Η άγνοιά μας τόσο για τους υπέρ της Ανεξαρτησίας από το 1821 αγώνες της Μακεδονίας, όσο και για όλες τις μετά το 1880 μέχρι και της ενάρξεως του Μακεδονικού Αγώνος επαναστάσεις και εξεγέρσεις των βορείων Ελλήνων είναι στους περισσότερους από εμάς σχεδόν απόλυτος. Οφείλουμε να γνωρίζουμε άπαντες το ενιαίο της εθνικής πολεμικής προσπαθείας, από Δουνάβεως έως Κρήτης, ολοκλήρου του Ελληνισμού και πρέπει να αποκατασταθεί στην συνείδηση όλων μας το εύρος του αγώνος. Ο αρματολισμός και η κλεφτουριά αναστήθηκε και ανδρώθηκε στην Μακεδονία και Θεσσαλία ένεκα της ασφαλείας, την οποία παρείχαν οι σύνθετοι ορεινοί όγκοι της Δυτικής Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Βορείου και Δυτικής/Νοτίου Θεσσαλίας. Τα ιστορικώς δε γνωστά αρματωλίκια ήσαν δεκαεπτά, άπαντα εις την Δυτική Μακεδονία, Θεσσαλία, Ήπειρο και δυο μόνον εις την Αιτωλοακαρνανία. Οι εξεγέρσεις της Μακεδονίας και γενικότερα της Βορείου Ελλάδος άρχονται από το 1495, όταν επρόκειτο ο Κάρολος ο Η΄ να εκστρατεύση εναντίον της Τουρκίας. Η ορμή των εξεγερμένων ήταν τόση, ώστε ο σουλτάνος Βαγιαζήτ, αφού μετέφερε τα γυναικόπαιδα στην Ασία, ετοιμάστηκε για την μεταφορά της πρωτευούσης του. Ματαιωθείσης δε της εκστρατείας του Καρόλου, η Θράκη και η Μακεδονία σχεδόν ηρημώθησαν διά πυρός και σιδήρου. Το 1571 εξηγέρθησαν η Μακεδονία, η ηπειρωτική Ελλάς και τα νησιά μετά της Πελοποννήσου. Τότε, και παρά την ήττα της τουρκικής αρμάδας στην Ναύπακτο, 30.000 Έλληνες εκ Θεσσαλονίκης και Χαλκιδικής εθανατώθησαν στην Κωνσταντινούπολη. Το 1710 εξέγερση με επί κεφαλής τον Μπίτουλα εκ Πισοδερίου, υποκινούμενον υπό του Τσάρου Πέτρου του Μεγάλου. Το 1748-49 οι Ορεσίβιοι άνδρες κατέλαβαν τις βόρειες Σποράδες, εναυπήγησαν καταδρομικό στόλο και ερήμωσαν λαφυραγωγούντες τις τουρκικές παράλιες πόλεις, από Λιτοχώρου έως Ελλησπόντου. Το 1771 επανάστασις κατά τα Ορλωφικά. Επίσης το 1782, επί Τσαρίνας Αικατερίνης, εξεγείρονται τα δεκαεπτά αρματωλίκια και για πρώτη φορά απωθούν και νικούν τα τακτικά αλβανοτουρκικά στρατεύματα του Αλή Τεπελενλή. Το 1803, μετά την Ρωσοτουρκική ειρήνη, ο Αλής στρέφεται κατά των συνημμένων δεκαεπτά αρματολικίων, τα οποία ηττώνται και βρίσκουν καταφύγιο στις βορείους Σποράδες.
Τα πράγματα είναι σοβαρά· πολύ σοβαρά. Καθώς πλησιάζει (τρία μόλις έτη υπολείπονται) η επέτειος συμπληρώσεως 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, ο ελληνικός λαός έχει περιέλθει σε κατάσταση τοιαύτης παρακμής και αισχρής αδυναμίας, ώστε να φαντάζει αμφίβολον εάν το ελληνικό κράτος, στην σύσταση του οποίου (κακὴν κακῶς…) εκείνη η επανάσταση οδήγησε, θα εξακολουθήσει να υπάρχει ώστε να εορτάσει την επέτειο – τουλάχιστον ως (έστω τύποις…) ελευθέρα και ανεξάρτητη πολιτεία! Και πολύ χειρότερα: φαντάζει αμφίβολη ακόμη και η επιβίωση του ίδιου του έθνους Ελλήνων, ενός έθνους με μοναδική πολιτισμική κληρονομιά και αδιάλειπτη ιστορική παρουσία άνω των 4.000 ετών!
Από το 1071 μ.Χ., οπότε τα βυζαντινά στρατεύματα υπό τον αυτοκράτορα Ρωμανό Δ΄ Διογένη υπέστησαν συντριπτική και ταπεινωτική ήττα από τα σελτζουκικά στρατεύματα του Αρπ Ασλάν στην κοσμοϊστορικής σημασίας μάχη του Μαντζικέρτ, αποτέλεσμα της οποίας ήταν, ουσιαστικώς, η απώλεια για τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας, που πλημμύρισε έκτοτε από τα τουρανικά φύλα, ανοίγοντας τον δρόμο για την Άλωση και της Βασιλεύουσας το 1453 μ.Χ. και την κατάκτηση ολοκλήρου της “Ρωμανίας”, ο βαρβαρικός και αιμοδιψής αυτός ασιατικός λαός, πρώτα ως Σελτζούκοι Τούρκοι και έπειτα ως Οθωμανοί Τούρκοι, δεν έπαυσε να κατατρύχει την Ελλάδα και την Ευρώπη, επιφυλάσσοντας εναντίον τους επιδρομές, εξανδραποδισμούς, σφαγές, δηώσεις, καταστροφές, μακραίωνη και ταπεινωτική δουλεία…
Η ημέρα είναι Τρίτη και το ημερολόγιο δείχνει 13 Φεβρουαρίου 1945. Στην ιστορική γερμανική πόλη της Δρέσδης, παλαιά έδρα των εκλεκτόρων και βασιλέων της Σαξονίας καθώς και σημαντικό κέντρου πολιτισμού όχι μόνον της Γερμανίας αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης (ενδεικτικός αυτού είναι και ο χαρακτηρισμός της πόλεως ως «Φλωρεντίας του Έλβα», καθώς ήταν διακοσμημένη με πλήθος αρχιτεκτονικών μνημείων), ο μόνιμος πληθυσμός των περίπου 600.000 έχει σχεδόν διπλασιασθή, καθώς πρόσφυγες από τις ανατολικές περιοχές έχουν πλημμυρίσει την πόλη, στην προσπάθειά τους να σωθούν από τα επελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα. Μέχρι την ημέρα εκείνη η Δρέσδη ήταν η μεγαλύτερη μη βομβαρδισμένη οικοδομημένη περιοχή της Γερμανίας. Οι μόνες δύο επιθέσεις που είχε δεχτεί ως τότε η περιοχή ήσαν δύο βομβαρδισμοί των σιδηροδρομικών αποθηκευτικών χώρων, που βρίσκονταν εκτός του κέντρου της πόλεως κατά τον Οκτώβριο του 1944 και τον Ιανουάριο του 1945.
Την ημέρα εκείνη όμως αυτό επρόκειτο να αλλάξει. Στις 21:51 οι σειρήνες ηχούν. Αιτία του συναγερμού; Η εμφάνιση στους ουρανούς του πρώτου κύματος βομβαρδιστικών της βρετανικής Βασιλικής Αεροπορίας (RAF), το οποίο αποτελούνταν από 254 αεροσκάφη τύπου Lancaster φέροντα 500 τόνους εκρηκτικών και 375 τόνους εμπρηστικών βομβών. Προ του βομβαρδισμού θα προηγηθεί η ρίψη φωτοβολίδων μαγνησίου οι οποίες θα μετατρέψουν την νύκτα σε μέρα και η ρίψη φωτοβολίδων που θα λειτουργήσουν ως δείκτες στόχων προς συνδρομή των βομβαρδιστικών στην επιτυχή εκτέλεση του καταστροφικού τους έργου. Επίκεντρο του βομβαρδισμού θα είναι το στάδιο Ostragehege, το οποίο βρισκόταν κοντά στο μεσαιωνικό τμήμα της πόλεως.
Η διάρκεια του βομβαρδισμού από το πρώτο κύμα δεν ήταν μεγαλύτερη των οκτώ λεπτών, για τους πανικοβλημένους κατοίκους όμως της Δρέσδης, σύμφωνα όμως με μαρτυρίες επιζώντων, ήταν σαν να διήρκεσε ώρες. Επί πλέον η αντιαεροπορική άμυνα ήταν εντελώς αποδυναμωμένη, οπότε τα συμμαχικά βομβαρδιστικά εκτέλεσαν ανενόχλητα την φρικαλέα αποστολή τους. Το αποτέλεσμα ολοσχερής καταστροφή – μουσεία, καθεδρικοί ναοί, οικίες, αθλητικές εγκαταστάσεις, νοσοκομεία ισοπεδώθηκαν και οι εμπρηστικές βόμβες δημιούργησαν μία θύελλα φωτιάς.
Σοκ και δέος! Μεγάλη έκπληξη προκάλεσε το μεγάλο πατριωτικό συλλαλητήριο που έλαβε χώρα την Κυριακή 21 Ιανουαρίου 2018 στην παραλία της Θεσσαλονίκης, τόσο στην αντεθνική κλίκα των εθνομηδενιστών της ροζ «αριστεράς» που εξουσιάζουν την χώρα, όσο και στην «αντιπολίτευση» της σιέλ «δεξιάς» (στο πλαίσιο του γνωστού κοινοβουλευτικού Θεάτρου Σκιών), αλλά και στους διαφόρους κομμουνιστές και «φιλελέφτ» μηντιακούς συνεργούς των, καθώς και στο εξωνημένο παπαδαριό, προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου που, διά των αντεθνικών επιλογών και της εν γένει στάσεώς του, επιχειρεί εξ απαλών ονύχων να σύρει τον συντηρητικό … […]
…………………………………………………………………………………………………………………………..
Στο πανεθνικό συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης δυναμική ήταν η παρουσία του ΑΡΜΑτος. Η ομάς των συναγωνιστών κινήθηκε σε συντεταγμένη φάλαγγα κατά μήκος της παραλίας, από το ύψος του ξενοδοχείου «Μακεδονία Παλλάς» έως τον χώρο του αγάλματος του Μ. Αλεξάνδρου (όπου και παρέμεινε μέχρι την λήξη του συλλαλητηρίου), φωνάζοντας δυναμικά συνθήματα, τα οποία προκάλεσαν θετική αίσθηση στα πλήθη που συνέρρεαν στον χώρο, με τους παρισταμένους Έλληνες να επευφημούν, να χειροκροτούν και να συντονίζονται, φωνάζοντας και αυτοί τα συνθήματα του ΑΡΜΑτος – που έδιναν ένα ποιοτικό τόνο, τελείως διαφορετικό τόσο από τα γηπεδικά συνθήματα των χουλιγκάνων όσο και από τα τετριμμένα και νερόβραστα συνθήματα τύπου κατηχητικού…
Παραθέτουμε κατωτέρω τα βασικά συνθήματα που εισήγαγε το ΑΡΜΑ στο εθνικό συλλαλητήριο:
Ουδείς αντελήφθη ποία σκοπιμότης επέβαλε την αποστολή προσκλήσεως στον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν για την πρόσφατη πραγματοποίηση επισήμου επισκέψεως στην Ελλάδα. Με βάση την κοινή λογική φαντάζει απολύτως αδιανόητη η απόφαση να προσκληθεί ο, παγίως προκλητικός νεο-σουλτάνος της Τουρκίας να επισκεφθεί την Ελλάδα, όταν ήταν προβλέψιμο, με απόλυτη βεβαιότητα, ότι η επίσκεψή του θα συνοδευόταν από «αλυτρωτικού» χαρακτήρος περιοδεία στην Δ. Θράκη καθώς και από σκόπιμη εκ μέρους του δημοσία πρόκληση τετελεσμένων (όπερ και εγένετο), έστω σε ρηματικό επίπεδο, τα οποία πίστωσαν καίρια επικοινωνιακά σημεία στην μακρά στρατηγική της Τουρκίας για αναθεώρηση του εδαφικού status quo, όπως αυτό διεμορφώθη το 1923 μετά την υπογραφή της συνθήκης της Λωζάννης, η οποία όρισε τα σύνορα των δύο κρατών, Ελλάδος και Τουρκίας, όρισε το καθεστώς δικαιωμάτων στον χώρο του Αιγαίου και επέβαλε την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ των δυο κρατών, ως αποτέλεσμα της οποίας, εκατομμύρια Ελλήνων της Αν. Θράκης και της Μ. Ασίας εγκατέλειψαν τις πατρογονικές τους εστίες και ηναγκάσθησαν να μεταναστεύσουν στην ηπειρωτική Ελλάδα.
Ασφαλώς δεν αναμέναμε τίποτε καλύτερο από μία παγίως ανθελληνική κυβέρνηση, όπως αυτή των Συριζαν(θ)ελ, ούτε αναμέναμε κάτι περισσότερο από την αμήχανη στάση του φαιδρού χαχανούλη σαλτιμπάγκου που παριστάνει τον πρωθυπουργό, ή την αντίδραση του καραπαζοεισπράκτορος προέδρου της δημοκρατίας (η εικόνα του «οικοδεσπότου» Παυλόπουλου ως περιδεούς κακόμοιρου υποτελούς, στριμωγμένου στην άκρη του καναπέ, απέναντι στον εμφανώς προκλητικώς καθημένου στο μέσον του ιδίου καναπέ, επιβλητικού και επιθετικού «φιλοξενουμένου», Ερντογάν, αποτελεί σπουδή για μάθημα σημειολογίας), οι οποίοι ψέλλισαν κάποιες φράσεις διαφωνίας, ως χλιαρή διπλωματική αντίδραση στο ιταμό ύφος του νταή επισκέπτη. Ο αμήχανος χειρισμός του ανεξελέγκτου Ερντογάν εκ μέρους των πολιτειακών παραγόντων, δυσκολεύει την εξαγωγή συμπεράσματος ως προς το κατά πόσον το όλο φιάσκο πρέπει να αποδοθεί σε απροσμέτρητη βλακεία ή στις παγίως εθνομηδενιστικές ιδεολογικές εμμονές της κυβερνητικής κομπανίας.
Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου μεθαύριο και σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο (αυτό που μας υπεδούλωσε εθνικώς, κοινωνικώς και οικονομικώς, δημοκρατικώτατα, για τα επόμενα 100 χρόνια), η μηντιοκρατία των πορνοκάναλων και των τιμητών επί πληρωμῇ δημοσιογράφων και σε πλήρη συγχορδία ο καλλιτεχνικός κόσμος της ναρκοκουλτούρας και του κιναιδισμού θα ανακράξουν ομοθυμαδόν όλοι μαζί πανηγυρίζοντες για την ΄΄νίκη της ελευθερίας΄΄ και των δημοκρατικών δυνάμεων κατά των σκοτεινών ορδών του Άξονος – και για το πόσο ευτυχείς κι ευγνώμονες πρέπει να είναι οι λαοί της Ευρώπης, καθώς τώρα πια απολαμβάνουν τα πνευματικά και υλικά αγαθά και αξίες της νίκης των ΄΄συμμάχων΄΄ κατά τον Β΄ΠΠ.
….
Είναι σαφής η κατεύθυνση δαιμονοποιήσεως και ποινικοποιήσεως που επιμελώς ενορχηστρώνεται και σκηνοθετείται διεθνώς για τον γερμανικό εθνικοσοσιαλισμό (κυρίως), διότι ήταν και είναι η μόνη ζώσα Ιδέα, η οποία χωρίς περιστροφές εμβάθυνε και κατέδειξε το πρόβλημα της Ευρώπης στην πραγματική του εθνοφυλετική διάσταση και στον αληθή του πυρήνα. Συνεπώς γιορτές και παρελάσεις για τις ηρωικές μάχες των προγόνων μας το 1940 ντοπάρουν ή κοιμίζουν (αναλόγως) την συνείδηση του λαού, εκτρέποντας όπως και τότε και καθυποτάσσοντας τα υγιή πατριωτικά ένστικτα στην σκοτεινή ορθοπολιτική σκηνή και την ζωτικής σημασίας για την στερέωσή της σύγχυση – κατά το παροιμιώδες: ΄΄Όταν το χέρι έδειχνε τον ουρανό, εμείς κοιτούσαμε το δάχτυλο΄΄… Και όχι απλώς στήνονται υπό τα πέπλα της παραποιήσεως και της συγχύσεως για ν᾿ αποκρύπτουν την πικράν αλήθεια ότι πολεμήσαμε στο πλευρό εκείνων που ήσαν πλήρως υποταγμένοι στὶς σκοτεινὲς σιωνιστικὲς δυνάμεις, που σήμερα πια ολοφάνερα για όλους μας οδηγούν στον πλήρη μας εθνοφυλετικό αφανισμὀ ως Λευκών Εθνών, έχοντάς μας προηγουμένως εξανδραποδίσει, διαφθείρει και αλλοιώσει επί παντός τομέως και επιπέδου πέραν αναγνωρισιμότητος, ώστε να πέσουμε στην Άβυσσο που μας προσχεδίασαν ως ώριμο/σάπιο φρούτο – αλλά για να ενισχύουν με αλλότριες για την ουσίαν τους δάφνες και να συνεχίζουν τα καλοκουρδισμένα τους τετριμμένα τροπάρια περί “νίκης τοῦ πολιτισμού κατά της βαρβαρότητος” – ενώ και η τρέχουσα αλλά και η τότε πραγματικότης αποκαλύπτει σε κάθε αντικειμενική ματιά ότι ακριβώς το αντίθετο συνέβη!
Διακινήθηκε σε πολλές ιστοσελίδες και ιστολόγια μία φωτογραφία την οποία κι εμείς αναδημοσιεύουμε ως προθήκη του παρόντος κειμένου. Η φωτογραφία προκάλεσε ποικίλα σχόλια, ως επί το πλείστον οργισμένα, πράγμα εύλογο και αναμενόμενο, δε
δομένου ότι το εικονιζόμενο θέμα, εντός του περιβάλλοντος σκηνικού και ιδωμένο υπό το φως του ιστορικού και γεωγραφικού του πλαισίου, με όλες τις
σημειολογικές συμπαραδηλώσεις και εθνοπολιτισμικές φορτίσεις που το προσδιορίζουν, φαντάζει από σουρεαλιστικό έως εξωφρενικό!
Σύμφωνα με τα μέσα που δημοσίευσαν την εν λόγω φωτογραφία, αυτή προέρχεται από πρόσφατη μαθητική παρέλαση, η οποία έλαβε χώρα στην πόλη της Ξάνθης ως μέρος των εορτασμών της επετείου απελευθερώσεως της πόλης από την Βουλγαρική κατοχή. Στην φωτογραφία εικονίζονται μουσουλμάνες μαθήτριες παρελαύνουσες, υπό την ελληνική σημαία, ομοιόμορφα ενδεδυμένες, έχοντας όμως στο κεφάλι τους την μουσουλμανική μαντήλα!!!
Πριν καταθέσουμε της δικές μας απόψεις περί του θέματος, είναι απαραίτητο να προηγηθούν μερικές σημαντικές ιστορικές και εθνολογικές πληροφορίες για την περιοχή της Θράκης. Θα αναφερθούμε λοιπόν στο παρελθόν της περιοχής όσο πιο συνοπτικά γίνεται.
Ἐπὶ τῇ μεγάλῃ Ἐθνικῇ Ἐπετείῳ τῆς ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΟΥ πανεθνικῆς μας Παλιγγενεσίας τοῦ 1821, μετὰ 197 ἔτη, παραμένουμε ἐλάχιστοι πλέον ὡς οἱ τελευταῖοι πιστοὶ μῦσται τοῦ βαθέος καὶ ὑψηλοῦ νοήματος τῆς Ἐπαναστάσεως. 
