Την προηγούμενη εβδομάδα ο διάσημος Έλληνας φυσικός Δημήτριος Νανόπουλος παραχώρησε συνέντευξη (http://www.thebest.gr/news/index/viewStory/518188) όπου ανάμεσα σε διάφορες θέσεις που διατύπωσε, έδωσε δυστυχώς και αυτός το στίγμα της πολιτικώς ορθής προσωπικότητας, εναρμονιζόμενος με τις απαιτήσεις της παρακμιακής μας εποχής. Ο συγκεκριμένος, αναμφισβήτητα κορυφαίος επιστήμονας στον τομέα του, έχει αποδείξει πολλάκις στο παρελθόν ότι δεν έχει καταφέρει να αντισταθεί στον μεγάλο πειρασμό που αντιμετωπίζουν οι διάσημοι επιστήμονες του χώρου της Φυσικής, και ειδικά όσοι ασχολούνται με την Κοσμολογία. Ποιος είναι αυτός ο πειρασμός; Μα φυσικά να προσπαθήσουν να αποκτήσουν τα εύσημα του στοχαστή, του μοντέρνου φιλοσόφου, του ανθρώπου που ξεπερνά τα όρια της επιστήμης του και γίνεται ένας ερμηνευτής της πραγματικότητας, ένας κοσμικός μύστης.
Ας δούμε τι μας είπε ο καθηγητής Νανόπουλος.
Σε ερώτηση του δημοσιογράφου σχετικά με την πόλη των Πατρών όπου δόθηκε η συνέντευξη, ο κ. Νανόπουλος απάντησε: “έκανα μία βόλτα με τη σύζυγό μου και αισθάνθηκα ότι ήταν κάπως «πεσμένη» σε σχέση με την Πάτρα που γνώριζα. Δεν ξέρω αν ήταν συμπτωματικό αλλά μου φάνηκε εγκαταλειμμένη”. Σοβαρά κύριε καθηγητά; Μπορείτε να αποφανθείτε με απόλυτη βεβαιότητα, και με την απαραίτητη δόση αλαζονείας, ότι “το σύμπαν είναι μία τυχαία διακύμανση από το κβαντικό κενό” και για το απείρως απλούστερο ζήτημα της παρακμής της πόλης των Πατρών έχετε μόνο να παρατηρήσετε ότι σας φάνηκε “πεσμένη” και εγκαταλειμμένη αλλά ίσως αυτό να ήταν συμπτωματικό; Τα αίτια της πτώσης και της εγκατάλειψης είναι τόσο δύσκολο να γίνουν κατανοητά για να έναν κατά τα άλλα ευφυέστατο άνθρωπο όπως εσείς; Η βόλτα σας στην πόλη περιελάμβανε τον λιμένα και τις παρακείμενες περιοχές που τελούν υπό κατάληψη από συμμορίες αλλοδαπών δήθεν προσφύγων ή μήπως αποφύγατε τα επικίνδυνα αυτά μέρη;
Στη συνέχεια της συνέντευξης ο καθηγητής Νανόπουλος αναφέρεται στο νέο είδος ανθρώπου που κατά τη γνώμη του αρχίζει να αναδύεται. Ο “μετα-άνθρωπος” ή “υπεράνθρωπος”, όπως τελείως άστοχα τον αποκαλεί, θα είναι ο τεχνολογικά “βελτιωμένος” άνθρωπος που θα διαθέτει μικροτσιπς ενσωματωμένα στον εγκέφαλό του. Μόνο κάποιος απομονωμένος σε ένα εργαστήριο, κινούμενος σε έναν κλειστό κύκλο μιας ψευδούς ελίτ, πολύ μακριά από τις κοινωνικές και φυλετικές εξελίξεις, μπορεί να μην βλέπει ότι παντού τριγύρω η ανθρωπότητα και ο πολιτισμός καταρρέουν με ταχύτατους ρυθμούς προς το επίπεδο του αρχανθρώπου αντί να αναρριχώνται προς το επίπεδο του υπερανθρώπου. Και με ποια διεστραμμένη ψυχρά τεχνοκρατική αντι-λογική μπορεί να θεωρηθεί ως πρόοδος η ενσωμάτωση τσιπς στους εγκεφάλους, οι οποίοι ήδη, χωρίς την άμεση χρήση της τεχνολογίας με αυτόν τον τερατώδη τρόπο, ελέγχονται μέσω της ανελέητης προπαγάνδας του συστήματος;
Από την συνέντευξη δεν θα μπορούσε να λείψει η συνηθισμένη ερώτηση σχετικά με την ύπαρξη του Θεού. Συγκεκριμένα: “Έχετε δηλώσει πολλές φορές ότι δεν πιστεύετε στην ύπαρξη του θεού. Τι είναι αυτό που μας κάνει να έχουμε ανάγκη την πίστη;”. Σε αυτή την ερώτηση δόθηκε η εξής απάντηση:
“Για μένα ο θεός είναι μία ανθρώπινη ανακάλυψη. Από την αρχή της Γης, οι πρωτόγονοι άνθρωποι είχαν την ανάγκη να εξηγήσουν ποιος ευθυνόταν για ότι έβλεπαν… κεραυνούς, αστραπές κ.λπ. κ.λπ. Ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να πιστεύει σε κάτι από το οποίο μπορεί να πιαστεί… Παρόλη τη γνώση και την τεχνολογία. Βέβαια χωρίς να θέλω να γίνω ρατσιστής, θα πρέπει να δούμε σε ποιες κοινωνίες υπάρχει ακόμα αυτή η πίστη στο θεό. Δεν υπάρχει αυτό για παράδειγμα στη Σουηδία… Είναι ζήτημα μόρφωσης, κουλτούρας…”.
Ενώ ο κ. Νανόπουλος ορθώς μας λέει ότι ο άνθρωπος έχει την ανάγκη να πιστεύει σε κάτι, και ενώ σε άλλο σημείο της συνέντευξής του αναφέρει ότι “ο κβαντικός κόσμος λέει ότι δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο … Υπάρχει το γκρι, το ενδιάμεσο…”, δείχνει να μη κατανοεί ότι η ανθρώπινη πίστη δεν διαχωρίζεται απλώς σε πίστη σε υπερφυσικές θεότητες και πίστη στην επιστήμη, μιας και οι θεότητες και τα δόγματα που τις συνοδεύουν μπορούν να λάβουν οποιαδήποτε μορφή. Θεός ήταν ο Όντιν, θεός είναι και ο Γιαχβέ, θεϊκή υπόσταση αποκτούν οι ιδεολογίες, θεός έχει γίνει η ύλη, και ακόμη κι αν φαντάζει αντιφατικό στο μυαλό του Νανόπουλου, θεϊκή υπόσταση έχει αποκτήσει και η επιστήμη. Το παράδειγμα της Σουηδίας δεν είναι το τέλειο παράδειγμα προηγμένης κοινωνίας που έχει απορρίψει την πίστη στο Θεό λόγω ανώτερης μόρφωσης και κουλτούρας, αλλά είναι το τέλειο παράδειγμα του ακριβώς αντίθετου, μιας και πρόκειται για μια κοινωνία που μόνο επιφανειακά, και μόνο στο μυαλό ανθρώπων που δεν κατανοούν τον άνθρωπο, είναι αθεϊστική. Στην πραγματικότητα είναι άκρως θεοκρατική (και δεν αναφερόμαστε στον τεράστιο πληθυσμό μουσουλμάνων που ζουν εκεί…), καθώς στη Σουηδία κυριαρχεί η τρομακτική θρησκεία της πολιτικής ορθότητας που την συνοδεύουν άκρως ψυχοπαθητικά δόγματα σχετικά με την ισότητα, τον πολυπολιτισμό, το φύλο ως κοινωνική κατασκευή και άλλες κενές νοήματος λέξεις κι εκφράσεις. Η σουηδική κοινωνία έχει υποστεί δύο τεράστιες μεταβολές στον θρησκευτικό της προσανατολισμό ξεκινώντας από το ξερίζωμα της πρωτογενούς Άριας θρησκείας με την έλευση του χριστιανισμού, και ακολούθως με το ξερίζωμα του χριστιανισμού και την καθιέρωση του μαρξισμού, εν αγνοία μάλιστα των Σουηδών καθώς ο μαρξισμός που τους επιβλήθηκε ήταν ενδεδυμένος με τρανές λέξεις και φράσεις όπως σοσιαλισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, ισότητα, και άλλα τέτοια. Ναι κύριε καθηγητά, οι Σουηδοί δεν είναι καθόλου μα καθόλου άθεοι. Αντιθέτως είναι φανατικά πιστοί στη νέα θρησκεία τους, μια θρησκεία που, εκπηγάζοντας από τον μαρξισμό, είναι απολύτως υλιστική και συνεπώς αδιαφορεί για θέματα μεταφυσικής αλλά δεν παύει να είναι μια μορφή θρησκείας με δόγματα, ιερείς, και πιστούς.
Αν μπορούσαμε, θα θέταμε δύο τουλάχιστον σχετικά ερωτήματα στον κ. Νανόπουλο. Αν λάβουμε υπόψιν τα αληθινά κριτήρια με βάση τα οποία μπορεί να κριθεί η ευρωστία μιας κοινωνίας, είναι σε καλύτερη κατάσταση η κοινωνία της Σουηδίας τώρα από την εποχή της πίστης στον Όντιν και στον Θωρ, ή ακόμη και από την εποχή της πίστης στον Ιουδαιοχριστιανικό Θεό; Και αν είναι μια φορά αντι-επιστημονική η πίστη στον Όντιν ή στον Ιουδαιοχριστιανικό Θεό, πόσες φορές αντι-επιστημονική είναι η δογματική πίστη στην κοινωνική προέλευση των φύλων και των φυλών; Εάν ο κ. Νανόπουλος θέλει να διαπιστώσει τις πραγματικές επιπτώσεις αυτού του υποτιθέμενου “θαυμαστού” αθεϊσμού στη σουηδική κοινωνία, θα του προτείναμε να ξεφύγει για λίγο από το προστατευμένο περιβάλλον των ξενοδοχείων 5 αστέρων, των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων της Στοκχόλμης, και να κάνει μια βόλτα μόνος του στις γειτονιές της Rinkeby και της Tensta, του Göteborg και του Malmö, μόνον όμως κατα τις ημερήσιες ώρες και υπό συνοδείαν για λόγους στοιχειώδους ασφαλείας…
Και να μη ξεχνιόμαστε, πρωτίστως και πάνω απ’ όλα να μεριμνούμε ώστε επ’ ουδενί να κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε ρατσιστές.
Από την συζήτηση δεν θα μπορούσε επίσης να λείπει και ο Τραμπ. Στη σχετική ερώτηση ο καθηγητής Νανόπουλος απαντάει πως ανησυχεί που ο Τραμπ “έχει στα χέρια του τις τύχες του κόσμου”. Πως γίνεται ένας άνθρωπος που πιστεύει ότι κατανοεί κι ερμηνεύει το Σύμπαν, είναι πολέμιος της “μαγικής σκέψης” των θρησκειών, και προσπαθεί να χρησιμοποιεί επιστημονικές μεθόδους για την ανάλυση των φαινομένων, να πιστεύει στο αστείο παραμύθι σύμφωνα με το οποίο ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., στην προκειμένη περίπτωση ο Τραμπ, “έχει στα χέρια τους τις τύχες του κόσμου”; Και από πότε έγινε “λίμπεραλ” ο Νανόπουλος; Η αντι-Τραμπ ρητορική είναι μέρος της κοσμοθεωρίας του ή απλά ένας ακόμη τρόπος εναρμονισμού με τις προσταγές του δεσποτικού συστήματος ελέγχου της ακαδημαϊκής ζωής των Η.Π.Α.;
Εκεί όμως όπου ο καθηγητής Νανόπουλος ξεπερνάει τα όρια της πολιτικής ορθότητας και εισέρχεται στην καθαρή σφαίρα της γελοιότητας είναι όταν απαντάει σε ερώτηση σχετικά με τα πρότυπα και τους ήρωές του: “Είχα πάντα την τάση να μου αρέσουν οι περιθωριακοί, οι κατατρεγμένοι. Δεν ξέρω γιατί. Και εννοώ αυτούς που ήταν περιθωριακοί από δική τους επιλογή. Μιλάω γι᾿ αυτούς που είδαν την κοινωνία και έκαναν και έργο. Για παράδειγμα, ο Ντα Βίντσι ήταν «κυνηγημένος» επειδή ήταν γκέι. Αυτό τον έκανε δημιουργικό και εγώ θεωρώ ότι είναι η μεγαλύτερη… μεγαλοφυΐα που πέρασε από τον κόσμο.”. Στην πραγματικότητα ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι μόνο “κυνηγημένος” δεν ήταν, καθώς δικαίως απολάμβανε μεγάλη δόξα και θαυμασμό μοναδικό για τα δεδομένα της εποχής του. Αυτή η ιστορική ανακρίβεια όμως είναι ασήμαντο πταίσμα συγκρινόμενη με την υιοθέτηση της φαιδρής προπαγάνδας, που συσχετίζει με έναν αυθαίρετο, επικίνδυνο, και άκρως αντι-επιστημονικό τρόπο την δημιουργικότητα με την ομοφυλοφιλία.
Όλα τα παραπάνω ενισχύουν την εικόνα που έχει δώσει ο κ. Νανόπουλος με τις ομολογουμένως αναρίθμητες συνεντεύξεις του στο παρελθόν, την εικόνα ενός ανθρώπου ο οποίος για τους δικούς του λόγους δεν αρκείται στην ευρεία αναγνώριση του επιστημονικού του έργου αλλά προσπαθεί εναγωνίως να αυτοπροβληθεί ως φιλόσοφος. Στα μάτια της μάζας η προσπάθεια του είναι επιτυχής, αλλά στα μάτια ενός σκεπτόμενου ανθρώπου με στοιχειώδη κριτική σκέψη η προσπάθεια αυτή αποτυγχάνει παταγωδώς, καθώς η ρηχότητα και η στενότητα της σκέψης του κ. Νανόπουλου είναι εμφανής.
Θα κλείσουμε με τα λόγια του καθηγητή Νανόπουλου, λόγια αντιπροσωπευτικά της έπαρσης και αλαζονείας του σύγχρονου, μεθυσμένου από την δόξα και τον πλούτο, “ημίθεου” ψευδο-στοχαστή: “Το σύμπαν είναι μία τυχαία διακύμανση από το κβαντικό κενό. Έχοντας φτάσει στο σημείο να λέμε αυτή την κουβέντα, απαντάμε σε όλα τα φιλοσοφικά ερωτήματα. Όλοι αυτοί που ψάχνουν χιλιάδες χρόνια, αυτό ήθελαν. Μπορεί να μη μπορούσαν να το εκφράσουν, αλλά αυτό ήταν”. Μάλιστα! Ο Νανόπουλος απαντάει σε όλα τα φιλοσοφικά ερωτήματα χιλιάδων ετών κι εκφράζει αυτά που οι πραγματικοί φιλόσοφοι του παρελθόντος δεν κατάφεραν να εκφράσουν!
…Λίγη σεμνότητα δεν βλάπτει κύριε καθηγητά! Σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας πολλοί πίστεψαν ότι είχαν φτάσει στην απόλυτη αλήθεια αλλά αργά ή γρήγορα διαψεύστηκαν καθώς όπως πολύ καλά γνωρίζετε η εξέλιξη της επιστήμης κρύβει εκπλήξεις και ανατροπές. Οι πραγματικοί στοχαστές και φιλόσοφοι δεν ακολουθούν το ρεύμα της εποχής για να γίνουν αρεστοί και να μείνουν στο απυρόβλητο, αλλά πορεύονται αντίστροφα με το ρεύμα όταν αυτό οδηγεί στον γκρεμό, μόνοι τους αν χρειαστεί, και χωρίς καθόλου καν να υπολογίζουν το προσωπικό κόστος αυτής της επιλογής – επειδή είναι αληθινοί στοχαστές και φιλόσοφοι και πρώτιστα ως τέτοιοι ζουν και υπάρχουν. Κι εκείνοι μόνον μπορούν να είναι πραγματικοί γίγαντες, αλλιώς δεν είναι παρά απλώς νάνοι.