Χρόνο με τον χρόνο οι διεστραμμένοι ξεσαλώνουν όλο και περισσότερο. Και παράλληλα το κλίμα γενικής – και κυρίως καθεστωτικής – όχι απλώς ανοχής αλλά και επισήμου ευνοίας και, ανοιχτής πια, υπέρ του κιναιδισμού, υποστηρίξεως γίνεται πιο ισχυρό, απόλυτο, καθολικό και ανενδοίαστο!
Φέτος ξεπέρασε κάθε προηγούμενο η επισημότητα της παρουσίας των πολιτικών δυνάμεων του κοινοβουλίου στο αισχρό πανηγύρι επιδειξιμανίας που αποκαλείται «gay-pride»! Τα κόμματα της συμφοράς είχαν τοποθετήσει επίσημα περίπτερα, μοίραζαν φυλλάδια και ένας εσμός από πρωτοκλασάτα στελέχη των κομμάτων, βουλευτές (και υπουργοί ακόμη) φρόντισαν να επιδείξουν εμφατικά την παρουσία τους εκεί, να φωτογραφηθούν με πλατιά χαμόγελα «υπερηφάνειας», χαριεντιζόμενοι και σαλιαρίζοντας με διάφορους(ες) περσόνες του τύπου που ο λαός συνήθιζε να αποκαλεί «ντιγκιντάνγκες»…
Ασφαλώς η παρουσία των αριστερών σ’ αυτές τις παρελάσεις της ανωμαλίας και κυρίως η παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, ως φορέως που κληρονόμησε την πολιτική παράδοση του παλαιού λεγομένου «ευρωκομμουνισμού», ως κόμματος-πυρήνος, δηλαδή, του πολιτισμικού μαρξισμού, ουδόλως εκπλήσσει. Η συνομοταξία των «ΛΟΑΤΚΙ» ήταν άλλωστε προ πολλού μία εκ των επισήμων συνιστωσών του… Στα χρόνια που βρέθηκε να ασκεί την τυπική εξουσία (διότι την άτυπη «πολιτισμική» εξουσία, αυτή η «χαβιαροαριστερά» την ασκούσε τουλάχιστον από το 1974 και μετά, μέσω της διαχύσεως των διαστροφικών δογμάτων της σ’ όλη την κοινωνία, ακόμα κι αν τα κόμματα που την εξέφραζαν λάμβαναν κάτω του 3%) φρόντισε να προωθήσει δραστικά την gay ατζέντα, με αποκορύφωμα την καθιέρωση στα σχολεία όλων των βαθμίδων της «θεματικής εβδομάδας» στην οποία η βασική καινοτομία και το επίκεντρο ήταν η προσπάθεια αποδομήσεως των «στερεοτύπων του φύλου», η αναφορά σε «κοινωνικό φύλο» και η αναγνώριση του φύλου ως ρευστής «κοινωνικής κατασκευής» που επιδέχεται διαφοροποίηση βάσει επιλογής!!!
Κοντά σ’ αυτούς, έντονη ήταν η παρουσία στην αισχρή παρέλαση και του κλεπτο-ΠΑΣΟΚ που φροντίζει να ενσωματώσει όσα περισσότερα από τα συμβολικά στοιχεία «πολιτικής ορθότητας» μπορεί, στην προσπάθειά του να επιστρέψει δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο μετά το πολυετές μεταμνημονιακό στραπάτσο.
Εκείνοι όμως που ξεπέρασαν του πάντες σε σαλιαρίσματα προς τους «ΛΟΑΤΚΙ» ήταν οι κυβερνώντες της ΝΔ, του κάποτε κόμματος της συντηρητικής «αστικής δεξιάς» και των «νοικοκυραίων»… Που, από κόμμα της δεξιάς εξελίχθηκε σε κόμμα του «μεσαίου χώρου» για να καταλήξει, κατά πώς φαίνεται, στο κόμμα του «οπισθίου χώρου» (των «οπισθογεμών», για να θυμηθούμε μία προσφυή έκφραση του αειμνήστου Στρατηγού Ντερτιλή, περί του θέματος). Άλλωστε διάφοροι θηλυπρεπείς λουκουμάδες με γλυκερές φωνούλες και ευλύγιστες αρθρώσεις αποτελούν πλέον τους πιο αντιπροσωπευτικούς ανθρωπότυπους στελεχών της φιλελέφτ παρατάξεως, η οποία ξεπέρασε τον ΣΥΡΙΖΑ και ως προς τούτο: ο «μοντέρνος», «απελευθερωμένος», και «απροκατάληπτος» πρωθυπουργός να φθάσει στο σημείο να τοποθετήσει σε θέση υφυπουργού άτομο προερχόμενο από άλλο κόμμα με βασικό προσόν που προβλήθηκε κατά την επιλογή του, την δεδηλωμένη ομοφυλοφιλική του ιδιότητα! Επίσης, η ίδια κυβέρνηση εκθέτει σκοπίμως στην δημοσιότητα και προβάλλει με κάθε τρόπο το γεγονός ότι ο σημαντικότερος σύμβουλος του πρωθυπουργού είναι δεδηλωμένος ομοφυλόφιλος και μάλιστα παντρεμένος με άνδρα (!), τον οποίο περιφέρει και επιδεικνύει φωτογραφιζόμενος και δίδοντας συνεντεύξεις όλο «υπερηφάνεια»…
Όλα αυτά αποδεικνύουν ότι η συγκεκριμένη καμπάνια αφορά την επίσημη πολιτική γραμμή της κυβερνώσας ΝΔ, αποτελώντας έκφραση του πολιτικού σχεδίου και του «οράματος» του κόμματος αυτού για την κοινωνία! Ουσιαστικά στα θέματα αυτά η ταύτιση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτη. Άλλωστε, ας μη ξεχνάμε ότι, το κομβικό σημείο που οριοθετεί εναρκτήρια το απόλυτο ξεσάλωμα και την γιγάντωση αυτού του κύματος αισχρουρημάτων, πέραν παντός ορίου αναισχυντίας, απετέλεσε η θέσπιση του νομικού τερατουργήματος ανελευθερίας που είναι πλέον γνωστό ως «αντιρατσιστικός νόμος», ο οποίος ψηφίστηκε επί διακυβερνήσεως των αλήστου μνήμης Σαμαρά-Βενιζέλου. Ο τερατώδης αυτός νόμος (ο οποίος κατ’ ουσίαν παραβιάζει θεμελιώδεις συνταγματικές σταθερές σχετικά με την ελευθερία της εκφράσεως) ασκεί τρομοκρατία και ωθεί σε προληπτική αυτολογοκρισία τους πολίτες, ναρκοθετώντας εμπράκτως κάθε πιθανή κοινωνική εναντίωση ενώπιον της επιθετικής επιβολής κάθε λογής σεξουαλικής διαστροφής, αφού ο οίος αντιδρών μπορεί πολύ εύκολα, με συνοπτικές διαδικασίες, να βρεθεί σιδηροδέσμιος και μόνο αν τολμήσει, σε λεκτικό επίπεδο έστω, να εκφράσει κάποια διαμαρτυρία για τον εκχυδαϊσμό και την επιθετική διαστροφή που κατακλύζει πανταχόθεν τον δημόσιο βίο! Παράλληλα άναψε το πράσινο φως της ενθαρρύνσεως προς τους κάθε λογής κιναίδους να επιδεικνύουν προκλητικώς και να διαλαλούν ανενδοίαστα την «ιδιορρυθμία» τους, γνωρίζοντας οι ίδιοι ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο και ότι αν κανείς στραφεί εναντίον τους θα εξοντωθεί πάραυτα, πολιτικώς, κοινωνικώς και πιθανότατα και ποινικώς!
Ως ενθαρρυντικό στοιχείο μπορεί να εκληφθεί μια πρόσφατη είδηση σύμφωνα με την οποία, κατά την αντίστοιχη «παρέλαση υπερηφάνειας» στην Θεσσαλονίκη, συνέβη να αντιδράσει στο καθιερωμένο πλέον παρελαύνον αίσχος μία παρέα πιτσιρικάδων, εκφράζοντας δυναμική διαμαρτυρία, χωρίς ωστόσο το νεαρό της ηλικίας να αποτελέσει λόγο επιδείξεως επιεικείας εκ μέρους του Καθεστώτος: συνελήφθησαν πάραυτα!
Αντιθέτως σε χώρες που ενδιαφέρονται για την επιβίωση και την ενδυνάμωσή τους, παρόμοιες εκδηλώσεις διαλύονται άμεσα από την αστυνομία όπως συνέβη με το gay-pride που επιχείρησε να διοργανώσει η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα στην Κωνσταντινούπολη. Τους πήρε και τους σήκωσε!
Τις θλιβερές διαπιστώσεις για την κατρακύλα τις έχουμε διατυπώσει κατ’ επανάληψη. Το ερώτημα όμως είναι: γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Δηλαδή, ποια είναι αυτή η μυστηριώδης αφανής δύναμη, η «αόρατος χειρ», που κινεί όλη αυτή την εκστρατεία – διότι περί εκστρατείας πρόκειται – της δραστικής προωθήσεως του κιναιδισμού στην κοινωνία, ή μάλλον στις κοινωνίες, διότι δεν πρόκειται για ελληνική πρωτοτυπία – κάθε άλλο – πρόκειται για διεθνές φαινόμενο, με την Ελλάδα να μην είναι καν η προεξάρχουσα αλλά μάλλον να ακολουθεί τις διεθνείς παρακμιακές τάσεις. Με την εξής σημαντική υποσημείωση: πρόκειται για φαινόμενο που πλήττει, κύρια και δραστικά, τον «Δυτικό» κόσμο!
Και επανέρχεται το καίριο ερώτημα: ποιοι και για ποιους λόγους κινούν αυτή την συντονισμένη παγκόσμια εκστρατεία εκκιναιδισμού; Ποια η σκοπιμότης και ποιο το όφελος που προσδοκούν; Διότι είναι φανερό ότι υπάρχει ενορχήστρωση και συντονισμός στα βήματα που ακολουθούνται με πανομοιότυπο τρόπο σε όλες τις χώρες της «Δύσεως» για την προώθηση της gay ατζέντας (gay κινηματογραφικές ταινίες, gay τηλεοπτικές σειρές, πρωινές “ψυχαγωγικές” εκπομπές και διαγωνισμοί με gay συντελεστές, gay αφιερώματα σε εφημερίδες-περιοδικά, καταιγισμός gay διαφημίσεων, gay νομοθεσία, gay σπουδές στα πανεπιστήμια, κλπ, κλπ).
Αξίζει στο σημείο αυτό να επισημανθεί με την μεγαλύτερη δυνατή έμφαση ότι πρόκειται για μοναδικό φαινόμενο στην παγκόσμια ιστορία των πολιτισμών! Δηλαδή, ότι δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο – ΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ – στην παγκόσμια ιστορία ακόμα και στις εποχές της χειρότερης παρακμής των μεγάλων αυτοκρατοριών του παρελθόντος, κατά το οποίο τόσο η επίσημη εξουσία (οι κρατικοί θεσμοί, η εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία, η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση, ομού) και μαζί όλες οι άτυπες παρα-εξουσίες, τα μέσα μαζικής ενημερώσεως (εξαπατήσεως), οι διανοούμενοι (εντός ή εκτός εισαγωγικών), οι καλλιτέχνες, οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, ΑΠΑΝΤΕΣ (!) να ομονοούν και να έχουν συντονιστεί στην ίδια γραμμή προωθήσεως και επιβολής της σεξουαλική διαστροφής!
Οι περισσότεροι (μαζ)άνθρωποι είναι η αλήθεια ότι συντονίζονται και συμπλέουν με ό,τι συνιστά το ρεύμα του εκάστοτε «πολιτικώς ορθού». Ακόμα και αν στην αρχή έχουν κάποιους ενδοιασμούς, μόλις οσμίζονται την κατεύθυνση του ρεύματος, οι όποιες αναστολές και επιφυλάξεις τους αμβλύνονται και οι ίδιοι προθύμως συντονίζονται και φθάνουν γρήγορα στο σημείο να παπαγαλίζουν τα δόγματα και τα τσιτάτα της ορθοπολιτικής προπαγάνδας. Αρχικώς προσποιούνται ως έναν βαθμό, στο τέλος όμως και μόνο από συνήθεια, διά της επαναλήψεως, πείθονται και οι ίδιοι και ενστερνίζονται τα δόγματα και σε εσωτερικό συνειδησιακό επίπεδο.
Ποιο είναι όμως το αρχικό κέντρο εκπομπής αυτής της εκστρατείας εκκιναιδισμού της «Δύσεως» που επιταχύνει την παρακμή της και πού άραγε αποβλέπει; Ιδού το κρίσιμο ερώτημα.
Μία κάπως απλοϊκή εξήγηση θα ήταν ότι το λόμπυ των ψυχανώμαλων και των σεξουαλικώς διεστραμμένων είναι πολύ ισχυρό, καθώς στον πυρήνα του συστήματος εξουσίας βρίθουν οι κίναιδοι, οι οποίοι είναι αναμενόμενο να ασκούν πιέσεις για θεσμικές αλλαγές και αλλαγές ως προς την εν γένει κοινωνική νοοτροπία επ’ ωφελεία των ιδίων και των ομοίων τους, προκειμένου να εξασφαλίσουν νομιμοποίηση και κανονικοποίηση και της δικής τους διαστροφής.
Μία άλλη πιθανή εξήγηση, σε ένα κάπως βαθύτερο ερμηνευτικό πλαίσιο, έχει να κάνει με τις μεγαλύτερες δυνατότητες χειραγωγήσεως που παρουσιάζονται για την εξουσία όταν το κοινωνικό (και εκλογικό) σώμα απαρτίζεται από θηλυπρεπή άτομα, δέσμια σεξουαλικών παθών και διαστροφών, χωρίς σθένος και μαχιμότητα. Μία κοινωνία κυριαρχούμενη από τέτοια άτομα είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να συγκροτήσει λαϊκή κοινότητα, ούτε μπορεί να αμφισβητήσει μία φαύλη εξουσία και να θέσει φραγμούς αντιστάσεως, ούτε, βεβαίως, μπορεί να πολεμήσει για την ύπαρξη της κοινότητας.
Σε ένα ακόμη βαθύτερο ερμηνευτικό πλαίσιο, τίθεται εν αμφιβόλω η ίδια την διατήρηση της ύπαρξης του κοινωνικού σώματος και τελικώς της λαϊκής κοινότητος καθ’ αυτής, των ευρωπαϊκών εθνών και της λευκής φυλής εν συνόλω. Διότι, αν αυτή η διαδικασία του προωθουμένου εκκιναιδισμού συνεχίσει να κλιμακώνεται, όπως συμβαίνει τις τελευταίες δεκαετίες, η λογική κατάληξη θα είναι, αναποφεύκτως, η βιολογική εξάλειψη των ευρωπαϊκών εθνών, τα οποία έχουν τεθεί στο στόχαστρο! Διότι η σεξουαλική ανωμαλία πλήττει τον ίδιο τον υπαρξιακό πυρήνα της λαϊκή κοινότητος που δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς την φυσική ετερότητα των φύλων, χωρίς την φυσική πολικότητα της διαφορετικότητός των.
Το πρόβλημα ανάγεται λοιπόν σε ζήτημα ανατροπής της οντολογίας του ανθρώπου, σε ατομικό και συλλογικό (κοινωνικό) επίπεδο, καθ’ όσον ο άνθρωπος ως βιολογικό ον και ταυτοχρόνως ως κύτταρο κοινότητος (φυλετικής-βιολογικής και εθνοπολιτισμικής-ιστορικής) εκ φύσεως φέρει την προδιάθεση επιδιώξεως της βιολογικής διαιωνίσεως.
Μόνο τυχαία δεν είναι η άμεση σύνδεση, στην ανθρώπινη φυσιολογία, της ερωτικής επιθυμίας και του σεξουαλικού ενστίκτου με την διαδικασία της βιολογικής αναπαραγωγής. Αυτή η τόσο προφανής πραγματικότητα παραβλέπεται τόσο υβριστικά από τους ψυχοπαθείς θιασώτες της μαζικής αυτοκτονικής παράκρουσης που πλήττει την παρηκμασμένη «Δύση»…
Ωστόσο εσχάτως εμφανίζονται και κάποιες αντίρροπες τάσεις, που δείχνουν σαφώς πιο δυναμικές και ελπιδοφόρες στην δυτικότερη προέκταση της Ευρώπης, στον «νέο κόσμο», στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Για διαφόρους λόγους, τους οποίους θα εξετάσουμε σε άλλο άρθρο, η βορειοαμερικανική κοινωνία, παρά την, παρόμοιου τύπου με της Ευρώπης, παρακμή της, δείχνει εν τούτοις να διαθέτει (σε σύγκριση με την Ευρώπη) πιο υγιείς δυνάμεις και κοινωνικά αντανακλαστικά για να αντιπαλέψουν την κατολίσθηση. Προς αυτή την κατεύθυνση δείχνει, ασχέτως του εν μέρει ισοπεδωτικού χαρακτήρος της, η πρόσφατη απόφαση του ανωτάτου δικαστηρίου των ΗΠΑ για την αναθεώρηση του ομοσπονδιακού νόμου περί της νομιμοποιήσεως των αμβλώσεων, που πλέον περιέρχονται στην δικαιοδοσία της εκάστοτε πολιτείας, με τις περισσότερες πολιτείες, ιδίως τις πολιτείες του Νότου, να τάσσονται αναφανδόν εναντίον της νομιμότητος των αμβλώσεων. Και αυτό αποτελεί μόνο την κορυφή του παγόβουνου, διότι, μαζί με το (αμφιλεγόμενο) ζήτημα των αμβλώσεων, τα αντίπαλα στρατόπεδα συγκρούονται και για τα ζητήματα της μεταναστεύσεως, για τα «δικαιώματα των gay», για το ζήτημα της οπλοκατοχής, κλπ.
Το κοινωνικό ρεύμα της παραδοσιακής λευκής Αμερικής, ιδίως των αγροτικών και αποβιομηχανισμένων περιοχών, δείχνει ότι, παρά την επεισοδιακώς οριακή (και πιθανότατα καλπονοθευμένη) ήττα του Donald Trump στις τελευταίες προεδρικές εκλογές (ο οποίος, καλώς ή κακώς, εξέφρασε πολιτικώς αυτό το κοινωνικό ρεύμα), παραμένει ισχυρό στις ΗΠΑ, προσφέροντας ελπίδες ότι ίσως να οδηγήσει σε αντίστροφη φορά την κίνηση του κοινωνικού και πολιτικού εκκρεμούς, αρχικά στις ΗΠΑ και – γιατί όχι; – και στην παραπαίουσα Ευρώπη.
