Ἐπέτειος τοῦ «ΟΧΙ»: Ἡ ἐθνική ἡγεσία Ἰ. Μεταξᾶ καὶ οἱ σύγχρονοι μειοδότες.
28η Οκτωβρίου χθες και παρακολουθήσαμε μια ακόμη επανάληψη των, συνήθων τα τελευταία χρόνια, άψυχων και ως επί τo πλείστον αποπροσανατολιστικών επετειακών εκδηλώσεων τις οποίες οργανώνει από αδράνεια το διεφθαρμένο καθεστώς (αφού ακόμα δεν τολμά να τις καταργήσει εντελώς…) φροντίζοντας ωστόσο να διαστρεβλώνει και εξευτελίζει με τον χειρότερο τρόπο το νόημα και τον συμβολισμό της εκάστοτε εθνικής επετείου.
Βαριεστημένοι και άρρυθμοι μαθητές να σέρνουν τα πόδια και σκουντουφλούνε σκυφτοί σε παρελάσεις-παρωδία, έσχατο σημάδι εξευτελισμού των οποίων στάθηκε η αντικατάσταση εθνικών εμβατηρίων με σοβιετικά εμβατήρια που χρησιμοποιούσαν οι κατσαπλιάδες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (συνέβη και αυτό!).
Ἐξεταζομένου τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Λακωνικῆς, ἀδύνατον εἶναι νὰ μὴ σημειωθῇ καὶ τὸ σπουδαιότατον γεγονός, ὅτι ἐκ τῶν ἀποτελούντων τὸν πληθυσμὸν τοῦτον τριῶν στοιχείων (Σπαρτιᾶται, Περίοικοι, Εἵλωτες) τὸ πολιτικῶς πρωτεῦον, δηλαδὴ οἱ Σπαρτιᾶται, ἔβαινε συνεχῶς ἐλαττούμενον.
Οὕτως ἡ Σπάρτη, ἥτις κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ ε΄ αἰῶνος ἠρίθμει 12-20 χιλιάδας πολιτῶν, ἦτο πρὶν ἢ παρέλθῃ αἰών, κατὰ τὸν λακωνίζοντα Ξενοφῶντα, πόλις ὀλιγανθρωποτάτη, καὶ διὰ τὴν ὀλιγανθρωπίαν αὐτῆς ἀκριβῶς δὲν ἠδυνήθη, φθάσασα εἰς τὸν κολοφῶνα τῆς δόξης της, νὰ πραγματοποιήσῃ τὰ ἑλληνικὰ ἐκεῖνα ὄνειρα, εἰς ἃ ἔδωκε σάρκα καὶ ὀστᾶ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος. Ἐπὶ Ἀριστοτέλους ἡ κατάστασις εἶχεν ἐπιδεινωθῆ, οἱ πολῖται εἶχον περιορισθῆ εἰς χιλίους – καὶ μία ἧττα, ὡς λόγου χάριν ἡ ἐν Πύλῳ καὶ ἡ ἐν Λεύκτροις, καθίστατο πληγὴ θανάσιμος, δι᾿ ὃ ὁ Σταγειρίτης κρίνει ὅτι ἡ πόλις ἀπώλετο διὰ τὴν ὀλιγανθρωπίαν.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ὑπάρχει μεγάλη σύγχυση ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ἦταν διαδεδομένη καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀντιδροῦνε, θεωρώντας αὐτὸν τὸν ἰσχυρισμὸ προπαγάνδα τῶν ἰσοπεδωτικῶν ἀριστερῶν ἢ τῶν φανατικῶν χριστιανῶν ποὺ θέλουν νὰ πλήξουν τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πνεύματος.
Συμπληρώνονται σήμερα 40 χρόνια από την ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο η οποία οδήγησε στην απώλεια του 40% των εδαφών της μεγαλονήσου, προκάλεσε τον θάνατο και την εξαφάνιση χιλιάδων Ελλήνων (Ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών) και έδωσε την κατάλληλη ευκαιρία στους αυτοεξόριστους πολιτικάντηδες να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να εδραιώσουν την μεταπολιτευτική αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία (βλέπε φαυλοκρατία) που επί τέσσερις δεκαετίες υπονομεύει τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και διαλύει την ίδια την εθνική υπόσταση προκαλώντας ζημίες ανυπολογίστου μεγέθους, οι επιπτώσεις των οποίων μόνον με αυτές τις οθωμανικής κατοχής θα μπορούσαν να συγκριθούν!
Το μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας απέδωσε ολόκληρο το βάρος της ευθύνης για τα γεγονότα της Κύπρου στην κυβέρνηση των συνταγματαρχών, πράγμα που ήταν πολύ «βολικό» αφού άλλωστε δεν υπήρχε καμία δυνατότης αντιλόγου από τους φυλακισθέντες ιθύνοντες του στρατιωτικού καθεστώτος, αν και, όπως είναι γνωστό, οι πολιτικοί είχαν ήδη αναλάβει τα ηνία της διακυβερνήσεως της χώρας προτού εξαπολύσει ο τουρκικός στρατός την δεύτερη και πιο καθοριστική φάση της εισβολής – τον Ατίλα ΙΙ – που οδήγησε στην απώλεια του 40% του Κυπριακού εδάφους ενώ κατά την πρώτη φάση της εισβολής – τον Αττίλα Ι – δηλαδή προ της ελεύσεως των πολιτικών στην διακυβέρνηση της Ελλάδος, οι τουρκικές αποβατικές δυνάμεις ήταν περιορισμένες σε έναν μικρό θύλακα κυπριακού εδάφους όχι μεγαλύτερου του 3%. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η εκδήλωση του φιλελληνισμού στην Ευρώπη είχε την αφετηρία της στις κλασσικές σπουδές και τα κλασσικά πρότυπα, ιδιαίτερα στην Γερμανία. Βαθμιαία όμως η ιδεαλιστική και ρομαντική κίνηση παρέσυρε τα αισθήματα του πολιτισμένου κόσμου και προσανατόλισε την σκέψη στην απελευθέρωση των καταπιεσμένων από την δουλεία απογόνων των αρχαίων Ελλήνων που αγωνίζονται για την ελευθερία. Έτσι ασυναίσθητα και σε ανύποπτο χρόνο αναπτύχθηκε η ιδέα που θα πάρει πιο συγκεκριμένη μορφή και θα ονομαστεί φιλελληνισμός. Στην Γερμανία ο θερμός φιλελληνισμός είχε βαθιές ρίζες με την διδασκαλία και τον θαυμασμό για την αρχαία Ελλάδα.[…]
Σπανίως δίδεται στις βαθύτερες πτυχές της Εθνεγερσίας και των ανθρώπων που την καρτερούσαν σημασία μεγαλύτερη από αυτήν που θα έδινε μια στείρα προγονοπληξία. Το μεγαλείο ενός ιστορικού φαινομένου βρίσκεται μπροστά σε όλους, αλλά για άλλη μια φορά αποδεικνύεται το πόση δειλία μπορεί να κρύψει ο νους του ανθρώπου και να κρατήσει μόνο τις βολικές και ακίνδυνες πτυχές, ή και να τις διαστρεβλώσει όπως γίνεται κατά κόρον σήμερα.Αυτές που δεν θα οδηγήσουν σε πολιτικά μη ορθές σκέψεις – αλλά σε τεχνητούς και βεβιασμένους συνταιριασμούς του Εθνικού αγώνος με τα στεγανά της συγχρόνου υλιστικής δημοκρατικής παράνοιας.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Σε συνέχεια της προηγούμενης αναφοράς μας σχετικά με την πρόσφατη κηδεία του «αγωνιστή» Μαντέλα θα θέλαμε να θυμίσουμε ορισμένες «λεπτομέρειες» της επιμελώς αποσιωπουμένης στο ευρύ κοινό (εκ μέρους των κρατούντων μ.μ.ε.) συντελουμένης γενοκτονίας εις βάρος των εναπομεινάντων λευκών ευρωπαϊκής καταγωγής αγροτών της Ν. Αφρικής, με ανεξέλεγκτες συμμορίες νέγρων εγκληματιών κατσαπλιάδων που λυμαίνονται την χώρα στον ρόλο των φυσικών αυτουργών…
Σαν σήμερα, στις 26 Οκτωβρίου 1912, ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την πόλη της Θεσσαλονίκης από τον Οθωμανικό ζυγό, μόλις 20 ημέρες μετά την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού πολέμου. Το παρόν κείμενο είναι αφιερωμένο στην Μακεδονία με την ευκαιρία της 101ης επετείου της απελεθευρώσεώς της.
Είδαμε επίσης, στις μεγάλες πόλεις, διεφθαρμένους και μισητούς πολιτικάντηδες να παρακολουθούν τις παρελάσεις από σιδηρόφρακτους θώκους «επισήμων», από τον φόβο λαϊκών διαμαρτυριών και αποδοκιμασιών!
Και από τηλεοράσεως, δόλιους προπαγανδιστές οργουελικά ευθυγραμμισμένους σε μια τυποποιημένη ψευδολογία, να ξερνούν το γνωστό «αντιφασιστικό» τους δηλητήριο.
Βεβαίως το πιο χονδροκομμένο επαναλαμβανόμενο ψεύδος αναφορικά με την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου έχει να κάνει με το περίφημο «ΟΧΙ». Ποιος το είπε τελικά; Σύμφωνα με τους «δημοκράτες», «κομμουνιστές» κλπ, το «ΌΧΙ» το είπε …ο λαός!
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ἡ ἐλάττωσις τοῦ ἀριθμοῦ τῶν Σπαρτιατῶν.
Ἐξεταζομένου τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Λακωνικῆς, ἀδύνατον εἶναι νὰ μὴ σημειωθῇ καὶ τὸ σπουδαιότατον γεγονός, ὅτι ἐκ τῶν ἀποτελούντων τὸν πληθυσμὸν τοῦτον τριῶν στοιχείων (Σπαρτιᾶται, Περίοικοι, Εἵλωτες) τὸ πολιτικῶς πρωτεῦον, δηλαδὴ οἱ Σπαρτιᾶται, ἔβαινε συνεχῶς ἐλαττούμενον.
Οὕτως ἡ Σπάρτη, ἥτις κατὰ τὰς ἀρχὰς τοῦ ε΄ αἰῶνος ἠρίθμει 12-20 χιλιάδας πολιτῶν, ἦτο πρὶν ἢ παρέλθῃ αἰών, κατὰ τὸν λακωνίζοντα Ξενοφῶντα, πόλις ὀλιγανθρωποτάτη, καὶ διὰ τὴν ὀλιγανθρωπίαν αὐτῆς ἀκριβῶς δὲν ἠδυνήθη, φθάσασα εἰς τὸν κολοφῶνα τῆς δόξης της, νὰ πραγματοποιήσῃ τὰ ἑλληνικὰ ἐκεῖνα ὄνειρα, εἰς ἃ ἔδωκε σάρκα καὶ ὀστᾶ ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος. Ἐπὶ Ἀριστοτέλους ἡ κατάστασις εἶχεν ἐπιδεινωθῆ, οἱ πολῖται εἶχον περιορισθῆ εἰς χιλίους – καὶ μία ἧττα, ὡς λόγου χάριν ἡ ἐν Πύλῳ καὶ ἡ ἐν Λεύκτροις, καθίστατο πληγὴ θανάσιμος, δι᾿ ὃ ὁ Σταγειρίτης κρίνει ὅτι ἡ πόλις ἀπώλετο διὰ τὴν ὀλιγανθρωπίαν.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]Δημοκρατία καὶ κίναιδοι.
Ὑπάρχει μεγάλη σύγχυση ἀνάμεσα σὲ αὐτοὺς ποὺ ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα ἦταν διαδεδομένη καὶ σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀντιδροῦνε, θεωρώντας αὐτὸν τὸν ἰσχυρισμὸ προπαγάνδα τῶν ἰσοπεδωτικῶν ἀριστερῶν ἢ τῶν φανατικῶν χριστιανῶν ποὺ θέλουν νὰ πλήξουν τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ πνεύματος.Ὅπως πολὺ συχνά, ἡ ἀλήθεια βρίσκεται κάπου στὴν μέση. Σαφῶς καὶ ὑπῆρχαν ἀνώμαλοι στὸν ἀρχαῖο κόσμο, ὅπως ὑπῆρχαν, ὑπάρχουν καὶ θὰ ὑπάρχουν ἀνώμαλοι σὲ ὅλες τὶς ἀνθρώπινες κοινωνίες. Ἡ βασικὴ διαφορὰ ἔγκειται στὸ κατὰ πόσον ἡ ἀνωμαλία εἶναι ἀποδεκτὴ ὡς κανονικὴ κατάσταση σὲ μιὰ κοινωνία. Στὶς σημερινὲς δημοκρατικὲς κοινωνίες γιὰ παράδειγμα, ὁ ὁμοφυλόφιλος εἶναι ἀπόλυτα ἀποδεκτὸς ὡς φυσιολογικός.
40 έτη από την τουρκική ειβολή στην Κύπρο. Η ασιατική βαρβαρότης στο αποτρόπαιο μεγαλείο της
Συμπληρώνονται σήμερα 40 χρόνια από την ημέρα της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο η οποία οδήγησε στην απώλεια του 40% των εδαφών της μεγαλονήσου, προκάλεσε τον θάνατο και την εξαφάνιση χιλιάδων Ελλήνων (Ελληνοκυπρίων και Ελλαδιτών) και έδωσε την κατάλληλη ευκαιρία στους αυτοεξόριστους πολιτικάντηδες να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να εδραιώσουν την μεταπολιτευτική αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία (βλέπε φαυλοκρατία) που επί τέσσερις δεκαετίες υπονομεύει τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα και διαλύει την ίδια την εθνική υπόσταση προκαλώντας ζημίες ανυπολογίστου μεγέθους, οι επιπτώσεις των οποίων μόνον με αυτές τις οθωμανικής κατοχής θα μπορούσαν να συγκριθούν!Το μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας απέδωσε ολόκληρο το βάρος της ευθύνης για τα γεγονότα της Κύπρου στην κυβέρνηση των συνταγματαρχών, πράγμα που ήταν πολύ «βολικό» αφού άλλωστε δεν υπήρχε καμία δυνατότης αντιλόγου από τους φυλακισθέντες ιθύνοντες του στρατιωτικού καθεστώτος, αν και, όπως είναι γνωστό, οι πολιτικοί είχαν ήδη αναλάβει τα ηνία της διακυβερνήσεως της χώρας προτού εξαπολύσει ο τουρκικός στρατός την δεύτερη και πιο καθοριστική φάση της εισβολής – τον Ατίλα ΙΙ – που οδήγησε στην απώλεια του 40% του Κυπριακού εδάφους ενώ κατά την πρώτη φάση της εισβολής – τον Αττίλα Ι – δηλαδή προ της ελεύσεως των πολιτικών στην διακυβέρνηση της Ελλάδος, οι τουρκικές αποβατικές δυνάμεις ήταν περιορισμένες σε έναν μικρό θύλακα κυπριακού εδάφους όχι μεγαλύτερου του 3%. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Τὸ θλιβερὸ φαινόμενο τῆς ἀγυρτείας ποὺ χαρακτηρίζει τοὺς πλείστους τῶν ἐν Ἑλλάδι κύκλων αὐτοκλήτων «ἀρχαιολατρῶν-ἀρχαιοθρήσκων-ἑλληνοκεντρικῶν». [Μέρος 2ο]
Δημοσιεύσαμε την περασμένη εβδομάδα το πρώτο μέρος της ανάλυσής μας αναφορικά με το εν Ελλάδι θλιβερό φαινόμενο του ειδεχθούς τσαρλατανισμού που εκφράζουν οι ποικίλοι θιασώτες ενός διογκουμένου ρεύματος κάποιων οψίμων, τάχα «ελληνοκεντρικών», «αρχαιοελληνιστών», «νεοπαγανιστών», κλπ, οι οποίοι με την στάση τους κατ’ ουσίαν, παραχαράσσουν, πλαστογραφούν και διαστρέφουν την ελληνική ιστορία και την ελληνική θρησκευτικότητα, την οποία ασφαλώς είναι φύσει αδύνατον να προσεγγίσουν, αδαείς όντες.
Έχοντας ήδη σκιαγραφήσει τα χαρακτηριστικά των δύο μεγάλων κατηγοριών του περί ού ο λόγος τσαρλατανισμού, ήτοι, πρώτον, των αρχιερέων της αγυρτείας και, δεύτερον, των αδαών και αφελών θυμάτων τους, που απαρτίζουν το τηλεοπτικό και αγοραστικό κοινό της όλως προσοδοφόρου φάμπρικας ανοητολογίας, ας προχωρήσουμε λίγο ακόμη, απαριθμώντας τα κύρια τυπολογικά χαρακτηριστικά αυτού του «χώρου».[…] [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Έχοντας ήδη σκιαγραφήσει τα χαρακτηριστικά των δύο μεγάλων κατηγοριών του περί ού ο λόγος τσαρλατανισμού, ήτοι, πρώτον, των αρχιερέων της αγυρτείας και, δεύτερον, των αδαών και αφελών θυμάτων τους, που απαρτίζουν το τηλεοπτικό και αγοραστικό κοινό της όλως προσοδοφόρου φάμπρικας ανοητολογίας, ας προχωρήσουμε λίγο ακόμη, απαριθμώντας τα κύρια τυπολογικά χαρακτηριστικά αυτού του «χώρου».[…] [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ἡ συμβολὴ τῶν Γερμανῶν Φιλελλήνων στὸν Ἀπελευθερωτικὸ Ἀγώνα.
Η εκδήλωση του φιλελληνισμού στην Ευρώπη είχε την αφετηρία της στις κλασσικές σπουδές και τα κλασσικά πρότυπα, ιδιαίτερα στην Γερμανία. Βαθμιαία όμως η ιδεαλιστική και ρομαντική κίνηση παρέσυρε τα αισθήματα του πολιτισμένου κόσμου και προσανατόλισε την σκέψη στην απελευθέρωση των καταπιεσμένων από την δουλεία απογόνων των αρχαίων Ελλήνων που αγωνίζονται για την ελευθερία. Έτσι ασυναίσθητα και σε ανύποπτο χρόνο αναπτύχθηκε η ιδέα που θα πάρει πιο συγκεκριμένη μορφή και θα ονομαστεί φιλελληνισμός. Στην Γερμανία ο θερμός φιλελληνισμός είχε βαθιές ρίζες με την διδασκαλία και τον θαυμασμό για την αρχαία Ελλάδα.[…]
Ἡ ἀναβίωση τῆς Ἀριστοκρατίας μὲ τὴν Κλεφτουριά.
Σπανίως δίδεται στις βαθύτερες πτυχές της Εθνεγερσίας και των ανθρώπων που την καρτερούσαν σημασία μεγαλύτερη από αυτήν που θα έδινε μια στείρα προγονοπληξία. Το μεγαλείο ενός ιστορικού φαινομένου βρίσκεται μπροστά σε όλους, αλλά για άλλη μια φορά αποδεικνύεται το πόση δειλία μπορεί να κρύψει ο νους του ανθρώπου και να κρατήσει μόνο τις βολικές και ακίνδυνες πτυχές, ή και να τις διαστρεβλώσει όπως γίνεται κατά κόρον σήμερα.Αυτές που δεν θα οδηγήσουν σε πολιτικά μη ορθές σκέψεις – αλλά σε τεχνητούς και βεβιασμένους συνταιριασμούς του Εθνικού αγώνος με τα στεγανά της συγχρόνου υλιστικής δημοκρατικής παράνοιας.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]Τὸ θλιβερὸ φαινόμενο τῆς ἀγυρτείας ποὺ χαρακτηρίζει τοὺς πλείστους τῶν ἐν Ἑλλάδι κύκλων αὐτοκλήτων «ἀρχαιολατρῶν-ἀρχαιοθρήσκων-ἑλληνοκεντρικῶν» [Μέρος 1ο].
Θίξαμε προ ημερών διάφορες σοβαρές εκδηλώσεις ιδεολογικής αλλοιώσεως που μαστίζουν τον ευρύτερο πολιτικό «χώρο» (που εμφορείται – ή θεωρεί ότι εμφορείται – από εθνικές ιδέες), ομαδοποιούμενες υπό τον γενικό αντιφατικό τίτλο «εθνικομπολσεβικισμός». Όσο και αν ενδεχομένως στενοχωρούμε ορισμένους, κρίνουμε σκόπιμη την παρουσίαση αυτών των επισημάνσεων, διότι είναι σημαντικό, σε μια εποχή γενικής συγχύσεως και αποπροσανατολισμού, άπαντες οι ενδιαφερόμενοι και ιδίως τα νεαράς ηλικίας άτομα που προσελκύονται από συναφείς ιδέες, τα οποία ενδεχομένως ούτε γνωρίζουν την ιδιαιτέρα ιδεολογικοπολιτική γενεαλογία, ούτε βεβαίως το ποιόν των προσώπων που εκπροσωπούν την μία ή την άλλη «τάση», να έχουν την ευκαιρία, μέσω αναλύσεων και διευκρινίσεων, να σχηματίσουν μια καθαρή εικόνα των διαφόρων εμφανιζομένων «τάσεων» και της αντιστοίχου πολιτικής ανθρωπογεωγραφίας, αξιολογώντας, αναλόγως, ό,τι γνωρίζουν, διαβάζουν ή συναντούν.
Σειρά έχει η στηλίτευσις [σε δυο συνέχειες] ενός άλλου θλιβεροτάτου φαινομένου του ευρυτέρου «χώρου»: του φαινομένου της αγυρτείας που χαρακτηρίζει τους πλείστους των εν Ελλάδι κύκλων αυτοκλήτων «αρχαιολατρών – αρχαιοθρήσκων – ελληνοκεντρικών».[…] [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Σειρά έχει η στηλίτευσις [σε δυο συνέχειες] ενός άλλου θλιβεροτάτου φαινομένου του ευρυτέρου «χώρου»: του φαινομένου της αγυρτείας που χαρακτηρίζει τους πλείστους των εν Ελλάδι κύκλων αυτοκλήτων «αρχαιολατρών – αρχαιοθρήσκων – ελληνοκεντρικών».[…] [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Harald Nugiseks: In Memoriam (22/10/1921 – 2/01/2014)
«
Στις 2 ιανουαρίου του 2014 έφυγε ένας ακόμη από τους τελευταίους εναπομείναντες μαχητές της Μεγάλης Ευρώπης, ο Εσθονός Harald Nugiseks (1921-2014), πρώην μαχητής των Waffen SS και τιμημένος με μια απ' τις σημαντικότερες πολεμικές διακρίσεις, τον Σιδηρούν Ιπποτικό Σταυρό (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes). Η ιστορία του μας θυμίζει ότι υπήρξε ακόμη πολύ προσφάτως κάποια τελείως άλλη Ευρώπη από το σημερινό ανδρείκελο των τραπεζών, των χρηματιστών και του σιωνισμού, που ως πρώτην αξία έθετε την ανδρείαν αρετή και τον ηρωϊσμό, τον ριζωμένο στην αιωνιότητα της Φυλής και της Πατρίδος. Μας διδάσκει ακόμη ότι οι πραγματικοί μαχητές ξέρουν να επιβιώνουν ακόμα και στις πιο σκληρές αντιξοότητες συνεχίζοντας να βαδίζουν πάνω στις ρίζες τους, ως θεμελιωταί και δημιουργοί μιας νέας ζωής, από ένδοξοι μαχητές των πεδίων της τιμής και της φωτιάς.
Ο Harald Nugiseks (1921-2014) ευρίσκεται ήδη στο πάνθεον των αγωνιστών της αληθινής και Μεγάλης Ευρώπης κι εκεί θα ζει για πάντα, στους κόλπους της Αθάνατης Στρατιάς, που πάντα μας δείχνει τον Δρόμο και μας συντροφεύει! [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Στις 2 ιανουαρίου του 2014 έφυγε ένας ακόμη από τους τελευταίους εναπομείναντες μαχητές της Μεγάλης Ευρώπης, ο Εσθονός Harald Nugiseks (1921-2014), πρώην μαχητής των Waffen SS και τιμημένος με μια απ' τις σημαντικότερες πολεμικές διακρίσεις, τον Σιδηρούν Ιπποτικό Σταυρό (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes). Η ιστορία του μας θυμίζει ότι υπήρξε ακόμη πολύ προσφάτως κάποια τελείως άλλη Ευρώπη από το σημερινό ανδρείκελο των τραπεζών, των χρηματιστών και του σιωνισμού, που ως πρώτην αξία έθετε την ανδρείαν αρετή και τον ηρωϊσμό, τον ριζωμένο στην αιωνιότητα της Φυλής και της Πατρίδος. Μας διδάσκει ακόμη ότι οι πραγματικοί μαχητές ξέρουν να επιβιώνουν ακόμα και στις πιο σκληρές αντιξοότητες συνεχίζοντας να βαδίζουν πάνω στις ρίζες τους, ως θεμελιωταί και δημιουργοί μιας νέας ζωής, από ένδοξοι μαχητές των πεδίων της τιμής και της φωτιάς.Ο Harald Nugiseks (1921-2014) ευρίσκεται ήδη στο πάνθεον των αγωνιστών της αληθινής και Μεγάλης Ευρώπης κι εκεί θα ζει για πάντα, στους κόλπους της Αθάνατης Στρατιάς, που πάντα μας δείχνει τον Δρόμο και μας συντροφεύει! [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η άγνωστη στο ευρύ κοινό συντελούμενη γενοκτονία των ευρωπαϊκής καταγωγής αγροτών της Νοτίου Αφρικής (Boers), από το καθεστώς του αρχιεγκληματία Μαντέλα.
Σε συνέχεια της προηγούμενης αναφοράς μας σχετικά με την πρόσφατη κηδεία του «αγωνιστή» Μαντέλα θα θέλαμε να θυμίσουμε ορισμένες «λεπτομέρειες» της επιμελώς αποσιωπουμένης στο ευρύ κοινό (εκ μέρους των κρατούντων μ.μ.ε.) συντελουμένης γενοκτονίας εις βάρος των εναπομεινάντων λευκών ευρωπαϊκής καταγωγής αγροτών της Ν. Αφρικής, με ανεξέλεγκτες συμμορίες νέγρων εγκληματιών κατσαπλιάδων που λυμαίνονται την χώρα στον ρόλο των φυσικών αυτουργών…
Η τραγωδία μιας εκτός Ευρώπης ευρωπαϊκής πατρίδας (με αφορμή τον θάνατο του εγκληματία Μαντέλα)
Mε αφορμή τον πρόσφατο θάνατο του Νέλσον Μαντέλα, η κοινή γνώμη βομβαρδίστηκε επί σειρά ημερών με μεγαλόστομες αναφορές, εκτενή αφιερώματα κλπ, κλπ, για τον «μεγάλο αγωνιστή», του οποίου η κηδεία εξελίχθηκε σε διεθνές γεγονός, αφού πάμπολλοι ήταν οι ηγέτες από διάφορες χώρες του κόσμου που
συνέρρευσαν στη Ν. Αφρική προκειμένου να παραστούν σ΄ αυτή. Παρέλειψαν βέβαια τα τηλεοπτικά δελτία να αναφερθούν σε λεπτομέρειες από τον βίο και την δράση του Μαντέλα, ως τρομοκράτη και δολοφόνου, κυρίως όμως, παρέλειψαν να αναφερθούν στα θαυμαστά αποτελέσματα του «αγώνα» του Μαντέλα κατά του «απαρτχάιντ», όταν, μετά την πτώση του καθεστώτος διακυβερνήσεως της Νοτίου Αφρικής από τους λευκούς και την επακόλουθη ανάληψη της διακυβέρνησης από τους μαύρους, η χώρα οδηγήθηκε τάχιστα, εντός ολίγων ετών, σε χαοτική κατάσταση..
Ὁ Κωστῆς Παλαμᾶς καὶ ἡ Μακεδονία.
Σαν σήμερα, στις 26 Οκτωβρίου 1912, ο ελληνικός στρατός απελευθέρωσε την πόλη της Θεσσαλονίκης από τον Οθωμανικό ζυγό, μόλις 20 ημέρες μετά την κήρυξη του Α΄ Βαλκανικού πολέμου. Το παρόν κείμενο είναι αφιερωμένο στην Μακεδονία με την ευκαιρία της 101ης επετείου της απελεθευρώσεώς της.