Προ ολίγων ημερών διεπράχθη η γνωστή πολυσυζητημένη στυγερή δολοφονία ενός εφήβου στην Θεσσαλονίκη, ένα αποτρόπαιο έγκλημα που σόκαρε το πανελλήνιο, πυροδοτώντας τεράστιο κύμα οργισμένης αγανακτήσεως, διαμαρτυριών και σειράς «αποκαλύψεων» σχετικώς με την άκρως παρακμιακή κατάσταση που επικρατεί στον χώρο του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Ανάλογα επεισόδια και δολοφονίες έχουν συμβεί κι άλλα τα τελευταία χρόνια με άμεσα εμπλεκομένους τους ανεγκέφαλους χούλιγκανς και τα λοιπά ταραχοποιά λούμπεν στοιχεία των «συνδέσμων» οπαδών των διάφορων ομάδων.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι εντελώς άστοχες και αποπροσανατολιστικές απόπειρες των συστημικών ΜΜΕ όπως επίσης και του (λόγω της αλλοτριωτικής επιδράσεως των ΜΜΕ) αποχαυνωμένου και παραλυμένου λαού να αναζητήσουν τα δήθεν βαθύτερα αίτια της διαπράξεως του συγκεκριμένου εγκλήματος. Τα συμπεράσματα στα οποία οδηγούνται διέρχονται από τα νόθα ιδεοληπτικά φίλτρα της «πολιτικής ορθότητας» και επηρεάζονται από τα παρακμιακά (αντι-)πρότυπα της εποχής μας, αποτελώντας στην πράξη άστοχες ριπές ανούσιας φλυαρίας, κενής περιεχομένου…
Το εν λόγω αποτρόπαιο έγκλημα αρχικώς απεδόθη στις άγονες έριδες και συγκρούσεις των οπαδών των ομάδων της Θεσσαλονίκης, πολύ σύντομα όμως (όπως άλλωστε ήταν αναμενόμενο…) ήρθε μεθοδευμένα στο προσκήνιο το «πασπαρτού» προκατασκευασμένο αφήγημα περί του … «φασισμού» και των «ταγμάτων εφόδου», παρά το γεγονός ότι, στην συντριπτική πλειονότητά τους, οι διάφοροι οπαδικοί σύνδεσμοι στεγάζουν στοιχεία που ανήκουν κατ᾿ εξοχήν σε αναρχικούς χώρους – πιθανότατα μάλιστα, όπως φαίνεται, και η συγκεκριμένη! Όπως προέκυψε, ο κύριος δράστης (και πιθανός συντονιστής της συμμορίας των κανιβάλων) της επιθέσεως είναι σεσημασμένος, αλβανικής καταγωγής χούλιγκαν, με πλούσιο ιστορικό περιστατικών οπαδικής βίας. Αποτελεί βεβαίως αντικείμενο ανθρωπολογικού ενδιαφέροντος το γεγονός ότι η πλειονότης των μελών της συγκεκριμένης συμμορίας στυγερών δολοφόνων ήσαν αλλοδαποί!
Στον απόηχο του περιστατικού οι πρόεδροι των μεγάλων ποδοσφαιρικών ομάδων και οι ΠΑΕ έσπευσαν να «καταδικάσουν» την φρικτή αναίτια δολοφονία του νεαρού θύματος χύνοντας, υποκριτικώς, κροκοδείλια δάκρυα για τον αδικοχαμένο Άλκη… Στην πραγματικότητα όμως τέτοια περιστατικά ουδόλως πτοούν την οργανωμένη μαφία των γηπέδων! Τουναντίον, απλώς αποκαλύπτουν την τεράστια δύναμη του πολυπλοκάμου ποδοσφαιρικού παρακράτους, που έχει αφεθεί να γιγαντωθεί κατά τρόπο ώστε να μπορεί να λειτουργεί ως κράτος εν κράτει! Οι πιθηκάνθρωποι-νταβατζήδες των γηπέδων και τα κρετινώδη υποχείριά τους, οι όχλοι των φανατικών, μπορούν να φθάσουν εύκολα στο έγκλημα προκειμένου να διατηρήσουν την ισχύ που έχουν αποκτήσει πατώντας στις πλάτες του καθημαγμένου ελληνικού λαού. Η στενή εξάρτηση και συναλλαγή των πολιτικών με τους «βαρώνους» και την μαφία των γηπέδων έχει αποκαλυφθεί πολλάκις. Χαρακτηριστική είναι η σταθερή επικοινωνιακή υποστήριξη που απολαμβάνει, επί παραδείγματι, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Μαρινάκης, ο οποίος, πέρα από την επιχειρηματική και εφοπλιστική του ιδιότητα, έχει κατηγορηθεί ως έμπορος ναρκωτικών. [Για την ιστορία του Μαρινάκη, κατατοπιστικό είναι το παρακάτω άρθρο: https://newrepublic.com/article/159252/noor-one-vampire-ship-heroin-turkey-greece-corruption-scandal. ]
Η ισχύς της ποδοσφαιρικής μαφίας περιλαμβάνει στο ρεπερτόριό της ακόμα και απαγωγές δημοσιογράφων: https://www.ethnos.gr/greece/article/78041/stoneisaggeleatoporismagiathnapagoghdhmosiografoyapompraboysidiokththmegalhspae.
Για όσους το έχουν λησμονήσει, ήταν ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ ο οποίος είχε προ ετών εισβάλει εντός του γηπέδου, φέροντας όπλο, καθώς δεν του άρεσε το αποτέλεσμα ενός αγώνος… https://www.youtube.com/watch?v=d0jsUnIonAA.
Επίσης για τον πάλαι ποτέ κυρίαρχο στο σύμπλεγμα οικονομίας-ποδοσφαίρου-πολιτικής μεγαλοπαράγοντα Σωκράτη Κόκκαλη, ο οποίος έχει κατηγορηθεί κατά καιρούς για δωροδοκία, ξέπλυμα χρήματος, κατασκοπεία, κλπ, αλλά συνέχιζε μέχρι πρόσφατα τις δραστηριότητες του, μπορείτε να διαβάσετε εδώ: https://www.tanea.gr/2019/05/02/politics/government/o-kokkalis-ta-panama-papers-kai-oi-off-shore-pou-eksafanistikan/.
Η λίστα είναι πολύ μεγάλη αλλά το συμπέρασμα είναι ένα και είναι κοινό: Ασυδοσία και ατιμωρησία!
Από μια άλλη, βαθύτερη οπτική, η σχέση της νεοελληνικής κοινωνίας με τον αθλητισμό εξακολουθεί να είναι προβληματική και αδιέξοδη καθώς τεχνηέντως η νοσηρή κατάσταση συντηρείται ως έχει. Σε αντίθεση με άλλα αρρενωπά και ευγενούς φύσεως αθλήματα όπως ο π.χ. ο στίβος, η κολύμβηση, τα μαχητικά αθλήματα, μεταξύ των οποίων και η πυγμαχία και η πάλη, το ποδόσφαιρο βρίσκεται στο επίκεντρο του αθλητισμού ενώ πρόκειται για ένα χαμηλής αισθητικής ομαδικό άθλημα (που είναι ορθότερο να το αποκαλέσουμε παιχνίδι) το οποίο συνεχίζει να «μαγεύει» τα λαϊκά πλήθη. Η βία που πυροδοτείται και συντηρείται στο χώρο των γηπέδων δεν αποτελεί αποκλειστικά πρόβλημα του αθλητισμού ή του ποδοσφαίρου ειδικότερα αλλά ένα ακόμα γνώρισμα της παρακμής της εκφυλισμένης σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Οι πληβειακής φύσεως μάζες, ελλείψει υψηλών κριτηρίων που θα επέτρεπαν μία βαθύτερη αντίληψη των πραγμάτων, δεν μπορούν καν να εστιάσουν το ενδιαφέρον τους στους αμέσους κινδύνους που απειλούν την ελληνική κοινωνία, όπως είναι οι μαζική εισβολή λαθροεποίκων, η υπογεννητικότης, η διαβρωτική προπαγάνδα των ΛΟΑΤΚΙ, οι συνεχείς επιθετικές προκλήσεις της Τουρκίας κ.α. Αντ’ αυτού έχουν, κατά τρόπο νοσηρότατο, αναγάγει την ποδοσφαιρική ομάδα σε «ιδέα», ενθρονίζοντάς την ιεραρχικώς στην κορυφή ως ανωτέραν ακόμη και της ιδέας του έθνους και της φυλής! Ο συναγελασμός υπανθρώπων με τέτοια χαρακτηριστικά συνιστούν ένα νεκρό κοινωνικό κέλυφος εντός του οποίου κατοικεί ένα τοξικό υποκατάστατο συλλογικής συνειδήσεως…
Έτσι, λοιπόν, καταλήγουν τα χθαμαλά και παρακμιακά αισθητήρια των μαζανθρώπων να ικανοποιούνται από την ακραία παραβατική συμπεριφορά και βίαιες οπαδικές αψιμαχίες-κοκορομαχίες. Εξ άλλου η συνταγή αποβλακώσεως και αποπροσανατολισμού βρίσκεται επί αιώνες στο προσκήνιο: “Panem et Aircenses” (Άρτον και θεάματα) προσέφεραν και οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες στα χαμηλά πληβειακά στρώματα, με σκοπό να τα αποπροσανατολίσουν από τις υποθέσεις της πολιτείας. Σήμερα, δύο χιλιάδες χρόνια μετά, την ίδια τακτική ακολουθούν οι “ηγέτες” των “δημοκρατικών” κρατών.
Αυτός είναι άλλωστε και ο σκοπός της θεοποιήσεως του ποδοσφαίρου: η συστημικώς απολύτως ελεγχόμενη εκτόνωση της ανθρωπομάζης – ειδικώς των αρσενικών μαζών – αφού είναι προς το παρόν αδύνατον να εξαλειφθούν πλήρως τα μαχητικά/πολεμικά ένστικτά της, αναβάλλοντας παράλληλα επ’ αορίστον, διά της εκτονώσεως, μια επερχόμενη επανάσταση.