Ιστορία

Από την μάσκα …στον ζουρλομανδύα (μικρή η απόσταση).

Οι εκπληκτικές ομοιότητες του άλλοτε «υπαρκτού σοσιαλισμού» με τον σύγχρονο «υπαρκτό σουρεαλισμό» (στην εποχή της μάσκας) και ένας θάνατος, κατά τη διάρκεια της «καραντίνας», που πέρασε σχεδόν απαρατήρητος.

_______________________________________________

 

Τα όσα συμβαίνουν στις ευρωπαϊκές κοινωνίες με αφορμή την εμφάνιση του μυστηριώδους Covid-19 μοιάζουν πραγματικά απίστευτα.  Λες και, σε λίγους μόνο μήνες, με τα εντεινόμενα και όλο και πιο ευφάνταστα, σε βαθμό σουρεαλισμού, μέτρα περιορισμού των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών, έχουν πια ξεπεραστεί ακόμη και τα όσα, με τρόπο συγκλονιστικά προφητικό και γλαφυρό, περιέγραφε ο Όργουελ στο εμβληματικό και πολυσυζητημένο έργο του «1984», το οποίο είχε γράψει, ως γνωστόν, στο τέλος της ζωής του, προκειμένου να στηλιτεύσει τον σταλινικό εφιάλτη, ο οποίος είχε μετατρέψει την Ρωσία σε μία απέραντη φυλακή (πράγμα που συνέβη τελικώς με όλες τις κομμουνιστικές δικτατορίες που προέκυψαν εν συνεχεία, οδηγώντας ολόκληρες γενιές ανατολικοευρωπαίων – 

και όχι μόνο – σε εφιαλτικές συνθήκες διαβιώσεως, ώστε, σήμερα, ούτε να ακούσουν θέλουν πια για κομμουνισμό…).

Και τα έγραφε όλα εκείνα ο Όργουελ ως απογοητευμένος αριστερός ο ίδιος, που είχε όμως την εντιμότητα και το θάρρος να αναγνωρίσει την πλάνη της νιότης του, αναδεικνύοντας με την γλαφυρή του πένα, την εγγενή ροπή του κομμουνισμού προς τον ζόφο και την επιβολή της πιο απάνθρωπης δυστοπικής ανελευθερίας. Τα χρόνια όμως περνούν και από την μνήμη των ανθρώπων ξεθωριάζει η ανάμνηση του κομμουνιστικού πειράματος και των τρισαθλίων συνθηκών ζωής που επεφύλασσε στις κοινωνίες.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

«B.L.M.». Όπως τότε έτσι και τώρα: αγαστή συνέργεια «δεξιάς»-«αριστεράς» για την εξόντωση των λευκών – η διδακτική περίπτωση της Ροδεσίας (νυν Ζιμπάμπουε).

Οι εικόνες από την «εξέγερση» των ξεσαλωμένων νέγρων των Η.Π.Α. – εξέγερση υποκινούμενη από ύποπτα κέντρα αφανών χρηματοδοτών, τύπου G. Soros – είναι ακόμα νωπές. Κι αν έχει κάπως περιοριστεί το μέγεθος των διαφυλετικών ταραχών σε σύγκριση με το προηγούμενο διάστημα, το πρόβλημα στις Η.Π.Α. είναι υπαρκτό και παραμένει οξύ. Οι κοινωνία των Η.Π.Α. αποτελεί καζάνι που βράζει, το οποίο είναι βέβαιο ότι θα (ξανα)εκραγεί.  Το, καθοδηγούμενο από τα ίδια κέντρα, κύμα διεθνούς προπαγάνδας, εξαπλώνεται τάχιστα σε όλη την υφήλιο, με την πολυπλόκαμη διασπορά της αποκρουστικής προπαγάνδας που συνοδεύει και ενισχύει το παρδαλό κίνημα B.L.M., να πλήττει ιδιαιτέρως (και) τις μεγαλουπόλεις της δυτικής Ευρώπης, οι οποίες βαδίζουν ολοταχώς στον ίδιο ολέθριο δρόμο! Διότι δεν είναι μόνο οι Η.Π.Α., με την πολυφυλετική πανσπερμία που επέτρεψαν να διαμορφωθεί στους κόλπους τους, που διολισθαίνουν στο φυλετικό χάος. Τον ίδιο κίνδυνο διατρέχουν όλες οι χώρες οι οποίες, υπό τις ευλογίες των αρχιερέων του, κρατούντος, μεταπολεμικώς, πολιτιστικού μαρξισμού και την δράση των πολιτικών/οικονομικών/δημοσιογραφικών διασπορέων και πολλαπλασιαστών του,  άνοιξαν τις πύλες των ευρωπαϊκών πατρίδων στην μαζική εισβολή αλλοφύλων που ταχέως αλλοτριώνει την εθνοτική και φυλετική υπόστασή τους ως λευκών εθνών! Εσχάτως γίνονται προσπάθειες προωθήσεως του ιδίου κινήματος νεγροφιλίας και στην Ελλάδα, πρωτοστατούντος του Ιδρύματος Ωνάση (!) το οποίο, όπως διαφημίζει, οργάνωσε συζήτηση στην οποία μιλούν «Αφροέλληνες (!!!) για το ρατσισμό που βιώνουν στην Ελλάδα»… Μετά τους «Αφροαμερικανούς», μαθαίνουμε λοιπόν τώρα και για…«Αφροέλληνες». [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

«KΡΕΙΤΤΟΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙΝ ΕΙΔΕΝΑΙ ΕΝ ΜΕΣΗ ΤΗ ΠΟΛΕΙ ΦΑΚΙΟΛΙΟΝ ΒΑΣΙΛΕΥΟΝ Η ΚΑΛΥΠΤΡΑΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗΝ»

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπως προ της Αλώσεως, το προδοτικό ιερατείο ξαναχτυπά με φιλοτουρκικά κηρύγματα.

Είναι γνωστό το συγκεχυμένο ιδεολόγημα του «ελληνοχριστιανισμού», το οποίο κατά κόρον αναμασούν οι διάφοροι χριστιανοπατριωτικοί κύκλοι. Πρόκειται για έναν τεχνητό όρο που αποτελεί εννοιολογική σύνθεση καθ’ όλα αντιφατική και κίβδηλη. Διότι δεν είναι δυνατόν μία α-εθνική και εξ ορισμού διεθνιστική θρησκευτική πίστη/ιδεολογία να ταυτίζεται με την εθνική συνείδηση και την ιστορική και πολιτισμική ταυτότητα ενός συγκεκριμένου λαού! Ο όρος «ελληνοχριστιανισμός» είναι επί της ουσίας άνευ περιεχομένου. Συνιστά εξ ορισμού εννοιακή αντίφαση, δεδομένου ότι οι δύο συντιθέμενοι όροι αντιστοιχούν σε έννοιες παντελώς ασύμβατες όχι μόνο σε επίπεδο ιδεακού περιεχομένου αλλά και ιστορικώς, με εξαίρεση ίσως την περίοδο της εθνικής επαναστάσεως, οπότε η ορθόδοξη θρησκευτική ταυτότητα κατέστη, συγκυριακώς, ενοποιητικό στοιχείο των Ελλήνων επαναστατών, αφού η ορθόδοξη θρησκευτική ταυτότης συνιστούσε στοιχείο εμφανούς διαφοροποιήσεως από την οθωμανική εξουσία, η οποία ήταν απολύτως ταυτισμένη με το Ισλάμ. Η τότε συγκυριακή συμπόρευση με τον Ελληνισμό (κατά τα προεπαναστατικά και επαναστατικά χρόνια), μίας λαϊκότροπης ορθοδοξίας (όπως εκφραζόταν κατά βάσιν από μέρος του κατωτέρου κλήρου και, κυρίως, από απλούς αγραμμάτους ανθρώπους της υπαίθρου, τους κλεφταρματωλούς, που ασφαλώς δεν κατείχαν τα διεθνιστικά εκκλησιαστικά-θεολογικά δόγματα) δεν απαλείφει την θεμελιώδη ασυμβατότητα, ούτε θα πρέπει να μας κάνει να λησμονούμε τα πλήγματα που υπέστη ο Ελληνισμός από την χριστιανική εκκλησία, διαχρονικώς. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Απ’ την βεβήλωση της Αγ. Σοφίας στην περικύκλωση του Καστελορίζου – εν μέσω θερινής ραστώνης των γραικύλων…

Πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι βρισκόμαστε στα πρόθυρα πολέμου. Ο τουρκικός στόλος έχει περικυκλώσει το Καστελόριζο, ο ελληνικός έχει αναπτυχθεί στο νοτιοανατολικό Αιγαίο και παρακολουθεί τον τουρκικό, έχουν ανακληθεί, όπως έγινε γνωστό, οι άδειες των στρατιωτικών.  Βεβαίως στην σύγχρονη Ελλάδα της παρακμής, ως συνήθως, κατά την διάρκεια του θέρους – ακόμα και ενός υποτονικού θέρους όπως το φετινό, λόγω Covid-19 – τα “μπάνια του λαού” επιφέρουν γενική παραλυσία και αμεριμνησία (όπως και πριν από 46 χρόνια, κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να θυμηθούμε, μέρες που είναι, και εκείνη την εθνική προδοσία – βλέπε αναλυτικά στην επομένη ανάρτηση). Όπως και νά ‘χει, ο δεδομένος ενδοτισμός των κυβερνώντων εγγυάται ότι θα κάνουν όλες τις απαραίτητες υποχωρήσεις προκειμένου να αποφύγουν τον πόλεμο – και κατά βάθους οι γραικύλοι το γνωρίζουν – γι’ αυτό ίσως και δεν δείχνουν να ανησυχούν ιδιαίτερα. Σε άλλες εποχές θα είχαν σηκώσει όλα τα γάλατα και τα άλευρα από τα παντοπωλεία…. Ωστόσο, ποιος ξέρει, μπορεί την ύστατη στιγμή να βρεθεί κανένας τρελλός αξιωματικός με κάποιο αίσθημα τιμής, ο οποίος «να την ψωνίσει» κατά το κοινώς λεγόμενον και να …μπουμπουνίσει κανέναν πύραυλο Exoset προς τα μεμέτια. Τότε θα γίνει το σώσε…

Ενόσω η στάση των Τούρκων έναντι της Ελλάδος  στο Αιγαίο κλιμακώνεται επικίνδυνα, η επιμονή τους για την μετατροπή της Αγ. Σοφίας σε τζαμί, έρχεται να υπογραμμίσει τον ιδιαίτερο συμβολισμό της αποφάσεως αυτής, ως πράξεως που σηματοδοτεί την αποσκοπούμενη από τους Τούρκους νέα κατάκτηση, την νέα Άλωση του Ελληνισμού! Η Αγία Σοφία είναι βεβαίως ένας χριστιανικός ναός, ο οποίος, ωστόσο, συνδέθηκε στενά τόσο με τον μεσαιωνικό όσο και με τον νεώτερο Ελληνισμό, από πολλές απόψεις και κυρίως σε συμβολικό επίπεδο, ώστε η απόφαση του Ερντογάν να πλήξει ευαίσθητες χορδές της συλλογικής εθνικής ταυτότητος των απανταχού Ελλήνων. Αξίζει να παρατηρηθεί ότι ο ναός της Αγ. Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, σχεδιάστηκε και χτίστηκε από Έλληνες μηχανικούς και αφιερώθηκε, όχι σε κάποιον συγκεκριμένο άγιο, αλλά στην «Του Θεού Σοφία», κατά τρόπο ανάλογο με το μεγάλο σύμβολο του αρχαίου μας πολιτισμού, τον Παρθενώνα των Αθηνών, ο οποίος επίσης ήταν αφιερωμένος στην Θεά της σοφίας (την Αθηνά).

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ο χαρακτήρ της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Ρωμανίας) και η σχέση της με την Ελληνικότητα.

Οργή και θλίψη προκάλεσε η, εν πολλοίς αναμενόμενη, καθώς είχε προαναγγελθεί, απόφαση του Ερντογάν για μετατροπή της μεγαλοπρεπούς τρουλαίας βασιλικής της Αγ. Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως, αυτού του μεσαιωνικού κατασκευαστικού θαύματος των αρχιτεκτόνων Ανθεμίου του Τραλλιανού και Ισιδώρου του Μιλησίου, από επισκέψιμο μουσειακό χώρο όπως ήταν εδώ και δεκαετίες (ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς υπό την προστασία της UNESCO), σε ισλαμικό τέμενος. Η απόφαση εθεωρήθη προσβολή όχι τόσο (ή τουλάχιστον όχι μόνο) εναντίον της Ελλάδος, όσο εναντίον της Ορθοδοξίας και του Χριστιανισμού εν γένει, αλλά και του πολιτισμένου κόσμου εν συνόλω, χαρακτηριζομένη ως απεχθής πράξη φανατισμού και βαρβαρότητος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για μία ενέργεια άκρως συμβολική (είναι καταφανώς γελοίος ο ισχυρισμός ότι χρειαζόταν ένα ακόμα τζαμί για τους μουσουλμάνους στην Κωνσταντινούπολη, όταν ακριβώς δίπλα στην Αγ. Σοφία βρίσκεται, ως γνωστόν, το λεγόμενο «μπλέ τζαμί» – αναλόγως κολοσσιαίων διαστάσεων, αν και όχι εφάμιλλο σε αρχιτεκτονική αρτιότητα,  συγκρινόμενο με την Αγ. Σοφία την οποία ματαίως προσπάθησαν να «ξεπεράσουν» οι κατασκευαστές του…), που έρχεται να δικαιώσει την ιστορική θεώρηση περί της συγκρούσεως των πολιτισμών (προς δόξαν του Samuel Huntington…).

Είναι φανερό ότι ο Ερντογάν, λαμβάνοντας την συγκεκριμένη απόφαση (ή μάλλον επισπεύδοντας την λήψη της) στάθμισε τα δεδομένα, τα υπέρ και τα κατά, καθώς γνώριζε καλά ότι θα προκαλούσε βεβαία κατακραυγή και αντιδράσεις εκ μέρους του χριστιανικού κόσμου.  Προτίμησε ωστόσο, καθώς φαίνεται, να ικανοποιήσει το θρησκόληπτο και φανατισμένο εσωτερικό κοινό του, που αποτελεί και την κοινωνική-εκλογική του βάση, καθώς και τον μουσουλμανικό κόσμο εν γένει, του οποίου οραματίζεται και επιδιώκει να καταστεί ηγέτης, ως νέος χαλίφης (τοποτηρητής του «προφήτη» Μωάμεθ), για λογαριασμό των απανταχού μωαμεθανών.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ὁ “Sir” Winston Churchill καὶ ἡ διαγραφὴ τῆς ἱστορίας…

Κατά την διάρκεια των κατευθυνομένων αισχρών επεισοδίων, που ακολούθησαν τον θάνατο του νέγρου εγκληματία George Floyd, τα οποία ακόμη συνεχίζονται, στο στόχαστρο του διεστραμμένου “αντιρατσιστικού κινήματος” βρέθηκαν πολλά ιστορικά μνημεία και αγάλματα προσωπικοτήτων του παρελθόντος δυτικού κόσμου, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στην Ευρώπη. Αυτές οι εκδηλώσεις του λυσσασμένου όχλου αποτελούν το φυσικό επακόλουθο της μακροχρόνιας εκστρατείας διαστρεβλώσεως και δυσφημήσεως της δυτικής ιστορίας, που έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια και προέρχεται από τους κύκλους των νεο-μαρξιστών και λιμπεραλιστών ψευδο-ιστορικών και ψευδο-διανοουμένων, με την αμέριστη αρωγή των εν συνόλῳ περίπου υποτελών και υποχειρίων τους απανταχού ΜΜΕ…

Όμως η τραγικότητα της αυτοκαταστροφικής μανίας των συγχρόνων εκφυλισμένων λευκών της νεο-αριστεράς κρύβει και τις κωμικές της όψεις, όπως π.χ. όταν ανάμεσα στα αγάλματα που στοχοποιήθηκαν ήταν και το άγαλμα του …”Sir” Winston Churchill στην πλατεία Κοινοβουλίου στο Λονδίνο. Η αιτία είναι βεβαίως η ανακάλυψη εκ μέρους των “αντιρατσιστών”, “αντιφασιστών” και “δημοκρατών”, πως ο άνθρωπος που, σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή της ιστορίας, συνέβαλε τα μέγιστα στην “σωτηρία” της Ευρώπης από τον “ναζισμό”, τον “φασισμό”, άρα δε και τον “ρατσισμό”, ήταν στην πραγματικότητα και ο ίδιος …”ρατσιστής”, οπότε θα πρέπει να αποδομηθεί!      [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

29η Μαΐου 1453 – Μαρμαρωμένος Βασιλιάς

“Μαρμαρωμένος βασιλιάς και θα ξυπνώ απ’ το μνήμα

Το μυστικό και το άβρετο που θα με κλιή θα βγαίνω,

Και τη χτιστή Χρυσόπορτα ξεχτίζοντας θα τρέχω

Και καλιφάδων νικητής και τσάρων κυνηγάρης

Πέρα στην Κόκκινη Μηλιά θα παίρνω την ανάσα.”


Κωστής Παλαμάς “Η φλογέρα του Βασιλιά” (Λόγος ΙΑ, 144-145)

 

“Ἀριστογένεσις”: Σειρὰ ῥαδιοφωνικῶν ἐκπομπῶν ἀγγλιστὶ τῆς NMR (Nordiska Motståndsrörelsen, Βορεία Κίνησις Ἀντιστάσεως) μετὰ συνεργείας τοῦ ΑΡΜΑτος: ARISTOGENESIS: NEW PODCAST FROM ”NORDIC RADIO” for NMR & ARMA.

Nordic Radio, the official internet radio agency of the Nordic Resistance Movement, has released a new English-speaking podcast that will address subjects regarding Indo-European prehistory and history, Aryan myths, philosophy and spirituality.

You may listen to the first episode titled “Introduction to the Indo-Europeans” here: https://nordiskradio.se/?program=aristogenesis

ARMA participates in the production of the podcasts, that will be published once a month – and we salute this outstanding new endeavour as a precious complement to the successful political struggle, our comrades in the North have been upholding over the past twenty years.

Here is a translation from Swedish to English of the podcast’s introductory script:

“ Aristogenesis will explore the origins of our Aryan ancestors and follow their course from primeval times up to the dawn of history. We will examine our forefather’s myths and traditions as well as their religiosity and their understanding of the cosmos. We will attempt to shed light on the inner forces and ideas that drove the Aryans into creating the most enlightened cultures throughout history. We will seek our ancestral heritage beyond the monuments, the wars and the well documented paths of history and examine arts, symbols, legends and traditions in order to understand the authentic soul and spirit of our bloodline.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

«Κρατικὸς Δημοτικισμὸς»/«Κρατικὸς Κιναιδισμός»: Βίοι παράλληλοι;

Τῷ 1910 ἱδρύθη ἐν Ἀθήναις ὁ Ἐκπαιδευτικὸς Ὅμιλος, τοῦ ὁποίου σκοπός ἦτο ἡ διὰ τοῦ Δελτίου του προβολὴ τῆς λεγομένης δημοτικῆς, ἡ προπαγάνδισις ὑπὲρ αὐτῆς καὶ γενικώτερον ἡ καθιέρωσις-ἐπιβολή της εἰς τὴν νεοελληνικὴν γλωσσικὴν πραγματικότητα. [https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BA%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%8C%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%82] Ὁ Ἐκπαιδευτικὸς Ὅμιλος, εἰς τὸν ὁποῖον ἐδέσποζεν ὁ γνωστὸς Μανώλης (ἢ Μανόλης) Τριανταφυλλίδης, ἐφρόνει πὼς ἡ καθιέρωσις αὕτη θὰ ἦτο δυνατὴ διὰ τῆς διεισδύσεως εἰς τὰ σχολεῖα καὶ τῆς διὰ κρατικῆς ἐπιβολῆς διδασκαλίας ἀναγνωστικῶν βιβλίων εἰδικῶς πρὸς τοῦτο συγγεγραμμένων. Οὕτω λοιπὸν καθωρίσθη καὶ ἡ στρατηγική του: ἀφ᾿ ἑνὸς συγγραφὴ καὶ ἔκδοσις ἐκπαιδευτικῶν βιβλίων διὰ τὰς τάξεις τοῦ δημοτικοῦ σχολείου, ἀφ᾿ ἑτέρου ἐν πολλοῖς πρόσδεσις εἰς τὸ κόμμα τῶν Φιλελευθέρων τοῦ Ἐλ. Βενιζέλου.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἡ ἀνακομιδὴ τῶν ὀστῶν ἑνὸς ἀκόμη ἀγνοημένου ἥρωος…

Ταφή του ήρωος καταδρομέως Γεωργίου Κατσάνη 46 έτη μετά τον θάνατό του κατά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο – Ανταπόκριση από την κηδεία και τις εκδηλώσεις στην γενέτειρά του, Σιδηρόκαστρο Σερρών.

Όποιος περνά την πύλη του στρατοπέδου των καταδρομέων στην Ρεντίνα, το πρώτο πράγμα που αντικρίζει είναι η επιγραφή “Στρατόπεδο Στρατηγού Γεωργίου Κατσάνη”. Το όνομα αυτό στην συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων είναι εντελώς άγνωστο, αφού το μεταπολιτευτικό τυραννικό καθεστώς της πατρίδος μας έχει συστηματικώς αποσιωπήσει την ιστορία του Έθνους μας, ιδιαιτέρως κατά τον εικοστό αιώνα.

Ενδεικτικό είναι ότι κατά τις πανελλήνιες εισαγωγικές εξετάσεις στο μάθημα της σύγχρονης ιστορίας είναι εκτός ύλης: ο μακεδονικός αγών, οι βαλκανικοί πόλεμοι, η μικρασιατική εκστρατεία, ο πόλεμος του 40, απουσιάζουν ασφαλώς και οι αγώνες του Κυπριακού Ελληνισμού, ιδίως δε τα γεγονότα της προδοσίας του 1974 – αναλύεται όμως εκτενώς η …σταφιδική κρίση!

Ο Γεώργιος Κατσάνης είναι ένας από τους λησμονημένους Έλληνες στρατιωτικούς που έπεσαν μαχόμενοι στη Κύπρο κατά την διάρκεια της τουρκικής εισβολής. Σκοτώθηκε ως διοικητής της 33ης μοίρας καταδρομών πολεμώντας στις κορφές του Πενταδακτύλου στις 20 Ιουλίου 1974. Τέκνο προσφυγικής οικογένειας από την Ανατολική Θράκη, γεννήθηκε το 1934 στο Σιδηρόκαστρο Σερρών. Κατά την εφηβική ηλικία ήταν διακεκριμένος αθλητής στίβου του Ηρακλέους. Την αθλητική του σταδιοδρομία τερμάτισε η εισαγωγή του στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων, από την οποία εξήλθε ως αξιωματικός αρχικώς του πεζικού και στην συνέχεια, κατόπιν εκπαιδεύσεως, των Καταδρομών.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1973: Ο ΣΑΘΡΟΣ ΓΕΝΕΘΛΙΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΕΩΣ.

Ενώ οι καθημερινές χερσαίες διελεύσεις αφροασιατών εποίκων μέσω του Έβρου καθώς και οι μαζικές αποβάσεις στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου συνεχίζονται εντελώς ανεμπόδιστα (παρά τις περί του αντιθέτου κίβδηλες κυβερνητικές προεκλογικές υποσχέσεις), αντί για τον λόγο αυτόν να σημάνει πανεθνικός συναγερμός, διότι η εξ ανατολών πληθυσμιακή εισβολή συνιστά αυτονοήτως όχι απλώς κρίσιμο ζήτημα εθνικής ασφαλείας αλλά, πολύ περισσότερο, υβριδικήν εκδοχή πολέμου εναντίον της χώρας, στην επικαιρότητα κυριαρχεί – τί άλλο; – ο “τριήμερος εορτασμός της επετείου της φοιτητικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου” ο οποίος, καίτοι επί δεκαετίες έχει καταστεί ταυτόσημος των επεισοδίων, της βίας, της αλητείας, των βανδαλισμών, των δηώσεων, της ύβρεως και της καταστροφής, εξακολουθεί να κατέχει κεντρική θέση στην συστημική προπαγάνδα, δηλητηριάζοντας με τους ποταμούς των τερατωδών ψευδών που τον περιβάλλουν τις νεώτερες γενιές, ακόμα και αθώες ψυχές μικρών παιδιών που, έχοντας μεγάλην απόσταση από την επίμαχη εποχή και καθώς μαστίζονται από παντελή ιστορική άγνοια, αποτελούν ιδανικά θύματα των τσαρλατάνων του πολιτικού, δημοσιογραφικού και ακαδημαϊκού κατεστημένου της αισχράς και ολεθρίας περιόδου της μεταπολιτεύσεως!

Ας δούμε λοιπόν συνοπτικώς τα κυριότερα περί την “ηρωικήν επέτειο” αναπαραγόμενα ψεύδη:

………….

   …

Ο μύθος της “εξέγερσης” του Πολυτεχνείου κατέχει κομβική θέση στην σύγχρονη ελληνική ιστορία και ο ρόλος του εξηγεί την σύγχρονή μας πολιτειακή και κοινωνική κατάπτωση. Όταν το απόλυτο πρότυπο πολιτικής στάσεως καθίσταται η κατάληψη δημοσίων κτηρίων από διάφορα ρεμάλια και ρεμαλοειδή που αργότερα γίνονται δημοσιογράφοι, καθηγητές πανεπιστημίων, βουλευτές, ευρωβουλευτές κ.λπ., εξαργυρώνοντας τους σκιώδεις και κατά φαντασίαν “αγώνες” τους για την “δημοκρατία” πολλαπλώς διαστρεβλώνοντας γεγονότα κατά το δοκοῦν, τότε είναι επόμενο να είναι διαλυμένα και τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, να είναι μαραζωμένη και εκφυλισμένη η παιδεία εν γένει, να είναι πλήρως απονεκρωμένη κι εκκαρναβαλισμένη η πνευματική ζωή. Είναι επίσης επόμενο τα υπόγεια των πανεπιστημιακών σχολών να φιλοξενούν γιάφκες τρομοκρατών, είναι επόμενο ένας ρεμπεσκιές αρχικαταληψίας να φθάσει να γίνει πρωθυπουργός, ο πρωθυπουργός της προδοσίας (των Πρεσπών) και του ανοίγματος των συνόρων στους ισλαμομετανάστες…

Το ψεύδος έχει προ πολλού αποκαλυφθεί αλλά, όσο κι αν έχει ξεφτίσει, το συντηρούν ωστόσο επιμελώς, διότι ξέρουν ότι η κατάρρευσή του θα σημάνει και την κατάρρευση του φαύλου μεταπολιτευτικού καθεστώτος εν συνόλῳ!

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Το “¨ΟΧΙ” του Μεταξά στην ιταλική εισβολή του 1940 και τα “ΟΧΙ” που πρέπει να πούμε σήμερα!

Τελευταίως κυκλοφοροῦν συχνὰ μονομερεῖς ἱστορικὲς θεωρήσεις, εἴτε ἐκ κακῆς εἴτε καὶ ἐξ ἀγαθῆς προθέσεως.

Ἕνα ζήτημα ποὺ συνήθως φωτίζεται μονομερῶς ἢ καὶ στρεβλῶς ἀφορᾷ εἰς τὴν στάσιν, τὰ κίνητρα καὶ τὶς προθέσεις τοῦ Ἰωάννου Μεταξᾶ ἐν σχέσει πρὸς τὴν ἐξωτερικὴν πολιτικὴν τῆς Ἑλλάδος ἐν ὄψει καὶ διαρκοῦντος τοῦ Β΄ΠΠ. Κατὰ πόσον εἶχεν ὁ ἴδιος πράγματι τὴν δυνατότητα χαράξεώς της ὑπὸ τὴν βαρειὰ σκιὰ τοῦ ἀπολύτως ἀγγλοδούλου παλατιοῦ καὶ τῶν συναφῶν του κέντρων;

Ἂν ἀπεδείχθη ἀνίκανος νὰ ἀναγνωρίσῃ πλήρως τὸν κοσμοϊστορικὸ χαρακτῆρα καὶ σημασίαν τῆς διαφαινομένης συγκρούσεως καὶ στὴν συλλογιστικήν του ἐκυριάρχησε τελικῶς κάποια στενὴ θεώρησις τῶν τοπικῶν συντεταγμένων τοῦ ζητήματος, ἑνὸς ζητήματος ὅμως μὲ καθοριστικῶς καθολικὰ χαρακτηριστικά, ὅπως μάλιστα ἡ μεταπολεμικὴ περίοδος καὶ δὴ ἡ ἀπερίγραπτη ἔκπτωσις καὶ κατάπτωσις ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας τραγικῶς καὶ μοιραίως καταδεικνύει, δύνανται ἐν τούτοις νὰ τοῦ προσαφθοῦν χαρακτηριστικὰ συγγενῆ πρὸς μειοδοσίαν ἢ καὶ προδοτικὴν ὑποτέλειαν – ἢ μήπως ἁπλῶς ἐπρόκειτο περὶ ἀτελοῦς σταθμίσεως καὶ ἐκτιμήσεως δεδομένων ὡς ἐκ τῆς ἀνεπαρκείας του νὰ δῇ τὴν διαφαινομένην σύγκρουσιν εἰς τὸ ὑψηλόν της ἀληθὲς ἐπίπεδον ἀναφορᾶς, ἐπίπεδον ποὺ κατὰ πολὺ ὑπερέβαινε ἐκεῖνο τῶν παλαιῶν τοπικῶν διακρατικῶν διενέξεων;

Τὸ ζήτημα εἶναι πολυσχιδὲς καὶ περίπλοκον μὲ πολλὰ καὶ ἐν πολλοῖς ἀντιφατικὰ δεδομένα. Ἔχοντας κατὰ τὸ παρελθὸν σαφῶς λάβει θέσιν ἐπικριτικὴν ἔναντι τῆς τελικῆς του στάσεως, τοὐλάχιστον μέχρι τῆς ἐνάρξεως τῆς ἑλληνοϊταλικῆς συρράξεως, ἡ ὁποία βασικὴ θέσις μας καὶ βεβαίως ἰσχύει, ὅμως παρατηροῦντες ἀφ᾿ ἑτέρου μίαν ὑπεραπλουστευτικὴν μονομέρειαν ἐπὶ ἑνὸς τόσον περιπλόκου καὶ πολυσχιδοῦς ἱστορικοῦ θέματος, ζητήσαμε ἀπὸ φίλο ἱστορικὸ νὰ παραθέσῃ κάποια ἱστορικὰ στοιχεῖα πού, παρ᾿ ὅτι βεβαίως δὲν εἶναι πλήρη, τείνουν ὅμως νὰ ἀποκαταστήσουν μίαν πιστωτέραν εἰκόνα τῆς ἱστορικῆς ἀληθείας ὡς πρὸς τὸ σπουδαῖον αὐτὸ ζήτημα.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]