Τεκτονικὲς γεωπολιτικὲς ἀλλαγὲς συντελοῦνται στὴν γειτονιὰ τῆς Ἑλλάδος!
Το 1989, παράλληλα με τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της πτώσεως των κομμουνιστικών δικτατοριών της ανατολικής Ευρώπης, μέσα σε ένα γενικό κλίμα ευφορίας στην «Δύση», ο (ιαπωνικής καταγωγής) Αμερικανός πολιτικός φιλόσοφος Francis Fukuyama με ένα άρθρο του, το οποίο δημοσιεύθηκε στο The National Interest, περιοδικό της αμερικανικής πολιτικής ελίτ, με τίτλο “The End of History?”και, λίγο αργότερα (1992), με το πασίγνωστο και επιδραστικό βιβλίο του με τίτλο: The End of History and the Last Man (στο οποίο ανέλυε τις βασικές ιδέες του άρθρου), διακήρυξε θριαμβευτικώς το «Τέλος της Ιστορίας», ήτοι, την (θεωρούμενη από τον ίδιο) οριστική και νομοτελειακή επικράτηση, σε παγκόσμιο επίπεδο, του πολιτεύματος της φιλελεύθερης αστικής δημοκρατίας και του συναφούς της οικονομικού μοντέλου της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς, συνέπεια της οποίας (επικρατήσεως) προέβλεπε ότι θα ήταν μία λίγο-πολύ αδιατάρακτη ειρήνη σε παγκόσμιο επίπεδο, εις το διηνεκές, καθώς τάχα έπαυαν να υπάρχουν οι λόγοι των πολιτικών συγκρούσεων και ανταγωνισμών, αφού η εξέλιξη των πολιτευμάτων είχε φθάσει στο τέλος της με την καθολική επικράτηση του «βελτίστου» πολιτεύματος…
Τριάντα πέντε χρόνια μετά, καθώς βρισκόμαστε πια στο κατώφλι ενός νέου έτους (2025), στο 1/4 του 21ου αιώνος, οι προβλέψεις και οι εκτιμήσεις του Fukuyama και των ομοϊδεατών του κάθε άλλο παρά επαληθεύονται. Το διεθνές σκηνικό κάθε άλλο παρά ειρηνικό και αδιατάρακτο φαντάζει. Μάλλον επαληθεύονται οι προβλέψεις των τότε επικριτών του Fukuyama με πρώτο και διασημότερο τον κάποτε δάσκαλό του στο Harvard, Samuel Huntington, ο οποίος είχε απαντήσει …
Πλησιάζει η ημέρα διεξαγωγής των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, οι οποίες, αναμφίβολα, είναι βαρυσήμαντες όχι μόνο για τις ίδιες τις Η.Π.Α. αλλά συνολικώς για τις διεθνείς ισορροπίες και εν γένει για την διεθνή πραγματικότητα, λόγω της ισχύος και της επιδραστικότητος της πολιτικής των Η.Π.Α. σε διεθνές επίπεδο. Το αποτέλεσμα των εκλογών αυτών αναμένεται να προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις που πρόκειται να επηρεάσουν, άμεσα ή έμμεσα, τόσο τα ενεργά πολεμικά μέτωπα, της Ουκρανίας και του Ισραήλ, όσο και τον πολιτικό προσανατολισμό της Ευρώπης, σε μία εποχή κατά την οποία η Δύση διέρχεται πρωτοφανή υπαρξιακή κρίση, ενώ, παράλληλα, μία νέα διεθνής ισορροπία με χαρακτηριστικά πολυπολικότητας τείνει να αποκρυσταλλωθεί.
Τα γεγονότα της νύκτας της 6ης Σεπτεμβρίου 1955 στην Κωνσταντινούπολη είναι γνωστά στον ελληνικό λαό. Ή ελπίζουμε ότι είναι γνωστά, καθ’ όσον οι ποταπές, δουλικές κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών προσπαθούν με κάθε τρόπο να σβήσουν από τις μνήμες των Ελλήνων τα εγκλήματα των Τούρκων κατά του ελληνικού έθνους. Αυτό που η πλειοψηφία του ελληνικού λαού δεν γνωρίζει, είναι ο ρόλος του ΝΑΤΟ στα γεγονότα και η προδοτική αβελτηρία της τότε ελληνικής κυβέρνησης του βαρέος ασθενούντος Παπάγου, χωρίς βέβαια η ασθένεια του να αποτελεί την οποιαδήποτε δικαιολογία.
Άφθονοι φιλοσοφικοί και επιστημονικοί προβληματισμοί έχουν αναπτυχθεί γύρω από το ζήτημα των πολεμικών συρράξεων από τις απαρχές της ανθρώπινης ιστοριογραφίας. Τα γεγονότα μάλλον επιβεβαιώνουν ότι η πολεμική αντιπαράθεση αποτελεί έμφυτο συνοδοιπόρο του ανθρωπίνου όντος και θεμελιώδη κανόνα της του πολιτισμού, ειδικά αν αναλογισθούμε πως ο ήδη ένας πρώιμος πόλεμος στην ιστορία του ανθρώπινου είδους διεξήχθη στην προϊστορική εποχή μεταξύ του είδους Νeatherdal και του καινοπρεπούς τότε είδους, που κυριαρχεί ώς την σημερινή εποχή, τους Homo Sapiens. Μάλιστα κατόπιν αυτής της διαπίστωσης οι επιστήμονες συνηγόρησαν ότι ο πόλεμος αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης.
