούμενο που, οδηγώντας από το κακό στο χειρότερο, με μαθηματική ακρίβεια καταλήγει στον ολικό αφανισμό! Κάπως έτσι φθάσαμε, ερχόμενοι πιο κοντά στο σήμερα, να υποστούμε την ήττα στην Κύπρο (το 1974), ήττα που ήταν βεβαίως προϊόν συνδυασμένης προδοσίας (η οποία έκτοτε επιμελώς συγκαλύπτεται), πρβλ. https://www.armahellas.com/?p=22700, προδοσίας κατά την οποία το παλαιοκομματικό ελλαδικό κοινοβουλευτικό κατεστημένο συνωμότησε με τους αμερικανόδουλους επιτελείς του στρατού, υπό αμερικανοεβραϊκή ενορχήστρωση (Κίσιγκερ-ΣΙΑ), προκειμένου να επανέλθει στην Ελλάδα η “δημοκρατία” με τα χαοτικά και ξενόδουλα τρωκτικά της – και έναντι βαρέος τιμήματος: τη;ς απωλείας του βορείου μέρους της μεγαλονήσου. Έκτοτε η Ελλάς δείχνει να διέρχεται βαθμιαίως διαδικασίαν πολλαπλής “φινλανδοποιήσεως” απέναντι μιάς Τουρκίας πληθυσμιακώς γιγαντουμένης, αναπτυσσομένης οικονομικώς, εξελισσομένης βιομηχανικώς, ενισχυομένης στρατιωτικώς (ακολουθώντας φρενήρη εξοπλιστική κούρσα και ανάπτυξιν εγχωρίου στρατιωτικής βιομηχανίας, ενώ εδώ μόνον η αποδόμησις και κατερείπωσις προχωρεί…) και συμπεριφερομένη κατά τρόπον ευθέως εκδηλωτικόν των ολοκληρωτικώς επεκτατικών προθέσεών της εις βάρος της Ελλάδος.
Ενός επεκτατισμού που έχει πλέον, διά στόματος του νεο-σουλτάνου Ερντογκάν, διαμορφώσει χαρακτηριστικά προγραμματικού σχεδιασμού, με πρώτο βήμα την αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης και επόμενο την αλλαγή των συνόρων και την απόσπαση εδαφών, με προφανείς στόχους τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, την (υπόλοιπη) Κύπρο (με την πλούσια σε υδρογονάνθρακες ΑΟΖ της) και την δυτική Θράκη – όπου υπάρχει η, καπελωμένη από τους Τούρκους πράκτορες του προξενείου Κομοτηνής και την οικονομική διείσδυση της Ziraatbank, μουσουλμανική μειονότητα – που τείνει πλέον να καταστεί, τοπικώς, πλειονότητα! Για να μη υπεισέλθουμε και πάλιν εις το συνήθως παραβλεπόμενον φλέγον ζήτημα της διαπραγείσης προδοσίας ειδικώς επί του ζητήματος των Αριοθρακών Αγριάνων (Πμάκων) μουσιυμάνων, που η προδοτική αλλά και ηλιθία “πολιτική” του δημοκρατικοῦ κατεστημένου παρέδωσεν εις την αγκάλην των Τούρκων προς μεθοδικόν τάχιστον εκτουρκισμόν υπό θρησκευτικόν μανδύα!
Το τελ
ευταίο διάστημα οι ιταμές προκλήσεις των Τούρκων έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο! Έχοντας κεφαλαιοποιήσει την επί δεκαετίες σταθερή αμφισβήτηση της κυριαρχίας της Ελλάδος σε μεγάλο τμήμα του εναερίου χώρου και των χωρικών υδάτων, έχοντας επισήμως “γκριζοποιήσει” το Αιγαίο, φαίνεται ότι τώρα πια προχωρούν στο επόμενο βήμα, που είναι η de facto προσάρτηση εδαφών. Δεν διστάζουν να μας απειλούν ευθέως με πόλεμο. Μας “φτύνουν” κατάμουτρα με καθημερινές προκλητικές δηλώσεις, δοκιμάζοντας τα όρια της δουλικότητός μας! Επεχείρησαν πολύ προσφάτως να βυθίσουν σκάφος του ελληνικού λιμενικού το οποίο εμβόλισαν (στην περιοχή των πολύπαθων Ιμίων) ενώ, εδώ και πάνω από μία εβδομάδα, κρατούν αιχμαλώτους (!!!), δύο Έλληνες στρατιωτικούς, τους οποίους, όπως όλα δείχνουν, υφάρπαξαν (!) κατόπιν ενέδρας στην περιοχή των συνόρων του Έβρου, δίχως η Ελλάς να έχει ακόμα απαντήσει, όπως θα όφειλε ως κράτος που θα επεδείκνυε στοιχειώδη υπερηφάνεια και αυτοσεβασμό!
Δεν είναι ο πόλεμος το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί τώρα. Η αναβολή και η, με κάθε τρόπο, μετάθεση της αναποδράστως επερχομένης συρράξεως είναι βέβαιον ότι θα οδηγήσει σε ασυγκρίτως χειρότερη κατάληξη! Διότι αν ένας πόλεμος ξεσπάσει τώρα, παρά την δική μας οικονομική αδυναμία και τα λοιπά εσωτερικά μας προβλήματα και παρά, αντιστρόφως, την αριθμητική υπεροχή των Τούρκων, υπάρχουν ακόμα αρκετές ελπίδες να μη χαθεί, διότι ο τουρκικός στρατός έχει αυτή την στιγμή ένα μέτωπο ήδη ανοικτό στην βόρεια Συρία, όπου μάχεται εναντίον των Κούρδων ενόπλων, με αβέβαια αποτελέσματα και με πολλούς νεκρούς Τούρκους στρατιώτες. Η τουρκική κοινωνία δεν φαίνεται εξάλλου να έχει ακόμα επουλώσει τις βαθειές εσωτερικές πληγές της, ως αποτέλεσμα του προσφάτου αποτυχημένου πραξικοποήματος, που οδήγησε στην αναγκαστική αποστρατεία ή απώλυση αλλά και στην φυλάκιση πολλών χιλιάδων Τούρκων αξιωματικών και υψηλόβαθμων κρατικών αξιωματούχων Είναι επίσης δεδομένο ότι η Τουρκία διακατέχεται από τον μόνιμο υπαρξιακό φόβο της που μπορεί να καταστεί εφιάλης: να αναζωπυρωθεί το μεγάλο εσωτερικό της πρόβλημα, ήτοι να ξεσηκωθεί η ογκώδης κουρδική μειονότης στην ΝΑ Τουρκία (Ανατολία). Αν από ελληνικής πλευράς υπήρχε πραγματικά εθνική ηγεσία η οποία να μπορούσε να χαράξει την απαιτουμένη εθνική στρατηγική, θα ήτο εν προκειμένῳ η Ελλάς που θα απαντούσε άμεσα στις τουρκικές στρατιωτικές προκλήσεις εξαπολύοντας ένα δριμύ αιφνιδιαστικό χτύπημα, το οποίο, αξιοποιώντας και το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού, θα μπορούσε να είναι σαρωτικό! Αν πάλι η παρούσα κατάσταση, που από την πλευρά της Ελλάδος συνίσταται σε φοβική υποχωρητικότητα, μόνιμη διάθεση κατευνασμού και επίδειξη πνεύματος συνεχούς και άνευ ορίων δειλίας και ενδοτισμού, ήτοι εθελοδουλίας, συνεχιστεί, το αποτέλεσμα θα είναι η οριστική απώλεια κάθε ίχνους ανεξαρτησίας, η υποταγή και περιαγωγή της Ελλάδος σε μία νέα τουρκοκρατία!
Επί πλέον οι ἔνοπλες δυνάμεις και δή η αεροπορία της Τουρκίας είναι εξαιρετικώς αποδυναμωμένες μετά τις εκτεταμένες “εκκαθαρίσεις” εμπείρων στελεχών και πιλότων τους μετά το πραξικόπημα του θέρους 2016, ενώ η μέχρι τούδε πάνω-κάτω υφισταμένη ισορροπία δυνάμεων θα ανατραπεί πληρως μάλιστα στον αέρα μετά την προμήθεια εντός των αμέσως προσεχών ετών υπό της Τουρκίας αεροσκαφών τελευταίας γενεάς F-35…
Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες και αποτελεί τραγικό δυστύχημα για την Ελλάδα ότι την εξουσίαν – κακῇ τῇ μοίρᾳ – ασκεί η πλέον ακραίως αντεθνική κυβέρνηση των τελευταίων δεκαετιών – μια κομπανία ανθελλήνων δηλητηριασμένων από τον μαρξισμό, ως τελευταία κυβέρνηση μίας σειράς εθναποδομητικών και εθνο-ϋπονομευτικών κυβερνήσεων που προηγήθηκαν (ας θυμηθούμε, ενδεικτικώς, την πολιτική του “ζεϊμπέκικου” από τον G.A.Papandreou ή τις γλοιώδεις “κουμπαριές” του “Κωστάκη” Καραμαν-αλή μέ τον Ερντογκάν – δεν πέρασε δα και πολύς καιρός από τότε…).
Ωστόσο στην παρούσα φάση το μεγάλο παιχνίδι φαίνεται ότι διαδραματίζεται γύρω από τα ενεργειακά ζητήματα της Κύπρου. Στην έναρξη εξορύξεων στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας (την οποία η Τουρκία δεν αναγνωρίζει) έχουν εμπλακεί, με τρόπο που είναι δύσκολο να προβλεφθούν οι εξελίξεις, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ρωσία, το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Γαλλία, η Ιταλία, κλπ. Η κατάσταση μυρίζει μπαρούτι, θυμίζοντας, τηρουμένων των αναλογιών, συσχετισμούς προ της ναυμαχίας του Ναυαρίνου.
Παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις και θα επανέλθουμε.
Κλείνοντας, παραθέτουμε συνδέσμους που παραπέμπουν σε τρεις εξαιρετικώς ενδιαφέρουσες και διαφωτιστικές πρόσφατες συνεντεύξεις (μεταξύ των πολλών που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο) ειδικών αναλυτών, οι οποίοι εστιάζουν στις βαρυσήμαντες γεωστρατηγικές και γεωοικονομικές διαστάσεις της τουρκικής έναντι της Ελλάδος επιβουλής.