Σκέψεις και αντιτιθέμενες απόψεις γύρω από τις επικείμενες, βαρυσήμαντες και αμφιλεγόμενες, προεδρικές εκλογές των Η.Π.Α.
Πλησιάζει η ημέρα διεξαγωγής των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, οι οποίες, αναμφίβολα, είναι βαρυσήμαντες όχι μόνο για τις ίδιες τις Η.Π.Α. αλλά συνολικώς για τις διεθνείς ισορροπίες και εν γένει για την διεθνή πραγματικότητα, λόγω της ισχύος και της επιδραστικότητος της πολιτικής των Η.Π.Α. σε διεθνές επίπεδο. Το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών αναμένεται να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις που πρόκειται να επηρεάσουν, άμεσα ή έμμεσα, τόσο τα ενεργά πολεμικά μέτωπα, της Ουκρανίας και του Ισραήλ, όσο και τον πολιτικό προσανατολισμό της Ευρώπης, σε μία εποχή κατά την οποία η Δύση διέρχεται πρωτοφανή υπαρξιακή κρίση, ενώ, παράλληλα, μία νέα διεθνής ισορροπία με χαρακτηριστικά πολυπολικότητας τείνει να αποκρυσταλλωθεί.
Από την σκοπιά ενός εθνοφυλετικού προσανατολισμού, τόσο σε στενότερο, εθνικό, επίπεδο όσο και σε ευρύτερο, ευρωπαϊκό, επίπεδο, ποια έκβαση της επικειμένης εκλογικής μάχης θα ήταν προτιμότερη; Συμφέρει άραγε μία νίκη ή μια ήττα του πληθωρικού υποψηφίου προέδρου Donald Trump; Διατυπώνονται συχνά εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις (που αντανακλούν ριζικά διαφορετικές οπτικές) ακόμα και μεταξύ ατόμων που βρίσκονται κοντά στις ιδέες μας.
Η μία άποψη θεωρεί ότι τα ημίμετρα είναι θνησιγενή. Μία επιφανειακή συντηριτικοποίηση των Η.Π.Α., η οποία αναμένεται σε περίπτωση νίκης του Trump, απλώς θα δώσει μία μάταια παράταση ζωής στην εκφυλισμένη Δύση και μία ψευδαίσθηση ανατάξεως σε ένα σάπιο οικοδόμημα που δεν είναι δυνατόν να αναταχθεί παρά μόνο αν κατεδαφιστεί συθέμελα. Αντιθέτως, σε περίπτωση ήττας του Trump, οι συνθήκες, λόγω της ενδυναμώσεως του εκφυλισμένου συστήματος των Δημοκρατικών, θα φέρουν πιο κοντά την διάλυση της εκφυλισμένης Δύσεως ξεκινώντας από την εσωτερική σύγκρουση και εν συνεχεία την κατάρρευση των Η.Π.Α., ως «αυτοκρατορίας του κακού», που αποτελεί άλλωστε την κοιτίδα και την πρωτοπορία της μεταπολεμικής διαστροφής. Σύμφωνα με την άποψη αυτή «όσο χειρότερα γίνουν τα πράγματα, τόσο το καλύτερο για μας» διότι σε περίπτωση ήττας του Trump η κρίση θα ενταθεί μεν αλλά, παράλληλα, θα ενισχυθεί η αφύπνιση και η ριζοσπαστικοποίηση των υγιών στοιχείων εντός των κοινωνιών των Δυτικών χωρών, αντί να επαναπαυθούν με μία ελαφρά βελτίωση των συνθηκών.
Η άλλη άποψη βλέπει την ιστορία ως μία διαδικασία αργών μετασχηματισμών, αλλαγής των συσχετισμών, ως κίνηση ενός εκκρεμούς. Σύμφωνα με την άποψη αυτή σε περίπτωση νίκης του Trump θα κινητοποιηθούν εθνοκεντρικές δυνάμεις σε παγκόσμιο επίπεδο οι οποίες θα κινήσουν τον «τροχό της ιστορίας» προς μία υγιή κατεύθυνση και, αν μη τι άλλο, η χειμαζόμενη λευκή φυλή θα κερδίσει λίγο κρίσιμο χρόνο ζωής και παράλληλα την ευκαιρία να δει τις προοπτικές επιβιώσεώς της με αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.
Εντοπίσαμε στο διαδίκτυο δύο κείμενα το καθένα από τα οποία αντανακλά κάθε μία από τις δύο προαναφερθείσες ριζικώς διαφορετικές οπτικές αναφορικά με τις προεδρικές εκλογές των Η.Π.Α.. Τα αναδημοσιεύουμε εν συνεχεία διότι παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον αμφότερα. Τα συμπεράσματα δικά σας καθώς και ο προβληματισμός… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Τα γεγονότα της νύκτας της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη είναι γνωστά στον ελληνικό λαό. Ή ελπίζουμε ότι είναι γνωστά, καθ’ όσον οι ποταπές, δουλικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών προσπαθούν με κάθε τρόπο να σβήσουν από τις μνήμες των Ελλήνων τα εγκλήματα των Τούρκων κατά του ελληνικού έθνους. Αυτό που η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν γνωρίζει, είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ στα γεγονότα και η προδοτική αβελτηρία της τότε ελληνικής κυβέρνησης του βαρέος ασθενούντος Παπάγου, χωρίς βέβαια η ασθένεια του να αποτελεί την οποιαδήποτε δικαιολογία.
Άφθονοι φιλοσοφικοί και επιστημονικοί προβληματισμοί έχουν αναπτυχθεί γύρω από το ζήτημα των πολεμικών συρράξεων από τις απαρχές της ανθρώπινης ιστοριογραφίας. Τα γεγονότα μάλλον επιβεβαιώνουν ότι η πολεμική αντιπαράθεση αποτελεί έμφυτο συνοδοιπόρο του ανθρωπίνου όντος και θεμελιώδη κανόνα της του πολιτισμού, ειδικά αν αναλογισθούμε πως ο ήδη ένας πρώιμος πόλεμος στην ιστορία του ανθρώπινου είδους διεξήχθη στην προϊστορική εποχή μεταξύ του είδους Νeatherdal και του καινοπρεπούς τότε είδους, που κυριαρχεί ώς την σημερινή εποχή, τους Homo Sapiens. Μάλιστα κατόπιν αυτής της διαπίστωσης οι επιστήμονες συνηγόρησαν ότι ο πόλεμος αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης.
Στις αρχές του 20ου αιώνα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ζούσαν 3 έως 4,4 εκατομμύρια Έλληνες.