Σχετικώς με την ιστορική επικράτηση του Χριστιανισμού έχει παγιωθεί ένα αφηγηματικό σχήμα σύμφωνα με το οποίο οι άνθρωποι ζούσαν κάποτε στα «σκότη» της ειδωλολατρίας ώσπου, αίφνης, ενεφανίσθησαν κάποιοι «κύριοι», (ιεραπόστολοι), με ένα βιβλίο στο χέρι (την Βίβλο), λέγοντας ωραία λόγια, οπότε οι ειδωλολάτρες «εφωτίσθησαν» και έγιναν αυτομάτως Χριστιανοί, αρκετοί δε εξ αυτών, ησθάνθησαν τόσες «τύψεις» για τις πρότερες ειδωλολατρικές «αυταπάτες» τους, ώστε επεδόθησαν μετά μανίας στην καταστροφή των αρχαίων, παγανιστικών μνημείων τους…
Πολύ βολικό το παραμύθι για να προβάλλεται, προσηλυτιστικώς, ως ερμηνευτικό σχήμα. Ο Χριστιανισμός βρίθει, ωστόσο, τόσο πολλών ψευδών, αφελών απόψεων και παραλογισμών, ώστε η ανωτέρω εκδοχή ομοιάζει σταγόνα ύδατος εν τω ωκεανώ…. (του παραλόγου…).
Η ιστορική πραγματικότης είναι εντελώς διαφορετική! Οι υποτιθέμενοι «ανόητοι», που ζούσαν βυθισμένοι στα υποτιθέμενα «σκοτάδια» της πατροπαραδότου θρησκευτικής γραμμής, ηρνήθησαν να την εγκαταλείψουν και εχρειάσθησαν μεγάλα ποσά βίας ώστε να αναγκασθούν να το πράξουν. Όσοι δε, ηρνήθησαν να ενσωματωθούν, εξηφανίσθησαν από προσώπου γης, διότι η «νέα» θρησκεία δεν ηνείχετο ετεροδοξίες, καθώς μόνον ένας θεός όφειλε να υπάρχει στους ουρανούς και μόνο ένα είδος ανθρώπου να κατοικεί στην γη…
Μεταξύ του 15ου και 16ου αιώνος, αφού ο χριστιανισμός εν τω μεταξύ, εν είδει καρκινώματος, έχει ισοπεδώσει τα Ευρωπαϊκά Έθνη αποκόπτοντάς τα από τις πανάρχαιες παραδοσιακές θρησκευτικές αντιλήψεις τους, έχει περάσει σε μια φάση μετάστασης ενός επεκτατικού θρησκευτικού πολέμου εναντίον των Εθνών της Ανατολής, με κύριό του βραχίονα τους Πορτογάλους και Ισπανούς θαλασσοπόρους. Ναοί των Ζωροαστρών και τοπικών Εθνικών Θεών, ισοπεδώθηκαν με τους ιερείς τους, στην καλύτερη περίπτωση, να γελοιοποιούνται ενώ στην χειρότερη να χάνουν την ζωή τους. Μια επανάληψη δηλαδή των όσον συνέβησαν στα καθ’ ημάς στα δικά μας εθνικά ιερά και όσια και τους ιερείς μας.
Στα 1603, μια φωτισμένη προσωπικότητα της Ιαπωνικής Σογκουνικής κυβερνήσεως, ο Τογκουγκάβα Λεμίτσου, πληροφορούμενος τις καταστροφές που επέφερε στα υπόλοιπα έθνη ο χριστιανικός καρκίνος, έθεσε μέσω ενός αριθμού διαταγμάτων και πολιτικών, εμπάργκο στον ελλιμενισμό ξένων πλοίων, καθώς και στην είσοδο ξένων πολιτών όσο και την έξοδο από την χώρα Ιαπώνων. 
(Ο όρος “Σακόκου” (Sakoku) που περιγράφει την συνθήκη του εμπάργκο, είναι μεταγενέστερη και προέρχεται από το χειρόγραφο έργο Sakoku-ron (鎖国論) που γράφτηκε από τον Ιάπωνα αστρονόμο και μεταφραστή Sizuki Tadao. Ο Shizuki επινόησε τη λέξη μεταφράζοντας τα έργα του Γερμανού περιηγητή Engelbert Kaempfer σχετικά με την Ιαπωνία).
Το Σογκουνάτο επέβαλε την πολιτική Σακόκου σε μια προσπάθεια να αφαιρέσει την αποικιακή και θρησκευτική επιρροή κυρίως της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, οι οποίες θεωρήθηκαν ως απειλές για τη σταθερότητα του σογκουνάτου και για την ειρήνη στο αρχιπέλαγος της Ιαπωνίας. Διετηρήθη ωστόσο το εμπόριο με την Κίνα μέσω του λιμανιού του Ναγκασάκι στα δυτικά της Ιαπωνίας. Η πολιτική δήλωνε ότι η μόνη Ευρωπαϊκή επιρροή που επιτρεπόταν ήταν η Ολλανδική καθώς η Ολλανδία κατείχε ουδέτερη θρησκευτική θέση. Οι δυτικές επιστημονικές, τεχνικές και ιατρικές καινοτομίες εισέρρευσαν στην Ιαπωνία μέσω του Rankaku (της «Ολλανδικής μάθησης»).
Απόσπασμα από το διάταγμα απομονώσεως του 1636:
«Κανένα ιαπωνικό πλοίο, ούτε ιθαγενές από την Ιαπωνία, δεν επιτρέπεται να φύγει από τη χώρα. Όποιος ενεργήσει διαφορετικά από αυτό θα πεθάνει, και το πλοίο με το πλήρωμα και τα εμπορεύματα θα δεσμευτεί μέχρι περαιτέρω διαταγής. Όλοι όσοι επιστρέφουν από το εξωτερικό θα θανατώνονται. Όποιος ανακαλύψει έναν χριστιανό ιερέα θα έχει ανταμοιβή από 400 έως 500 φύλλα αργύρου και για κάθε Χριστιανό θα αμειφθεί αναλόγως. Όλοι οι Namban (Πορτογάλοι και Ισπανοί) που διαδίδουν το δόγμα των Καθολικών ή φέρουν αυτό το σκανδαλώδες όνομα, θα φυλακιστούν στο Onra, στην κοινή φυλακή της πόλης. Όλη η φυλή των Πορτογάλων με ό,τι τους ανήκει, θα εξοριστεί στο Μακάο. Όποιος πιαστεί να μεταφέρει ένα γράμμα από το εξωτερικό θα εξοριστεί ή θα πεθάνει με την οικογένειά του. Επίσης όποιος μεσολαβεί υπέρ του παραβάτη, θα θανατωθεί!»
Πολλές προσπάθειες για τον τερματισμό της απομονώσεως της Ιαπωνίας έγιναν κατά τον 17ο, 18ο και 19ο αιώνα, ώστε να «ανοίξει» στις καταστροφικές και αποδομητικές ιδέες του χριστιανισμού και του οικονομισμού που επεδίωκαν να διεισδύσουν. Αμερικανικά, ρωσικά και γαλλικά πλοία προσπάθησαν να εμπλακούν στην διάσπαση της Ιαπωνικής αρνήσεως, πίπτοντας στο κενό…
Σταχυολογώντας μερικά εξ αυτών των γεγονότων:
-Το 1640, οι Πορτογάλοι από το Μακάο έστειλαν απεσταλμένους ώστε να πείσουν τους σογκουνάτους να αντιστρέψουν την πρόσφατη απέλασή τους και τη διακοπή του εμπορίου. Συνελήφθησαν, το πλοίο τους κάηκε και 61 μέλη της αποστολής εκτελέστηκαν επί τόπου, δηλαδή στις 4 Αυγούστου του ίδιου έτους.
-Το 1647 πορτογαλικά πολεμικά πλοία προσεπάθησαν να εισέλθουν στο Ναγκασάκι. Οι Ιάπωνες εφήρμοσαν αποκλεισμό με σχεδόν 900 σκάφη ώστε να σταματήσουν τα πλοία. Μετά το συμβάν, οι Ιάπωνες ενέτειναν το καθεστώς προστασίας του Ναγκασάκι καθώς αυξήθηκαν οι φόβοι ότι άλλες χώρες θα αμφισβητούσαν τη νέα πολιτική απομονώσεως και θα προσπαθούσαν να εισέλθουν μέσω αυτού.
-Το 1738, μια ρωσική ναυτική μοίρα επισκέφτηκε τη νήσο Honsu. Οι Ρώσοι ελλιμενίσθησαν σε μια παρθένα περιοχή που τώρα αποτελεί μέρος του εθνικού πάρκου Rikuchu Kaigan. Οι ναύτες αντιμετωπίστηκαν με ευγένεια, όχι όμως με φιλία, αναγκασμένοι τελικά να την εγκαταλείψουν.
-Το 1778, ένας Ρώσος έμπορος από το Γιακούτσκ, με το όνομα Πάβελ Λεμπέντεφ-Λαστότσκιν έφθασε στο Χοκάιντο ως μέρος μιας μικρής αποστολής. Προσέφερε δώρα και ζήτησε ευγενικά να κάνει εμπόριο. Μάταια όμως!
-Το 1811, ο Ρώσος υπολοχαγός Βασίλι Γκολόβνιν αποβιβάστηκε στη νήσο Kunashiri με επακόλουθο την σύλληψή του και την φυλάκισή του για 2 έτη.
-Το 1825, μετά από πρόταση του Takahashi Kageyasu (高橋景保)), το σογκουνάτο εξέδωσε «Διαταγή να διώχνουν τα ξένα πλοία», επίσης γνωστό ως «Ninen nashi» ή «νόμος χωρίς δεύτερη σκέψη», διατάσσοντας τις ακτοπλοϊκές αρχές να συλλάβουν ή να σκοτώσουν αλλοδαπούς που βγαίνουν στην ξηρά.
-Το 1830, το brig Cyprus , ένα πλοίο με βρετανούς κατάδικους προορισμένους για την αποικία που θα γινόταν στην συνέχεια η σημερινή Αυστραλία και οι οποίοι είχαν εξεγερθεί επιτυχώς εναντίον των κυρίων τους, έφτασε στην ακτή του Σικόκου κοντά στην πόλη Mugi στην Τοκουσίμα. Οι στασιαστές είχαν έλλειψη σε νερό, θέρμανση και προμήθειες, αλλά οι Ιάπωνες τους απώθησαν.
-Το 1837, ένας Αμερικανός επιχειρηματίας είδε την ευκαιρία να ανοίξει εμπόριο προσπαθώντας να επιστρέψει στην Ιαπωνία τρεις Ιάπωνες ναυτικούς που είχαν ναυαγήσει λίγα χρόνια πριν στην ακτή του Όρεγκον. Πήγε στο κανάλι Uraga με ένα άοπλο αμερικανικό εμπορικό πλοίο. Το πλοίο πυροβολήθηκε πολλές φορές και τελικά απέπλευσε πίσω ανεπιτυχώς.
-Το 1845, το φαλαινοθηρικό πλοίο Manhattan (1843) έσωσε 22 Ιάπωνες ναυαγούς. Ο καπετάνιος Mercator Cooper αφέθηκε να προσεγγίση στον κόλπο Edo, όπου έμεινε για τέσσερις ημέρες και συναντήθηκε με τον Κυβερνήτη του Edo και αρκετούς ανώτατους αξιωματικούς που εκπροσωπούσαν τον Αυτοκράτορα. Τους έδωσαν πολλά δώρα και τους επέτρεψαν να φύγουν ανενόχλητοι, αλλά τους είπαν να μην επιστρέψουν ποτέ πίσω!
-ο 1848, ο σκωτσέζος Σινούκ Ranald MacDonald προσποιήθηκε ότι ναυάγησε στο νησί Rishiri για να αποκτήσει πρόσβαση στην Ιαπωνία. Στάλθηκε στο Ναγκασάκι όπου έμεινε για 10 μήνες και έγινε ο πρώτος καθηγητής Αγγλικών στην Ιαπωνία. Μετά την επιστροφή του στην Αμερική, ο ΜακΝτόναλντ έκανε μια γραπτή δήλωση στο Κογκρέσο των ΗΠΑ, εξηγώντας ότι η ιαπωνική κοινωνία ήταν καλά αστυνομευόμενη και ότι ο ιαπωνικός λαός συμπεριφέρεται με υψηλό επίπεδο.
Ανατρέχοντας στην Στάση των Ιαπώνων, αλλά κυρίως στην οξυδέρκεια μερικών εκ των ηγετών τους, που έμελλε να σώσουν την Ιαπωνία με την στάση τους, αναρωτιέται κανείς τι θα είχε γλιτώσει η Ευρώπη αν την κατάλληλη στιγμή ένας ηγέτης όπως ο Ιουλιανός, ο κατά χριστιανών “παραβάτης”, δεν έδειχνε την μετριοπαθή στάση που επέδειξε κατά των χριστιανών και κατέκαιγε το κακό στην ρίζα του. Αν όπως ο Ιάπωνας Φερρέϊρα (Ferreira), ο αποστάτης πρώην χριστιανός, κατέρριπτε τους μύθους και τις ψευδολογίες του Χριστιανισμού αποκαλύπτοντας τους σκοτεινούς σκοπούς του που είναι η καταστροφή της ποικιλίας των Εθνών και η στυγνή παγκόσμια κυριαρχία.
