Ένα αληθώς νέο πρότυπο ζωής-Η διάπλασις του Νέου Τύπου ανθρώπου
Όχι σπάνια τίθεται τo ερώτημα για το ποιά πρέπει να είναι η πορεία οργανώσεως και δράσεως μιας ομάδος με τα χαρακτηριστικά της δικής μας ομάδος, σύμφωνα με την ιδεολογία του εθνοκοινοτισμού που πρεσβεύουμε. (Πρέπει κατ’ αρχήν να συνειδητοποιηθεί, ότι ο όρος ιδεολογία όπως εδώ εννοείται καμμίαν απολύτως σχέση δεν μπορεί να έχει με τις αστικές επιφανειακές ιδεοληψίες και επιφανειακές αναλύσεις, αλλ’ αναφέρεται σε μιάν αληθινή Κοσμοθεωρία, μίαν αληθινή κι αιωνία, υπό πλατωνικήν έννοια, προσεγγιζομένην Ιδέα, που ταυτόχρονα είναι η Πηγή και ο Στόχος υπάρξεώς μας, ζώσαν δε και βιουμένη, άρα δε πεμπτουσία μεταφυσική του πρακτικού, εσωτερικού και εξωτερικού, ατομικού και κοινοτικού βίου μας).
Πρώτον, να γίνει μια αρχική επιλογή ατόμων με βάση τα εξής: α) συμφωνία με τις βασικές ιδεολογικές αρχές, β) αδαμάντινο χαρακτήρα, γ) να διαθέτουν αρμονικό σωματότυπο και φυσιογνωμία, δ) να ακολουθούν υγιή στάση ζωής, ε) την προθυμία και δέσμευσή τους να εισέλθουν, ειλικρινώς και ολοκληρωτικώς, σε μια διεργασία αλλαγής και αναθεωρήσεως παγιωμένων αντιλήψεων και συμπεριφορών, στις οποίες ήταν εθισμένοι στον πρότερο συνηθισμένο “αστικό” βίο τους.
Δεύτερον, να επιτευχθεί εις βάθος συνειδητοποίηση (από όλα τα άτομα αυτής της πρώτης ομάδος) και πραγμάτωση της Ιδέας μας, ξεκινώντας από τις φιλοσοφικές βάσεις και φθάνοντας μέχρι του σημείου να μπορούν να ερμηνεύουν με αυτήν ως συνειδητή αληθή βάση κάθε τρέχον, πολιτικό ή πρακτικό, ζήτημα, κάθε άποψη, κάθε πρόσωπο, κάθε εκδήλωση, κάθε γεγονός, κάθε έκφραση, κάθε άκουσμα, κάθε υπαινιγμό. Αυτό, για τα δική μας περίπτωση, σημαίνει ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε άπαντες τις βασικές Αρχές και Αξίες του Εθνοκοινοτισμού, προς μίαν αληθή εσωτερική ενότητα χωρίς θολά σημεία – και, εν συνεχεία, να επαναπροσδιορίσουμε την μεταφυσική, φυσική και ιστορική ουσία της Αριανικότητος και της Ελληνικότητος. (Εδώ παρενθετικώς ας σημειωθεί ότι, για μας, η συχνότατα εσκεμμένως και δολίως από γνωστούς κυρίως «εμπόρους ιδεών» παρεξηγημένη και συγκεχυμένη έννοια της Ελληνικότητος, ταυτίζεται με την στον Ελλαδικό χώρο ιστορικώς παρούσα Αριανικότητα).
Εις βάθος συνειδητοποίηση της ιδεολογίας σημαίνει κάτι πολύ περισσότερο από άθροισμα γνώσεων. Σημαίνει Γνώση, σημαίνει επίγνωση, σημαίνει την ανάπτυξη ενός λεπτού αισθητηρίου που καθιστά τα άτομα ικανά να διακρίνουν τι συνάδει με, ως και τι απάδει από την φυσική και μεταφυσική αρμονία και κοσμική τάξη, σ’ όλα τα επίπεδα, άρα δε και εν σχέσει προς την κοσμιότητα και την αυθεντική ευγένεια. Σημαίνει συναίσθηση του Ιερού στον Κόσμο και διαχωρισμό και απεκβολή του χαμερπούς, του υποβαθμιστικού, βεβήλου και ποταπού. Η ανάπτυξη ενός τέτοιου λεπτοτάτου αισθητηρίου διακρίσεως είναι μια από τις βασικές αποστολές του “Άρματος”, δεδομένου ότι η κυρία βάση της Παρακμής και Σήψεως εντοπίζεται στην παντοειδή και σ’ όλα τα επίπεδα, συνεπεία είτε πλεκτάνης είτε ιδίας ανεπαρκείας (εν συνεχεία συνήθως, βέβαια, επιμελώς από το Σύστημα προωθουμένης και καλλιεργουμένης,) Σύγχυση. Και καλώς ή κακώς αυτό το αισθητήριο είναι κάτι που δεν μαθαίνεται από βιβλία – αλλά αναπτύσσεται μέσα από διεργασίες εσωτερικής ωριμάνσεως, δοκιμασίες και ομαδικές δραστηριότητες, τις οποίες πάντα εμψυχώνει ένα ιδιαίτερο, απερίγραπτο μεν αλλά βιούμενο, πνεύμα!
Τρίτον, πρέπει να αναγνωρισθεί συνολικώς το βιωματικό στοιχείο της ταυτότητός μας ως μελών της κοινότητος του Άρματος, ώστε με συνεχή εσωτερική εργασία να καταστήσουμε την Ιδεολογία μας εσωτερική υπαρξιακή υπόθεση του καθενός από εμάς, προσανατολίζοντας όλες τις επιλογές του βίου μας κατά τρόπο ώστε να συνάδουν με τις αρχές της – και ανάγοντας, μάλιστα, την πρόοδο στην διαδικασία της ανελίξεως αυτής εις μέτρον της προσωπικής μας πορείας και, εν τέλει, αξίας. Η εσωτερική εργασία η αποσκοπούσα στην εσωτερική εξέλιξη, βαθμιαίως θα οδηγήσει στην αποκρυστάλλωση ενός Νέου Προτύπου Ζωής, που θα διαμορφώσει και τον Νέο Τύπο Ανθρώπου που ευαγγελιζόμεθα, ως μίαν απτή πραγματικότητα, βάση για το μέλλον της Φυλής μας ολόκληρης και έμβρυο του νέου ανθρώπου και της αναγεννημένης κοινωνίας που επέρχεται, αν ξεφύγουμε από τα δόκανα του φαινομενικώς πανισχύρου Θανάτου, δηλαδή της κρατούσης αταξίας.
Πρόκειται για κάτι που δεν έχει ξανασυμβεί, και αν τελικώς καταφέρουμε να προχωρήσουμε ουσιαστικώς σ’ αυτήν την κατεύθυνση, θα είναι κάτι που θα έχει γίνει για πρώτη φορά στην μεταπολεμική περίοδο από ομάδα ή οργάνωση εμπνεόμενη από τις Ιδέες μας. Η αξία και οι προεκτάσεις αυτού του επιτεύγματος δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν – και πάντως δεν θα είναι συγκρίσιμες με κανένα προηγούμενο. Και αυτό, εν τοιαύτη περιπτώσει, θα αποτελέσει την μεγίστη συμβολή μας στον Αγώνα. Αρκεί να αναλογισθεί κανείς το, εν πολλοίς μάλιστα αγνοούμενο, μέγεθος της επιδράσεως στην ιστορία που προήλθε από διδασκαλίες που εκόμισαν ένα νέο πρότυπο ζωής και διαμόρφωσαν νέο ανθρώπινο τύπο, ακόμα και προκειμένου για πολύ χαμηλού επιπέδου διδασκαλίες. Μπορεί εν όσω ζούμε να μη παραστούν ποτέ οι πρόσφορες συνθήκες, που να επιτρέπουν στην αγωνιστική επαναστατική δράση να τελεσφορήσει. Η διαμόρφωση όμως ενός Προτύπου Ζωής και εκπαιδεύσεως που θα οικοδομεί Νέο Τύπο Ανθρώπου, μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο επί του οποίου θα πατήσουν και θα σταθούν και θα οικοδομήσουν μελλοντικοί πολιτικοί επίγονοι και συναγωνισταί μας, αν δεν καταφέρουμε εμείς οι ίδιοι, σ’ αυτήν την γενιά, να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες αυτού του προτύπου.
Τέταρτον, παράλληλα με την εσωτερική εξέλιξη των ατόμων της αρχικής ομάδος, θα πρέπει να γίνεται αναζήτηση νέων ατόμων με αυστηρά κριτήρια, ατόμων που να είναι κατάλληλα και πρόθυμα να εισέλθουν σε μια μακρά διαδικασία εκπαιδεύσεως και ανελίξεως με βάση το Νέο Πρότυπο.
Η νίκη στον εσωτερικό αγώνα προαπαιτείται για να υπάρχουν ελπίδες για νίκη και στον εξωτερικό, τον συμβατικό αγώνα. Αυτή ακριβώς η βαθύτατα ουσιωδέστερη διάσταση του αγώνος είχε παραβλεφθεί ή υποτιμηθεί κατά το παρελθόν, από άλλες προσπάθειες – και είναι αυτό που συνοψίζει την ειδοποιό διαφορά του Άρματος από ό,τι θα μπορούσε επιφανειακώς να χαρακτηρισθεί ιδεολογικώς συναφές.
Αυτό προσδιορίζεται και διά της σημάνσεως ότι αρυόμεθα το γίγνεσθαι εκ του είναι, κατά το χαρακτηριστικόν μας Πινδάρειον πρόσταγμα και πρόταγμα: «ΓΕΝΟΙΟ ΟΙΟΣ ΕΣΣΙ» (ήτοι: Γίνε αυτός πού είσαι!) – που και αποτελεί τον χρυσούν κανόνα της αληθούς Ελευθερίας αλλά και του αυθεντικού Καθήκοντος εν ταυτώ!
– Ο ΕΘΝΟΚΟΙΝΟΤΙΣΜΟΣ ΩΣ ΣΤΑΣΙΣ ΖΩΗΣ
– ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ
– Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΑΓΩΝΟΣ
Αναφερόμενοι σε Νέο Πρότυπο Ζωής και Νέο Τύπο Ανθρώπου, πρέπει ίσως να γίνει προσπάθεια να σκιαγραφηθούν έστω ακροθιγώς κάποια χαρακτηριστικά τους, για να γίνει αντιληπτό τι εννοούμε αναφερόμενοι στον Εθνοκοινοτισμό ως στάση ζωής.
Προσβλέπουμε σε έναν Νέο τύπο ανθρώπου, ο οποίος θα πρέπει: να διακρίνεται από συνέπεια Ιδεών, λόγων και πράξεων, να είναι πάντοτε ειλικρινής, να δείχνει εκουσίως πειθαρχία στους ανωτέρους και υπακοή στις εντολές τους, συνεχή αυτοπειθαρχία σύμφωνα με τον εσωτερικό κώδικα προσωπικής Τιμής, να δείχνει προθυμία στην εκτέλεση εργασιών, να είναι τολμηρός και γενναίος, σοβαρός, εγκρατής, σταθερός, σεμνός και κόσμιος, χωρίς τάση επιδείξεως και χωρίς φλυαρία και απεραντολογία, λιτός και ολιγαρκής, υπεύθυνος και έντιμος, συνετός και δημιουργικός, με βαθιά αίσθηση του καθήκοντος και της αποστολής του, με θετικές σκέψεις και καλή προαίρεση. Διαθέτοντας τα ανωτέρω στοιχεία μπορεί να προσεγγίσει την Αρετή υπό την αρχαιοελληνική κλασσική έννοια.
Θα πρέπει, επίσης, να επιδιώκει να έχει ρωμαλέο και καθαρό σώμα και πνεύμα. Αυτό συνεπάγεται και ότι θα πρέπει να ελέγχει την διατροφή του με τρόπο αυστηρό και ασκητικό – ήτοι, το διαιτολόγιό του να περιλαμβάνει κυρίως αγνές τροφές, κατά το δυνατόν εγγύτερα στην φυσική τους κατάσταση (ιδίως ωμά και φρέσκα προϊόντα), που να μη έχουν υποστή επεξεργασία ή τεχνητές βελτιώσεις, περιορίζοντας όσο περισσότερο γίνεται ή και αποκλείοντας, ει δυνατόν, την κρεοφαγία, να αποφεύγει τις διατροφικές υπερβολές και ενίοτε να επιβάλλει στο εαυτό του ασυνήθιστη διατροφή, ή και νηστεία, ως άσκηση.
Θα πρέπει να φροντίζει να ζει σε υγιές περιβάλλον, μακριά από εστίες ανθρωπογενούς, ψυχικής και αισθητικής μολύνσεως, όσο πιο κοντά γίνεται στην Φύση, να απέχει, επίσης, από ανθυγιεινές πρακτικές (όπως το κάπνισμα), ηδυπαθείς καταχρήσεις, ξενύχτια και κραιπάλες και βέβαια, θα πρέπει να ασκείται, σε καθημερινή βάση, με γυμναστική, ώστε να διατηρεί σε υψηλά επίπεδα την καρδιοαναπνευστική αντοχή, την μυϊκή αντοχή και δύναμη, την ευλυγισία, την ταχύτητα και την συναρμογή του, με τρέξιμο, πεζοπορίες, ποδηλασία, κωπηλασία, κολύμβηση και ο,τιδήποτε άλλο του είναι πρόσφορο, καθώς και με ασκήσεις αντιστάσεων και ασκήσεις πολεμικών τεχνών, ώστε να διατηρεί υψηλή μαχητική ικανότητα. Τα φυλετικά αρχέτυπα αποτελούν ενεργά και οιωνεί βιούμενα πρότυπα. Η Αρρενωπότητα του ανδρός διατρέχει όλα τα επίπεδα της υπάρξεώς του, ξεκινώντας από το Ηγεμονικόν του Πλάτωνος, το ηλιακόν κέντρον του αληθινού και πραγματικού Ανδρός που από το είδος μας τόσο θεϊκά εκδηλώθηκε κάποτε – καθώς και η αντίστοιχη προς τα ευγενή της φυλετικά πρότυπα εκδήλωση της γυναικείας φύσεως θα παραμένει μακράν της κυρίαρχης στις μέρες μας μαιναδικότητος και επαναστατημένης ασύγγνωστης αυθαδείας και παραφροσύνης.
Θα πρέπει, εκ παραλλήλου, να ασκεί τον νου και το πνεύμα του, μελετώντας φιλοσοφία και εντρυφώντας με φιλοσοφική ματιά σε όλες τις επιστήμες, θεωρητικές και θετικές, αναπτύσσοντας όμως διεισδυτικό και ευρυγώνιο, σφαιρικό, βλέμμα, συνθετική ικανότητα στην θέαση του Κόσμου, των φαινομένων του και της «κρυφής Αρμονίης» και Ενότητος, επιδιώκοντας την καλλιέργεια του Λόγου και του λόγου, γραπτού και προφορικού, καθώς και την κατοχή της τέχνης της διαλεκτικής και της ρητορικής, συνοδευούσης όμως πάντοτε ουσία και περιεχόμενο – κατ’ αντίθεση πλήρη προς τα κυρίαρχα «αλαλάζοντα κύμβαλα» της σκοτεινής εποχής μας.
Οφείλει επίσης να φροντίζει την αισθητική του καλλιέργεια, διεισδύοντας στον θαυμαστό κόσμο των αληθινών τεχνών, των εικαστικών τεχνών, της τέχνης του λόγου – και βέβαια της τέχνης της μουσικής και του χορού, που προάγει την προς το Είδος και τά Αρχέτυπα σύμφωνη συναρμογή και ενοποίηση πνεύματος-ψυχής-σώματος, αποκλείοντας μετά βδελυγμίας κάθε αλλότριο, βαρβαρικό και χθόνιο άκουσμα και ήχο, εικόνα, παράσταση και κίνηση – αλλά φροντίζοντας, απεναντίας, η τροφή των αισθήσεών του να είναι αυστηρώς Αριοπρεπής στην ουσία και τις μορφές της. Όσον αφορά στην μουσική, τα ακούσματα δεν μπορεί να παρά να είναι αποκλειστικώς και μόνον Αρίας προελεύσεως, πέραν των αναγκώς εθνολογικών μελετών, προσήκοντα εις ευγενείς, κατά τον τρόπο που το αυθεντικό «λεπτότατο αισθητήριο» που στην αρχή αναφέραμε υπαγορεύει – άρα λοιπόν, επιλεγμένα παραδοσιακά και κλασσικά. Και εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι μεταξύ των κυρίων αποστολών του «Άρματος» είναι και ο επαναπροσδιορισμός, απτός και αταλάντευτος και κρυστάλλινος, της Αριανικότητος και της Ελληνικότητος παντού, όπως και στον χώρο των τεχνών.
Αλλά θα πρέπει και οι συναναστροφές να επιλέγονται με κριτήριο την συνάφεια και συμβατότητα των ατόμων με τα χαρακτηριστικά αυτά.
Θα πρέπει, τέλος, να ο καθένας εξεύρη δραστηριότητες, με την βοήθεια των οποίων να οδηγηθεί σε ένα είδος αυθυπερβάσεως, υπερβάσεως, δηλαδή, του συμβατικού εκκελυφωμένου του «εγώ». Σε μη εμπόλεμη περίοδο, δραστηριότητες που μπορούν να οδηγήσουν σε υπέρβαση του συμβατικού «εγώ» μπορεί να είναι τα διάφορα αθλήματα ακραίων συνθηκών, αθλήματα κινδύνου, περιπέτειας, εξερευνήσεως, προσομοιώσεως ψυχολογίας μάχης κλπ, όπως π.χ. η ορειβασία υψηλού βουνού, η αναρρίχηση, οι διασχίσεις μεγάλων εκτάσεων, ιδίως σε αντίξοο περιβάλλον (από απόψεως θερμοκρασίας ή επιφανείας) – όπως η κολυμβητική διάσχιση μεγάλων αποστάσεων σε θάλασσες, το ορεινό τρέξιμο και το τρέξιμο υπεραποστάσεων, οι δρόμοι προσανατολισμού, η διάσχιση θαλασσών με μικρά σκάφη και λέμβους, η διάσχιση παγωμένων εκτάσεων σε χιονοδρομίες αντοχής, η διάσχιση ποταμών με κανό, η διάνυση ορεινών διαδρομών με ποδήλατο, η διάβαση χωρών με ποδήλατο – αλλά και τα πολεμικά αθλήματα κ.ο.κ.
Το πλέον απαραίτητο στοιχείο για την πραγματική επίτευξη της εσωτερικής ανελίξως είναι η συνεχής αυτοπαρατήρηση και ετεροπαρατήρηση, η αυτοσυγκέντρωση και ο διαλογισμός, η προσπάθεια συνειδητής βιώσεως κάθε εμπειρίας, κάθε καταστάσεως, η δράσις με νόημα και συνείδηση κι όχι «αμερικανικού τύπου» ηλιθιότητος – και η συνεχής ανάμνηση εαυτού σε κάθε περίπτωση.
Η επίτευξη του γενικού πλαισίου ζωής, θεμελιώδη στοιχεία του οποίου αποτελούν τα όσα ενδεικτικώς ανωτέρω ανεφέρθησαν, μπορούν να τεθούν ως προσωπικοί στόχοι καθενός από εμάς, στα πλαίσια του «Μεγάλου Αγώνος» σύμφωνα με την Αρία παράδοση – δηλαδή, του εσωτερικού αγώνος, ως όψεως του Κοσμικού Αγώνος των θεών, της αυτεπιγνώσεως απέναντι και του αγώνος ενάντια σε ό,τι αντιπροσωπεύει τον αρνητικό εαυτό, τον αντι-κόσμο. Η Νίκη μας σ’ αυτόν τον Μεγάλο εσωτερικό Αγώνα θα προδιαγράψει το μέγεθος των πραγματικών μας δυνάμεων, δίδοντάς μας εντελώς ξεχωριστές δυνατότητες για να διεκπεραιώσουμε και τον εξωτερικό αγώνα, από τον οποίον όμως είναι κατ’ ουσίαν αδιαχώριστος.