Προ ολίγων ημερών, η πλατφόρμα του (((youtube))) προχώρησε στην ανανέωση και αναθεώρηση των όρων χρήσης, με έμφαση στην εξαφάνιση κάθε “ρητορικής μίσους” και στην άσκηση ακόμη μεγαλύτερης λογοκρισίας σε κάθε μη πολιτικώς ορθό περιεχόμενο.
Ως αποτέλεσμα, ο δίαυλος της Κοινότητος διαγράφηκε λόγω “πολλαπλών και σοβαρών περιπτώσεων “ρητορικής μίσους””. Είναι βέβαιο πως, ακόμα και το διαδικτυακό στίγμα του ΑΡΜΑτος αποτελεί απειλή για το σύστημα, στον βαθμό που δύναται να αποτελέσει το πρώτο καταλυτικό ερέθισμα και να συμβάλλει στην αφύπνιση και συνειδητοποίηση όσων νέων διατηρούν ακόμη μια ανεξαρτησία και αυθεντικότητα στην σκέψη.
Έτσι, η εξέλιξη αυτή δεν θα έπρεπε να αποτελεί έκπληξη. Όποιος περιμένει “δίκαιη” αντιμετώπιση από τους εκπροσώπους του συστήματος και της υπάρχουσας (αντί-)τάξης πραγμάτων, ενώ ταυτοχρόνως δρα προς την καταστροφή της, πλανάται πλάνην οικτράν.
Αντιθέτως, είναι θετικό που το σύστημα αισθάνεται την υποχρέωση, εξαναγκασμένο από την δυναμική της εποχής, να ρίξει, την μια μετά την άλλη, τις μάσκες της “ελευθερίας της σκέψεως”, της “ελευθερίας της εκφράσεως και του λόγου” και της αμεροληψίας. Αυτές οι ψευδαισθήσεις ελευθερίας άλλωστε, τόσον απατηλές και κίβδηλες για όποιον δεν έχει πλήρως απωλέσει την ικανότητα της διακρίσεως, δεν είναι παρά εργαλεία για την χειραγώγηση των μαζών και την ασφαλή εκτόνωση της όποιας δυσαρέσκειας. Όσο γρηγορότερα πέσουν οι μάσκες τόσο το καλύτερο, εφόσον αυτό συμβάλλει στην επιτάχυνση των εξελίξεων και την ριζοσπαστικοποίηση των μαζών, φέρνοντας έτσι την τελική σύγκρουση λίγο πιο κοντά.