(Κείμενο από το Ελληνικό Εθνικοσοσιαλιστικό ιστολόγιο)
Το βράδυ της Πέμπτης 27 Ιανουαρίου 2010, εκατομμύρια αποχαυνωμένων μαζανθρώπων παρακολουθούσαν επί σειρά ωρών από τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως (τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και διαδίκτυο) τις διαπραγματεύσεις επαγγελματιών «αντιρατσιστών» με το ανθελληνικό κράτος, αναφορικά με το ζήτημα, της καταλήψεως κτηρίου της Νομικής σχολής, από 300 λαθρομετανάστες…
Κάποιοι είπαν ότι το ενδιαφέρον που βρίσκουν σε αυτό το γεγονός επικεντρώνεται στο εάν θα γίνουν αποδεκτά από την κυβέρνηση τα αιτήματα των καταληψιών , δηλαδή εάν θα γίνει δεκτή η «νομιμοποίηση» από το ανθελληνικό κράτος των συγκεκριμένων 300 λαθρομεταναστών. Αυτό δεν είναι άξιο ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος, καθώς το ανθελληνικό κράτος έχει δώσει ήδη τα τελευταία 20 χρόνια «νόμιμη» άδεια παραμονής σε εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες, και σε δεκάδες χιλιάδες από αυτούς έχει παραχωρήσει την ελληνική ιθαγένεια, ενώ συνολικά οι παράνομοι μετανάστες που ζουν στην χώρα μας με την πλήρη ανοχή του ανθελληνικού κράτους υπερβαίνουν τα δυόμισι εκατομμύρια. Όταν 300 νέοι λαθρομετανάστες εισβάλλουν σχεδόν ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ και εποικίζουν το ελληνικό έδαφος , το αν θα θεωρηθούν νόμιμοι ή όχι οι συγκεκριμένοι 300 που κατέλαβαν την Νομική, είναι μηδαμινό ζήτημα.
Κάποιοι άλλοι θεατές των γεγονότων, που εμφανίζονταν ως περισσότερο σκεπτόμενοι από τους προηγούμενους, είπαν πως το ενδιαφέρον δεν είναι τι θα απογίνουν οι συγκεκριμένοι 300 της Νομικής, αλλά το εάν οι κυβερνητικοί χειρισμοί στο θέμα με τους συγκεκριμένους 300, θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν μια μετατόπιση της κρατικής πολιτικής στο μεταναστευτικό, προς την μια ή προς την άλλη κατεύθυνση. Όμως η ανθελληνική πολιτική του κράτους μπανανίας στο οποίο ζούμε εις ό,τι αφορά στο μεταναστευτικό ζήτημα είναι γνωστή και δεδομένη. Είναι το πολιτικό δόγμα που θέλει το ίδιο το ανθελληνικό κράτος να λειτουργεί ως ο κύριος συντελεστής στον πλήρη εθνικό και φυλετικό αφανισμό της Ελλάδος. Οι όποιες πυροτεχνηματικές «αλλαγές» στην μεταναστευτική πολιτική του ανθελληνικού κράτους είναι δεδομένο ότι δεν αποτελούν αλλαγές σε ζητήματα ουσιώδη, αλλά μονάχα αλλαγές ΡΗΤΟΡΙΚΗΣ φρασεολογίας στην εξαπάτηση των μαζών από τους κυβερνώντες τους. Οι κυβερνώντες των μαζών, δεν αρκούνται στο να εφαρμόζουν το εθνοκτόνο έργο τους, αλλά διεκδικούν και την συναίνεση των μαζών στο έγκλημα αυτό. Μέσα από την ψήφο των μαζών στους κυβερνώντες, το έγκλημα εμφανίζεται να έχει «κοινωνική αποδοχή» αφού οι μάζες έχουν υποδηλώσει ότι το αποδέχονται μέσα από την συμμετοχή τους σε δημοκρατικές διαδικασίες. Για να επιτευχθεί αυτή η συμμετοχή των μαζών, όπλο των κυβερνώντων είναι οι αναπροσαρμογές στην ρητορική προπαγάνδα της μαζικής εξαπατήσεως. Αυτή η ρητορική αναπροσαρμόζεται συνεχώς από τα επιτελεία των εξαπατητών, ώστε να ακούγεται περισσότερο ευχάριστη ή λιγότερο δυσάρεστη στα αυτιά των αποβλακωμένων μαζανθρώπων , κατ᾿ αντίθεσιν προς την κυρίαρχη πολιτική τους, που παραμένει απαρεγκλίτως και σταθερώς προσηλωμένη στην αντεθνική και αντιλαϊκή της κατεύθυνση.
Το ενδιαφέρον που θα μπορούσε να υπάρχει για τέτοιες αλλαγές ρητορικής των κυβερνώντων στο μεταναστευτικό ζήτημα, είναι της ίδιας ακριβώς σημασίας με το ενδιαφέρον που θα είχε για κάποιον κατάδικο που περιμένει να τον εκτελέσουν το επόμενο πρωί με οπλοπολυβόλο , το να μάθει την προηγούμενη ημέρα το βράδυ ποιος ακριβώς θα είναι ο συγκεκριμένος τύπος του οπλοπολυβόλου με το οποίο θα τον εκτελέσουν… κανένας ετοιμοθάνατος δεν θα θεωρούσε και τόσο σημαντικό το να λάβει από πριν την συγκεκριμένη πληροφορία, αφού σε τίποτε δεν θα άλλαζε το μέλλον του…( εις ό,τι δε αφορά την Ελλάδα, το παράδειγμα αντιστοιχίζεται στο να μάθουμε ποιο ακριβώς θα είναι το συγκεκριμένο μοντέλο της εθνοκτονίας μας) .
Και βεβαίως το μέτρο της δυνατότητος του να αποτραπεί ο πλήρης εθνικός και φυλετικός μας αφανισμός, δεν έχει να κάνει με την οποιαδήποτε ρητορική εξαπατήσεως των μαζών, ούτε με ψήφους διαμαρτυρίας σε ποσοστό 0,45% σε «εθνικιστικό ψηφοδέλτιο», ούτε στο να μαζευτούν δυόμισι χιλιάδες άτομα και να φωνάζουν όλοι μαζί, ο καθένας στα αυτιά τα δικά του και όλων των υπολοίπων παρισταμένων: «έξω οι ξένοι». Το μέτρο αυτής της δυνατότητος έχει, απεναντίας, να κάνει με τον βαθμό που έχει συντελεστεί η αναζωπύρωση του Ελληνικού και Αρίου Φυλετικού πνεύματος στον βαθιά πνευματικά υποταγμένο και αλλοιωμένο λαό αυτής της χώρας και με τον βαθμό που συντελείται η αφύπνιση των υγιών φυσικών Ενστίκτων της οργανικής Κοινότητος και των ατόμων της, σε αντιπαράθεση με τους διαστροφικούς τρόπους της θεωρούμενης σήμερα ως «πολιτικά και κοινωνικά ορθής» συμπεριφοράς. Αυτή η έννοια του «κοινωνικά και πολιτικά ορθού» σήμερα όχι μόνο δεν συμβαδίζει με την έννοια του Ορθού υπό το πρίσμα του Φυσικού Νόμου, αλλά συνιστά ακριβώς την πλήρη και μανιώδη άρνηση και απόρριψή του, την πλήρη διαστροφή και απομάκρυνση του ανθρώπου από την ίδια του την Φύση (κατά τα ιουδαϊκά αντιφυσικά πρότυπα πνευματικής διαστροφής και αντιπνεύματος υπό μορφήν δογματικών χαπιών-υποκαταστάτων του φανατικώς απαρνουμένου ιδίου μας νου και ψυχής) και την μετατροπή του ανθρώπου σε μια καρικατούρα της ίδιας του της Φύσεως και του πραγματικού του εαυτού. Ο άνθρωπος, διαστρεφόμενος και συνθλιβόμενος μέσα από ηθικές ψευδοαξίες τύπου «ανθρωπισμού, δημοκρατίας, αντιρατσισμού, κοσμοπολιτισμού», αποξενώνεται από την ίδια του την Φύση σε τέτοιο βαθμό, που μετατρέπεται σε υπάνθρωπο.
Το πραγματικό ενδιαφέρον στο γεγονός, που το κάνει αξιοσημείωτο, είναι η σημειολογία του. Αν κάποιος ήθελε να εξηγήσει εντός 10 λεπτών σε έναν άνθρωπο της προχριστιανικής Ευρώπης την κατάντια , την παρακμή και την διαστροφή του πνεύματος στην χώρα μας, θα αρκούσε να του εξιστορήσει τα γεγονότα της Νομικής…
1) Υπάρχει σήμερα στην Ελλάδα ένα μόρφωμα που λέγεται κράτος, και έχει θεσπίσει ένα κώδικα κανόνων που το ονομάζει νόμο. Βγαίνουν κάποιοι και φωνάζουν στο κράτος, «κράτος μας ακούς, είμαστε παράνομοι» και, μάλιστα, προβάλλοντας δύο παρανομίες ταυτόχρονα. Πρώτον διότι «εισβάλαμε παράνομα στην χώρα σας», δεύτερον διότι «καταλάβαμε παράνομα δημόσιο κτήριο, αφού ταξιδέψαμε γι᾿ αυτό από Κρήτη προς Αθήνα και Θεσσαλονίκη». Με βάση τον ίδιο τον κρατικό νόμο, θα έπρεπε να είναι αυτονόητο, ότι το κράτος υποχρεούνταν από την ΠΡΩΤΗ ΚΙΟΛΑΣ ΗΜΕΡΑ που έγινε η κατάληψη της νομικής , εφαρμόζοντας τους ίδιους του τους νόμους:
-Να είχε συλλάβει όλους τους λαθρομετανάστες που βρίσκονταν στο κτήριο.
-Να είχε απελάσει τους λαθρομετανάστες παρακρατώντας τους τα χρήματα για τα έξοδα απελάσεώς τους, καθώς και επί πλέον πρόστιμο, ως αντίτιμο εξαγοράσιμης ποινής φυλακίσεως που αντιστοιχεί στην παράνομη κατάληψη δημοσίου κτηρίου.
Ο τρόπος που ενήργησε το κράτος , ανατρέπει πλήρως τις ψευδαισθήσεις περί «ισονομίας» που το ίδιο καλλιεργεί ως αρχή Δημοκρατίας του, δείχνοντας ότι μπορεί να καταργεί τον νόμο κατά βούληση των κρατούντων· όσο δε για την αρχή της «ισοπολιτείας» δεν μπορούμε να μιλήσουμε, καθώς το κράτος θέτει άτομα, που δεν έχουν την ιδιότητα του πολίτη του αλλά το παραβιάζουν ευθέως, πολλαπλώς και επιδεικτικώς, υπεράνω κάθε νόμου και τους επιτρέπει να κινούνται ανεξελέγκτως εις βάρος του Δημοσίου συμφέροντος της Πολιτείας του. Επίσης αντί να προσπαθήσει να προστατεύσει την περιουσία του ιδιώτη που τίθεται σε κίνδυνο, τον εκβιάζει ώστε να αποδεχθεί την άνευ όρων κατάληψή της από παράνομους αλλοδαπούς! Έτσι, όταν ο αριστερός πλουτοκράτης Ρουτζούνης αρχικά αποφάσισε να μη παραχωρήσει το κτήριο που είχε στην κατοχή του με τους όρους που έβαζαν οι λαθρομετανάστες, δέχθηκε τηλέφωνο από τον διοικητή της αστυνομίας και άλλαξε άποψη. Όπως δήλωσε ο ίδιος σε εφημερίδες: “Απλά τέθηκα προ του διλήμματος, μετά την σαφή τοποθέτηση του αστυνομικού διοικητού : Ή κτήριο ή κρατητήριο’”.
2)Φαντασθείτε μια οποιαδήποτε κοινότητα Αρίων σε οποιαδήποτε εποχή και περιοχή προ της ελεύσεως του Ιουδαιοχριστιανισμού, στην οποίαν να έρχονταν αλλόφυλοι έποικοι προσπαθώντας να εποικίσουν την γη τους! Συχνά οι έποικοι θα απειλούσαν την Πολιτεία ώστε να μη αντισταθεί και να δεχθεί την εισβολή και τον εποικισμό αμαχητί. Και η απειλή βεβαίως θα μπορούσε να ήταν μονάχα μια τεράστια αριθμητική υπεροχή των εισβολέων σε συνδυασμό με την απειλή για μαζική σφαγή των κατοίκων , αν η Πολιτεία αντισταθεί. Και πάντοτε η Πολιτεία αντιστέκονταν με κάθε μέσο, ακόμα και αν οι κάτοικοί της ήταν δεδομένο εξ αρχής ότι θα πολεμούσαν μέχρις εσχάτων μέχρι να πέσει στην μάχη και ο τελευταίος…
Φθάσαμε στο έτος 2011 , όπου η Πολιτεία δέχεται ελεύθερα την εισβολή και τον εποικισμό. Και δεν φθάνει αυτό, αλλά 300 από τους εποίκους απειλούν την Πολιτεία και τους κατοίκους της με την «τρομακτική» , «φοβερή» και «τρομερή» απειλή: «Εάν δεν νομιμοποιήσετε τον εποικισμό μας , ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ»!
Σκεφθείτε δηλαδή τους 300 του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες και τον στρατό των Περσών να πλησιάζει. Η σκεφθείτε ακόμη και στην Βυζαντινή χριστιανική εποχή, τους τελευταίους υπερασπιστές της Κωνσταντινουπόλεως και τον στρατό του Μωάμεθ Β. Σκεφθείτε πόσο νόημα θα μπορούσε να είχε το να έστελνε ο Ξέρξης στον Λεωνίδα ή ο Μωάμεθ στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο το εξής συνταρακτικό μήνυμα: «Αν δεν μας αφήσεις να εποικίσουμε την πόλη σας, θα σας τιμωρήσω σκληρά. ΔΕΝ ΘΑ ΦΑΩ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΦΑΪ ΜΟΥ!»
Και όμως σήμερα, έχουμε φθάσει σε τέτοιο σημείο μετάλλαξης και διαστροφής, ώστε αυτό να θεωρείται σοβαρό επιχείρημα και να το χρησιμοποιούν οι εισβολείς, που εν τω μεταξύ έχουν πλήρη επίγνωση του είδους των ευνούχων που έχουν να αντιμετωπίσουν, ως μέσον για να γίνουν δεκτά τα αιτήματά τους!
Η συγκεκριμένη απεργία πείνας δεν εκπηγάζει από καμμίαν αξιοπρέπεια και περηφάνεια. Υπάρχουν παραδείγματα αγωνιστών που αρνήθηκαν να φάνε το φαγητό τους δυνάστη τους (κυρίως στην φυλακή) και το έπραξαν από αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια, όχι για να αποδεχθεί κάποιο αίτημά τους, λες και εκβίαζαν τον πατέρα τους που τους είχε αναθρέψει σαν κακομαθημένα παιδάκια, αλλά για να τον εκθέσουν στην κοινή υγιή συνείδηση. Που εν προκειμένω έχει, αντιστοίχως, υποκατασταθεί από τον ορθοπολιτικό επιβεβλημένο κώδικα των αβούλων τηλεκατευθυνομένων ευνούχων.
Η απεργία πείνας του τύπου αυτής των λαθρομεταναστών της νομικής, ανήκει σε μια μορφή ηθικής βίας, έναν «ηθικό εκβιασμό», με την προσπάθεια πρόκλησης ηθικής ενοχής στους αποδέκτες του. Πρόκειται για μια αρρωστημένη κατάσταση για ενήλικα άτομα που δεν έχουν ίχνος αυτοσεβασμού μέσα τους. Προσπαθούν να ικανοποιήσουν το κάθε τους αίτημα μέσω της “κακομοιριάς” αντί υπεύθυνα να προσπαθήσουν έστω και λίγο να καταστούν άξιοι γι᾿ αυτά που επιθυμούν, εφ᾿ όσον βέβαια αυτά θα ήσαν εφικτά (π.χ. όσο και να προσπαθήσει, η ίδια η Φύση καθιστά ανέφικτο το να μπορέσει ποτέ να γίνει Έλληνας ένας Αφροασιάτης.) Μια ψυχολoγία, δηλαδή, ζητιάνου κατ’ επιλογήν, το αθλιότερο είδος ανθρώπου. Ο Άριος όταν θέλει κάτι αγωνίζεται να το κατακτήσει με όπλο του την δύναμη της Θελήσεως και της Βουλήσεως, και δεν επικαλείται ούτε το έλεος ούτε τον οίκτο, αλλά περήφανα δημιουργεί και κτίζει. Αντίθετα, η συμπεριφορά που δείχνουν οι απεργοί πείνας λαθρομετανάστες, αλλά και ένα σωρό άλλοι απεργοί πείνας που ξεφυτρώνουν τελευταία, δείγμα χαρακτηριστικό του εκφυλισμού της εποχής μας (Κάλι Γιούγκα), αναρχικοί, «πολιτικοί πρόσφυγες Ιρανοί» κ.ά., ομοιάζει προς την συμπεριφορά ανώριμων κοριτσιών που απειλούν τον άνδρα που αγανάκτησε από την υστερική τους ή κατ᾿ άλλον τρόπον ανάρμοστη συμπεριφορά ότι αν τις αφήσουν θα κόψουν τις φλέβες τους, ή θα πάρουν χάπια, ή θα πάθουν κάποιο κακό κ.α…
Γεννήτορας τέτοιου είδους ηθικών εκβιασμών είναι το δόγμα του Ιουδαϊσμού, που αποτελεί την θρησκεία της ενοχής. Μέσω διασποράς ηθικών ενοχών , και κατόπιν ηθικών εκβιασμών , το Ιουδαϊκό ιερατείο και αργότερα το Ιουδαιοχριστιανικό , κατάφερνε να ελέγχει και να εκμεταλλεύεται τις μάζες. Το δε ηθικό υπόστρωμα πάνω στο οποίο δημιουργούνταν οι ηθικές ενοχές, ήταν απόλυτα ανήθικο, αφύσικο και φτιαχτό – κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της απόλυτης διαστροφής του δημιουργού του: Tου αιωνίου Εβραϊσμού.
Η διεθνής επικράτηση και εξάπλωση του Ιουδαϊσμού, μέσα από τον Ιουδαιοχριστιανισμό, περιέλαβε στο δόγμα της έναν ακόμη καταστροφικό σπόρο, τον οποίον έστειλε στην Ευρώπη και σε όλους τους λαούς της γης. Τον σπόρο της αυτοκτονίας, μέσω του λεγόμενου «ανθρωπισμού» κατά την ορολογία των «προοδευτικών», της «αγάπης» κατά την ορολογία των Ιουδαιοχριστιανών.
Η έννοια αυτή, ξεκινάει από την κατάργηση κάθε εθνικού και φυλετικού διαχωρισμού αφού όλοι «είναι ίσοι μπροστά στον Γιαχβέ»(εκ στόματος Σαούλ). Αυτό ισχύει πράγματι, είναι μια αλήθεια. Ο Γιαχβέ, δεν είναι τίποτε άλλο από το αιώνιο διαστροφικό αντιπνεύμα και αντιπολιτισμός του Εβραϊσμού. Οι Εβραίοι θεωρούν όλους τους υπόλοιπους λαούς που προσκυνάνε το πνεύμα του Εβραϊσμού ως δούλους, ίσους μεταξύ τους, αφού όλοι αυτοί, μη όντες Εβραίοι, απλά θεωρούνται ως “goyim” ή ως “gentile”, ανεξάρτητα από την όποια εθνική και φυλετική τους ταυτότητα.
Ένα επίσης βασικό στοιχείο στην έννοια αυτή του «ανθρωπισμού», που διέσπειρε στην Ευρώπη ο Ιουδαιοχριστιανισμός, είναι η πλήρης αντιστροφή των αξιών, που περιέχει την αποστροφή προς τον φυσικά άξιο, δυνατό και την στροφή στον από την ίδια του την φύση (και όχι από κάποια «αδικία») «αδύναμο» , «ανίσχυρο» και «ανήμπορο», με την αναγωγή των χαρακτηριστικών του αδυναμίας καθ᾿ εαυτών σε «αξία» και «αρετή» , στην πραγματικότητα όμως αποτελούσα αντιαξία και αντιαρετή. Για την χρήση, λοιπόν, της λαθρομεταναστεύσεως για την ισοπέδωση κι εκμηδενισμό των εθνών της Ευρώπης, οι υποστηρικτές αυτής, δίκην εξ αγχιστείας ραββίνων και φαρισαίων, εμφανίζουν τους λαθρομετανάστες ως «ανήμπορους» , «ανίσχυρους» και «καημένους».
Έτσι ο αποβλακωμένος από τον Ιουδαϊσμό «μορφωμένος» (…) «ευρωπαίος» της εποχής μας, προσανατολίζεται στο να μετατραπούν οι συνθήκες της Ευρώπης σε Πακιστάν, ώστε να μη υπάρχουν πια «ανήμποροι» και «καημένοι»(ένα απτό παράδειγμα είναι το ότι δεν αντιδρά κανείς όταν βλέπει νέγρους με εθνικές ενδυμασίες, ενώ πολλοί πολεμούν μέσω του χλευασμού οποιοδήποτε παραδοσιακό ελληνικό στοιχείο) . Δεν θα υπάρχουν πια «καημένοι μετανάστες» «που νιώθουν ξένοι στην Ευρώπη», αφού πλέον όλοι θα νιώθουν ξένοι στην Ευρώπη, με πρώτους τους γηγενείς πληθυσμούς, εφ᾿ όσον δεν θα υπάρχει πουθενά φυλετική ομοιογένεια – παρά όλοι θα κυκλοφορούν ως άτομα, ξένοι ανάμεσα σε ξένους, στον τόπο που γεννήθηκαν, μέσα σε μια κοινωνία «πολύχρωμη και πολιτισμική» και στην πραγματικότητα άχρωμη και απολιτισμική.
Οι μετανάστες δεν θα είναι πια οι «φτωχοί εργάτες», αφού και οι γηγενείς θα είναι στην ίδια κατάσταση ή ακόμα χειρότερη! Σήμερα η ανεργία στην Ελλάδα είναι πολλαπλάσια σε ποσοστό στους Έλληνες που ζουν στην χώρα μας από ότι στους λαθρομετανάστες που ζουν εδώ! Τόσο Έλληνες όσο και λαθρομετανάστες εργάζονται συνήθως ανασφάλιστοι, ενώ οι μισθοί έχουν ισοπεδωθεί και αναμένονται να ισοπεδωθούν ακόμη περισσότερο. Το Πακιστάν έχει θετικό ρυθμό ανάπτυξης και η Ελλάς αρνητικό. Το βράδυ το κέντρο της Αθήνας είναι περισσότερο επικίνδυνο από το Ισλαμαμπάντ. Στο Πακιστάν οι κάτοικοι ζουν μέσα σε μια κοινωνία πολύ περισσότερο ομοιογενή και φιλόξενη για τους ίδιους, από ό,τι κατάντησαν πλέον την Ελλάδα.
Τι ωραία! Ας γιορτάσουν οι «ανθρωπιστές». Τώρα πλέον η Ελλάς μετετράπη και αυτή σε τριτοκοσμική χώρα – κι έτσι οι «καημένοι» τριτοκοσμικοί λαθρομετανάστες δεν θα αισθάνονται κανένα αίσθημα κατωτερότητος! Ικανοποιήθηκε το όνειρο των αντιρατσιστών. Έλληνες και Πακιστανοί, Αφγανοί, Σομαλοί και κάθε είδους τριτοκοσμικοί έγιναν πλέον περισσότερο «ίσοι» από ποτέ! «Τι Αθήνα τι Καμπούλ» άλλωστε.
3)Ενώ χιλιάδες επαγγελματίες εξαπατητές μαζών εμφανίστηκαν ως «αναλυτές» της καταστάσεως δημοσιεύοντας εκτενείς «αναλύσεις» για το γεγονός, κανείς από όλους αυτούς, ούτε φυσικά και διάφοροι αυτοαποκαλούμενοι «εθνικιστές», δεν έγραψε ούτε μια λέξη για την πραγματική ουσία του ζητήματος. Γι᾿ αυτό ακριβώς, αυτήν την δουλειά αναλάβαμε να την κάνουμε εμείς , δημοσιεύοντας το παρόν άρθρο.
Το πνεύμα , ο πολιτισμός , ο τρόπος σκέψεως και η κοσμοθέαση που φέρει ο υποτιθέμενος «εθνικιστικός» χώρος στην Ελλάδα , δεν διαφέρουν σε τίποτε στα θεμελιώδη τους γνωρίσματα από τα αντίστοιχα του «μέσου νεοέλληνα», από τον διαβρωμένο από τον Σιωνισμό λεγόμενο «σύγχρονο δυτικό πολιτισμό»: η πολιτική τους κινείται εγκλωβισμένη μέσα στα πλαίσια αυτού του υλιστικού και διαχειριστικού πνεύματος της κυρίαρχης πολιτικής.
Έτσι, όμως, είναι αδύνατη όχι μόνο η προσέγγιση της ουσίας των πνευματικών Αρίων Ιδεών και Αξιών, που μόνο αυτές σήμερα μπορούν να αποτελέσουν τον πυρήνα μιας οποιασδήποτε πραγματικής επαναστάσεως, αλλά γίνεται μέσω και του εθνικιστικού τους μανδύα ακόμη πιο άπιαστη κι αδύνατη η, έστω και στοιχειώδης, αναγνώρισή τους. Μιλάνε γενικά και αόριστα για «ιδέες και αξίες» και «φυλή», χωρίς να προσδιορίζουν τίποτε συγκεκριμένο διότι το αγνοούν και διότι δεν το νοιώθουν κάν. «Φυλή» όμως, δεν σημαίνει μια απλή κοινή βιολογική ράτσα, σαν να είμαστε μια ράτσα σκύλων, όπως το αντιμετωπίζουν αυτοί το θέμα. Φυλή, εκτός από βιολογική ράτσα, σημαίνει και μια συγκεκριμένη κοσμοθέαση, και κάποιες βασικές αρχές που έχει ο πολιτισμός της που χάνεται στα βάθη των αιώνων.
Π.χ. η κύρια αιτία του προβλήματος με το μεταναστευτικό, δεν είναι η….πολιτική των κυβερνήσεων, όπως λένε οι ακροδεξιοί ψευτοεθνικιστές. Η ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΕΟΕΛΛΗΝΑ, που έχει ενσωματώσει ως «αυτονόητες» βιωματικές «αξίες» μια επίπλαστη ηθική που βασίζεται στον «ανθρωπισμό» , την «δημοκρατία», την «ανεκτικότητα», την πάταξη των υγιών ενστίκτων από την ψευδο-«μόρφωση» των ορθολογιστών, την αποκοπή του ανθρώπου από την Φύση του , την διάλυση των κοινωνικών ιστών και την μετατροπή του ανθρώπου σε «άτομο» αντί για κύτταρο μιας εθνοφυλετικής κοινωνίας αλλά και κύτταρο ολόκληρου του σύμπαντος ως ζώντος νοήμονος οργανισμού, το «υλικό κέρδος» αντί για τα ιδανικά και το πνεύμα κ.λ.π. Αυτά τα «ηθικά» μα στην πραγματικότητα βαθύτατα ανήθικα ρυπαρά χαρακτηριστικά είναι η βαθύτερη αιτία που ο ευνουχισμένος ΜΑΖΑΝΘΡΩΠΟΣ ανέχεται την πολιτική των κυβερνώντων για το μεταναστευτικό και για εκατομμύρια άλλα ζητήματα της ζωής μας.
Ο νεοέλληνας δεν αντιδρά απέναντι στους μετανάστες γιατί πολύ απλά έχει χάσει το στοιχείο που τον διαφοροποιεί από αυτούς. Την Αριοελληνική του φύση, που την έχει καταπιέσει και έχει αποξενωθεί από αυτήν. Δεν μπορεί να βρεί κάτι “ξένο” πάνω στους μετανάστες γιατί δεν έχει βρεί τον “δκό του”, τον αληθινό του εαυτό. Δεν είναι οι μετανάστες που “ελληνοποιούνται” με τον καιρό όπως λένε όλοι, δήθεν επειδή πλουτίζουν και παίρνουν παιδεία, και ζουν πιο πολιτισμένα, αλλά οι Έλληνες που αφελληνίζονται διαρκώς. Όταν μια ξένη ουσία μπει σε ένα ποτό, δεν αφομοιώνεται, αλλά αλλοιώνεται το ποτό.
Για να αναστραφεί η επικρατούσα πολιτική σε αυτά, ο μόνος και συντομώτερος δρόμος που υπάρχει είναι να αλλάξει ο νεοέλληνας πολιτισμό, αναγεννώντας τον πολιτισμό των προγόνων του και απορρίπτοντας τον πολυώνυμο ιουδαϊκό φαρισαϊσμό που τούχουν φορέσει ως κολλάρο, παπάδες, δάσκαλοι και ιεροκήρυκες της πολιτικής ορθότητος και του «πολιτισμού» της αυτοχειρίας και του αυτό-ευνουχισμού. Να αναγεννηθεί εθνικά, φυλετικά, πνευματικά, αξιακά, ηθικά και πολιτιστικά, μέσα από μια ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ Ιδεών και Αξιών , επανάσταση του Αιωνίου Αρίου και Ελληνικού Πνεύματος , επανάσταση αξιών εθνικών, φυλετικών και στην ουσία τους ΚΟΣΜΙΚΩΝ. Μια πνευματική , κοινωνική, πολιτιστική και ηθική επανάσταση, στην οποία κυρίαρχο στοιχείο θα είναι ο πόλεμος στο επίπεδο του Πνεύματος, ο Ιερός Πόλεμος του Φωτός εναντίον του Σκότους, ο οποίος θα ενσαρκώνεται και σε εξωτερικό αγώνα, είτε εθνοφυλετικό πόλεμο είτε «πολιτική περάμβαση», με μια όμως έννοια της Πολιτικής εντελώς ξένη και ουσιωδώς διαφορετική από ό,τι ψευδώς ονομάζει πολιτική σήμερα το σύστημα – καθώς και από αυτό που μας έχουν συνηθίσει οι διάφοροι «πολιτικά ορθοί» ψευδοεθνικιστές που θεωρούν μέσο πραγμάτωσης του «αγώνος τους» την αποδοχή και προβολή τους από τα ΜΜΕ , και την αποδοχή τους ως εταίρων από δημοκράτες πολιτικάντηδες ή από προβεβλημένους «εστέτ» ομοφυλόφιλους μιγάδες.
Οποιοσδήποτε πολιτικός φορέας υψώνει λάβαρα με δικά μας σύμβολα, αλλά δεν έχει συνειδητοποιήσει και δεν δρα συνειδητά θέτοντας τον εαυτό του ως μέρος σε ένα τέτοιο βαθύ και ουσιώδες πολιτικό σχέδιο, αυτό της πνευματικής επαναστάσεως των Αρίων , Ελληνικών και Κοσμικών αξιών, δεν μπορεί πάντως να αποτελεί φορέα και πυλώνα αναγεννήσεως του έθνους. Στην χειρότερη περίπτωση, αποτελεί φορέα που κινείται στην ακριβώς αντίθετη από την ζητούμενη κατεύθυνση, αυτήν του εσκεμμένου αποπροσανατολισμού, της σποράς συγχύσεως, της διαστρεβλώσεως , αδρανοποιήσεως και παγιδεύσεως των πραγματικών αντιστάσεων. Στην δε καλύτερη περίπτωση, πρόκειται για μικρές ομάδες ατόμων κάποιοι από τούς οποίους θα μπορούσαν να αναγεννηθούν πνευματικά επηρεασμένοι από το πνεύμα της επαναστάσεως και κάποιοι άλλοι να ακολουθήσουν απλά τον κεντρικό επαναστατικό φορέα μελλοντικώς, ως οπαδοί και υποστηρικτές, βοηθώντας σε πρακτικό επίπεδο σε επί μέρους, μικρότερης σημασίας, πρακτικά ζητήματα. Διότι η στενότητα οριζόντων, σε περιπτώσεις αποδεδειγμένης εμμονής, είναι κατά βάσιν ανίατη, ως εγγενής περιορισμός και αναπηρία – συνεπικουρουμένην, άρα, από τις ιδεοληψίες της ισοπεδώσεως και αντιστροφής, που καθώς παροαναφέραμε ανάγουν την αδυναμία σε αρετή, την κακοδαιμονία σε δύναμη και τους εσχάτους σε πρώτους…
H πηγή του κειμένου και σχετική συζήτηση με σχόλια , βρίσκονται στον παρακάτω σύνδεσμο: