Παλαιότερα, οσάκις σπείρες κακοποιών έπεφταν στα χέρια των διωκτικών αρχών ήταν σύνηθες να αναφέρεται στις ειδήσεις, στα έντυπα και ηλεκτρονικά μ.μ.ε., εκτός από την ηλικία και η καταγωγή των δραστών. Γι’ αυτό και ήταν επίσης σύνηθες να γίνεται αναφορά σε αθιγγάνους κακοποιούς. Άπαντες είχαν, έτσι, την ευκαιρία να αντιληφθούν την σχέση της «ευγενούς» αυτής φυλής με την εγκληματικότητα…
Προοδευτικώς (υπό το βάρος της «ορθοπολιτικής» γραμμής που έχει, προφανώς, επιβληθεί στα μ.μ.ε.), αυτή η πρακτική της αναφοράς σε «αθίγγανους δράστες» εξασθένισε. Έμεινε να εικάζουν απλώς, οι πιο παρατηρητικοί, την αθιγγανική ταυτότητα των δραστών λαμβάνοντας υπ’ όψιν την περιοχή καταγωγής του, εφ’ όσον αυτή ανεφέρετο και παρέπεμπε σε γνωστά γυφοχώρια ή γυφτοσυνοικίες.
Ευτυχώς όμως που, τελευταίως, ενίοτε τουλάχιστον, λόγω της υποχρεώσεως των διωκτικών αρχών να δημοσιεύουν φωτογραφίες των δραστών όταν εμπλέκονται σε συγκεκριμένου τύπου εγκλήματα, το κοινό έχει την ευκαιρία να αντιληφθεί ότι πίσω από ονόματα κακοποιών που μοιάζουν ελληνικά, κρύβονται, συνηθέστατα, αθίγγανοι.
Οι φωτογραφίες των μελών της συγκεκριμένης αθιγγανικής σπείρας ληστών που ρήμαξαν την ανατολική Αττική, θα μπορούσε να περιληφθεί σε μελέτη φυλογνωσίας…
