του Γεωργίου Λιναρδή
Μία από τις πιο αξιοσημείωτες πτυχές της δόλιας παγκόσμιας διαφημιστικής εκστρατείας για την λεγόμενη καθαρή, ανανεώσιμη «πράσινη ενέργεια», ηλιακή και αιολική, είναι το πόσο μη ανανεώσιμη και περιβαλλοντικά βρώμικη είναι στην πραγματικότητα αυτή η ενέργεια. Σχεδόν καμία προσοχή δεν δίνεται στο συγκλονιστικό περιβαλλοντικό κόστος που πηγαίνει στην κατασκευή των τεράστιων ανεμογεννητριών ή ηλιακών συλλεκτών ή μπαταριών ιόντων λιθίου. Αυτή η σοβαρή παράλειψη είναι σκόπιμη και προφανώς κρύβει μια κρυφή ατζέντα.
Το ερώτημα είναι: Γιατί οι μεγάλες κυβερνήσεις, οι εταιρείες, τα think tanks, το WEF του Νταβός προωθούν παγκοσμίως μια πράσινη ατζέντα για την εξάλειψη της χρήσης πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα; Προφανώς όλοι αυτοί γνωρίζουν ότι η στροφή στην ηλιακή και αιολική ηλεκτρική ενέργεια είναι αδύνατη.
Είναι αδύνατη λόγω της ζήτησης πρώτων υλών από χαλκό έως κοβάλτιο και λίθιο, έως σκυρόδεμα και χάλυβα, που υπερβαίνει την παγκόσμια προσφορά. Είναι αδύνατο λόγω του συγκλονιστικού κόστους τρισεκατομμυρίων της εφεδρικής μπαταρίας για ένα «αξιόπιστο» 100% ανανεώσιμο ηλεκτρικό δίκτυο. Είναι επίσης αδύνατο χωρίς να προκληθεί η κατάρρευση του σημερινού βιοτικού μας επιπέδου και η κατάρρευση του εφοδιασμού τροφίμων μας που θα σημάνει μαζικό θάνατο από πείνα και ασθένειες. Όλα αυτά για μια επιστημονική απάτη που ονομάζεται ανθρωπογενής υπερθέρμανση του πλανήτη η οποία θα αντιστραφεί με την πράσινη ατζέντα ;
Ακόμη και η ξεδιάντροπη διαφθορά που περιβάλλει την πρόσφατη προώθηση εμβολίων από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες και τους μεγάλους κυβερνητικούς αξιωματούχους παγκοσμίως ωχριά μπροστά στην προώθηση από τις κυβερνήσεις της ΕΕ και των ΗΠΑ της πράσινης ατζέντας, της οποίας το κόστος έναντι των οφελών σπάνια έχει εξεταστεί χωρίς παρωπίδες. Υπάρχει ένας καλός λόγος για αυτό. Έχει να κάνει με μια μοχθηρή, κρυφή ατζέντα για την καταστροφή των βιομηχανικών οικονομιών και την μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού κατά δισεκατομμύρια ανθρώπους. Σε αυτό το πλαίσιο στοχοποιούνται η γεωργία και όλες οι σύγχρονες πτυχές της με ψευδείς ισχυρισμούς για την ζημιά των αερίων του θερμοκηπίου στο κλίμα. Το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, ο άνθρακας, ακόμη και η πυρηνική ενέργεια χωρίς διοξείδιο του άνθρακα καταργούνται σταδιακά. Ωθούμαστε για πρώτη φορά στην σύγχρονη ιστορία από μια πιο ενεργειακά αποδοτική οικονομία σε μια δραματικά λιγότερο ενεργειακά αποδοτική. Κανείς στην Ουάσιγκτον ή τις Βρυξέλλες δεν μιλά για τους πραγματικούς απαιτούμενους φυσικούς πόρους για αυτήν την απάτη, πόσο μάλλον για το κόστος.
Πιο αναλυτικά. Οι ηλιακοί συλλέκτες και οι γιγάντιες συστοιχίες αιολικής ενέργειας απαιτούν τεράστιες ποσότητες πρώτων υλών. Μια τυπική τεχνική αξιολόγηση μεταξύ «ανανεώσιμης» ηλιακής και αιολικής έναντι της σημερινής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από πυρηνική ενέργεια, φυσικό αέριο ή άνθρακα θα ξεκινούσε με την σύγκριση χύδην υλικών που χρησιμοποιούνται, όπως σκυρόδεμα, χάλυβας, αλουμίνιο, χαλκός που καταναλώνεται ανά παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε τεραβατώρες (TWh). Η αιολική ενέργεια καταναλώνει 5.900 περίπου τόνους χύδην υλικού ανά TWh και η ηλιακή ενέργεια 2.500 περίπου τόνους, και οι δύο έχουν υψηλότερη κατανάλωση από τον άνθρακα, το φυσικό αέριο ή την πυρηνική ενέργεια. Η κατασκευή μιας ανεμογεννήτριας απαιτεί 900 τόνους χάλυβα, 2.500 τόνους σκυροδέματος και 45 τόνους μη ανακυκλώσιμου πλαστικού. Τα πάρκα ηλιακής ενέργειας απαιτούν ακόμη περισσότερο τσιμέντο, χάλυβα και γυαλί, για να μην αναφέρουμε άλλα μέταλλα.
Λάβετε υπόψη ότι η ενεργειακή απόδοση της αιολικής και ηλιακής ενέργειας είναι δραματικά χαμηλότερη από την συμβατική ηλεκτρική ενέργεια.
Παρενθετικά να αναφέρουμε ότι οι πρώτες ύλες για την κατασκευή ηλιακών φωτοβολταϊκών συλλεκτών ή ανεμογεννητριών συγκεντρώνονται σε μικρό αριθμό χωρών, ήτοι στην Κίνα, Αυστραλία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Χιλή, Βολιβία, Αργεντινή. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός μετάλλων που χρησιμοποιούνται στις ηλιακές φωτοβολταϊκές και αιολικές τεχνολογίες, με το μεγαλύτερο μερίδιο παραγωγής αλουμινίου, καδμίου, γαλλίου, ινδίου, σπάνιων γαιών, σεληνίου και τελλουρίου. Επίσης, η Κίνα έχει μεγάλη επιρροή στην παγκόσμια αγορά κοβαλτίου και λιθίου για μπαταρίες. (Δεν ηχεί τόσο καλό όταν η Δύση κλιμακώνει την αντιπαράθεση με την Κίνα). Σημειωτέον δε ότι η ΛΔ του Κονγκό εξορύσσει περισσότερο από το ήμισυ του παγκόσμιου κοβαλτίου. Η εξόρυξη εκεί έχει οδηγήσει σε μόλυνση του αέρα, του νερού και του εδάφους από βαρέα μέταλλα και σε σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία των εργατών ορυχείων και των γύρω κοινοτήτων του Κονγκό και η περιοχή εξόρυξης κοβαλτίου είναι ένα από τα δέκα πιο μολυσμένα μέρη στον κόσμο. Περίπου το 20% του κοβαλτίου από το Κονγκό προέρχεται από την εργασία παιδιών που εργάζονται σε επικίνδυνες συνθήκες σε υποτυπώδη ορυχεία.
Όσον αφορά τους ονειροπαρμένους της «προστασίας του περιβάλλοντος». Η εξόρυξη και διύλιση σπάνιων γαιών είναι απαραίτητη για την μετάβαση σε μπαταρίες, ανεμογεννήτριες και ηλιακούς συλλέκτες. Τα περισσότερα από τα μεταλλεύματα σπάνιων γαιών στον κόσμο εξάγονται κοντά στο Μπαοτού της Εσωτερικής Μογγολίας, με διοχέτευση οξέος στο έδαφος και στην συνέχεια υποβάλλονται σε επεξεργασία χρησιμοποιώντας περισσότερα οξέα και χημικά. Η παραγωγή ενός τόνου σπάνιων γαιών απελευθερώνει έως και 11.900.000 λίτρα τοξικών αερίων, 74.000 λίτρα όξινων λυμάτων και έναν τόνο ραδιενεργών αποβλήτων. Η προκύπτουσα μαύρη λάσπη διοχετεύεται σε μια βρώμικη λίμνη, χωρίς μέχρι στιγμής να υπάρχει μέθοδος καθαρισμού των αποβλήτων (κάτι βέβαια που θα είχε τεράστιο κόστος). Πολλοί ντόπιοι υποφέρουν από σοβαρές δερματικές και αναπνευστικές παθήσεις, τα παιδιά γεννιούνται με μαλακά οστά και τα ποσοστά καρκίνου αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο.
Και κάτι τελευταίο. Η αιολική και η ηλιακή ενέργεια απαιτούν έως και 300 φορές περισσότερη έκταση γης απ’ ότι απαιτείται για την παραγωγή της ίδιας ηλεκτρικής ενέργειας από ένα τυπικό πυρηνικό εργοστάσιο. Στην Κίνα π.χ. απαιτούνται 25 τετραγωνικά χιλιόμετρα ενός ηλιακού πάρκου για την παραγωγή 850 MW ηλεκτρικής ενέργειας,
τα 850 MW μπορούν να παραχθούν από ένα τυπικό πυρηνικό εργοστάσιο που εκτείνεται σε μερικές εκατοντάδες τετραγωνικά μέτρα.
Ας εξετάσουμε όμως και πιο είναι το κόστος της συνολικής αλυσίδας παραγωγής πράσινης ενέργειας, από την εξόρυξη έως την παραγωγή ηλιακών συλλεκτών και αιολικών συγκροτημάτων. Το παγκόσμιο ενεργειακό σύστημα στο τέλος της δεκαετίας 2010-2020 εξαρτιόταν κατά 85% από τα καύσιμα άνθρακα, φυσικό αέριο και πετρέλαιο.
Ένα άλλο 10% προήλθε από την πυρηνική ενέργεια, ούτως συνολικά το 95% της ενέργειας προέρχεται από συμβατικές πηγές. Μόνο το 5% προήλθε από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, κυρίως ηλιακή και αιολική.
Οι διαφημιστές της πράσινης ατζέντας μας μιλούν για αντικατάσταση αυτού του 95% της τρέχουσας παγκόσμιας παραγωγής ενέργειας το αργότερο έως το 2050, και ένα μεγάλο μέρος αυτής έως το 2030.
Όσον αφορά τα ηλεκτρικά οχήματα, αυτοκίνητα, φορτηγά ή λεωφορεία, από το σύνολο του παγκόσμιου στόλου οχημάτων περίπου 1,4 δισεκατομμυρίων οχημάτων, λιγότερο από το 1% είναι μέχρι στιγμής ηλεκτρικά.
Για να αντικατασταθεί ο παγκόσμιος στόλος οχημάτων συμβατικής τεχνολογίας με ηλεκτρικά θα πρέπει να λάβουμε υπόψη ότι για να κατασκευαστεί μόνο μία μπαταρία για κάθε όχημα στον παγκόσμιο στόλο μεταφορών θα απαιτούσε το 48% των παγκόσμιων αποθεμάτων νικελίου και το 44% των παγκόσμιων αποθεμάτων λιθίου (γνωστών αποθεμάτων το 2020). Επίσης, δεν υπάρχει αρκετό κοβάλτιο στα τρέχοντα αποθέματα για να καλύψει αυτή την ζήτηση, καθώς κάθε μία από τις 1,4 δισεκατομμύρια μπαταρίες ιόντων λιθίου θα μπορούσε να έχει ωφέλιμη διάρκεια ζωής μόνο 8 έως 10 έτη. Έτσι, 8-10 χρόνια μετά την κατασκευή, θα απαιτηθούν νέες μπαταρίες αντικατάστασης, από πηγές ορυκτών που δεν θα υπάρχουν. Επισημαίνουμε επίσης την εκπληκτική ζήτηση που θα απαιτηθεί για χαλκό, καθώς χρειάζονται 4,5 δισεκατομμύρια τόνοι αυτού του μετάλλου, ήτοι περίπου έξι φορές της συνολικής ποσότητας που μέχρι στιγμής έχουν εξαχθεί από την Γη. Η αναλογία πετρωμάτων χαλκού προς το μετάλλευμα είναι για τον χαλκό πάνω από 500, οπότε θα ήταν απαραίτητο να εξορύξουμε περισσότερους από 2,25 τρισεκατομμύρια τόνους μεταλλεύματος. Και ο εξοπλισμός εξόρυξης για να λειτουργήσει θα πρέπει να είναι πετρελαιοκίνητος.
Εν κατακλείδι για τα ηλεκτρικά οχήματα. Για τη σταδιακή κατάργηση των πετρελαϊκών προϊόντων και την αντικατάσταση της χρήσης πετρελαίου ή βενζίνης στον τομέα των μεταφορών με έναν πλήρως ηλεκτρικό στόλο οχημάτων, απαιτούνται επιπλέον περίπου 11.000 TWh παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από το παγκόσμιο δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας, για την φόρτιση των μπαταριών των 1,4 δισεκατομμυρίων οχημάτων του παγκόσμιου στόλου. Αυτό σημαίνει ότι για να καταστεί βιώσιμη η αντικατάσταση των συμβατικών οχημάτων, απαιτείται επιπλέον χωρητικότητα 70% περίπου της υπάρχουσας παγκόσμιας ικανότητας παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Εφικτό;
Ας αναλύσουμε εν συνεχεία την προτεινόμενη από την πράσινη ατζέντα αντικατάσταση των συμβατικών πηγών ηλεκτρικής ενέργειας, ήτοι το 95% του παγκόσμιου ενεργειακού συστήματος, με ηλιακή και αιολική ενέργεια.
Το κύριο πρόβλημα με τα ηλιακά και αιολικά πάρκα είναι το γεγονός ότι δεν είναι αξιόπιστα, κάτι απαραίτητο για την σύγχρονη οικονομία μας, ακόμη και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Οι απρόβλεπτες διακοπές ρεύματος που επηρεάζουν την σταθερότητα του δικτύου ήταν σχεδόν ανύπαρκτες στις ΗΠΑ ή την Ευρώπη μέχρι της εισαγωγής μεγάλων ηλιακών και αιολικών πάρκων. Εάν επιμείνουν οι ιδεολόγοι του μηδενικού αποτυπώματος σε διοξείδιο του άνθρακα ότι δεν επιτρέπεται σε εφεδρικές μονάδες πετρελαίου, φυσικού αερίου ή άνθρακα να σταθεροποιήσουν το δίκτυο σε περιόδους χαμηλής ηλιακής ενέργειας (όπως νύχτα ή συννεφιασμένες ημέρες, ή φορές που ο άνεμος δεν φυσάει με τη βέλτιστη ταχύτητα), η μόνη σοβαρή απάντηση που συζητείται είναι η κατασκευή μπαταριών αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας. Οι εκτιμήσεις κόστους τέτοιων μπαταριών ασφαλείας αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας ποικίλλουν. Υπολογίζεται ότι το κόστος για μια τέτοια τεράστια εφεδρική μπαταρία π.χ. στο ηλεκτρικό δίκτυο των ΗΠΑ, για να εξασφαλίσει αξιόπιστη σταθερή ηλεκτρική ενέργεια στο σημερινό επίπεδο, ανέρχεται σε δισεκατομμύρια δολάρια ανά έτος.
Προφανώς οι δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από το αφήγημα της πράσινης ατζέντας γνωρίζουν τα προαναφερθέντα. Ουδόλως τους νοιάζει, καθώς ο στόχος τους δεν έχει καμία σχέση με το περιβάλλον, το μηδενικό αποτύπωμα σε διοξείδιο του άνθρακα ή το κλίμα με την υπερθέρμανση του πλανήτη. Έχουμε να κάνουμε με μια κρυφή ατζέντα ελέγχου των πολιτών, ατζέντα που κρύβεται πίσω από «μεγαλεπήβολα» σχέδια όπως «Ατζέντα 2030» του ΟΗΕ,
την «Μεγάλη Επαναφορά» του Κλάους Σβαμπ (του WEF), την δημιουργία της Διακυβερνητικής Επιτροπής για την Κλιματική Αλλαγή IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) του ΟΗΕ, ατζέντα που προωθούν με δισεκατομμύρια δολάρια ιδρύματα όπως το «Rockefeller Foundation», «Ikea Foundation», «Bezos Earth Fund»
και πολλά άλλα.
Εν ολίγοις, με την «πράσινη ατζέντα» βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια συντονισμένη εκστρατεία για την κατάργηση των παραγωγικών ικανοτήτων ¬στην ενέργεια, με παράπλευρες απώλειες την βιομηχανία, την μεταποίηση και την γεωργία. Με το αφήγημα «πράσινη ατζέντα» δικαιολογούνται τα μέτρα (απαραίτητα κατά τους εξουσιαστές μας) στέρησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δικαιολογούνται μέτρα διαφύλαξης των συμφερόντων του διεθνούς χρηματοπιστωτικού λόμπι, δικαιολογούνται μέτρα φορολόγησης του αέρα και των δραστηριοτήτων των πολιτών.
Η «πράσινη ατζέντα» ισοδυναμεί με την μεγαλύτερη «επανεκκίνηση προς τα πίσω», σημασία για αυτούς που κινούν εκ του παρασκηνίου τα νήματα έχει η δρομολόγηση ενός συστήματος παγκόσμιας εξουσίας που θα οικοδομηθεί πάνω στον φόβο, σε μια κατάσταση τυραννικής ψύχωσης των πολιτών με στόχο την ολοκληρωτική κυριαρχία.
Η πράσινη ατζέντα οδηγεί σε οικονομική καταστροφή, συμπεριλαμβανομένης της δραματικής¬ μείωσης της κατανάλωσης και του βιοτικού επιπέδου.
Σημείωση: Το «πράσσειν άλογα» είναι αρχαία ελληνική έκφραση που προέρχεται εκ του απαρεμφάτου του ρήματος πράττω και του «άλογου» που σημαίνει μη λογικό. Πράσσειν άλογα, ήτοι παράλογα πράγματα.
Για το κείμενο ελήφθησαν στοιχεία από μελέτες του «Institute for Sustainable Futures», από άρθρα και βιβλία του Paul Driessen (ειδικού στην ενεργειακή και περιβαλλοντική πολιτική) και του καθηγητού Simon P. Michaux του «Geological Survey of Finland».