Είναι η ανθρώπινη ζωή το «υπέρτατο αγαθό»; Είναι οι ζωές όλων των ανθρώπων εξ ίσου σημαντικές; Έχει την ίδια σημασία η ζωή ενός εκ των οκτώ παιδιών ενός νέγρου στην Σομαλία με την ζωή του ενός και μοναδικού παιδιού ενός Έλληνα ή ενός Γερμανού; Η χριστιανική και η συγγενική της μαρξιστική κοσμοθεώρηση, βασιζόμενες σε μια ισοπεδωτική διαστρέβλωση της πραγματικότητος που, τελείως βολικά για τους μετρίους που ονειρεύονται μεγαλεία, εξισώνει τους πληβείους με τους αρίστους, επιβάλλουν να δοθεί θετική απάντηση στα παραπάνω ερωτήματα.
Η σύγχρονη μετεξέλιξη αυτών των συστημάτων αξιών και η συγχώνευσή τους με ιδέες του φιλελευθερισμού (λιμπεραλισμού), που υποτίθεται ότι εκφράζουν τα «ευρωπαϊκά ιδεώδη», έχουν γεννήσει το σαπρό ιδεολόγημα που είναι γνωστό ως πολιτιστικός μαρξισμός, επιβάλλοντας την δικτατορία της πολιτικής ορθότητος, του δικαιωματισμού και του ψευδο-ανθρωπισμού. Έτσι, η ισοπέδωση που έφεραν ο χριστιανισμός και ο μαρξισμός έχει δώσει την θέση της στην πλήρη αντιστροφή. Οι σύγχρονοι ζηλωτές της νέας ψευδο-θρησκείας θεωρούν – και πολύ συχνά δηλώνουν πλέον ανοικτά – πως οι ζωές των διαφόρων μειονοτήτων είναι σημαντικότερες από τις ζωές των φυσιολογικών λευκών!
Οπότε, ο θάνατος ενός περιθωριακού, παραβατικού και διεστραμμένου τοξικομανούς, όπως ο «Ζακ» Κωστόπουλος, ή ο θάνατος κάποιου «πρόσφυγα»/μετανάστη (στην πραγματικότητα εποίκου) από το Αφγανιστάν, που προσπαθεί να εισέλθει παρανόμως στην Ευρώπη, ή ο θάνατος ενός νέγρου εγκληματία, όπως ο διάσημος Φλόυντ, υπερτονίζεται σε αδιανόητο βαθμό και αποκτά μιαν ιδιαίτερη συμβολική σημασία στα μάτια των ηλιθίων – και κατά βάση αρρώστων μισανθρώπων, υποστηρικτών του πολιτιστικού μαρξισμού.
Από την άλλη, τα καθημερινά εγκλήματα εις βάρος λευκών στην Ευρώπη υπό αλλοφύλων δεν αποτελούν πλέον τίποτα περισσότερο από στατιστικά στοιχεία, που ίσως απασχολήσουν τα ΜΜΕ για μερικές ημέρες, όταν πρόκειται για ειδεχθείς περιπτώσεις, αλλά σε καμία περίπτωση δεν απασχολούν τους μισανθρώπους νεομαρξιστές, πολλοί εκ των οποίων ενδόμυχα ηδονίζονται διαστροφικά στο άκουσμα οιασδήποτε ειδήσεως περί συμβάντος που συνεισφέρει στην καταστροφή της λευκής ανθρωπότητος. Η κατάσταση είναι ακόμα πιο προχωρημένα διαστροφική στις ΗΠΑ, όπου οι δολοφονίες λευκών με θύτες νέγρους είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητος. Σταχυολογώντας την πρόσφατη αστυνομική ειδησεογραφία στην χώρα μας, κανείς πλέον δεν θυμάται τους δύο ηλικιωμένους που δολοφονήθηκαν στην Κρήτη από κάποιον, ασύλληπτο ακόμα, Μπαγκλαντεσιανό υπάνθρωπο, ή τον επιχειρηματία στην Εύβοια που δολοφονήθηκε από δύο Σύριους εγκληματίες. Κατά τον ίδιο τρόπο, σύντομα κανείς δεν θα θυμάται την δολοφονία του γέροντα στην Θεσσαλονίκη στα χέρια δύο ανηλίκων «Ρομά», όπως και ο τραγικός θάνατος του μικρού Μάριου από σφαίρα γύφτου στο Μενίδι έχει χαθεί στην λήθη της μάζας… Όμως οι επέτειοι των θανάτων των «μεγάλων αγωνιστών» Φύσσα και Γρηγορόπουλου έχουν ανακηρυχθεί σε κάτι σαν «εθνικές επετείους» με πορείες, επεισόδια, ρετσέτες, κραυγές, σκηνοθετήματα και τις γνωστές αριστερές φαιδρότητες.
Η, στα όρια της σχιζοφρένειας, σύγχυση ως προς την αξία της ανθρώπινης ζωής είναι όμως πολύ ευρύτερη. Κοιτάζοντας τι συμβαίνει στην τρέχουσα χρονική περίοδο, παρατηρούμε το διεστραμμένο σύστημα διακυβερνήσεως, εξαπατήσεως και χειραγωγήσεως των μαζών, με εξέχοντα μέλη τους συναισθηματικώς κενούς πολιτικούς και δημοσιογράφους, να χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τους «ευάλωτους συνανθρώπους μας» που έχουν πεθάνει ή κινδυνεύουν να πεθάνουν από (ή, ως συνήθως, με) τον «τρομακτικό ιό» αλλά, από την άλλη, κανείς τους δεν δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που έχουν βρει φρικτό θάνατο στα χέρια των στυγνών αφροασιατών ή «γηγενών» (δηλαδή γύφτων) εγκληματιών, που το ίδιο το σύστημα επιμελώς καλύπτει και προστατεύει! Η εγκληματικότητα των γύφτων και των «προσφύγων»/μεταναστών/εποίκων έχει εκτοξευθεί πέρα από κάθε όριο, αλλά κανείς πολιτικός ή δημοσιογράφος δεν δίνει σημασία. Αντιθέτως, συνεχίζουν ακάθεκτοι την πολιτική του καλωσορίσματος των νέων αφίξεων εν δυνάμει δολοφόνων εξ Ανατολών και χαϊδέματος των μιαρών «Ρομά», αυξάνοντας ολοένα και περισσότερο τον κίνδυνο για τις ζωές των Ελλήνων, και ειδικώς των πλέον ευαλώτων – ήτοι των ηλικιωμένων, τους οποίους υποτίθεται πως τόσο πια αγωνιούν να προστατεύσουν από τον ιό… Κανονική σχιζοφρένεια!
Στην πραγματικότητα, οι τοποτηρητές του συστήματος αδιαφορούν για τις ζωές των πάντων, εκτός βεβαίως των δικών τους, και απλώς υλοποιούν πιστά τις εντολές που δέχονται από τα πραγματικά κέντρα εξουσίας. Η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμμία σημασία γι’ αυτά τα άψυχα όντα, όπως δεν έχει καμία σημασία για τους εγκεφάλους των ΜΚΟ και για τους χαρτογιακάδες της ΕΕ και του ΟΗΕ, που προσπαθούν να πείσουν τις μάζες πως πίσω από τις τιτάνιες προσπάθειές τους για τον μαζικό εποικισμό και τον εξισλαμισμό της Ευρώπης βρίσκονται οι «τόσο αγνές», «γεμάτες αγάπη για τον άνθρωπο» ψυχές τους. Καθώς φαίνεται όμως, ο θάνατος της προεξάρχουσας φυλής του πλανήτου δεν αγγίζει αυτές τις «αγνές» χριστιανικές και μαρξιστικές ψυχές.
Ως ακόμη ένα δείγμα της σχιζοφρένειας και του ευτελισμού της ανθρώπινης ζωής, παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, αξίζει να αναφερθεί ότι οι «φεμινιστικές οργανώσεις» που αυτοπροβάλλονται ως προστάτιδες της ζωής των γυναικών και ουρλιάζουν περί «γυναικοκτονιών», μονίμως αποστρέφουν το βλέμμα τους από τις αναρίθμητες περιπτώσεις δολοφονιών και βιασμών λευκών γυναικών με θύτες αλλόφυλους, ενώ αντιθέτως εστιάζουν την υστερική τους μανία σε οιαδήποτε περίπτωση κακοποιήσεως γυναικός από λευκό, όσο ασήμαντη κι αν είναι. Ακόμα χειρότερα, οι ίδιες αυτές οργανώσεις που δήθεν αγαπούν την ζωή, αποτελούν την αιχμή του δόρατος στον αισχρό πόλεμο εναντίον της (λευκής) ανθρωπότητος μέσω των αμβλώσεων.
Εν τέλει η απάντηση στο ερώτημα σχετικά με την αξία της ανθρώπινης ζωής δεν χρειάζεται να αναζητηθεί σε θρησκείες, ιδεολογίες ή οιασδήποτε φύσεως θεωρίες. Την απάντηση την προσφέρει η ίδια η Φύση, η οποία είναι ιεραρχικώς δομημένη σε όλες τις εκφάνσεις της. Ως εκ τούτου θα πρέπει να είναι προφανές σε όποιον διαθέτει ελεύθερη σκέψη ότι είναι αδύνατο να έχουν όλες οι ανθρώπινες ζωές την ίδια αξία, όπως ακριβώς είναι αδύνατο να είναι όλοι οι άνθρωποι γενικώς και αορίστως «ίσοι». Η ζωή ενός μεμονωμένου ατόμου δεν έχει σχεδόν καμία σημασία αν δεν εξετάσουμε ποιο ακριβώς είναι αυτό το άτομο, τι έχει προσφέρει ή τι δύναται να προσφέρει.
Η ζωή ενός λευκού παιδιού είναι ασυγκρίτως σημαντικότερη από αυτήν ενός μικρού νέγρου, όχι μόνο επειδή οι λευκοί κινδυνεύουν με εξαφάνιση ενώ οι νέγροι αναπαράγονται σαν κουνέλια, ούτε μόνο επειδή η απώλεια της ζωής ενός λευκού παιδιού αποτελεί συγκλονιστικό γεγονός για το οικογενειακό του περιβάλλον, από το οποίο δεν μπορεί ποτέ να συνέλθει – ενώ, αντιστοίχως, ο θάνατος ενός μικρού νέγρου μπορεί, στην καλύτερη περίπτωση, να προκαλέσει μια αντανακλαστική συναισθηματική αντίδραση που σύντομα κοπάζει. Ο βασικός λόγος για τον οποίο η ζωή ενός λευκού παιδιού έχει μεγαλύτερη αξία (και υποσυνειδήτως είναι κοινώς γνωστό!) είναι διότι η πιθανότητα να προσφέρει κάτι ουσιαστικώς σημαντικό στην ανθρωπότητα ένας μικρός νέγρος αργότερα στην ζωή του είναι τόσο κοντά στο μηδέν που είναι, στατιστικώς, παντελώς ασήμαντη. Στην περίπτωση του λευκού, παρά τον εκφυλισμό και την παρακμή των λευκών, η πιθανότητα μπορεί μεν να είναι μικρή, αν το δείγμα είναι τυχαίο, αλλά πάντα είναι υπολογίσιμη. Και αυτό το έχει επιβάλει η Φύση μέσω του διαχωρισμού των φυλών, αδιαφορώντας πλήρως για θρησκείες, ιδεολογίες, θεωρίες και παραμύθια.
