Από την πρώτη τους επαφή με την Αρία αισθητική οι Σημίτες λοιποί κάτοικοι της Μέσης Ανατολής όχι μόνο εξέφραζαν διά των λόγων την αποστροφή τους έναντι αυτής, αλλά οποτεδήποτε βρίσκονταν σε κατάσταση υπεροχής έναντι των εκφραστών αυτής της αισθητικής, δεν δίστασαν να την καταπολεμήσουν διά πυρός και σιδήρου. Η χαρακτηριστικώς επιθετική, καταστροφική, μανία εναντίον της ευρωπαϊκής αισθητικής μεταβιβάστηκε από τους αυθεντικούς μεσανατολίτες στους ευρωπαϊκής καταγωγής (ιουδαιοχριστιανικής αλλοιώσεως) επιγόνους τους, οι οποίοι σε διάφορες ιστορικές περιόδους έδρασαν ως γενίτσαροι κατά της ιδίας τους μήτρας.
Για πολλούς αιώνες, επιστέγασμα της μεσανατολικής επιθετικότητος εναντίον της ευρωπαϊκής αισθητικής ήταν (και ως ένα βαθμό εξακολουθεί να είναι) η χριστιανική θρησκεία. Κατά την πρώτη περίοδο εξάρσεως αυτής της επιθετικότητος, η καταστρεπτική μανία των μεσανατολικών όχλων εστράφη εναντίον των καλλιτεχνημάτων, επιτευγμάτων και εκφραστών της κλασικής αρχαιότητος. Ναοί κατεστράφησαν (ή, στην καλύτερη περίπτωση, μετετράπησαν σε χριστιανικές εκκλησίες), αγάλματα ακρωτηριάστηκαν, αγώνες και εορτές απηγορεύθησαν, χειρόγραφα παρεδόθησαν στην πυρά και φιλόσοφοι κατεκρεουργήθησαν, όπως στην περίπτωση της σπουδαίας νεοπλατωνικής φιλοσόφου Υπατίας.
Δεύτερη περίοδος τέτοιας καταστροφικής εξάρσεως υπήρξε η περίοδος της εικονομαχίας στα εδάφη του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους, οπότε ο όχλος των ανατολικών επαρχιών, υποκινούμενος από αυτοκράτορες ιδίας καταγωγής επετέθη εναντίον των εικόνων των εκκλησιών, αποδεικνύοντας εμπράκτως ότι, ανεξαρτήτως της «ιδεολογίας», η φυλετική ψυχή βρίσκει αφορμές για να εκδηλωθεί. Σ’ αυτόν τον ενδοχριστιανικό πόλεμο ήταν το τμήμα του βυζαντινού κράτους που εκατοικείτο από ελληνικούς πληθυσμούς το οποίο εστασίασε. Ήταν οι ευρωπαϊκές επαρχίες και οι αυτοκράτορες που κατήγοντο από ευρωπαϊκές περιοχές οι οποίοι αγωνίστηκαν για να διατηρήσουν την Αρία αισθητική στην χριστιανική τέχνη. Ανάλογα φαινόμενα έλαβαν χώρα και στην δυτική Ευρώπη κατά τους πολέμους της Μεταρρυθμίσεως με περισσότερο χαρακτηριστικό παράδειγμα τις καταστροφές έργων τέχνης στην Ολλανδία οι οποίες συλλογικά έλαβαν το όνομα Beeldenstorm.
Σήμερα, ο χριστιανισμός έχει σε μεγάλο βαθμό πάψει να αποτελεί το βασικό όχημα των κάθε λογής εχθρών της ευρωπαϊκής αισθητικής παρότι υπάρχουν ακόμα εντός του πολλοί τέτοιοι καταστροφείς, πάντοτε στο όνομα της αγάπης (https://www.mixanitouxronou.gr/o-kalogeros-pou-efige-apo-to-agio-oros-gia-na-katastrepsi-me-variopoula-to-agalma-tou-posidona-sto-ipourgio-pedias-ton-oplise-to-pirino-arthro-mitropoliti-gia-ta-edia-tou-idololatri-theou/ ). Οι σύγχρονες επιθέσεις εναντίον της ευρωπαϊκής αισθητικής εκφράζονται από δύο πολιτικο-ιδεολογικά ρεύματα, αμφότερα προερχόμενα εκ της ιδίας μεσανατολική κοίτης τον φιλελεύθερο καπιταλισμό και τον μαρξιστογενή κομμουνισμό. Οι δύο αυτές ιδεολογίες στις ημέρες μας δεν είναι βεβαίως τόσο διακριτές όσο ήταν κατά τον ψυχρό πόλεμο αλλά συνεχίζουν να υφίστανται ως γενικότερες τάσεις, η καθεμία με τις δικές της παραφυάδες.
Το καπιταλιστικό ρεύμα συνήθως προβάλλει ως δικαιολογία των καταστρεπτικών παρεμβάσεών του, το «οικονομικό συμφέρον». Τα παραδείγματα είναι άπειρα και θύματα αυτού του «εκσυγχρονισμού» έπεσαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, των οποίων τα ιστορικά κέντρα, σε πολλές περιπτώσεις, ισοπεδώθηκαν (χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η πόλη των Αθηνών). Μία τελευταία είδηση, η οποία καταδεικνύει με τον πλέον εμφατικό τρόπο τον εξευτελισμό της ευρωπαϊκής αισθητικής είναι η ανάρτηση φωτεινών διαφημιστικών πινακίδων στον μεσαιωνικό καθεδρικό ναό της Βαρκελώνης!
Στην «αντίπερα» όχθη της καταστροφής βρίσκονται οι σύγχρονες παραφυάδες του μαρξισμού, οι οποίες, συνυφασμένες με τον φιλελευθερισμό περιγράφονται με τον επίκαιρο όρο «πολιτιστικός μαρξισμός». Σε αυτούς του ψυχικώς μεσανατολίτες, η καταστρεπτική μανία ενδύεται τον μανδύα της «διαμαρτυρίας εναντίον της καταστροφής του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγής», αυτής της κολοσσιαίας προπαγανδιστικής απάτης. Σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις έχουν καταγραφεί αλλεπάλληλα περιστατικά ενός παράξενου φαινομένου κατά το οποίο νέοι οι οποίοι υποτίθεται ότι θέλουν να διαμαρτυρηθούν εναντίον της καταστροφής του περιβάλλοντος, προξενούν επιδεικτικώς βανδαλισμούς σε έργα τέχνης, συνήθως εκτοξεύοντας σ’ αυτά κόκκινη μπογιά ή πολτοποιημένα τρόφιμα! Ένα από τα τελευταία περιστατικά που έγιναν ευρύτερα γνωστά ήταν η εκτόξευση κόκκινης μπογιάς εναντίον ενός ζωγραφικού πίνακος του Κλοντ Μονέ (ευτυχώς σώθηκα από το τζάμι που υπήρχε μπροστά) από δύο ακτιβίστριες διαμαρτυρόμενες για την προστασία του περιβάλλοντος, στο Εθνικό Μουσείο της Στοκχόλμης, οι οποίες στη συνέχεια κόλλησαν επάνω τις παλάμες τους ( https://www.protothema.gr/world/article/1381988/souidia-neares-aktivistries-erixan-kokkini-bogia-se-pinaka-tou-klod-mone-deite-video/ ). Λίγο νωρίτερα ανάλογο περιστατικό ήταν ο βανδαλισμός του εξωτερικού τοίχου του Palazzo Vecchio στην Φλωρεντία! (https://www.protothema.gr/world/article/1350893/floredia-aktivistes-erixan-portokali-bogia-se-toiho-tou-palatso-vekio/ και https://twitter.com/i/status/1636754786149072898 ).
Οι καταστροφείς στις περισσότερες περιπτώσεις αιτιολογούν τις πράξεις τους λέγοντας ότι στόχος τους είναι να τραβήξουν την προσοχή του κοινού στα σημαντικά, όπως θεωρούν, ζητήματα για τα οποία διαμαρτύρονται. Είναι βεβαία απορίας άξιον για ποιον λόγο επιλέγουν να βανδαλίσουν έναν πίνακα του Ρέμπραντ αντί να πλήξουν τους πραγματικούς ρυπαντές του πλανήτη! Ρητορικό το ερώτημα… Επίσης, αξιοπρόσεκτο είναι ότι ουδέποτε η βανδαλισμοί τους στρέφονται εναντίον εκτρωμάτων μοντέρνας «τέχνης»…
Περισσότερα παρόμοια παραδείγματα τσογλανοειδούς συμπεριφοράς και μεσανατολικού τύπου επιθετικότητος μπορείτε να αναζητήσετε στους ακόλουθους συνδέσμους:
https://twitter.com/i/status/1584185689541054464
https://twitter.com/i/status/1580905579723513856
https://twitter.com/i/status/1585693200966090772
Μπορείτε επίσης να αναζητήσετε παλαιότερες σχετικές δημοσιεύσεις της ιστοσελίδος μας στους ακόλουθους συνδέσμους: