Κάθε χρόνο τέτοια μέρα – 27 Αυγούστου – με συγκίνηση συγκεντρώνουμε την σκέψη μας στον αλησμόνητο συναγωνιστή μας Κώστα Μπαϊκούση, που ανέλπιστα έφυγε από κοντά μας πριν 12 έτη. Ψάλλουμε στην μνήμη του τους στίχους του εμβατηρίου Ὠδὴ μνήμης που είχαν γραφεί προς τιμήν του, την θλιβερή ημέρα που τον χάσαμε.
Ὠδὴ μνήμης
Στοῦ Λεωνίδα ἐστάθην κι ἔνοιωσα τὴν Τιμή
μὲ φίλο ἐμπρὸς τὸ μνῆμα, ὡσὰν σ᾿ αἰώνιο Βῆμα
καὶ συναγωνιστή
ποὺ ἐχάθη πιά · εἶχε σθένος καὶ βλέμμα καθαρό,
σπινθηροβόλο πνεῦμα – ποὺ ἐμάχετο τὸ ψέμμα,
τὸ φαῦλο, τὸ σαθρό.
Τὸ φρόνημα ἀτσαλένιο κι ὁ νοῦς του διαυγής,
καὶ μιὰ καρδιὰ καθάρια, ἀμάθητη στὰ πλάγια
– στ᾿ ἀλήθεια εὐγενής.
Ὁ λόγος του σπουδαῖος, στεντόρεια ἡ φωνή
τὸ σῶμα γυμνασμένο, ἀθλητικὰ πλασμένο,
ἡ φύσις του λιτή.
Ἀπρόσμενη μιὰ μοῖρα τὸν πῆρε μακριά ·
κενὸ μεγάλο μένει, μὰ ἡ μνήμη του ἀναμμένη
αἰώνια πυρά.
Ποτὲ δὲν σὲ ξεχνοῦμε οἱ σύντροφοί σου ἐμεῖς!
Στὸ πλάι μας σὲ νογοῦμε, πιστὰ ὡς προχωροῦμε
στὸν Δρόμο τῆς Τιμῆς.
____________________
*Σημείωση: Οι στίχοι πατούν πάνω στην μελωδία του παλαιού Ε/Σ εμβατηρίου “Ich hatt’ einen Kameraden (Είχα έναν σύντροφο)”, https://www.youtube.com/watch?v=-h_OLOF1gxg