Mε αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του Νέλσον Μαντέλα, η κοινή γνώμη βομβαρδίστηκε επί σειρά ημερών με μεγαλόστομες αναφορές, εκτενή αφιερώματα κλπ, κλπ, για τον «μεγάλο αγωνιστή», του οποίου η κηδεία εξελίχθηκε σε διεθνές γεγονός, αφού πάμπολλοι ήταν οι ηγέτες από διάφορες χώρες του κόσμου που συνέρευσαν στη Ν. Αφρική προκειμένου να παραστούν σ΄ αυτή.Παρέλειψαν βέβαια τα τηλεοπτικά δελτία να αναφερθούν σε λεπτομέρειες από τον βίο και την δράση του Μαντέλα, ως τρομοκράτη και δολοφόνου, κυρίως όμως, παρέλειψαν να αναφερθούν στα θαυμαστά αποτελέσματα του «αγώνα» του Μαντέλα κατά του «απαρτχάιντ», όταν, μετά την πτώση του καθεστώτος διακυβερνήσεως της Νοτίου Αφρικής από τους λευκούς και την επακόλουθη ανάληψη της διακυβέρνησης από τους μαύρους, η χώρα οδηγήθηκε τάχιστα, εντός ολίγων ετών, σε χαοτική κατάσταση. Λίγα χρόνια χρειάστηκαν για να φέρουν την πιο πλούσια, ανεπτυγμένη και ευημερούσα χώρα της Αφρικής στα πρόθυρα της απολύτου διαλύσεως, από απόψεως οικονομίας, ασφαλείας και επιπέδου υγείας.
Όσο ίσχυε στην Ν. Αφρική το καθεστώς του φυλετικού διαχωρισμού (απαρτχάιντ) και η λευκή μειονότητα των Αφρικάνερς-Μπόερς [Μίγμα Ευρωπαίων αποίκων, κυρίως Ολλανδών αλλά και Γερμανών καθώς και Γάλλων καλβινιστών-«ουγενότων», διωγμένων από την τρομοκρατία της αντιμεταρρύθμισης στο πλαίσιο των ενδοευρωπαϊκών θρησκευτικών αντιπαραθέσεων, οι οποίοι εγκατέλειψαν τις ευρωπαϊκές πατρίδες τους και εγκαταστάθηκαν στη Ν. Αφρική, για να φτιάξουν, με την εργατικότητα και την προκοπή τους, μια νέα πατρίδα στην τότε αραιοκατοικημένη, ως σχεδόν ακατοίκητη, περιοχή, πλησίον του ακρωτηρίου της Καλής Ελπίδος] όλα έβαιναν καλώς. Και κατάφεραν να φτιάξουν μια υπερδύναμη, έναν επίγειο παράδεισο, όπου οι (υποτίθεται καταπιεζόμενοι) μαύροι, αν και αποκλεισμένοι από την πολιτική ζωή και με περιορισμένα δικαιώματα, απολάμβαναν εντούτοις -μακράν- το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο σε ολόκληρη την Αφρική!
Ωστόσο, όταν η προδοτική τελευταία ηγεσία λευκών της Ν. Αφρικής (Ντε Κλέρκ) ενέδωσε στις διεθνείς πιέσεις και παρέδωσε την εξουσία στους μαύρους του Μαντέλα, τα πάντα άρχισαν να καταρρέουν. Η ζωή έγινε αφόρητη για τους λευκούς, οι οποίοι βρισκόμενοι στο έλεος συμμοριών κανιβάλων, επεδίωξαν, όσοι τουλάχιστον είχαν την δυνατότητα, να εγκαταλείψουν τη χώρα και να αναζητήσουν καταφύγιο στην Ευρώπη. Οι υπόλοιποι προσπαθούν να επιβιώσουν στα πλαίσια κλειστών κοινοτήτων. Οι δε μαύροι, απεδείχθησαν για μια ακόμη φορά παντελώς ανίκανοι να αυτοκυβερνηθούν!
Η χώρα συνεχίζει να διαλύεται. H άλλοτε ζηλευτή οικονομία και το δυτικού τύπου βιοτικό επίπεδο έχουν πλήρως καταρρεύσει, η εγκληματικότης και η ληστοκρατία αποτελούν το απόλυτο καθεστώς κατά τρόπο ώστε να είναι αδύνατον να κυκλοφορήσει κανείς στο δρόμο δίχως να κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να ληστευθεί και να δολοφονηθεί, το AIDS καλπάζει με ιλιγγιώδεις ρυθμούς, με ασύλληπτα ποσοστά φορέων (τα μεγαλύτερα παγκοσμίως), η χώρα μετετράπη με λίγα λόγια σε φρικτή κόλαση, κατά τρόπο παρόμοιο με εκείνον της γειτονικής Ροδεσίας (νυν Ζιμπάμπουε) που αποτελεί μια ανάλογη περίπτωση, καθώς οι εκεί λευκοί γεωργοί υπέστησαν γενοκτονία από τις ορδές του δικτάτορα Μουγκάμπε, για την οποία ελάχιστοι γνωρίζουν.Αυτές τις σκληρές αλήθειες για την κατάσταση στην Ν. Αφρική, στην μετά «απαρτχάιντ» εποχή, δεν υπάρχει περίπτωση να τις ακούσει ποτέ κανείς στα κρατούντα μ.μ.ε. της “πολιτικής ορθότητας” παρά μόνο ύμνους και ψεύδη για τον Μαντέλα!…