Προ oλίγων ημερών ο υπουργός «Ενέργειας, Εμπορίου και Βιομηχανίας» δήλωσε με «θριαμβικό» τόνο ότι η κυβερνητική ενεργειακή πολιτική επιβραβεύεται από την έκθεση της ευρωπαϊκής επιτροπής (COMISSION). Η έκθεση της ευρωπαϊκής επιτροπής αναφέρθηκε σε πολλά ζητήματα, μεταξύ των οποίων, στις ιδιωτικοποιήσεις στην αγορά ενέργειας, στην λεγόμενη «αποπολιτικοποίηση» και στην συνεχώς αυξανόμενη χρήση ανανεώσιμων (υποτίθεται ) πηγών ενεργείας.
Σε προηγούμενο άρθρο μας σχετικό με το ίδιο θέμα (Η απάτη της κλιματικής αλλαγής και η καταστροφή των ελληνικών ορέων από τα βέβηλα αιολικά πάρκα που ξεφυτρώνουν παντού!), είχε αναπτυχθεί αναλυτικώς η τεράστια απάτη των ανεμογεννητριών. Με αφορμή λοιπόν την συγχαρητήρια ανακοίνωση που εξέδωσε ένα όργανο του διεθνούς συστήματος προς τον εν Ελλάδι εκπρόσωπό του, θα γίνει μία αναφορά στις των τελευταίες εξελίξεις ως προς τα ενεργειακά θέματα, δίνοντας έμφαση στην μάστιγα των ανεμογεννητριών που ξεφυτρώνουν παντού ως μανιτάρια και καταστρέφουν την αισθητική των ελληνικών ορέων.
Ωστόσο, προτού γίνει αναφορά σε αμιγώς ενεργειακά θέματα, πρέπει να υπογραμμισθούν δύο κρίσιμα σημεία: πρώτον, ότι η ακολουθούμενη καταστροφική πολιτική εξυπηρετείται από όλα τα «ανεξάρτητα» (υποτίθεται) κόμματα και, δεύτερον, ότι αποκαλύπτεται η εντελώς μυωπική λογική των δημοκρατικών κομμάτων σε όλα τα πεδία την πολιτικής.
Συναφές ζήτημα αποτελεί ο ατυχής πόλεμος στο Αρτσάχ. Μετά την λήξη των μαχών όλοι οι αναλυτές κατέδειξαν ως κύριο παράγοντα της εκεί επικρατήσεως των Αζέρων την υπεροπλία των τελευταίων σε υλικά μέσα. Όπως έγινε γνωστό, ο Αζερικός στρατός εξοπλίστηκε συστηματικώς την τελευταία δεκαετία με σκοπό να ανακαταλάβει τον αρμενικό θύλακα του Αρτσάχ. Τα έσοδα του δεύτερου αυτού τουρκικού κράτους, τα οποία διετέθησαν για την αγορά συγχρόνου οπλισμού, προέρχονται κατά κύριο λόγο από τις πωλήσεις φυσικού αερίου…
Σε αυτό το σημείο εμφανίζεται ο βρώμικος ρόλος του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η κυβέρνηση Σαμαρά, υπακούοντας στις διαταγές των Αμερικανών, υπέγραψε μία κατάπτυστη, άκρως δυσμενή για τα ελληνικά συμφέροντα, συμφωνία με το Αζερμπαϊτζάν, σύμφωνα με την οποία η Ελλάς θα έπρεπε να τροφοδοτηθεί από τον αγωγό φυσικού αερίου TAP μέσω Τουρκίας! Παραλλήλως, η Ελλάς φρόντισε να υπακούσει και στις διαταγές και της €.€. (τις προσφυώς καλούμενες «ευρωπαϊκές οδηγίες») για την δήθεν προστασία του περιβάλλοντος, τερματίζοντας την λειτουργία των λιγνιτικών εργοστασίων και προωθώντας την τοποθέτηση δαπανηρότατων ανεμογεννητριών!
Ποίο ήταν λοιπόν το στρατήγημα των «σοφών» κυβερνώντων; Απλώς απεφάσισαν να εγκαταλείψουν την χρήση λιγνίτη, ο οποίος εξορύσσεται και καταναλώνεται στην Ελλάδα! Ήτοι, απεφάσισαν να τερματίσουν σκοπίμως την ενεργειακή αυτονομία της Ελλάδος!!! Προέκριναν δε, προκειμένου να καλύψουν το ενεργειακό κενό, την εισαγωγή ανεμογεννητριών από το εξωτερικό, οι οποίες όμως, όπως αναλύθηκε στο προαναφερθέν άρθρο που δημοσιεύσαμε σχετικά με το θέμα, δεν μπορούν να καλύψουν με κανένα τρόπο τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας. Για να καλύψουν, λοιπόν, το μεγάλο ενεργειακό κενό που προκύπτει από τις δύο προηγούμενες εγκληματικές επιλογές τους και πιθανώς και για κάνουν τα καλά παιδιά των Αμερικανών, οι εγχώριοι πολιτικάντηδες απεφάσισαν να ενισχύσουν τις Αζερική οικονομία – και εμμέσως τον Αζερικό στρατό – μέσω της εισαγωγής Αζερικού φυσικού αερίου (αντί ρωσικού!), το οποίο μάλιστα προωθείται μέσω ελληνικών αγωγών στην κεντρική Ευρώπη – και μάλιστα χωρίς καν να εξασφαλίσουν τέλη διελεύσεως για το αζερικό αέριο!
Όπως είχε αναλυθεί στο προηγούμενο κείμενο, οι ανεμογεννήτριες αποτελούν κάκιστο τρόπο παραγωγής ενέργειας. Τα αρνητικά σημεία είναι κυρίως δύο: η εξάρτησή τους από τις, συνεχώς μεταβαλλόμενες, καιρικές συνθήκες και η αδυναμία αποθηκεύσεως της παραγομένης ενεργείας σε μεγάλη κλίμακα.
Αναφορικώς με το πρώτο, είναι προφανές ότι οι ενεργειακές ανάγκες ενός κράτους δεν συμβαδίζουν σε καμμία περίπτωση με την …ταχύτητα του ανέμου. Δηλαδή, με απλά λόγια, ενώ οι ενεργειακές ανάγκες είναι μεγάλες μπορεί να επικρατεί νηνεμία ή, αντίθετα, όταν υπάρχουν άνεμοι υψηλής ταχύτητος, να μη υπάρχει η ανάλογη ζήτηση της παραγομένης ενεργείας, με αποτέλεσμα αυτή, μη αξιοποιούμενη, να πηγαίνει χαμένη. Θα ρωτήσει ίσως κάποιος, “γιατί δεν αποθηκεύουμε την ενέργεια σε μπαταρίες όταν ο άνεμος είναι ισχυρός, για να την αξιοποιούμε όταν υπάρχει ανάγκη;”. Η απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση αποκαλύπτει το δεύτερο μειονέκτημα. Δεν είναι δυνατόν να αποθηκευθεί ενέργεια σε μεγάλη κλίμακα, δηλαδή, δεν μπορούν να κατασκευασθούν μεγάλες μπαταρίες οι οποίες να εξυπηρετούν, επί παραδείγματι, μίαν ολόκληρη πόλη.
Τρανότερο παράδειγμα αυτού του γεγονότος είναι η Γερμανία, η οποία έχει κυριολεκτικώς φυτέψει καθ᾿ όλην την επικράτειά της (συμπεριλαμβανομένης της Βορείας Θαλάσσης) χιλιάδες ανεμογεννήτριες. Πιο συγκεκριμένα, η παραγόμενη ενέργεια από ανεμογεννήτριες στην Γερμανία αντιστοιχεί στο 20.9% της συνολικής αλλά, κατά παράδοξο τρόπο, η αιολική ενέργεια αντιστοιχεί σε μόλις 4.4% της συνολικής καταναλισκομένης ενεργείας (βλέπε Germany’s energy consumption and power mix in charts). Η διαφορά αυτή οφείλεται στην προφανή ασυμφωνία μεταξύ της παραγωγής αιολικής ενέργειας (λόγω μεταβλητότητας του ανέμου) και των ενεργειακών αναγκών, η οποία αναλύθηκε παραπάνω. Οι εν Ελλάδι πολιτικοί, ως λύση στο πρόβλημα που δημιούργησαν με τις ανεμογεννήτριες, ανεκάλυψαν την εισαγωγή Αζερικού φυσικού αερίου! Αυτή είναι λοιπόν η … φοβερή ενεργειακή πολιτική, για την οποία η ελλαδική κυβέρνηση εκθειάστηκε από την κομισιόν – η οποία πολιτική και εν πολλοίς εξόπλισε τα τουρκοαζέρικα μη επανδρωμένα αεροσκάφη και που εξόντωναν τους ηρωικούς Αρμενίους στρατιώτες στον αγώνα τους για ελευθερία.
Να σημειωθεί δε πως αυτή η πολιτική ξεκίνησε από την κυβέρνηση του ψευδοπατριώτη Σαμαρά, συνεχίστηκε από την συγκυβέρνηση ροζ αριστεράς και ψεκασμένων ΣυριζαΑν(θ)ελ και σήμερα εντείνεται και επιταχύνεται από τους φιλελέδες της κυβερνήσεως Μητσοτάκη. Είναι δηλαδή εμφανές ότι το ελλαδικό πολιτικό σύστημα, παρά τις φαινομενικές του αντιθέσεις και τις κατά καιρούς δήθεν οξείες αντιπαραθέσεις, παραμένει ενωμένο σαν μία γροθιά εφ όσον πρόκειται να διαπραχθεί (ένα ακόμη) εθνικό έγκλημα!.
Όπως παρουσιάστηκε στο προηγούμενο σχετικό άρθρο, η τοποθέτηση Α.Π.Ε. («ανανεώσιμων» πηγών ενεργείας) και ειδικότερα ανεμογεννητριών είναι οικονομικώς ζημιογόνος και εθνικώς καταστροφική και προδοτική. Ωστόσο, το σημαντικότερο αρνητικό σημείο δεν αφορά τα οικονομικά δεδομένα αλλά το περιβάλλον. Στις μέρες μας συντελείται η μεγαλύτερη μη αναστρέψιμη καταστροφή της ελληνικής φύσεως, των ελληνικών ορέων και την ελληνικής ιστορίας! Διάφοροι μπούληδες και χαρτογιακάδες, καθισμένοι σε καταθλιπτικά κτήρια, σε γραφεία στο κέντρο των Αθηνών, των οποίων μοναδικό ενδιαφέρον είναι ο πλουτισμός και η μάταια ικανοποίηση των ακορέστων τεχνητών αναγκών τους, διατάζουν και επιβάλλουν την εγκατάσταση ατσάλινων τεράτων σε κάθε ήρεμη ρεματιά και κάθε περήφανη κορυφή των ελληνικών βουνών!
Προσφάτως τέτοιοι, παντελώς αποξενωμένοι από την φύση, καρεκλοκένταυροι, απεφάσισαν την καταστροφή ορέων όπως το κατάφυτο Βέρμιο, ο αλπικός Λάκμος και ο μυθικός Ελικώνας! Στην περίπτωση του Βερμίου, δυστυχώς, η καταστροφή δεν απετράπη. Η θέση άλλοτε πανέμορφων δασών έχει ήδη καταληφθεί από τεράστια ψυχρά δάση ανεμογεννητριών! Στην περίπτωση του Λάκμου οι εξελίξεις είναι προς το παρόν καλές. Η αντίδραση των κατοίκων του κοντινού Μετσόβου, με την υποστήριξη των τοπικών αρχόντων, φαίνεται ότι ακυρώνει την καταστροφή του υπερόχου αλπικού τοπίου, το οποίο μάλιστα έχει χαρακτηρισθεί ως προστατευτέα περιοχή, εντεταγμένη στο σχέδιο Νatura 2000. Δυστυχώς δεν ήταν τέτοια και η κατάληξη στον Ελικώνα. Εκεί οι υπογραφές κάποιων εγκληματικών τοπικών παραγόντων ήταν αρκούσαν για να καταστρέψουν αυτό το υπέροχο βουνό, όπου κάποτε ο Ησίοδος διαισθάνθηκε την παρουσία των Μουσών, οι οποίες με τον χορό τους τον ενέπνευσαν για να ξεκινήσει την ποιητική του δημιουργία.
Τελευταίο και περισσότερο εξοργιστικό κρούσμα έγινε αντιληπτό από μία ένδειξη σε χάρτη, στην ιστοσελίδα της ρυθμιστικής αρχής ενέργειας. Σε αυτόν τον χάρτη φαίνεται ότι είναι υπό εξέταση πρόταση δημιουργίας αιολικού εργοστασίου στο όρος Τόμαρος, το οποίο φιλοξενεί στους πρόποδές του το πανάρχαιο μαντείο της Δωδώνης!!! Αν αυτή η υβριστική πρόταση υλοποιηθεί θα συνιστά την χειρίστη ασέλγεια του σύγχρονου ανθελληνικού μορφώματος (“Ελληνικό” “Κράτος”) επί της παραδοσιακής Ελλάδος.
Κατόπιν όλων αυτών, ο καθένας θα αναρωτηθεί σχετικά με το ποια θα μπορούσε να είναι μία ορθή ενεργειακή πολιτική, η οποία να καλύπτει τις ενεργειακές ανάγκες ενός κράτους και από την άλλη να μην προξενεί καταστροφές στα διάφορα οικοσυστήματα και το περιβάλλον εν γένει. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα θα μπορούσε να είναι ένας συνδυασμός χρήσεως εργοστασίων και ανανεωσίμων πηγών ενεργείας, όμως όχι σε βιομηχανική κλίμακα αλλά σε τοπική. Δηλαδή μία λύση θα ήταν ενδεχομένως, η εγκατάσταση αιολικών μονάδων πολύ μικρής κλίμακος για την εξυπηρέτηση οικιακών ενεργειακών αναγκών και, από την άλλη, η περιορισμένη σε σχέση με σήμερα χρήση εργοστασίων παραγωγής ενεργείας για να καλυφθούν οι υπόλοιπες μη οικιακές (κυρίως βιομηχανικές) ενεργειακές ανάγκες της χώρας.
Υπό αυτό το πρίσμα ένας τρόπος να συνδυασθεί η αιολική ενέργεια, η αποθήκευση της ενεργείας και μη καταστροφή του περιβάλλοντος, είναι η χρήση μικρών, οικιακών αιολικών μονάδων, αντίστοιχων με τους παλαιούς ανεμόμυλους των ελληνικών νησιών. Κατά ένα περίεργο τρόπο κανένας ψευδεπίγραφα καλούμενος «οικολόγος» δεν θίγει αυτό το κρίσιμο θέμα. Αντίθετα, ως μοναδική λύση προτάσσεται μονίμως η βιομηχανικής κλίμακος παραγωγή ενεργείας από αλλόκοτους ατσάλινους γίγαντες φυτεμένους σε βουνοκορφές, νησιά και ρεματιές… Οι οποίοι σημειωτέον κάποτε γηράσκουν και γίνονται γιγαντιαία απορρίμματα, των οποίων η απομάκρυνση είναι άκρως δαπανηρή (οπότε και “άνθερακες ο θησαυρός”!) και προβληματική!
Όπως είχε αναφερθεί στο προηγούμενο άρθρο, κύρια αιτία υιοθετήσεως των αιολικών εργοστασίων είναι ο διεθνής καπιταλισμός. Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο κράτη, εταιρείες και άτομα συνεχώς χρωστούν αμύθητα ποσά σε κάποιους αόρατους τραπεζίτες. Για να αποπληρώνονται τα χρέη (για να είναι, όπως ΗΛΙΘΙΩΣ λέγεται, το χρέος “βιώσιμο”) πρέπει να υπάρχει σταθερή και αέναη ανάπτυξη. Η υποτιθέμενη αυτή ανάπτυξη συνάπτεται προς την δημιουργία πλασματικών αναγκών. Για αυτόν τον λόγο π.χ. στον σύγχρονο δυτικό κόσμο έχει αναχθεί πλέον σε «βασική» ανάγκη η αγορά κινητών τηλεφώνων κάθε δύο χρόνια και αυτοκινήτου κάθε δέκα… Για αυτόν τον λόγο προωθείται ο άκρατος καταναλωτισμός. Προϊόντα αναλόγου σκοπιμότητος είναι και οι ανεμογεννήτριες. Αποτελούν ακόμη ένα μέσο για να τραφούν τα χρέη.
Το σύγχρονο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα έχει κάποιου είδους αλλεργία σε έννοιες όπως αυτάρκεια και αυτονομία. Για τους καπιταλιστές είναι αδιανόητο το κάθε σπίτι να διαθέτει τις δικές του πηγές ενέργειας και να μην εξαρτάται από το κεντρικό σύστημα ή την διεθνή αγορά. Με τον ίδιο τρόπο το διεθνές σύστημα (ειδικά στην Ευρώπη δια της υποχειρίας του €.€.) καταπολέμησε την πρωτογενή παραγωγή, αναιρώντας με ευρωπαϊκές οδηγίες και ντιρεκτίβες τις όποιες υφιστάμενες υποδομές στοιχειώδους έστω αυταρκείας και δαιμονοποιώντας θεωρητικώς και πρακτικώς κάθε στοιχείο προστατευτισμού.
Έτσι π.χ. η αξιοθρήνητη εξάρτηση της χώρας από τις εισαγωγές τροφίμων (που κάποτε εξήγε) έγινε αισθητή κατά την διάρκεια της κρίσης του κορωνοϊού. Αν υπήρχε η στοιχειώδης ανεξαρτησία από το διεθνές εμπόριο δεν θα υπήρχε φόβος να σταματήσει η παροχή αγαθών από τα καταστήματα. Για τους ίδιους λόγους το διεθνές σύστημα της τοκογλυφίας και οι υποτελείς του κατά τόπους πολιτικές πόρνες της δημοκρατίας δεν πρόκειται να επιτρέψει την οικιακή, μικρής κλίμακος, παραγωγή ενεργείας…