Στην Ρουμανία, ο λαός στον πρώτο γύρο εξέλεξε τον Calin Georgescu, στις πρόσφατες εκλογές, Ο Georgescu ήταν outsider. Τους βγήκε από το πουθενά. Έκανε την προεκλογική του καμπάνια κυρίως από το Tik – Tok! Χρησιμοποίησε δηλαδή μια πλατφόρμα την οποία δεν ήλεγχε το κράτος και έγινε έτσι εξαιρετικά δημοφιλής, κυριολεκτικά κάτω από την μύτη των συστημικών media. Το πολιτικό κατεστημένο αιφνιδιάστηκε. Αλλά φυσικά, δεν έκανε πίσω.
Αμέσως κατηγόρησε τον Georgescu για ακροδεξιό και εξτρεμιστή… Ταμπέλες εύκολες και διαθέσιμες για το σύστημα, αλλά πλέον κούφιες και άσφαιρες. Δηλαδή τι κι αν λένε ακροδεξιό τον Calin Georgescu, όταν εκείνος διατυμπανίζει ότι πρέπει να λογοδοτήσουν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί; Τι κι αν τον λένε εξτρεμιστή όταν είναι εναντίον της διαμάχης με την Ρωσσία και θέλει να σταματήσει άμεσα τον πόλεμο στην Ουκρανία και φυσικά κάθε εμπλοκή της Ρουμανίας;
Μεταπολιτική είναι η πολυσύνθετος και πολυεπίπεδος φιλοσοφική μελέτη της πολιτειακής συνθέσεως των κοινωνιών, η θεωρητική πολιτική μελέτη της πολιτικής ή άλλως «η πολιτική της πολιτικής». Ευρύτερον, είναι η θεωρητική πολιτική μελέτη, αλλά συνάμα και η μέθοδος που αναλύει τις πολιτικές ιδεολογίες στην μορφολειτουργική διάστασή τους. Η έννοια της μεταπολιτικής αναφέρεται σε πολυάριθμες και ποικίλες μορφές μη πολιτικών δραστηριοτήτων, λειτουργουσών επιδραστικώς προς την κατεύθυνση της διαδόσεως ορισμένων ιδεών και αξιών, οι οποίες διαπλέκονται και συνθέτουν μίαν «κοσμοθεωρίαν».
Πλησιάζει η ημέρα διεξαγωγής των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, οι οποίες, αναμφίβολα, είναι βαρυσήμαντες όχι μόνο για τις ίδιες τις Η.Π.Α. αλλά συνολικώς για τις διεθνείς ισορροπίες και εν γένει για την διεθνή πραγματικότητα, λόγω της ισχύος και της επιδραστικότητος της πολιτικής των Η.Π.Α. σε διεθνές επίπεδο. Το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών αναμένεται να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις που πρόκειται να επηρεάσουν, άμεσα ή έμμεσα, τόσο τα ενεργά πολεμικά μέτωπα, της Ουκρανίας και του Ισραήλ, όσο και τον πολιτικό προσανατολισμό της Ευρώπης, σε μία εποχή κατά την οποία η Δύση διέρχεται πρωτοφανή υπαρξιακή κρίση, ενώ, παράλληλα, μία νέα διεθνής ισορροπία με χαρακτηριστικά πολυπολικότητας τείνει να αποκρυσταλλωθεί.
Από την σκοπιά ενός εθνοφυλετικού προσανατολισμού, τόσο σε στενότερο, εθνικό, επίπεδο όσο και σε ευρύτερο, ευρωπαϊκό, επίπεδο, ποια έκβαση της επικειμένης εκλογικής μάχης θα ήταν προτιμότερη; Συμφέρει άραγε μία νίκη ή μια ήττα του πληθωρικού υποψηφίου προέδρου Donald Trump; Διατυπώνονται συχνά εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις (που αντανακλούν ριζικά διαφορετικές οπτικές) ακόμα και μεταξύ ατόμων που βρίσκονται κοντά στις ιδέες μας.
Η μία άποψη θεωρεί ότι τα ημίμετρα είναι θνησιγενή. Μία επιφανειακή συντηριτικοποίηση των Η.Π.Α., η οποία αναμένεται σε περίπτωση νίκης του Trump, απλώς θα δώσει μία μάταια παράταση ζωής στην εκφυλισμένη Δύση και μία ψευδαίσθηση ανατάξεως σε ένα σάπιο οικοδόμημα που δεν είναι δυνατόν να αναταχθεί παρά μόνο αν κατεδαφιστεί συθέμελα. Αντιθέτως, σε περίπτωση ήττας του Trump, οι συνθήκες, λόγω της ενδυναμώσεως του εκφυλισμένου συστήματος των Δημοκρατικών, θα φέρουν πιο κοντά την διάλυση της εκφυλισμένης Δύσεως ξεκινώντας από την εσωτερική σύγκρουση και εν συνεχεία την κατάρρευση των Η.Π.Α., ως «αυτοκρατορίας του κακού», που αποτελεί άλλωστε την κοιτίδα και την πρωτοπορία της μεταπολεμικής διαστροφής. Σύμφωνα με την άποψη αυτή «όσο χειρότερα γίνουν τα πράγματα, τόσο το καλύτερο για μας» διότι σε περίπτωση ήττας του Trump η κρίση θα ενταθεί μεν αλλά, παράλληλα, θα ενισχυθεί η αφύπνιση και η ριζοσπαστικοποίηση των υγιών στοιχείων εντός των κοινωνιών των Δυτικών χωρών, αντί να επαναπαυθούν με μία ελαφρά βελτίωση των συνθηκών.
Η άλλη άποψη βλέπει την ιστορία ως μία διαδικασία αργών μετασχηματισμών, αλλαγής των συσχετισμών, ως κίνηση ενός εκκρεμούς. Σύμφωνα με την άποψη αυτή σε περίπτωση νίκης του Trump θα κινητοποιηθούν εθνοκεντρικές δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο οι οποίες θα κινήσουν τον «τροχό της ιστορίας» προς μία υγιή κατεύθυνση και, αν μη τι άλλο, η χειμαζόμενη λευκή φυλή θα κερδίσει λίγο κρίσιμο χρόνο ζωής και παράλληλα την ευκαιρία να δει τις προοπτικές επιβιώσεώς της με αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.
Εντοπίσαμε στο διαδίκτυο δύο κείμενα το καθένα από τα οποία αντανακλά κάθε μία από τις δύο προαναφερθείσες ριζικώς διαφορετικές οπτικές αναφορικά με τις προεδρικές εκλογές των Η.Π.Α.. Τα αναδημοσιεύουμε εν συνεχεία διότι παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον αμφότερα. Τα συμπεράσματα δικά σας καθώς και ο προβληματισμός… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός αφότου ο Υπουργός Παιδείας με πομπώδες, θριαμβευτικό και όλο αυτοπεποίθηση, ύφος, ανακοίνωσε την εγκαινίαση και λειτουργία μίας νέας ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας στην οποία γονείς ή/και οι μαθητές θα μπορούν να καταγγέλλουν περιστατικά σχολικής βίας και εκφοβισμού. Η εν λόγω πλατφόρμα παρουσιάστηκε περίπου ως «πανάκεια» που θα λύσει τάχα το πρόβλημα του bullying (επί ματαίω…). Έκτοτε όμως συνέβη το εξής εκπληκτικό, αν και κανείς δεν παρατήρησε την αλληλουχία των γεγονότων: αφότου ξεκίνησε η λειτουργία της πλατφόρμας, τα περιστατικά μοιάζει να πολλαπλασιάστηκαν εντυπωσιακώς! Η κατάσταση τείνει να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Κάθε μέρα γίνονται γνωστά άπειρα νέα περιστατικά απειλών, επιθέσεων (ατομικών και ομαδικών), εξευτελισμών, βίας (φυσικής και ηλεκτρονικής), ξυλοδαρμών μαθητών – ακόμα και εκπαιδευτικών – μαχαιρωμάτων, συμπλοκών μεταξύ συμμοριών νεαρών αλητών, κλπ! Εκφράζεται πλέον μεγάλη ανησυχία και προβληματισμός για το πού οδηγούνται τα πράγματα, οι πάντες διερωτώνται πού οφείλεται αυτή η έξαρση της παιδικής και νεανικής βίας, η οποία τείνει να καταστεί ανεξέλεγκτη, αναζητούνται λύσεις, επιστρατεύονται ψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι κλπ «ειδικοί», ως επί το πλείστον, …μπουδρολόγοι. Ακούγονται εισηγήσεις για αστυνομικού τύπου μέτρα, για σκλήρυνση των ποινών, για ενημερωτικές καμπάνιες, κλπ, κλπ, όλα κατόπιν εορτής και κυρίως χωρίς καμία ειλικρινή προσπάθεια θεάσεως της ουσία της πραγματικότητος.
Εδώ και πολλά χρόνια έχουμε επισημάνει με την μεγαλύτερη δυνατή έμφαση την σαρωτική επέλαση του κλιμακουμένου κωλοπαιδαρισμού και την κοινωνική εμπέδωση μίας ιδιότυπης παιδοκρατίας- τσογλανοκρατίας. Έχουμε αναλύσει διεξοδικώς τις αιτίες του φαινομένου. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που γιγαντώθηκε στο θερμοκήπιο της μεταπολιτευτικής ασυδοσίας, του δικαιωματισμού και της συγχρόνου εκδοχής του, του woke-ισμού. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Τα καραβάνια των προσφύγων του Λιβάνου ξεκίνησαν! Χάρις στις επιθέσεις των Εβραίων, που σιγοντάρονται από ΗΠΑ και τους λακέδες τους τύπου Κούλη… Ο οποίος Κούλης ενισχύει τις δομές υποδοχής τους στα νησιά μας ενώ εκ παραλλήλου φροντίζει να επιταχύνη την διαδικασία μεταφοράς των νυν ενοίκων τους στην ενδοχώρα, ώστε να υπάρξη χώρος υποδοχής των νέων καραβανιών μελλοντικών “συμπολιτών μας”! Μα ο Κούλης έχει διακηρύξει από την πρώτη στιγμή ότι η ατζέντα του είναι η αντινατιβιστική πολιτική. Κατά της εθνικότητος δηλαδή. Πιο απλά, κατά του Έθνους. Κι επειδή εδώ ένα μόνο έθνος σχετίζεται, ατζέντα του λοιπόν είναι ο πόλεμος κατά του Ελληνικού Έθνους. Και πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα πάει περίφημα ο Κούλης μας!!! Όσοι τον έχουν εμμέσως ή αμέσως στηρίξει λοιπόν θα έχουν δύο επιλογές υπό εθνοκοινοτικόν καθεστώς: Είτε κρίνονται προδότες είτε ηλίθιοι και ακαταλόγιστοι, οπότε τους αφαιρείται κάθε δικαίωμα. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!
Οι Αθίγγανοι, που συστηματικώς λεηλατούν τα καλώδια του ΟΣΕ (προκειμένου να κλέψουν τον χαλκό που αυτά περιέχουν και να τον μεταπωλήσουν σε κλεπταποδόχους), εκτός από ανυπολόγιστες οικονομικές ζημίες οι οποία επιβαρύνουν τελικά τους Έλληνες φορολογουμένους, υπήρξαν οι πραγματικοί φυσικοί αυτουργοί της φρικτής και πολυσυζητημένης εκατόμβης νεκρών στα Τέμπη καίτοι ουδείς επίσημος παράγων τολμά να το επισημάνει αυτό δημοσίως, προκειμένου να μη θεωρηθεί “ρατσιστής”, διότι η δικτατορία της “πολιτικής ορθότητας” επιβάλλει σιωπηρώς να μη θίγονται οι θεωρούμενες ως “ευπαθείς” κοινωνικές ομάδες. Οι Αθίγγανοι όμως, εντελώς απτόητοι και αποθρασυμένοι, ως συνήθως, συνεχίζουν τις εγκληματικές λεηλασίες τους στις υποδομές των τραίνων, που είναι δεδομένο ότι θα οδηγήσουν σε νέο ανάλογο δυστύχημα. Αποτελεί μάλιστα θαύμα ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη ακόμα…
Τα “ορθοπολιτικά” φράγματα της δημοσιότητος διέρρηξε ένα πρόσφατο παρόμοιο κρούσμα λεηλασίας, (στο Μενίδι), από τα άπειρα που συμβαίνουν, το οποίο είχε την εξής ιδιαιτερότητα: Η αρμόδια σταθμάρχης αντελήφθη ότι γινόταν κλοπή καλωδίων, λόγω της ξαφνικής καταρρεύσεως του συστήματος τηλεδιοίκησης (αν τύχαινε εκείνη την ώρα να περνούν τραίνα θα είχε συμβεί σύγκρουση ανάλογη εκείνης των Τεμπών!), ειδοποίησε αμέσως την αστυνομία, άνδρες της οποίας έσπευσαν στο σημείο και συνέλαβαν τους Αθίγγανους επ’ αυτοφώρω, επί το έργον, καθώς αφαιρούσαν τα καλώδια. Την ενέργειά τους είχε καταγράψει μάλιστα τηλέπτερο της υπηρεσίας του ΟΣΕ.
Το εντελώς εκπληκτικό είναι όμως ότι οι δράστες της εγκληματικής κλοπής αν και συνελήφθησαν, αφέθησαν ελεύθεροι από τις δικαστικές αρχές!!! Μα τι έκαναν; Λίγο χαλκό έκλεψαν τα παιδιά… Business as usual… Η δικαιολογία για την μη φυλάκισή τους ήταν ότι εκκρεμεί η τυπική κοστολόγηση της ζημίας από τον ΟΣΕ (το κόστος της ζημίας υπολογίζεται σε ποσό μεγαλύτερο των 20.000 €!). Το ζήτημα – ή μάλλον το σκάνδαλο – είναι ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν απαγγέλλονται, όπως θα έπρεπε, κατηγορίες για απόπειρα ανθρωποκτονίας, αφού περί αυτού ακριβώς πρόκειται, αν σκεφτούμε τί συνέβη στα Τέμπη, καθώς η εκεί πολύνεκρη σύγκρουση των τραίνων οφειλόταν κυρίως στην αχρήστευση του συστήματος τηλεδιοίκησης συνεπεία των λεηλασιών των καλωδίων από την “ευπαθή” ομάδα! [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Την Κυριακή, 15.09.2024, ο Σύνδεσμος Εθνοφυλετικής Αναπλάσεως «ΑΡΜΑ» συμμετέσχε με κλιμάκιο συναγωνιστών στην οικολογική δράση της φιλικής μας Πολιτικής Κινήσεως «Ιερός Λόχος».
Απευθυνόμενοι άμεσα στην κοινωνία και στην καθημερινότητά της και πραγματοποιώντας μίαν ουσιαστική πολιτική δραστηριότητα μεστή ιδεολογικού νοήματος, όπου η βιοθεωρία γίνεται πράξη, βρεθήκαμε νωρίς το πρωί στην Αραβησσό Πέλλας, σε ένα πανέμορφο τοπίο με ρέοντα νερά και την φύση στα καλύτερά της. Ένα μέρος όπου, σε άλλες εποχές, θα έπαιζαν παιδιά και θα ήταν τόπος συνάντησης για όλη την κοινότητα. Εμείς βρεθήκαμε μπροστά σ᾿ ένα τοπίο όπου ο μέσος μαζάνθρωπος, που δυνάμει του συγχρόνου τρόπου ζωής και της ασυδοσίας/δημοκρατίας δεν έχει διατηρήσει καμμίαν ανώτερη από το κατώτερο μικρο-εγώ του ζώσα συνείδηση, είχε φροντίσει να «στολίσει» το πανέμορφο περιβάλλον με εκατοντάδες πλαστικά και αλουμινένια κουτιά, καλαμάκια και κούπες μιας χρήσεως, πλαστικές συσκευασίες και σακούλες, χαλιά, καρέκλες και δεκάδες άλλα σκουπίδια. Διότι η οικολογική τους συνείδηση φτάνει μέχρι το να πάνε στην φύση αλλά για να την μολύνουν, υποβαθμίσουν και καταστρέψουν…. Εμείς, ως πολιτικοί στρατιώτες της μόνης ιδεολογίας που έχει θεμελιώδεις πυλώνες της το Αίμα της Φυλής και την Γη, εξ ορισμού δηλαδή μιας κοσμοθεωρήσεως γνησίως και ειλικρινώς και βαθύτατα φυσιολατρικής, βρεθήκαμε εκεί για να προστατεύσουμε και αποκαταστήσουμε (κατά το δυνατόν!) το περιβάλλον – ταυτόχρονα δίδοντας ένα ταυτοποιητικό στίγμα και χαράσσοντας μιάν από τις διαστάσεις μιας ολιστικής θεωρήσεως.
Τα γεγονότα της νύκτας της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη είναι γνωστά στον ελληνικό λαό. Ή ελπίζουμε ότι είναι γνωστά, καθ’ όσον οι ποταπές, δουλικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών προσπαθούν με κάθε τρόπο να σβήσουν από τις μνήμες των Ελλήνων τα εγκλήματα των Τούρκων κατά του ελληνικού έθνους. Αυτό που η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν γνωρίζει, είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ στα γεγονότα και η προδοτική αβελτηρία της τότε ελληνικής κυβέρνησης του βαρέος ασθενούντος Παπάγου, χωρίς βέβαια η ασθένεια του να αποτελεί την οποιαδήποτε δικαιολογία.
Με την ονομασία «Σεπτεμβριανά» έμεινε στην ιστορία ο οργανωμένος εξοντωτικός διωγμός της νύκτας της 6ης Σεπτεμβρίου 1955, εξ ου και η ονομασία, που συνέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου καθοδηγούμενος τουρκικός όχλος προκάλεσε βίαια επεισόδια κατά της ζωής και των περιουσιών των Ελλήνων, λεηλατώντας και πυρπολώντας ελληνικά καταστήματα, σπίτια, σχολεία και βεβηλώνοντας εκκλησίες ακόμα και νεκροταφεία. Αφορμή έδωσε μια βομβιστική επίθεση στο πατρικό σπίτι του Κεμάλ Ατατούρκ στην Θεσσαλονίκη, που αποδείχτηκε στην συνέχεια ότι ήταν σκηνοθετημένη προβοκάτσια από την ίδια την τουρκική κυβέρνηση.
Είτε το αντιλαμβάνεται κανείς είτε όχι, η κολοσσιαίων διαστάσεων επιχείρηση συστηματικού εποικισμού της Ευρώπης από αλλοφύλους (κατ’ ουσίαν πρόκειται για την υλοποίηση του “Σχεδίου Kalergi”, που προβλέπει την αντικατάσταση των γηγενών λευκών Ευρωπαίων – στις ίδιες τις ευρωπαϊκές πατρίδες τους – από Αφρικανούς και Ασιάτες εποίκους, που ψευδεπίγραφα βαπτίζονται «πρόσφυγες», με τελικό στόχο την διαμόρφωση κοινωνιών-μιγάδων!), εξελίσσεται μεθοδικώς, χωρίς ουσιαστική ανάσχεση, παρά τις κατά τόπους αντιδράσεις που προκαλεί σε πολιτικό επίπεδο αυτή η ριζική πληθυσμιακή μεταβολή, ορατή συνέπεια της οποίας είναι η εκλογική άνοδος κομμάτων που προβάλλουν θέσεις περιορισμού της μεταναστεύσεως. Ωστόσο, ακόμα και στις χώρες στις οποίες κάποια κόμματα με αντιμεταναστευτικές προεκλογικές διακηρύξεις αποκτούν πρόσβαση στην διακυβέρνηση (όπως, επί παραδείγματι, στην Ιταλία), η πολιτική περιορισμού των μεταναστευτικών ροών είναι αναιμική και κατ’ ουσίαν ανεπαρκής, διότι το μόνο που καταφέρνουν οι κυβερνήσεις αυτές είναι απλώς να θέτουν κάποια επιβραδυντικά εμπόδια στις επιχειρήσεις «διάσωσης», που εργολαβικά διεκπεραιώνουν οι διάφορες (εγκληματικές), παχυλά χρηματοδοτούμενες από υπόπτους χορηγούς, ΜΚΟ. Οσάκις, δε, αυτές οι εγκληματικές συμμορίες με τα ψευτοανθρωπιστικά προσωπεία αντιμετωπίζουν κάποια εμπόδια στο εγκληματικό τους έργο, σκούζουν προς πάσα κατεύθυνση, υπονομεύοντας ποικιλοτρόπως όσους ξεσκεπάζουν στην εγκληματική δράση τους. Στην Ιταλία στην οποία ανεφέρθημεν, η μη κυβερνητική οργάνωση SOS Méditerranée στηλίτευσε πρόσφατα την πολιτική περιορισμών που επιβάλλονται σε πλοία «ανθρωπιστικών» οργανώσεων τα οποία διεξάγουν επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης μεταναστών διότι αυτοί οι περιορισμοί συνεπάγονται «μεγάλη» επιπλέον οικονομική επιβάρυνση… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Το State Department των ΗΠΑ ή όπως θα το λέγαμε στην Ελλάδα Υπουργείο Εξωτερικών, έχει έναν όρο για να περιγράφει καθορισμένες δράσεις του, αυτό που λένε “transitional justice”. Αυτό βασικά σημαίνει ότι, μετά την ανάμειξη του State Department στην ανατροπή του καθεστώτος μιας χώρας, πρέπει να συλληφθούν όλοι οι αντίθετοι πολιτικοί, δικαστικοί, δημοσιογράφοι «ώστε να αποτραπεί η επανεμφάνιση κινδύνων για την δημοκρατία». Μην σας κάνει εντύπωση και μην θεωρείτε ότι κάτι τέτοιο εφαρμόζεται σε περιπτώσεις π.χ. κάποιων ακραίων αφρικανικών κρατών. Σήμερα που μιλάμε, η CIA χρηματοδοτεί μια σειρά από «ακαδημαϊκά περιοδικά» να πιέζουν την Πολωνική κυβέρνηση για να συλλάβει πολιτικούς από τα αντιπολιτευτικά προς τον Tusk κόμματα (PIS, Law and Order) αλλά και πολλούς δικαστικούς.
Οι εξελίξεις ανά τον πλανήτη είναι δραματικές. Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, καθώς η Δύση, καθοδηγούμενη από τις «ελίτ», με βιτρίνα την διαβόητη σιωνιστική σχεδόν υπερ-κυβέρνηση BlackRock, συνεχίζει να εξοπλίζει αφειδώς το διεφθαρμένο καθεστώς της μαριονέτας Ζελένσκι. Στην Μέση Ανατολή, όπου η Μοσάντ κατάφερε να δολοφονήσει τον ηγέτη της Χαμάς εντός της Τεχεράνης, ενώ, όπως μόνο τα πρόβατα πλέον πιστεύουν, «πιάστηκε στον ύπνο» και δεν κατάφερε να πληροφορηθεί για την επικείμενη μαζική επίθεση της Χαμάς εντός των εδαφών του Ισραήλ, αναμένουμε τον ολοκληρωτικό πόλεμο που υποτίθεται ότι θα εξαπολύσει το Ιράν. Στις ΗΠΑ βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή η πιο σημαντική προεκλογική περίοδος μετά τον 2ο ΠΠ, με το βαθύ κράτος, υπό την καθοδήγηση της BlackRock, να πασχίζει εναγωνίως να στερήσει την προεδρία από τον Trump, ακόμα και μέσῳ της αφαιρέσεως της ζωής του.