Η επικείμενη “ένταξη” χιλιάδων “προσφυγόπουλων” στο εκπαιδευτικό σύστημα της Ελλάδος σε 304 (!!!) Γυμνάσια και Λύκεια, και σε άγνωστο πόσα Δημοτικά, θα έπρεπε να είχε προκαλέσει πανελλήνιο σοκ και να ξεσηκώσει οργισμένες αντιδράσεις. Αντ’ αυτού, η είδηση πέρασε ουσιαστικά απαρατήρητη καθώς αντιμετωπίστηκε με αδιαφορία από την πλειονότητα της μάζας, η οποία διαχρονικώς διαθέτει την ιδιότητα να συνηθίζει και να προσαρμόζεται σε οποιαδήποτε κατάσταση τεθεί από το σύστημα που την ελέγχει, αρκεί να της παρέχονται τα βασικά υλικά αγαθά που η εκάστοτε εποχή επιβάλλει ως απαραίτητα (όπως π.χ. τώρα είναι το…διαδίκτυο). Σχεδόν όλα τα σχολεία που θα “υποδεχθούν τα προσφυγόπουλα” είτε βρίσκονται πλησίον “δομών φιλοξενίας”, κάτι που πλέον συναντάται παντού στην επικράτεια, από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου εώς και σε απομακρυσμένες ορεινές περιοχές των Γρεβενών, είτε βρίσκονται σε περιοχές, κυρίως του κέντρου των Αθηνών αλλά και της Θεσσαλονίκης, που έχουν ήδη αλωθεί από το αφροασιατικό στοιχείο, είτε σε λαϊκές συνοικίες διαφόρων πόλεων όπου, με την μεσολάβηση των αναρίθμητων οργανώσεων του ΟΗΕ και των ακόμη περισσοτέρων ΜΚΟ, έχουν εγκατασταθεί οικογένειες εποίκων σε διαμερίσματα και ξενοδοχεία.
Εάν όμως κάποιοι πιστεύουν ότι τα πράγματα θα μείνουν ως έχουν και οι πλούσιες συνοικίες, τα σχολεία τους και οι γειτονιές τους, θα βρίσκονται πάντα μακριά από τα αναρίθμητα προβλήματα που δημιουργούν οι κατά τα άλλα “δυστυχείς πρόσφυγες/μετανάστες”, είναι σίγουρο ότι τους περιμένουν πολύ δυσάρεστες εκπλήξεις, όπως ήδη έχει αρχίσει να διαφαίνεται. Μια προσεκτική ανάγνωση του καταλόγου των “σχολείων υποδοχής” αποκαλύπτει ότι ανάμεσα τους βρίσκεται και το 1ο Γυμνάσιο Πανοράματος Θεσσαλονικής, μιας περιοχής αντίστοιχης των βορείων προαστείων των Αθηνών, η οποία διαθέτει στις παρυφές της μια “δομή φιλοξενίας” (υποτίθεται ανηλίκων) Αφγανών. Επίσης, στα πλαίσια της “αποσυμφόρησης” των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, έχει δρομολογηθεί η χρήση μιας πτέρυγας του νοσοκομείου Αμαλία Φλέμινγκ, το οποίο βρίσκεται στα βόρεια προάστεια των Αθηνών πολύ κοντά σε περιοχές υψηλού πλούτου, για την “φιλοξενία” ανηλίκων (πάλι υποθετικώς) “προσφύγων/μεταναστών”, πιθανότατα πάλι από το Αφγανιστάν.
Ταυτοχρόνως, τα παγκόσμια αριθμητικά δεδομένα είναι αμείλικτα. Η Αφρική και η Ασία παρουσιάζουν μια διαρκώς αυξανόμενη πληθυσμιακή υπερχείλιση καθώς στα υποτυπώδη κράτη που υφίστανται εκεί δεν εφαρμόζεται ούτε ο παραμικρός έλεγχος γεννητικότητας, κάτι που σε συνδυασμό με την ενστικτώδη και πρωτόγονη αντιμετώπιση της ζωής από τις γηγενείς φυλές και την ιατροφαρμευτική περίθαλψη που αφειδώς προσφέρει ο “εύσπλαχνος” δυτικός κόσμος, έχουν επιφέρει την ραγδαία αύξηση των τριτοκοσμικών πληθυσμών που απειλούν να πνίξουν ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Το συμπέρασμα από τα παραπάνω δεν μπορεί παρά να είναι ότι, με τα τωρινά δεδομένα της αδυναμίας του “ανθρωπισμού” και της απάθειας των Ευρωπαίων, η αφροασιατική πλημμυρίδα θα σαρώσει απ’ άκρη ως άκρη την Ελλάδα και την Ευρώπη και δεν θα μείνει κανένα σημείο, όσο απομακρυσμένο και αν είναι, που δεν θα πνιγεί στην απελπισία, στην βρώμα και στην μαυρίλα. Κανείς δεν θα γλυτώσει, όσο ένοχος ή αθώος και αν είναι για το αίσχος της παράδοσης των πατρίδων μας στις τριτοκοσμικές μάζες, όσο μακριά και αν προσπαθήσει να φύγει, όσο ισχυρό και αν είναι το κάστρο που θα χτίσει, όσο πλούτο κι επιρροή και αν έχει ή νομίζει ότι έχει. Σωτηρία δεν θα υπάρχει ούτε στις υψηλότερες κορυφές του Ολύμπου και των Άλπεων, ούτε στα μικρότερα νησιά στην μέση των ωκεανών. Στις γειτονιές που κάποτε έπαιζαν τα παιδιά των Ευρωπαίων θα συνωστίζονται τα παιδιά των Αφγανών, των Πακιστανών, και των νέγρων, και καμία κοινότητα λευκών δεν θα επιτραπεί να αναπτυχθεί. Δίπλα σε όλα τα υπέροχα μνημεία των περασμένων μεγάλων πολιτισμών της Ευρώπης θα πωλούνται ναρκωτικά από Άραβες και θα εκπορνεύονται υποσαχάριες Αφρικανές. Αυτά και άλλα πολλά που εν μέρει ισχύουν ήδη δεν συγκινούν τις στρατιές των “αλληλέγγυων” που είναι απορροφημένοι με την “διάσωση” των “προσφύγων/μεταναστών”.
Αλλά, μόλις στο κοντινό μέλλον ανατραπούν τα αριθμητικά δεδομένα στην Ευρώπη εις βάρος των λευκών, πρώτα απ’ όλους θα υποστούν τις συνέπειες της άγνοιας και της ανοησίας τους οι ίδιοι οι “αλληλέγγυοι”, αρχικά οι ερασιτέχνες αλλά αναπόφευκτα και οι επαγγελματίες, μιας και σύντομα θα έρθει η στιγμή που θα γίνει εμφανές ότι η προβολή των συναισθημάτων και των ψυχικών ιδιοτήτων των λευκών που όλοι αυτοί οι αδαείς κάνουν πάνω στους αλλοφύλους, πάντα κάτω από την καθοδήγηση της ορατής και αόρατης εξουσίας, είναι απατηλή. Δεν θα υπάρξει καμία ευγνωμοσύνη προς τον ευεργέτη, ούτε σεβασμός, ούτε συμπόνοια, ούτε οίκτος, γιατί όλα αυτά ανήκουν στον ψυχικό κόσμο των λευκών και είναι ξένα, είναι ανύπαρκτα, στον πρωτόγονο συναισθηματικό κόσμο των αφροασιατών όπου κυριαρχούν το δέος και η υποταγή απέναντι στην δύναμη και η ενστικτώδης επιθετικότητα απέναντι στην αδυναμία. Και αυτήν ακριβώς την αδυναμία θα πληρώσουν πρώτα οι “αλληλέγγυοι”, μετά η μεγάλη μάζα της απάθειας και της αδιαφορίας, και τέλος οι ίδιοι οι υποκινητές της ευρωπαϊκής καταστροφής.
Όπως ο Πρόσπερο στο αλληγορικό έργο “Η μάσκα του Κόκκινου Θανάτου” του Πόε σχετικά με το αναπόφευκτο της παρακμής και του θανάτου των πάντων άπαξ και γίνει η αρχή, οι αποχαυνωμένοι Ευρωπαίοι εξακολουθούν, και μάλιστα με διαρκώς εντονότερους ρυθμούς, να ασχολούνται με τις ανόητες παρακμιακές “διασκεδάσεις” του μικρόσκοσμού τους πιστεύοντας, ή μάλλον κατά βάθος ελπίζοντας, ότι θα μείνουν αλώβητοι γιατί τα “ευγενή” προάστια των πόλεων τους είναι μακριά από τις φαβέλες, και η αστυνομία θα τους προστατεύσει, και (δεν μπορεί!) κάποια στιγμή θα σταματήσουν να έρχονται, και τέλος παντων όλα θα πάνε καλά όταν στο μέλλον “ενσωματωθούν” και γίνουν σαν εμάς. Αλλά, εις μάτην οι ελπίδες. Στο τέλος “το σκότος και η παρακμή και ο Κόκκινος Θάνατος απέκτησαν απεριόριστη κυριαρχία πάνω στα πάντα.”
Ο μόνος τρόπος να ανακοπεί η κατρακύλα προς τον γκρεμό και να αποτραπεί το οριστικό τέλος είναι μέσω της αναστηλώσεως της Άριας δυνάμεως που ακόμη και μέσα στην πρωτοφανή σύγχρονη παρακμή πολλοί Ευρωπαίοι κρύβουν βαθιά μέσα τους. Μόνο η δύναμη μπορεί να γίνει σεβαστή και μόνο αυτή μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.
