Η ΑΡΙΑ ΦΥΛΗ
Η Πολιτεία του Ήλιου
Αφήστε τα βιβλία και την Γη
και υψώστε το βλέμμα σας στον Ουρανό.
Εκεί θα δείτε τα Φύλα, τις Φυλές, την Πολιτεία.
Τα δύο Φύλα:
ο Βασιλεύς Πατήρ Ήλιος-Απόλλων,
η Βασίλισσα Μήτηρ Σελήνη-Άρτεμις.
Τα τρία τέκνα τους οι τρεις Φυλές της Γαίας:
Λαμπρή (Ηλιακή-Λευκή-Καυκασοειδής),
Ωχρή (Σεληνιακή-Κίτρινη-Μογγολοειδής),
Τεφρή (Χθόνια-Μέλαινα-Νεγροειδής).
Στην Πολιτεία,
Βασιλεύς-Πατήρ ο Ήλιος, γεννήτωρ του Φάους.
Βασίλισσα-Μήτηρ η Σελήνη, έσοπτρον του Φάους.
Τέκνα οι τρεις Φυλές της Γαίας, γόνοι του Φάους,
εκάστη κατά το μέτρο του Ηλιακού Λόγου που της αναλογεί.
Η Λαμπρή Φυλή τέκνο του Ηλίου, εκπομπός του Φάους.
Η Ωχρή Φυλή τέκνο της Σελήνης, ανακλαστήρ του Φάους.
Η Τεφρή Φυλή τέκνο της Γαίας, απορροφητήρ του Φάους.
Αίμα είναι το Πνεύμα των Φυλών
και η Αιμομειξία είναι Βέβηλη.
Εκείνοι που πιστεύουν πως κατάγονται από τον Πίθηκο
πράγματι κατάγονται από τον Πίθηκο.
Ό, τι δεν απαντά σε όλα,
δεν απαντά σε τίποτα.
Η Σβάστικα απαντά σε όλα.
150 χιλιετίες πριν, η γη συλλαμβάνει τον τέταρτο και ύστερο δορυφόρο της στο ταξίδι του προς τον ήλιο. Είναι η Σελήνη που αλλάζει ξανά την ανθρώπινη ειμαρμένη. Το νέο φεγγάρι αλλάζει το γήινο βαρυτικό πεδίο και προκαλεί τον πρώτο προϊστορικό Κατακλυσμό, τον Πλατωνικό Ωγύγιο, που αφάνισε την Αιγηίδα. Ο γήινος άξονας μετατίθεται βίαια και η μετάπτωσή του διευρύνεται για να φθάσει τις 23,44ο. Η μετάπτωση αυτή αποτελεί έκτοτε και το αίτιο της εμφάνισης των Εποχών.
Ο Μύθος των Θεών είναι η αλήθεια που επιστρέφει από ένα ταξίδι 150 χιλιάδων χρόνων. Ένας γιός του Κρόνου επιβιώνει για να γίνει το νέο πεπρωμένο του ανθρώπου και του πολιτισμού. Γεννιέται ο θείος Ζευς! Νικώντας τον Κρόνο-χρόνο και τους Τιτάνες αλλάζει την επιρροή του ουρανού, αλλάζει την ειμαρμένη του ανθρώπινου γένους.
Μια γιγαντομαχία ξεκινά. Οι γόνοι των τιτάνων, οι θεοί, μάχονται να αποκαταστήσουν τη φυσική τάξη, πολεμώντας το τελλουρικό στοιχείο της. Η τάξη του Ολύμπου είναι Ηλιακή. Δίπλα στον Δία, κύριο του Αιθέρος, μάχονται οι πέντε κοσμικές μεταστάσεις του· ο Ποσειδών κύριος του Ύδατος, η Ήρα του Αέρος, η Εστία του Πυρός, η Δήμητρα της Γης-τροφού, ο Πλούτων-Άδης κύριος του Φυράματος, δηλαδή της φυσικής σύμμειξης των τεσσάρων στοιχείων.
Στο πάνθεον συστοιχίζονται οι τέσσερεις Υιοί, ο πάμφωτος Απόλλων-Νους, γόνος της τιτανίδας Λητούς, βασίλισσας της Θούλης, όπου κάθε χρόνο ο Απόλλων επιστρέφει για να αναβαπτισθεί στα νάματα της υπερβόρειας Παράδοσης, ο Ήφαιστος θεός του εμπυρίου Σώματος, ο προαιώνιος Ερμής, απόγονος του Άτλαντα από την μητέρα του Μαία, κύριος της διάπυρης Ψυχής και ο πολέμαρχος Άρης εξουσιαστής του φαεινού Πνεύματος. Κι αντάμα οι τρεις θεές, κοσμικές εκφάνσεις, η αρχέγονη Αφροδίτη-Έρως και οι κόρες Αθηνά-Αρμονία, Άρτεμις-Βούληση. Η νέα ειμαρμένη ορίζει το αποτέλεσμα, το Θεϊκό Γένος θριαμβεύει. Η φυσική ιεραρχία αποκαθίσταται, το τελλουρικό στοιχείο απωθείται, αρχίζει η πορεία της ιχνηλάτησης των πηγών, ανάστροφη εκείνης από την Πρωτοπατρίδα Θούλη προς τα απομεινάρια της παράδοσης, όπου γης.
Οι ηλιακοί Μύστες σταλμένοι από το Ιερατείο της Θούλης αναζητούν τα σημάδια της παλιάς γνώσης ανάμεσα σε ακοινώνητες μάζες ανθρώπων και ανθρωποειδών. Αμερική, Ατλαντίδα, Ευρώπη, Ινδία, Θιβέτ θα γίνουν οι τόποι μιας νέας άνθησης του πολιτισμού. Ωστόσο το ανασυστημένο από τους θεούς Ιερατείο της Θούλης μεταλαμπαδεύει την αυθεντική Παράδοση στην βόρεια Ευρώπη. Οι γνήσιοι απόγονοι της ηλιακής φυλής των Ταγών και των Διδασκάλων εξαπλώνονται από τον Βορρά και βρίσκουν στη νέα γη τον τόπο της πνευματικής μεταρσίωσης. Οι πεδιάδες της Βόρειας Ευρώπης θα καταστούν 150 χιλιετίες πριν από τον καιρό μας ο τόπος της συνάντησης του κατερχόμενου με τον ανερχόμενο πόλο της υποστατικής κλίμακας του Ανθρώπου και θα γίνουν η κοιτίδα του ελλείποντος συνδετικού κρίκου της, το λίκνο της ευγενέστερης έως σήμερα εκδήλωσης του γήινου ανελικτικού σχήματος ζωής, του αγλαΐσματος του Ηλιακού Ανθρώπου, της Λευκής Φυλής. Ιδού ο γενάρχης Προμηθεύς, γόνος του Ιαπετού, συμπαραστάτης των Θεών! Η νέα γενιά των Θεών και των ανθρώπων της ύστερης εποχής αναλαμβάνει ν᾿ ανασυστήσει την φυσική ιεραρχία και να συντηρήσει άσβεστη τη φλόγα της Παράδοσης κατά το μεσοδιάστημα των 80 χιλιετιών, όπου ο Ήλιος ευλογεί με τις ακτίνες και τις εποχές του την γη, πριν μια νέα περίοδος παγετώνων, η αποκαλούμενη Βούρμιος, ενσκήψει 70 χιλ. έτη πρo της εποχής μας. Οι Λευκοί Ημίθεοι κατέρχονται από τις βόρειες πεδιάδες για να διδάξουν ξανά τον αγελαίο άνθρωπο.
Στην έρημο Γκόμπι ένα νέο κίτρινο φύλο εκτοπίζει τα υπολείμματα των Τουρανίων. Είναι οι Μογγόλοι, πέμπτη Ατλάντεια φυλή. Ένα Τουράνιο κέρας κινείται προς τις στέπες της βόρειας και ανατολικής Ασίας και την Αλάσκα από όπου αποικίζει την Αμερική συναντώντας τα υπολείμματα των κόκκινων φυλών κι ερχόμενο σε επιμειξία μαζί τους. Όλα τα μεταγενέστερα Ινδιάνικα φύλα κατάγονται από αυτή την προγονική ανάμειξη. Το έτερο κέρας των Τουρανίων κινείται δυτικά προς τον Καύκασο και εκείθεν νότια, πλημμυρίζοντας τα οροπέδια του Ιράν έως την Μεσοποταμία. Οι Κόκκινοι κυριαρχούν στην Ατλαντίδα μέχρι τα βορειοδυτικά παράλια της Αφρικής. Οι Τολτέκοι της Ποσειδωνίας ιχνηλατούν τον χαμένο πολιτισμό, συναντώντας το αυθεντικό Ιερατείο των Θεών στο πρόσωπο του λευκού μυσταγωγού Κοετζαλκοάτλ που φθάνει σ᾿ εκείνους από τον Βορρά. Τα λευκά φύλα που εισβάλλουν στην δυτική Ευρώπη συναντούν τους Ακκάδιους και δημιουργούν μαζί τους ένα νέο φυλετικό καταστάλαγμα, το έκτο Ατλάντειο φύλο, τους Σημίτες. Οι Σημίτες απλώνονται ανατολικά και νότια συναντώντας τους Μαύρους, κυρίαρχους της νότιας Ευρώπης και της Αφρικής, και τα υπολείμματα των Ακκαδίων στην λεκάνη της Μεσογείου, Ετρούσκους και Ίβηρες, έως την Αίγυπτο. Την ίδια εποχή στην Ινδία οι Μαύροι απωθούνται προς Αφρική, αφήνοντας οριστικά την νότια Ασία στους Δραβίδες.
Πριν 30.000 έτη οι πάγοι της Βουρμίου αρχίζουν να αποσύρονται αποκαλύπτοντας τις πεδιάδες και τις στέπες της Ευρασίας. Τα ανασυγκροτημένα υπολείμματα των φυλών ανακτούν σταδιακά τους αρχέγονους ζωτικούς χώρους, εκτοπίζοντας τα ανθρωποειδή και οδηγώντας σε αφανισμό τον ισχυρότερο εκπρόσωπό τους, τον Νεαντερτάλιο, που με την έξοδο από την Βούρμιο εκφυλίζεται. Πολυάριθμες φυλές μιγάδων παρεμβάλλονται στα όρια αλλόφυλων λαών. 30.000 χρόνια πριν η φυσική ιεραρχία ανασυστήνεται στο Βορρά από τους γιούς των θεών και εν ονόματί τους.
Για πρώτη φορά στην γήινη κλίμακα ο Λευκός Άνθρωπος εισβάλλει στον στίβο της Ιστορίας. Στο πλήρωμα του χρόνου το υπέροχο γένος των Αρίων υποφώσκει στον ορίζοντα του Πολιτισμού και κατερχόμενο από τις βόρειες πεδιάδες της Ευρώπης σφραγίζει την πνευματική του υπεροχή δημιουργώντας το Έργο Τέχνης. 20.000 έτη πριν ο Άριος έχει ανασυστήσει την πυραμίδα του πολιτισμού του με την ανάμνηση των θεών και με ηγέτες τους Ημιθέους απογόνους τους. Θεϊκό Ιερατείο, Διδάσκαλοι και Ταγοί, Αγωγή και Παράδοση, Παιδεία, Γνώση και Επιστήμη, Θρησκεία, Πόλις. Ο Ζευς ξαναζεί, ο Απόλλων επιστρέφει, ο Προμηθεύς είναι παρών, παραστάτης και σύντροφος του ηλιακού ανθρώπου στην ανηφορική του πορεία προς τη δημιουργία, στην ανάταση της ψυχής του και στην καινούρια αναζήτηση της κοινωνίας του Ουρανού.
12.000 έτη πριν, οι τέσσερεις φυλές του ανθρώπινου είδους, οι ανερχόμενοι Λευκοί του Βορρά, οι Κίτρινοι της Ανατολής, οι Μαύροι του Νότου και οι Κόκκινοι της Δύσης, έκαστος με τα Ιερά του Κέντρα, σε ισχυρή ή ασθενή επαφή με το Θεϊκό Ιερατείο, αυθεντικό φορέα της Παράδοσης, σφραγίζουν με την παρουσία τους τον ανατέλλοντα Άριο Πολιτισμό. Δίπλα τους, κυρίαρχο μιγαδικό φύλο στην λεκάνη της Μεσογείου και της Μεσοποταμίας οι Σημίτες. Γύρω τους μια πλειάδα εκπροσώπων των κατώτερων επιμειξιών του είδους απλώνεται. Μιγάδες και Ανθρωπίδες, τα εκφυλισμένα ευρήματα της Παλαιοντολογίας και της Ανθρωπολογίας συμπληρώνουν τους ελλείποντες κρίκους της αλυσίδας της εξέλιξης.
Γυρίζει ο κύκλος των καιρών. Και 11.000 χρόνια πριν νέες καταστροφές απειλούν το ανθρώπινο γένος και τον πολιτισμό του. Με την οριστική απόσυρση των παγετώνων της Βουρμίου το θερμό Ατλαντικό ρεύμα του Κόλπου πλημμυρίζει για πρώτη φορά τις βόρειες θάλασσες. Η αιφνίδια επιτάχυνση της τήξης των παγετώνων οδηγεί σε κατακλυσμιαία φαινόμενα και απότομη ανύψωση της θαλάσσιας στάθμης. Η συντέλεια καταγράφεται ως ο δεύτερος κατακλυσμός του Δευκαλίωνος, του Νώε ή του Όσιρι, όπου διαπλέκεται ο μύθος με την ιστορία. Οι ωκεανοί ανυψώνονται περίπου στην στάθμη που διατηρούνται μέχρι σήμερα, ρουφώντας την γη της Ποσειδωνίας, που χάνεται για πάντα. Η έρημος Σαχάρα αποκαλύπτεται. Η επίδραση των νερών επιφέρει τεράστιες αναστατώσεις, ηφαιστειακές εκρήξεις, όπως της Θήρας, μεταμορφώσεις του γήινου φλοιού, πελώρια παλιρροϊκά κύματα που καταστρέφουν παράλιες πολιτείες. Η πρωτοπατρίδα Θούλη χάνεται οριστικά μέσα στους αιώνιους πάγους. Ο Σήμ, ο Χάμ και ο Ιάφεθ συμβολίζουν την μετακατακλυσμική διάσταση των φυλών στην λεκάνη της Μεσογείου: του Μιγάδα Σημίτη, του τελευταίου Ατλάντειου φυλετικού κατασταλάγματος, από τον Μαύρο Χάμ, έσχατο κατάλοιπο της Λεμούριας εποχής, και τον Άριο Ιαπετό. Ο ανθρώπινος πολιτισμός αλλοιώνεται ριζικά. Το Ιερατείο κατακερματίζεται διασπώμενο στα ιερά κέντρα. Αίγυπτος, Βρετάνη, Σκανδιναυΐα, Θιβέτ, Αβησσυνία, Μεξικό ανασυνθέτουν τα απομεινάρια της Παράδοσης. 11.000 χρόνια πριν, μέσω των αναμορφωμένων ιερατείων, η Παράδοση έχει χάσει οριστικά την ενιαία της ταυτότητα. Το πρωταρχικό αυτό σχίσμα της Παράδοσης, που βεβαιότατα πολλές φορές συνέβη και σε παλαιότερες περιόδους κρίσης του Ανθρώπινου Πολιτισμού, χαρακτηρίζει την βραδεία μετάβαση από την ύστερη φάση του Ατλάντειου πολιτιστικού κύκλου, την Σημιτική, στον νέο Άριο πολιτιστικό κύκλο. Από τότε οι Μυθολογίες των Λαών είναι η ενεργός υπεριστορική συνείδηση του ανθρώπινου γένους.
11.000 έτη πριν ένας νέος πολιτιστικός κύκλος ανοίγει, που φέρνει ως λαμπρό πρωταγωνιστή στο προσκήνιο της ανθρώπινης ιστορίας τον Άριο. Από τις κρύες πεδιάδες της Βόρειας Ευρώπης και την Σκανδυναυΐα οι Άριοι εξαπλώνονται ώς τις ακτές του Ατλαντικού και τις Βρετανικές νήσους, συγκροτώντας το πρώτο κυρίαρχο φύλο, τους Κέλτες. Το κελτικό Δρυΐδικό Ιερατείο στην Ιρλανδία και την Βρετάνη είναι ένα κέντρο αυθεντικής Βόρειας Παράδοσης, που συστήνει μια φυλετική κοινωνία σύμφωνα με τα αρχέγονα πρότυπα. Ένας δρυίδης μύστης, ο Ράμ, που το όνομά του σημαίνει Κριός, γίνεται ο πνευματικός και πολιτικός ταγός των Αρίων κατά την πρώτη ιστορική εξόρμησή τους προς Ανατολάς για την ανάκτηση του ζωτικού χώρου που θα γίνει το λίκνο του Αρίου Πολιτισμού.
Ο Ράμ σύμφωνα με την παράδοση χρησιμοποιεί το βαλανίδι σαν φάρμακο κατά της λέπρας, ασθένειας που μεταδόθηκε από τους Μαύρους. Έτσι σώζει τους Κέλτες από τον αφανισμό, επισύροντας τον φθόνο των πανίσχυρων ιερειών των μητριαρχικών Προ-Αρίων ιερατείων και εξαναγκάζεται σε εκπατρισμό ακολουθούμενος από τους τολμηρότερους σκληροτράχηλους πολεμιστές, ενσάρκωση του ηρωικού πνεύματος της φυλής στον δρόμο προς την κατάκτηση της Ευρώπης και της Ασίας. Μετά από χρόνους περιπετειών οι Άριοι πολεμιστές φθάνουν στην Θράκη εκδιώκοντας τα κόκκινα, μαύρα και μιγαδικά φύλα που συναντούν.
Η ανάμνηση της μάχης των Αρίων από την Ιταλική χερσόνησο έως την Μαύρη θάλασσα κατά των Ατλάντειων φυλετικών υπολειμμάτων Ακκαδίων και Τουρανίων μνημονεύεται από τον Πλάτωνα. Ο Ράμ ιδρύει στην νότια και ανατολική εσχατιά της Ευρώπης, την Θράκη, της οποίας το πρώτο όνομα κατά τον Στράβωνα είναι Αρία, ένα ιερό κέντρο, μια έπαλξη της Βόρειας Παράδοσης, που μέλλει να γίνει στις επόμενες χιλιετίες ο αυθεντικότερος εκφραστής της ηλιακής γνώσης μέσω των μυστηρίων του Ορφισμού. Εκεί ο Ράμ ως Ορφέας, που δεν ενσαρκώνει απλώς πρόσωπο αλλά αρχή, γίνεται ο ιεροφάντης και μυσταγωγός του νεόφυτου Αρίου Κέντρου, που 12 χιλιετίες πριν από σήμερα υπάρχει ήδη στην Ελληνική χερσόνησο. Ο κλάδος των Κελτών που εξαπλώνεται περί την Θράκη θα αποτελέσει το υπόστρωμα των Ελληνικών φύλων της ιστορίας. Ο Ράμ συνεχίζει την πορεία προς Ανατολάς και στον Καύκασο εγκαθιδρύει ένα Άριο βασίλειο.
Βαθμιαία η διασπορά των Αρίων προς την Ινδία και το Ιράν διαχέει την Βόρεια παράδοση. Δύο νέα κέντρα αυθεντικής παράδοσης δημιουργούνται στα οροπέδια του Ιράν και του Παμίρ. Ανατολικά οι Άριοι συναντούν την κίτρινη παράδοση των Μογγόλων, που αντλεί από το ιερό κέντρο του Θιβέτ. Χρειάζονται τρείς χιλιετίες και μακρός αγώνας εναντίον των Δραβιδών, κυρίαρχων της Ινδίας, για να κρυσταλλωθεί πριν 9 χιλ. έτη μια τεράστια Αρία αυτοκρατορία, που με πρωτεύουσα την μυθική Άσγκαρντ για την Ινδική ή Σαμπαλά για την Θιβετιανή παράδοση, όπου χτυπά η καρδιά της Γης, περιλαμβάνει όλη την Ινδία και εκτείνεται ώς την έρημο Γκόμπι και το Θιβέτ.
Ένας Ράμ που φέρει το ιερατικό όνομα Ζαρατούστρα είναι ο κορυφαίος Ιεροφάντης, Διδάσκαλος και Ταγός. Αλλάζει τον ιερατικό τίτλο του σε Λάμ, που σημαίνει Αμνός, ανασυστήνει τις Επιστήμες, Αριθμολογία, Γεωμετρία, Μουσική και Αστροσοφία και θέτει τα θεμέλια των παραδοσιακών τεχνών της Μαντείας, της Μαγείας και της Αλχημείας, που έκτοτε διαχέονται στους αιώνες για να συναντήσουν την εποχή μας. Η Επιστήμη, η Τέχνη, η Αγωγή, η Παιδεία, η Θρησκεία όπως διασώζονται στις θεμελιώδεις αρχές τους μέχρι τις μέρες μας οφείλουν τις καταβολές τους στην θαυμάσια αυτή μορφή απεσταλμένου θεουργού, που όντας σε διηνεκή, αείρροη επαφή με τον Ουρανό καθίσταται ο προπάτορας του Αρίου Πολιτισμού. Ο Ζαρατούστρα ως Ορφέας, Λάμα, Ρά ή Ερμής μεταλλάσσει την Αρία Παράδοση σε Μυθολογία των Αρίων Λαών. Η Ριγκ-Βέντα και το έπος Ραμαγυάνα εξιστορούν τον θρύλο του Ράμ-Ζαρατούστρα και του Ινδικού Πολιτισμού. Οι Ινδοάριοι καθίστανται το δεύτερο Άριο φύλο που εγκαθίσταται στον στίβο του πολιτισμού. Στις επόμενες τρείς χιλιετίες το πλήθος των λαών που διασπείρεται επί γης συνθέτει το φυλετικό αμάλγαμα της ανθρωπότητας που απαντάται στην αυγή της Ιστορίας, όπως την εννοεί η συμβατική επιστήμη. Βρισκόμαστε ήδη στα 4500 π.Χ.
Το ύψος της πολιτιστικής δημιουργίας κάθε λαού είναι ανάλογο της καθαρότητας και ομοιογένειας του φυλετικού του υποστρώματος και της βαθμίδας που έχει κατακτήσει στην υποστατική κλίμακα, αφομοιώνοντας μια Παράδοση σε αείρροη επικοινωνία με το Ιερατείο, από όπου η παράδοση αυτή εκπορεύεται. Η Παράδοση προσδιορίζει την ταυτότητα και την συνείδηση του λαού μέσω των οποίων αυτός καθίσταται υποκείμενο ιστορικών πράξεων, δηλαδή πράξεων που υπερβαίνουν την αναγκαιότητα της βιολογικής ζωής.
Ένας Πολιτισμός που αποκόπτει τον ζείδωρο λώρο που τον συνδέει με την Παράδοση καταρρέει και ισοπεδώνεται γινόμενος πεπλατυσμένη θρησκεία. Εφεξής, η θρησκεία καθίσταται η σαρκοφάγος, η κιβωτός που περιφέρει το ταριχευμένο πτώμα του εκπεσόντος πολιτισμού στο πέλαγος της ιστορίας. Η πολιτιστική δημιουργία επιζητεί το γονιμοποιό ύψος, η θρησκευτική λατρεία την άγονη επιφάνεια.
Έξι χιλιετίες πριν ένα πλήθος λαών από την ΒΔ Ευρώπη έως τα οροπέδια του Ιράν, του Παμίρ και του Θιβέτ αγωνίζεται για κυριαρχία και υπεροχή. Εν τούτοις ο ευρύτερος ζωτικός χώρος συνάντησης των τριών ηπείρων, το σταυροδρόμι Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, η επονομαζόμενη Εγγύς Ανατολή γίνεται το πεδίο της σύγκρουσης των δύο πολιτιστικών θεωρήσεων, της μιγαδικής Σημιτικής με τις Ατλάντειες καταβολές μέσω της Ακκάδιας επιμειξίας της και της αυθεντικής Αρίας. Η σύγκρουση αυτή υπό ποικίλες μορφές διαρκεί έως τις ημέρες μας. Μια σειρά λαών έκαστος σε ζείδωρη επικοινωνία με ένα αντίστοιχο Ιερατείο καθίστανται διαδοχικά οι φορείς της ατελεύτητης διαμάχης, λαμβάνοντας εκατέρωθεν την σκυτάλη χάριν της μιάς ή της άλλης πολιτιστικής έκφανσης. Πέριξ της γεωπολιτικής λεκάνης όπου συμβάλλουν και αναδεύονται τα φυλετικά ρεύματα και διεξάγεται η σύγκρουση των πολιτισμών, οι εκπρόσωποι των τεσσάρων γηίνων φυλών εκπληρώνουν τον λόγο της ιστορίας, έκαστος σύμφωνα με την εξελικτική του βαθμίδα. Στην Ευρώπη τα νεαρά Κελτικά φύλα εξαπλώνουν την Βόρεια παράδοση. Στην Αφρική οι Μαύροι παρακμάζουν και εκφυλίζονται. Οι Κόκκινοι ηττώνται στην Μεσόγειο και, χάνοντας την επαφή με το Ιερατείο της Αιγύπτου, συρρικνώνονται. Στην Αμερική το Τουρανο-τολτεκικό φύλο των Ολμέκων συντηρεί τα κατάλοιπα του λαμπρού Τολτέκικου Πολιτισμού χωρίς όμως δημιουργική πνοή, αποκομμένο από τις πηγές της αυθεντικής παράδοσης, της οποίας διατηρεί την μνήμη στο πρόσωπο του λευκού θεού Κοετζαλκοάτλ. Στην Ασία οι Μογγόλοι ηττημένοι από την Άρια αυτοκρατορία των Ράμ στρέφονται προς την αχανή Κίνα, όπου θα δημιουργήσουν στο μέλλον ένα αυτοτελή Σινικό πολιτισμό. Στην γεωπολιτική λεκάνη της Μεσογείου οι δύο πολιτισμοί ανταγωνίζονται με τους φορείς τους στον στίβο της Ιστορίας συμπυκνώνοντας τις δύο αντίστοιχες εκφάνσεις της Παράδοσης, όπως αυτές αποκρυσταλλώθηκαν μετά το σχίσμα στα αντίστοιχα Ιερατεία. Την Αρία Παράδοση εκπροσωπούν τα Ιερατεία της Βρετάνης, της Θράκης, του Ιράν και του Παμίρ. Την Σημιτική τα Ιερατεία της Αβησσυνίας και της Αιγύπτου, που αντλούν από την μαύρη και κόκκινη παράδοση των Ακκαδίων της Ατλάντειας εποχής. Ο Ράμ και ο Ορφέας γίνονται στην Αίγυπτο Ρά και Ερμής Τρισμέγιστος, μείγμα Αρίας και Ατλάντειας σοφίας, αλλά αργότερα Αβραάμ και Μωυσής.
Περί το 5.000 π.Χ. Θρακικά και Πελασγικά φύλα, Έλληνες Άριοι, είναι κυρίαρχα στην Ελλάδα και το Αιγαίο υπό την επιρροή του Βόρειου Ιερατείου της Θράκης του Ορφέα, του Απόλλωνος και του Διόνυσου. Η νήσος Κρήτη είναι ο τόπος συνάντησης των δύο φυλετικών και πολιτιστικών κόσμων. Αντίστοιχα σημιτικά φύλα είναι κυρίαρχα στην Μεσοποταμία και την Αίγυπτο, ενώ Σημίτες νομάδες διατρέχουν τις Αραβικές ερήμους. Ο Ινδικός πολιτισμός της αυτοκρατορίας των Ράμ παρακμάζει μετά 2 χιλιετίες ζωής υπό την πίεση της πλημμυρίδας των μαύρων Δραβιδών από τον νότο και των Τουράνιων υπολειμμάτων από Δύση και Βορρά. Η νέα κάθοδος των Αρίων γίνεται με δύο κλάδους. Από την Ινδία προς την Αραβία με παράλια διαδρομή και από την Περσία προς την Μεσοποταμία. Οι Τουράνιοι του Ιράν και οι Μεσοποτάμιοι Σημίτες απωθούνται προς τον νότο ενώ οι Άριοι καθίστανται κυρίαρχοι, πλάθοντας το τρίτο Άριο φύλο της ιστορίας, τους Ιράνιους. Τα υπολείμματα των Τουρανίων ανασυστήνουν την τελευταία έκλαμψη του Τουράνιου ατλαντικού πολιτισμού στην έξοδο της Μεσοποταμίας. Είναι ο λαμπρός Σουμέριος πολιτισμός της συμβατικής ανάγνωσης της ιστορίας, που βρίσκεται υπό την σκέπη του αυθεντικού Αρίου Ιράνιου Ιερατείου. Οι Σουμέριοι, που τόσο ανεξήγητα για τους ιστορικούς εμφανίζονται στο προσκήνιο της ιστορίας με τον τόσο εξελιγμένο πολιτισμό τους και την άγνωστη φυλετική προέλευση, δεν είναι ούτε Σημίτες ούτε Άριοι παρά οι Τουράνιοι φορείς μιας έσχατης αναλαμπής του Ατλάντειου πολιτισμού. Απωθούμενοι οι Σημίτες της Μεσοποταμίας προς το Νότο συμπιέζουν τον άλλο κλάδο των Αρίων που εξαπλώνεται στην Αραβία. Εκεί, μετά μακρό αγώνα οι Άριοι συντρίβονται από τους νομάδες Σημίτες. Από την αφομοίωση των Αρίων υπολειμμάτων στις Αραβικές ερήμους ένα νέο φυλετικό καταστάλαγμα κρυσταλλώνεται. Και ιδού οι Εβραίοι ενσκήπτουν στο προσκήνιο της ιστορίας, όπου λίγο αργότερα μέλλει να αναλάβουν τα σκήπτρα. Ο γενάρχης Αβραάμ είναι παρών. Από τους ίδιους κατερχόμενους προς τη Δύση αυτούς Σημίτες προέρχονται οι Φοίνικες αλλά και οι Ποιμένες ή Υκσώς, που περί το 2500 π.Χ. καταλαμβάνουν για πρώτη φορά την Αίγυπτο, στην οποία δεσπόζει ένα Ακκάδιας προέλευσης Ιερατείο υπό την σκέπη του Αριο-Άτλαντα μιγάδα θεουργού Ερμή ή Θώθ, οδηγώντας τον πολιτισμό της στην παρακμή.
Τρεις χιλιετίες π.Χ. ο Σουμέριος Πολιτισμός, αφού αποτέλεσε εκπομπό γνώσης και παράδοσης για το αμάλγαμα λαών της γεωπολιτικής λεκάνης της Μεσοποταμίας, οδεύει στην παρακμή του. Οι κληρονόμοι του είναι μιά σειρά λαών Σημιτικών, Αρίων και Μιγάδων που μάχονται για κυριαρχία. Ακκάδιοι, Βαβυλώνιοι, Ασσύριοι, Χετταίοι, Μήδοι, Πέρσες, Φοίνικες λαμβάνουν διαδοχικά τα σκήπτρα της πολιτιστικής ηγεμονίας στην περιοχή γεννώντας μια νέα ιθύνουσα τάξη, που βαθμιαία αλλοιώνει το χαρακτήρα του υπερκείμενου Ιράνιου Ιερατείου, που υποκύπτοντας στη φυλετική επιμειξία νοθεύει την Αρία παράδοση με Σημιτικά στοιχεία. Σε αντίθεση, το Ινδικό Ιερατείο διατηρεί την φυλετική του καθαρότητα, παρά την νέα εισβολή των Δραβιδών που ανακτούν όλη την Ινδία, μέσω του συστήματος των καστών και της Βραχμανικής θρησκείας. Ο Ινδικός Πολιτισμός ωστόσο, χωρίς Άριο υπόστρωμα, αποθνήσκει οριστικά.
Στην Αίγυπτο ένα ισχυρό Σημιτικό Ιερατείο βρίσκεται σε απόλυτη αντιστοιχία με το φυλετικό υπόστρωμα και την παράδοση του Λαού που κυβερνά. Έτσι από το 4000 π.Χ. η Αίγυπτος γίνεται όχι μόνον ο διαχειριστής των Ατλάντειων προκατακλυσμιαίων πολιτιστικών μνημείων, της Σφιγγός και των Πυραμίδων αλλά και ο νέος πόλος άνθησης ενός λαμπρού πολιτισμού, που τα ίχνη του παραμένουν ανεξίτηλα έως σήμερα. Η Αίγυπτος, λαμβάνοντας τη σκυτάλη από τους πολιτισμούς που περιέπεσαν σε παρακμή, τον Ινδικό που εκφυλίστηκε σε Βραχμανική θρησκεία και τον Σουμέριο που καταλύθηκε από τον σημιτικό περίγυρο της Μεσοποταμίας, δημιούργησε με τις δυναστείες των Φαραώ ένα θεοκρατικό πολιτισμό που εδέσποσε στην ιστορία για 2000 χρόνια, κυριάρχησε από την Κρήτη έως την Αραβία και προετοίμασε την μέλλουσα εποχή. Ήδη περί το 2000 π.Χ. η ανερχόμενη έβδομη και ύστερη ατλάντεια φυλή, η Εβραϊκή, η νέα δυναμική έκφανση του μιγαδικού Αριοσημιτικού φυλετικού υποστρώματος σε επαφή με τα υπολείμματα του μαύρου ιερατείου της Αβησσυνίας, διαβρώνει την Αιγυπτιακή παράδοση και μεταλλάσσει ριζικά τον Αιγυπτιακό πολιτισμό. Η εξέχουσα μορφή του θεουργού Μωυσή συνταράσσει το Ιερατείο και την ιθύνουσα τάξη της Αιγύπτου και προωθεί στο προσκήνιο της ιστορίας την Ιουδαϊκή θρησκεία και τον Εβραϊκό Λαό, προβάλλοντας το υπεριστορικό αίτημα της αναγνώρισής του ως περιουσίου λαού του Θεού. Η αείρροη κοινωνία του Ουρανού που διακονούν οι μεγαλοφυείς Ιερείς του Άμμωνος μεταπλάθεται από την Ιουδαϊκή φύση σ᾿ έναν ένθεο υλισμό. Έκτοτε η ιστορία ελίσσεται περί την κατίσχυση ή την υποχώρηση του υπεριστορικού αυτού αιτήματος. Ο Μωσαϊκός νόμος και η Ιουδαϊκή θρησκεία είναι η έκφανση του πολιτισμού του Εβραϊκού λαού έως την εποχή της έλευσης του Χριστού. Βαθμιαία το ιερό κέντρο της Σημιτικής παράδοσης μετατοπίζεται από την Μέμφιδα και τις Θήβες προς την Ιερουσαλήμ.
Την ίδια εποχή μια αντίρροπη έκφανση του πολιτισμού γεννιέται και ανθοφορεί στο Νοτιο-Ανατολικό άκρο της Ευρώπης. Υπό την αυθεντική παράδοση του Ορφισμού το Θεϊκό Ιερατείο της Θράκης γονιμοποιεί το Άριο φυλετικό υπόστρωμα ενός λαού ώριμου πλέον να εγκατασταθεί στο θέατρο της Ιστορίας. Είναι ο λαός των Ελλήνων, το τέταρτο Άριο φύλο, που μέλλει να λαμπρύνει το πάνθεο του πολιτισμού με την αρτιότερη έκφραση πολιτιστικής δημιουργίας που ανέπτυξε ώς σήμερα η Αρία Φυλή. Ένας Ορφέας και ένας Λαός καθιστούν την Ελλάδα ομφαλό της γης και δημιουργούν τον Μυθικό πολιτισμό μέσα από τον οποίο ο κύκλος των Θεών και των Ηρώων επιστρέφει.
Έκτοτε, 2 χιλιετίες πριν τον Χριστό το εκκρεμές της Ιστορίας πάλλεται μεταξύ των αντιθέτων πόλων. Ορφέας ή Μωυσής, Μύθος ή Γιαχβέ, Αθήνα ή Ιερουσαλήμ, Εβραίος ή Άριος, Πόλις ή Συναγωγή.
Η αέναη αυτή διαμάχη που διεξάγεται στην γεωπολιτική λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου, στην θάλασσα που σμίγει τρείς ηπείρους, Ευρώπη, Ασία και Αφρική, αποτελεί 4000 χρόνια τώρα την ερμηνευτική κλείδα της Ιστορίας και του Πολιτισμού.
Αυτή είναι η ιστορία του Αρίου Ανθρώπου όπως την διηγείται η Παράδοση. Χωρίς το σκοτεινό πέπλο που της φόρεσε η εγκλωβισμένη στην αφελή της οίηση συμβατική επιστήμη. Η επιστήμη, που θα συνεχίσει να προσδιορίζει την εμφάνιση του Έμφρονος Ανθρώπου, του Homo Sapiens όπως τον αποκαλεί, ως προϊόντος εξελικτικής διαδικασίας 30.000 χρόνια πριν από σήμερα, διδάσκοντας πως ο ρωμαλέος Κρό-Μανιόν είναι ίσως ο Λευκός μας πρόγονος, ο ανώτερος Τσουκουτιέν ο αντίστοιχος Κίτρινος, ο δε Γκριμάλντι ο ύστερος Μαύρος. Η επιστήμη, που στην παιδικότητά της αναζητεί τα ίχνη του Ανθρώπινου Σώματος σε μιά Γη που κρατά καλά κρυμμένα τα μυστικά της, ενώ περιφρονεί βαθειά τα ανεξάλειπτα στον αιώνα ίχνη του Ανθρώπινου Πνεύματος που κομίζει ο μυστικός λόγος της παράδοσης διά του Μύθου.
Η συμβατική επιστήμη, που στην παιδικότητά της θα συνεχίσει να θεωρεί την ασημάντου χρονικού εύρους εποχή μας ως ανώτερη τεχνολογικά και πολιτιστικά από κάθε προηγούμενη, επειδή αγνοεί τον λόγο της και πορεύεται χωρίς ενόραση, μακράν του Όντος και δίχως μέθεξη ψυχής.
Οι δύο Ουσίες του Σύμπαντος, η Θέα και η Ύλη,
συντήκονται επί Γαίας στην Θεο-Ύλη, άλλως Θούλη
Η Θούλη είναι η υπερβόρεια μυθική κοιτίδα των Αρίων. Αναφορές της Θούλης υπάρχουν σε όλα τα Άρια μνημεία του λόγου, από τις Βέδες, την Ζεντ Αβέστα, την Ραμαγυάνα και τους θρύλους των Βίκινγκς έως τον Πλάτωνα και τον ποντοπόρο Πυθέα τον Μασσαλιώτη. Η Θούλη ως πρωτοπατρίδα του Αρίου ανθρώπου μετελαμπάδευσε το πολιτιστικό φως μέσω των Ταγών και των Διδασκάλων της τόσο στον Ευρασιατικό χώρο όσο και την Ατλαντίδα και αποτελεί την κυβερνώσα χώρα για την παρούσα κοσμική περίοδο. Τούλα σημαίνει Ζυγός, ετυμολογία αναγόμενη στο ομώνυμο σημείο του ζωδιακού κύκλου – το έβδομο, το οποίο αποτελεί κατά τους νεωτέρους φορείς της παράδοσης το σημείο μεταβάσεως από τον μακρόκοσμο στον μικρόκοσμο. Κατά την περίοδο της Θούλης και του Αρίου πολιτισμού συνεπώς έχουμε πλήρη αρμονίαν ύλης και πνεύματος, με τον άνθρωπο απερχόμενο και αποκτώντα αυτοσυνείδηση και αυτογνωσία. Η δραστηριοποίηση του Λόγου, αντίστοιχη προς τον Ερμή-Wotan, είναι η επιστρέφουσα στο Όν αυτογνωσία του ανθρώπου.
Ανάλογη θεωρείται και η πορεία των υπολοίπων οντοτήτων του κόσμου. Ο Ζυγός, από όπου και απορρέει ο έμμεσος καθορισμός και προορισμός της Θούλης, αντιστοιχεί στον Ήφαιστο. Κατά τον μύθο των Πλειάδων ο ουράνιος ή σαπφείρινος Ζυγός αποτελεί δημιούργημα του Εριχθόνιου, τέκνου του Ηφαίστου συρομένου από τέσσερεις ίππους που αντιστοιχούν στα τέσσερα βασικά στοιχεία της δημιουργίας, τις τέσσερεις ομάδες του ζωδιακού κύκλου και τις τέσσερεις αυθεντίες που κατοικούν στην Θούλη ως εκδηλωμένη Τετρακτύς. Έμμεσα μέσα στον μύθο του Εριχθόνιου ανακλάται η επαγωγή των παραδοσιακών στοιχείων από το ένα κέντρο στο άλλο.
Ο πολικός χαρακτήρας της Θούλης είναι εμφανής τόσο στην εξωτερική όσο και στην εσωτερική της ιστορία και αποτελεί κύριο χαρακτηριστικό της τόσο μακρινής όσο και κοντινής αυτής Πρωτοπατρίδας. Κύριο έμβλημά της είναι η Σβάστικα, λέξη που προέρχεται εκ των σανσκριτικών swa-asti ελληνιστί ευ-εστί, ήτοι η αγαθότης οντότητος με ηλιακό έκτυπο. Συμβολίζει την αέναη κίνηση περί τον πόλον, περιγράφει το μυστήριο του πόλου και απεικονίζει τις 4 αυθεντίες και τα 4 στοιχεία. Η αρχετυπική εικόνα παριστάνει την Σβάστικα ως μία τετράδα φλογών καθέτων ανά δύο και ομορρόπων η δε γεωκεντρική αντιστοιχία δείχνει έκαστο κεκαμμένο σκέλος να έχει αρμονικό λόγο προς το ορθό.
Η αντιστοιχία της Σβάστικας προς τον Πολικό αστέρα αναφέρεται απερίφραστα στην ινδουιστική παράδοση. Στις αρχαίες παραδόσεις ήταν σύμβολο εν γένει υπάτων αρχών, όπως του Διός-Οdin και του Απόλλωνος-Βaldur, ενώ στην Κίνα επί αυτοκράτειρας Wu αναγνωρίζεται ως έμβλημα του Ηλίου και ύπατο σύμβολο. Η Σβάστικα παρελήφθη και από τον Άριο Χριστό αλλά δια μέσου της καβαλιστικής παράδοσης εξαφανίζεται. Η κάθοδος των Αρίων φύλων από τον βορρά χρονολογείται από την περίοδο της μεταπτώσεως του γήινου άξονος περιστροφής κατά την σύλληψη της Σελήνης στο γήινο πεδίο βαρύτητας, 165 χιλιετίες περίπου πριν την εποχή μας.
Ο νόστος της Θούλης ελλοχεύει στο φυλετικό αρχέτυπο των Αρίων και εμμέσως σε όλες τις μυθολογικές και τις μυητικές αναφορές τους. Ο υπερβόρειος Απόλλων επιστρέφει κάθε χρόνο στην Δήλο από την Θούλη. Επιστρέφων εξοκείλει στην Βραώνα, όπου και ανεγείρεται ιερό προς τιμήν της αδελφής του Αρτέμιδος. Ως Έσχατη Θούλη αναφέρεται η σημερινή Νορβηγία, που είναι έδρα πνευματικής δυνάμεως. Το λευκό χρησιμοποιείται από κοινού στην παράδοση ως σύμβολο αρχετυπικού χαρακτήρα, όπως Λευκά όρη, Λευκή νήσος, ο Αλφ-ειός ποταμός (alb-, albino = λευκός, κοινή ΙΕ ρίζα) διά του οποίου ο ηλιακός ήρως Ηρακλής καθαίρει κι εκπλύνει την κόπρον του Αυγείου κ.ο.κ. . Ο λευκός θεός των Αζτέκων Κοετζαλκοάτλ ιδρύει την πόλη Τούλα (Θούλη) στο Γιουκατάν εις μνήμην της απολεσθείσας πρωτοπατρίδας ονομαζόμενης Ατζλάν. Έτσι η Ατλάντεια παράδοση δεν είναι παρά αντικατοπτρισμός της Υπερβορείας.
Ώστε ο Άριος δικαίως αναπολεί. Μέλλον μας είναι η αιώνια επιστροφή στο αρχέγονο υπερβόρειο παρελθόν μας.
