Ένα από τα αναρίθμητα παράλογα και αντιφυσικά δόγματα με τα οποία έχει δηλητηριάσει ο πολιτιστικός μαρξισμός τις δυτικές κοινωνίες είναι το διαστροφικό και ιδιαιτέρως επικίνδυνο δόγμα της “ισότητας του αποτελέσματος” (equality of outcome). Το δόγμα αυτό αποτελεί μια ακραία διαστρέβλωση της διαχρονικής απαίτησης του σοσιαλισμού για ισοτιμία και ισότητα ευκαιριών (equality of opportunity) που έχει σχετικά πρόσφατα (τις τελευταίες δεκαετίες) διαμορφωθεί σε κυρίαρχη δοξασία στις δυτικές κοινωνίες. Σύμφωνα με το δόγμα της ισότητας του αποτελέσματος, δεν αρκεί να αποδίδονται ίσες ευκαιρίες για κοινωνική ανέλιξη κι επιτυχία σε όλους ανεξαρτήτως φύλου, φυλετικής προελεύσεως, δείκτη ευφυίας, και οποιουδήποτε άλλου φυσικού παράγοντα διαχωρισμού των ανθρώπων, αλλά πρέπει και το αποτέλεσμα των ίσων ευκαιριών να είναι ανάλογο της αντιπροσώπευσης των διαφόρων ομάδων στον πληθυσμό. Σε περίπτωση που κάτι τέτοιο δεν ισχύει, όπως είναι απολύτως φυσιολογικό μια και η Φύση έχει η ίδια διαχωρίσει τους ανθρώπους μέσα από εξελικτικές διαδικασίες εκατοντάδων χιλιάδων ετών, τότε σύμφωνα με το δόγμα, το κοινωνικό κατεστημένο δεν έχει επιτύχει να αποδώσει ίσες ευκαιρίες σε όλους λόγω “διακρίσεων”, “ρατσισμού”, “αποκλεισμού”, και “προκαταλήψεων”. Οπότε, σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει το ίδιο το κράτος να επέμβει για να διορθώσει τα “κακώς κείμενα” επιβάλλοντας για παράδειγμα ποσοστώσεις στην επιλογή φοιτητών από τα πανεπιστήμια, στην στελέχωση κρατικών υπηρεσιών, και σε οποιαδήποτε άλλη θέση εμφανίζονται απαιτήσεις για την κάλυψη των οποίων τα χαρακτηριστικά κάποιας φυλής, και συγκεκριμένα της λευκής, υπερτερούν των αντιστοίχων χαρακτηριστικών των υπολοίπων φυλών.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα εφαρμογής της ισότητας αποτελέσματος είναι το διαβόητο affirmative action, το οποίο συνιστά ένα σύνολο πολιτικών που υποτίθεται ότι στοχεύουν στη μορφωτική κι επαγγελματική αναβάθμιση “καταπιεσμένων” ομάδων, όπως δήθεν είναι οι νέγροι στις Η.Π.Α., αλλά στην πραγματικότητα ο κεντρικός τους στόχος είναι η εκδίωξη των λευκών από θέσεις ευθύνης κι εξουσίας, η περιθωριοποίηση τους, και εν τέλει ο αφανισμός τους. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι στις Η.Π.Α. με βάση το affirmative action η εισαγωγή στα περισσότερα πανεπιστήμια γίνεται με κριτήρια που ευνοούν σκανδαλωδώς κυρίως τους νέγρους αλλά και τους λατίνους υποψηφίους εις βάρος των λευκών και των ασιατών (της Άπω Ανατολής). Π.χ. στο πανεπιστήμιο του Τέξας εισάγεται το 10% των υποψηφίων με την καλύτερη βαθμολογία στις εξετάσεις, και από εκεί και πέρα οι υπόλοιποι φοιτητές επιλέγονται χρησιμοποιώντας πρωτίστως φυλετικά κριτήρια. Έτσι, για να εισαχθεί στο συγκεκριμένο πανεπιστήμιο ένας λευκός ή ασιάτης υποψήφιος που δεν ανήκει στο 10% θα πρέπει να έχει επιτύχει πολύ καλύτερες βαθμολογίες στις εισαγωγικές εξετάσεις από έναν αντίστοιχο νέγρο! Εάν χρησιμοποιήσουμε τη γνωστή λέξη-καραμέλα, η πασιφανής φυλετική διάκριση εις βάρος των λευκών (οι οποίοι αποτελούν τον βασικό στόχο των πολιτικών αυτών) και των ασιατών (οι οποίοι αποτελούν παράπλευρες απώλειες) δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί ως κατάφορος “ρατσισμός”! Το τραγελαφικό είναι ότι το affirmative action όχι μόνο δεν χαρακτηρίζεται έτσι, αλλά πολύ συχνά αναφέρεται ως “θετική διάκριση” (positive discrimination)! Η τερατώδης υποκρισία και ο ψυχοπαθητικός δογματισμός των νεομαρξιστικών/λιμπεραλιστικών κύκλων που προωθούν αυτό το ανοσιούργημα στις δυτικές κοινωνίες ανακαλύπτοντας παντού υπερ-εκπροσώπηση των λευκών, δεν τους εμποδίζουν βέβαια να κάνουν τα στραβά μάτια στις πραγματικές περιπτώσεις υπερ-εκπροσώπησης των γνωστών “περιούσιων” σε όλες τις θέσεις ισχύος κι επιρροής.
Οι επιπτώσεις των εφαρμογών του δόγματος της ισότητας αποτελέσματος είναι καταστροφικές σε πολλά επίπεδα. Στο πρακτικό υλιστικό επίπεδο η παντελής έλλειψη αξιοκρατίας, ο αποκλεισμός άξιων ατόμων και η αντίστοιχη προώθηση ανάξιων σε θέσεις ευθύνης που συνεπάγεται το affirmative action και οποιαδήποτε άλλη υλοποίηση της ισότητας αποτελέσματος, οδηγούν ταχύτατα τις κοινωνίες σε παρακμή και ακολούθως σε διάλυση. Καθώς το ποσοστό των λευκών στον πληθυσμό των δυτικών κρατών καταποντίζεται με διαρκώς αυξανόμενο ρυθμό, η ισότητα αποτελέσματος σημαίνει ότι όλο και περισσότεροι νέγροι, άραβες, αφγανοπακιστανοί και άλλοι θα πρέπει να προωθούνται σε θέσεις ευθύνης, με ό,τι αυτό σημαίνει για την λειτουργία των κοινωνιών. Επίσης, η απόκτηση εξουσίας από άτομα με αρρωστημένο ψυχισμό απλώς και μόνο επειδή ανήκουν σε κάποια υποτιθέμενα καταπιεσμένη κοινωνική ομάδα, όπως για παράδειγμα τα μέλη της “αγιοποιημένης” ομοφυλοφιλικής/λεσβιακής κοινότητας, οδηγεί στην εφαρμογή άκρως διαστροφικών πολιτικών στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ευρωστία των κοινωνιών.
Πέρα όμως από τις πρακτικές συνέπειες της ισότητας αποτελέσματος, το δόγμα αυτό αποτελεί μια ύστατη μορφή ύβρεως προς την ίδια την Φύση μια και ισοπεδώνει την φυσικά ιεραρχική δομή των ανθρωπίνων κοινωνιών. Όμως η έννοια της ιεραρχίας δεν είναι ανθρώπινη εφεύρεση, ούτε απλά ένα γήινο φαινόμενο, αλλά ένα κοσμικό συμπαντικό φαινόμενο που συναντάται σε όλα τα επίπεδα της πραγματικότητας, από τους γαλαξίες ως τον μικρόκοσμο των υποατομικών σωματιδίων. Η ίδια η ύπαρξη του Σύμπαντος είναι άρρηκτα συνυφασμένη με την έννοια της ιεραρχίας. Συνεπώς, εάν οι υγιείς δυνάμεις της ανθρωπότητας δεν καταφέρουν να ανατρέψουν την ζοφερή πραγματικότητα που επιβάλει η ισότητα αποτελέσματος και να επαναφέρουν την φυσική ισορροπία και τάξη της ιεραρχίας, τότε αυτό θα αναλάβει να το πράξει αργά ή γρήγορα η ίδια η Φύση. Και ένα από τα αποτελέσματα αυτής της επέμβασης, όποια μορφή κι αν έχει, μπορεί κάλλιστα να είναι ο πλήρης αφανισμός του ανθρωπίνου είδους.
