Προ ολίγων ημερών ο πρέσβης της Γαλλίας στις ΗΠΑ παρέθεσε δεξίωση στα πλαίσια του εορτασμού της ημέρας της Βαστίλης (σημαίνοντος γεγονότος της Γαλλικής Επαναστάσεως – κομβικού σημείου στην ιστορία της Δύσεως και συγκεκριμένα στην πορεία της προς τον όλεθρο). Ανάμεσα στους επισήμους αντιπροσώπους της κυβερνήσεως Μπάιντεν ήσαν και οι δύο ιδιαιτέρως προβεβλημένοι «διεμφυλικοί» (trans) υπουργοί, κορυφαία στελέχη της «Λοάτκι» κοινότητος των ΗΠΑ και «λαμπρά παραδείγματα» της DEI (Diversity-Equity-Inclusion) κουλτούρας, ή ορθότερα DIE κατά τον Jordan Peterson και άλλους, που έχει ενστερνιστεί η εν ελευθέρα πτώσει προς την άβυσσο βρισκόμενη Δύση. Ενδεδυμένα με φορέματα και γόβες (οι εμετικές φωτογραφίες των περί ων ο λόγος αναπαράγονται με μεγάλη επιφύλαξη λόγω της κραυγάζουσας αντιαισθητικότητος που αναδύουν), τα ψυχανώμαλα αυτά όντα, ένα εκ των οποίων (ονόματι “Rachel” Levine) είναι Ναύαρχος του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ (!!!), φωτογραφήθησαν περιχαρείς ανάμεσα στους άλλους καλεσμένους του πρέσβη.
Σε πρόσφατό μας άρθρο (Το ξεσάλωμα των κιναίδων και η κίνηση του εκκρεμούς) είχαμε επισημάνει την σύμπλευση όλων των πολιτικών, επικοινωνιακών, πολιτισμικών και ψευδο-επιστημονικών συνιστωσών του Συστήματος στην αρρωστημένη του προσπάθεια για την προώθηση της ομοφυλοφιλίας στις δυτικές κοινωνίες. Στο πλαίσιο αυτής της προπαγανδιστικής εκστρατείας, δυσανάλογη έκταση λαμβάνει η διαφήμιση των «διεμφυλικών» ατόμων και της λεγομένης «αλλαγής φύλου», την οποία το Σύστημα εναγωνίως προσπαθεί να παρουσιάσει ως μια φυσιολογική πράξη, άμεση απόρροια της ελευθέρας επιλογής που (υποτίθεται ότι) προσφέρει η δημοκρατία. Οπότε η «αλλαγή φύλου», που στην πραγματικότητα αποτελεί διαδικασία κατακρεουργήσεως του σώματος ανθρώπων με ήδη κατακρεουργημένο ψυχισμό, παρουσιάζεται περίπου τόσο ελαφρά όπως η επιλογή ανάμεσα στο βουνό και την θάλασσα ως προορισμού διακοπών.
Ενώ όμως οι ομοφυλόφιλοι αποτελούν διαχρονικώς μια μικρή αλλά σαφώς ορατή μειονότητα σε όλες τις κοινωνίες, σπανίως συναντώνται ανάμεσά τους άτομα που βάσει ψυχοσυνθέσεως μπορούν να χαρακτηριστούν ως «διεμφυλικά», όσο κι αν προσπαθεί να μας πείσει για το αντίθετο η προπαγάνδα του συστήματος. Οπότε, κάνοντας αναγωγή επί του συνολικού πληθυσμού, είναι σαφές ότι πρόκειται για ένα αμελητέο, ουσιαστικά μη μετρήσιμο ποσοστό ατόμων σε μια κοινωνία. Και αυτό είναι αναμενόμενο καθώς οι «διεμφυλικοί» πάσχουν από σπάνια και βαρύτατη ψυχική πάθηση που μάλιστα πάντα συνυπάρχει με άλλες βαρείες αλλά πολύ πιο συνηθισμένες ψυχικές παθήσεις, όπως σχιζοφρένεια ή διπολική διαταραχή. Ως αποτέλεσμα αυτών των αξεπέραστων πολλαπλών ψυχικών προβλημάτων, και σίγουρα όχι λόγω του «ρατσισμού/σεξισμού» της κοινωνίας, παρουσιάζονται πολύ υψηλά ποσοστά αυτοχειριών καθώς και ανεξέλεγκτων καταχρήσεων ναρκωτικών, ψυχοφαρμάκων, αλκοόλ και λοιπών ουσιών ανάμεσα στα «διεμφυλικά» άτομα.
Και αν η ψυχιατρική έχει κάνει κάποια βήματα προς την μετρίαση και ως έναν βαθμό διαχείριση των συμπτωμάτων της σχιζοφρένειας και της διπολικής διαταραχής μέσω φαρμακευτικών αγωγών, χωρίς φυσικά να προσεγγίζει την ίασή τους, στην περίπτωση των «διεμφυλικών» «σηκώνει τα χέρια ψηλά» καθώς φάρμακα δεν υπάρχουν και οι λεγόμενες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις μόνο ως αστείο μπορούν να εκληφθούν στις βαρύτατες αυτές ψυχοπαθητικές περιπτώσεις. Επίσης, η λυσσαλέα προσπάθεια του διεστραμμένου συστήματος να επιβάλλει την αποδοχή των «διεμφυλικών» ως φυσιολογικών ατόμων, εμποδίζει, ή μάλλον απαγορεύει, κάθε είδους ερευνητική προσπάθεια ευρέσεως κάποιου είδους φαρμακευτικής ανακουφίσεως προς τα άρρωστα αυτά όντα. Αντίστοιχες καταστάσεις εμφανίζονται σε όλες τις σπάνιες βαριές ψυχικές παθήσεις σεξουαλικής φύσεως, καμία εκ των οποίων δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με κάποιου είδους θεραπεία, αλλά εν αντιθέσει προς την «διαταραχή ταυτότητας φύλου», οι παθήσεις αυτές παραμένουν στο περιθώριο και είναι ως επί το πλείστον άγνωστες σε μη ειδικούς. Τι είναι αυτό που κάνει τους «διεμφυλικούς» να ξεχωρίζουν εκ των υπολοίπων ψυχικώς πασχόντων διεστραμμένων; Γιατί είμαστε υποχρεωμένοι, όσο και αν προσπαθούμε να το αποφύγουμε, να μολύνουμε τον εγκέφαλό μας με αποκρουστικές εικόνες ανωμάλων εκτρωμάτων της φύσεως που αναπαράγονται διαρκώς στην τηλεόραση και σε άλλα ΜΜΕ; Γιατί πρέπει τα παιδιά μας να εκτίθενται σε τέτοιες αδιανόητες εικόνες παρακμής και αποσυνθέσεως της ανθρώπινης βιολογικής υποστάσεως (όπως π.χ. σε πρόσφατη εκδήλωση κάποιας ΜΚΟ στην καρδιά της Θεσσαλονίκης υπό την αιγίδα του Δήμου και μάλιστα προσωπικώς του Δημάρχου!);
Όπως και στην περίπτωση των κιναίδων γενικώς, η υστερική διαφήμιση των «διεμφυλικών» και η επιβολή της αντιμετωπίσεώς των ως φυσιολογικών και ισοτίμων μελών των δυτικών κοινωνιών (δεν χρειάζεται να αναφέρουμε πως αντιμετωπίζονται τέτοια άτομα στην Ασία και την Αφρική…), δεν μπορεί παρά να υποκρύπτει βαθύτερους στόχους, πάντα στο πλαίσιο του αγώνος των «ελίτ» για την βιολογική εξόντωση των λευκών. Ο «διεμφυλικός» είναι ο άνδρας (ως προς τα εξωτερικά βιολογικά χαρακτηριστικά) που επιθυμεί να μεταμορφωθεί σε γυναίκα, και αντιστοίχως για τις ακόμη σπανιότερες περιπτώσεις των «διεμφυλικών» γυναικών. Αποτελεί συνεπώς το τέλειο παράδειγμα της φυσικής αντιστροφής, η οποία ως έννοια βρίσκεται στον πυρήνα όλων των ιδεολογημάτων που ταλαιπωρούν την Δύση εδώ και αιώνες. Η αποδοχή των «διεμφυλικών» από τις κοινωνίες της Δύσεως δεν αποτελεί μόνο αποδοχή της εκθηλύνσεως των λευκών ανδρών αλλά και αποδοχή της φυσικής αντιστροφής ως μιας αναπόφευκτης διαδικασίας. Η αποδοχή των περιθωριακών ψυχασθενών που αποκαλούνται «διεμφυλικοί» συνιστά την κατάρρευση των βιολογικών και αισθητικών προτύπων των Αρίων, σηματοδοτεί την πλήρη παράδοση στον οχετό, στην αηδία, στο αίσχος της χειρίστου εκδοχής του ανθρωπίνου είδους!