Δυο σημαντικά ζητήματα ξεχωρίζουν από την πρόσφατη επικαιρότητα.
Πρώτον, η άνανδρη δολοφονία ενός Έλληνος Βορειοηπειρώτη από Αλβανούς στη Χειμάρρα, και, δεύτερον, οι διπλωματικές ζυμώσεις που αφορούν τους συσχετισμούς δυνάμεων στον ευρύτερο χώρο της ανατολικής Μεσογείου, οι οποίες, προφανώς, αφορούν και την Ελλάδα. 
Όσον αφορά το πρώτο ζήτημα, δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε την ένοχα χλιαρή αντίδραση τόσο του πολιτικού όσο και του δημοσιογραφικού Ελλαδικού κατεστημένου μπροστά σε ένα περιστατικό που θα ανέμενε κανείς να επισύρει γενική λαϊκή κατακραυγή και εξαπόλυση βαρυτάτων αντιποίνων εις βάρος των Αλβανών και της προκλητικής αποθρασύνσεως των. Για όσους δεν παρακολούθησαν την είδηση ο λόγος της δολοφονίας ήταν το γεγονός ότι ο ομοεθνής μας μιλούσε Ελληνικά.
Η αδράνεια και απάθεια από πλευράς επισήμου Ελλάδος και Ελλαδικής κοινής γνώμης, υπογραμμίζει τη θλιβερή πραγματικότητα της εγκαταλείψεως του Ελληνισμού της Βορείου Ηπείρου στην μεθοδική προσπάθεια αφελληνισμού του από το Αλβανικό κράτος, το οποίο συστηματικά ευνοεί την μετακίνηση Αλβανικών πληθυσμών σε περιοχές με μακραίωνη Ελληνική παρουσία -όπως η ηρωική Χειμάρρα- προκειμένου να αλλοιωθεί εθνολογικά η εκεί σύνθεση του πληθυσμού και να τρομοκρατηθεί το Ελληνικό στοιχείο ώστε να εγκαταλείψει την ιστορική του πατρίδα. Η Ελλαδική κοινή γνώμη, υπνωτισμένη από τα παραισθησιογόνα των κρατούντων μ.μ.ε. αντιμετώπισε το περιστατικό απλώς ως ένα έγκλημα του κοινού ποινικού δικαίου… Αυτά συμβαίνουν ενόσω στην Ελλάδα το ποσοστό των Αλβανών μεταναστών επί του πληθυσμού ενδέχεται να ξεπερνά και το 1/10.
Όσον αφορά τις διπλωματικές ζυμώσεις στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, είναι ευδιάκριτη η μετακίνηση του κέντρου βάρους της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής – όπως εκφράζεται από την κυβέρνηση των ισλαμιστών του Ερντογκάν – προς τον μουσουλμανικό κόσμο, μια στάση που μοιραία την φέρνει αντιμέτωπη με τον παραδοσιακό σύμμαχό της, το τρομο-κράτος του Ισραήλ, και κατ’ επέκτασιν με τους αμερικανούς πάτρωνές του καθώς και με το εβραϊκό κατεστημένο των ΗΠΑ που σταθερά κινεί τα νήματα της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ – και το οποίο ανέκαθεν τηρούσε απροκάλυπτα φιλοτουρκική πολιτική.
Στο πλαίσιο αυτών των ανακατατάξεων η Ελλάδα εμφανίζεται να αποκτά τον ρόλο ενός παράγοντος που ευκολότερα ενδίδει στις αμερικανοεβραϊκές πιέσεις. Η δουλική στάση του George Papandrew κατά τη σημερινή συνάντησή του με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό -πρώτη επίσκεψη Ισραηλινού πρωθυπουργού στην Ελλάδα- δουλικότητα η οποία προκύπτει και μόνο κατόπιν αναγνώσεως της, πάντοτε αποκαλυπτικής, γλώσσας του σώματος, φανερώνει την άνευ όρων παράδοση της Ελλάδος στους αμερικανοσιωνιστικούς σχεδιασμούς.
Αποτελεί μεγάλο ρίσκο η θυσία των παραδοσιακών δεσμών της Ελλάδος με τον αραβικό κόσμο χάριν μιας αμφιλεγόμενης, και εν πολλοίς αβέβαιης ελληνοισραηλινής συμμαχίας, συμμαχίας δηλαδή με έναν λαό –τον εβραϊκό- με τον οποίο ο Ελληνισμός βρίσκεται σε μόνιμη αντιπαράθεση ήδη από τα αρχαία χρόνια τόσο σε γεωπολιτικό, όσο και σε πνευματικό-πολιτιστικό επίπεδο -αρκεί π.χ. να θυμηθεί κανείς τον αδυσώπητο και αιματηρό ανταγωνισμό Ελλήνων-Φοινίκων στα αρχαία χρόνια- και μέχρι και την πρόσφατη ιστορία, όταν το εβραϊκό στοιχείο, εντός της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, ταυτίστηκε απολύτως με την Οθωμανική διοίκηση και στάθηκε σφοδρά ανταγωνιστικό και εχθρικό έναντι των Ελλήνων.