Μεγάλη διάσταση έλαβε στα ελληνικά και τα διεθνή μ.μ.ε. η πρόσφατη δημοσία λεκτική αντιπαράθεση Δένδια – Τσαβούσολγου κατά την διάρκεια της επισκέψεως του Έλληνος Υπουργού των Εξωτερικών στην Τουρκία, στο πλαίσιο των προσφάτων συνομιλιών με την γείτονα χώρα, επίσκεψη η οποία φαίνεται ότι κατέληξε σε ναυάγιο (προσωρινώς τουλάχιστον).
Η συμμετοχή της Ελλάδος σ’ αυτές τις συζητήσεις και διαπραγματεύσεις ήταν ούτως ή άλλως προβληματική εξ αρχής. Φάνταζε δηλαδή αντιφατική η συμμετοχή της Ελλάδος σε συνομιλίες με την Τουρκία το ίδιο διάστημα κατά το οποίο η Τουρκία ουδόλως είχε περιορίσει, ούτε καν για λόγους επιδείξεως στοιχειώδους πνεύματος διπλωματικής αβροφροσύνης, τις συνήθεις, όχι μόνο λεκτικές αλλά και στρατιωτικές εις βάρος της Ελλάδος προκλήσεις (παραβιάσεις του εναερίου χώρου, παραβιάσεις των χωρικών υδάτων, διενεργείας παρανόμων θαλασσίων ερευνών, προωθήσεις μουσουλμάνων μεταναστών-εποίκων, κλπ). Ωστόσο, με δεδομένο ότι οι τουρκικές επιθετικές προκλήσεις κατά το διάστημα των διπλωματικών συνομιλιών, ακόμα και κατά τις παραμονές της επισκέψεως του Έλληνος ΥΠΕΞ στην Τουρκία, αντί να σημειώσουν ύφεση εις ένδειξιν καλής θελήσεως, σημείωσαν απεναντίας κλιμάκωση, η αντίδραση του Δένδια στις δηλώσεις Τσαβούσογλου ήταν απολύτως αυτονόητη και επιβεβλημένη. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η επιδίωξη των γεωπολιτικών στόχων της Τουρκίας ιστορικά δεν έχει ευθυγραμμιστεί ποτέ με την διατήρηση εταιρικής σχέσης με τις ΗΠΑ. Οι προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής της Άγκυρας συχνά έχουν συγκρουσθεί με την εξυπηρέτηση των στρατηγικών στόχων της Ουάσιγκτον, αυτές οι συγκρούσεις αποτυπώθηκαν στο παρελθόν πολλάκις στα πραξικοπήματα του τουρκικού στρατού, αλλά και στις διαιρέσεις εντός των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων μεταξύ φιλο-αμερικανών εθνικιστών και αυτοαποκαλούμενων αντι-ιμπεριαλιστών αριστερών εθνικιστών (γνωστών ως uluşalcılar στα τουρκικά).
Αυτή η διαίρεση εμφανίστηκε για πρώτη φορά την δεκαετία του 1960, όταν ένα ισχυρό ρεύμα στον στρατό υποστήριξε μεγαλύτερη ανεξαρτησία από τις ΗΠΑ, υποστηρίζοντας ότι η εμμονή της Τουρκίας στο δυτικό καπιταλιστικό στρατόπεδο εμπόδιζε την οικονομική της ανάπτυξη. Αυτό το ρεύμα εντός του στρατού ήρθε πολύ κοντά στην εξουσία με το πραξικόπημα του 1971, αλλά την τελευταία στιγμή οι «uluşalcılar» υπερκεράστηκαν από τους φιλο-αμερικανούς.
Προ oλίγων ημερών ο υπουργός «Ενέργειας, Εμπορίου και Βιομηχανίας» δήλωσε με «θριαμβικό» τόνο ότι η κυβερνητική ενεργειακή πολιτική επιβραβεύεται από την έκθεση της ευρωπαϊκής επιτροπής (COMISSION). Η έκθεση της ευρωπαϊκής επιτροπής αναφέρθηκε σε πολλά ζητήματα, μεταξύ των οποίων, στις ιδιωτικοποιήσεις στην αγορά ενέργειας, στην λεγόμενη «αποπολιτικοποίηση» και στην συνεχώς αυξανόμενη χρήση ανανεώσιμων (υποτίθεται ) πηγών ενεργείας.
Σε προηγούμενο άρθρο μας σχετικό με το ίδιο θέμα (Η απάτη της κλιματικής αλλαγής και η καταστροφή των ελληνικών ορέων από τα βέβηλα αιολικά πάρκα που ξεφυτρώνουν παντού!), είχε αναπτυχθεί αναλυτικώς η τεράστια απάτη των ανεμογεννητριών. Με αφορμή λοιπόν την συγχαρητήρια ανακοίνωση που εξέδωσε ένα όργανο του διεθνούς συστήματος προς τον εν Ελλάδι εκπρόσωπό του, θα γίνει μία αναφορά στις των τελευταίες εξελίξεις ως προς τα ενεργειακά θέματα, δίνοντας έμφαση στην μάστιγα των ανεμογεννητριών που ξεφυτρώνουν παντού ως μανιτάρια και καταστρέφουν την αισθητική των ελληνικών ορέων.
Ωστόσο, προτού γίνει αναφορά σε αμιγώς ενεργειακά θέματα, πρέπει να υπογραμμισθούν δύο κρίσιμα σημεία: πρώτον, ότι η ακολουθούμενη καταστροφική πολιτική εξυπηρετείται από όλα τα «ανεξάρτητα» (υποτίθεται) κόμματα και, δεύτερον, ότι αποκαλύπτεται η εντελώς μυωπική λογική των δημοκρατικών κομμάτων σε όλα τα πεδία την πολιτικής.
Κατά το τελευταίο διάστημα, κατά το οποίο η πατρίδα μας βρίσκεται σε ευθεία σύγκρουση με την Τουρκία (οδηγούμενη τελικώς, κατά τα φαινόμενα, υπό την πίεση ΗΠΑ και Γερμανίας, σε ταπεινωτικές συνομιλίες και διαπραγματεύσεις με διακύβευμα τα κυριαρχικά μας δικαιώματα στο Αιγαίο), πολλοί δημοσιολογούντες κατακρίνουν – δικαίως – την παθητική στάση που τηρεί η Ελλάς. Οι δημοσιολογούντες αυτοί, οι οποίοι, ως επί το πλείστον, θεωρούνται «εθνικώς σκεπτόμενοι», συγκρίνουν την εξωτερική πολιτική της Ελλάδος με την πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας και Γαλλίας κατά τον μεσοπόλεμο, ονομάζοντάς την, “πολιτική κατευνασμού”. Ταυτοχρόνως, προσπαθώντας να προσδώσουν εγκυρότητα στους σχολιασμούς τους, ταυτίζουν εντελώς άστοχα τον Ερντογάν με τον Αδόλφο Χίτλερ. Η ταύτιση αυτή, όπως θα σχολιαστεί παρακάτω, γίνεται διότι όλες οι σύγχρονες ιδεολογίες συμπίπτουν στην αυθαίρετη αντίληψη σύμφωνα με την οποία, ο μεγάλος αυτός άνδρας του 20ου αιώνος ταυτίζεται με το απόλυτο “κακό”. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα πολέμου. Ο τουρκικός στόλος έχει περικυκλώσει το Καστελόριζο, ο ελληνικός έχει αναπτυχθεί στο νοτιοανατολικό Αιγαίο και παρακολουθεί τον τουρκικό, έχουν ανακληθεί, όπως έγινε γνωστό, οι άδειες των στρατιωτικών. Βεβαίως στην σύγχρονη Ελλάδα της παρακμής, ως συνήθως, κατά την διάρκεια του θέρους – ακόμα και ενός υποτονικού θέρους όπως το φετινό, λόγω Covid-19 – τα “μπάνια του λαού” επιφέρουν γενική παραλυσία και αμεριμνησία (όπως και πριν από 46 χρόνια, κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να θυμηθούμε, μέρες που είναι, και εκείνη την εθνική προδοσία – βλέπε αναλυτικά στην επομένη ανάρτηση). Όπως και νά ‘χει, ο δεδομένος ενδοτισμός των κυβερνώντων εγγυάται ότι θα κάνουν όλες τις απαραίτητες υποχωρήσεις προκειμένου να αποφύγουν τον πόλεμο – και κατά βάθους οι γραικύλοι το γνωρίζουν – γι’ αυτό ίσως και δεν δείχνουν να ανησυχούν ιδιαίτερα. Σε άλλες εποχές θα είχαν σηκώσει όλα τα γάλατα και τα άλευρα από τα παντοπωλεία…. Ωστόσο, ποιος ξέρει, μπορεί την ύστατη στιγμή να βρεθεί κανένας τρελλός αξιωματικός με κάποιο αίσθημα τιμής, ο οποίος «να την ψωνίσει» κατά το κοινώς λεγόμενον και να …μπουμπουνίσει κανέναν πύραυλο Exoset προς τα μεμέτια. Τότε θα γίνει το σώσε…
Ενόσω η στάση των Τούρκων έναντι της Ελλάδος στο Αιγαίο κλιμακώνεται επικίνδυνα, η επιμονή τους για την μετατροπή της Αγ. Σοφίας σε τζαμί, έρχεται να υπογραμμίσει τον ιδιαίτερο συμβολισμό της αποφάσεως αυτής, ως πράξεως που σηματοδοτεί την αποσκοπούμενη από τους Τούρκους νέα κατάκτηση, την νέα Άλωση του Ελληνισμού! Η Αγία Σοφία είναι βεβαίως ένας χριστιανικός ναός, ο οποίος, ωστόσο, συνδέθηκε στενά τόσο με τον μεσαιωνικό όσο και με τον νεώτερο Ελληνισμό, από πολλές απόψεις και κυρίως σε συμβολικό επίπεδο, ώστε η απόφαση του Ερντογάν να πλήξει ευαίσθητες χορδές της συλλογικής εθνικής ταυτότητος των απανταχού Ελλήνων. Αξίζει να παρατηρηθεί ότι ο ναός της Αγ. Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, σχεδιάστηκε και χτίστηκε από Έλληνες μηχανικούς και αφιερώθηκε, όχι σε κάποιον συγκεκριμένο άγιο, αλλά στην «Του Θεού Σοφία», κατά τρόπο ανάλογο με το μεγάλο σύμβολο του αρχαίου μας πολιτισμού, τον Παρθενώνα των Αθηνών, ο οποίος επίσης ήταν αφιερωμένος στην Θεά της σοφίας (την Αθηνά).
Κάθε ιστορική περίοδος έχει τον γενεσιουργό μύθο της. Ο Μέγας Αλέξανδρος κοιμόταν με την Ιλιάδα κάτω από το προσκέφαλό του και οι ήρωες της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821 εμπνέονταν από την θυσία και τον θρύλο του Mαρμαρωμένου Bασιλιά που παρέμενε επί αιώνες ζωντανός στην συλλογική εθνική μνήμη. Έκτοτε, για το αναγεννημένο Ελληνικό Εθνος, μόνιμη πηγή εμπνεύσεως υπήρξε κυρίως η Κλεφτουριά! Βεβαίως η αρχαία ιστορία ανέδειξε Θερμοπύλες και Μαραθώνες, η μεσαιωνική με την σειρά της, τους ηρωικούς πολεμικούς αγώνες εναντίον των εξ ανατολών αλλοφύλων εισβολέων, Αράβων και Τούρκων, ωστόσο, η μεγάλη χρονική απόσταση που χώριζε αυτές τις εποποιίες από το σήμερα, δυσχέραινε ίσως την ταύτιση των συγχρόνων Ελλήνων με εκείνες τις ιστορικές περιόδους. Γι’ αυτό κύριο σημείο αναφοράς του νεοτέρου Ελληνισμού υπήρξε ιδίως η Κλεφτουριά. Άνδρες τραχείς μα ελεύθεροι, σμιλευμένοι σε δύσβατες πλαγιές, ζώντας βίο γεμάτο στερήσεις και κακουχίες, κατάφεραν, κατά τρόπο εκπληκτικό, να επαναστατήσουν ενάντια σε μία αυτοκρατορία και τελικώς να εκδιώξουν τον ανατολίτη εισβολέα από την γη τους. Για τον Ελληνισμό της περιόδου της Εθνικής Παλιγγενεσίας και τον μετέπειτα Ελληνισμό επίσης, τα όρη αποκτούν ιερή υπόσταση καθότι εκεί ήταν που ζυμώθηκε η ιδέα της Ελευθερίας!
Πέραν όμως της ιστορικό-μυθολογικής σημασίας, τα όρη εκπέμπουν βαρυσημάντους μεταφυσικούς συμβολισμούς. Η Κορυφή ήταν πάντοτε το σύμβολο της ανθρωπίνης (αυθ-)υπερβάσεως, το οριακό/μεταιχμιακό σημείο όπου η γη εξυψούται και συναντά τον ουρανό. Καθίσταται έτσι η Κορυφή σύμβολο υπαρξιακής ανελίξεως/ενελίξεως. Η αισθητική, ιδίως των ελληνικών ορέων, συνάδει απολύτως με τον μεταφυσικό συμβολισμό τους.
Όλοι αντιλαμβάνονται (ή έστω διαισθάνονται) ότι, ως αποτέλεσμα της πανδημίας του Covid-19 που έχει ενσκήψει – και ιδίως ως αποτέλεσμα των παρενεργειών και των πολλαπλών αλυσιδωτών αντιδράσεων που είναι βέβαιο ότι θα προκληθούν σε παγκόσμια κλίμακα, κατ’ αρχάς σε οικονομικό επίπεδο, λόγω των πρωτοφανών περιοριστικών μέτρων που έχουν τεθεί σε σειρά ισχυρών βιομηχανικών χωρών, σε βαθμό γενικής παραλύσεως της οικονομικής ζωής και του παγκοσμίου εμπορίου –ζούμε μία πολύ ιδιαίτερη φάση στην πορεία του παγκοσμίου γίγνεσθαι, φάση που στο μέλλον είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα χαρακτηρισθεί “ιστορική”, υπό την έννοια ότι ο κόσμος όπως θα διαμορφωθεί στην συνέχεια είναι πολύ πιθανόν να μην είναι καθόλου ίδιος με τον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, οδηγώντας σε μεταβολές μεγέθους και βάθους αναλόγου, ενδεχομένως, των παγκοσμίων πολέμων, της πτώσεως των κομμουνιστικών δικτατοριών της Αν. Ευρώπης, της διαλύσεως της ΕΣΣΔ, κλπ.
Ένα υγειονομικό γεγονός όπως η διασπορά ενός νέου ιού (που, είτε πράγματι προήλθε από την βρώση νυχτερίδων στην Κίνα, όπως είναι η επικρατούσα εκδοχή, είτε διέρρευσε από κάποιο βιοχημικό εργαστήριο, όπως κάποιοι ισχυρίζονται), για τον οποίο η ανθρωπότητα δεν ήταν προετοιμασμένη, κλυδωνίζει τις βάσεις της οικονομικής υποστάσεως βιομηχανικών υπερδυνάμεων, συμπαρασύροντας, λόγω της στενής διασυνδέσεως και της αλληλεξαρτήσεως των οικονομιών – ένεκα του συγχρόνου παγκοσμιοποιημένου χρηματιστηριακού καπιταλισμού – την παγκόσμια οικονομία, κατά τρόπο ώστε πιθανολογείται η εμφάνιση διαταραχών στην διεθνήεφοδιαστική αλυσίδα! Δεν αποκλείεται να εμφανιστούν προβλήματα ακόμα και ως προς την διαθεσιμότητα και την επάρκεια διατροφικών αγαθών, ιδίως αν προκύψει πρόβλημα με την ομαλή εκτέλεση των αγροτικών εργασιών καθώς και όσον αφορά τον εφοδιασμό των αγροτών με σπόρους, λιπάσματα, φυτοφάρμακα, κλπ. Ήδη τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια εμφανίζονται: κάποιες χώρες που τροφοδοτούν με βασικά διατροφικά είδη (σιτηρά, ρύζι) τις παγκόσμιες αγορές, μειώνουν τα επίπεδα εφοδιασμού.
Κωστῆ Παλαμᾶ (“ὁ Δωδεκάλογος του γύφτου”, Η’ “Προφητικός”)
…Και ξαφνικά όλοι ξύπνησαν · και αντελήφθησαν ότι η Τουρκία “διεξάγει υβριδικό πόλεμο εναντίον της Ελλάδος, εργαλειοποιώντας τους μετανάστες”, για να διαλέξω μίαν από τις πομπώδεις αλλ᾿ επιτηδευμένα εθελοτύφλου “ανθρωπιστικής” αποχρώσεως εκφράσεις που χρησιμοποιούν τις τελευταίες ημέρες οι διάφοροι δημοσιολογούντες αναλυτές, πολιτικάντηδες και δημοσιογράφοι. Μόνο που ό,τι τώρα συμβαίνει στον Έβρο και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου συμβαίνει αδιαλείπτως εδώ και πολλά χρόνια! Όσοι όμως, όπως εμείς, δεν έχουμε πάψει να κραυγάζουμε με κάθε μέσο (μία απλή παρατήρηση της σχετικής συχνότητος των σχετικών με το θέμα αναρτήσεων στην παρούσα ιστοσελίδα από την πρώτη ημέρα λειτουργίας της το αποδεικνύει) για τον θανάσιμο κίνδυνο που διατρέχει η Ελλάς – και όλη η Ευρώπη – από το εξ ανατολών αφροασιατικό μεταναστευτικό τσουνάμι, λοιδορούμασταν και χαρακτηριζόμασταν “φασίστες” και “ρατσιστές”, άρα και εξ ορισμού κατά τα κρατούντα συστημικὰ και προδοτικά ΜΜΕ αναξιόπιστοι, κινδυνεύοντας μάλιστα και να διωχθούμε ποινικώς, δυνάμει του καθεστώτος ανελευθερίας και νομικής τρομοκρατίας που καθιερώθηκε κυρίως με την θέσπιση του “αντιρατσιστικού νόμου”.
Όλα όμως αυτά τα χρόνια, οι εσχάτως αφυπνισθέντες, παρέμεναν αναπαυτικά ξαπλωμένοι και αμέριμνοι στα ροζ (ή και σιέλ) συννεφάκια τους, αναμένοντας ακόμα και την παραλαβή …βραβείου νόμπελ ως επιβραβεύση για την θερμή υποδοχή, την “φιλεύσπλαχνη” περίθαλψη και την πλουσιοπάροχη φιλοξενία που εξασφάλισαν στους “πρόσφυγες”, συμμετέχοντας παράλληλα σε συνεχείς καμπάνιες αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, καλλιέργειας κλίματος αμεριμνησίας και δηλητηριάσεως των συνειδήσεων του λαού, ιδίως των ευάλωτων συνειδήσεων των μικρών παιδιών, με την διασπορά των διαφόρων εθνοκτονικών (“αντιρατσιστικών”) προπαγανδιστικών κηρυγμάτων.
Όλοι αυτοί οι οψίμως αφυπνιζόμενοι, επίσης ανεκάλυψαν, εσχάτως, ότι στο πλήθος των εισβολέων δεν περιλαμβάνοται “πρόσφυγες πολέμου” αλλά αποτελείται, σχεδόν αποκλειστικά, από “οικονομικούς μετανάστες”, αν και, προκειμένου να μη παρεκκλίνουν από τις επιταγές της πολιτικής ορθότητας, επιμένουν να τους αποκαλούν με τον αστείο γενικευτικό νεολογισμό-υβρίδιο που έχει καθιερωθεί (ή επιβληθεί) να χρησιμοποιείται σχεδόν υποχρεωτικώς από τα μ.μ.ε., ως καραμέλα: “πρόσφυγες-μετανάστες”. Αλήθεια; τί μας λέτε; Ποιοι “πρόσφυγες”;! Κανείς δεν είναι πρόσφυγας! Δεν είναι καν μετανάστες! Είναι έποικοι. Ε-Π-ΟΙ-Κ-ΟΙ!
Εισήλθαμε στο 2020, με την Πατρίδα μας να βρίσκεται σε δεινή και αξιοθρήνητη θέση από πάσης απόψεως, υφισταμένη συνεχείς ταπεινώσεις και καθημερινούς εξευτελισμούς από τον νεο-οθωμανικό επεκτατισμό, διαθέτοντας μία πολιτική εξουσία “λίγη”, “ολίγιστη”, ολοφάνερα ενδοτική, φοβική και ολότελα αναντίστοιχη των κρισίμων περιστάσεων και των γεωπολιτικών συνθηκών. Απούσα η χώρα μας από τα διεθνή δρώμενα, δεν προσκαλείται επιδεικτικώς σε διεθνείς διασκέψεις που αμεσότατα την αφορούν (π.χ. στην διεθνή διάσκεψη του Βερολίνου για την διένεξη στην Λιβύη), όπου η Τουρκία εμφανίστηκε ως πρωταγωνίστρια, ακολουθώντας δυναμική, επιθετική και ανεξάρτητη πολιτική, ενώ η Ελλάς εμφανίζεται στον αντίποδα ως ένας καταφρονεμένος και ασήμαντος, δουλικός υποτελής, ως “ουρά” της πολιτικής των Η.Π.Α. που, παρά ταύτα, παραμένει ευνοϊκή υπέρ της Τουρκίας, παρά την ιταμή και αλαζονική στάση που προκλητικώς επιδεικνύει η τελευταία έναντι πάντων, ακόμη και έναντι των Η.Π.Α. !
Μονότονα δυσάρεστες είναι για την Πατρίδα μας και οι εξελίξεις γύρω από τον συνεχιζόμενο εξ ανατολών βαρβαρικό εποικισμό. Κάθε μέρα, ακόμα και κάτω από εξαιρετικώς αντίξοες καιρικές συνθήκες, μεσούντος του χειμώνος, καταφθάνουν δεκάδες βάρκες με εκατοντάδες αφρικανούς και ασιάτες αλλοφύλους εποίκους, για την άφιξη και περισυλλογή των οποίων το Λιμενικό Σώμα δεν παραλείπει να μας ενημερώνει με καθημερινά δελτία τύπου, κομπάζοντας σχεδόν για το δήθεν “έργο” της “διάσωσης” που επιτελεί! Κάθε μέρα μουσουλμανικός πληθυσμός ισοδύναμος τουλάχιστον με τον πληθυσμό ενός ολοκλήρου χωριού εισέρχεται στην επικράτεια της Ελλάδος. Ανυπολόγιστος είναι ο αριθμός των ορδών που εισβάλλουν και από τα χερσαία σύνορα στον Έβρο!