Εἶναι ἀπερίγραπτος ἡ κατάντια ἑνὸς λαοῦ, νὰ σύρεται ἄβουλος καὶ ἐν αἰσχρᾷ παθητικῇ συναινέσει ὑπὸ τὴν ποδηγεσίαν τῶν «ἐκλεκτῶν» του ὥστε, ἀφοῦ παρέδωσε ἀμαχητὶ τὴν Πατρίδα του εἰς τὴν φαιὰν συρροὴν παντοειδῶν πλασμάτων ἀνεξελέγκτως εἰσβαλόντων, ἐγκατεστημένων, ’’λαθρ’’-εμπορευομένων φανερῶς ἀλλ᾿ ἀνενοχλήτως, ἐγκληματούντων μαζικῶς ἀλλὰ διὰ τούτου ἄριστα ἐπιβιούντων… – ἐν ὅσῳ παραμένει ὁ θλιβερὸς αὐτὸς λαὸς ναρκωμένος ὑπὸ τὴν ἐπήρρειαν μιᾶς ἠλιθίας νεοπλουτικῆς ἐπαναπαυμένης (μέχρι πρό τινος!) μαλ(θ)ακίας, ἐν ταὐτῷ μάλιστα ξερριζώνοντας ὑπὸ τὴν πεφωτισμένην του ἐκλεκτὴν ποδηγεσίαν κάθε παραγωγικὴν ὑποδομὴν καὶ διαδικασίαν, ἐν ὅσῳ ἐκ παραλλήλου ᾐσθάνετο ὁλονὲν πλουσιώτερος καί, ἄρα, εὐτυχέστερος (τὶ ἄλλο νὰ ζητῇ τοιοῦτος λιμοκοντόρος βλὰξ ἀπὸ τὴν ζωήν του!), … – θὰ μποροῦσα νὰ γράψω βιβλίον συνεχίζοντας τὴν ἐξιστόρησιν τοῦ μεταπολεμικοῦ/μεταπολιτευτικοῦ … «ἔπους»!!! Καὶ μόλις πρὸ τῆς καταρρεύσεως τῆς καλογυαλισμένης αὐτῆς αὐταπάτης, ἐκάλεσε ὁ σοφὸς αὐτὸς λαὸς ἐκεῖνο τὸ διαλάλητον (3ον καὶ φαρμακερόν…) Παπ–Ἀνδρείκελον τῆς πλέον ἀπροκαλύπτου ὀρθοπολιτικῆς δουλοφροσύνης ποὺ τοῦ ὑπέσχετο περαιτέρω συνεχῆ «βελτίωσιν» τῆς δανεικῆς (ἀπὸ τὶς ἐπερχόμενες γενεές, ὅπως καὶ ἡ ἀφασιακὴ ἀτομιστική των εὐδαιμονιστικὴ ἀμεριμνησία!) εὐμαρείας – ἔναντι τοῦ εὐτραπέλου συμβαγαμπόντου του, ποὺ ἐψέλλιζε ὅτι δὲν μποροῦν νὰ δοθοῦν αὐξήσεις πρὸς τὸ παρόν, ἀφοῦ δὲν εἶχεν ἐπαρκῶς ἀκόμη διὰ τῶν ἀπροσμετρήτων του σκανδάλων … «ἐπανιδρύσει» τὸ κράτος των–παρῳδίαν…
Καὶ τώρα τὰ ἐν ἀχαρεῖ χορῷ ἀκαθέκτως τὴν οἰκείαν των σαθρὰν καὶ ψευδουργὸν παφλαγοστομίαν ἀναπαράγοντα ξόανα τοῦ προδοσίαν καὶ φαυλότητα ὄζοντος ὀλεθρίου δημοκρατικοῦ κατεστημένου συνεχίζουν καὶ ἀποτελειώνουν τὸ μόνον ἔργον διὰ τὸ ὁποῖον ἀποδεδειγμένως ἔχουν ἀφάνταστον τάλαντον καὶ ἰδιότυπον ἐπαγγελματισμόν : ΤΟΝ ΟΛΕΘΡΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΝ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ, ΑΦΟΥ ΑΛΛΩΣ ΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΦΗΣΕΙ ΤΙΠΟΤΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΩΣ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ ΚΑΙ Ν᾿ ΑΝΘΙΣΟΥΝ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟΝ ΤΟΥΤΟ…
Ἔρχονται κατ᾿ οὐσίαν ὁμονοοῦντες οἱ ὑποτακτικοὶ … «ταγοί», διὰ λογαριασμὸν τῶν τὰ ἄβουλα καὶ ἀληθῶς ἀκέφαλα δημοκρατικὰ «κράτη» καθυποταξασῶν κερδοσκοπικῶν συμμοριῶν νὰ διασφαλίσουν, λοιπόν, ὅτι, κι ἂν ὁ συνδυασμὸς τοῦ ἐντατικοῦ παρασιτισμοῦ αὐτῶν τῶν «κυρίων» μετὰ τῆς τοκογλυφίας τῶν προθύμων πιστωτῶν/χρηματοδοτῶν τοῦ ὀλεθρίου θεάτρου Σκιῶν τῶν ἀπατηλῶν των δημοκρατικῶν φουμάρων, μὲ τὰ ὁποῖα μέχρι καὶ σήμερον ἀκόμη «παραμυθιάζουν» τὸν ἀδαῆ καὶ ἄφρονα λαὸν, ἔχει ὁδηγήσει (ΚΑΙ) εἰς πιστωτικὸν ἀδιέξοδον, ἐδῶ εἶναι πάλιν οἱ μεγαλήτορες καὶ εὐγενεῖς γῦπες τοῦ … «ἐλευθέρου κόσμου», ὅπως διετυμπάνιζε κάποτε ἡ παραδοσιακὴ ἀστικὴ βλακοδεξιά, νὰ μᾶς δανείσουν, «χαρίζοντές» μας καὶ μέρος τοῦ τερατώδους «χρέους» (ΠΛΗΝ τοῦ τῆς τρόικας!), ὥστε νὰ … «σωθοῦμε»: ἤτοι, νὰ μᾶς δοθῇ ἡ «δυνατότης» νὰ ἐξακολουθήσωμεν αὐξάνοντες ἐκθετικῶς τὸ χρέος μας χωρὶς νὰ παύσωμεν τὰς τακτικὰς πληρωμὰς τῶν γιγαντιαίων τόκων του, ἀφοῦ θὰ μᾶς δανείζουν ἀκριβῶς πρὸς τοῦτο, αὐξάνοντες ἄρα τὸ ὕψος ἐκείνης τῆς περιφήμου ἀνάγκης … «ἐξυπηρετήσεως» αὐτοῦ τοῦ δίκην ἀνεξελέγκτου καρκίνου ὁλονὲν διογκουμένου χρέους · ὅπως ἄλλως τε ἀκριβῶς γίνεται ἤδη ἐπὶ μακρὰν σειρὰν ἐτῶν!!! Πληρωμὰς πρὸς τὰς εὐαγεῖς κερδοσκοπικὰς συμμορίας – καρκινικῶς ὅπως τὰ φανταστικά των πιστώματα ἔναντι τῶν καταχρεωμένων κρατῶν διωγκωμένας, κρατῶν καὶ λαῶν ὑπὸ τῶν ὑποχειρίων των δημοκρατικῶν ἀρουραίων ἐπιτηδείως ἀσφυκτικῶς περισφιγγομένων καὶ διὰ ψαλίων-χαλκάδων δίκην αἰχμαλώτων ἄρκτων ἀνὰ τὰς πλατεῖας καὶ τὰς ἀγορὰς (…ἰδίως!) περιαγομένων…
Διὰ νὰ μᾶς κάνουν ὅμως τὴν … μεγίστην αὐτὴν χάριν, ἀπαιτοῦν οἱ διεθνεῖς Ἰουδαῖοι χρηματισταὶ διὰ τῶν ποικίλλων των ἀνδρεικέλων πρῶτον μὲν νὰ ὑποθηκεύσωμεν τὰ πάντα, ὅπερ καὶ ἤδη γέγονεν διὰ τῶν ἀλλεπαλλήλων αὐτοδουλικῶν συμβάσεων, δεύτερον δὲ νὰ δημιουργήσωμεν τὰς συνθήκας ἐκείνας αἱ ὁποῖαι ἐπιταχύνουν ἐκρηκτικῶς τὴν ἐντελῆ ἀπονέκρωσιν κάθε παραγωγικότητος – ὥστε καὶ νὰ ἐκπέσουν αἱ ὡς ἄνω ὑποθῆκαι καὶ νὰ διανείμουν τὰ ἱμάτια τοῦ πτώματος τῆς Ἑλλάδος οἱ ἰουδαϊκοὶ γῦπες μεταξύ των, ἔναντι μηδενικῶν «ἀντιτίμων» – καὶ χωρὶς ἐθνικὸν «βέτο», ποὺ θἄφερνε εἰς δυσχερῆ θέσιν τοὺς πιστωτάς : καθὼς ἔθνη ποὺ δὲν ἔχουν καὶ διὰ συνθηκῶν ἀποποιηθῆ ἐθνικὴν ἀκεραιότητα καὶ κυριαρχίαν (ὄχι, ἄρα, ἐμεῖς!) δὲν σύρονται μέχρις ὁλικῆς ἀπαλλοτριώσεως καὶ θανάτου ὑπὸ τοκογλύφων, δυνάμει ἐθνικῆς κυριαρχίας…
Μάλιστα τὰ ἀλητήρια ταῦτα ἀνδρείκελα-φερέφωνα, διὰ τὰ ὁποῖα μέχρι πρό τινος αἱ λέξεις Πατρίς, καθῆκον καὶ πατριωτισμὸς ἦσαν ἀνύπαρκτοι, ὁ δὲ ἀναφέρων ταύτας ἤδη ἔνοχος καὶ μισαλλόδοξος ὀπισθοδρομικὸς φασίστας, τὰς ἔχουν αἴφνης ἀνακαλύψει, ὑποκαταστήσει δὲ τὸ περιεχόμενόν των μὲ τὰς κηβδίλους ἐπιταγὰς τῆς «τρόικας»-προσωπείου τῶν ὡς ἄνω γυπῶν!!! Αἴφνης, οὕτω, δὲν ἀκούομεν πλέον καὶ τὸν γνωστόν μου «φίλον» κ. Βάραθρον (GAP) διαλαλοῦντα τὰ περὶ «τοῦ παγκόσμιου χωριοῦ», ὅπως τὸν εἴχαμε συνηθίσει – ἀλλὰ καὶ οὗτος πλέον ἀναψελλίζει … «πατριωτικὰ» τροπάρια! Πάει, χάλασε ὁ κόσμος…
Καὶ ἡ φαρσοκωμῳδία συνεχίζεται – ἀνανεωμένη καὶ συνεχῶς ἐπανεκδιδουμένη/προσαρμοζομένη!
Ὁ λαὸς πλέον εἶναι μὲν κατὰ τὸ πλεῖστον ἠγανακτισμένος – ὅμως τυφλὸς καὶ ἀνερμάτιστος. Τὰ διὰ βίου ἐντὸς τοῦ «βαρεῖ παλῷ σεσαγμένου κέαρος» καὶ νοός του ἐπισωρευμένα δογματικὰ καὶ ὅλως ἄτοπα συμπαγῆ προϊδεάσματα δὲν τοῦ ἐπιτρέπουν νὰ ἀναβλέψῃ τὸ ἀπὸ μακροῦ ἤδη ἀπωλεσθὲν φῶς του. Διάφορα παραφρονητικὰ ἀριστεροφιλελεύθερα καὶ κομμουνιστικὰ ἰδεολογήματα ἀναθαρροῦν καὶ ἀνανήπτουν βρυκολακηδὸν μετ᾿ ἀνανεωμένων ἐλπίδων, ἀποσβαίνοντα κάθε, ὅμως, θεωρητικὴν ἀκόμη ἐλπίδα σωτηρίας τοῦ σταθερῶς παραφρονοῦντος τούτου καὶ ἀπελπιστικῶς παρηκμασμένου καὶ σεσηπότος λαοῦ · μεθ᾿ ὧν καὶ τὸ περιβόητον περὶ … «περισσοτέρας» ἢ «ἀμέσου» δημοκρατίας ἰδεολόγημα, καθὼς δὴ καὶ κάποιοι σχολιάζουν ὅτι «τὸ κακὸν εἶναι πὼς δὲν ἔχουμε ἀληθινὴ δημοκρατία»: σκεφθῆτε, λοιπόν, καὶ νὰ εἴχαμε καὶ πραγματικήν, ὅταν ἤδη βλέπομεν τὰ ἀποτελέσματα τῆς μερικῆς, «ἀτελοῦς» της ἐφαρμογῆς! Φυσικὰ καὶ ἡ ἐφαρμογή της εἶναι τελεία μόνον εἰς τὰ νεκροταφεῖα, ὅπου καὶ μόνον ἡ πρὸς τὸν Κόσμον καὶ τὴν ζωὴν ἀσυμβατότης της εἶναι οὕτως ἢ ἄλλως ἀδιάφορος, ἀφοῦ ἡ βεβιασμένη «ἰσότης» μοιραίως ἐκτοξεύει τὴν ἀνισορροπίαν κάπου ἀλλοῦ – καὶ ὡς συνολικὴν δυσαρμονίαν καὶ ὕβριν. Τὶ κι ἂν διεκηρύσσαμε, π.χ., ὅτι εἴμεθα ἐναντίον τῆς βαρύτητος; Τοῦτο οὐδόλως θὰ μᾶς καθίστα ἀβαρεῖς – ἀλλὰ μόνον μεγίστης ἀβαρίας θύματα…
Τὴν 29ην παρελθόντος Δεκεμβρίου ἀπεβίωσεν ἕνας σπουδαῖος Ἕλλην τῆς Ἀμερικῆς, ὁ ἐκ Γριάσδανης Βορείου Ἠπείρου ἕλκων τὴν καταγωγὴν Νικόλαος Σταύρου, καθηγητὴς πολιτικῶν ἐπιστημῶν τοῦ πανεπιστημίου Howard · ὀλίγας μόλις ἡμέρας ἐνωρίτερον εἶχον τὴν τύχην νὰ τὸν ἀκούσω τηλεφωνικῶς μετέχοντα εἰς τηλεοπτικὴν ἐκπομπὴν διαλόγου, ὅπου ἐνθέρμως καὶ μετ᾿ ἀγανακτήσεως ἐμφανοῦς ὡμίλησε εἰς τὸ πνεῦμα τῶν ὅσων ἀκριβῶς ἐδῶ ὁ ἴδιος γράφω! Ὁ οἰκοδεσπότης τῆς ἐκπομπῆς δὲν ἠδύνατο ν᾿ ἀποκρύψῃ τὴν ἀμηχανίαν του – καὶ ἄφησεν ἀσχολίαστον τὴν οὐσίαν τῆς παρεμβάσεως · ἀναφερθείσης εἰς «θεραπαινίδας τῶν διεθνῶν τοκογλύφων», παριστανούσας τοὺς πολιτικοὺς ἡγέτας, τῶν ὁποίων ἡ ὀλεθρία ἐποχὴ καὶ σταδιοδρομία πρέπει τάχιστα καὶ ἀποτόμως νὰ λήξῃ!
Τώρα, λοιπόν, αἱ θεραπαινίδες τῶν χρηματιστῶν/τραπεζιτῶν ἔχουν βάλει ἕνα μεγαλοϋπάλληλον τῶν τραπεζοχρηματιστῶν ὡς ἐπιδιαιτητὴν-ἀρχηγόν, ὥστε ἡ μεγαλόψυχος συγκινητικὴ αὐτοθυσία τῶν ἐπὶ τῇ ὀσμῇ πτώματος περιδινουμένων γυπῶν νὰ ἀξιοποιηθῇ δεόντως, εὐπειθῶς καὶ μετὰ τῆς δεούσης σταθερᾶς διαγωγῆς. Αἱ σιδηρᾷ χειρὶ ὑπαγορευόμεναι δημοκρατικαί/φιλελεύθεραι ἰδεοληψίαι τῆς «ἐλευθέρας ἀγορᾶς»-λείας τῶν γυπῶν παρασκευάζουν τὸν διὰ μηχανικῆς ὑποστηρίξεως συντηρούμενον λαόν-θῦμα ὥστε νὰ κατέλθῃ εἰς κατάστασιν ἐλαχιστικότητος φυσιολογικῶν λειτουργιῶν, ἤτοι κώματος, ὑποδεικνυομένης ὑπὸ τῶν «σοφῶν» οἴκων ἐκπορνεύσεως τῶν Ἐθνῶν ὡς μόνης καὶ ἀναποφεύκτου «λύσεως»…
Ἀσφαλῶς «λύσεως»-φαύλου κύκλου, ποὺ ἄλλως τε καὶ ἀποτελεῖ τὴν ἐπιτομὴν τοῦ καπιταλισμοῦ καὶ τῆς δουλείας τῶν τόκων – ἀλλὰ καὶ ἔτι περαιτέρω: ὅταν ὁ ξενιστὴς-θῦμα τῶν ἰουδαιοτραπεζικῶν βαμπίρ περιέλθῃ εἰς τελικὸν κῶμα, ἀδύναμος νὰ παραγάγῃ καὶ προσφέρῃ περισσότερον αἷμα, τότε θὰ ἔλθουν καὶ θὰ ἐγκατασταθοῦν ἐδῶ αὐτοπροσώπως οἱ οἶκοι τῶν βαμπίρ καὶ ὄχι πλέον δι᾿ ἀντιπροσώπων – πρᾶγμα ποὺ ἤδη ἐξεκίνησε δι᾿ ἑνὸς νέου ἱερέως (οἰκονομικο-)πολιτικῆς ὀρθότητος, τοῦ Παπα-δήμου… Μάλιστα ἔχουν διὰ τῶν λοιπῶν των εὐρωπαϊκῶν ἀνδρεικέλων οἱ γῦπες ἐξασφαλίσει ἐγγυήσεις ὑπὸ ἄλλων, πολὺ εὐρωστοτέρων χωρῶν – ὥστε νὰ μὴ ἀπωλεσθῇ ὁ μαγικός των ἀμύθητος θησαυρὸς, ποὺ εἶναι ὅπως τὰ πρὸς τοὺς Ἑβραίους παντοειδῆ «χρέη»: ὅσα κι ἂν πληρώσῃ ὁ «ὀφειλέτης», εἴτε παραμένει ἀμείωτον εἴτε αὐξάνεται!
Τὸ νέον δάνειον «σωτηρίας» προορίζεται κατὰ 100% δι᾿ ἀποπληρωμὴν τόκων πρὸς τοὺς πτωματοφάγους γῦπας, αὐξάνοντας ταὐτοχρόνως τὸ συνολικὸν χρέος ἀλλὰ καὶ ἐμβαθύνοντας τὴν ὕφεσιν καὶ τὸ ἐπιθανάτιον πάγωμα · ἀντιστοιχοῦν ἀκριβῶς εἰς τὰς προθύμως ὑπὸ τῶν τραπεζῶν εἰς τοὺς δυστυχεῖς καὶ ἀφελεῖς ἀτομικοὺς καταναλωτὰς παρεχομένας πιστωτικὰς κάρτας καὶ καταναλωτικὰ δάνεια πρὸς ἀποπληρωμὴν ἄλλων – καὶ ἀκόμη χειρότερα!
Ἐν ὄψει τούτου, αἱ πολύχρωμοι καμαριέραι τῶν οἴκων, οἱ γνωστοὶ κομματάρχαι τῶν γνωστῶν προδοτικῶν συμμοριῶν, συσκέπτονται ἐναγωνίως διὰ νὰ ἐξασφαλίσουν τὴν «σωτηρίαν»/ἐπαναδανειοδότησιν τοῦ λαοῦ ὑπὸ τῶν πατρώνων των, προφασιζόμενοι μάλιστα ἀναισχύντως, καθάπερ ἐπίστανται, «ὕψιστον πατριωτικὸν καθῆκον»· ὅπως δὲ συνήθως συμβαίνει, ἐντὸς τοῦ μεγίστου τούτου ψεύδους καὶ μία ἀλήθεια σαρκαστικῶς ὑποκέκρυπται: πράγματι, εἶναι τὸ ὕψιστον καθῆκον τῶν θεραπαινίδων πρὸς τοὺς σκληροὺς ἀλφόνσους τῶν πατρωνευόντων οἴκων των, ποὺ πράγματι συνιστοῦν τὴν καρδιὰν τοῦ λαοπροβλήτου δεινοῦ δημοκρατικοῦ καθεστῶτος!
Καὶ βλέπομεν ἀναγλύφως πῶς οἱ διασκεπτόμενοι μεγάλοι φιλελεύθεροι οἰκονομολόγοι ἀπολύτως ἀδυνατοῦν νὰ ὁδηγήσουν εἴς τινα πραγματικὴν οἰκονομικὴν ἀνάπτυξιν, ἀκόμη ἔστω προκειμένου οἱ «οἶκοι» καὶ οἱ ἀλφόνσοι των νὰ εἰσπράττουν τὰ ἀνεξελέγκτως γιγαντούμενα «δικαιώματά» των! Διότι μόνον δι᾿ ἀναπαραγωγὰς τόκων, φαντασιώσεων, ἐκ τῆς Ἱστορίας ἐξοστρακιζουσῶν αὐταπατῶν καὶ λοιπῶν τοιούτων εἰκονικοτήτων εἶναι οὗτοι, οἱ τσαρλατάνοι των «πολιτικοὶ» καὶ αἱ … «πολιτικαί» των (κατὰ τὰς ἀνελληνίστους των μπουρδολογίας) ἱκανοί!
Διότι οἰκονομικὴ ἀναγέννησις χωρὶς τὸ θεμελιῶδες στοιχεῖον τῆς ἐμφυσώσης Πολιτικῆς, κατὰ τὴν φυσικὴν τῶν πραγμάτων τάξιν, εἶναι ἀδύνατος. Ἐπανίδρυσις, λοιπόν, ἀπαιτεῖται ἀληθὴς ὄχι ἁπλῶς τοῦ κράτους ἀλλὰ τῶν θεμελίων του, ὅπως καὶ τῆς ὅλης ἑλληνικῆς κοινωνίας : ποὺ πρέπει νὰ ξαναγίνῃ ἀξιοκρατική, ἱεραρχική, κοινοτική, φορεὺς ἀξιῶν ἀληθῶν καὶ παραδόσεων, κουλτούρας ἀληθοῦς καὶ ζώσης, ζώσης τῆς ἰδίας ὀργανικῶς ἀνὰ τὴν ἀναμορφωμένην ὕπαιθρον κατανεμημένης καὶ ὄχι δίκην ἀρουραίων ἐντὸς κακογούστων ἀστικῶν αἰσχρουργημάτων τρωγλοδυτούσης · ἐντὸς τοιούτων πλαισίων νὰ ἀναγεννηθῇ καὶ ἡ παραγωγικὴ διαδικασία ὡς πτυχὴ τῆς κοινοτικῆς δραστηριότητος, τῆς συνόλου ζωῆς τῆς ἀναγεννημένης Κοινότητος. Ὅ,τι δὲ εἶναι φύσει ἀσύμβατον πρὸς τὴν ἀληθῆ ταύτην Ἑλληνικὴν Κοινότητα, αὐτονοήτως, ἐκβάλλεται – πρὸς ἀμοιβαῖον καλόν.
Πολιτικὴ δὲ ἀληθής, ἤτοι ἐν κοσμικῇ ἀντιστοιχίᾳ πρὸς τὸ Αἰώνιον, εἰς κλίμακα δηλαδὴ αἰωνιότητος, Ἔθνους, Ἰδέας, Εἴδους, ἐκπορεύεται μόνον ἐκ τοῦ Πνεύματος, τῆς Ψυχῆς, τῆς Βουλήσεως τοῦ Ἔθνους, ὅταν τοῦτο ἐμψυχώνει καὶ ἐνσωματοῦται ὑπό τινος Κοινότητος ἀρίστων, εἰς τοῦτο ὡρισμένων – καὶ μόνων ἱκανῶν δι᾿ ἐφαρμογὴν ἀληθοῦς Πολιτικῆς.
Καὶ πρῶτον στοιχεῖον μίας τοιαύτης Πολιτικῆς ὀφείλει νὰ εἶναι ἡ κατάλυσις τοῦ τοκογλυφικοῦ αὐτοῦ παγκοσμίου ἰουδαϊκοῦ καθεστῶτος-φαύλου κύκλου καὶ καθοδικῆς περιελίξεως εἰς τὴν ἄβυσσον, ὑπὸ μεταφυσικῶς ἀλλὰ καὶ φυσικῶς ἰουδαϊκὴν βασιλείαν, μὲ πρωθυπουργὸν παγκόσμιον («πλανητάρχης», εἶναι ὁ ἀπεχθὴς νεοραγιαδικὸς σχετικὸς νεολογισμός…) τὸ ΧΡΗΜΑ, ὑπὸ τοῦ «βασιλέως» ἐλεγχόμενον.
ΔΕΝ θέλομεν τὴν «βιωσιμότητα» (sic – διαχειρισιμότητα ἐννοοῦν – ὑπὸ εὐτυχῶν καὶ εὐγνωμόνων δούλων τῶν ἀρχόντων τοῦ κεφαλαίου…) τοῦ χρέους – ἀλλὰ τὸν θάνατον τῶν οἴκων καὶ τῆς τοκογλυφίας, κατ᾿ ἀρχήν, ὥστε νὰ ζήσουν τὰ Ἔθνη : διότι ΟΛΑ τὰ Ἐθνη εἶναι ὑπόδουλα, οἱ δὲ τρωκτικοειδεῖς δημοκρατικοὶ τοπάρχαι τῆς Εὐρώπης ποὺ δίκην πουριτανῶν κυριῶν οἴκων εὐγηρίας (ποὺ ὅμως ἀποτελοῦν τὴν προμετωπίδα ἁλυσίδος οἴκων ἀνοχῆς, τῶν ὁποίων καὶ εἶναι ἄβουλοι ὑπάλληλοι) ὑψώνουν ἐπιτιμητικῶς τὸν δάκτυλον πρὸς τοὺς γραικύλους συναδέλφους των, ὥστε νὰ εἶναι ἀποτελεσματικώτεροι εἰς τὴν πατρωνικὴν (καὶ καθόλου πατριωτικήν, φυσικά!) ἀποστολήν των, ἀποστρέφουν τὸ βλέμμα τῶν ἰδικῶν τους δεσμίων ὑπηκόων ἀπὸ τὸ ΙΔΙΟΝ ἀκριβῶς, ἐγγενὲς τοῦ τερατώδους Συστήματός των, θεμελιῶδες πρόβλημά των: ποὺ προσωρινῶς μὲν ἐπιχώνουν – ἀλλὰ ποὺ μοιραίως θὰ ὀρθωθῇ τελικῶς ἀκάθεκτον εἰς τὴν τερατώδη του πραγματικότητα, ἀπότοκον ἑνὸς Συστήματος καὶ μιᾶς Σκοτεινῆς Ἐποχῆς πλήρους καὶ ἔνδοθεν, ἐκ θεμελίων, διαστροφῆς τῶν πάντων – καὶ τοῦ ὁποίου οἱ φοβεροὶ τριγμοὶ ἐπὶ τῆς ἀπατηλῆς ἄμμου ὅπου εἶναι στημένον στοιχειώνουν τὴν διεθνῆ ἀτμόσφαιραν.
Πρέπει, ὅμως, πρὸ τῶν τοιούτων ἐξελίξεων, ἀποτελουσῶν μὲν ἔκπληξιν δι᾿ ἄλλους ἀλλ᾿ οὐδὲ κατ᾿ ἐλάχιστον δι᾿ ἡμᾶς, καθ᾿ ὅσον ἀνέκαθεν ἀνεγνωρίζομεν τὴν τερατώδη καὶ θνησιγενῆ ἀντι-φυσικὴν οὐσίαν τοῦ Συστήματος καὶ τῶν πολυποικίλων ἀνδρεικέλων του, ν᾿ ἀναγνωρίσουν ταύτην ἅπαντες οἱ στοιχειωδῶς ἐχέφρονες, τοὐλάχιστον ἐκ τῶν ὑστέρων. Τοῦτο καὶ θὰ ἀποτελῇ προϋπόθεσιν πάσης θετικῆς δράσεως. Ὅπως καὶ ἡ χάραξις αὐστηρῶν διαχωριστικῶν γραμμῶν ἔναντι παντὸς εὐτελοῦς καὶ ἀναξίου ἐμπόρου ἰδεῶν ἢ ἑλλαδεμπόρου – ἑνὸς τόσον οἰκείου πλέον, δυστυχῶς, εἴδους, ἐπαληθεύοντος τὸ ἀρχαῖον «πίθηκος ἐν πορφύρᾳ»! Τῶν ὁποίων τὰς χορείας, ἐὰν ἤμουν κάποιο ἰσχυρὸν φερέφωνον τοῦ Συστήματος, θὰ ἐχρηματοδότουν κατὰ προτεραιότητα καὶ ἔναντι ἀκόμη κομμάτων κυρίας γραμμῆς · παρ᾿ ὅτι συχνὰ εἰς τὰς δημοκρατίας ἡ ἄκρα σύγχυσις καὶ βλακεία λειτουργοῦν ὅπως καὶ τὰ χρέη : αὐτοαναπαράγονται καὶ δὲν σβήνουν ποτέ!
Μόλις χθές, κάπου ψηλά, συνήντησα ὀρειβατικὴν ὁμάδα ἐκ Θεσσαλονίκης, ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ὁποίας ἦτο γνωστὸς δεινὸς ὀρειβάτης καὶ φίλος μου, ἀκρο-ἀριστεροῦ ὅμως πολιτικοῦ αὐτοπροσδιορισμοῦ · ὁ ὁποῖος, ἐν τούτοις, διαθέτει ἐπαρκῆ ἀνδρικὴν εὐθυκρισίαν καὶ ἀρετὴν ὥστε ν᾿ ἀναφωνήσῃ ἐνώπιον ὅλων: «Ἡ ἐξέλιξις τῶν πραγμάτων φανερώνει, ὅτι ὅσα τόσα χρόνια μᾶς λὲς καὶ γιὰ τὰ ὁποῖα σὲ θεωρούσαμε ὑπερβολικὸ καὶ ἀκραῖο ἀποδεικνύονται ἀπολύτως ἀληθινὰ καὶ ἀντικειμενικά!»
Ἀφ᾿ ἑνός, λοιπόν, ἀναδύεται ἐκ τῶν ἐρειπίων ὥριμος αὐτὴ ἡ ἀναγνώρισις (καὶ κάθε παρομοία), ἀφ᾿ ἑτέρου ξεπροβάλλει θρασεῖα ἡ βδελυρὰ κεφαλὴ τῆς Μεδούσης τοῦ Συστήματος, γιὰ ν᾿ ἀπολιθώσῃ κάθε ἴχνος ζωῆς καὶ Ἐλευθερίας (καὶ ἀπροκαλύπτως, πρβλ. προσχέδιον «ἀντιρατσιστικοῦ» νόμου Καστανίδη-GAP), ὥστε νὰ παραδοθοῦμε ἄβουλοι κι ἐξηντλημένοι εἰς τὰς θανασίμους ἀγκάλας της, κατὰ τὴν προτροπὴν τοῦ λίαν γνωστοῦ πράκτορός της ποὺ «ἡ πάντοτε σοφὴ καὶ ἀλάνθαστος (:ζήτημα ὀπτικῆς καὶ στόχων!!!)» «λαϊκὴ ἐτυμηγορία» ἀνέδειξεν εἰς τὸ πηδάλιον τῆς Πατρίδος – Πατρίδος ποὺ ἐκεῖνος δὲν εἶχε, ὁ δύσμοιρος, ὡς γνωστὸ καὶ διακηρυγμένο paidi τοῦ «παγκόσμιου κιμπούτς» – χωριοῦ, συγγνώμην :
GAP “We need global governance and we need it fast“
http://timesofthesigns.wordpress.com/2010/05/04/10050402/
– πού ὅμως ἤξερε ἄριστα ποῦ νὰ ῥίξῃ τὸ καράβι («Τιτανικόν», κατὰ τὸ δεξί του χέρι…) εἰς τοῦ ὁποίου τὸν οἴακα ἡ δημοκρατία τὸν ἀνέδειξε, ὅπως ἀναγνωρίζουν καὶ οἱ … συγχωριανοί του, καθὼς διαβάζουμε στὸ «Βῆμα» τῆς 30ῆς Ἰανουαρίου 2012: «Ο Μάλκολμ Χένλαϊν, εκτελεστικός αντιπρόεδρος της Διάσκεψης των Προέδρων των Αμερικανοεβραϊκών Οργανώσεων, και ο Ντέιβιντ Χάρις, διευθύνων σύμβουλος της πανίσχυρηςΑμερικανικής Εβραϊκής Επιτροπής (Αmerican Jewish Committee), χαιρετίζουν μιλώντας στο «Βήμα» τη νέα εποχή στις ελληνοϊσραηλινές σχέσεις που θα συμβάλει στη σταθερότητα της Μεσογείου. Εξαίρουν την προσωπικότητα του κ. Γ. Παπανδρέου, «ενός πολιτικού που ξέρει πού θέλει να πάει τη χώρα του», όπως λένε.»
Ἐκ τῶν ἐρειπίων, ὅμως, ἀναδύεται ἀφ᾿ ἑτέρου βαθμηδὸν ἐπίσης καὶ ἀνδροῦται ἡ Κοινότης ἐκείνη Πνεύματος καὶ Βουλήσεως, ἥτις πέπρωται νὰ ἐπαγάγῃ τὴν γενικὴν «ὀφθαλμικὴν ἀπολέπισιν» τοῦ ὑπὸ τὴν ἰδίαν συνεργὸν ἀφροσύνην κλονιζομένου λαοῦ καὶ νὰ μορφοποιήσῃ τὴν πρώτην του ἀληθῆ ἀναγνώρισιν τοῦ Δρόμου του – μετὰ τὴν γενικὴν κατάρρευσιν!
Ἡ Ἐγρήγορσις καὶ ἡ Βούλησίς μας ὡς ξῖφος στρέφονται πρώτιστα κατὰ τῆς κεφαλῆς τῆς ἀπεχθοῦς Μεδούσης – ὅ,τι δὲ καὶ λυσσῶσα νὰ σκαρφισθῇ αὕτη καὶ διαβουλευθῇ, ὅσοι καστανάδες της κι ἂν πλησιάσουν (ἄφρονες…) τὴν πυράν, ἡ μοῖρά της εἶναι προδιαγεγραμμένη!
Διότι, μέσα ἀπὸ φωτιὰ κι ἀτσάλι, ἀπὸ ἐρείπια κι ἀπείρους δοκιμασίας, κι ἂν πεινάσουμε κι ἂν ἐξαντληθοῦμε φυσικῶς – ὅμως, ΤΕΛΙΚΩΣ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΩΜΕΝ!
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΓΚΕΚΑΣ
Ὑστερόγραφον: ἀνεῦρον πρό τινος διεισδυτικότατον καὶ προφητικὸν Γερμανικὸν ποίημα (γραφὲν τὸ 1930!), βαθύτατον καὶ ἁπλοῦν ἐν ταὐτῷ, περὶ τῶν τρωκτικῶν τοῦ καπιταλισμοῦ, τὸ ὁποῖον καὶ παραθέτω αὐτούσιον διὰ τοὺς γερμανομαθεῖς, ὑποσχόμενος νὰ τὸ δημοσιεύσω ἀργότερον καὶ ἐν μεταφράσει:
Das hat Kurt Tucholsky 1930 (!) geschrieben!
Wenn die Börsenkurse fallen,
regt sich Kummer fast bei allen,
aber manche blühen auf:
Ihr Rezept heißt Leerverkauf.
Keck verhökern diese Knaben
Dinge, die sie gar nicht haben,
treten selbst den Absturz los,
den sie brauchen – echt famos!
Leichter noch bei solchen Taten
tun sie sich mit Derivaten:
Wenn Papier den Wert frisiert,
wird die Wirkung potenziert.
Wenn in Folge Banken krachen,
haben Sparer nichts zu lachen,
und die Hypothek aufs Haus
heißt, Bewohner müssen raus.
Trifft’s hingegen große Banken,
kommt die ganze Welt ins Wanken –
auch die Spekulantenbrut
zittert jetzt um Hab und Gut!
Soll man das System gefährden?
Da muss eingeschritten werden:
Der Gewinn, der bleibt privat,
die Verluste kauft der Staat.
Dazu braucht der Staat Kredite,
und das bringt erneut Profite,
hat man doch in jenem Land
die Regierung in der Hand.
Für die Zechen dieser Frechen
hat der Kleine Mann zu blechen
und – das ist das Feine ja –
nicht nur in Amerika!
Und wenn Kurse wieder steigen,
fängt von vorne an der Reigen –
ist halt Umverteilung pur,
stets in eine Richtung nur.
Aber sollten sich die Massen
das mal nimmer bieten lassen,
ist der Ausweg längst bedacht:
Dann wird bisschen Krieg gemacht.
Dazu ist nichts mehr zu sagen !