Ἀντὶ ἄλλου ἀφιερώματος στὴν σημαδιακὴ 20ὴ Ἀπριλίου, παρουσιάζουμε μιὰν ἡρωικὴ πτυχὴ τῆς τιτανομαχίας τῶν ὑπερασπιστῶν τοῦ Βερολίνου, ἐκτυλιχθείσης μεταξὺ 17ης καὶ 20ῆς Ἀπριλίου τοῦ 1945 κατὰ τοῦ προελαύνοντος Ἐρυθροῦ Στρατοῦ – ὅπου ἡ ἀναλογία μὲ τὸ ἐπίκαιρον δρᾶμα τῆς ἡρωικῆς Μαριουπόλεως καὶ τῶν ἀκαταβλήτων της ἐσχάτων ὑπερασπιστῶν (κυρίως τῆς AZOV) εἶναι προφανής…
Τὸν ἐκ τῶν 2 ἐμπνευστῶν τῆς ἐπιχειρἠσεως καὶ κορυφαῖον “ἄσσον” τῆς Luftwaffe Hermann Hajo εἶχα τὴν τιμὴν νὰ γνωρίσω προσωπικῶς, νὰ συνομιλήσω μαζί του καὶ νὰ τὸν φωτογραφήσω τὸ 2002 στὴν Φλάνδρα κατὰ τὸν τριήμερον ἑορτασμὸν τῶν 88ων γενεθλίων τῆς μοναδικῆς καὶ ἀειμνήστου Florentine Rost van Tonningen. Δυστυχῶς ἐδῶ ὅπου εὑρίσκομαι δὲν ἔχω πρόσβασιν στὶς φφίες αὐτές.
Τὸ κύριον ἄρθρον εἶναι μετάφρασις ἐκ τοῦ ἱστοτόπου τῆς ἀδελφῆς ὀργανώσεως NMR τῆς Σκανδιναυΐας, ἴδε https://nordfront.se/tyskasjalvmordsbombare.smr
Μιᾶς καὶ περὶ ἀεροπορίας ὁ λόγος, εἶναι θλιβερὸν νὰ παρακολουθοῦμε τὴν καὶ εἰς αὐτὸν τὸν τομέα ἁλματώδη ἐξέλιξιν τῆς, κατὰ μέγα ἐγχωρίως στηριζομένης, οὐχ ἧσσον καὶ μὲ τὰ τουρκικῆς κατασκευῆς τηλέπτερα (“drones”), ἀεροπορικῆς ἱκανότητος τῆς γείτονος Τουρκίας, ποὺ μάλιστα τὴν Δευτέραν 18ην Ἀπριλίου 2022 ἐξαπέλυσε νέαν ἐπίθεσιν κατὰ Κουρδικῶν ἐγκαταστάσεων εἰς τὸ βόρειον Ἰράκ· μιᾶς Τουρκίας ἀνοχλήτως συμπεριφερομένης ὡς σερίφη τῆς Μεσογείου, ἐν ὅσῳ οἱ κρατοῦντες ῥαγιαδογραικύλοι ἀνέχονται ἀκόμη καὶ τὴν de facto χρῆσιν τοῦ (ἐκ τῆς ῥαγιαδοσύνης των ἤδη περιωρισμένου) ἐναερίου μας χώρου ὑπὸ τῆς Τουρκικῆς ἀεροπορίας ὡς ἐὰν ἐπρόκειτο περὶ ἰδικοῦ τους – χωρὶς κἂν νὰ πέφτῃ ντουφεκιά!!!
Ἡ ἐξέλιξις πάντως καὶ τοῦ πολέμου στὴν Οὐκρανία καθιστᾷ σαφὲς ὅτι πρέπει ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ν᾿ ἀναθεωρηθοῦν ἀπηρχαιωμέναι τακτικαί, μέσα καὶ δόγματα μάχης. Ἐπιτακτικὴ εἶναι ἐπίσης ἡ ἀνάπτυξις ἐγχωρίας πολεμικῆς βιομηχανίας καὶ ἡ ἀνάπτυξις ἑλληνικῆς κατασκευῆς τηλεπτέρων, πρὸς τοῦτο δὲ καὶ ἀποστολὴ εἰδικοῦ δορυφόρου· διότι οὕτω κατευθύνονται ἄριστα τὰ τηλέπτερα (μέχρι τοῦ γεωγραφικοῦ πλάτους τῶν 70 μοιρῶν).
Βεβαίως ὑπὸ τὸ ἀλητήριον κράτος τῶν ἀντεθνικῶν κομματικῶν συμμοριῶν καὶ ἑνὸς ἀφελληνισμένου κι ἀποβλακωμένου κατευθυνομένου ὄχλου νὰ τοὺς χειροκροτῇ δὲν ἐλπίζουμε πολλά!
Στέφανος Γκέκας
Οἱ ἄγνωστοι Γερμανοὶ “καμικάζι”…
Μεταξὺ 17ης και 20ῆς Απριλίου 1945 Γερμανοί πιλότοι ανήκοντες στο σμήνος «Λεωνίδας» έπεσαν υπέρ Πατρίδος κατά μίαν των ηρωικωτέρων επιχειρήσεων της γερμανικής αεροπορίας (Luftwaffe).
Ο Otto Skorzeny και ο Hajo Herrman ενεπνεύσθησαν την ιδέα της δημιουργίας ενός σμήνους πιλότων-βομβιστών αυτοκτονίας. Η ιδέα των υιοθετήθηκε με θέρμη υπό της διασήμου αεροπόρου Hanna Reitsch – πρωτοπόρου πιλότου δοκιμαστικών/πειραματικών αεροσκαφών και πιστής στα ιδεώδη του εθνικοσοσιαλισμού μέχρι του τέλους της ζωής της το 1979 – η οποία εξέλιξε την ιδέα και την παρουσίασε στους ηγέτες της Luftwaffe και στον Αδόλφο Χίτλερ.
Το όραμα της Reitsch ήταν να χρησιμοποιήσει το αεροσκάφος Messerschmitt Me 328 ώστε, με πλήρες πολεμικό φορτίο, να εφορμούσε κατά εχθρικών πολεμικών πλοίων. Οι διοικηταί της Luftwaffe Herman Göring και Erhard Milch είχαν αμφιβολίες για το σχέδιο της Reitsch, ενώ ο Αδόλφος Χίτλερ ήταν αρνητικός με την ιδέα των αποστολών προκαθωρισμένης αυτοκτονίας, καθώς θεωρούσε πως αυτού του είδους ενέργειες δεν ήσαν σύμφωνες με τον Γερμανικό χαρακτήρα. Μετά την υπόσχεση περί τροποποιήσεων που θα έδιδααν κάποιες πιθανότητες επιβιώσεως των πιλότων, ο Αδόλφος Χίτλερ επέτρεψε τελικώς την δημιουργία του σμήνους και την έναρξη των δοκιμαστικών πτήσεων.
Εκ των χιλιάδων εθελοντών που προθυμοποιήθηκαν να αναλάβουν την αποστολή επελέγησαν τελικώς 70 πιλότοι, οι οποίοι υπέγραψαν συμβόλαιο αναγνωρίζοντας ότι επρόκειτο για αποστολή αυτοκτονίας με ελάχιστες πιθανότητες επιβιώσεως. Οι εθελονταί αυτοί συνεκρότησαν την 5η Μοίρα (Staffel 5) του ειδικού σμήνους Kampfgeschwader 200 με την απολύτως ταιριαστή επωνυμία «Σμήνος “Λεωνίδας”», εκ του θρυλικού Σπαρτιάτου βασιλέως που με τους 300 πολεμιστάς του αντιμετώπισε ηρωικώς πολυπληθείς εχθρικές δυνάμεις, παρομοίωση που συμβόλιζε και την ανάλογη με των Σπαρτιατών κατάσταση των Γερμανικών δυνάμεων στο τέλος του πολέμου, καθώς εμάχοντο εναντίον των αριθμητικώς πολύ υπερτέρων συμμαχικών στρατευμάτων.
Κατά την διάρκεια των δοκιμαστικών πτήσεων με το Messerschmitt Me 328, όπου συμμετείχε και η ίδια η Hanna Reitsch, εμφανίστηκαν τεχνικά προβλήματα, που οδήγησαν στην αντικατάσταση του συγκεκριμένου τύπου διά του ειδικώς τροποποιημένου αεροσκάφους Fiesler Fi 103R, το οποίο ήταν κατ᾿ ουσίαν μία επανδρωμένη εκδοχή του περιβοήτου πυραύλου V1 με κωδικό όνομα Reichenberg, έχοντας ως αντικειμενικό σκοπό την ἀκριβῆ προσβολή του εχθρικού στόχου υπό την καθοδήγηση του πιλότου. Ο πιλότος είχε μεν την δυνατότητα να εκτοξευθεί με αλεξίπτωτο προ της κρούσεως αλλά οι πιθανότητες επιβιώσεως εκ της αποστολής θα ήσαν ελάχιστες.
Οι βομβισταί αυτοκτονίας με τους τροποποιημένους πυραύλους V1 δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ βάσει του αρχικού σχεδιασμού, καθώς ο διοικητής της μοίρας Kampfgeschwader 200 Werner Baumbach θεωρούσε την ιδέα ως κατασπατάληση πιλότων και αεροσκαφών. Κατά την διάρκεια όμως της μάχης του Βερολίνου το 1945, οι πιλότοι του σμήνους «Λεωνίδας» αξιοποίησαν την εκπαίδευσή τους και επέπεσαν ηρωικώς με όποια αεροσκάφη μπόρεσαν να βρουν επάνω σε γέφυρες ελεγχόμενες από τους Σοβιετικούς μεταξύ της 17ης και 20ής Απριλίου.
35 ηρωικοί ιπτάμενοι θυσίασαν την ζωή τους κατ᾿ αυτές τις επιθέσεις και κατάφεραν με την τελευταία τους πνοή υπέρ Πατρίδος να καταστρέψουν συνολικώς 17 γέφυρες, επιβραδύνοντας έτσι σημαντικά την προέλαση του Ερυθρού Στρατού στο Βερολίνο. Το βράδυ προ των αποστολών οι ήρωες του σμήνους «Λεωνίδας» τραγουδούσαν μαζί το παλαιό Γερμανικό παραδοσιακό άσμα «Kein Schöner Land» ως ύστατο χαιρετισμό προς τους συναγωνιστάς, το Έθνος και την ζωή.
Ένας εκ των ηρώων που θυσίασαν την ζωή τους υπέρ πατρίδος ήταν ο 24χρονος πατέρας δύο παιδιών Ernst Beichl από την Δρέσδη. Η φωτογραφία που παραθέτουμε τραβήχτηκε μόλις πριν επιβιβασθεί στο αεροσκάφος για την τελευταία του αποστολή.
