Όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία, η χώρα μας το μικρότερο ποσοστό παγκοσμίως σε ό,τι αφορά στις καταδίκες των εμπρηστών που συλλαμβάνονται. Για την ακρίβεια, σε αναλογία 35 προσώπων που διώκονται για εμπρησμό (από πρόθεση ή αμέλεια), μόνο ένα τελικά καταδικάζεται, με το ποσοστό να ανέρχεται σε 2,9%!
Τα ποσοστά καταδίκης για τις υπόλοιπες χώρες είναι: Ηνωμένο Βασίλειο 3%, Νότια Αφρική 4%, Η.Π.Α. 5%, Αυστραλία 10%, Ινδία 27,8%, Ρωσία 90%, Κίνα 98% και Ιαπωνία 99%.
Ακόμη πιο μικρό είναι όμως το ποσοστό των καταδικασμένων- για εμπρησμό δάσους- που τελικά καταλήγουν στη φυλακή. Τη δεκαετία 2000-2009 ανήλθε, μόλις, σε 1,9%, ενώ αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός ότι σχεδόν το σύνολο των καταδικασθέντων πλην ενός (!) τιμωρήθηκε για πλημμεληματικού χαρακτήρα αδικήματα.
Έρευνα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης στα επιφανειακά ύδατα και ιζήματα των λιμνών Δοϊράνης, Βόλβης και Κερκίνης απεκάλυψε ότι από τα 20 φυτοφάρμακα που ανιχνεύτηκαν σε μέγιστες συγκεντρώσεις τα 12 είναι παράνομα και απαγορευμένα από την Ευρωπαϊκή νομοθεσία καθώς είναι υψηλής τοξικότητος και άκρως επικίνδυνα για τον ανθρώπινο οργανισμό.
Ο αντιπρόεδρος του Ελληνικού Σύνδεσμου Φυτοπροστασίας (ΕΣΥΦ) δήλωσε πως σύμφωνα με υπολογισμούς το 15% της αγοράς φυτοφαρμάκων σε ολόκληρη την Ελλάδα είναι παράνομα και απαγορευμένα, ενώ τα περισσότερα από αυτά είναι κινεζικής προελεύσεως.
Πρόσθεσε δε ότι η δραστηριότητα της λαθρεμπορίας παράνομων φυτοφαρμάκων έχει πάρει πλέον χαρακτηριστικά οργανωμένου κυκλώματος.
Μετά την άνοδο στα ύψη τις τιμής του πετρελαίου θερμάνσεως υπάρχει μεγάλη ζήτηση για καυσόξυλα και έτσι οι λαθροϋλοτόμοι βγάζουν τεράστια κέρδη κόβοντας παράνομα ξύλα από τα δάση.
Η λαθροϋλοτομία για τους Αλβανούς στην πατρίδα τους μπορεί λοιπόν να είναι μια ασύμφορη και άκρως επικίνδυνη δραστηριότητα καθώς εκεί τα δάση φυλάγονται και εάν κάποιος συλληφθεί θα περάσει αρκετά χρόνια στην φυλακή. Εάν όμως εξασκηθεί στην Ελλάδα τότε αποτελεί ένα “επάγγελμα” άκρως ακίνδυνο, κερδοφόρο και…συναρπαστικό! Γι αυτόν ακριβώς τον λόγο οι λαθροϋλοτόμοι της Αλβανίας αλλά και των υπόλοιπων γειτονικών χωρών (όπως Βουλγαρίας και Σκοπίων) προτιμούν να δραστηριοποιούνται αποκλειστικά και μόνο στην χώρα μας εφόσον σε αυτήν και μόνο μπορεί κανείς:
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία που δημοσίευσε ΕΕΑΑ (Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης και Ανακύκλωσης) μεγάλο ποσοστό, της τάξεως του 20%, των ποσοτήτων αστικών απορριμμάτων που προέρχονται από τους μπλε κάδους ανακυκλώσεως καταλήγουν να εναποτίθενται σε ΧΥΤΑ παρόλη την προσπάθεια διαχωρισμού τους στα 24 ΚΔΑΥ (Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών) που διαχειρίζεται η προαναφερθείσα εταιρεία. Το ποσοστό αυτό το οποίο αποτελεί έναν σημαντικό δείκτη αναποτελεσματικότητας τωνπροσπαθειών ανακυκλώσεως είναι εντυπωσιακά μεγάλο! Οι τεράστιες ποσότητες απορριμμάτων οι οποίες δεν δύνανται να διαχωριστούν από την μηχανική αλλά κυρίως χειρονακτική διαλογή που λαμβάνει χώρα στα ΚΔΑΥ οφείλονται τόσο στον τρόπο με τον οποίο οι πολίτες αντιμετωπίζουν το ζήτημα της ανακυκλώσεως, όσο και στον τρόπο που πραγματοποιείται η συλλογή τους. Είναι αυτονόητο ότι οι μπλε κάδοι δεν είναι δυνατόν να υποδέχονται όλα τα θεωρούμενα «ανακυκλώσιμα» απορρίμματα αδιακρίτως…
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Οι λέξεις οικολογία, περιβάλλον,ενεργειακή πολιτική, πράσινη ανάπτυξη, βιοκλιματική ανάπλαση βρίσκονται στο λεξιλόγιο ολοένα και περισσοτέρων ανθρώπων. Κάθε παράταξη αγωνιά να αναδείξει μια “περιβαλλοντική μέριμνα”, ενώ παρουσιάζονται κόμματα τα οποία αντλούν εξ ολοκλήρου την ύπαρξή τους από ζητήματα τα οποία σχετίζονται με την οικολογία. Η ουσία, όμως, των εννοιών αυτών βρίσκεται μακρυά από όλα όσα βλέπουμε να εκτυλίσσονται τα τελευταία χρόνια γύρω μας. Η μεταστροφή του “καταναλωτικού όντος” σε οικολογικά σκεπτόμενο άνθρωπο δεν δρομολογείται από πρόσκαιρες διαφημίσεις και τυπικές δραστηριότητες, αλλά απαιτεί έναν ριζοσπαστικό μετασχηματισμό της συνειδήσεως, της παιδείας και της κουλτούρας ενός κοινωνικού συνόλου.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
«ΑΠΟΔΟΜΗΜΕΝΑ» ΠΑΙΔΙΑ, ΙΔΕΕΣ, ΕΝΝΟΙΕΣ ΚΑΙ ΕΘΝΗ Φωτιές και πάλι· φωτιές όχι απλώς κατά κύματα αλλά εν εκρήξει, ταυτοχρόνῳ και ανεξελέγκτῳ, μετά το μεσημέρι της Τετάρτης 25ης Ιουνίου, καθ᾿ όσον μάλιστα εν πανικώ παρακολουθούνται οι αρμόδιοι να προσπαθούν σπασμωδικώς να περισώσουν, πείθομαι τελικώς, όχι τόσον τα δάση μας, αλλά μάλλον την τετρωμένη τους και πανταχόθεν διάτρητο υπόληψη – υπό την ευτελεστάτην της, μάλιστα, εκδοχή: εκείνην της ψηφοδοσίας – αδιάφορον γι᾿ αυτούς, εν τέλει, αν και οι ψηφοφόροι τους κατ᾿ ιδίαν λένε, «όλοι τους είναι ψεύτες αλλά οι άλλοι είναι πάντως χειρότεροι – ψηφίζω, άρα, αυτούς»: διότι σε τέτοιαν ακριβώς επιχειρηματολογία καταλήγουν…