Η παγκόσμια δημοκρατική δικτατορία των φαύλων έχει θεσμοθετήσει ως ηθικό άλλοθι για τα εγκλήματά της την ενεργή στήριξη που λαμβάνει από τις μάζες μέσω της ψήφου, εμφανίζοντάς τα ως αποτέλεσμα της «ελεύθερης» «δημοκρατικής» «επιλογής» των μαζών. Τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως αποτελούν τον «δημοκρατικό» θεσμό μέσα από τον οποίον οι φαύλοι ελέγχουν τις μάζες, ώστε αντί να στρέφονται ενάντια στους δυνάστες τους να μετατρέπονται σε ηθικό άλλοθι και ενεργό στήριγμα της εξουσίας τους.
Η κυριότερη μέθοδος μαζικού ελέγχου είναι η κατασκευή και παρουσίαση από τους φαύλους μιας εναλλακτικής απόλυτα εικονικής «πραγματικότητος». Η δύναμη της ψεύτικης και σκηνοθετημένης τηλεοπτικής εικόνας είναι τέτοια, που έχει την δυνατότητα να παρασύρει τον μαζάνθρωπο τόσο, ώστε να καταλήγει να «ζει» μέσα σε αυτήν θεωρώντας την ως πραγματική, αγνοώντας την πραγματικότητα η οποία υπάρχει γύρω του και μέσα στην οποία πραγματικά ζει. Συντελείται δηλαδή στο μυαλό του μαζανθρώπου μια απόλυτη αντιστροφή μεταξύ του εικονικού και του πραγματικού: το εικονικό θεωρείται πλέον ως αληθινό, ενώ το πραγματικό «δεν μπορεί να είναι αλήθεια», διότι … έτσι είπε η τηλεόραση!
Στον εικονικό κόσμο των τηλεοράσεων, η ένταξη της Ελλάδος στην Ο.Ν.Ε. παρουσιάζονταν κατά την δεκαετία του 90 ότι θα είχε αποτέλεσμα «το 2012 να τρώμε με χρυσά κουτάλια».
Στον πραγματικό κόσμο, είχε ως αποτέλεσμα την διάλυση της Ελληνικής οικονομίας. Η ανεργία τετραπλασιάστηκε και χιλιάδες Έλληνες το 2012 τρέφονται πλέον από φιλανθρωπικά συσσίτια με …πλαστικά κουτάλια μιας χρήσεως.
Στην περίοδο που διανύουμε εμφανίζονται έντονα δύο κοινωνικά προβλήματα που οδηγούν μερίδα των μαζών στο να αρχίζουν να αμφισβητούν κάποια στοιχεία από την εικονική «πραγματικότητα» των ΜΜΕ, τα οποία μέχρι πρό τινος θεωρούσαν ως δεδομένα: τo οικονομικό και το μεταναστευτικό.
Η αμφισβήτηση αυτή καταγράφηκε έντονα και στις πρόσφατες εκλογές. Έτσι το σύστημα της φαυλοκρατικής παρασιτικής εξουσίας αναγκάζεται να εντείνει τις προσπάθειές του για την παράταση του εγκλωβισμού των μαζών στην κυρίαρχη εικονικότητα και αντιστροφή.
Η εικονικότητα και η πραγματικότητα της περιόδου στο οικονομικό πρόβλημα.
Στον εικονικό κόσμο των τηλεοράσεων, η μη καταβολή των δανείων προς τους παγκόσμιους τοκογλύφους παρουσιάζεται ότι θα οδηγήσει τον Ελληνικό λαό στην απόλυτη καταστροφή και φτώχεια, μιλώντας για «έξοδο από την Ευρωζώνη και το σταμάτημα της καταβολής των δανειακών δόσεων προς την Ελλάδα, με τις οποίες πληρώνονται μισθοί και συντάξεις» . Στον πραγματικό κόσμο δεν υπάρχει κανείς ανάμεσα τους εκπρόσωπους του φαυλοκρατικού πολιτικού κατεστημένου που να επιθυμεί είτε να μείνει είτε να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη βάσει οποιουδήποτε αληθινά εθνικού σκεπτικού και κριτηρίου. Οι ίδιοι οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι είναι που θα συνεχίσουν να διατηρούν την χώρα μας στο Ευρώ όσο αυτό εξυπηρετεί τα κέρδη τους και οι ίδιοι είναι που, εάν κάποτε αποφασίσουν ότι θέλουν να αγοράσουν φθηνά ό,τι έχει απομείνει όρθιο στην Ελλάδα, θα την θέσουν εκτός Ευρωζώνης. Στον πραγματικό κόσμο ούτε ένα Ευρώ από τα δάνεια δεν πηγαίνει σε μισθούς και συντάξεις. Ολόκληρο το ποσό από τα νέα δάνεια δίδεται στους τοκογλύφους ώστε να πληρώνονται οι τόκοι από τα προηγούμενα δάνεια, μαζί ακόμη με πολλά δισεκατομμύρια Ευρώ που προέρχονται από την εξαντλητική φορολογία σε βάρους του Ελληνικού λαού αλλά και από την μείωση μισθών και συντάξεων. Αυτό που στον εικονικό κόσμο των τηλεοράσεων ονομάζουν “οικονομική βοήθεια της Ευρώπης προς την Ελλάδα” στην πραγματικότητα αποτελεί την συνέχιση της παγίας και γνωστής πολιτικής του δανεισμού, που οδηγεί την χώρα με βεβαιότητα στην απόλυτη καταστροφή. Οι τόκοι που φέτος κλήθηκαν να πληρώσουν οι Έλληνες στους παγκόσμιους τοκογλύφους διπλασιάστηκαν μέσα σε ένα χρόνο ενώ η ζωή τους εξαθλιώθηκε ακόμη περισσότερο. Αυτό ήταν και το πραγματικό αποτέλεσμα αυτού του νέου δανεισμού, της νέας ληστείας που παρουσιάστηκε ως “βοήθεια προς την Ελλάδα”. Μάλιστα οι πολιτικές δυνάμεις των φαύλων στο σύνολό τους (τόσο οι “μνημονιακές” όσο και οι “αντιμνημονιακές”) δηλώνουν ότι εγγυώνται την συνέχιση της καταβολής των τόκων στους τοκογλύφους και την συνέχιση της υποταγής στις κατευθύνσεις της “ελεύθερης αγοράς”, των “ανοιχτών συνόρων” και της ελεγχόμενης από τους παγκόσμιους τοκογλύφους οικονομικής πολιτικής της Ευρωζώνης για την οποία άρχισαν να αναφέρουν ότι δήθεν «είναι δυνατόν να αλλάξει». Το εάν οι παραπάνω πολιτικές θα συνεχίσουν να εφαρμόζονται «με το μνημόνιο» ή «χωρίς το μνημόνιο», με λογιστικό έλεγχο από «ορκωτούς λογιστές» είτε χωρίς αυτόν, με δανειακές συμβάσεις που να ακολουθούν το «Βρετανικό» ή το «Ελληνικό» «δίκαιο», μπορεί να αποτελεί για τον εικονικό κόσμο των τηλεοράσεων ένα θέμα μείζονος πολιτικής αντιπαραθέσεως και να συμβάλλει καταλυτικά εγκλωβισμό των μαζών στο πολιτικό σύστημα και, μετά την κατάρρευση του δικομματισμού, να δημιουργεί έναν νέο διπολισμό, όμως στον πραγματικό κόσμο δεν πρόκειται παρά για «διαφορετικές» μεθόδους εφαρμογής της ίδιας ακριβώς αντεθνικής πολιτικής που μας οδηγεί σε ένα βέβαιο και απόλυτα πραγματικό αποτέλεσμα: Την εξαθλίωση και τον εθνικό αφανισμό. (Σχετικά άρθρα: https://www.armahellas.com/?p=5138 και https://www.armahellas.com/?p=5077).
Η εικονικότητα και η τρέχουσα πραγματικότητα στο μεταναστευτικό πρόβλημα.
Στον εικονικό κόσμο των τηλεοράσεων είναι «ο λαός που έχει την εξουσία» και «μέσω των εκλογών επιβάλλει την θέλησή του στους κυβερνώντες». Έτσι στον εικονικό αυτόν κόσμο, αυτή την περίοδο τα καθεστωτικά κόμματα δεν θα μπορούσαν να παρουσιαστούν αλλιώς , παρά ως ότι «έλαβαν το μήνυμα των εκλογών» και ότι «αναγκάστηκαν» να «κάνουν αλλαγές στην πολιτική τους». Στον τομέα της οικονομίας, λοιπόν, προβάλλουν ότι θα προχωρήσουν σε «επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου» και σε «πολιτικές που ευνοούν την ανάπτυξη» ενώ στο μεταναστευτικό εμφανίζονται από τα ΜΜΕ σαν να έχουν αίφνης μετατραπεί σε …. «Κου Κλουξ Κλάν». Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει και δεν θα μπορούσε να υπάρχει απολύτως καμμιά αλλαγή, ούτε στην πολιτική και τις θέσεις τους για την οικονομία, ούτε στο μεταναστευτικό: Υπάρχει απλώς αλλαγή ρητορικής και έχουν επιστρατευθεί νέες μέθοδοι ώστε να ανανεώσουν την εξαπάτηση των μαζών και να λάβουν την ενεργό στήριξή τους στις κάλπες, που θα χρησιμοποιήσουν ως ηθικό άλλοθι για τον επερχόμενο μετεκλογικό εφιάλτη που ετοιμάζουν.
Μια από τις «προσωπικότητες» της προεκλογικής περιόδου είναι ο Niko Ago. Διαβάζουμε γι’ αυτόν στις εφημερίδες ότι γεννήθηκε στην Αλβανία, βρίσκεται εδώ και 20 χρόνια στην Ελλάδα ενώ τα παιδιά του γεννήθηκαν εδώ. Διαβάζουμε ότι έχει σπουδάσει ιστορία και φιλοσοφία και ότι εργάζεται ως δημοσιογράφος και μάλιστα κολλώντας ένσημα κάθε χρόνο και έχοντας μέχρι και το 2007 άδεια παραμονής στην χώρα. Όμως το 2007 αρρώστησε και κατάφερε να κολλήσει μόλις 50 ένσημα και εκείνη την χρονιά δεν είχε καταφέρει να ανανεώσει την άδεια παραμονής του. Και έτσι, όπως διαβάζουμε όλη αυτήν την περίοδο στις εφημερίδες, το «ελληνικό» κράτος κατά «σύμπτωση» «θυμήθηκε» μόλις στις…17 Μαΐου 2012 (ακριβώς μετά την απόφαση για διεξαγωγή νέων εκλογών) να τον καλέσει να εγκαταλείψει την χώρα μας μέχρι την 17η Ιουνίου 2012! (που, …επίσης κατά «σύμπτωση», είναι ακριβώς η ημέρα που διεξάγονται οι νέες εκλογές). Διαβάζουμε επίσης ότι ο Ago «έπεσε θύμα της αυστηρής εφαρμογής του νόμου» και «πρόκειται να απελαθεί από την χώρα μας» «αφήνοντας τα ανήλικα παιδιά του μόνα τους στην Ελλάδα!»
Στην πραγματικότητα, αυτοί που μεθόδευσαν και διέταξαν την απέλαση του Ago στην συγκεκριμένη χρονική στιγμή και την ευρύτερη δημοσιοποίησή της, είναι ακριβώς οι ίδιοι που έσπευσαν αμέσως μετά να του «συμπαρασταθούν» δημοσίως και να ακυρώσουν την απόφαση.
Μαζί με πλήθος «συγκινητικών» λεπτομερειών που αφορούν στην προσωπική του ζωή, διαβάζουμε ακόμη επίσημες δηλώσεις του Βενιζέλου, του Κουβέλη, του Τσίπρα και του Βαλλιανάτου ότι «θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να καταφέρουν να τον σώσουν!»
Υπάρχει και δημόσια επιστολή του ίδιου του Niko Ago που τελειώνει με τα παρακάτω λόγια:
Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδίας μου οποιονδήποτε άνθρωπο μου συμπαραστέκεται αυτήν την στιγμή – και είστε χιλιάδες. Ευχαριστώ θερμά επίσης και τις ηγεσίες των Οικολόγων Πράσινων, Φιλελεύθερης Συμμαχίας, Δημ. Αρ. , ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τους Ευάγγελο Βενιζέλο, πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και Φώτη Κουβέλη, πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, που έχουν ενδιαφερθεί προσωπικά.
Ο Ago δεν επελέγη τυχαία: σκόπιμα διάλεξαν έναν δημοσιογράφο, καθώς θα ήταν πολύ εύκολο η υπόθεσή του να δημοσιοποιηθεί παντού. Το πιο ενδιαφέρον όμως στοιχείο είναι ότι πρόκειται και για σεσημασμένο «προοδευτικό αντιρατσιστή», καθώς εργάζονταν στην «Αυγή» και στο «Κόκκινο» (εφημερίδα και ραδιοσταθμό του ΣΥΡΙΖΑ!). Έτσι ήταν άμεσα αναμενόμενο να μπορέσει να ξεσηκώσει άμεσα τους επαγγελματίες «αντιρατσιστές» που θα προέβαλλαν το θέμα με τρόπο που να χτυπούν τις αντιστάσεις στην πολιτική της υποταγής στις συστημικές επιταγές υποδουλώσεως στην λαθρομετανάστευση. Έχει επίσης τέτοια χαρακτηριστικά ώστε να είναι απόλυτα εμφανές ότι η απέλασή του (ως και οποιωνδήποτε παρομοίων περιπτώσεων) δεν θα μπορούσε να αλλάξει απολύτως σε τίποτε την κατάσταση στην Ελλάδα – οδηγώντας, έτσι, τον αναγνώστη στο συμπέρασμα ότι τέτοιου τύπου απελάσεις το μόνο αποτέλεσμα που έχουν είναι να δημιουργούν προσωπικό πρόβλημα με ανθρωπιστικές διαστάσεις σε αυτούς τους ανθρώπους και στις οικογένειές τους, που γίνονται απλώς και μόνο βάσει κάποιου «παράλογου και αδικαιολόγητου» «ρατσισμού»!.
Στόχος επίσης αυτής της προεκλογικής μεθοδεύσεως ήταν να οδηγήσουν τον αφελή μαζάνθρωπο-τηλεθεατή-ψηφοφόρο στο συμπέρασμα ότι «η πολιτική του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχει γίνει τόσο ακραία αντιμεταναστευτική, ώστε έφθασαν στο σημείο να απελάσουν μέχρι και τον διακεκριμένο και πολύ γνωστό σε όλους δημοσιογράφο Niko Ago», που πλέον έχει μετατραπεί σε διασημότητα ενώ μέχρι προχθές δεν τον γνώριζε κανένας. Αμέσως μετά την αποτυχία σχηματισμού κυβερνήσεως από τις διερευνητικές εντολές κατόπιν των εκλογών της 6ης Μαΐου, εκδόθηκε η εντολή να απελαθεί και ξεκίνησε να προβάλλεται από τα ΜΜΕ η «δακρύβρεχτη» ιστορία του και φούσκωσε ένα «μαζικό κίνημα συμπαραστάσεως» «για να μην απελαθεί», μαζεύοντας μάλιστα χιλιάδες υπογραφές. «Αφού έφθασαν στο σημείο να απελάσουν μέχρι και έναν τόσο διακεκριμένο δημοσιογράφο, με 20 χρόνια στην Ελλάδα, νόμιμη εργασία , άδεια παραμονής και ένσημα, σπουδές στην ιστορία και την φιλοσοφία, μονάχα επειδή είναι Αλβανός, φαντάσου τι θα έχει συμβεί με τους υπόλοιπους μετανάστες, τους Πακιστανούς και τους νέγρους! Για ελάχιστα ένσημα που δεν είχε κολλήσει μέσα στο 2007 και επειδή ήταν άρρωστος κόλλησε τότε μόνο 50, έφθασαν στο σημείο να θέλουν να τον απελάσουν το 2012! Πολύ αυστηρή η μεταναστευτική μας πολιτική! Είπαμε να τηρηθούν επί τέλους οι νόμοι και να γίνουν απελάσεις αλλά όχι κι έτσι! Τα κόμματα όχι απλώς έλαβαν το μήνυμα των εκλογών για το μεταναστευτικό αλλά πλέον το έχουν παρακάνει», ελπίζουν ότι θα σκεφθεί ο αποχαυνωμένος τηλεορασιόπληκτος ψηφοφόρος, διαβάζοντας αυτές τις ειδήσεις από τον καναπέ του σπιτιού του· πράγμα που στατιστικώς οπωσδήποτε και ισχύει, ως αντίκτυπος.
Στον εικονικό κόσμο των τηλεοράσεων το ζήτημα για το εάν πρέπει ή όχι να απελαθούν οι λαθρομετανάστες, πλέον, απλοποιείται στο εάν πρέπει ή όχι να απελαθεί ο Νiko Ago και οι αντίστοιχες περιπτώσεις! Όσοι ζητούν την απέλαση των λαθρομεταναστών, εμφανίζονται ως υπερβολικοί και «άδικοι», καθώς … «ζητούν να απελαθεί ο Niko Ago».
Όμως στην πραγματικότητα δεν υπάρχει ούτε ένας «ρατσιστής» που να ζητάει να απελαθεί ο Ago – και μάλιστα δεν υφίσταται απολύτως κανένα θέμα απελάσεως του συγκεκριμένου, καθώς γι’ αυτό δεσμεύθηκαν προσωπικά οι ίδιοι οι πολιτικοί αρχηγοί (Βενιζέλος, Τσίπρας, Κουβέλης κλπ) . Εκτός βέβαια εάν και σε αυτές τις εκλογές δεν καταφέρουν να σχηματίσουν κυβέρνηση, οπότε είναι πιθανόν τελικά να αποφασίσουν «να τον απελάσουν» υποσχόμενοι μέσα από το τηλεοπτικό θέατρο του παραλόγου στον ψηφοφόρο ότι, εάν στις τρίτες συνεχόμενες εκλογές τους βοηθήσει να σχηματίσουν τελικά κυβέρνηση, τότε θα τον … ανταμείψουν για την ψήφο του, φέρνοντας πίσω τον Ago, που οι συγκινητικές προσωπικές ιστορίες αυτού και των παιδιών του, με τον τρόπο που παρουσιάζονται, έχουν αγγίξει τόσο βαθειά την απλοϊκή ψυχή και λογισμό του ψηφοφόρου!
Όμως η διάσταση του λαθρομεταναστευτικού προβλήματος της χώρας δεν εξαντλείται σε οποιαδήποτε προσωπική ιστορία και ατομική περίπτωση, ούτε και εντοπίζεται άλλως τε στην μικρή εκείνη κατηγορία μεταναστών που ούτε απειλεί την φυλετική και κοινωνική υπόσταση του Ελληνικού πληθυσμού, ούτε σχετίζεται με την εγκληματικότητα, ούτε σχετίζεται με την ανεργία καθώς δεν καταλαμβάνει μαζικά θέσεις εργασίας των Ελλήνων, ούτε διαλύει τους κοινωνικούς ιστούς, αλλά πρόκειται για μορφωμένα άτομα που προέρχονται από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, τα οποία έχουν ενσωματωθεί φυσικώς στην νεοελληνική κοινωνία και πολιτιστικά δεν υστερούν σε τίποτε από τα σημερινά δεδομένα του «νεοέλληνα», ενώ φυλετικά έχουν πολλά κοινά στοιχεία με τον (υγιώς νοούμενο) Ελληνικό πληθυσμό, καθώς προέρχονται από γενετικά συγγενείς με την Ελλάδα Ευρωπαϊκές εθνότητες.
Η πραγματική μεταναστευτική πολιτική του ανθελληνικού πολυκομματικού φαύλου κατοχικού κατεστημένου δεν έχει την παραμικρή σχέση με την υπόθεση Agο και δεν έχει αλλάξει σε τίποτε απολύτως , ούτε πρόκειται ποτέ ουσιαστικώς να αλλάξει με «πιέσεις από τον λαό» μέσω ψήφων διαμαρτυρίας ή καθώς «τους στέλνει μηνύματα μέσω των εκλογών». Θέματα όπως ή ακολουθούμενη πολιτική στο μεταναστευτικό και στην οικονομία αποτελούν θεμελιακούς πυλώνες του αντεθνικού παρασιτικού παγκόσμιου Σιωνιστικού συστήματος-πλαισίου και είναι απολύτου ζωτικής σημασίας για την ίδια του την υπόσταση, ενώ εκτός αυτού δεν έχουν καμμιά ύπαρξη και τα ποικιλλόχροα πολιτικά του φερέφωνα. Έτσι οι τελευταίοι θα συνεχίζουν να το υπερασπίζονται με κάθε δυνατό τρόπο μέχρι και την ύστατη στιγμή, ακόμη και αν ποτέ θα έφθαναν λίγα μόλις λεπτά πριν να οδηγηθούν στην κρεμάλα. Καμμιά πραγματική αλλαγή σε αυτές τις πολιτικές δεν μπορεί να υπάρξει μέσω «πιέσεων από ψήφους διαμαρτυρίας». Οι ψήφοι διαμαρτυρίας το μόνο αποτέλεσμα που φέρνουν είναι η αναπροσαρμογή της καθεστωτικής ρητορικής της απατηλής του φαινομενολογίας και το ακόμη περισσότερο ενισχυμένο τηλεοπτικό θέατρο. Τα περί «επαναδιαπραγματεύσεως του μνημονίου» που έγιναν βασική θέση όλων μετά τις εκλογές (από τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο μέχρι τον Τσίπρα και τον Κουβέλη) αποσκοπούν μονάχα στο να συνεχισθεί η πολιτική της δουλείας του τόκου με τις λιγότερες κοινωνικές αντιδράσεις, ενώ τα «κέντρα κρατήσεως λαθρομεταναστών» και τα περί «απελάσεων του Niko Ago» και οι συνολικά 62 προεκλογικές απελάσεις δεν γίνονται για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα των λαθρομεταναστών, αλλά ακριβώς για τον αντίθετο σκοπό : Για να διασφαλίσουν ότι θα συνεχιστεί , εξασφαλίζοντας επίσης λιγότερες αντιδράσεις.
Πίσω από τις εικονικές τηλεοπτικές απελάσεις προσπαθούν να κρύψουν την πραγματική τους μεταναστευτική πολιτική: Tην μαζική καθημερινή εισβολή χιλιάδων τριτοκοσμικών από χώρες της Αφρικής και της Ασίας καθώς και αθιγγάνων και εγκληματικών στοιχείων από γειτονικές Βαλκανικές χώρες. Οι 62 απελάσεις λαθρομεταναστών που έγιναν προεκλογικά μοναδικό σκοπό είχαν να εξαπατήσουν την κοινή γνώμη, καθώς κατά την ίδια περίοδο στην χώρα μας εισήλθαν εκατοντάδες νέοι εισβολείς. Η μαζική εισβολή τριτοκοσμικών αποτελεί σοβαρότατο εθνικό κίνδυνο καθώς είναι φορείς ενός πολιτισμού και φυλετικών χαρακτηριστικών που δεν έχουν καμιά σχέση με τα δεδομένα της Ευρώπης ενώ σχετίζονται άμεσα με την εγκληματικότητα και την τρομοκρατία, την πορνεία και την διάδοση ασθενειών, το παράνομο εμπόριο αλλά και την μαζική κατάληψη θέσεων εργασίας στις οποίες, ενώ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80 εργάζονταν μόνο Έλληνες (όπως σε εργοστάσια, οικοδομές, αγροτικές εργασίες, τομέας καθαριότητος), στην δεκαετία του 90 εισήλθαν λευκοί μετανάστες (τους οποίους χρησιμοποίησαν οι εργοδότες για να κατεβάσουν τους μισθούς) , τους οποίους πλέον αντικαθιστούν αφροασιάτες, μετατρέποντας τις εργασιακές συνθήκες που οδηγούν τον Έλληνα εργάτη σε μια εργασιακή πραγματικότητα που είναι πλέον χειρότερη και από του Πακιστάν. Διότι στο Πακιστάν δεν υπάρχει το πρόβλημα της ανεργίας που υπάρχει στην Ελλάδα ενώ ο πληθυσμός είναι πολιτιστικά και φυλετικά ομοιογενής, δεν υπάρχει η απόλυτη «ελευθερία» ασυδοσίας που δίνεται στην Ελλάδα σε κάθε εγκληματικό στοιχείο αλλά υπάρχει ο τρόμος του ισλαμικού νόμου, ενώ το κόστος ζωής είναι τέτοιο που τους επιτρέπει να συντηρούν όχι μόνο τους εαυτούς τους αλλά και πλήθος από συζύγους και παιδιά, την στιγμή που στην Ελλάδα που πεθαίνει ταχύτατα ελάχιστοι νέοι άνθρωποι έχουν πλέον την οικονομική δυνατότητα να κάνουν οικογένεια και παιδιά.
Ενδεικτικές για την πολιτική που συνεχίζεται να ακολουθείται στο μεταναστευτικό (δίχως την ελάχιστη αλλαγή ούτε πριν ούτε μετά τις εκλογές) είναι οι συνεχείς δεκάδες δολοφονίες Ελλήνων από λαθρομετανάστες, οι περισσότερες από αυτές μέσα στα σπίτια τους. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία υπάρχουν 18 Έλληνες νεκροί από τις αρχές του 2012 (οι δύο μάλιστα μετά τις εκλογές) – και αφορούν μονάχα τις υποθέσεις όπου οι δράστες έχουν συλληφθεί και ήσαν αλλοδαποί. Ο πραγματικός συνολικός αριθμός των δολοφονηθέντων είναι πολύ μεγαλύτερος.
Την κυρίαρχη μεταναστευτική πολιτική μπορεί κανείς να δει στην υπόθεση του Θανάση Λαζανά, του 30χρονου που δολοφονήθηκε έξω από το σπίτι του από τρεις Αφγανούς λαθρομετανάστες στην περιοχή των Ιτεών στην Πάτρα με έξι μαχαιριές στην θώρακα και την κοιλιακή χώρα, απλά και μόνο γιατί … τόλμησε να διαμαρτυρηθεί στους Αφγανούς διότι, διερχόμενοι από την γειτονιά του μεθυσμένοι, για να «διασκεδάσουν» (τα υπάνθρωπά τους ένστικτα, προφανώς) επετέθησαν στον σκύλο του που βρίσκονταν έξω από το σπίτι.
Οι δύο από τους τρεις Αφγανούς είχαν συλληφθεί πρόσφατα και αφεθεί ελεύθεροι «με την εντολή να εγκαταλείψουν από μόνοι τους την χώρα»!!! Και φυσικά κανείς δεν την εγκατέλειψε, όπως συμβαίνει πάντοτε με όλους όσους συλλαμβάνονται , που σχεδόν πάντοτε αφήνονται άμεσα ελεύθεροι.
Στην φωτογραφία, ένας από τους δεκάδες πράγματι απελαθέντες από την ακολουθούμενη μεταναστευτική πολιτική: Δεν απελάθηκε για να επιστρέψει στην πατρίδα του· απελάθηκε από την πατρίδα του, για την μετά θάνατον ζωή.
Η (… εκπαιδευτικός, φυσικά!) θεία του, που πρωτοστατούσε για την συμπαράσταση στους λαθρομετανάστες, συλλογή ρουχισμού για λογαριασμό τους κ.ο.κ., εμφανίστηκε σήμερα αγανακτισμένη στην τηλεόραση, λέγοντας ότι το πρόβλημα «έχει πια ξεφύγει»: είναι λυπηρό ότι ποικίλοι, και οι καλοπροαίρετοι αφελείς επίσης, υπέρμαχοι του ψευδεπιγράφου και γενοκτονικού (ολόκληρης της Λευκής Φυλής!) «ανθρωπισμού» αρχίζουν να αφυπνίζονται στην οδυνηρή πραγματικότητα μόνον όταν αυτή τους χτυπήσει την ιδιωτική πόρτα: παραμένοντας ως τότε πεισμόνως αναίσθητοι και τυφλοί στην δυστυχία και την μαύρη προοπτική των γειτόνων και υπό ευρυτέραν έννοιαν οικείων τους, την οποίαν ο κήβδιλος βαυκαλιστικός τους ηθικισμός και ψευδεπίγραφος ρυπαρός «ανθρωπισμός» τους παρασκευάζουν…
Καλό ταξίδι, Θανάση Λαζανά.
(Και στην θεία του: καλά ξυπνητούρια!!!)
,