Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί μετάφραση της αναλύσεως του Kerry Bolton η οποία δημοσιεύθηκε αρχικώς στο δεύτερο τεύχος της περιοδικής εκδόσεως Ab Aeterno τον Μάρτιο του 2010 και πραγματεύεται την σχέση μεταξύ των διεθνών τραπεζικών και επιχειρηματικών κύκλων και των επαναστατών που οργάνωσαν και καθοδήγησαν την εξέγερση του Μαρτίου 1917 (κατά το Γρηγοριανό ημερολόγιο, Φεβρουαρίου κατά το Ιουλιανό), η οποία ως αποτέλεσμα είχε την παραίτηση του Τσάρου Νικολάου Β’ και την κατάλυση της μοναρχίας στην Ρωσία. Η νέα κυβέρνηση που σχηματίστηκε ήταν ένας συνασπισμός φιλελευθέρων και σοσιαλιστών με την ονομασία Προσωρινή Κυβέρνηση που με την σειρά της θα ανατρεπόταν κατά την Οκτωβριανή Επανάσταση τον Νοέμβριο (Οκτώβριο με το παλαιό ημερολόγιο) του 1917 από τους Μπολσεβίκους. Τα γραφόμενα αποκτούν επιπρόσθετο ενδιαφέρον ιδίως και μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στην χώρα μας, όπου οι σύγχρονοι εκπρόσωποι του οικονομικού φιλελευθερισμού και του σοσιαλισμού βάλουν μετά μανίας (φτάνοντας ως την φυσική εξόντωση) εναντίον οποιασδήποτε φωνής υπερασπίσεως εθνικών ιδανικών, ενώ ακόμη και κατά τις μεταξύ τους συγκρούσεις για την νομή της εξουσίας χρησιμοποιούν ως κύριο μέσο απαξιώσεως του αντιπάλου τους την ταύτισή του με αυτό που ορίζουν ως «φασισμό», ο φιλελεύθερος χώρος μέσω της «θεωρίας των δύο άκρων» και ο αριστερός (από την κοινοβουλευτική αριστερά ως τον αντιεξουσιαστικό και τον αναρχικό χώρο) μέσω του χαρακτηρισμού οποιουδήποτε εθνικιστικού κινήματος ως μακριάς χειρός του μεγάλου κεφαλαίου. Τα στοιχεία τα οποία παρατίθενται αποδεικνύουν την ουσιαστική ταύτιση και κοινή προέλευση των δύο φαινομενικώς αντιτιθέμενων ρευμάτων σκοπός των οποίων είναι η καταστροφή οποιασδήποτε εναπομείνασας υγιούς και γνήσιας ιεραρχίας, κάθε παραδοσιακού στοιχείου και εθνικής ιδιαιτερότητος και η διατήρηση της κυριαρχίας του ποσοτικού εις βάρος του ποιοτικού στοιχείου.
“Δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνα προλεταριακό, οὔτε κὰν κομμουνιστικό, κίνημα ποὺ νὰ μὴ λειτούργησε πρὸς τὸ συμφέρον τοῦ χρήματος, πρὸς τὶς ὑπὸ τοῦ χρήματος ὑποδειχθεῖσες κατευθύνσεις καὶ κατὰ τὸ ὑπὸ τοῦ χρήματος ἐπιτρεπτὸ διάστημα – ἀκόμη καὶ χωρὶς τὴν παραμικρὰν περὶ τούτου ὑπόνοιαν ἐκ μέρους κάποιων τυχὸν ἰδεαλιστῶν μεταξὺ τῶν ἡγετῶν του. ”
Oswald Spengler. [1]
H «Ρωσική Επανάσταση» αναγγέλλεται και στην λαϊκή φαντασία, αλλά και από τους ακαδημαϊκούς ως ένας θρίαμβος του λαού ενάντια στην Τσαρική τυραννία, ακόμη και αν οι περισσότεροι συναινούν στο ότι το ουτοπικό όραμα αποδείχτηκε πικρό, τουλάχιστον με την επελθούσα δικτατορία του Στάλιν. Εντούτοις μία ματιά πίσω από τις πολλαπλές όψεις της ιστορίας δείχνει ότι η «Ρωσική Επανάσταση» ήταν μία από τις πολλές αναταραχές που εξυπηρέτησαν αυτούς που παρείχαν την χρηματοδότηση. Λίγοι – είτε κοινοί άνθρωποι ή υποτιθέμενοι «ειδικοί» – φαίνεται να αναρωτιούνται για το πούθε προέρχεται το χρήμα για την χρηματοδότηση αυτών των επαναστάσεων και υποτίθεται πως πρέπει να πιστεύουμε ότι αποτελούν «αυθόρμητες εξεγέρσεις του λαού ενάντια στην καταπίεση», όπως σήμερα αναμένεται από εμάς να πιστέψουμε πως οι αποκαλούμενες «χρωματιστές επαναστάσεις» (colour revolutions) στην Ουκρανία, την Γεωργία, την Σερβία κ.ο.κ. είναι «αυθόρμητες διαδηλώσεις». Αυτό το δοκίμιο εξετάζει την χρηματοδότηση της Ρωσικής Επαναστάσεως του Μαρτίου του 1917, της αποκαλούμενη Πρώτης Επαναστάσεως που λειτούργησε ως εισαγωγή για τους Μπολσεβίκους και συμπεραίνει ότι υπάρχουν δυνάμεις που εργάζονται στο παρασκήνιο, οι σκοποί των οποίων βρίσκονται μακράν της ευημερίας των μαζών.
Ο Μάρτιος του 2010 σημειώνει την ενενηκοστή τρίτη επέτειο από την (Πρώτη) Ρωσική Επανάσταση η οποία λειτούργησε ως πρελούδιο για το Μπολσεβικικό πραξικόπημα τον ακόλουθο Νοέμβριο, γνωστού ως «Μπολσεβικική Επανάσταση». Μία ματιά πέρα από την ορθοδοξία δείχνει με άπλετη τεκμηρίωση πως ο σοσιαλισμός, από τη σοσιαλδημοκρατία και τον φαβιανισμό [2] ως τον κομμουνισμό έχει γενικώς «λειτουργήσει προς το συμφέρον του χρήματος» όπως παρατήρησε ο Spengler.
Ο Φαβιανός ιστορικός και νοβελίστας H. G. Wells ευρισκόμενος στην Ρωσία το 1920 παρατηρώντας το ακόμη νέο Μπολσεβικικό καθεστώς, σχολιάζοντας το πώς οι αρχικαπιταλιστές ήδη από τότε πήγαιναν στην εμβρυακή σοβιετική δημοκρατία για να διαπραγματευτούν εμπορικές εκχωρήσεις [3], έγραψε:
«Η μεγάλη επιχείρηση δεν αντιπαθεί με κανένα τρόπο τον Κομμουνισμό. Όσο μεγαλύτερη γίνεται η μεγάλη επιχείρηση τόσο περισσότερο προσεγγίζει τον Κολεκτιβισμό. Είναι ο ανώτερος δρόμος των λίγων σε αντίθεση με τον κατώτερο δρόμο των μαζών προς τον Κολεκτιβισμό» [4]
Η Μεγάλη Επιχείρηση είδε στον σοσιαλισμό ένα μέσο για να καταστρέψει τα παραδοσιακά θεμέλια των εθνών και των κοινωνιών και ταυτοχρόνως ένα μηχανισμό ελέγχου. Στην περίπτωση της Παλαιάς Ρωσίας όπου ένα Κράτος βασισμένο στις μοναρχικές και αγροτικές παραδόσεις δεν πειθάρχησε στο άνοιγμα των πλουτοπαραγωγικών πηγών του προς παγκόσμια επιχειρηματική εκμετάλλευση, το σκηνικό για τις αναταραχές του 1917 είχε στηθεί πίσω στα 1905 τον καιρό του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου, ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο στην δημιουργία ενός ρωσικού επαναστατικού πυρήνος [5].Η χρηματοδότηση για τον σχηματισμό αυτού του πυρήνος προήλθε από τον Jacob Schiff, βασικό εταίρο της Kuhn, Loeb & Co., New York που υπεστήριξε την Ιαπωνία στον πόλεμο ενάντια στην Ρωσία [6].
Το άτομο που ήταν περισσότερο υπεύθυνο για την μεταστροφή της αμερικανικής κοινής γνώμης, συμπεριλαμβανομένης της κυβερνητικής και διπλωματικής γνώμης, ενάντια στην Τσαρική Ρωσία ήταν ο δημοσιογράφος George Kennan [7] που χρηματοδοτούνταν από τον Schiff. Σε μία συλλογή εκθέσεων επί της αμερικανο-ρωσικής διπλωματίας ο Cowley δηλώνει πως κατά την διάρκεια του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου του 1904-1905 ο Kennan ήταν στην Ιαπωνία οργανώνοντας Ρώσους αιχμαλώτους πολέμου σε «επαναστατικά κελιά» και υπεστήριξε πως είχε μεταστρέψει «52.000 Ρώσους στρατιώτες σε οπαδούς της επαναστάσεως». Ο Cowley προσθέτει επίσης με έμφαση: «Βεβαίως τέτοια δραστηριότητα, ευρέως χρηματοδοτούμενη εξ ομάδων στις Ηνωμένες Πολιτείες, ποσώς συνεισέφερε στην αμερικανο-ρωσική αλληλεγγύη.» [8]
Η πηγή της χρηματοδοτήσεως της επαναστάσεως «εξ ομάδων στις Ηνωμένες Πολιτείες» εξηγήθηκε από τον Kennan σε έναν εορτασμό της Ρωσικής Επαναστάσεως του Μαρτίου του 1917, όπως καταγράφηκε από τους New York Times:
Ο κύριος Kennan μίλησε για το έργο των Φίλων της Ρωσικής Ελευθερίας στην επανάσταση.
Είπε πως κατά την διάρκεια του ρωσο-ιαπωνικού πολέμου ήταν στο Τόκυο και πως του επετράπη να κάνει επισκέψεις ανάμεσα στους 12.000 Ρώσους αιχμαλώτους που βρίσκονταν σε ιαπωνικά χέρια κατά το τέλος του πρώτου έτους του πολέμου. Είχε συλλάβει την ιδέα να διασπείρει επαναστατική προπαγάνδα ανάμεσα στον ρωσικό στρατό.
Οι ιαπωνικές αρχές ήταν ευνοϊκώς διακείμενες προς αυτό και του έδωσαν άδεια. Μετά από την οποία έστειλε στην Αμερική όπως όλη η Ρωσική επαναστατική λογοτεχνία να…
«Το κίνημα χρηματοδοτήθηκε από έναν Νεοϋορκέζο τραπεζίτη τον οποίο όλοι γνωρίζετε και αγαπάτε» είπε αναφερόμενος στον κύριο Schiff «και συντόμως παραλάβαμε ενάμιση τόνο ρωσικού επαναστατικού προπαγανδιστικού υλικού. Στο τέλος του πολέμου 50.000 Ρώσοι αξιωματικοί και στρατιώτες επέστρεψαν στην χώρα τους ως ένθερμοι οπαδοί της επαναστάσεως. Οι Φίλοι της Ρωσικής Ελευθερίας είχαν ενσπείρει 50.000 σπόρους ελευθερίας σε 100 ρωσικά συντάγματα. Δεν γνωρίζω πόσοι από αυτούς τους αξιωματικούς και άνδρες βρίσκονταν στο φρούριο του Πέτρογκραντ την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά ξέρουμε τον ρόλο που διεδραμάτισε ο στρατός στην επανάσταση.»
Μετά διαβάστηκε ένα τηλεγράφημα από τον Jacob H. Schiff μέρος του οποίου είχε ως εξής: «Θα πείτε εκ μέρους μου στους παρόντες στην αποψινή συνάντηση πόσο βαθιά μετανιώνω για την αδυναμία μου να εορτάσω μαζί με τους Φίλους της Ρωσικής Ελευθερίας την πραγματική ανταμοιβή για όσα είχαμε ελπίσει και προσπαθήσει αυτήν την μακρά περίοδο» [9]
Η αντίδραση του Schiff και όντως των τραπεζιτών εν γένει σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη απέναντι στην επανάσταση ήταν αυτή της αγαλλιάσεως. Ο Schiff έγραψε ενθουσιωδώς στους New York Times:
«Επιτρέψτε μου μέσω των στηλών σας να εκφράσω την χαρά μου για το ότι το Ρωσικό έθνος, ένας μεγάλος και καλός λαός έχει επιτέλους πραγματοποιήσει την απολύτρωσή του από αιώνες αυταρχικής τυραννίας και μέσω μίας σχεδόν αναιμάκτου επαναστάσεως αυτοκυβερνάται. Ευλογημένος να είναι ο Θεός εκεί ψηλά! Jacob H. Schiff. [10]
Γράφοντας στην The Evening Post προς απάντηση μίας ερωτήσεως περί του νέου καθεστώτος της επαναστατικής Ρωσίας στις διεθνείς οικονομικές αγορές, ο Schiff απάντησε ως επικεφαλής της Kuhn, Loeb & Co.:
Απαντώντας στην ερώτησή σας για την γνώμη μου περί των αποτελεσμάτων της επαναστάσεως στην Ρωσία επί των οικονομικών της, είμαι σχεδόν πεπεισμένος ότι με την βεβαιότητα της αναπτύξεως των τεραστίων πόρων της χώρας, η οποία με την άρση των βαρών από έναν μεγάλο λαό σίγουρα θα ακολουθήσει τα παρόντα γεγονότα, η Ρωσία ταχύτατα θα καταταγεί ανάμεσα στα πιο ευνοημένα έθνη στις παγκόσμιες αγορές χρήματος. [11]
Η απάντηση του Schiff αντανακλούσε την γενική στάση των οικονομικών κύκλων της Νέας Υόρκης και του Λονδίνου κατά τον καιρό της επαναστάσεως. Ο John B. Young της National City Bank που βρέθηκε στην Ρωσία το 1916 για ένα δάνειο εκ των ΗΠΑ ανέφερε το 1917 για την επανάσταση πως είχε συζητηθεί ευρέως όταν ήταν στην Ρωσία το προηγούμενο έτος. Θεωρούσε τους εμπλεκόμενους ως «συνετούς, υπεύθυνους και συντηρητικούς.» [12] Στο ίδιο τεύχος οι New York Times ανέφεραν πως υπήρξε αύξηση στις ρωσικές συναλλαγματικές συναλλαγές στο Λονδίνο 24 ώρες πριν την επανάσταση και πως το Λονδίνο γνώριζε για την επανάσταση πριν από την Νέα Υόρκη. Το άρθρο ανέφερε πως οι πιο εξέχοντες οικονομικοί και επιχειρηματικοί ηγέτες στο Λονδίνο και στην Νέα Υόρκη είχαν θετική άποψη για την επανάσταση. [13]Μία άλλη αναφορά δηλώνει πως παρόλο που υπήρξε κάποια ανησυχία σχετικώς προς την επανάσταση, «αυτά τα νέα δεν ήταν με κανένα τρόπο ανεπιθύμητα στους περισσότερο σημαντικούς τραπεζικούς κύκλους.» [14]
Αυτοί οι τραπεζίτες και βιομήχανοι αναφέρονται από τα άρθρα ως θεωρόντες την επανάσταση ικανή να εκμηδενίσει την φιλογερμανική επιρροή στην ρωσική κυβέρνηση και ότι πιθανώς θα ακολουθήσει μία πιο άκαμπτη πορεία απέναντι στην Γερμανία. Και όμως τέτοια φαινομενικώς «πατριωτικά συναισθήματα» δεν μπορούν να θεωρηθούν το κίνητρο πίσω από την πλουτοκρατική υποστήριξη προς την επανάσταση. Ενώ ο Max Warburg του τραπεζικού οίκου Warburg στην Γερμανία συνεβούλευε τον Κάιζερ και ενόσω η γερμανική κυβέρνηση κανόνιζε την χρηματοδότηση και το ασφαλές πέρασμα του Lenin και της συνοδείας του από την Ελβετία και διαμέσου της Γερμανίας στην Ρωσία · ο αδελφός του Paul [15], ως συνεργάτης του Schiff, [16] φρόντιζε για τα συμφέροντα της οικογενείας στην Νέα Υόρκη. Ο παράγοντας που βρισκόταν πίσω από αυτήν την τραπεζιτική υποστήριξη προς την επανάσταση είτε από το Λονδίνο, είτε από την Νέα Υόρκη, τη Στοκχόλμη, [17]ή το Βερολίνο ήταν οι τεράστιες και κατά μεγάλο βαθμό ανεκμετάλλευτες πλουτοπαραγωγικές πηγές που θα γίνονταν διαθέσιμες στις παγκόσμιες οικονομικές αγορές, στις οποίες μέχρι τότε και υπό τον Τσάρο είχε απαγορευθεί ο έλεγχός τους. Πρέπει να υπάρχει κατά νου πως αυτές οι τραπεζιτικές δυναστείες δεν ήταν – και είναι – απλώς εθνικές ή τοπικές τράπεζες, αλλά διεθνείς και πως δεν οφείλουν πίστη και αφοσίωση σε κανένα συγκεκριμένο έθνος, εκτός και αν αυτό δρα υπέρ των συμφερόντων τους σε κάποια δεδομένη χρονική στιγμή. [18]
Η Μπολσεβικική Επανάσταση οκτώ μήνες μετά, παρόλη την βίαιη αντικαπιταλιστική ρητορική, θα άνοιγε τις απέραντες πλουτοπαραγωγικές πηγές της Ρωσίας στον παγκόσμιο καπιταλισμό, αν και με την έλευση του Στάλιν όχι στον βαθμό που περίμεναν οι πλουτοκράτες όπως τα χρόνια που οι Lenin-Trotsky κυριαρχούσαν.
Πηγή: Ab Aeterno: Journal of the Academy of Social and Political Research, τεύχος. 2, Mάρτιος 2010
1. Oswald Spengler, The Decline of The West, 1918, 1926 (London: G. Allen & Unwin, 1971), τόμος 2, σελ. 402.
2. Η Φαβιανή Κοινωνία περιλαμβάνει στο σήμα της έναν λύκο με προβιά . Εξέχοντες ανάμεσα στα ιδρυτικά της μέλη ήταν λογοτέχνες όπως ο H. G. Wells και ο G. B. Shaw. Οι Φαβιανοί ίδρυσαν την London School of Economics and Political Science ως μία ακαδημία εκπαιδεύσεως για την μελλοντική κυβερνώσα ελίτ σε ένα κολεκτιβιστικό κράτος. Σύμφωνα με την συνιδρύτρια Beatrice Webb η χρηματοδότηση για αυτό προήλθε από τον Sir Ernest Cassel της εξοπλιστικής βιομηχανίας Vickers, από την Kuhn, Loeb & Co., της Νέας Υόρκης και τους Ρότσιλντ κ.τ.λ. (K. R. Bolton, op.cit., “Revolution By Stealth”).
3. Ο Washington A. Vanderlip βρισκόταν στην Ρωσία την ίδια περίοδο με τον Wells διαπραγματευόμενος επιτυχώς εμπορικές εκχωρήσεις με το Σοβιετικό καθεστώς.
4. H. G. Wells, Russia in the Shadows, Κεφάλαιο VII, “The Envoy.” Ο Wells πήγε στην Ρωσία τον Σεπτέμβριο του 1920 προσκεκλημένος του Kamenev, της Ρωσικής Εμπορικής Αντιπροσωπείας στο Λονδίνο, ενός εκ των ηγετών του Μπολσεβικικού καθεστώτος.
5. Η Ρωσική μοναρχία και η Ρωσική αγροτιά θεωρούνταν αμφότερες ιστορικά ξεπερασμένες από το Δυτικό οικονομικό κατεστημένο κατά τον ίδιο τρόπο που στον καιρό μας ο αγροτικός λαός των Aφρικάνερς θεωρούνταν ξεπερασμένος και το Apartheid σύστημά του εμπόδιζε την παγκοσμιοποίηση της Νοτιοαφρικανικής οικονομίας. Όπως οι Ρωσικές Επαναστάσεις του Μαρτίου και Νοεμβρίου 1917, η κατ’ επίφασην «Μαύρη» επανάσταση στην Νότιο Αφρική εξολόθρευσε τον αναχρονισμό των Αφρικάνερς και υπό τον «σοσιαλισμό» ιδιωτικοποίησε τις parastatals (κρατικής ιδιοκτησίας επιχειρήσεις ωφελείας) και ιδιωτικοποίησε την οικονομία.
6. “Jacob Schiff,” Dictionary of American Biography, Τόμος. XVI, σελ. 431. Ο Schiff έδωσε ένα δάνειο $200.000.000 στους Ιάπωνες επιδρομείς, για το οποίο παρασημοφορήθηκε από τον Ιάπωνα Αυτοκράτορα.
7. Robert Cowley, “A Year in Hell,” America and Russia: A Century and a Half of Dramatic Encounters, ed. Oliver Jensen (New York: Simon and Schuster, 1962), σελ. 92-121. Το εισαγωγικό σημείωμα στο κεφάλαιο υποδεικνύει την φύση της επιρροής του Kennan: « Ένας Αμερικανός δημοσιογράφος ο George Kennan ήταν ο πρώτος που αποκάλυψε σε όλη του την έκταση τον τρόμο της εξορία στην Σιβηρία και την κτηνώδη, μελετημένη απανθρωπιά της τσαρικής «δικαιοσύνης».» Ο Cowley παραθέτει τον ιστορικό Thomas A. Bailey να δηλώνει για τον Kennan: «Κανένα πρόσωπο δεν έκανε τόσα πολλά ώστε να προκαλέσει την μεταστροφή του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών εναντίον υποτιθέμενου παρελθοντικού ευεργέτη του.» (Μία αναφορά στην στήριξη της Τσαρικής Ρωσίας προς την Ένωση κατά τον Αμερικανικό Εμφύλιο). Cowley, ibid., σελ. 118.
8. Ibid., σελ. 120.
9. New York Times, 24 Μαρτίου, 1917, σελ. 1-2
10. Jacob H. Schiff, “Jacob H. Schiff Rejoices, By Telegraph to the Editor of the New York Times,” New York Times, 18 March, 1917. Αυτό μπορεί να διαβαστεί στα online αρχεία των New York Times: http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?res=9802E4DD163AE532A2575BC1A9659C946696D6CF
11. “Loans easier for Russia,” The New York Times, 20 Μαρτίου 1917. http://query.nytimes.com/mem/archive-free/pdf?res=9B04EFDD143AE433A25753C2A9659C946696D6CF
12. “Is A People’s Revolution.” The New York Times, 16 Μαρτίου 1917.
13. “Ικανοποιημένοι οι εδώ τραπεζίτες με τα νέα της επαναστάσεως,” ibid. (“Bankers here pleased with news of revolution,” )
14. «Ισχυρές οι μετοχές- Ερμηνεία των ρωσικών νέων από την Wall Street» ibid. (“Stocks strong – Wall Street interpretation of Russian News,”)
15. Ο Paul Warburg πριν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ είχε παρασημοφορηθεί από τον Κάιζερ το 1912.
16. O Paul Warburg ήταν επίσης κουμπάρος του Schiff.
17. Olof Achberg της Nye Banken της Στοκχόλμης θα λειτουργούσε ως ο διάμεσος για χρηματοδότηση ανάμεσα στις διεθνείς τράπεζες και τους Μπολσεβίκους.
18. Για παράδειγμα ποια αφοσίωση σε έθνος ή ως προτεραιότητα σε αυτοκρατορία θα μπορούσε να επιδείξει μία τραπεζιτική δυναστεία όπως οι Rotschild όταν έχουν οικογενειακά παρακλάδια της τράπεζας στο Λονδίνο, το Παρίσι, την Φρανκφούρτη και το Βερολίνο; Το ίδιο ερώτημα αναφέρεται και σε όλες τις τράπεζες αυτού του τύπου όπως και στις υπερεθνικές εταιρείες επί των ημερών μας.