Ενώ πλησιάζει η επέτειος του Μακεδονικού Αγώνος, η επέτειος δηλαδή της ενόπλου αντιστάσεως του ελληνισμού της Μακεδονίας, στις αρχές του 20ου αιώνος, οπότε αντιμετώπισε ηρωικώς τις τρομοκρατικές επιθέσεις των βουλγάρων κομιτατζήδων οι οποίοι προσπαθούσαν να επιτύχουν τον βίαιο εκβουλγαρισμό του πληθυσμού της τουρκοκρατούμενης τότε Μακεδονίας, έντονες διεργασίες λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα στο κράτος-φάντασμα των απογόνων των Βουλγαροκομιτατζήδων, το οποίο επισκέπτεται και έχει πυρετώδεις συνομιλίες με την εκεί πολιτική ηγεσία ο γνωστός αμερικανοεβραίος διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς. Σκοπός των επισκέψεών του υποτίθεται ότι είναι η εξεύρεση τελικής λύσεως στο χρονίζον πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων. «Λύση» που καθώς φαίνεται έχει βρεθεί, αφού, όπως δήλωσε προσφάτως ο ίδιος ο Νίμιτς: «η ονομασία πρέπει να περιλαμβάνει οπωσδήποτε τον όρο Μακεδονία, διότι η χώρα (Σκόπια) βρίσκεται στην περιοχή της Μακεδονίας». Ο Νίμιτς φρόντισε κατά τις συνομιλίες αυτές να παραδώσει ακόμα και μαθήματα …ιστορίας, δηλώνοντας ότι «[…](τα Σκόπια) δεν είναι ολόκληρη η Μακεδονία. Η Μακεδονία είναι μεγάλη περιοχή η οποία οριοθετήθηκε (με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου) πριν από 100 χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα, συνεπώς πρέπει να υπάρχει ένας προσδιορισμός ώστε να γίνεται σαφής διάκριση». […]Τι εννοεί όμως με τον όρο «σαφής διάκριση»; Σαφής διάκριση θα υπήρχε μόνον εαν το γειτονικό κράτος-μόρφωμα-παραχαράκτης δεν χρησιμοποιούσε πουθενά τον όρο Μακεδονία. Επίσης, ο κος Νίμιτς δήλωσε – όπως πολλές άλλες φορές στο παρελθόν – ότι οι δύο πλευρές (σ.σ. προφανώς εννοεί τις Η.Π.Α και τα Σκόπια, γιατί η ελληνική πλευρά μοιάζει να είναι εντελώς αμέτοχη αφού ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με το κρίσιμο αυτό για την εθνική υπόσταση θέμα) πρέπει να καταλήξουν σε μία κοινώς αποδεκτή λύση, κάτι το οποίο επιθυμεί διακαώς και η (ανθ-) ελληνική πολιτική ηγεσία προκειμένου να απαλλαγεί επιτελούς από ένα θέμα που το θεωρεί «εμπόδιο» στην πορεία «ανάκαμψης» της ελληνικής οικονομίας και την είσοδό της στις αγορές το 2014…
Ας μην γελιόμαστε, η εθνική ταπείνωση της Ελλάδος ως προς το θέμα της ονομασίας είχε σχεδόν προεξοφληθεί, εφόσον, τυπικώς μεν η επίσημη ονομασία των Σκοπίων αυτήν την στιγμή είναι F.Y.R.o.M., ωστόσο αυτό ισχύει μόνον κατ’ όνομα. Οι Σκοπιανοί με τις ευλογίες των ΗΠΑ έχουν de facto κατοχυρώσει δια της επαναλήψεως την ψευδεπίγραφη ονομασία «Μακεδονία» σε διεθνές επίπεδο. (Ο κόσμος το ‘χει τούμπανο, κι εμείς κρυφό καμάρι…)
Εδώ και δεκαετίες ενόσω το ζήτημα υποτίθεται ότι παραμένει ανοικτό, το ελληνικό κράτος δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα εκτός του να καμώνεται ότι δεν βλέπει στις ιταμές προκλήσεις και τις υπερφίαλες διεκδικήσεις ενός κρατιδίου που, τουλάχιστον από στρατιωτικής απόψεως, μπορεί να θεωρηθεί ουσιαστικώς ανύπαρκτο. Συμβαίνει λοιπόν τα μεν Σκόπια να εμφανίζονται αδιάλλακτα και με περισσή προκλητικότητα να απαιτούν συνεχώς περισσότερα ενώ παράλληλα από ελληνικής πλευράς οι διάφοροι ντόπιοι προδότες-διαχειριστές της εξουσίας είναι ολοφάνερο ότι απλώς περιμένουν το κατάλληλο κλίμα για να ξεφουρνίσουν στην αποχαυνωμένη και εθνικώς αναισθητοποιημένη εσωτερική κοινή γνώμη το τελικό προϊόν μιας προμελετημένης εθνικής προδοσίας – έτοιμοι από καιρό να τα προσφέρουν στον εχθρό τα πάντα.
Δυστυχώς ζούμε σε μια εποχή κατά την οποία θεμελιώδεις αρχετυπικές έννοιες όπως το Αίμα, η Γη και η Τιμή ενός Έθνους και μιας Φυλής θεωρούνται έννοιες «ακραίες» (και εσχάτως και ποινικώς κολάσιμες!) καθ’ όσον έχει απροκάλυπτα πια επιβληθεί μία ιδιότυπη δικτατορία εθνομηδενιστών με αποκλειστική αποστολή της την χειραγώγηση και αλλοτρίωση των συνειδήσεων των Ελλήνων με μοχλό διάφορα αναρχοαριστερίστικα συνθήματα περί «αυτοπροσδιορισμού των λαών», περί ανυπαρξίας τάχα της εννοίας της εθνικής ταυτότητος, κλπ. Η αντεθνική νεοταξική προπαγάνδα η οποία διασπείρεται αδιαλείπτως τα τελευταία 40 χρόνια στην (κάποτε εθνικά υπερήφανη) χώρα μας, κυρίως μέσω της διδασκαλίας σε σχολεία και πανεπιστήμια αλλά πρωτίστως ως αποτέλεσμα της πλύσεως εγκεφάλου των Μέσων Μαζικής Εξαπατήσεως σε συνδυασμό με την κατάρρευση της οικονομίας, έχουν καταφέρει να μετατρέψουν τον κάποτε πολεμοχαρή και υπερήφανο ελληνικό λαό, σε άβουλη μάζα ατομιστών δημοκρατών ψηφοφόρων, σε άθλιους κακομοίρηδες.
Αξίζει στο σημείο αυτό να υπενθυμιστεί ότι ο νυν πρωθυπουργός Σαμαράς έριξε κάποτε μια κυβέρνηση (την κυβέρνηση Μητσοτάκη) στην οποία συμμετείχε τότε ως υπουργός των εξωτερικών (!) θέλοντας, υποτίθεται, να μη επιτρέψει τότε έναν ελληνικό συμβιβασμό στο θέμα του ονόματος των Σκοπίων που σύμφωνα με τα τότε λεγόμενά του δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να περιλαμβάνει το όνομα Μακεδονία. Τώρα όμως, ως πρωθυπουργός, ο ίδιος ο Σαμαράς, φαίνεται να μην έχει κανέναν ενδοιασμό να οδηγήσει την Ελλάδα σε νέους ατιμωτικούς και επονείδιστους για την ένδοξη ιστορία της συμβιβασμούς. Και να φανταστεί κανείς ότι η τότε προταθείσα παρασκηνιακώς λύση η οποία προωθούνταν από τον Μητσοτάκη και η οποία είχε απορριφθεί (από τον τότε εμφανιζόμενο ως αδιάλλακτο «υπερπατριώτη») Σαμαρά και προβλήθηκε ως λόγοςτης διαφοροποίησής του που προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης ήταν ο όρος «Σλαβομακεδονία», δηλαδή μια ονομασία οπωσδήποτε λιγότερο αρνητική σε σύγκριση με την τώρα διαφαινόμενη «λύση», αφού περιλάμβανε μεν ως συνθετικό τον όρο «Μακεδονία» συνδυαζόμενο όμως με έναν σαφή εθνοτικό προσδιορισμό («σλαβο-) και όχι με γεωγραφικό προσδιορισμό όπως στην περίπτωση του όρου «Βόρεια Μακεδονία» που τώρα έχει έρθει στο προσκήνιο (ο οποίος επιτρέπει τους Σκοπιανούς να εμφανίζονται εθνοτικά ως «Μακεδόνες»!!!) Δηλαδή η τώρα διαφαινόμενη πρόταση του Νίμιτς (που όλα δείχνουν ότι είναι πρόθυμο να αποδεχθεί το εντόπιο προδοτικό κατεστημένο) είναι καταφανώς πολύ χειρότερη! Αυτή καθώς φαίνεται είναι μια απλή «λεπτομέρεια» για όσους έχουν παραδώσει γη και ύδωρ στα αρπακτικά των υπερατλαντικών αφεντικών…