Ο σκωπτικός νεολογισμός περί παρανο-ιού, που περιλαμβάνεται στον ανωτέρω τίτλο, ακούστηκε προσφάτως από τα χείλη του μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, ως μέρος σχετικών με τα υγειονομικά μέτρα δηλώσεών του. Είναι άγνωστο αν τον νεολογισμό αυτόν τον εμπνεύστηκε ο ίδιος ή είναι άλλος ο εμπνευστής, όπως και να ‘χει, όμως, ανεξαρτήτως των απόψεών του, πρόκειται για ένα ομολογουμένως επιτυχημένο λογοπαίγνιο, διότι προσφυώς αποδίδει την κατάσταση γενικού παραλογισμού που έχει προσβάλει το σύνολο της ελληνικής (και όχι μόνο) κοινωνίας κατά την τελευταία, άκρως δυστοπική, διετία…
Δεν είναι μόνο ότι κοντά στους παλαιούς ολεθρίους διαχωρισμούς («παλιοελλαδίτες»-«νεοχωρίτες», «βενιζελικοί»-«βασιλόφρονες», «αριστεροί»-«δεξιοί», «δημοκρατικοί»-«εθνικόφρονες», «ευρωφοβικοί»-«ευρωλιγούρηδες», «ευρωλάγνοι»-δραχμολάγνοι», «μνημονιακοί»-αντιμνημονιακοί», κλπ, κλπ) ήλθε εσχάτως να προστεθεί και ο διαχωρισμός σε «εμβολιαστές»-«αντιεμβολιαστές», διαμορφώνοντας σκηνικό σουρεαλιστικού διχασμού, είναι κυρίως η αλλοπρόσαλλη πολιτική της καταγέλαστης κυβερνήσεως, που καταφέρνει με τις αδιανόητες αποφάσεις της να πυροδοτεί όλη την γκάμα των πιθανών και απιθάνων αρνητικών συναισθημάτων, κυμαινομένων από τον γέλωτα και την θυμηδία ως την αγανάκτηση και την οργή! Είναι τα ουρανομήκη ψεύδη, η χονδροειδής κακοφτιαγμένη προπαγάνδα, οι αλλεπάλληλες αυτοαναιρέσεις και οι πολλαπλές αντιφάσεις που έχουν κονιορτοποιήσει και τα τελευταία ψήγματα της όποιας (κιβδήλου) σοβαροφανείας καμωνόταν ότι διέθετε η κυβέρνηση των φιλελέδων της ΝΔ.
Αν και οι αντιδράσεις είναι πολλές και η λαϊκή δυσφορία έχει καταστεί τεραστία και διαρκώς κλιμακουμένη, δυστυχώς, για πολλοστή φορά επαληθεύεται η διαπίστωση ότι η μνήμη του λαού είναι πολύ κοντή, διότι, διαφορετικά, με τόσα ψεύδη που ειπώθηκαν και με τόσες αστοχίες που διεπράχθησαν κατά συρροήν επί τόσους μήνες, οι κυβερνώντες πολιτικάντηδες (της συμφοράς) θα έπρεπε να μην μπορούν να βρουν πέτρα να σταθούν! Κι όμως, με θράσος χιλίων πιθήκων, συνεχίζουν ανερυθρίαστα να προβαίνουν σε δηλώσεις οι οποίες πολύ συχνά βρίσκονται στον απόλυτο αντίποδα των όσων διατείνονταν (με την ίδια πομπώδη βεβαιότητα) μόλις λίγο καιρό νωρίτερα! Η επιτηδευμένη ασάφεια και η πλήρης απροσδιοριστία έχουν εκτοξευθεί στο απόγειό τους! Μόνιμο τέχνασμα ένεκα του οποίου συγκαλύπτεται η αναίσχυντη ψευδολογία των κρατούντων αποτελεί, κάθε φορά, η πονηρή επίκληση της «γνώμης» των «ειδικών» (επιστημόνων) την οποία τάχα «ευλαβικώς» υιοθετεί η κυβέρνηση, ενώ εμφανώς είναι η ίδια η κυβέρνηση που την υπαγορεύει στους (υποτιθεμένους) «ειδικούς» (βάσει οικονομικών σκοπιμοτήτων ή απλώς βάσει της τάσεως πιθηκιστικής ευθυγραμμίσεως με τις αποφάσεις κυβερνήσεων άλλων ευρωπαϊκών χωρών). Αυτοί οι «ειδικοί», όπως προκύπτει εκ των πραγμάτων, δεν αποτελούν παρά έναν εσμό ασπόνδυλων μωροφιλοδόξων που δράττονται της ευκαιριακής αναγνωρισιμότητος που εξασφαλίζουν λόγω της συγκυριακώς προνομιακής παρουσίας τους στα μ.μ.ε., προκειμένου να κεφαλαιοποιήσουν την πρόσκαιρη δημοσιότητα ως εφαλτήριο μελλοντικής (κομματικής;) ανελίξεως (πολύ πιθανόν κάποιοι από δαύτους να κοσμούν τα ψηφοδέλτια των επομένων εκλογών) ή απλώς ως ευκαιρία ικανοποιήσεως ενός νοσηροτάτου τηλεοπτικού ναρκισσισμού.
Πόσες, μα πόσες, φορές δεν είχε ακουστεί από στόματος «ειδικών», στην αρχική φάση, το χιλιοειπωμένο μοτίβο (κάτι σαν ινδουιστικό μάντρα…) ότι «οι μάσκες δεν προσφέρουν τίποτε» για να το αλλάξουν λίγο καιρό μετά με το ακριβώς αντίθετο (!): «οι μάσκες αποτελούν το μοναδικό όπλο μας απέναντι στην πανδημία»…
Πόσες μα πόσες φορές δεν επανελήφθη, σχεδόν αυτιστικά, ως θέσφατο, η φράση: «η κύρια οδός μεταδόσεως της λοιμώξεως είναι η μόλυνση διά των επιφανειών που αγγίζουμε», που οδήγησε στην γνωστή πολύμηνη υστερία της εμμονικής αντισηψίας με αλκοολούχα διαλύματα, μέχρι βαθμού προκλήσεως δερματοπαθειών, για να φθάσει να εξαφανιστεί, περιέργως, λίγο καιρό μετά, όλη η σχετική με την αντισηψία καμπάνια;
Πόσες μα πόσες φορές δεν επανελήφθησαν εμφατικές διαβεβαιώσεις του τύπου: «οι εμβολιασμένοι ούτε προσβάλλονται ούτε μεταδίδουν την νόσο», για να τροποποιηθούν διαδοχικά στο «οι εμβολιασμένοι ίσως προσβάλλονται αλλά δεν μεταδίδουν», κατόπιν στο: «οι εμβολιασμένοι και προσβάλλονται και μεταδίδουν αλλά δεν νοσούν» για να καταλήξει (μέχρι νεωτέρας ανατροπής) στο «οι εμβολιασμένοι προσβάλλονται, μεταδίδουν αλλά δεν νοσούν βαριά»…
Αποδεικνύεται ότι η χειρότερη παρενέργεια του κορωνοϊού ήταν η διασπορά ενός ιδιάζοντος παρανο-ιού. Η χειρότερη δε παρενέργεια του παρανο-ιού υπήρξε αναμφιβόλως η πλήρης απαξίωση της επιστήμης και της επιστημοσύνης και ο ταπεινωτικός εξευτελισμός των επιστημόνων καθώς με δική τους ευθύνη επέτρεψαν να εργαλειοποιηθούν από την πιο φαύλη και αδίστακτη εξουσία, καθιστάμενοι τοιουτοτρόπως ανέντιμες θεραπαινίδες του πιο εξαχρειωμένου χαμαιτυπείου, του αισχρού πολιτικαντισμού. Τελευταίο επεισόδιο του δράματος αποτελεί η τραγελαφική απόφαση περί του ανοίγματος των σχολείων, εν μέσω ενός νέου επιδημικού κύματος που, όπως οι ίδιοι διατείνονται, χαρακτηρίζεται από υπερμεταδοτικότητα και τάση προσβολής ιδίως των νεανικών ηλικιών!
Ενώ λοιπόν η διασπορά της μεταλλάξεως «όμικρον» έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, ενώ, καθώς φαίνεται, η «όμικρον» δεν κάνει καν διάκριση μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολιάστων, (ούτως ή άλλως οι μαθητές, ιδίως στις ηλικίες δημοτικού και γυμνασίου, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, όπως είναι άλλωστε λογικό, δεν έχουν εμβολιαστεί), ενώ βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα (που σημαίνει ότι θα είναι πολύ δυσκολότερο να υπάρχει στοιχειώδης εξαερισμός των αιθουσών διδασκαλίας, μία που τα παράθυρα των αιθουσών των σχολείων θα παραμένουν κλειστά λόγω ψύχους), ενώ, όπως αποδεικνύεται, οι δοκιμασίες αυτοελέγχου (self-test), ακόμα και αν πραγματοποιούνται από τους μαθητές (όπως όλοι γνωρίζουν, συνήθως δεν πραγματοποιούνται, παρά μόνον απλώς δηλώνονται, τύποις, στο σύστημα, ως «αρνητικό αποτέλεσμα»), στις περισσότερες περιπτώσεις δεν μπορούν να διαπιστώσουν τα κρούσματα (εμφανιζόμενα πολύ συχνά ως ψευδώς αρνητικά αποτελέσματα), όταν μάλιστα στα περισσότερα τμήματα των ελληνικών σχολείων είναι γνωστό ότι συνωστίζονται 20-27 μαθητές (εξασφαλίζοντας συνθήκες θερμοκηπίου υπερμεταδόσεως του ιού), ενώ εξακολουθεί να ισχύει το γελοιοδέστατο «πρωτόκολλο» σύμφωνα με το οποίο για να κλείσει ένα τμήμα απαιτείται να προσβληθεί το 50%+1 των μαθητών (που σημαίνει στην πράξη ότι δεν μπορεί να κλείσει ποτέ, ακόμα και αν προσβληθεί το 100% των μαθητών, αφού στην πράξη όταν οι αρχικώς προσβεβλημένοι στο ίδιο τμήμα ολοκληρώνουν την καραντίνα, οι επόμενοι στο ίδιο τμήμα προσβάλλονται), ενώ είναι γνωστό ότι οι μαθητές στα σχολεία ουδόλως τηρούν τις αποστάσεις και συστηματικώς αποφεύγουν να φορούν μάσκες, ΕΝΩ ΛΟΙΠΟΝ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, η κυβέρνηση αποφασίζει το άνοιγμα των σχολείων στην κορύφωση (όπως η ίδια παραδέχεται) του επιδημικού κύματος! Μάλιστα, ενώ είναι φως-φανάρι ότι το άνοιγμα των σχολείων αποτελεί δική της απόφαση, διατυμπανίζει υποκριτικώς ότι αποτελεί «εισήγηση της επιτροπής των ειδικών που συνεδρίασε για τον σκοπό αυτό»! Το ψεύδος καθίσταται οφθαλμοφανές καθώς η κυβερνητική απόφαση είχε προεξαγγελθεί (με διαρροές προς τον φιλικό της τύπο) μέρες πριν την συνεδρίαση της Επιτροπής, που (υποτίθεται ότι) εισηγήθηκε στην κυβέρνηση το άνοιγμα των σχολείων! Και ενώ, παράλληλα, τα μέλη της Επιτροπής σε κατά μόνας δηλώσεις τους, επί σειρά ημερών, ετάσσοντο αναφανδόν εναντίον του ανοίγματος των σχολείων υπ’ αυτές τις συνθήκες! Και όλα αυτά συμβαίνουν όταν πέρσι, με πολύ μικρότερη διασπορά της νόσου, τα σχολεία παρέμεναν κλειστά επί μήνες, με την κυβέρνηση να θριαμβολογεί, τότε, για την «απόλυτη επιτυχία» της τηλεκπαιδεύσεως!!! Το θέατρο του παραλόγου, δηλαδή!
Ενώ, λοιπόν, όλοι οι σχετικοί με την υγεία παράγοντες (οι περίφημοι “Ειδικοί”), που είναι και μέλη της περιβόητης Επιτροπής, που (υποτίθεται ότι) εισηγείται στην κυβέρνηση τα “μέτρα”, δήλωναν εδώ και μέρες ότι το να ανοίξουν τα σχολεία στην παρούσα φάση, δηλαδή με τόσο εκτεταμένη διασπορά ενός υπερμεταδοτικού ιού, θα είναι άκρως επικίνδυνο, αίφνης η κυβέρνηση δήλωσε ότι αποφασίζει να ανοίξουν τα σχολεία κανονικά, εξηγώντας ότι κάτι τέτοιο “εισηγήθηκε” η Επιτροπή… Προφανές ψεύδος! Αναίσχυντη υποκρισία πέραν παντός ορίου! Άλλωστε, όπως προανεφέρθη, η απόφαση είχε διαρρεύσει στα φιλοκυβερνητικά μ.μ.ε. πριν την συνεδρίαση της “Επιτροπής”! Είναι όμως να απορεί κανείς με τα μέλη της Επιτροπής! Τα οποία, αν διέθεταν ίχνος αξιοπρεπείας και ευθιξίας, θα όφειλαν να παραιτηθούν άμεσα, διαμαρτυρόμενα για το ταπεινωτικό άδειασμα και την πλήρη απαξίωσή τους. Ποιούν, προφανώς, την νήσσαν. Πρόκειται για επιστημονική εκπόρνευση του χειρίστου είδους! Πόσο περισσότερο εξευτελισμό τους κύρους τους μπορούν να υπομείνουν, άραγε; Τί κίνητρα τους δίδονται προκειμένου να νομιμοποιούν εκ των υστέρων τις άφρονες κυβερνητικές αποφάσεις, προσφέροντας (και με ποιο αντάλλαγμα;) την σφραγίδα του επιστημονικού τους “κύρους”; Σύμπτωμα απολύτου καταπτώσεως αυτό! Είναι σοκαριστικός ο κυνισμός και η υποκρισία των κυβερνώντων – και δεν είναι η πρώτη φορά που συμπεριφέρονται έτσι (και) στο ζήτημα αυτό, να καταφεύγουν δηλαδή σε επίκληση εισηγήσεων «ειδικών», χρησιμοποιώντας αυτές ως πρόσχημα για την δικαιολόγηση των, εκτός τόπου και χρόνου, κυβερνητικών αποφάσεων. Εν προκειμένω δεν τηρήθηκαν ούτε τα προσχήματα! Με την πονηρή αυτή τακτική καλύπτουν όμως τα νώτα τους. Λαμβάνουν ρίσκο, αλλά εκ του ασφαλούς για τους ίδιους τους κυβερνητικούς παράγοντες. Διότι, αν τα πράγματα εξελιχθούν ομαλώς, θα μπορούν να κομπάζουν ότι «η κυβέρνηση έλαβε τις ορθές αποφάσεις», αν όμως οι εξελίξεις αποδειχτούν καταστροφικές, πολύ εύκολα θα τα φορτώσουν όλα στην «Επιτροπή» (που δήθεν εισηγήθηκε τα μέτρα), έχοντας όμως νομοθετικώς εξασφαλίσει, ως γνωστόν, το ακαταδίωκτο των μελών της Επιτροπής…
Ο ίδιος παραλογισμός αφορά και τα πανεπιστήμια. Εκεί, μάλιστα, μεγάλο ποσοστό των διδασκόντων είναι ηλικιωμένοι, με προβλήματα υγείας, κλπ. Τα κρούσματα είναι πιθανό να εκτοξευθούν, με τον δεδομένο συνωστισμό μέσα σε ασφυκτικά γεμάτα αμφιθέατρα, ιδίως στα μεγάλα πανεπιστήμια (ακραίες συνθήκες υπερμεταδόσεως!), χωρίς να δίδεται η δυνατότητα καν της επιλογής της τηλεκπαιδεύσεως, κάτι που σε άλλες χώρες παρέχεται ούτως ή άλλως ως επιλογή σε πολλούς φοιτητές (μέθοδος εξ αποστάσεως φοιτήσεως).
Πώς γίνεται, άραγε, πέρυσι, με λιγότερα από 1.000 κρούσματα την ημέρα να λειτουργούσε μία χαρά η τηλεκπαίδευση (μέχρι και στα νηπιαγωγεία…) και το υπουργείο να κόμπαζε για την «απόλυτη επιτυχία» της, και φέτος με 50.000 κρούσματα να μην υπάρχει η τηλεκπαίδευση ούτε ως επιλογή, χωρίς μάλιστα να μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν τους λόγους μίας τέτοιας κραυγαλέας αντιφάσεως τα, λαλίστατα για άλλα θέματα, κυβερνητικά παπαγαλάκια;
Όλες αυτές οι αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές και η αναλόγως αλλοπρόσαλλη στάση της κοινωνίας (που έχει χάσει κάθε ειρμό, κάθε λογική και εμφανίζεται πλήρως αποπροσανατολισμένη, ως μάζα λοβοτομημένων) οδηγούν στην σκέψη ότι, στην πραγματικότητα, η κρίση δεν αφορά τόσο τον ίδιο τον κορωνοϊό, όσο, πολύ περισσότερο, τον παρεπόμενό του παρανο-ιό, διά του οποίου έχει συντελεστεί όχι η, ανομολογήτως επιδιωκομένη διά του ανοίγματος των σχολείων (και άπιαστη, τελικώς) «ανοσία αγέλης» αλλά η βεβαία, γενικευμένη πια, αγελαία ανο-η-σία…