ΧΡΟΝΟΔΙΑΓΡΑΜΜΑ ΕΚΠΟΜΠΗΣ:

01:00 Samtale med Povl Riis-Knudsen.

Πῶς ἠσκήθη ἡ ἐπαγγελματική/ἀκαδημαϊκὴ δίωξίς μας ὡς Ε/Σ – lidt om vores forfølgelse p.g.a. Sindelag.

21:45 b. Ἡ καταβαράθρωσις τῆς παιδείας καὶ ὁ ἐκταλιμπανισμὸς τῆς “δημοκρατίας” – Vor tids kolossale dannelsestab; ”demokratiets” talibanisering.

40:12 α΄ μουσικὸν διάλειμμα (παραδοσιακὸν ἐξ Ἑβρίδων νήσων)

43:00 Β΄ ΜΕΡΟΣ

Περὶ Povl Riis-Knudsen.

Χαρακτὴρ ἀντὶ θεατρικοτήτων, τίτλων-”ταμπελῶν” ἄνευ ἀντικρύσματος, ποὺ πλέον ἔχουν καταντήσει αὐτονόητον ἐντὸς τοῦ χώρου, ἀγνοοῦντος κάθε οὐσίαν καὶ βάθος.

56:54 Ἡ ΧΑ ἀλλὰ καὶ οἱ περιστασιακοί της χειροκροτηταὶ καὶ ὀπαδοὶ συνέβαλον πρωταρχικῶς εἰς αὐτὴν τὴν κηβδιλότητα. Ἡ συνεχὴς διολίσθησις (κατρακύλα) καὶ οἱ διαρκεῖς της ἀναθεωρήσεις πρὸς τὰ κάτω, ποὺ βεβαίως καὶ ἔχουν “ξεπεράσει” τὴν καιρίας γιὰ τὴν ὅλην καταρροὴν σημασίας “Σχολὴν τῆς Φραγκφούρτης” (”Frankfurter Schule”).

1:06:41 Ἡ ψευδὴς εἰκονικότης τῶν “προϊόντων” ὡς ὁ χῶρος τῶν φαύλων καὶ τῶν φελλῶν, ποὺ στρώνει τὸν δρόμο πρὸς ἐπικράτησιν τῶν πλέον γελοίων καὶ σάπιων, ἀπὸ τῆς ἐποχῆς τῆς ΧΑ μέχρι τοὺς ἀποτόκους της ἀλλὰ καὶ τὰ παρομοίως ψευδῆ νέα “φυντάνια” ποὺ ἀναδύονται. Ἡ οἰκτρὰ καὶ ἀπίστευτος γελοιότης τοῦ “χώρου”…

1:14:00 Περὶ ἐξαιρέσεων. Οἱ δύο ἀντίθετοι κόσμοι: Ὁ ἀριστερὸς δικαιωματισμὸς τοῦ (δῆθεν!) “ἐλευθέρου προσδιορισμοῦ” ἀλλὰ καὶ ἡ ἐν γἐνει κηβδιλότης (πρβλ. “χῶρον”) ἀφ᾿ ἑνὸς καί, ἀντιδιαμετρικῶς, ὁ αὐθεντικὸς δρόμος τοῦ “νὰ γίνῃς αὐτὸ ποὺ εἶσαι”. (Γένοιο οἷός ἐσσι μαθών!)

1:17:30 Ἡ “Πανευρώπη” τοῦ Coudenhove-Kalergi καὶ οἱ ἀδόκητοι σύμμαχοί τους ἐκ τοῦ χειρίστου “ἀποχωρητηρίου” τοῦ “χώρου” – καί τινα συγκεκριμένα θλιβερὰ παραδείγματα. Ἡ γυναικουλίστικη “αἰσθητικὴ” καὶ συμπεριφορὰ τῶν πληβείων καὶ ἡ “ἀπαίτησίς” των δι᾿ ἀντίστοιχα “προϊόντα”.

1:19:05 ἀστοχία λήψεως ἐπὶ 19΄΄ – καὶ κατόπιν δὲν κατεγράφη ἡ ὁλοκλήρωσις τῆς ἐξηγήσεώς μου, ὅτι παρὰ τὴν προσπάθειάν μου δὲν τὸ βρῆκα στὸ διαδίκτυον, ὅμως τὸ προηγούμενον κελτικὸν κομμάτι θυμίζει κάπως τὸ ἑπόμενον πολυφωνικὸν ἐκ Χειμάρρας.

1:17:30 β΄ μουσικὸν διάλειμμα (“Τρεῖς κοπέλες λυγερές”)

1:32:30 Γ΄ Μέρος

Τὸ περὶ χαρακτῆρος ζήτημα εἶναι καθαρῶς ἐσωτερικῆς φύσεως, τείνει δὲ νὰ καταντᾷ ἐπίσης εἰκονικὸν προϊόν, ποὺ δὲν μεταφέρει πιὰ καθόλου οὐσίαν, πολλῷ δὲ μᾶλλον ὑποκρύπτει καὶ ὑστεροβουλίαν (χάριν αὐτοπροβολῆς, συγχύσεως, πλήξεως τοῦ ἰδίου ὑπ᾿ αὐτῶν “πλαστικοποιουμένου” ζητήματος καὶ ἐκτοπίσεως ἐπίσης τῶν οἵων αὐθεντικῶν τοῦ ζητουμένου ἐκφραστῶν).

1:35:30 Περὶ ψυχοφυλετικῶν Τσανταλίδων (Tschandala, πρβλ. https://en.wikipedia.org/wiki/Tschandala) καὶ τοῦ μπολσεβικικοῦ τύπου φθόνου κατὰ τοῦ ἀνωτέρου ὡς θεμελιώδους των κινήτρου. Ἡ ἀναγνώρισις τῶν διαφόρων φυλετικῶν ψυχῶν ὡς θεμέλιον ὀρθῆς καὶ εἰς βάθος διαγνώσεως καὶ κατανοήσεως (καταστάσεων, τάσεων, τῆς ἱστορίας κ.ο.κ.), ὑποσυνειδήτως μὲν κοινή, ἀλλὰ ὑπὸ τοῦ ἐναργοῦς φυλετιστοῦ πλήρως συνειδητοποιουμένη.

1:40:00 Ὁ ἀφηνιασμὸς τῶν Τσανταλίδων, μὲ ἀφετηρίαν παρεκτροπὰς τῆς ΧΑ Ἀθηνῶν ἀπὸ τῆς δεκαετίας τοῦ 1990, καὶ ἡ ἀχαλίνωτος θορυβώδης των ἀσχημία, οἱονεὶ ἀντανακλῶσα αἴσθησίν των πὼς ἀποτελοῦν τὴν κυρίαρχον ποιότητα καὶ ὁ μπολσεβικισμός των καθίσταται ἀπροκάλυπτος (ὁ τυπικὸς χρυσαυγίτης ὑβριστὴς τοῦ διαδικτύου ἀποτελεῖ πλέον στερεότυπον ὡς ὁ τέλειος ἐθνὠνυμος μπολσεβῖκος). Ἄλλο ἡ γεωγραφία, ἄλλο ἡ φυλὴ κι ἡ ἀνθρωπολογία.

Ὁ Ἐθνοκοινοτισμὸς ὡς βίωμα.

Ἡ ὑπὸ συμπλεγματικῶν μικρανθρώπων χρῆσις τῆς δυνάμεως ποὺ ἀπορρέει ἐκ τῆς Ε/Σ Ἰδέας ὡς ἐξωτερικοῦ ἐνδύματος καὶ ὡς μηχανισμοῦ κατευνασμοῦ ἰδίας μειονεξίας καὶ ὑπεραναπληρώσεως, βάσει ὅμως ἰδίως παρεξηγημένης καὶ στρεβλῆς προσλήψεως τῶν Ε/Σ γνωρισμάτων, εἰς τὴν ὁποίαν στρεβλότητα προβάλλεται ἡ ἰδία τοῦ Τσανταλίδου κακότης καὶ μανιώδης κρᾶσις. Ἡ μοντέρνα δῆθεν “Ε/Σ” μουσικὴ ὡς εὐτελὲς προϊὸν τῆς συγχρόνου ἐποχῆς, μία στρεβλὴ εἰκονικότης καὶ προσποίησις, μὴ συγκρίσιμος πρὸς αὐθεντικὴν Τέχνην, πολλῷ δὲ μᾶλλος παραδοσιακήν.

Μοντερνισμὸς καὶ παιδομορφισμός.

1:55:36 Ἀδύνατον νὰ ὑπερνικήσουμε τὸν μοντερνισμὸν ἐφ᾿ ὅσον εἴμεθα μολυσμένοι καὶ καθωρισμένοι ὑπ᾿ αὐτοῦ, καθιστάμενοι οὕτω “προϊόντα” καὶ εἰκονικότητες, ἀσχέτως ὑποτιθεμένου ἰδεοπολιτικοῦ προσήμου.

1:57:30 Οἱ ἐκ Πλάτωνος, Κολοκοτρώνη καὶ τῶν “Βορεινῶν Σαλπισμάτων” ἀπωθούμενοι – καὶ ἕνα περιστατικόν.

2:03:20 Περὶ φεμινισμοῦ, ἐκφυλισμοῦ ἀμφοτέρων τῶν φύλων – ἀλλὰ καί τινων φωτεινῶν ἐξαιρέσεων ἐν μέσῳ γενικευμένου ἐκφυλισμοῦ· μία ἐπιστολὴ φίλης τῆς ἐκπομπῆς ἐπ᾿ ἀφορμῇ τῶν “Β.Σ. 9”. (Διόρθωσις: ἡ στατιστικὴ ἀναφορὰ σκοπεῖ εἰς τοὺς ἐπισκέπτας τῆς ἱστοσελίδος τοῦ Ἅρματος, περὶ ἧς καὶ διαθέτουμε στατιστικὰ στοιχεῖα).

2:12:52 Ἡ ἀκμαία ἐθνοφυλετικὴ Κοινότης ὡς πεδίον ἁρμονικῆς καὶ συνολικῶς ἀνωτρόπου συζεύξεως τῶν διαφόρων πολικοτήτων ἔναντι τῆς κατάντιας τοῦ μοντέρνου, ψυχοπνευματικῶς ἀπεξηραμένου καὶ ὁλικῶς ἐκματεριαλισμένου ἐγωπαθοῦς ἀτόμου, ποὺ καθίσταται ἕρμαιον ἐπιτηδείως ὑποδαυλιζομένων στημένων ἐμφυλίων συρράξεων καὶ πλασματικῶν ἀντιπαλοτήτων (ἀντὶ ἁρμονικῶν πολικοτήτων) – ὅπως ἡ “πάλη τῶν τάξεων”, ἡ “μάχη τῶν φύλων”, ἡ “ἀντιπαράθεσις τῶν γενεῶν” κ.ο.κ.

2:19:09 γ΄ μουσικὸν διάλειμμα

2:22:12 Δ΄ Μέρος

Περὶ ὑποχρεωτικῶν ἐμβολίων, τῶν ἀδοκήτως, παρανοϊκῶς ὑπρβολικῶν ἐν γένει μέτρων ἐκ μέρους τῶν κρατῶν, λειτουργούντων ὡς συντονισμένων ἀνδραπόδων ἑνὸς παγκοσμίου κατεστημένου, τὸ ὁποῖον δι᾿ αὐτῶν προβαίνει εἰς μεγίστης κλίμακος καὶ συγχρονισμοῦ γενικὴν δοκιμὴν ὁλικῆς καθυποτάξεως – καὶ πέραν τῆς περαιτέρω οἰκονομικῆς ὑποδουλώσεως τῶν Ἐθνῶν, ὅπως ἔχω ξαναπεῖ. Εὐχάριστον ὅτι ὑπάρχουν ἀντιδράσεις, ἔστω καὶ σχετικῶς μικρὲς δυστυχῶς, ἀφ᾿ ἑτέρου ὅμως διὰ τῆς ὑπερβολικῆς των συνδέσεως μὲ φαντασιοπλήκτους θεωρίας αὐταναιροῦνται συχνά, μᾶλλον ἐν πολλοῖς προκαλοῦσαι ἀντίθετον ἀποτέλεσμα διὰ τῆς αὐτογελοιοποιήσεως, πρᾶγμα ποὺ τὰ μαντρόσκυλα τοῦ Συστήματος (ΜΜΕ κ.λπ.) λίαν εὐχαρίστως ἀξιοποιοῦν…

2:27:00 Περὶ ἐπετείων συναφῶν πρὸς τὴν προδοτικὴν καὶ ὀλεθρίαν Μεταπολίτευσιν, παραπομπὴ εἰς τὴν σχετικὴν ἀνάρτησιν (καὶ τὰς παλαιοτέρας, ποὺ εἶναι καὶ τὸ κύριον μέρος, εἰς τὰς ὁποίας ἐκεῖθεν παραπέμπεται ὁ ἀναγνώστης).

2:37:48 Πλέον τὰ στρατόπεδα ἔχουν σαφῶς ξεχωρίσει, οἱ δὲ μάσκες καταπέσει – ὅπως π.χ. περὶ τοῦ “πατριωτισμοῦ” τῶν φιλελευθέρων· καὶ μόνον ἐντὸς τοῦ ἠλιθίου χώρου ἡ ἰσχὺς τῆς συγχύσεως καὶ ἡ ὁλικὴ ἄνοια τῶν πολλῶν, ποὺ δὲν μποροῦν ν᾿ ἀντιληφθοῦν οὔτε καὶ τὰ πλέον κραυγαλέα διδάγματα ἐκ προσφάτων ἐξελίξεων ἀλλ᾿ ἀντ᾿ αὐτοῦ ἔτι μᾶλλον ἐπιτείνεται ἡ ἀνίατος βλακεία των! Ἀπογοητευτικώτατον τὸ ἐπίπεδον τοῦ “χώρου”, μάλιστα δὲ καὶ τὸ ἦθος μεγάλης του μερίδος – ὅμως εὐτυχῶς ὑπάρχουν κι ἐξαιρέσεις! Παράδειγμα:

2:41:10 Τὸ εὔστοχον σχόλιον κάποιου ἀνωνύμου περὶ ἀλυσιτελοῦς καὶ ἀνουσίου χρήσεως τίτλων καὶ ταμπελῶν, ὅπως π.χ. ὡς “ἐθνικοῦ”, ὄπισθεν ὅμως τῶν ὁποίων συχνὰ ὑποκρύπτεται ἁπλούστατα μόνον μία ἐπιφανειακότης καί τις ματεριαλιστικὸς ρασιοναλισμὸς παραπέμπων εἰς τὸν Διαφωτισμόν (κατὰ λάθος λέγω “διαφώτισιν”) καὶ καθόλου μία ἀντίστοιχος ἀρχαϊκὴ παραδοσιακὴ πνευματικότης!

ΔΙΑΛΟΓΟΣ μὲ τὸν Povl H. Riis-Knudsen

α΄. Πῶς ἠσκήθη ἡ ἐπαγγελματική/ἀκαδημαϊκὴ δίωξίς μας ὡς Ε/Σ

[ΣτΓκ] Καλῶς ἦλθες λοιπὸν στὰ “Βορεινὰ Σαλπίσματα” ἢ ὅπως θὰ μποροῦσα νὰ μεταφέρω τὸν τίτλο τῆς ἐκπομπῆς στὴν δανικὴ γλῶσσα· διότι ὡς γλωσσικὸς εἰδήμων γνωρίζεις ἄριστα ὅτι συχνὰ εἶναι λίγο-πολὺ ἀδύνατον νὰ μεταφράσουμε μετὰ πλήρους ἀκριβείας μεταξὺ διαφορετικῶν γλωσσῶν.
<PHRK> Εὐχαριστῶ. Ναί…
[ΣτΓκ] Ἀνεφέρθην συντόμως στὴν παλιά μας φιλία, ἀφ᾿ ὅτου ἕνας νεαρὸς Ἕλλην φοιτητὴς ἐνεφανίσθη στὸ DNSB,
<PHRK> Ναί, σωστά, ἦτο τὸ 1986…
[ΣτΓκ] 1986 ἢ 1987 μήπως;
<PHRK> Ὄχι, εἶμαι βέβαιος πὼς ἦταν τὸ 1986…
[ΣτΓκ] Ἐν τάξει, τότε ἦταν τὸ φθινόπωρο τοῦ 1986, θυμᾶμαι πάντως πολὺ καθαρὰ τὴν πρώτην μας συνάντησι σὲ νοικιασμένη αἴθουσα τῆς βιβλιοθήκης τοῦ Randers, τὸ θυμᾶσαι;
<PHRK> Βεβαίως…
[ΣτΓκ] Μὲ τὸν εἰκονικὸ “Σύλλογο μελέτης φυσικῶν ἐπιστημῶν” ποὺ τὴν νοίκιαζε, ἔτσι;
<PHRK> Ναί, ναί, ὁ γνωστὸς σύλλογος!
[ΣτΓκ] Καὶ προηγουμένως εἶχα μόνον συναντηθῆ μὲ τὸν Jørgen (τὸν Jørgen Nielsen, τὸν πολὺ πρωίμως ἀποβιώσαντα Γενικὸ Γραμματέα τοῦ DNSB, τοῦ ὁποίου ὁ φιλοξενούμενος Povl Riis Knudsen ἦτο ἀρχηγός) καὶ μὲ τὸν νεώτερο Henrik στὸ Aalborg, εἴχαμε ἀρκετοὺς μὲ αὐτὸ τὸ ὄνομα, δὲν θέλω ν᾿ ἀναφέρω τὸ ἐπίθετό του…
<PHRK> Ναί, πράγματι, ἦταν ὁ νεώτερος ἐκ τῶν πολλῶν μελῶν μας μὲ τὸ ὄνομα
[ΣτΓκ] Θυμᾶμαι εἰδικῶς τὸν γερο-Gram σ᾿ ἐκείνην τὴν πρώτη συνάντησι, ποὺ παραφύλαγε στὴν πόρτα καὶ μοῦ ἄνοιξε· θυμᾶσαι τὴν πρώτη κουβέντα ποὺ μοῦ εἶπε μόλις μπῆκα – ἴσως δὲν τὸ θυμᾶσαι…
<PHRK> {2:30}Ὄχι, δὲν θυμᾶμαι…
[ΣτΓκ] Φυσικὰ τότε τὰ δανικά μου ὑπελείποντο κατὰ πολὺ τοῦ τωρινοῦ ἐπιπέδου, ὅμως θυμᾶμαι ποὺ ἐξεδήλωσε ἔκπληξιν, καθὼς εἶχεν ἄλλην περὶ Νεοελλήνων εἰκόνα στὸ μυαλό του, καὶ μοῦ εἶπε: “Ἐσὺ εἶσαι δικός μας, φαίνεσαι, κάποιος ἀπὸ τοὺς δικούς μας Βίκινγκς ποὺ κατέβηκαν έκεῖ κάτω”…
<PHRK> {2:56} (γέλως)
[ΣτΓκ] Θυμᾶμαι ὅτι ἀνέφερε καὶ πὼς εἶχε τύχει νὰ δῇ κάποιαν ἑλληνικὴ ταινία, ἐκ τῆς ὁποίας εἶχε σχηματίσει μίαν πολὺ διαφορετικὴν εἰκόνα περὶ τοῦ παρουσιαστικοῦ τῶν νεοελλήνων…
<PHRK> Ναί, γνωριζόμαστε βεβαίως ἀπὸ τότε, καὶ βλέποντας τὴν εἰκόνα στὴν ὀθόνη ἐδῶ (τοῦ ὑπολογιστοῦ) ἐπιβεβαιώνω πώς, πράγματι, ἔχει περάσει πολὺς καιρός…
[ΣτΓκ] Ὦ ναί! Ἐγὼ ἤμουν λίγο πάνω ἀπὸ 20 καὶ σὺ μεταξὺ 30 καὶ 40, ἔτσι;
<PHRK> Ναί…
[ΣτΓκ] Ὅμως ἐπίσης ἦτο τρόπον τινὰ μία ἔνδοξη περίοδος· ἐν πάσῃ περιπτώσει θὰ μποροῦσε νὰ χαρακτηρισθῇ ὡς ἡ χρυσῆ περίοδος (τοῦ DNSB)…
<PHRK> Ἦταν χρυσῆ περίοδος διότι ἤμασταν τόσον ὑπερπλήρεις νεανικοῦ ἐθουσιασμοῦ, μαχητικότητος καὶ αἰσιοδοξίας, ἔχοντας τὴν βαθύτερη αὐτοπεποίθησι πὼς θὰ μπορούσαμε ἔτσι νὰ κυριαρχήσουμε… Ὅμως ἀπέναντί μας ἔστεκαν πανίσχυρες δυνάμεις καὶ δὲν εἴχαμε καθόλου ἀντικειμενικὴν ἰδέα γιὰ τὸ πόσον, πράγματι, ἰσχυρὲς αὐτὲς ἦσαν.
[ΣτΓκ] Ὄχι…
<PHRK> Ἀναλογίζομαι καὶ πόσα μέσα ἐχρησιμοποίησε τὸ Καθεστὼς γιὰ τὴν καταδίωξίν μας, ἀκόμη καὶ ὑπὸ ἁπλῆν οἰκονομικὴν ἔποψιν. Γνωρίζω πλέον ἐπὶ παραδείγματι ὅτι ἡ μυστικὴ ὑπηρεσία τῆς Ἀστυνομίας ἀπασχολοῦσε 1,5 ἄτομο ἀποκλειστικῶς γιὰ τὴν δική μου παρακολούθησι, 1 γιὰ τὴν παρακολούθησι τοῦ Jørgen, 2 ἄτομα ἀποκλειστικῶς ἀπασχολούμενα μὲ τὸ ὑπόλοιπον τῆς ὀργανώσεως, …
[ΣτΓκ] Καὶ εἴχαμε βεβαίως καὶ τὸν Frede Farmand… (”φυτευτὸς” ἔμπιστος τῆς ἡγεσίας τότε!)
<PHRK> Ναί, εἴχαμε φυσικὰ καὶ τὸν πράκτορα Frede Farmand – καὶ τόσες ἄλλες δυνάμεις ἐναντίον μας, ἐπίσης καὶ στὸν χῶρο τῆς πολιτικῆς καὶ τοῦ κοινοβουλίου…
[ΣτΓκ] Πέραν ὅμως τούτων δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ ὑποτιμηθῇ καὶ ἡ κοινῶς δρῶσα πέδησις καὶ ὁ καθημερινὸς πόλεμος ἀπὸ τὸ περιβᾶλλον ἑνὸς ἑκάστου ἐξ ἡμῶν, ἅπαξ καὶ ἐγίνετο γνωστὸν τὸ φρόνημα καὶ ἡ πίστις μας… Εἰς ὅ,τι μὲ ἀφορᾷ ἀπεκλείσθην ἄνευ μεγάλου θορύβου ἐκ τοῦ Ἰνστιτούτου ἐκ τοῦ λόγου καὶ μόνον τῆς ἰδεολογικῆς μου ταὐτότητος, χωρὶς ποτὲ νὰ δοθῇ εὔλογος ἐξήγησις ἢ ἔστω καθαρὸν καὶ εὐθὺ ξεκαθάρισμα. Ἐπὶ παραδείγματι καὶ μεταξὺ τόσων ἄλλων θυμᾶμαι χαρακτηριστικῶς τὸν τὀτε πρόεδρον τοῦ Μαθηματικοῦ Ἰνστιτούτου τοῦ Παν/μίου τοῦ Århus, Henrik Stetkær, ὅταν ἀνυπερθέτως ἐπόνταρα γιὰ τὴν οἰκονομικὴν βάσιν τῆς συνεχείας τῶν σπουδῶν μου ὡς ὑποψηφίου διδάκτορος εἰς τὴν ἔγκρισιν τῆς αἰτήσεώς μου ὡς βοηθοῦ γιὰ τὶς ἀσκήσεις τῶν προπτυχιακῶν φοιτητῶν τοῦ Μαθ/κοῦ. Τότε ἀπὸ καθαρῶς τυπικῆς σκοπιᾶς εἶχα περίπου διπλάσιες προϋποθέσεις ἀπὸ τὸν ἑπόμενον βέλτιστον ἐκ τῶν αἰτουμένων μίαν ἐκ τῶν θέσεων καὶ ἤμουν ἀφελῶς βέβαιος πὼς θὰ μοῦ ἐδίδετο, ὅμως ἀπερρίφθην. Τότε πῆγα στὸ γραφεῖο τοῦ ὡς ἄνω – καὶ ἐνθυμοῦμαι ζωηρότατα τὴν συνομιλίαν μας ἐκεῖ, ὡς ἐὰν εἶχε διεξαχθῆ χθές. {5:45} Ἀρχικῶς ἐπεχείρησε νὰ καλυφθῇ πίσω ἀπὸ σάπια καὶ ἐμφανῶς γελοῖα ἐπιχειρήματα καὶ δικαιολογίες τυπικοῦ χαρακτῆρος, μέχρις ὅτου τὸν ἀνάγκασα νὰ τὰ ἐγκαταλείψῃ ὡς ἀτελέσφορα σὲ μίαν συζήτησιν μεταξὺ δύο εὐφυῶν ἀνδρῶν, ὁπότε ἐν τέλει αἴφνης ἀλλάζει βιολί, τεντώνεται πίσω στὴν πολυθρόνα του καὶ μοῦ λέει χαμηλόφωνα: {6:13} “Θὰ σοῦ πῶ ἕνα πρᾶγμα: Ἂν μὲ ἔλεγαν Στέφανο Γκέκα, τότε δὲν θὰ προσδοκοῦσα τίποτε ἀπολύτως ἀπὸ αὐτὸ ἐδῶ τὸ Ἰνστιτοῦτο”!!! Καὶ μὲ κοιτάει κατόπιν μ᾿ ἕνα παγωμένο χαμόγελο, τὸ ὁποῖο συνεχίζει ὅταν ἀκολούθως τὸν ρωτάω: “Μπορεῖς αὐτὸ ποὺ λὲς νὰ τὸ ἐπαναλάβῃς παρουσίᾳ ἄλλων ἢ νὰ μοῦ τὸ γράψῃς;”
<PHRK> Ἔτσι γίνεται – κι ἐγὼ βρέθηκα (λὀγῳ τῆς ἰδίας ἰδεολογικῆς ταὐτότητος) νὰ παλεύω γιὰ τὸν “ἄρτον τὸν ἐπιούσιον”…
[ΣτΓκ] … ἐγὼ ἐξακολουθῶ ἔτσι!
<PHRK> … ὁ καθηγητής μου μοῦ εἶπε ἀπερίφραστα, “δὲν γράφεις καλλίτερα ἕνα ἄρθρο γιὰ τὴν Århus Stiftstidende – καὶ μπορῶ νὰ φροντίσω ὥστε νὰ δημοσιευθῇ;” – ὅμως δὲν ἦταν βεβαίως αὐτὸ ποὺ ἐπεδίωκα, ἐργασία ζητοῦσα, ὁπότε ὑπῆρχε πρόβλημα, καθὼς συνῆλθε ἡ ἐπιτροπὴ τομέως γιὰ νὰ λάβῃ θέσιν ἂν ἐπιτρέπεται ἕνας ἐθνικοσοσιαλιστὴς νὰ διδάσκῃ στὸ πανεπιστήμιο… Τὸ ἐμπόδιο γι᾿ αὐτοὺς ἦταν ὅμως ὅτι ἡ πτυχιακή μου (Master) ἐξέτασις εἶχε πάρει τὴν μεγαλύτερη βαθμολογία, ποὺ δόθηκε ποτὲ στὸ Ἰνστιτοῦτο Γερμανιστικῆς… Τότε ἐπεδόθησαν στὸ νὰ “ἀνακαλύψουν” ἐλλείμματα καὶ ἀτέλειες γιὰ νὰ τὴν ἀναθεωρήσουν· ὅμως ἔτσι ἐξαφανίζεται καὶ τὸ ἴδιο τὸ σύστημα καὶ τὸ νόημα τῆς ἐξετάσεως! Ἔτσι ὑπεβαθμίσθη καιρίως ἡ δυνατότης ἀξιοποιήσεως τῶν σπουδῶν μου – καὶ τελικῶς βρῆκα κάποιαν ἀνέλπιστη διέξοδο, ἐπειδὴ εὑρέθη κάποιος (διευθυντὴς Λυκείου ἐνηλίκων) πού, κατ᾿ ἀντίθεσιν πρὸς τὴν μεγάλην πλειονότητα “δημοκρατῶν”, πράγματι ἔπαιρνε σοβαρὰ αὐτὰ ποὺ πίστευε περὶ δημοκρατίας καὶ ἐλευθερίας! Ἕνας σοσιαλδημοκράτης, γιὰ τὸν ὁποῖον ὀφείλω νὰ ἀναγνωρίσω ὅτι ὑπῆρξεν ἐκ τῶν πλέον εὐθέων καὶ ἐντίμων ἀτόμων, ποὺ ἔχω γνωρίσει. Αὐτὸς ἦταν ὁ μόνος λόγος, ποὺ μοῦ ἐδόθη ἡ δυνατὀτης νὰ ἐργασθῶ ἐπὶ 23 ἔτη ὡς καθηγητὴς Γερμανικῶν καὶ Ἀγγλικῶν – ἀλλὰ ὄχι περισσότερο, διότι τελικῶς ὑπερίσχυσαν ἄλλες δυνάμεις καὶ ἔξωθεν πιέσεις, στὶς ὁποῖες ὣς τότε ὁ διευθυντής μου ἀνθίστατο, σὲ μιὰ φάσιν ἀδυναμίας του συνεπείᾳ γήρατος καὶ εὐθραύστου πλέον ὑγείας, ὁπότε κι ἔχασα τὴν θέσιν μου.
[ΣτΓκ] Ὅπως καλὰ γνωρίζεις, ἡ ζωή μου στὴν Δανία διαιρεῖται σὲ δύο περιόδους, ἡ πρώτη τῶν ὁποίων ἔληξε τὸ 1990, ὁπότε ἐπανεπατρίσθην, ἡ δὲ δευτέρα ξεκινάει τέλη Ἰουλίου τοῦ 2012, … {8:47} Θυμᾶμαι λοιπὸν ἐκ τῆς πρώτης περιόδου ὅτι πολὺ συχνὰ ἄκουγα τὴν ἄποψιν πὼς ἡ δημοκρατικότης ἐπιβάλλει τὴν ἐλευθερίαν ἐκφράσεως καὶ ἐκείνων ποὺ ἀμφισβητοῦν ἢ ἀπορρίπτουν τὴν δημοκρατίαν (διότι ἀλλοιῶς συνιστᾷ ἄμεσον ἀντίφασιν καὶ αὐταναίρεσιν). Ἀπεναντίας κατὰ τὴν β΄ περίοδον δὲν θυμᾶμαι ποτὲ νὰ ἔχω ξανακούσει αὐτὴν τὴν θέσιν – εἶναι ἆρά γε τυχαῖον, μήπως ἔχεις ἐσὺ ἀκούσει παρομοίαν θέσιν περὶ ἀνάγκης δημοκρατικῆς αὐτοσυνεπείας κατὰ τὰ τελευταῖα ἔτη;
<PHRK> Ὄχι! Καὶ τοῦτο ὀφείλεται εἰς τὴν γενικὴν πτῶσιν τῆς παιδείας, τῆς μορφώσεως, τοῦ ἐπιπέδου στὸν ἀκαδημαϊκὸ χῶρο, στὴν πολιτικὴ καὶ παντοῦ: Τὸ ἔλλειμμα θεμελιώδους παιδείας καὶ στοιχειωδῶν ἀρχῶν δικαιοσύνης καὶ ἀξιοπρεπείας εῑναι πλέον καθολικόν, γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν βρίσκεις πιὰ ἀκέραιες προσωπικότητες σὲ κανένα χῶρο…
[ΣτΓκ] Τὸ ὅλον πλέον σκηνικὸν τῆς δημοκρατίας ἔχει καταντήσει καθαρὰ ὑποκρισία καὶ θέατρον, ὅπου ψευδῶς παριστάνουν πὼς τάχα πιστεύουν κάποιες δημοκρατικὲς ἀρχές, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν ἁπλῶς ἢ ἐπικαλύψουν κάτι ἄλλο… Καὶ κατὰ βάθος ἔχουν ἐπίγνωσιν τῆς ἰδίας των ψευδότητος!
<PHRK> Μοῦ θυμίζει τὸν καιρὸ τοῦ ὑποκριτικοῦ πουριτανισμοῦ… Π.χ., δὲν εἶμαι οὔτε κατὰ προσέγγισιν θαυμαστὴς τοῦ Woody Allen καί, ἂν ἀληθεύῃ μάλιστα ἡ καταγγελία περὶ παιδοφιλικῆς ἐκτροπῆς του ἀπέναντι τῆς κόρης τῆς συζύγου του, εἶναι τρισάθλιος, ὅμως αὐτὸ δὲν θἄπρεπε νὰ τὸν ἐμποδίζῃ νὰ γράψῃ κάποιο βιβλίο γιὰ κάτι τελείως ἄσχετο μ᾿ αὐτό! Ἢ νὰ δοῦμε τὴν περίπτωσιν τοῦ Roman Polanski, ὁ ὁποῖος ἰδιωτικῶς μὲν ὡς ἄτομο εἶναι βεβαίως φαῦλος καὶ χείριστος, αὐτὸ ὅμως δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ χρησιμοποιῆται ἐναντίον τῶν ταινιῶν του – καὶ προσωπικῶς τὸν θεωρῶ μεγάλο κινηματογραφικὸ καλλιτέχνη. Κάποτε ὁ ἐπαγγελματικὸς καὶ ὁ ἰδιωτικὸς βίος ἦσαν δύο σαφῶς διακεκριμένοι τομεῖς…
[ΣτΓκ] Ναί, κυριαρχοῦσε καὶ ἡ ὑπὲρ τῆς ἐλευθέρας ἐκφράσεως ἄποψις…
<PHRK> Ναί. Τοῦτο ὅμως δὲν ἰσχύει πλέον καὶ σήμερα κατακλυζόμεθα ἀπὸ συνεχῶς ἀναδυόμενες ὑποθέσεις “σεξισμοῦ”, “ρατσισμοῦ” – καὶ ὅποιος βρεθῇ καταγγελλόμενος, εἶναι τελειωμένος…
[ΣτΓκ] Ναί, ναί – εἶναι μεγάλο θέμα καὶ ἂς μὴ τὸ πιάσουμε τώρα αὐτό, καθὼς δὲν ἔχουμε πολὺν χρόνο…
<PHRK> Ναί, μποροῦμε νὰ μιλᾶμε ἐπὶ μέρες γι᾿ αὐτό…
[ΣτΓκ] Αὐτὰ ὅλα μοῦ θυμίζουν τὸν παλιό μου Λυκειάρχη ὅταν ἤμουν διωρισμένος. Ὅμως ὄχι ἁπλῶς δὲν ἀναγνωρίζεται ἡ ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως ἀλλὰ οὔτε κἂν ἡ ἐλευθερία σκέψεως! Ἔτσι, ἐγὼ δὲν ἐδιώχθην ἐπειδὴ εἶπα κάτι “μὴ ὀρθόν” στὶς τάξεις μου, καθὼς ἤμουν προσεκτικός – καὶ ἄλλως τε αὐτὸ δὲν ἦταν καὶ τόσο δύσκολο στὴν περίπτωσίν μου, καθὼς τὸ ἀντικείμενον διδασκαλίας μου ἦσαν τὰ Μαθηματικά καί, ὡς ἐκ τούτου, δὲν μοῦ ἦταν δύσκολο ν᾿ ἀποφύγω τοὺς σκοπέλους αὐτοῦ τοῦ εἴδους!
<PHRK> Τὸ τελευταῖο διάστημα καὶ καθὼς συγγράφω τὸν δεύτερο καὶ τὸν τρίτο τόμο τῶν “Ἀπομνημονευμάτων” μου ξανακοιτάζω τὸ ὑλικό μου σχετικὰ μὲ τὴν τότε ὑπόθεσιν τοῦ διορισμοῦ μου καὶ τὴν ἐναντίον μου ἐκστρατεία ὑπὸ τοῦ τύπου. Ὑπῆρχαν, λοιπόν, τότε πολλοὶ κοινοὶ πολίτες ποὺ ἔλεγαν: “Καὶ λοιπόν, τὶ μ᾿ αὐτό; Μπορεῖ νὰ ἔχῃ παράδοξες πολιτικὲς θέσεις, ὅμως ἕτερον ἑκάτερον – μήπως δὲν διορίζουμε σωρηδὸν κομμουνιστὰς μὲ ἐπίσης παράδοξες ἀπόψεις;”
[ΣτΓκ] Γι᾿ αὐτοὺς δὲν ἐτίθετο κανένα ζήτημα!
<PHRK> Καθόλου, ἐδῶ διώρισαν μέχρι τὸν Rudi Dutschke στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Århus γιὰ νὰ διδάξῃ Μαρξισμό, …
[ΣτΓκ] Δὲν τὸν ξέρω αὐτόν, δὲν ἀκούγεται γιὰ δανικὸ ὄνομα, ποιὸς εἶναι;
<PHRK> Ὁ Rudi Dutschke ἦταν Γερμανὸς κομμουνιστὴς ταραχοποιός, κάποιος τὸν εἶχε πυροβολήσει στὸ κεφάλι – δυστυχῶς ὅμως ἐπέζησε…
[ΣτΓκ] Γιὰ πότε περίπου μιλᾶμε;
<PHRK> Τέλη δεκαετίας τοῦ ᾿60…
[ΣτΓκ] Μάλιστα, γι᾿ αὐτὸ δὲν μοῦ λέει τίποτε τὸ ὄνομα Rudi Dutschke…
<PHRK> Κι ἔπειτα τὸν προσεκάλεσαν στὸ Παν/μιο τοῦ Århus (Ὤρχους) γιὰ νὰ διδάξῃ Μαρξισμό· ἦταν καναδυὸ χρόνια προτοῦ ἐγὼ ζητήσω διορισμὸ στὸ ἴδιο Παν/μιο. Οἱ φοιτηταί του δὲν ἦσαν εὐχαριστημένοι, τοῦ ἐπέρριπταν πὼς ἀπέκλινε ἀπὸ τὸν πραγματικὸ Μαρξισμὸ καὶ Λενινισμό, πρᾶγμα “ἀπαράδεκτο” κατ᾿ αὐτούς… Τότε τὸ Πανεπιστήμιο τοῦ βρῆκε μιὰν ἄλλη διέξοδο, νὰ κάνῃ μιὰ μελέτη ἐπὶ τοῦ … καυτοῦ ἐπιστημονικοῦ προβλήματος (!!!) γιὰ τὶς διαφορὲς μεταξὺ ἀσιατικοῦ καὶ εὐρωπαϊκοῦ σοσιαλισμοῦ – κι ἔτσι κατέληξε καὶ νὰ γίνῃ διδάκτωρ τῆς φιλοσοφίας…
[ΣτΓκ] Τὶ μοῦ λές!
<PHRK> Κι ἐν ᾧ αὐτὰ συνέβαιναν, ἐγὼ ἀποκλειόμουν ἀπὸ τὸ νὰ γίνω διδακτικὸς συνεργάτης στὸ ἴδιο Παν/μιο… Καὶ νὰ πῶς ἔλυσαν τελικῶς τὸ πρόβλημα ποὺ ὠνομαζόταν “Riis-Knudsen”: Προσέθεσαν αἴφνης τὴν ἀπαίτησιν ἡ διδασκαλία μου νὰ περιελάμβανε καὶ μοντέρνα, δηλαδὴ νεομαρξιστική, θεωρία λογοτεχνίας καὶ μαρξιστοειδῆ κοινωνιολογία (Σχολῆς Φραγκφούρτης κ.ο.κ.) – κι ἔτσι αὐτομάτως τὸ πρόβλημά τους μ᾿ ἐμένα “ἐλύθη”, καθὼς δὲν θὰ μποροῦσα κἂν νὰ διανοηθῶ ν᾿ ἀσχοληθῶ μ᾿ αὐτά… Ὅμως “ἐλύθη” μ᾿ ἕναν τρόπο ποὺ πολιτικοποιοῦσε τὴν διδασκαλία καὶ καταργοῦσε τὴν ἐπιστημονικὴν ἐγκυρότητα!
[ΣτΓκ] Ὑποθέτω πὼς αὐτὸ ἤδη θὰ εἶχε γίνει νωρίτερα, ἢ ὄχι μήπως εἰδικὰ ἐκεῖ;
<PHRK> Ὄχι στὸ δικό μου Ἰνστιτοῦτο· τὸ Ἰνστιτοῦτο Γερμανικῆς Φιλολογίας ἦταν ὣς τότε ἕνα ποιοτικὸ συντηρητικὸ φρούριο καὶ περὶ τούτου ἐγγύησιν ἀπετέλει ὁ παλαιὸς καθηγητὴς Γερμανικῆς Λογοτεχνίας…
[ΣτΓκ] Πῶς ὠνομάζετο;
<PHRK> Erik Lunding – ὁ ὁποῖος πολιτικῶς δὲν ἦτο κἂν συντηρητικὸς ἢ δεξιός…
[ΣτΓκ] Ἀλλὰ ἦταν ἔντιμος.
<PHRK> Ναί, διέθετε ἐπιστημονικὴν ἐντιμότητα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅταν συνέβησαν αὐτά, ἀπεσύρθη χτυπώντας δυνατὰ τὴν πόρτα ἐξόδου καὶ σχολιάζοντας ὅτι αὐτὲς οἱ διαδικασίες τοῦ ἐθύμιζαν γεγονότα κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ ᾿30 στὸν ἀκαδημαϊκὸ χῶρο…
[ΣτΓκ] Ἐδῶ ταιριάζει νὰ ἐπανέλθω σὲ κάτι ποὺ εἶχα πιάσει προηγουμένως σχετικῶς μὲ τὸν παλιό μου Λυκειάρχη: Αὐτὸς εἶχε ἐνίοτε κάποια διαλείμματα στιγμιαἰας ἐντιμότητος – καὶ σ᾿ ἕνα τέτοιο μοῦ εἶπε τὸ ἑξῆς: “Κοίταξε, ὅταν οἱ ὁμοϊδεάτες σου εἶχαν τὴν ἐξουσία (ατὴν Γερμανία), τότε κατὰ τὴν ἰδικήν σας Τάξιν οἱ Ἑβραῖοι κατεδιώκοντο. Μπορεῖς λοιπὸν νὰ τὸ δῇς κι ἔτσι: Τώρα αὐτὴ ἡ Τάξις καὶ οἱ ρόλοι ἔχουν ἀντιστραφῆ.”!!! Πράγματι ἀντίστροφη “τάξις”, ἔ;
<PHRK> Ἡ ἄλλη συγκρουσιακὴ κατάστασις γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπό μου προέκυψε ὅταν μοῦ ἀνετέθη ὡς διδάσκοντος νὰ παρουσιάσω τὸ ἔργο τοῦ Johann Wolfgang Goethe, “Die Leiden des jungen Werthers” (Τὰ πάθη τοῦ Βερθέρου), ἕνα ἀρκετὰ μὴ ἐθνικοσοσιαλιστικὸ ἔργο, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε. Τότε ἐπετίθετο ὁ τύπος – κι ἕνας Ἑβραῖος δημοσιογράφος μ᾿ ἕνα πολὺ έκτεταμένο ἄρθρο του παρενέβη ἀπαιτώντας νὰ καλύψω καὶ τὸ ζήτημα τοῦ πῶς ὁ Ἐθνικοσοσιαλισμὸς βλέπει…
[ΣτΓκ] … τὴν ἀνθρωπότητα μήπως;
<PHRK> Περίπου! Καὶ νὰ συμπεριλάβω τὴν στάσιν ἔναντι τοῦ Heine, καὶ ποιὰ εἶναι ἡ γνώμη μου γιὰ τὴν καῦσιν βιβλίων (στὴν Ε/Σ Γερμανία) – καὶ οὕτω καθ᾿ ἑξῆς! Ἀφ᾿ ἑτέρου καθ᾿ ὅλην τὴν διάρκειαν τῶν σπουδῶν μου ἡ 12ετὴς περίοδος Ε/Σ ἐξουσίας στὴν Γερμανία παρέμεινε τελείως ἀφανής. Κοιτάξαμε κάτι ποιήματα τοῦ Paul Celan – κι αὐτὸ ἦταν ὅλο! Τὸ δὲ βασικό μας ἐγχειρίδιο Γερμανικῆς Λογοτεχνίας ἦταν γραμμένο ὑπὸ τοῦ Gerhard Fricke, ἑνὸς φλογεροῦ ἐθνικοσοσιαλιστοῦ, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε μιλήσει καὶ σὲ κάποιες ἀπὸ τὶς τελετουργικὲς καύσεις βιβλίων… Ὅμως ταὐτοχρόνως ἦτο βαθὺς γνώστης τοῦ ἀντικειμένου του καὶ ἐπεβίωσε τῶν ἐκκαθαρίσεων τοῦ 1945 – καὶ τὸ βιβλίο του ἦταν σπουδαῖο. Κι ὅταν ἀργότερα προσετέθη συμπλήρωμα ἀπὸ ἄλλους, καὶ πάλι δὲν ὑπεισήρχετο ἰδιαιτέρως στὴν 12ετῆ ἐκείνην περίοδο, πέραν μιᾶς ἀορίστου ἀναφορᾶς ὅτι κάποιος ἐξωρίσθη. Ὅμως ἐκείνη ἡ περίοδος στὸ μυαλὸ τοῦ Ἑβραίου δημοσιογράφου ἦταν ἡ μόνη ἐνδιαφέρουσα περίοδος τῆς Γερμανικῆς ἱστορίας. Καὶ ὁ διδάσκων δὲν εἶναι ἱεροκήρυκας. Ἔχει μπροστά του κάποιο κείμενο ποὺ θὰ πρέπει νὰ προσεγγίσῃ καὶ νὰ παράσχῃ κάποιες σχετικὲς πληροφορίες, ἡ δὲ προσωπική του γνώμη, ἐκτὸς ἐὰν τοῦ ζητηθῇ, παραμένει ἐκτός. Βεβαίως κατὰ τὶς σπουδές μου ἐγὼ μελέτησα καὶ Alfred Rosenberg καὶ κάποιους ἄλλους, καθὼς σχετίζονταν μὲ κάποια θέματα μελέτης. Κι ὅταν ὁμιλοῦν περὶ τῆς ἐπὶ Κουλτούρας πολιτικῆς τοῦ Γ΄ Ράιχ, τὸ ζήτημα τίθεται στρεβλῶς, διότι ὑπῆρχαν διάφορες ἀπόψεις καὶ τάσεις καὶ ὄχι μία ἑνιαία πολιτικὴ ἐπ᾿ αὐτοῦ, δὲν τετραγωνίζεται τόσον ἁπλᾶ τὸ θέμα! Ἐν σχέσει δὲ πρὸς τὴν καθαρῶς λογοτεχνικὴ παραγωγὴ κατὰ τὴν διάρκειαν τῶν 12 ἐκείνων ἐτῶν, αὐτὴ πράγματι ὑπῆρξε πολὺ πενιχρά. Ὅμως ὅλα αὐτὰ τὰ προσκόμματα μοῦ τὰ δημιουργοῦσαν διότι δὲν θὰ μποροῦσαν μὲ τίποτε νὰ μὲ δεχθοῦν ἐκεῖ στὸ διδακτικὸ προσωπικό, ὅπως πολὺ καλλίτερα κατενόησα ὅταν εἶδα τὴν ἀλληλογραφία τους. Διότι τὸ Ἰνστιτοῦτο Γερμανικῆς Φιλολογίας εἶχε πολὺ στενὲς σχέσεις μὲ τὴν Πρεσβεία τῆς Δυτικῆς Γερμανίας, εἶχε στενοὺς δεσμοὺς μὲ συγκεκριμένα Παν/μια τῆς Δυτικῆς Γερμανίας, ὅπως τοῦ Κιέλου· ἐγὼ ὡς γνωστὸς Ε/Σ δὲν θὰ ἤμουν εὐπρόσδεκτος σὲ κανένα ἀπὸ αὐτά! Ἐν ὀλίγοις θὰ ἦταν προβληματικὴ γι᾿ αὐτοὺς ἡ ἐκεῖ παρουσία μου.
[ΣτΓκ] Εἶναι σαφές… Ἐν τούτοις τὸ δικό σου ἀντικείμενο “καίει” ἐκ τῆς φύσεώς του, ἰδεολογικοπολιτικῶς ἐννοῶ – ὅμως τὸ δικό μου, τὰ Μαθηματικά, εἶναι ἐξ αὐτῆς τῆς ἀπόψεως τελείως ἀδιάφορον! Καὶ ὅμως διώκομαι!
<PHRK> Διώκεσαι διότι τὸ νὰ ἔχῃς μία πανεπιστημιακὴν θέσιν συνεπάγεται κάποιο κῦρος – καὶ αὐτὸ τὸ κῦρος δὲν μποροῦν νὰ δεχθοῦν πὼς θὰ τὸ ἔχῃ κάποιος γνωστὸς ἐθνικοσοσιαλιστής!
[ΣτΓκ] Ὅμως δὲν μοῦ ἀφαιροῦν μόνον τὴν δυνατότητα ἀκαδημαϊκῆς σταδιοδρομίας ἢ διακρίσεως, μοῦ στεροῦν ἀκόμη καὶ αὐτὴν τὴν δυνατότητα ἐπιβιώσεως, ἀποκλείοντάς μου κάθε ἐπαγγελματικὴ διέξοδο!
<PHRK> Ναί, διότι δὲν θὰ πρέπει ἐμεῖς νὰ ἔχουμε δυνατότητα ἐπιβιώσεως! Θέλουν νὰ μᾶς ἐξωθήσουν εἰς τὸ ἔλεος τῆς κοινωνικῆς μερίμνης εἰ δυνατόν, ὥστε νὰ μὴ μᾶς δίδῃ κανεὶς σημασίαν καὶ ούτε νὰ ὑπολογίζῃ τὶς ἀπόψεις μας λέγοντας: “Τὶ νὰ μᾶς πῇ αὐτὸς γιὰ τὴν σωστὴ διάταξι τῆς κοινωνίας, ὅταν δὲν εἶναι κἂν εἰς θέσιν νὰ ῥυθμίσῃ τὴν δική του ἰδιωτικὴ ζωή!”
[ΣτΓκ] Ἀκριβῶς ἔτσι!
<PHRK> Γιὰ νὰ λένε, “…ζῆ ἀπὸ τὰ δικά μας χρήματα καὶ δὲν μᾶς ἐνδιαφέρουν οἱ θέσεις του…” Ἐκεῖ ἐπιδιώκουν νὰ μᾶς ἔχουν! Καὶ ἔχω ἰδίαν πεῖραν τῶν μηχανισμῶν ποὺ χρησιμοποιοῦν γιὰ νὰ μᾶς ἐκτοπίσουν ἀπὸ παντοῦ καὶ νὰ μᾶς περιαγάγουν σ᾿ αὐτὴν τὴν κατάστασι… Δὲν ὑπάρχει λοιπὸν καμμία δημοκρατία! Ἡ δημοκρατία ἔχει καταντήσει ἕνα εἶδος “δημοκρατισμοῦ”, ἑνὸς μονοχνώτου καθεστῶτος ὅπου δὲν ὑπάρχει χῶρος γιὰ καμμίαν ἄλλην ἰδεολογία…
[ΣτΓκ] Εἶναι σαφές, διότι ὅταν ἡ δημοκρατία ἔχει ὡς ἀφετηρίαν τὴν οὐτοπικὴν ἀρχὴν πὼς “θὰ ὑπάρχῃ ἰσότης εὐκαιριῶν γιὰ ὅλες τὶς ἀπόψεις”, εἶναι σὰν νὰ οἰκοδομῇ ἐξ ὑπαρχῆς ἐπὶ τοῦ ἀπολύτου κενοῦ – κι αὐτὸ στερεῖται πράγματι νοήματος. Καὶ στερεῖται μάλιστα νοήματος ἐν σχέσει πρὸς τὸ μέλλον ἑνὸς Λαοῦ, διότι πρέπει νὰ ὑπάρχῃ μία βάσις κι αὐτὴ νὰ συνάπτεται πρὸς τὸ (μακροπροθέσμως) βέλτιστον διὰ τὸν συγκεκριμένον Λαόν…

<PHRK> Ναί ἀλλὰ κινδυνεύουμε νὰ ἐμπλακοῦμε σὲ κάποιον σχετικισμό. Ὅμως ὅταν κάποιος ὑποστηρίζει τὴν δημοκρατία καὶ δὴ ὄχι ἁπλῶς ὡς πολίτευμα ἀλλὰ ὡς νοοτροπία, ποὺ διαποτίζει καθοριστικῶς τὴν κοινωνία, τότε θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχουν ἴσα δικαιώματα γιὰ ὅλες τὶς ἀπόψεις. Φυσικὰ τοῦτο δὲν σημαίνει πὼς ὅλες οἱ ἀπόψεις θὰ μποροῦσαν νὰ ἐπικρατήσουν ὁμοἰως, ὅμως θὰ ἔπρεπε νὰ ὑπάρχῃ, σύμφωνα μὲ τὴν δημοκρατικὴν ἀρχή, γιὰ ὅλες ἡ ἴδια ἐλευθερία ἐκφράσεώς τους. Κι αὐτὸ ἁπλούστατα δὲν ὑπάρχει. Δὲν μπορεῖς στὴν δημοκρατία νὰ εἶσαι ἀντικαθεστωτικός – βέβαια κομμουνιστὴς μπορεῖς νὰ εἶσαι…

[ΣτΓκ] Ὅμως ὑπάρχει ἐγγενῶς μία θεμελιώδης ἀντίφασις στὴν ἴδια τὴν ἰδέα τῆς δημοκρατίας (κι αὐτὴ ἡ ἀντίφασις ἐκδηλώνεται κατόπιν μὲ διαφόρους τρόπους).
<PHRK> Βεβαίως εἶναι αὐτο-ἀναιρουμένη οὐτοπία – ὅμως κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ ᾿50 καὶ τοῦ ᾿60 ὁ κόσμος πίστευε πὼς αὐτὴ ἡ οὐτοπία μπορεῖ νὰ λειτουργήσῃ.
[ΣτΓκ] Μπορεῖ νὰ πῇ κανεὶς πὼς τότε ὑπῆρχαν κάποιοι ἰδεαλισταὶ τῆς οὐτοπίας – ἀλλ᾿ ἦσαν ἔντιμοι ἰδεαλισταί. Τώρα ὅμως δὲν ὑπάρχουν τέτοιοι στὴν ἐποχή μας.
<PHRK> Ὄχι, δὲν ὑπάρχει πιὰ κανεὶς τέτοιος – κι αὐτὸ ἔχει ἐπίσης νὰ κάνῃ μὲ τὴν γενικευμένη καταβαράθρωσι τῆς ὁλικῆς παιδείας καὶ καλλιεργείας. Κατά την διάρκεια τῆς δικῆς μου ζωῆς ἔχει συντελεσθῆ μία συνολικὴ καταβαράθρωσις τοῦ μορφωτικοῦ ἐπιπέδου.

β΄. Ἡ καταβαράθρωσις τῆς παιδείας καὶ ὁ ἐκταλιμπανισμὸς τῆς “δημοκρατίας”…

[ΣτΓκ] Πράγματι, κινούμεθα μεταξύ αναλφαβήτων και γινόμαστε συνεχώς μάρτυρες του πόσον κακοποιείται η Δανική γλώσσα – αντιστοίχως δε στην Ελλάδα η Ελληνική ακόμη περισσότερο. Όσο για τα μαθηματικά, καλλίτερα να μη μιλήσω καθόλου, καθώς αυτά περίπου έχουν καταργηθεί στην Δανία, ο δε κόσμος ούτε καν το υποψιάζεται. Το κατάντημα είναι γνωστό σε όλους τους καθηγητάς μαθηματικών στην Δανία – και του πανεπιστημίου και του λυκείου: όμως δεν μιλάει κανείς, διότι αν κάποιος βγει και πει την αλήθεια στο ευρύ κοινό, τότε είναι τελειωμένος!
<PHRK> Ισχύει το ίδιο σ’ όλους του κλάδους. Σ’ ένα πρόσφατο συνέδριο περί μεταφράσεων όπου συμμετείχα στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης μας παρουσιάστηκε κάποιο ερώτημα που τίθεται προς τους φοιτητάς καθώς και οι απαιτήσεις και τα κριτήρια αξιολογήσεως των απαντήσεων, με διάφορες περιπτώσεις. Τότε ένας εκ των συνέδρων παρετήρησε απευθυνόμενος προς τον καθηγητή πως τα απαιτούμενα για την απάντηση των φοιτητών ήσαν πάρα πολύ χαμηλού επιπέδου και ήταν αδιανόητο πως κάποιος θα μπορούσε με τόσο πενιχρές απαντήσεις να περάσει το μάθημα. Τότε ο καθηγητής ανασήκωσε το κεφάλι του από το χαρτί και απηυθύνθηκε ως εξής προς τον ομιλήσαντα: «θα σου πω ένα πράγμα: αν διεξήγαμε αυτήν την εξέταση όπως πράγματι θα έπρεπε να διεξάγεται, τότε θα κόβονταν το 85% των φοιτητών. Και σκέψου λοιπόν τι θα έγραφε μετά ο τύπος». Και είναι πράγματι έτσι, διότι τότε οι δημοσιογράφοι θα έπεφταν πάνω στο πανεπιστήμιο, ασχέτως αν το πανεπιστήμιο ακριβώς έκανε το σωστό. Θα έσκουζαν πως το πανεπιστήμιο είναι ελιτιστικό, ρατσιστικό…
[ΣτΓκ] Στα μαθηματικά το ποσοστό αποτυχίας θα ήταν τουλάχιστον 95% αν εξετάζονταν κανονικά.
<PHRK> Έχω ο ίδιος από καιρό εγκαταλείψει την επαφή με τον πυρήνα του κλάδου μου, διότι ό,τι και να κάνω δεν μπορεί να οδηγήσει πουθενά.
[ΣτΓκ] Όχι δεν υπάρχει απολύτως καμμία προοπτική για εμάς στον ακαδημαϊκό χώρο. Εμείς έχουμε θυσιάσει την σταδιοδρομία μας.
<PHRK> Πριν λίγο καιρό βρήκα ένα άρθρο για την χρυσή εποχή της δανικής λογοτεχνίας, που είχα γράψει ως μαθητής Γ΄ Λυκείου.
[ΣτΓκ] Adam Oehlenschläger. Ingemann κ.λπ.;
<PHRK> Όχι ακριβώς, ο Oehlenschläger είναι οριακός γι’ αυτήν την περίοδο, κυρίως αναφέρεται η εργασία στοὺς αμέσως μετά απ’ αυτόν. Ήταν μία εργασία περίπου 60 σελίδων. Επειδή δε συχνά πολλοί ζητούν να μάθουν τί πρέπει να διαβάσουν, σκέφτηκα να δημοσιεύσω αυτήν την εργασία μου – και την έστειλα λοιπὸν σε κάποιον γνωστό μου, ο οποίος μου απήντησε, «δεν πρόκειται κανείς να καταλάβει γρῦ!». Και ο συγκεκριμένος είναι επίσης ένα καλλιεργημένο άτομο… Εν τούτοις, αν βρω χρόνο, θα την ετοιμάσω κάποια στιγμή για δημοσίευση, αν μή τι άλλο για να γίνει αντιληπτό το πόσο μεγάλη είναι η καταβαράθρωση του επιπέδου μορφώσεως κατά τις τελευταίες δεκαετίες – διότι, παρ’ όλ’ αυτά, πρόκειται για μια εργασία που εγράφη από ένα νεαρό μαθητή Γ΄ λυκείου κάποτε.
[ΣτΓκ] Όταν πριν λίγο καιρό πέθανε ο Poul Schlüter … – μπορεί κανείς δικαίως να πει πολλά άσχημα πράγματα για τον Schlüter και είναι πράγματι αρκετά δύσκολο να πει κανείς κάτι καλό γι’ αυτόν…
<PHRK> Πολύ δύσκολο!
[ΣτΓκ] Είδα όμως ένα απόσπασμα ταινίας, από τότε που ο 15χρονος Schlüte<PHRK> ήταν τοπικός πρόεδρος της νεολαίας του συντηρητικού κόμματος, καθώς έβγαζε έναν λόγο. Ανεπιφύλακτα λέω ότι εντυπωσιάστηκα. Δεν υπάρχει σήμερα στην Δανία 15χρονος – τί λέω; δεν υπάρχει νέος Δανός, που να μπορεί να μιλήσει έτσι.
<PHRK> Είναι σαφές, διότι το υπόβαθρό του προερχόταν από το λύκειο εκείνης της εποχής. Όταν εγώ ήμουν μαθητής λυκείου, στο λύκειο φοιτούσε το 8% των νέων.
[ΣτΓκ] Και το Λύκειο ήταν προσαρμοσμένο σ’ αυτό το 8%!
<PHRK> Ναι ήταν προσαρμοσμένο σ’ αυτό – και επίσης στο ότι όλοι οι απόφοιτοί του επρόκειτο να σπουδάσουν περαιτέρω – τουλάχιστον ως δάσκαλοι. Σήμερα στο Λύκειο πηγαίνουν περίπου όλοι.
[ΣτΓκ] … και δη προερχόμενοι από ένα δημοτικό/γυμνάσιο, όπου περίπου δεν έχουν μάθει τίποτα.
<PHRK> Στην εποχή μας, αν δεν είχες μάθει αυτά που έπρεπε προηγουμένως, δεν περνούσες ούτε απ’ έξω από το Γυμνάσιο. Ήταν άλλοι καιροί. Ήταν καλλίτεροι καιροί. Όλες δε αυτές οι παρανοϊκές ιδέες και ιδεοληψίες που έχουν καταλάβει και κατακλύσει στην εποχή μας τόσο τον ακαδημαϊκό όσο και τον πολιτικό κόσμο μας οδηγούν στην Άβυσσο.
[ΣτΓκ] Είναι προφανές. Στην εποχή μας διαμορφώνονται άβουλα ανθρωπάκια.
<PHRK> Ξέρουν υποσυνείδητα ότι το να έχεις βούληση έχει μεγάλο κόστος.
[ΣτΓκ] Είναι, τρόπον τινά, τηλεκατευθυνόμενοι: κι αυτοί που είναι πιο τηλεκατευθυνόμενοι απ’ όλους, είναι κυρίως εκείνοι που έχουν λάβει μακράν εκπαίδευση. Διότι η εκπαίδευσις έχει κυρίως καταντήσει μία διαδικασία ευνουχισμού.
<PHRK> Είναι φυσικά σωστό. Και (εν σχέσει προς την αβουλία των συγχρόνων ευνούχων) βλέπουμε σε όλες αυτές τις επίκαιρες υποθέσεις σεξισμού, προσβολής κ.λπ. να παραδίδονται οι συχνά για ψύλλου πήδημα κατηγορούμενοι άνευ όρων, εκλιπαρώντας ταπεινά.
[ΣτΓκ] Ελπίζοντας να λάβουν συγγνώμην και έλεος.
<PHRK> Όμως τους συνθλίβουν. Κι αν τυχόν δεν υποταχθούν αμέσως και πάλι εκμηδενίζονται. Διότι ο φεμινισμός έχει κυριαρχήσει πλήρως – και γι’ αυτό το θέμα θα μπορούσαμε να μιλάμε επί μακρόν.
[ΣτΓκ] Επειδή έχουμε και την σύζυγό σου που περιμένει, θα έλεγα, προτού κλείσουμε, να διαβάσεις εκείνο το ενδιαφέρον απόσπασμα από το τελευταίο βιβλίο σου (Politisk Ukorrekte Betragtninger, σ. 170), διότι σχετίζεται αμέσως με κάποια από αυτά που θίξαμε.
<PHRK> Πρόκειται για ένα απόσπασμα από την υπό του Άγγλου κοινωνιολόγου-πολιτειολόγου Colin Crouch περιγραφή αυτού που αποκαλεί «μεταδημοκρατική κατάσταση», όπως το μεταφέρει στο βιβλίο του ο Gadegaard, ένας πολύ υψηλά ιστάμενος εκκλησιαστικός αξιωματούχος και θεολόγος – καὶ στὴν πραγματικότητα κομμουνιστής, αὐτὸς εἶναι ὁ σωστός χαρακτηρισμὸς του:

«Η βούληση του λαού πλέον δεν αποτελεί κάτι, το οποίο οι πολιτικοί αφουγκράζονται και ακολουθούν, αλλά είναι κάτι που οι ίδιοι οι πολιτικοί και οι οικονομικοί δυνάστες διαμορφώνουν με την βοήθεια διαφόρων μορφών πειθούς μέσω διαφημίσεων και λοιπής χειραγωγήσεως από τα Μ.Μ.Ε.

Η πολιτική θεματολογία καθορίζεται πλήρως από οικονομικά ζητήματα. Ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει δημιουργήσει μία επιχειρηματική και πολιτική τάξη, η οποία λειτουργεί αποκλειστικώς βάσει των ιδίων της συμφερόντων κατισχύσεως και ενεργεί χωρίς να υπόκειται σε κανέναν πολιτικό έλεγχο…

Αυτό οδηγεί σε εξαφάνιση του πολιτικού χαρακτήρος των διαδικασιών, όπου ο διάλογος φιμώνεται και τα πάντα προσμετρώνται πλέον ως κατανάλωση, ευχάριστη ποικιλία για τον ελεύθερο χρόνο και διασκεδάσεις. Η ικανοποίησις των αναγκών γίνεται ο κύριος στόχος, εκ παραλλήλου λειτουργώντας ως κοινωνικό ηρεμιστικό.»

…

[ΣτΓκ] Μια στιγμή να βάλω έναν αστερίσκο: λέει «η ικανοποίησις των αναγκών» – επίσης μάλιστα και των εικονικών/τεχνητών αναγκών, που τους δημιουργούν…

– <PHRK> Και πουθενά δεν γίνεται λόγος για πνευματικές ανάγκες.

– [ΣτΓκ] Όχι βέβαια – υλικές μόνον, συχνότατα πρόκειται μάλιστα και για τεχνητές υλικές ανάγκες.

– <PHRK> Επί πολλά χρόνια δεν είχα smart-phone, όμως αίφνης κατέληξε να μου γίνει αναγκαίο.

–[ΣτΓκ] Πολλές από αυτές τις τεχνητές ανάγκες, ως εκ των νέων συνθηκών, καταλήγουν να γίνουν πραγματικές.

<PHRK> Και για να κλείσουμε το απόσπασμα:

«Όμως εκεί όπου η συνομιλία, ο διάλογος και η αμφισβητούσα κριτική του πολιτικού συστήματος φιμώνονται, επικρατεί δικτατορία. Η ισχύς του αντιπροσωπευτικού συστήματος είναι φθίνουσα προς όφελος της αυξούσης επιρροής των εκπροσώπων οργανωμένων συμφερόντων (λομπυϊστῶν) και της λιγότερο ή περισσότερο φανεράς οικονομικής στηρίξεως των κομμάτων (έναντι αντιστοίχου επιρροής)».

Εν συνεχείᾳ ο Gadegaard πολύ σωστά επισημαίνει ότι: «η εισβολή των Μ.Μ.Ε. στην πολιτική ενισχύει την τάση προς νόθευση της δημοκρατίας. Πλέον οι προεκλογικοί αγώνες δεν διεξάγονται στον δρόμο ή σε αίθουσες συναθροίσεων αλλά στα Μ.Μ.Ε., στα οποία η μοίρα των πολιτικών κρίνεται επί τη βάσει της αποδόσεώς τους σε μια θεατρική παράσταση».

Η οποία θεατρική παράστασις εν πολλοίς κρίνεται εκ της ενδυμασίας τους ή ακόμη και της απουσίας ενδυμασίας, όταν επί παραδείγματι γυναίκες πολιτικοί με μαγιό ἠ με μπικίνι «πουλάνε» στην σύγχρονη πολιτική. Όμως φυσικά δεν θα έπρεπε τα ζητήματα να κρίνονται έτσι. Έχω δε διατυπώσει κάποιες προτάσεις και επ᾿ αυτών και στο προηγούμενο βιβλίο μου, για το πώς θα μπορούσαν οι πολιτικές διαδικασίες να γίνουν πολύ σωστότερα. Όμως δεν ενδιαφέρεται κανείς γι’ αυτά.

[ΣτΓκ] Όχι, κάποιους ενδιαφέρουν! Δεν είναι βεβαίως πολλοί – όμως πάντα κάποιες μειονότητες καθώριζαν την ιστορία.
<PHRK> Ας πούμε λοιπόν ότι, πάντως, οι προτάσεις μου δεν συμπεριλαμβάνονται στην θεματολογία που απασχολεί τον τύπο.
[ΣτΓκ] Είναι όμως τιμητικό για τα βιβλία σου ότι δεν αναφέρονται από τον τύπο, το αντίθετο θα ήταν ανησυχητικό!
<PHRK> Την τελευταία φορά που έδωσα συνέντευξη σε κάποια εφημερίδα πριν δυο-τρία χρόνια, τα μόνα θέματα για τα οποία ο δημοσιογράφος ενδιαφέρονταν να μιλήσουμε, ήσαν τα συνήθη αγαπημένα τους – δηλαδή ο Β΄ Π.Π., οι Εβραίοι, η βία, βία, βία…
[ΣτΓκ] Ναι, γιατί θέλουν πάντα να μας συνδέουν με αυτά τα θέματα.
<PHRK> Όμως όταν η πολιτική έκφραση και ο διάλογος φιμώνονται, τότε η βία καθίσταται η μόνη διέξοδος για τους εκ της κρατούσης τάξεως αποκλίνοντας. Κατά την παρούσα φάση η βία αποτελεί μία διέξοδο του θυμού και δεν οδηγεί πουθενά. Όμως ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα επέλθει ένα σημείο υπερκορεσμού και ο λαός αγανακτισμένος θα βροντοφωνάξει: «Ώς εδώ και μη παρέκει!»
[ΣτΓκ] Ας το ελπίσουμε! Σκέπτομαι ότι οι αντίπαλοί μας και το κατεστημένο έχουν βαλτώσει και εγκλωβισθῆ σε κάποιες απολιθωμένες ιδεοληψίες, πράγμα που τους καθιστά ανικάνους να διεξαγάγουν διάλογο επί ιδεών και εννοιών. Εξ αυτού του λόγου κατευθύνουν κάθε συζήτηση προς τα ιδεοληπτικά απολιθώματα και στερεότυπά τους όπως το Ολοκαύτωμα, η βία, η δικτατορία και όλα τα στοιχεία του συμπλέγματος, μέσα στο οποίο το μικρό τους μυαλουδάκι είναι εγκλωβισμένο.
<PHRK> Το μικρό τους μυαλουδάκι έχει σοβαρό πρόβλημα και το περιεχόμενό του είναι αξιοθρήνητα πτωχό. Προσφάτως ένας συντηρητικός πολιτικός εδήλωσε στον τύπο ότι ο κόσμος θα παρέλυε από κατάπληξη, εάν εγνώριζε πόσο ελάχιστα οι πολιτικοί κατανοούν τους νόμους που εγκρίνουν και τις συνέπειές τους.
[ΣτΓκ] Προφανώς.
<PHRK> Συχνά όταν ακούω πολιτικούς σχηματίζω την εντύπωση πως δεν βρίσκεις εύκολα πιο βλάκες απ᾿ αυτούς. Όμως έχουν επιλεγεί από κάποιους, οι οποίοι είναι ακόμη πιο ηλίθιοι. Ένας παλιός μας συναγωνιστής είχε πει κάποτε: «οι πολιτικοί είναι εγκληματίες εκλεγμένοι από ηλιθίους!»
[ΣτΓκ] Αυτό δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα.
<PHRK> Όχι, δεν απέχει.
[ΣτΓκ] Προσφάτως άκουσα στην Δανική Ραδιοφωνία έναν πολιτικό να λέει: «λαμβάνουμε αποφάσεις κατά την διάρκεια εξαντλητικών συναντήσεων βαθιά μέσα στην νύχτα, κατά τις οποίες είμαστε τόσο κουρασμένοι κι εκ των προτέρων τα ζητήματα συνήθως μας είναι τόσον ακατανόητα και άγνωστα, ώστε συχνά οι αποφάσεις λαμβάνονται τυφλά.
<PHRK> Οι υπάλληλοι και τα στελέχη υπουργείων αποφασίζουν και κατευθύνουν τους πολιτικούς. Η εντύπωση πως τάχα έχουμε δημοκρατία είναι απατηλή. Τα ζητήματα που πράγματι απασχολούν και ενδιαφέρουν τον λαό ουδέποτε βρίσκονται στο επίκεντρο της προεκλογικής περιόδου.
[ΣτΓκ] Μα οι πολιτικοί δεν παίρνουν οι ίδιοι σοβαρά τις αρχές και διακηρύξεις τους.
<PHRK> Πάρε για παράδειγμα το ζήτημα της μεταναστεύσεως: την τελευταία φορά (εκλογές 2019) αναγκάστηκε το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα να το συμπεριλάβει στην θεματολογία του για να κερδίσει τις εκλογές, έχει όμως αθετήσει όλες του τις σχετικές υποσχέσεις περί μέτρων περιορισμού της μεταναστεύσεως.
[ΣτΓκ] Οὐχ ἧσσον, ὅμως, ὁ πολὺς κόσμος πιστεύει πὼς ἡ μεταναστευτική τους πολιτικὴ εἶναι πολὺ αὐστηρή.
<PHRK> Ναι, επειδή το γράφει ο τύπος
[ΣτΓκ] Ναι. Παρεμπιπτόντως η ίδια λανθασμένη εντύπωσις περί αυστηράς μεταναστευτικής πολιτικής της Δανίας επικρατεί και στο εξωτερικό!
<PHRK> Είναι μία απάτη όλη αυτή η εντύπωση του κόσμου. Η πραγματική γνώμη του λαού δεν μετράει σε τίποτα και ὁ λαὸς μπορεί μόνο να επιλέξει μεταξύ των πολιτικών που είναι στα ψηφοδέλτια, τα οποία καταρτίζονται από τα κόμματα.
[ΣτΓκ] Η γνώμη του λαού λαμβάνεται μόνον υπ’ όψιν άπαξ και έχουν καταφέρει να την αλλοιώσουν, κατευθύνουν και διαμορφώσουν όπως ακριβώς επιθυμούν.
<PHRK> Ναι. Υπήρξα αφελής κατά το μέγιστον του βίου μου κι επίστευα πως θα μπορούσαμε να επιτύχουμε διά της πολιτικής οδού. Όμως τελικώς μέσῳ πολλών δικαστικών υποθέσεων στις οποίες ενέπλεξαν την κίνηση (DNSB) αντελήφθην ότι η πολιτική οδός δεν μπορεί να μας φέρει το ποθητό αποτέλεσμα, διαπιστώνοντας πόσο διεφθαρμένοι είναι οι δικασταί.
[ΣτΓκ] Δεν ήταν ο φον Κλαούζεβιτς που είπε ότι η βία είναι η μαμμή της Ιστορίας;
<PHRK> Πιθανόν, δεν ξέρω ποιος το είπε, πάντως δεν υπήρξαν ποτέ ουσιώδεις αλλαγές που να επεβλήθησαν διά της δημοκρατικής οδού. Όμως δεν χρειάζεται απαραιτήτως αυτό να σημαίνει βιαία διέξοδο: παρακολουθήσαμε ολόκληρη την ανατροπή στην Ανατολική Ευρώπη – όμως δυστυχώς μετά την ανατροπή είδαμε λίγο πολύ τους ίδιους ανθρώπους ξανά να διαχειρίζονται την εξουσία με κάπως αλλαγμένη πολιτική. Πάντως η Ανατολική Ευρώπη βρίσκεται σε πολύ καλύτερη μοίρα έναντι της Δυτικής: από ηθικής απόψεως, επίσης δε και πληθυσμιακῶς.
[ΣτΓκ] Τους λείπει όμως ένα πάγιο, στερρὸν ιδεακό υπόβαθρο, ώστε να διαγνώσουν πλήρως και να κατανοήσουν την κατάσταση – και γι’ αυτό, δυστυχώς, αλλοιθωρίζουν προς την Δύση.
<PHRK> Μα είναι επειδή ιδίως η νεολαία μολύνεται από την ίδια νεγροειδή και αμερικανική υποκουλτούρα, όπως η δύση.
[ΣτΓκ] Όμως αυτή η νεγροειδής υποκουλτούρα καθιστά αδύνατη και την παραμικρά δυνατότητα (φυλετικής) επιβιώσεως, πολλῷ δε μάλλον προόδου.
<PHRK> Ναι, δεν κλείνουν τις διόδους της μολύνσεως. Έχω μεγάλη συμπάθεια για μιαν απόφαση του Ιρανικού κράτους, να καταργήσει την διδασκαλία της Αγγλικής γλώσσης. Διότι η Αγγλική γλώσσα για τους πλείστους δεν εξασφαλίζει πρόσβαση σε τίποτε θετικό.
[ΣτΓκ] Δεν θα μπορούσα να είμαι περισσότερο σύμφωνος μαζί σου.
<PHRK> Εκείνοι δε οι λίγοι που θέλουν να διαβάσουν Σαίξπηρ και Ντίκενς θα είναι ικανοί να μάθουν Αγγλικά και μόνοι τους.
[ΣτΓκ] Ναι, αυτοί μπορούν και μόνοι τους. Το να καταλαβαίνουν οι πλατειές μάζες Αγγλικά, τις φέρνει απλώς σε επαφή με μία τεράστια κοπρομάζα.

[ΣτΓκ] Λοιπόν, επί τέλους “σπάσαμε το ρόδι” και κάναμε την πρώτη μας κοινή εκπομπή – και είθε να συνεχίσουμε και να κάνουμε επίσης άλλες και για το Δανικό κοινό.

<PHRK> Θα το επιχειρήσουμε.
[ΣτΓκ] Ευχαριστώ για την παρουσία σου.
<PHRK> Εγώ ευχαριστώ.
[ΣτΓκ] Θα συνεχίσω τώρα την εκπομπή μόνος μου, αρκεί να θυμηθώ να μιλάω Ελληνικά από εδώ και πέρα…