Τὸ κάτωθι ἄρθρον, γραφὲν ἐπὶ τῇ ἐπετείῳ τῆς 25ης Μαρτίου τοῦ 2000, 1,5 ἔτος μετὰ τὸ Παγκόσμιον Συνέδριον τοῦ Φιλύρου Θεσσαλονίκης, ἐδημοσιεύθη κατ᾿ Αὔγουστον τοῦ αὐτοῦ ἔτους (2000) εἰς τὸ 5ον τεῦχος τοῦ περιοδικοῦ «ΒΟΡΕΙΟΝ ΣΕΛΑΣ» τὸ ὁποῖον ἐξέδιδον. Συναφῆ πρὸς τὸ κεντρικὸν μήνυμα τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ ἔγραψα καὶ πρὶν καὶ μετά, κάποια καὶ εἰς ἑβδομαδιαίαν ἐφημερίδα, ἔχων μάλιστα ἤδη ξεκινήσει ἀπὸ τὸ πρῶτον τεῦχος τῶν «Τετραδίων Ἐθνικοῦ Σοσιαλισμοῦ» τὸ 1981, ὅπου εἶχα συγγράψει τὸ κύριον ἄρθρον ὑπὸ τίτλον «Περὶ τοῦ Ἡρωικοῦ Ἤθους» ὑπὸ ψευδώνυμον «Στέφανος Ράγκος».
Τὸ ἀναδημοσιεύω λοιπὸν σήμερον 25ην Μαρτίου 2019 μετ᾿ ἐλαχίστων ἀλλαγῶν, κυρίως χάριν σαφηνείας, ἐντάσσων τοῦτο ἀναδρομικῶς εἰς τὴν σειρὰν τῶν «Οἰακισμῶν» – ἀναγκαίως ἄρα ὡς ἔχον τάξιν 0 (μηδέν).
Ἄξιον ἐπίσης ἰδιαιτέρας παρατηρήσεως ἀποτελεῖ ἡ διὰ τοῦ αὐτοῦ τεύχους παρουσιασθεῖσα πρώτη ἱδρυτικὴ διακήρυξις τοῦ ΑΡΜΑτος, ἔστω κι ἂν ἐκεῖ ἡρμηνεύθη τὸ πρῶτον ὡς «Ἀντιδιεθνιστικὴ Ῥῆξις – Μαχητικὴ Ἀνάταξις», ἑρμηνεία ποὺ κατόπιν ἐγκατελείφθη κατὰ τὸ τυπικόν μας Ἱδρυτικὸν Συνέδριον τοῦ Ὀλύμπου κατὰ τὸ Μέγα Ἡλιοστάσιον τοῦ 2002 καὶ τὴν μετ᾿ οὐ πολὺ παρουσίασιν τῆς Πολιτικῆς Διακηρύξεως τοῦ Ἅρματος.
Τὸ Λάβαρον τοῦ Ἅρματος εἶχεν ἤδη καθιερωθῆ κατὰ τὸ προαναφερθὲν Παγκόσμιον Συνέδριον, βλ. https://www.youtube.com/watch?v=4CNZYfHp3qU
Ἡ Κλεφτουριά, τὸ ᾿21 κι Ἐμεῖς
Ἐλευθερία ἢ Δουλεία;
Ἔχει πλέον καταστῆ κοινότατος τόπος, κάτι σὰν τὸ “ἁλληλούϊα” τῆς λειτουργίας τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος, ἡ ἀνόητος ἐπανάληψις τῆς ὑποβολιμαίας χριστιανο-μεσανατολικῆς θεωρίας πὼς “οἱ λαοὶ (κι οἱ “ἁπλοῖ ἄνθρωποι τοῦ λαοῦ”) δὲν ἔχουν νὰ χωρίσουν τίποτε, εἶναι μόνον οἱ πολιτικὲς ἡγεσίες Ἑλλάδος καὶ Τουρκίας ποὺ εὐθύνονται γιὰ τὶς συγκρούσεις – καὶ θά πρέπει κάποτε, χάριν τῆς εἰρήνης, νὰ ξεχάσουμε σφαγὲς καὶ ὠμότητες ποὺ διεπράχθησαν πρὶν πολλὰ χρόνια καὶ γενιές”!
Ἐκ παραλλήλου δὲ προβάλλουν ἀπατηλῶς καὶ χειραγωγικῶς ὡς ζήτημα πρώτης ἐπιλογῆς τὸ πλαστὸν δίλημμα: “Πόλεμος ἢ Εἰρήνη;”…
Προφανῶς ὅλοι αὐτοὶ οἱ μικρόψυχοι καντηλανάφτες τοῦ ἱεροῦ τεμένους τῆς πολιτικῆς ὀρθότητος θὰ ἤθελαν, χάριν τῆς παγιώσεως τῆς κρατούσης τάξεως τρωκτικῶν ποὺ ροκανίζουν λαίμαργα τὶς σάρκες, λεηλατοῦν τὴν Ψυχὴν καὶ μολύνουν τὸ Πνεῦμα τῆς Πατρίδος, νὰ παραβλέψουμε τὰ πλέον προφανῆ διδάγματα τῆς Ἱστορίας καὶ νὰ παραδοθοῦμε ἄνευ ὅρων στὶς ἀγκάλες τοῦ πολιτικοῦ καιροσκοπισμοῦ, διὰ τῆς συρρικνώσεως τῆς Μνήμης, τῆς Μερίμνης καὶ τῆς Ἱστορικῆς μας Εὐθύνης ὡς κρίκων μιᾶς ἀτελείωτης ἁλυσίδος εἰς τὸ μυωπικὸν “ἐδῶ καὶ τώρα” τῆς μιαρᾶς ὁμοταξίας τῶν ἀσπονδύλων χαμαιλεόντων, ποὺ εἶναι “λίγο ἀπ᾿ ὅλα” καὶ ἄρα τίποτε, γι᾿ αὐτὸ δὲ καὶ «ἔγκυροι» μέτοχοι τοῦ θλιβεροῦ παζαρομαζώματος τῆς δημοκρατίας.
Προσπαθοῦν ἐπίσης ν᾿ ἀποστρέψουν τὴν (οὕτως ἤ ἄλλως κατευθυνομένην καὶ ἀσταθῆ) προσοχὴν τῶν πολλῶν ἀπὸ τὴν ἐπίσης προφανῆ ἀλήθειαν, ὅτι ἡ μὲν πολιτικὴ ἡγεσία, ἤ μᾶλλον αὐτὸ ποὺ παριστάνει μιὰ τέτοια, τῆς Ἑλλάδος θυσιάζει προθύμως καὶ δουλικῶς τὰ πάντα στὸν βωμὸ τῆς “εἰρήνης” τοῦ “μὴ πολέμου” (ἔχει μάλιστα πρὸς τοῦτο παρασκευάσει καὶ … εἰδικὸ στρατό [πρόκειται περὶ τοῦ περιβοήτου «στρατοῦ μὴ πολέμου» ποὺ διεκήρυξεν ὁ ὀλέθριος ἐκεῖνος δημοκρατικὸς τσαρλατᾶνος Ἀνδρέας Παπανδρέου!!!]), ἐκ δὲ τῆς ἄλλης πλευρᾶς ἔχουν πλειστάκις καὶ ὀδυνηρότατα ἐμπράκτως διακοινωθῆ πρὸς ἀνυπερασπίστους ἀμάχους Ἕλληνας (καὶ οὐ μόνον) τὰ … «εὐγενῆ» αἰσθήματα κι ἔνστικτα τοῦ ὀσμανλικοῦ συρφετοῦ, τῶν περιβοήτων τους δηλαδὴ ἐκείνων “ἁπλῶν ἀνθρώπων τοῦ λαοῦ”!!!
Ἤτοι, τόσον ἡ Ἱστορία, ὅσον καὶ ἡ τρέχουσα πραγματικότης ἐπαληθεύουν ἀπεναντίας ὅτι ἀκριβῶς τὴν ἐκ τῶν πραγμάτων δεδομένην (καὶ κατὰ πᾶσαν εὐκαιρίαν ἐκδηλουμένην!) θανάσιμον ἐχθρότητα τῶν δύο Λαῶν δολίως μεταμφιέζουν οἱ ἀνατολίτες μογγολάνθρωποι καί, συνεπικουρικῶς, τεχνηέντως κάποιοι ἀναξίως ἡγεμονεύοντες τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς συγκαλύπτουν… Αὐτοὶ οἱ τελευταῖοι (ἀλλά … κακῇ – ἢ δημοκρατικῇ! – τῇ μοίρᾳ πρῶτοι τῇ τάξει!!!), προάγοντες καὶ καλλιεργοῦντες ἀμνησίαν καὶ ἐθελοτυφλίαν, παροτρύνουν τὸ παραλυμένο ἀπ᾿ τὰ σαγηνευτικὰ καὶ ὑπνωτιστικά τους μηχανεύματα Ἔθνος εἰς τὴν μαλθακότητα καὶ τὰ σχετικά της ἄρρωστα εἴδωλα – εὑρισκόμενον δὲ πρὸ τῆς ἀδηρίτου πραγματικότητος, εἰς τὴν δειλὴν τακτικὴν τῆς στρουθοκαμήλου, ἡ ὁποία μοιραίως ἐθελοτυφλοῦσα διαλέγει νὰ παραβλέψῃ τὴν πραγματικότητα, ποὺ δὲν ἀντέχει ν᾿ ἀντιμετωπίσῃ: μέχρις ὅτου ὀδυνηρότατα τὴν ἐπαναφέρουν εἰς αὐτὴν οἱ (ἀπαραβλέπτως, πλέον!) εἰς τὴν σάρκα της ἐμπηγνυόμενοι ὄνυχες κι ὀδόντες τοῦ πεινασμένου διώκτου!
Γι᾿ αὐτὸ καὶ (δικαίως!) τὸ Σύστημα κρίνει ἀπαραίτητη τὴν διαστρέβλωσι καὶ ἀποσιώπησι τῆς πραγματικῆς Ἱστορίας ὑπὸ τὴν καθοδήγησι τῶν “σοφῶν” τοῦ ἐπιτελείου τοῦ “σοφοῦ” (κατὰ τοὺς Τούρκους!) κ. Γιωργάκη “μας” (ὅπως ἀσφαλῶς θὰ λέῃ ὁ Ἰσμαὴλ Τζέμ!), τοῦ ἐμπιστευτικοῦ του γραφείου Ροζενστάιν (μὲ προσφιλῆ εἰδικότητα “σχεδιασμοὺς” ἐπὶ κρισίμων θεμάτων ὅπως Αἰγαῖο, Κυπριακὸ καὶ ὅλα τὰ συναφῆ…1 καὶ μὲ τὶς γνωστὲς ἐπίσης καθοδηγητικὲς ντιρεκτίβες (πρὸς τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας κ.ἄ.) τοῦ Κεντρικοῦ Ἰσραηλιτικοῦ Συμβουλίου…
Ἀποκρύπτουν κατὰ τοὺς ἀχυρένιους καὶ λιπαρούς (ὡς ἐξ ὑπερχειλίσεως τοῦ χύδην ὑποκριτικοῦ “οὑμανισμοῦ” των) περὶ «ἐλευθερίας», «εἰρήνης» κ.λπ. κατινο-«συλλογισμούς» των τῆς ὀκᾶς τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ Ἑλληνικὸν πνεῦμα Τιμῆς καὶ Πίστεως, ἡ ἀρ-ετὴ2 τοῦ Ἕλληνος μαχητοῦ ἐχάραξε, αὐτὴ καὶ μόνον, τὸν δρόμον πρὸς τὴν Ἐλευθερία!!! Κι ὅτι τὸ δίλημμα ποὺ δολιότατα προβάλλουν εἶναι καθ᾿ ὁλοκληρίαν πλαστὸν ἀποκύημα τοῦ ὡς θρησκείας κρατοῦντος ἑβραιομασσονικοῦ οὑμανισμοῦ, τοῦ σάπιου εἰρηνισμοῦ, τῆς ψυχοσωματικῆς μαλθακότητος καὶ τῆς συναφοῦς πλανερᾶς (ἀλλὰ καί… πλαδαρᾶς) ἰδέας τοῦ κόσμου ὁλοκλήρου ὡσεὶ “παιδικῆς χαρᾶς” (παρομοίας μάλιστα πρὸς τὰ δημοκρατικὰ πρώιμα ἐκπαιδευτήρια, τῶν ὁποῖων οἱ παιδαγωγοῦσες ἐπιβλέπουσες σαλιαγκαδελφὲς ἀπαγορεύουν στὰ νήπια κάθε πολεμικὸ παιχνίδι!), γελοίας τοξικῆς ἰδεοληψίας βάσει τῆς ὁποίας ἔχουν “ντρεσαρισθῆ” οἱ Λευκοὶ Λαοί, ὥστε νὰ ὁδηγοῦνται χωρὶς ἀντιρρήσεις ἀπὸ τὸ Σύστημα ὅπου αὐτὸ ἐπιθυμεῖ: δηλαδὴ ὡς πρόβατα ἐπὶ σφαγήν!
Τὸ δίλημμα, λοιπόν, δὲν εἶναι ποτὲ “Πόλεμος ἤ Εἰρήνη” – τὸ δίλημμα εἶναι πάντα ἕνα ἄλλο: “Ἐλευθερία ἢ Δουλεία;;;”!
Κι ὅσοι βάζουν πάνω ἀπ᾿ ὅλα τὴν ὅποια βδελυρὰν καὶ σιχαμένην πάσῃ θυσίᾳ “εἰρήνην” τῶν σαπιοσκωλήκων, αὐτοὶ εἶναι ἁπλούστατα οἱ δειλοὶ πράκτορες καὶ συνήγοροι τῆς (πολύμορφης καὶ πολυπρόσωπης κι ἔνδον ἐρριζωμένης…) Δουλείας.
Οἱ ἄλλοι ἔχουν μόνο ἕνα νὰ ἐπιλέξουν: τὸν πολυσχιδῆ, πολύμορφο καὶ ἀδιάκοπο Ἀγῶνα γιὰ τὴν Ἐλευθερία, σ᾿ ὅλα τὰ ἐπίπεδα – καὶ καταξιώνονται κατ᾿ ἀρχὴν γι᾿ αὐτὴν τὴν ἀληθῆ Ἐλευθερίαν μόνον ἐκεῖνοι ποὺ μὲ ἀδιάλλειπτη ἐγρήγορσι, μὲ ἀπαρέγκλιτη Πίστι κι ἐνατενίζοντας τὸν Πολικὸν Ἀστέρα τοῦ πνευματικοῦ τους Οὐρανοῦ ἀναδιπλώνουν καὶ κρατοῦν στιβαρὰ ἕνα αἰθέριο Λάβαρο, μὲ αἱματοκεντημένη ᾿πάνω του αὐτὴν τὴν μαχητικὴν ἰαχὴν καὶ Ἀρχὴν Δράσεως ἐκείνων ποὺ βρίσκονται εἰς τὸν ποιοτικὸν ἀντίποδα τῶν γνωστῶν ἀδηφάγων τρωκτικοειδῶν, κούφιων θιασωτῶν τῆς πάσῃ θυσίᾳ “εἰρήνης”, σάπιων ἠθικολόγων καὶ οὑμανιστῶν: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ἤ ΘΑΝΑΤΟΣ!!!
Οἱ Λαοί, τὰ Ἔθνη μὲ τὸν ἀδιάκοπο ἀγῶνά τους ἐξασφαλίζουν μιὰ θέσι στὸν κόσμο: διότι ἡ ἐπιβίωσίς τους δὲν εἶναι καθόλου κάτι αὐτονόητο – ἀπεναντίας, ἂν κάποτε ἐπιδείξουν ἀδυναμίαν, ἀναξιότητα ἤ προτάξουν τὴν ἐξυπηρέτησιν τοῦ παροδικοῦ τους κοντόθωρου ὑπολογισμοῦ ἤ δὲν ἔχουν τὸ ἀπαιτούμενον θάρρος, τόλμην, πρωτοβουλίαν καὶ μαχητικότητα ν᾿ ἀντιμετωπίσουν τὶς ἐπερχόμενες ἀπειλὲς καὶ προκλήσεις, ἂν ἐπίσης δὲν διαθέτουν τὸν ἀπαιτούμενον ἰδεαλισμὸν κι ἀνιδιοτέλειαν, τοὐλάχιστον στὸ ἡγετικό τους στρῶμα – ἤ, ἀκόμη χειρότερα, ἂν ὁ φυσικὸς ἰδεαλισμὸς τῶν ἀρίστων τῆς φυλῆς ἔχει ἀντικατασταθῆ ἀπὸ τεχνητὲς ἰδεοληψίες καὶ πλᾶνες πού, ἀντὶ νὰ προωθοῦν τὴν Φυλὴν καὶ νὰ τὴν προάγουν, τὴν ὁδηγοῦν εἰς τὸν ἐκφυλισμὸν καὶ ἀφανισμόν της, τότε τὸ μέλλον τῆς φυλῆς ἐκείνης διαγράφεται ζοφερόν… Ἡ Ἱστορία βρίθει σχετικῶν παραδειγμάτων!
Θὰ μείνουμε ὅμως, εἰδικότερα, εἰς τὸ θιγὲν ζήτημα τοῦ φυσικοῦ ἰδεαλισμοῦ τῶν ἀρίστων τῆς φυλῆς. Γιατί, ἂν τὰ πλέον ζωτικὰ θέματα ἐπιβιώσεως, μακρᾶς προοπτικῆς, μᾶς φέρνουν ἀντιμετώπους μὲ τὸν Τουρκισμό, τὴν Τουρκιά, ἐδῶ θὰ βροῦμε ἕνα πολὺ βαθύτερο ὑπόβαθρο καὶ ῾ριζικὸ αἴτιο αὐτῆς τῆς οὐσιώδους ἀντι(παρα)θέσεως καὶ ἀναποφεύκτου συγκρούσεως – πού, ἱστορικῶς, ἔχει διαρκέσει ὅσον ἀκριβῶς καὶ ἡ γειτνίασίς μας!
Ἡ ταὐτότης καὶ ἡ πεμπτουσία ἑνὸς Ἔθνους ἀποτελοῦν ὀντολογικῶς προγενέστερα τῆς ἐν χρόνῳ ἱστορικῆς του ἐκφάνσεως πραγματικότητα – μίαν πραγματικὴν ζῶσαν Ἰδέαν ὑπὸ τὴν πλατωνικὴν ἔννοιαν, ἕνα ἀθάνατο Ἀρχέτυπο3. Τὸ βάθος καὶ ὁ βαθμὸς πιστότητος τῆς ἑκάστοτε περιστασιακῆς ἐκφάνσεως (ἐνσαρκώσεως) τοῦ Ἀρχετύπου ὑπὸ τοῦ Λαοῦ ἀποδίδουν ἰσοδυνάμως τὸ μέτρον τῆς ἐπιτεύξεως τοῦ κοσμικῶς ἐγκύρου στόχου του, αὐτοῦ δηλαδὴ τῆς αὐτοπραγματώσεως καὶ οὐσιώδους ἀνελίξεως, συμφώνως πρὸς τὴν ἰδίαν φύσιν καὶ τὶς ἐγγενεῖς δυνατότητες.
Ἡ ἁπλουστάτη ἐν τῇ ἀληθείᾳ της ὀπτικὴ αὐτὴ ἀναιρεῖ καὶ τὸ τεχνητὸν δίλημμα τῆς ἀνθρωπίνης λογικῆς περὶ ἐλευθερίας καὶ ἀναγκαιότητος: διότι, μὴ ὑποτασσομένη στὸν τεχνητὸ διαχωρισμὸ μεταξὺ Κοσμικῆς Τάξεως καὶ Ἐλευθερίας τῆς μηχανιστικῆς καὶ ἀντανακλαστικῆς λογικῆς, ἐκκινεῖ ἐκ τοῦ πραγματικοῦ, θεϊκοῦ Κόσμου, ὁ ὁποῖος ἐν ταὐτῷ χωρεῖ καὶ τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν τάξιν, ὡς δίπολον ἁρμονικὴν ἑνότητα, ἡ ἐκ τῆς ὁποίας ἐκτροπὴ διόλου δὲν συνιστᾷ ἐκδήλωσιν ἐλευθερίας ἀλλ᾿ ὕβριν.
Ἡ ἐλευθερία ἐκδηλώνεται ἀπεναντίας τριττῶς: Δυναμικῶς μὲν διὰ τοῦ ἀενάου (ἐσωτερικῶς κυρίως διεξαγομένου ἀλλὰ καὶ ὑπὸ ἐξωτερικῶν περιστάσεων καταλυομένου καὶ φερομένου) ἀγῶνος κατὰ τῶν πάσης φύσεως ἐμποδίων κι ἀντιτιθεμένων δυνάμεων πρὸς ἐπίτευξιν τῆς πιστωτάτης δυνατῆς προσεγγίσεως (Ἀγχιβασίης καθ᾿ Ἡράκλειτον, ἐκ τοῦ ἄγχι [=ἐγγύς] βαίνειν) τοῦ Ἀρχετύπου, στατικῶς δὲ ἐμφωλεύει ἡ ἐλευθερία ὡς κατάστασις ἐσωτερικῆς ἑνότητος, ἀκεραιότητος καὶ ἀκωλύτως ἁρμονικῆς καὶ ἑνιαίας βουλητικῆς καὶ ἐσωτερικῆς λειτουργίας ὅποιου ἐπιτυγχάνει τὴν δυναμικὴν προσέγγισιν – καὶ, ὁπωσδήποτε, ἀναλόγως τοῦ βαθμοῦ αὐτῆς4 – κατὰ τρίτον δὲ λόγον συντηρητικῶς ἐκδηλοῦται διὰ τῆς φυσικῆς ἐξωτερικῆς δράσεως καὶ ἐκφράσεως τῆς Φυλῆς (καὶ τοῦ ἐν ταύτῃ ἀτόμου, ὡς ἐκδηλώσεώς της), κατὰ τὸν πόλεμόν της νὰ ἐγκαθιδρύσῃ κι ἐπιβάλῃ ἐκεῖνα τὰ πλαίσια κι ἐξωτερικὲς δομὲς καὶ προϋποθέσεις, ποὺ κατὰ τὸν βέλτιστον τρόπον τῆς ἐξασφαλίζουν τὴν ἐπιβίωσιν καὶ τὴν πληρεστάτην δυνατὴν αὐτοπραγμάτωσιν.
Οἱ τρεῖς αὐτὲς πτυχὲς τῆς ἐλευθερίας, νοουμένης πλέον ὡς ἐσωτερικῆς ἐπιταγῆς αὐτοδιαπλάσεως εἰς αὐτό, διὰ τὸ ὁποῖον ἑκάστου ἡ ὕπαρξις προώρισται, ἀλληλοδιαπλέκονται καὶ ἀληλοσυμπληρώνονται ἀχωρίστως. Κι ὅπου ἡ μία μορφή της ἐκδηλοῦται ῾ρωμαλέα καὶ ἀποφασιστική, ἐκεῖ συνυπάρχουν καὶ οἱ ἄλλες δύο τοὐλάχιστον ὡς λανθάνουσες ἀλλ᾿ εἰς ἀναθαλλὴν ἤδη ἀφυπνιζόμενες ἐντελέχειες, ἡ ὁλοκλήρωσις τῶν ὁποίων καὶ μόνον αὐτὴ ὁδηγεῖ στὴν πληρότητα τῆς Ἐλευθερίας καὶ τὴν ἑδραιώνει – πάλιν ὄχι ὡς μόνιμον κατάστασιν, ἀφοῦ τέτοιες δὲν ὑφίστανται σ᾿ ἕναν Κόσμο ἀδιακόπου ῾ροῆς καὶ Μάχης, ἀλλ᾿ ὡς ἰσορροποῦσαν ἐνσυνείδητον καὶ μαχομένην εὐρωστίαν καὶ διαυγῆ, ἀρτιμελῆ καὶ ἀ-ληθῆ ἐπικὴν μεγαλουργίαν. Ἐπικὴν ἀνελικτικὴν πορείαν, ἡ ὁποία κυρίως ἀποτελεῖ ἔργον τῶν ἀληθῶς ἀρίστων τοῦ Λαοῦ, ἀρίστων στὴν Μάχη καὶ στὴν ἀληθῆ πνευματικότητα καὶ Σοφίαν τῆς Φυλῆς (: “γράψε μὲ τὸ Αἷμά σου καὶ θὰ δῇς ὅτι τὸ Αἷμα εἶναι Πνεῦμα!”, Φρ. Νίτσε) – ὑπὸ τῶν ὁποίων καὶ μόνον τὸν καθοδήγησιν τότε ὁ Λαὸς ὡς ἁρμονικῶς ἑνιαῖον σύνολον ἀνελίσσεται καὶ αὐτοπραγματοῦται.
Ἡ ἀληθής μας ταὐτότης καὶ ἡ Κλεφτουριά
«Γένοιο οἷός ἐσσι μαθών!»
Σ᾿ αὐτὸ λοιπὸν τὸ ὀντικῶς ὑψηλότερο καὶ οὐσιωδῶς βαθύτερο ἐπίπεδο τῶν ἀρχετυπικῶν, ἀληθῶν ταὐτοτήτων πρέπει ν᾿ ἀναζητηθοῦν καὶ τὰ ῾ριζικὰ αἴτια τῆς Ἑλληνο-Τουρκικῆς ἀντιπαραθέσεως ἀλλὰ καὶ ὅλων τῶν συναφῶν καὶ ὁμολόγων ἀντιθέσεων, ὡς ἀντιθέσεων αἵματος καὶ φυλετικῶν ψυχῶν. Ὑπὸ τὸ Φῶς αὐτῆς τῆς ἀληθείας θὰ δυνηθοῦμε νὰ ἐξιχνιάσουμε τὴν θεμελιώδη ἀντιπαράθεσιν καὶ τὸν διηνεκῆ Πόλεμον μεταξὺ τῆς φωτεινῆς [σελλαῆς < Σέλας = φῶς πρβλ. σανσκριτικὸν svargã = οὐράνιος, οὐρανός, ἐκ τῆς αὐτῆς δὲ ῾ρίζης καὶ σέλλος= φωτεινός, οὐράνιος, διαυγὴς καί, μετέπειτα Ἕλλην > Ἑλλάς, ὅπου ἡ δασεῖα ὑποδηλοῖ τὸ ἐκπεσὸν προηγούμενον σύμφωνον, πρβλ. καὶ τὸ γερμανικὸν hell= φωτεινός, τὸ ζενδικὸν hvarê = οὐρανός, ἥλιος, σανσκρ. Sû’ryah’ = ἥλιος < σαFέλιος > λατ. Sôl (<sâol< sâvol< sâvel = σαFέλιος, κρητ. Ἀβέλιος, δωριστὶ Ἀέλιος, ὁμηρικὸν Ἡέλιος), λιθουανιστὶ sáule κ.ο.κ.], Ἀριο–ελληνικῆς [σημειοῦται ὅτι ἡ ῾ρίζα ἀρ– ἐμπεριέχεται καὶ εἰς τὰς ὡς ἄνω ἐτυμολογήσεις ἐν συνθέσει, κατόπιν τῆς ἰνδοευρωπαϊκῆς ῾ρίζης sv-, δηλ. σF-, ἐμφανιζομένης π.χ. εἰς τὰ ἑλληνικά (σFέρμα>) ‘έρμα, ‘ερμίνα (=ὑποστήριγμα, στῦλος), λιθ. Sveriu (ἀνυψώνω), γοτθ. Swers (=εὐγενής), ιρλ. Farr (=κίων), παλ–γερμ. Irmin-sul (: ἡ ὀντικὴ Κοσμικὴ Στήλη, ἡ συνδέουσα μὲ ἤ στηρίζουσα τὸν Οὐρανόν.5 κ.λπ., ὅθεν sv+arg= svarg–a (διὰ τὸ arg, ἐπιτατικὴν ἐκδοχὴν τοῦ ar-, πρβλ. ἀργός = λαμπερός, ἀργής = λευκός, ἀπαστράπτων, ἐπίσης τὸ ἀργυρός, τὸ λατινικὸν arguo καὶ τὸ σανσκριτικὸν árjuna(s) = λευκός, φωτεινός) ἀποδίδει τὸν διαυγὴ Οὐρανόν ὡς λαμπρὰν κορωνίδα τῆς μυστικῆς Κοσμικῆς Στήλης ἡ ὁποία τὸν στηρίζει] Ἀρχῆς ἀφ᾿ ἐνὸς καὶ τῆς ὑποχθονίας ὀριενταλικῆς καὶ μογγολοασιατικῆς εἰσβολῆς καὶ ἐπιβουλῆς ἀφ᾿ ἑτέρου. Κερδίζουμε τοιουτοτρόπως μίαν ἑνιαίαν, συνοπτικὴν θέσιν (τοποθέτησιν) τοῦ ζητήματος – διότι, κατὰ τὴν ἀρίστην διατύπωσιν τοῦ μεγάλου Alfred Rosenberg: “ΨΥΧΗ εἶναι ἡ ΦΥΛΗ ὁρωμένη ἐκ τῶν ἔσω”!!!
Ἐξ οὗ καὶ ἡ γνωστὴ προτροπὴ τοῦ μεγάλου διδασκάλου τοῦ Γένους Γεωργίου Πλήθωνος: “Νὰ εἶσθε ὡσὰν τὸν Ἀετόν, ὁποὺ εἶναι ὄρνεον ἡγεμονικὸν καὶ πολεμικόν – κι ὄχι ὡσὰν τὸ ἐπιδεικτικῶς φτιασιδωμένο παγῶνι, τὸ σύμβολον αὐτὸ ὁποὺ ταιριάζει εἰς τὴν Ἀνατολήν!” Ὁ Ἀετὸς ἐχρησίμευσεν ἀνέκαθεν εἰς τοὺς Ἀρίους ὡς τὸ φυσικὸν σύμβολον τοῦ αὐθεντικοῦ χαρακτῆρός των – τοῦ χαρακτῆρος τῆς Φυλῆς τοῦ Φωτός! Ἀποτελεῖ δὲ τὸ κόσμημα τοῦ παρόντος τεύχους-ὁροσήμου τῆς νέας σειρᾶς τοῦ “Βορείου Σέλαος” τὸ ἐδῶ παρουσιαζόμενο, γιὰ πρώτη φορὰ στὰ ἑλληνικά, σχετικὸν ἄρθρον τοῦ σοφοῦ διδασκάλου τῆς Ἀθάνατης Ἰδέας μας Julius Evola ὑπὸ τίτλον: “Ὁ Συμβολισμὸς τοῦ Ἀετοῦ” (σελ. 39) – ὅπου καὶ συμπληρωματικῶς παραπέμπουμε.
Ὑπὸ τὸ φῶς ὅμως τῆς ἀναλύσεως αὐτῆς ἐπανακτᾶται κατὰ τὸν θεμελιώδη της πρωταρχικὸν χαρακτῆρα ἡ ὁλοκληρωτικὴ καὶ τελεία εἰκὼν τῆς μεγάλης Συγκρούσεως, καθ᾿ ὅλα τὰ ἐπίπεδα καὶ πεδία ἐκδηλουμένης – Συγκρούσεως τὴν ὁποίαν αἰῶνες συγχύσεως, βεβήλου ἐξισωτισμοῦ, συσκοτίσεως καὶ διεισδύσεων ἀλλοφύλων δια-βόλων ἔχουν, πρὸς μεγίστην μας δυστυχίαν ἀλλὰ καὶ κατὰ τρόπον μοιραῖον διὰ τὴν ἐπιβίωσιν τοῦ εἴδους μας, συσκοτίσει. Ἡ Σύγκρουσις καθίσταται πλέον ὑπ᾿ αὐτὸ τὸ διακριτικὸν φῶς ὁρατὴ καὶ ἐντὸς τῆς κοινωνίας, ἐκδηλουμένη διὰ διαφορετικῶν καὶ ῥιζικῶς ἀντιθέτων τάσεων, προσλαμβάνουσα δὲ διαφόρους μορφὰς ἐπίσης εἰς τὸν χῶρον τῆς καλλιτεχνικῆς ἐκφράσεως καὶ τῆς οἵας ἐν γένει πνευματικῆς ἀποκρυσταλλώσεως καὶ δημιουργίας – ὅπου εἰδικώτερον οἱ χθόνιες, μεσανατολίτικες, γυφτίζουσες καὶ τουρκίζουσες τάσεις καὶ ἀλαλαγμοὶ ἑνὸς ἀπροσδιορίστου μεγέθους συρφετοῦ τῆς σημερινῆς κλαυσογραικυλίας ἀπαιτοῦν ἐντοπισμόν, διερεύνησιν, ΔΙΑΚΡΙΣΙΝ καὶ διαχωρισμόν…
Γιὰ ᾿μᾶς δὲν ἔχει καμμίαν ἰσχὺν τὸ σύνηθες κουκούλωμα αὐτοῦ τοῦ ἐσωτερικοῦ, δυστυχέστατα, μολυσματικοῦ καρκινώματος ὑπὸ τὸν κίβδηλον μανδύα μιᾶς ταλαιπωρημένης (καὶ γιὰ ἐμᾶς ὅλως ἀδιαφόρου!) γεωγραφικῆς “ἑλληνικότητος”! Οἱ ὀφιόψυχοι γυφτοτσιφτετελάδες ὀφείλουν, ἀντὶ νὰ θολώνουν τὰ νερὰ διαβρώνοντας, σπιλώνοντας καὶ ἀνεπανορθώτως δυσφημώντας τὴν πραγματικήν, τὴν Ἀρίαν Ἑλληνικότητα ὅπου κι ἂν βρεθοῦν (καί, δυστυχῶς, βρίσκονται παντοῦ!), νὰ σεβασθοῦν καὶ τὸ ἰδικόν μας δικαίωμα νὰ εἴμαστε Ἕλληνες – κι ἂς ἀκολουθήσουν δεόντως οἱ ἴδιοι τὰ ἀθιγγανόκλαυστα ἰνδάλματά τους, ποὺ διαρκῶς ἐπιβαρύνουν καὶ μολύνουν διὰ τῆς γυφτοπομπώδους των παρουσίας τὴν Ἱερὴ Πατρίδα μας, εἰς τὸ Ἰσραὴλ καὶ τὴν λοιπὴν Μέσην Ἀνατολὴν ὅπου, πληροφορούμεθα, (φυσικώτατα!) “κάνουν θραῦσιν” οἱ ἐδῶ ξελαρυγγιασμένοι κλαυσοταμτᾶκοι! Μαζί τους ἂς ἀκολουθήσουν καὶ τὰ βιοψυχικῶς συναφῆ δημοκρατικὰ ῾ραγιαδοκόμματα, ποὺ τοὺς ἔχουν ἐξασφαλίσει τὴν… “πολιτιστικήν” (πρβλ. δηλώσεις τοῦ ἐπισήμου γελωτοποιοῦ καὶ τέως ὑπουργοῦ τοῦ Καθεστώτος Εὐαγγέλου Γιαννοπούλου) αἴγλην κι ἐμπράκτως διὰ τῶν σκυλαδοσυνάξεών τους, τοὺς δοξολογοῦν δ᾿ ἐν ἀλλόφρονι κατανύξει κατὰ τὰ διαλείμματα τῶν εὐτραπέλων … «ἐθνοσωτηρίων» τους κομματικῶν ἐργασιῶν καὶ συνεδρίων!!! Ἡ ἠθελημένη ὅσον καὶ ἐπιλεκτικὴ ἀδιακρισία, τὴν ὁποίαν πάσῃ δυνάμει διατυμπανίζει τὸ Σύστημα, καθὼς καὶ ὁ,τιδήποτε προάγει τὴν ἐθελοτυφλίαν, τὴν σύγχυσιν καὶ τὴν ἠλιθιότητα τῆς δημοκρατίας τοῦ ὄχλου καὶ τῶν σοφῶν της ἰνστρουχτόρων, πρέπει νὰ διαλυθῇ ὑπὸ μιᾶς ἀληθοῦς ἐπιγνώσεως, ὑπὸ τοῦ πανισχύρου φωτὸς τῆς ἀναγεννωμένης Ἀρίας συνειδήσεως.
Κι ὄχι μόνον ἔνδοθι ὁρίων κρατικῶν καὶ τοπικῶς ἐθνικῶν ἀκόμη φωτίζει καὶ δρᾷ ἡ νέα αὐτὴ συνείδησις, ἀλλὰ προχωρεῖ ἀκόμη βαθύτερον ἐξικνουμένη μέχρι τοῦ βαθυτάτου ἐσωτερικοῦ μας κόσμου, ἀπ᾿ ὅπου καὶ ἄλλως τε ἕλκει τὴν καταγωγήν, “ἐτητύμως” (ἤτοι, ἀληθῶς κατὰ τὴν οὐσίαν καὶ προέλευσιν) διαχωρίζουσα, ἀποκαθαίρουσα καὶ διαχωριστικῶς ἀξιολογοῦσα τὰ περιεχόμενα καὶ τὶς συνιστῶσές τους. Ἀποτελεῖ τοιουτοτρόπως ἡ ἀναγεννωμένη Ἀρία συνείδησις τὸ θεμέλιον καὶ τὸ βασικὸν ὅπλον μιᾶς ἀληθοῦς καὶ ὁλοκληρωτικῆς ἐθνικῆς, φυλετικῆς καὶ ἀτομικῆς ἐκ παραλλήλου, ἀναγεννήσεως ἐφ᾿ ὅλων τῶν ἐπιπέδων καὶ πεδίων, δυναμένη νὰ πραγματώνῃ τὴν ἀληθῆ Ἐλευθερίαν τῆς αὐτοπραγματώσεως (καὶ ὄχι τῆς οἵας χαοτικῆς ἀναρχίας, ὅπως συνήθως έννοεῖται!) εἰς τὴν φυσικήν της τριπλῆν πληρότητα.
Τὸ θρυλικὸν Ἔπος τοῦ ᾿21 καὶ ἡ ἡρωικὴ παράδοσις τῆς κλεφτουριᾶς ἐπέπρωτο φυσιολογικῶς ν᾿ ἀποτελέσουν τὴν ἀπαρχὴν καὶ τὸ γενεσιουργὸν ἔμβρυον μιᾶς ἀληθοῦς Ἐθνικῆς Πραγματώσεως, ὡς θείου καὶ ὀργανικοῦ ὀχήματος τῆς πραγματικῆς Ἐλευθερίας!
Οἱ τρεῖς προαναφερθεῖσες συνιστῶσες τῆς Ἐλευθερίας ὑφίσταντο μὲν ἤδη ἐκεῖ κατὰ τρόπον ῾ρωμαλέον καὶ αὐθεντικόν – ὄχι, ὅμως, ἀρκούντως συνειδητοποιημένον καὶ ἱκανὸν νὰ πατάξῃ τὴν ἐκλεπτυσμένην δολιότητα τοῦ “πεφωτισμένου” μασσονο-οὑμανισμοῦ τῶν καλαμαράδων (πρβλ. συμβολικώτατα καὶ τὸν Μαυροκορδᾶτον-παγῶνι κατὰ τὴν ὑποδοχὴν τοῦ Καποδιστρίου), τοῦ σκοτεινοῦ βυζαντινο-φαναριωτισμοῦ καὶ τοῦ ἰδιοτελοῦς καθεστωτικοῦ ῾ραγιαδισμοῦ τῶν πλείστων κοτζαμπασαίων καὶ τοῦ ἀνωτέρου κλήρου. Ὁ Μπότσαρης καὶ ὁ Καραϊσκάκης, ὁ Κολοκοτρώνης καὶ ὁ Ἀνδροῦτσος δὲν ἐσυνειδητοποίησαν ἐπαρκῶς ὅτι αὐτοὶ οἱ ἴδιοι κατ᾿ οὐσίαν ἀπετέλουν τὴν φύτραν καὶ τῆς νέας πολιτικῆς ἐλίτ καὶ ΟΧΙ οἱ σάπιοι ἀλλόφρονες καὶ ἰδιοτελεῖς φωστῆρες τῶν γαλλομασσονικῶν φροντιστηρίων: δὲν διέθεταν ὅμως τὰ μέσα καὶ τὶς προϋποθέσεις, στὸ πρώιμο μάλιστα ἐκεῖνο στάδιο, μιᾶς τέτοιας λεπτῆς διαγνώσεως – πλὴν τῆς ἀλανθάστου ἐνστικτώδους των «ὀσφρητικῆς» ἀνθρωπογνωσίας, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ θὰ ὤφειλαν νὰ βασισθοῦν πολὺ περισσότερο – ἀκολουθώντας τὴν σοφὴν προτροπὴν τοῦ Ὀδυσσέως τῆς νέας Ἑλλάδος, τοῦ θρυλικοῦ Ἀνδρούτσου (πρὸς Κολοκοτρώνην), νὰ καθαρίσουν τὸν τόπον καὶ τὸ μέλλον τῆς Πατρίδος ἀπὸ τὸν μιαρὸν ἐκεῖνον ἑσμόν: Τοῦ ὁποίου οἱ (ἀκόμη περισσότερον…) γλοιώδεις κι ἐπαχθεῖς ἔκγονοι συνεχίζουν μέχρι σήμερα τὰ ὀλέθρια ἔργα τῆς Προδοσίας καὶ τοῦ ἐκφυλισμοῦ ὡς οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ ἐθνολυτικοῦ Συστήματος.
- Ἀφ᾿ ἑτέρου ΕΜΕΙΣ εἴμαστε οἱ φυσικοὶ ἔκγονοι τῆς Κλεφτουριᾶς, οἱ (ὅπως ἀκριβῶς καὶ τότε) “τρελλοί”, κατὰ τοὺς συγχρόνους ἀστοραγιάδες, ὡς οἱ μαχηταὶ τῆς Φυλῆς, ἐφωδιασμένοι ὅμως πλέον μὲ πλήρη συνείδησιν τῆς πολυσχιδοῦς καταστάσεως καὶ ὅλων τῶν ἀλληλεξαρτήτων μετώπων τοῦ Πολέμου, ἑνὸς Πολέμου ὁλοκληρωτικοῦ καὶ ἀσυμβιβάστου – εἰς τὸν ὁποῖον πλέον ἀξιοποιοῦμε ὅλην τὴν διαχρονικῶς κι ὀδυνηρῶς κερδισμένην (ἀλλὰ καὶ μέσῳ ἀγώνων ἀπὸ ἕνα ἕκαστον ἡμῶν ἀφωμοιωμένην) βιωματικὴν ἐμπειρίαν τῆς μαχομένης Φυλῆς μας!
Ὁ Ἀγών μας συνεχίζει ἀληθῶς καὶ ὁλοκληρώνει τὸν Ἀγῶνα τῆς Κλεφτουριᾶς καὶ τοῦ ᾿21 , τὸν ὁλοκληρωτικὸν ὑπὲρ τῆς Ἐλευθερίας Ἀγῶνα, ὅπου ὅμως καὶ οἱ τρεῖς προαναφερθεῖσες συνιστῶσές της εἶναι πλέον εὐδιάκριτες καὶ παροῦσες, ἰσορροπώντας εἰς μίαν ἁρμονικὴν ἑνότητα μέσα στὴν φωτεινὴν συνείδησι τοῦ Νέου Μαχητοῦ: Φωτεινὴν συνείδησιν ποὺ ὡς σπίθα ἀναγεννᾶται μέσα ἀπὸ τὶς στάχτες τῶν καμμένων ἀετῶν καὶ λαβάρων τῆς φωτεινῆς ὀλυμπίου Φυλῆς μας! Τῆς ὁποίας κάποιοι βιάστηκαν νὰ ἐπιθέσουν τὴν ταφόπλακα – δηλαδὴ οἱ φορεῖς, ἀφεντικὰ μαζὶ καὶ ἐγχώρια ἐκσυγχρονιστικὰ τσιράκια, τῆς ἑβραϊκῆς “Νέας Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων”!
Εἰς αὐτὴν τὴν αὐθεντικότητα καὶ πληρότητα τοῦ Ἀγῶνός μας ὡς ὁλοκληρωτικῆς τελειώσεως τοῦ πολέμου τῆς Κλεφτουριᾶς ἀνάγεται καὶ ἡ ἀκάθεκτός μας ἰσχὺς τῆς καθαρότητος καὶ τῆς ἀκεραίας πληρότητος – τὴν ὁποίαν οἱ καιροὶ μάλιστα καθιστοῦν ἐπείγουσαν ἀλλὰ καὶ ὥριμον, πλέον – ἐξ οὗ καὶ ἡ κρίσιμος ἐπικαιρότης τῆς Ἰδέας μας!
Εἶναι ἡ ἐπικαιρότης τῶν Ἀρίων Μαχητῶν, τῶν ὁποίων ἡ ἀσυμβίβαστος αὐθεντικότης – κατὰ τὴν οὐσίαν, βεβαίως – εἶναι τὸ βασικὸν στοιχεῖον πρωτογενοῦς καὶ ἀκαταμαχήτου δυνάμεως. Ὁ συμβιβασμὸς καὶ ἡ ἐπιδερμικὴ μίμησις, προσποίησις καὶ συμμορφωτισμὸς εἰς βάρος τῆς αὐθεντικῆς ἰδίας ἐκφράσεως καὶ βουλήσεως θὰ κατέστρεφαν αὐτὴν τὴν πηγαίαν ἀμόλυντον καὶ ἀσυμβίβαστον ἰσχύν, ἔναντι τοῦ εὐτελοῦς πολιτικαντικοῦ ἀνταλλάγματος τῆς ὑπὸ τῶν δειλῶν καὶ ἀνωρίμων δι’ αὐτοῦ “ἐκσυγχρονιστικοῦ” τρόπου ἀναμενομένης εὐρυτέρας ἀποδοχῆς ἢ εὐχερεστέρας ἐπιβιώσεως. Στόχος μας ΔΕΝ εἶναι ἡ εὐρεῖα ἀποδοχή μας ἀλλ᾿ ἡ ἀσυμβίβαστος, ὁλοκληρωτική, ἀπόλυτος καὶ εἰς βάθος Νίκη καὶ ἐπικράτησις κατὰ τὸ ἑλληνικὸν ἦθος: ΕΠΙΚΡΑΤΕΕΙΝ Η ΑΠΟΛΛΥΣΘΑΙ!!!
Οὔτε βεβαίως κι ἡ ἀτομικὴ ἐπιβίωσίς μας ἀποτελεῖ ἀφ᾿ ἑαυτῆς στόχον ἢ ἀναγκαιότητα! Καθὼς ἄριστα τὸ ἔθεσεν ὁ Μέγας Φρειδερίκος (1712-86), ἕνας γίγας τοῦ διαχρονικοῦ ῾ρεαλισμοῦ τῆς πραγματικῆς ἱστορικῆς δράσεως, “Es ist nicht nötig, daß ich lebe, aber daß ich meine Pflicht tue.” – ἤτοι: “Τὸ νὰ ζήσω δὲν ἀποτελεῖ ἀναγκαιότητα – εἶναι ὅμως ἀναγκαῖον νὰ πράξω τὸ καθήκον μου!”
Καὶ Καθῆκόν μας εἶναι ἀκριβῶς ἡ δημιουργία αὐτοῦ τοῦ Νέου Μαχητοῦ, ἀληθοῦς καὶ ἀξίου φορέως τῆς ἀκεραίας πρωτογενοῦς φωτεινῆς συνειδήσεως τοῦ μαχομένου Ἀρίου, ἐφωδιασμένου δὲ μὲ ὅλα τὰ ὅπλα καὶ τὶς ἐξαιρετικὲς δεξιότητες ποὺ ἀπαιτεῖ τό, οὕτως εἰπεῖν, “σύγχρονον πεδίον μάχης” καὶ ποὺ ἐπιβάλλουν οἱ ὑψηλοὶ καὶ ἀσυμβίβαστοι στρατηγικοὶ στόχοι μας!
Καὶ στόχος μας τελικὸς εἶναι ὁ ἐμφανέστατα ὑπὸ τῶν ἰδίων κρισίμων διὰ τὴν Ζωὴν περιστάσεων εἰς ὅλα τὰ ἐπίπεδα ἐπιβαλλόμενος καί ὑπὸ τῶν γεγονότων καθὼς καὶ τῶν ἰδίων μας ἐπικαίρων ἀφουγκρασμῶν καὶ συνειδητοποιήσεων ὑπαγορευόμενος: Ἐν ὄψει τοῦ ἀπολύτου καὶ καθολικοῦ κινδύνου τῆς Φυλῆς καὶ τοῦ Κόσμου μας, νὰ ξανανιώσουμε τὴν Οἰκουμένην, νὰ τὴν ξαναζωντανέψουμε, ἐμφυσώντας της Νέαν Πνοήν, ἀνταποκρινόμενοι ἔτσι στὶς ἐκκλήσεις ἑνὸς ψυχορραγοῦντος ἀπ᾿ τὰ σημιτικὰ δηλητήρια καὶ τὴν παρακμὴν κόσμου καὶ συνεχίζοντας τὸ ζωογόνο πνευματικὸ καὶ δημιουργικὸ ἔργον τῶν Προγόνων μας!
Ὅποιοι προσκολλῶνται στὶς ἀσήμαντες τοπικὲς συντεταγμένες τῆς ῾ροῆς τῆς καθημερινῆς μικρότητος καὶ τοῦ ἀπατηλοῦ δημοκρατικοῦ παιγνιδιοῦ, δὲν ἔχουν συλλάβει καθόλου τὸ βάθος καὶ τὸ καθολικὸν μέγεθος τοῦ προβλήματος! Ὀφείλουμε νὰ θέσουμε στρατηγικὲς προτεραιότητες – ἀφουγκραζόμενοι ἑκάστοτε τὰ μηνύματα τῶν καιρῶν! Διότι, καθὼς ἕνας ἄλλος μεγάλος Γερμανὸς πολιτικὸς ἄνδρας, ὁ Bismarck, τὸ διετύπωσεν ἐμβαθύνων καὶ ἐν ταυτῷ ἀποκαλύπτων: “Μόνος δὲν δύναται κανεὶς τίποτε νὰ πράξῃ: δύναται ὅμως νὰ καρτερῇ, μέχρις ὅτου ἀκούσῃ διὰ τῶν γεγονότων ν᾿ ἀντηχῇ τὸ βάδισμα τοῦ Θεοῦ! Τότε πρέπει νὰ προβαίνῃ ἐμπρὸς καὶ νὰ πιάνεται ἀπ᾿ τὴν ἄκρη τῆς χλαίνης Του: αὐτὸ εἶναι ὅλον!!!”
Καί, γιὰ νὰ ἐπανέλθουμε στὸν Κολοκοτρώνη: “Ὁ Θεὸς ἔβαλεν τὴν ὑπογραφήν Του διὰ τὴν Ἐλευθερίαν τῆς Ἑλλάδος καὶ δὲν τὴν παίρνει ὀπίσω!”!!! Εἶναι δὲ καιρὸς νὰ ξαναβροῦμε αὐτὸν τὸν διὰ τὴν Ἐλευθερίαν μας ὑπογράψαντα Θεὸν τῶν Ἑλλήνων καὶ νὰ παύσουν οἱ Ἕλληνες νὰ προσκυνοῦν τὸν ἀλλοπρόσαλλο διεστραμμένο Μολὼχ τοῦ Μωϋσέως, τῶν “οὑμανιστῶν” προφητῶν τῆς ἐρήμου τῆς “Νέας Παγκόσμιας Τάξης Πραγμάτων” καὶ τῶν μιαρῶν της ἀνδρεικέλων ποὺ ἀναδεικνύουν οἱ κατευθυνόμενες δημοκρατίες τους… Ἔτσι μόνον καὶ θὰ δυνηθῇ ὁ καραδοκῶν Θεὸς τῆς Ἑλλάδος νὰ φανῇ συνεπὴς πρὸς τὴν ὑπογραφήν του: τῆς ὁποίας ἐμεῖς μέχρι τώρα οἱ ἴδιοι ἔχουμε δειχθῆ ἀνάξιοι, ὡς κατάπτυστοι προσκυνηταὶ ἀλλοτρίων εἰδώλων καὶ χειροκροτηταὶ χαμερπῶν ἀνδραπόδων ποὺ μᾶς ἐπιβάλλονται ὡς “ἡγέται”!
Ἐξ ἄλλου τὰ βήματά Του ἀκούγονται πλέον καθαρά: Τὰ ἀκούσαμε ν᾿ ἀντηχοῦν μυστικῶς εἰς τὴν αἴθουσαν τοῦ Παγκοσμίου Ἐθνικοσοσιαλιστικοῦ Συνεδρίου πρὶν 1,5 ἔτος στὴν Θεσσαλονίκη, τὴν ὁποίαν ἔχουμε καταστήσει Ἐθνικοσοσιαλιστικὴ πρωτεύουσα τῆς Εὐρώπης – ὡς ἀπάντησιν ἔμπρακτον στὶς δόλιες μεθοδεύσεις τοῦ Σιωνισμοῦ (καὶ δὴ ἐπ᾿ ἀφορμῇ τῶν ἑορτασμῶν τῆς Θεσσαλονίκης ὡς «πολιτιστικῆς πρωτευούσης» τῆς Ε.Ε.), μέσῳ τῶν ἐγχωρίων ἐντεταλμένων του ἀνδρεικέλων ποὺ ψηφίζει ὁ ἀποχαυνωμένος ὄχλος, προκειμένου νὰ ἐπιτύχῃ αὐτὸ ποὺ δὲν κατώρθωσε τὸ 1912 ὁ Ἑβραϊσμὸς πρὸ τοῦ προελαύνοντος Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ: νὰ καταστήσουν δηλαδὴ τὴν Θεσσαλονίκην «διεθνῆ» πόλιν! (Καὶ πόσα δὲν μᾶς θυμίζει αὐτὸ ἀπ᾿ τὴν προπαγάνδα περὶ πολυπολιτισμικότητος, περὶ ἀνοιχτοσύνης, περὶ Ἑβραίων τῆς Θεσσαλονίκης, περὶ τῆς μελλοντικῆς «Θεσσαλονίκης τῶν πέντε ἐκατομμυρίων» – ξένων κυρίως, ἀσφαλῶς! – κ.ο.κ.).
Καὶ γιὰ νὰ καταδειχθῇ ὅτι οὐδόλως ὑπερβάλλουμε περὶ τῆς σημασίας τοῦ Συνεδρίου ἐκείνου, θὰ ἀποκαλύψουμε τὰ λόγια μιᾶς ἐν ζωῇ ἐνσαρκώσεως τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ, τῆς κυρίας Florentine Rost van Tonningen, στὸ ἀεροπλᾶνο τῆς ἐπιστροφῆς της ἀπὸ ἐκεῖνο πρὸς τοὺς συνοδούς της: “Αὐτὸ ἦταν ὅ,τι καλλίτερο ἔχει συμβῆ μετὰ τὸ 1945!”
Ἀκούγονται, λοιπόν, μυστικῶς ἀλλ᾿ εὐδιακρίτως ἤδη καὶ πολλαχῶς τὰ βήματα τοῦ τρομερῶς καὶ σαρωτικῶς ἐπερχομένου Μέλλοντος, τοῦ μόνου δυνατοῦ Μέλλοντος: κι ἐμεῖς, πιασμένοι ἀπ΄ τὴν αἱματοβαμμένην πολεμικὴν χλαίνην τοῦ Θεοῦ τῆς Ἑλλάδος, εἴμαστε οἱ ἔμπυροι προάγγελοι μιᾶς νέας Χρυσῆς Ἐποχῆς, παιδιὰ ἑνὸς νέου χρυσοῦ Ἥλιου ποὺ κατὰ τὴν ὑστάτην στιγμὴν τῆς ἀπελπισίας θὰ καταυγάσῃ μὲ τὶς νικηφόρες του ἀχτίδες τὴν Οἰκουμένην, σκορπώντας καὶ διαλύοντας τοὺς θορυβώδεις καλλικαντζαραίους καὶ τὰ ἐφιαλτικὰ φαντάσματα μιᾶς φριχτῆς Νύχτας, ποὺ θὰ ξανανιώσῃ τὸν Κόσμο.
Οἱ Σάλπιγγες καλοῦν: ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΔΡΕΣ, ΠΥΚΝΩΣΤΕ ΤΙΣ ΦΑΛΑΓΓΕΣ ΜΑΣ!!!
Ὑποσημειώσεις
1Προσφάτως ἐτιμήθη ὁ γνωστὸς αὐτὸς θρασὺς ἑβραΐσκος ὑπὸ τοῦ μαϊμουδοπροέδρου τῆς εὐτυχοῦς Μπανανίας μας (τῇ συστάσει τοῦ ἐπιστηθίου φίλου, ὁμοϊδεάτου ἐν Γιαχβὲ καί, κατὰ τινας, καὶ μερικῶς ὁμοφύλου τοῦ πρωθυπουργοῦ της) μὲ εἰδικὸν παράσημον “ἐξαιρέτων ὑπηρεσιῶν πρὸς τὸ ἔθνος”… Καὶ ἐπειδή, ὡς ἐκ τῆς κοινῆς πείρας, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνεται ἀναφορὰ εἰς τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, ἀφοῦ ἄλλως τε σήμερα κάθε τέτοια εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ ὕποπτος, ἂν ὄχι εὐθέως ἐξοβελιστέα, ὑπὸ τῶν ἐν λόγῳ κύκλων τῶν θεωρητικῶν ἀλλὰ καὶ πρακτικῶν διαιτητῶν τῆς κρατούσης “πολιτικῆς ὀρθότητος”, διερωτῶμαι εἰς ποῖον ἄρα γε ἔθνος ἀναφέρονται… Παρ᾿ ὅτι – καὶ πλέον τούτου οὐδὲν λέγω – ὅλως τυχαίως συμβαίνει νὰ τὸ γνωρίζω, πρᾶγμα τὸ ὁποῖον παραδόξως μὲ ἐντάσσει μαζὶ μὲ τὴν ἀγαστὴν ὁμήγυριν τῶν ὡς ἄνω “κυρίων” στὴν μικρὴ ὁμάδα ἐκείνων ποὺ μοιράζονται αὐτὴν τὴν γνῶσιν: φαίνεται λοιπὸν ὅτι δὲν εἶναι ἡ γνῶσις ποὺ ὁριοθετεῖ τὰ στρατόπεδα – αὐτὸ δὰ πρέπει νὰ τὸ γνωρίζετε ὅλοι: εἶναι τὸ Αἷμα!
2Βλέπε κατωτέρω δι᾿ ἐτυμολόγησιν τῆς ἀρχεγόνου ῾ρίζης ΑΡ- τῶν ἰνδοευρωπαϊκῶν γλωσσῶν. Μελλοντικῶς θὰ δημοσιεύσουμε περὶ ταύτης ἐκτενεστέρα μελέτην μας.
3Ὁ Δρ. Eduard Ortner στὴν περισπούδαστη καὶ διεισδυτική του συστηματοποίησιν τῆς ἐργασίας τοῦ πρωτοποριακοῦ ἐρευνητοῦ τῆς φυλετικῆς ψυχολογίας Ludwig Ferdinand Clauß ὑπὸ τίτλον “Βιολογικοὶ Τύποι” (“Biologische Typen des Menschen und ihr Verhältnis zu Rasse und Wert”, Λειψία 1937) συνοψίζει ὡς ἐξῆς τὴν ἑνότητα τῶν φυλετικῶν ἐκφάνσεων:
“ Ὁ Clauß στὸ “Rasse und Seele” ( : Φυλὴ καὶ Ψυχή) μελετᾷ διεξοδικῶς ἕξ διαφορετικοὺς φυλετικοὺς τύπους: τὸν βορεινόν, τὸν φαιλικόν, τὸν μεσογειακό, τὸν ἀλπικό, τὸν προσωασιατικὸ καὶ τὸν ἀραβικό/ὀριενταλικό (τῆς ἐρήμου, ὅπως τὸν χαρακτηρίζει). Ἕκαστος τούτων χαρακτηρίζεται κατὰ τὴν ἀντίληψίν του ὑπὸ μιᾶς ἑνιαίως δομημένης ψυχικῆς ὀντότητος, ἥτις μάλιστα κατὰ τρόπον ὁμοίως ἑνιαῖον ἐκφράζεται εἰς μίαν ἀνάλογον σωματικὴν ἰδιομορφίαν. Εἶναι συνεπῶς δυνατὴ ἐπίσης ἡ ἀπεικόνισις ἑκάστου “φυλετικοῦ στύλ” – ὅπως ἀποκαλεῖ ὁ Clauß τὴν ἑνιαίαν ψυχοσωματικὴν ἰδιομορφίαν – μὲ (ἁπτὴν καὶ σαφῆ) ἀφετηρίαν τὸ σῶμα καὶ τὴν ἔκφρασίν του (μιμικὴ μέθοδος): Πρέπει δὲ ἤδη ὁ γενικὸς χαρακτηρισμὸς ποὺ προσάπτουμε σὲ κάθε φυλὴ νὰ καθιστᾷ διαφανὲς τὸ γεγονὸς ὅτι πρόκειται περὶ μιᾶς τέτοιας ἑνιαίας ἰδιομορφίας, ὄχι περὶ ἑνὸς λίγο ἤ πολὺ τυχαίου μείγματος ἰδιοτήτων.”
Προσθέτουμε διευκρινιστικῶς, διὰ τοὺς ἀμοίρους ἀνθρωπολογικῶν γνώσεων, ὅτι οἱ προαναφερθεῖσες ὀνομασίες φυλετικῶν τύπων δὲν εἶναι κατὰ κανένα τρόπο γεωγραφικές. Ἐπίσης δὲ ὅτι μεταπολεμικῶς ὄχι ἁπλῶς ἀπηγορεύθη ἡ φυλετικὴ ἐπιστήμη, ἀλλ᾿ ἡ κλασσικὴ Ἀνθρωπολογία δολίως καὶ μεθοδικῶς , κατὰ τρόπον μάλιστα χαρακτηρίζοντα τὴν φυλετικὴν ἰδιομορφίαν τῶν πρωτεργατῶν τῆς δολίας μεθοδεύσεως, ἀντικατεστάθη ὑπὸ τῆς σκοταδιστικῆς μαρξιστοδογματικῆς “κοινωνικῆς ἀνθρωπολογίας”, εἰσαχθείσης ὑπὸ τοῦ ἀγγλοεβραίου Israel Ehrenberg (τὸ ὅνομα ὑποδηλοῖ ὅτι πέρασε κι ἀπὸ Γερμανία…) μετονομασθέντος(!) εἰς Ashley Montagu, καθηγητοῦ εἰς Columbia ἀρχικῶς καὶ μετέπειτα τῆς (“νέας”!!!) “ἀνθρωπολογίας” στὸ Rutgers καὶ τοῦ γερμανοεβραίου καθηγητοῦ, ἐπίσης τοῦ Παν/μίου τῆς Columbia, Franz Boas, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐδημιούργησε ὁμώνυμον “σχολήν”, προωθούμενος καὶ ἐπιβαλλόμενος ὑπὸ τοῦ μεταπολεμικῶς, πλέον, ἀδιαμφισβητήτου ἑβραϊκοῦ κατεστημένου. Αὐτοῦ οἱ μαθηταὶ ἀνέλαβαν καὶ τὴν περιβόητον “ἐπαναδιαπαιδαγώγησιν” (Umerziehung) τῶν Γερμανῶν τῆς κατεχομένης Γερμανίας – ὑπὸ τὴν ἐπιμέλεια τῶν προθύμων πολιτικῶν ἀνδρεικέλων τοῦ στρατοῦ κατοχῆς!
4 Δηλαδὴ ἡ κατάστασις ἁρμονίας τῶν μερῶν (συναφῶς ἐπίσης, τῆς ἀκωλύτου καὶ ὑγιοῦς ἐσωτερικῆς ῾ροῆς τῶν ἐνεργειῶν) ἡ εἰς τὴν ἑνότητα καὶ ἀκεραιότητα τοῦ ἀποκατεστημένου φυλετικοῦ τύπου προσήκουσα, το Κλαουσικὸν δηλαδὴ “στὺλ” τῆς φυλῆς ὡς πλήρους ἑνότητος καὶ τελείας ὁλότητος. Ἡ ἐξαιρετικὴ συστηματικὴ ἐργασία τοῦ Eduard Ortner σχηματοποιεῖ κατὰ τρόπον μαθηματικὸν τὸ σύνολον τῶν βασικῶν ἀνθρωπίνων τύπων, οὕτως ὥστε, ἐν ἀντιπαραβολῇ καὶ πρὸς τὰς δεδομένας φυλάς, ν᾿ ἀνακύπτῃ καὶ ἐπαγωγικῶς ἡ μεταφυσικὴ ἀναγκαιότης τῶν ἀντιστοίχων μορφοποιῶν ζώντων Ἀρχετύπων! Ὁ Julius Evola («Faschistische Rassenlehre») διαφωτίζει τὰ ζητήματα αὐτὰ καὶ ἀντιστρόφως – ἤτοι κινούμενος ἐκ τῶν ἀρχετύπων πρὸς τὴν πολλαπλότητα ἐκφράσεών των. Μέσῳ τοῦ “Βορείου Σέλαος” θὰ παρουσιασθοῦν μελλοντικῶς πρωτοποριακὲς καὶ ἐμβαθυντικὲς προσεγγίσεις, ποὺ θὰ ἐνσωματώνουν ὀργανικῶς καὶ τὶς προγενέστερες τῶν L. F. Clauß, Ortner, J. Evola, Alfred Rosenberg, Hans Günther κ.ο.κ. – καί, ἀσφαλῶς, ὑπὸ τὸ πρῖσμα τῆς παραδοσιακῆς σοφίας τῶν ἀνυπερβλήτων κατὰ τὴν οὐσίαν ἀρχαίων μας προγόνων…
5 Θυμηθῆτε τὸν ἀντίστοιχο ἑλληνικὸ λαϊκὸ θρῦλο περὶ τῶν καλλικαντζάρων ποὺ πριονίζουν τὸν στῦλο τοῦ Κόσμου, ποὺ στηρίζει τὸν Οὐρανόν – καὶ τῶν ὁποίων τοῦ ποταποῦ ἔργου ἡ ὀλεθρία τελείωσις προλαμβάνεται κάθε φορὰν ὑπὸ τῶν Δυνάμεων τοῦ Φωτός, ποὺ ἐπεμβαίνουν σωτηρίως πάντοτε τὴν τελευταίαν στιγμήν (πρβλ. ὀνομασίαν τῆς χριστιανοποιημένης ἑορτῆς “Φῶτα”!), διασκορπίζουν τοὺς σκοτεινοὺς καὶ ἀπαισίους καλλικαντζάρους καὶ ἀποκαθιστοῦν τὴν φθορὰν τῆς Κοσμικῆς Στήλης-Δένδρου/Yggdrasil.