Ενώ οι καθημερινές χερσαίες διελεύσεις αφροασιατών εποίκων μέσω του Έβρου καθώς και οι μαζικές αποβάσεις στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου συνεχίζονται εντελώς ανεμπόδιστα (παρά τις περί του αντιθέτου κίβδηλες κυβερνητικές προεκλογικές υποσχέσεις), αντί για τον λόγο αυτόν να σημάνει πανεθνικός συναγερμός, διότι η εξ ανατολών πληθυσμιακή εισβολή συνιστά αυτονοήτως όχι απλώς κρίσιμο ζήτημα εθνικής ασφαλείας αλλά, πολύ περισσότερο, υβριδικήν εκδοχή πολέμου εναντίον της χώρας, στην επικαιρότητα κυριαρχεί – τί άλλο; – ο “τριήμερος εορτασμός της επετείου της φοιτητικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου” ο οποίος, καίτοι επί δεκαετίες έχει καταστεί ταυτόσημος των επεισοδίων, της βίας, της αλητείας, των βανδαλισμών, των δηώσεων, της ύβρεως και της καταστροφής, εξακολουθεί να κατέχει κεντρική θέση στην συστημική προπαγάνδα, δηλητηριάζοντας με τους ποταμούς των τερατωδών ψευδών που τον περιβάλλουν τις νεώτερες γενιές, ακόμα και αθώες ψυχές μικρών παιδιών που, έχοντας μεγάλην απόσταση από την επίμαχη εποχή και καθώς μαστίζονται από παντελή ιστορική άγνοια, αποτελούν ιδανικά θύματα των τσαρλατάνων του πολιτικού, δημοσιογραφικού και ακαδημαϊκού κατεστημένου της αισχράς και ολεθρίας περιόδου της μεταπολιτεύσεως!
Ας δούμε λοιπόν συνοπτικώς τα κυριότερα περί την “ηρωικήν επέτειο” αναπαραγόμενα ψεύδη:
1. “Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έρριξε την χούντα”.
Το μόνο που κατάφερε η “εξέγερση” ήταν να διακόψει το εν εξελίξει τότε εγχείρημα του δικτάτορος Γεωργίου Παπαδοπούλου για “εκδημοκρατισμό” του καθεστώτος, αφού ο τελευταίος με αφορμή τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ανετράπη, συνεπείᾳ εσωτερικού πραξικοπήματος που οργάνωσε ο, θεωρούμενος σκληρός, ταξίαρχος Δημήτριος Ιωαννίδης (ο οποίος θεώρησε ότι η αντιμετώπιση των ταραξιών του Πολυτεχνείου εκ μέρους του καθεστώτος υπήρξε “πολύ μαλακή”) και ο οποίος κυβέρνησε με στιβαρότητα, μέχρι που παρεδόθη η εξουσία στους πολιτικούς υπό το βάρος της ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ (των κορυφαίων επιτελών αλλά και της προηγηθείσης των διψασμένων για επανάκτηση της “κουτάλας” καραμανλικών κύκλων, βλ. π.χ. ΕΔΩ ), που διεπράχθη κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο τον Ιούλιο του 1974. Μάλιστα τα χαρακτηριστικά της “εξέγερσης” καθώς και της επακόλουθης ανατροπής του Γεωργίου Παπαδοπούλου (ο οποίος με την στάση του εκείνη την εποχή ιδίως στην εξωτερική πολιτική είχε δείξει σαφώς ότι ήταν διατεθειμένος να ακολουθήσει ανεξάρτητη πολιτική, ακόμα και εις βάρος των συμφερόντων των ΗΠΑ που υποτίθεται ότι τον στήριζαν και οι οποίες προφανώς έψαχναν τρόπο να επιβάλουν κάποιο πρόσωπο περισσότερο πειθήνιο σ’ αυτές), θυμίζουν έντονα τις πρόσφατες, υπό της CIA οργανωμένες “πορτοκαλί επαναστάσεις” σε διάφορα ανατολικοευρωπαϊκά και μεσανατολικά κράτη, ή τις διαδικασίες ανατροπής δικτατόρων που ακολούθησαν ανεξάρτητη πολιτική (π.χ. Σαντάμ Χουσεΐν, Μουαμάρ Καντάφι), παρατήρηση που στηρίζει την βάσιμη υπόνοια πως υπήρξαν ανάλογες παρασκηνιακές ενέργειες και στην περίπτωση της χώρας μας προς ανατροπήν του Γ. Παπαδοπούλου με μοχλό την “εξέγερση του Πολυτεχνείου”.
2. “Το τεθωρακισμένο που έριξε την πύλη του Πολυτεχνείου συνέθλιψε τα σώματα πολλών φοιτητών που βρίσκονταν κρεμασμένοι στα κάγκελα”.
Όπως έχει αποδειχθεί ουδείς εκ των καταληψιών-φοιτητών βρισκόταν τότε στα κάγκελα της πύλης, αφού μάλιστα -πράγμα που επιμελώς αποσιωπάται- η είσοδος του τεθωρακισμένου έγινε σε συνεννόηση με τους φοιτητές (βλ. και «Το τανκ έριξε την πύλη του Πολυτεχνείου με συμφωνία») προκειμένου να απομακρυνθούν τα οδοφράγματα και να δημιουργηθεί οδός για την εκκένωση του Πολυτεχνείου από τους φοιτητές.
3. Κατά την “εξέγερση του Πολυτεχνείου, υπήρξαν εκατόμβες νεκρών φοιτητών από την κρατική καταστολή”.
΄Ο αντιεισαγγελέας Τσεβάς ο οποίος διεξήγαγε έρευνα και συνέταξε επίσημο πόρισμα για το θέμα (το 1975, μετά την “αποκατάσταση της Δημοκρατίας”), απεφάνθη ότι οι νεκροί ήσαν 18 εκ των οποίων “Ουδείς εφονεύθη εντός του χώρου του Πολυτεχνείου”.
Μεταγενέστερη ενδελεχής έρευνα που ξεκίνησε το 2002 υπό την ευθύνη του “Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών” (και που δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί) ανέβασε τον αριθμό των νεκρών σε 24.
https://www.news247.gr/ereyna-aytoi-einai-oi-24-nekroi-toy-polytechneioy.7533202.html
Το ενδιαφέρον είναι ότι κατά την διάρκεια των γεγονότων της φοιτητικής καταλήψεως του Πολυτεχνείου και κάποιων άλλων σχολών, ελάχιστοι εβλήθησαν από πυρά της αστυνομίας ή του στρατού και πάντως ουδείς εντός του Πολυτεχνείου!
Παρατηρώντας τα 24 ονόματα του καταλόγου (που, ας σημειωθεί, είναι ο “ξεκαθαρισμένος” κατάλογος, που σημαίνει ότι όλοι οι υπόλοιποι κατάλογοι οι οποίοι κατά καιρούς έχουν κυκλοφορήσει είναι κατασκευασμένοι και πλαστοί, προϊόντα εσκεμμένης μυθοπλασίας) του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, διαπιστώνει κανείς ότι:
(α) Ουδείς εκ των 24 φερομένων ως “νεκρών” της “εξέγερσης του Πολυτεχνείου” έχασε την ζωή του εντός του Πολυτεχνείου ή κάποιας άλλης πανεπιστημιακής σχολής των Αθηνών.
(β) Μόλις τρία από τα φερόμενα ως θύματα ήταν φοιτητές, εκ των οποίων μία αλλοδαπή και ένας που πιθανολογείται ότι έχασε την ζωή του όχι στην Αθήνα αλλά στην Πάτρα όπου σπούδαζε!!! Οι υπόλοιποι ήταν από δικηγόροι, βιοτέχνες, συνταξιούχοι εφοριακοί, ηλεκτρολόγοι, οικοδόμοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι έως και …ταχυδακτυλουργοί!
(γ) Δύο εκ των φερομένων ως θυμάτων ήσαν αλλοδαποί, εκ των οποίων μία Νορβηγή (η προαναφερθείσα φοιτήτρια) και ένας Αφγανός τουρκικής υπηκοότητος (!;), ο οποίος φέρεται να είχε την ιδιότητα του …ταχυδακτυλουργού, όπως προανεφέρθη! Τί σχέση μπορεί να είχε ένας ταχυδακτυλουργός με την “φοιτητική εξέγερση του Πολυτεχνείου”, αυτό αφήνεται στην καλπάζουσα φαντασία των σεναριογράφων του απίστευτου φιάσκου που ονομάζεται “νεκροί του Πολυτεχνείου”. Πάντως, όσον αφορά τον αριθμό των νεκρών, τα ονόματά τους, που έχουν υποστεί πολυετή κοπτορραπτική, και την σχέση τους με την κατάληψη του Πολυτεχνείου Αθηνών τον Νοέμβριο του 1973, έχουν συμβεί πολλά ταχυδακτυλουργικά κατά τις δεκαετίες που μεσολάβησαν…
(δ) Για τουλάχιστον πέντε εκ των φερομένων ως νεκρών του Πολυτεχνείου, σύμφωνα με την έρευνα του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, ως αιτία θανάτου αναφέρεται το καρδιακό ή εγκεφαλικό επεισόδιο. Προκειμένου να συσχετιστεί ο θάνατός τους με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου στο πόρισμα αναφέρεται ότι το καρδιακό προκλήθηκε συνεπείᾳ εισπνοής δακρυγόνων που ερρίφθησαν από τις αστυνομικές δυνάμεις ή λόγω χτυπημάτων από συμπαγείς ράβδους (γκλοπ) από αστυνομικούς. Αρκεί βεβαίως να αναλογισθεί κανείς το “ξύλο της αρκούδας”, που έχουν ρίξει κατά καιρούς τα ΜΑΤ σε διαδηλωτές και τους τόνους δακρυγόνων που έχουν ριφθεί σε άπειρες περιπτώσεις κατά την διάρκεια των δεκαετιών της μεταπολιτεύσεως – και πολύ προσφάτως στα ογκώδη λαϊκά συλλαλητήρια για την Μακεδονία, χωρίς να υπάρξει κανένας θάνατος από καρδιακό ή εγκεφαλικό επεισόδιο, για να γίνει αντιληπτή η βασιμότητα της αιτιολόγησης του πορίσματος του Ε.Ι.Ε.. Φαίνεται πιο πιθανό ότι διάφοροι άσχετοι με τις ταραχές θάνατοι από καρδιακά ή εγκεφαλικά επεισόδια που απλώς συνέπεσε να συμβούν κάπου κοντά στο κέντρο των Αθηνών εκείνες τις ημέρες αποδόθηκαν εκ των υστέρων συλλήβδην στην καταστολή της “εξέγερσης του Πολυτεχνείου” προκειμένου να αυξηθεί κάπως, “τραβώντας τον από τα μαλλιά” ο αριθμός των “ηρωικών νεκρών της εξέγερσης”…
(ε) Πολλοί εκ των φερομένων ως θυμάτων ήσαν εμφανώς άσχετοι με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου (συνταξιούχοι, ηλικιωμένοι, νοικοκυρές κ.λπ.), που φέρονται να δέχτηκαν βλήματα ενώ βρίσκονταν σε μπαλκόνια, ταράτσες πολυκατοικιών (ως περίεργοι), μέσα στο αυτοκίνητό τους ή που περπατούσαν τυχαία στον δρόμο, κάπου στο κέντρο των Αθηνών. Όλα αυτά τα, καταφανώς άσχετα με την φοιτητική κατάληψη του Πολυτεχνείου, θύματα, τα οποία δέχτηκαν απροσδιόριστα πυρά υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες (ίσως εξοστρακισμοί, ίσως προβοκατόρικα πυρά, ποιος ξέρει;) πιστώθηκαν τελικώς στους “νεκρούς” της “εξέγερσης του Πολυτεχνείου”. Είναι χαρακτηριστικό ότι μεταξύ των 24 θυμάτων της έρευνας του Ε.Ι.Ε. υπάρχουν: ένας 43χρονος, ένας 44χρονος, δύο 47χρονοι, ένας 52χρονος, δύο 57χρονοι, ένας 59χρονος, ένας 60χρονος, ένας 62χρονος, ένας 63χρονος και μία 76χρονη, δηλαδή 12 άτομα του καταλόγου είναι από μεσήλικες έως ηλικιωμένοι!!!
(στ) Τελικώς οι πραγματικοί νεκροί που, καίτοι εκτός του χώρου του Πολυτεχνείου, είναι λογικό να συσχετιστούν με την “εξέγερση του Πολυτεχνείου”, περιορίζονται σε έξι εκ των οποίων οι περισσότεροι εβλήθησαν από την φρουρά του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως ενώ προσπαθούσαν να εισέλθουν σ’ αυτό. Δυσκολεύεται να φανταστεί κανείς ένα φυσιολογικό κράτος το οποίο να μη πράξει αναλόγως, να μη προστατεύσει δηλαδή τα κτήρια που στεγάζουν υπηρεσίας νευραλγικού μάλιστα ενδιαφέροντος, όπως το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως και μάλιστα κατά την διάρκεια εκτεταμένων ταραχών με στόχο την κρατική αποσταθεροποίηση.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, πολύ σημαντικό, που αποκαλύπτει το μέγεθος της ΑΠΑΤΗΣ σχετικώς με τους “νεκρούς” του Πολυτεχνείου: επί 45 μεταπολιτευτικά έτη, κατά την διάρκεια των οποίων η προπαγανδιστική εκμετάλλευση των “νεκρών” του Πολυτεχνείου ήταν στην κορύφωσή της και κατά την διάρκεια των οποίων τόσες και τόσες εκπομπές, εκδηλώσεις, αφιερώματα, ντοκυμαντέρ κ.λπ. έλαβαν χώρα, ας προσπαθήσει να σκεφθεί κανείς αν θυμάται κάποιους, έστω λίγους, συγγενείς των φερομένων ως “νεκρών” της “εξέγερσης” να εμφανίζονται κάπου, σε κάποιαν εκπομπή, σε κάποιο αφιέρωμα, σε κάποια εκδήλωση για να τιμήσουν τους νεκρούς συγγενείς τους; Κάποια μητέρα, κάποιος πατέρας, κάποιος γιος, κάποια κόρη, κάποιος αδελφός, αδελφή, κάποιος θείος, ανεψιός, ξάδερφος; ΚΑΠΟΙΟΣ;;; ΟΥΔΕΙΣ!!! Όπως και ουδείς πιθανός δικαιούχος υπέβαλε αίτηση βάσει του καραμανλικού νόμου για συνταξιοδότηση τν οικογενειών των θυμάτων!
Κι όμως, επί 45 χρόνια το φαύλο καθεστώς της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας-δεινοκρατίας-φαυλοκρατίας στηρίζει την προπαγάνδα του θεμελιωδώς σ’ αυτήν την τόσο χονδροκομμένη ΑΠΑΤΗ. Την οποίαν ακόμη κανένα δημόσιο πρόσωπο δεν τολμά να αμφισβητήσει ανοικτά, καίτοι είναι διάτρητη από παντού!
Η πολυθρύλητη “εξέγερση του Πολυτεχνείου”, τα κατασκευασμένα θύματα, κ.ο.κ. όπως και άλλοτε έχουμε επισημάνει είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της Μεταπολιτεύσεως, είναι ο ιδρυτικός μύθος της Μεταπολιτεύσεως, γι’ αυτό και το κατεστημένο της μεταπολιτευτικής φαυλοκρατίας τον συντηρεί με κάθε τρόπο, πέραν πάσης κοινής λογικής, δηλητηριάζοντας βάναυσα τις αθώες ψυχές μικρών μαθητών με ετήσιο αναίσχυντο συνεχές οπτικοακουστικό σφυροκόπημα ψευδολογίας, με πλύση εγκεφάλων και με τεχνητή συγκινησιακή διέγερση μέσω της υπερπροβολής των υποτιθεμένων νεκρών.
Είναι παλαιά τακτική της κομμουνιστικής αριστεράς η χρήση μηχανισμών κατασκευής ψευδών “ηρώων” και “μαρτύρων”. Ενώ, π.χ. κατά την κομμουνιστική ανταρσία των ετών 1945-1949 (ή καλύτερα 1941-1949) κατέσφαξαν πολλές χιλιάδες αθώων Ελλήνων – κυρίως αμάχων – με μόνη αιτία ότι δεν ήσαν κομμουνιστές, διαπράττοντας ασύλληπτες μαζικές θηριωδίες, εν τούτοις, με συστηματική ψευδολογία, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι εκείνοι ήσαν τα “αθώα θύματα του εμφυλίου”! Η τακτική τους για κατασκευή ψευδοηρώων προς πολιτική εκμετάλλευση και η αυτοθυματοποίηση φθάνει μέχρι το πολύ πρόσφατο παρελθόν με χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του γνωστού αναρχοαριστερού θορυβοποιού εμετικών αισχρουργημάτων, Παύλου Φύσσα.
Το ότι η αστική δεξιά τόσον ευχερώς καθίσταται άθυρμα της αριστεράς στα ελεεινά της προπαγανδιστικά παιχνίδια και σκηνοθετήματα δεν εκπλήσσει όσους έχουν αντιληφθεί την ευτελή, ανερμάτιστη, ψεύτικη φύση της και την εγγενή της θεμελιώδη δειλία ως βάση και στάση ζωής…
Πολλοί θεωρούν ότι με ορόσημο την πρόσφατη χρεωκοπία της Ελλάδος και την επιβολή των μνημονίων που, ως γεγονότα, ταρακούνησαν συθέμελα την ελληνική κοινωνία, του πολιτικού κατεστημένου συμπεριλαμβανομένου, έχει κλείσει η περίοδος της Μεταπολιτεύσεως που ξεκίνησε το 1974 με την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος. Μάλλον σφάλλουν. Όσον ο μύθος του Πολυτεχνείου, ο γενέθλιος μύθος του μεταπολιτευτικού καθεστώτος, παραμένει ζωντανός και ενεργός και όσο η επέτειος γιορτάζεται (αντί να χλευάζεται και να λοιδορείται, όπως του πρέπει), μας επιτρέπεται να ισχυρισθούμε πως δεν έχει ακόμη κλείσει η περίοδος της Μεταπολιτεύσεως. Οι αστέρες άλλωστε της ¨εξέγερσης” του Πολυτεχνείου (π.χ. Δαμανάκη, Ευθυμίου, Κούλογλου, Μπίστης κ.λπ.), ήτοι διάφορα τότε ρεμαλοειδή παρτάλια και νυν γιάπηδες ή “διαπρεπείς” πολιτικοί (βουλευτές, ευρωβουλευτές, υπουργοί), που διέλυσαν την Ελλάδα, καταλαμβάνοντας κρίσιμα πόστα μέχρι σήμερα, όσο παραμένουν στο προσκήνιο εξαργυρώνοντας τους δήθεν “αγώνες” τους για την “δημοκρατία”, με ευτελή οφίκια, όσο παραμένουν “ομιλούσες κεφαλές” του Συστήματος με μεγάλη προβολή από τα μ.μ.ε και κρίσιμη επιρροή στην κοινωνία, η μεταπολίτευση δεν έχει ακόμα κλείσει…
ΑΛΛΩΣ ΤΕ ακριβώς οι ίδιες πολιτικάντικες δυνάμεις, κατεστημένα, κόμματα και δυναστείες εξακολουθούν να κατέχουν τον πλήρη έλεγχο, τελείως ανενόχλητα κι ακάθεκτα και από τους ελεεινής υποστάθμης αμφιβόλους “εθνικιστάς” που επί μακρόν παρήλασαν από το επίζηλον Κυνοβούλιον, γαστριμαργικώς ως πρώτην μέριμνάν των ασχοληθέντας με την ιδιοτελή των οικογενειακή εδραίωση και καταβρόχθιση των παρεχομένων προνομίων, επιδορπίων κ.λπ., μεριμνώντες ώστε ούτε ψιχίον εκ της τραπέζης καταπίπτον να μη μένει αναξιοποίητον, οικτρώς ούτω επαληθεύοντες τις προβλέψεις όσων τους εγνώριζαν…
Ο μύθος της “εξέγερσης” του Πολυτεχνείου κατέχει κομβική θέση στην σύγχρονη ελληνική ιστορία και ο ρόλος του εξηγεί την σύγχρονή μας πολιτειακή και κοινωνική κατάπτωση. Όταν το απόλυτο πρότυπο πολιτικής στάσεως καθίσταται η κατάληψη δημοσίων κτηρίων από διάφορα ρεμάλια και ρεμαλοειδή που αργότερα γίνονται δημοσιογράφοι, καθηγητές πανεπιστημίων, βουλευτές, ευρωβουλευτές κ.λπ., εξαργυρώνοντας τους σκιώδεις και κατά φαντασίαν “αγώνες” τους για την “δημοκρατία” πολλαπλώς διαστρεβλώνοντας γεγονότα κατά το δοκοῦν, τότε είναι επόμενο να είναι διαλυμένα και τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, να είναι μαραζωμένη και εκφυλισμένη η παιδεία εν γένει, να είναι πλήρως απονεκρωμένη κι εκκαρναβαλισμένη η πνευματική ζωή. Είναι επίσης επόμενο τα υπόγεια των πανεπιστημιακών σχολών να φιλοξενούν γιάφκες τρομοκρατών, είναι επόμενο ένας ρεμπεσκιές αρχικαταληψίας να φθάσει να γίνει πρωθυπουργός, ο πρωθυπουργός της προδοσίας (των Πρεσπών) και του ανοίγματος των συνόρων στους ισλαμομετανάστες…
Το ψεύδος έχει προ πολλού αποκαλυφθεί αλλά, όσο κι αν έχει ξεφτίσει, το συντηρούν ωστόσο επιμελώς, διότι ξέρουν ότι η κατάρρευσή του θα σημάνει και την κατάρρευση του φαύλου μεταπολιτευτικού καθεστώτος εν συνόλῳ!