Μεταναστευτικό

29 Μαΐου 1453: «Εάλω η Πόλις»…. / 2019: νέα Άλωσις εν εξελίξει! Ο εχθρός εντός των πυλών!

Χθες το ημερολόγιο έδειχνε 29 Μαΐου. Πρόκειται για την θεωρούμενη από γενεές γενεών Ελλήνων ως καταραμένη μέρα, ως «αποφράδα ημέρα» της νεωτέρας ιστορίας του έθνους μας – ημέρα μεγάλης γιορτής, αντιθέτως, για τους προαιωνίους εχθρούς του Ελληνισμού, τους Τούρκους…

Η Άλωσις της Πόλεως των Κωνσταντίνων από τα βαρβαρικά στίφη των Οθωμανών Τούρκων την 29η Μαΐου του 1453, η δραματική πτώση της Βασιλεύουσας των πόλεων της μεσαιωνικής Ευρώπης, της πιο σημαντικής, από γεωστρατηγικής απόψεως, πόλεως του κόσμου όχι μόνο στα μεσαιωνικά χρόνια αλλά και στα νεώτερα, υπήρξε ένα συγκλονιστικό γεγονός που επηρέασε καθοριστικά το ιστορικό γίγνεσθαι και στιγμάτισε βαθιά την ιστορική συνείδηση και την συλλογική μνήμη πολλών λαών, ιδίως βέβαια των Ελλήνων που αισθάνθηκαν ότι ήσαν οι κύριοι – αν όχι οι αποκλειστικοί – κληρονόμοι της υπερχιλιετούς βυζαντινής  αυτοκρατορίας, της πιο μακρόβιας αυτοκρατορίας που γνώρισε η ιστορία!

Η επέτειος της Αλώσεως μας προσφέρει αφορμή μίας συντόμου αναφοράς στον χαρακτήρα του μεσαιωνικού ελληνισμού και της επονομαζομένης βυζαντινής αυτοκρατορίας, της οποίας την κατάρρευση επισφράγισε η Άλωσις του 1453. Προσφέρει ωστόσο αφορμή για αναφορά όχι μόνο στον ιστορικό αντίκτυπο της Αλώσεως αλλά και στις σύγχρονες αναλογίες που, βυθισμένοι στην μακάβρια αμεριμνησία τους, αδυνατούν να συλλάβουν οι νεοέλληνες.

Ένα κρίσιμο ερώτημα που παλαιόθεν προκαλούσε διχογνωμίες μεταξύ ατόμων με ζωηρά εθνικά αισθήματα – οι οποίες δεν φαίνεται να έχουν κοπάσει (ένεκα της ιδεολογικής συγχύσεως και της ιστορικής αγνοίας) – είναι το εξής: μπορεί άραγε βασίμως να θεωρήσει κανείς ότι το βυζαντινό κράτος ήταν μία μεσαιωνική ελληνική αυτοκρατορία ή μήπως επρόκειτο για ένα κράτος άσχετο ή και εχθρικό προς τον Ελληνισμό; [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

904: Ἅλωση τῆς Θεσσαλονίκης ἀπὸ τοὺς Σαρακηνούς – 2019: Οἱ ἀπόγονοι τῶν Σαρακηνῶν διεισδύουν ἐκ νέου στὴν Θεσσαλονίκη!

Η 29η Ιουλίου του έτους 904 αποτελεί μίαν από τις τραγικότερες στιγμές της ιστορίας της Θεσσαλονίκης. Ένας μουσουλμανικός στόλος Σαρακηνών επετέθη αιφνιδίως στην Θεσσαλονίκη από το μέτωπο των θαλασσίων τειχών. Η άμυνα της πόλεως απεδείχθη ανεπαρκής και αυτή η ανεπάρκεια και αδυναμία είχε ως δραματική συνέπεια την Άλωσή της από τους Άραβες. Ακολούθησαν ζοφερές ημέρες για την Θεσσαλονίκη: Φρικτές σφαγές εναντίον του ελληνικού πληθυσμού της πόλεως, εκτεταμένες δηώσεις, λεηλασίες και αιχμαλωσία 22.000 (!!!) – νεαρών κυρίως – Ελλήνων κατοίκων της Θεσσαλονίκης, οι οποίοι απήχθησαν βιαίως και εν συνεχεία μετεφέρθησαν με τα καράβια των Σαρακηνών προς πώλησιν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολής (!), σύμφωνα με όσα μας μεταφέρει η αξιόπιστη ιστορική πηγή της εποχής, ο Ιωάννης Καμινιάτης.

Δυστυχώς η ιστορική μνήμη των νεοελλήνων αποδεικνύεται επικίνδυνα ασθενής. Οι περισσότεροι Έλληνες (και οι Θεσσαλονικείς μεταξύ αυτών) αγνοούν παντελώς την μελανή αυτή πτυχή της ιστορίας, διότι άλλως δεν εξηγείται η παντελής αδιαφορία με την οποίαν αντιμετωπίζουν την διαδικασία της συγχρόνου Αλώσεως της Θεσσαλονίκης (αμαχητί αυτήν την φορά), η οποία συντελείται με ταχείς ρυθμούς, από τους απογόνους εκείνων των Σαρακηνών, οι οποίοι συρρέουν συνεχώς στην πόλη τα τελευταία χρόνια ως δήθεν “προσφυγόπουλα”, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για εποίκους-εισβολείς-ληστές… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἡ λαθροεποικιστικὴ εἰσβολὴ συνεχίζεται ἀκατάπαυστα, ἡ δημογραφία τῆς Ἑλλάδος μεταβάλλεται ἄρδην ἀλλὰ οἱ νεοραγιάδες ἀγρὸν ἀγοράζουν…

Την ώρα κατά την οποίαν οι ιταμές προκλήσεις της Τουρκίας εις βάρος του Ελληνισμού κλιμακώνονται  επικίνδυνα, με την αναθεωρητική και επεκτατική στρατηγική των νεο-οθωμανών να εκδηλώνεται επιθετικώς σε Αιγαίο και Κύπρο, όπου η Τουρκία ξεκινά παράνομες γεωτρήσεις εντός της κυπριακής ΑΟΖ, προκλήσεις ενώπιον των οποίων το ελλαδικό κατεστημένο περιορίζεται σε λεκτικές διαμαρτυρίες, απλώς συνιστώντας ως συνήθως ψυχραιμία, μία πιο ύπουλη διαδικασία Αλώσεως του Ελληνισμού εκ των ένδον μέσω της πληθυσμιακής διεισδύσεως τελεί εν εξελίξει. Πρόκειται για έναν ιδιότυπο υβριδικό πόλεμο της Τουρκίας, η οποία εντέχνως προωθεί μάζες μουσουλμάνων της ανατολής στο ελληνικό έδαφος.  Διότι η συνεχιζόμενη εποικιστική εισβολή Αφρικανών και Ασιατών στον ελλαδικό χώρο, τους οποίους με τον τρόπο της σπρώχνει η Τουρκία, όχι μόνο δεν έχει κοπάσει (όπως κάποιοι ενδεχομένως νομίζουν) αλλά εντείνεται απελπιστικώς!

Χρησιμοποιούμε σκοπίμως τον όρο “ελλαδικός χώρος”, διότι είναι δύσκολο να μιλάμε πλέον για “χώρα”, αφού ειδοποιό γνώρισμα οιασδήποτε φυσιολογικής χώρας (κράτους, πολιτείας) αποτελεί η ύπαρξη διακριτών συνόρων που ορίζουν την επικράτειά της, τα οποία φυσιολογικώς φυλάσσονται από ένοπλες δυνάμεις (στρατό, συνοριοφυλακή). Όμως στο ελληνώνυμο κατ’  ευφημισμόν “κράτος” σύνορα φαίνεται πλέον ότι de facto δεν υφίστανται, αφού συνεχώς και αδιακόπως εισέρχονται ανεμπόδιστα αναρίθμητοι τριτοκοσμικοί έποικοι παραβιάζοντάς τα. Όλοι αυτοί οι κατ’  ουσίαν εισβολείς, άμα τη αφίξει τους, προσδιορίζονται, αδιακρίτως και γενικευτικώς, με τον ψευδή και ανυπόστατο χαρακτηρισμό “πρόσφυγες”, εξασφαλίζοντες ούτω εν συνεχεία σκανδαλώδεις παροχές και προνόμια, τα οποία ο μέσος Έλληνας πολίτης δεν μπορεί ούτε να φαντασθεί, όπως: δωρεάν στέγαση, δωρεάν σίτιση, δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και νοσηλεία στα κρατικά νοσοκομεία και, επί πλέον, χρηματικό επίδομα που ανέρχεται σε 600 € κατ’ άτομο (!), …

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἡ χώρα τοῦ ὑπαρκτοῦ σουρρεαλισμοῦ καὶ ἡ κατάρα τοῦ Αἰγαίου.

Τι άλλο θα δούμε! Η χώρα διανύει αναμφιβόλως τα έσχατα στάδια παρακμής, βυθισμένη σε ένα κοινωνικό κλίμα εντός του οποίου συνυφαίνονται η τραγικότης με τον σουρρεαλισμό… Η πτώση προδιαγράφεται αναπόφευκτος… Πρόκειται για μοναδική, παγκοσμίως, περίπτωση κράτους (κράτους κατ’ ευφημισμόν) το οποίο αντί να κινητοποιεί δυνάμεις για να εμποδίσει την συνεχή εισροή (εισβολή) λαθρομεταναστών στο έδαφός του, διά μέσου των διάτρητων και παντελώς αφύλακτων (ή μάλλον ανύπαρκτων), χερσαίων και θαλασσίων συνόρων του, κινητοποιεί δυνάμεις για να εμποδίσει την αποχώρησή τους!!! Όπερ και εγένετο αυτές τις μέρες με την συγκέντρωση χιλιάδων λαθροεισβολέων στα Διαβατά Θεσσαλονίκης οι οποίοι απαιτούσαν «να ανοίξουν τα σύνορα» για να προχωρήσουν βορείως, επιδιώκοντας να φθάσουν σε κάποιο πολυπόθητο προορισμό, σε κάποια χώρα της δυτικής ή της βορείου Ευρώπης.

 ………………….

Θα πρέπει βεβαίως να τονισθεί στο σημείο αυτό ότι, καθώς εμείς κοιτάζουμε το πρόβλημα με πανευρωπαϊκό βλέμμα και με φυλετικό κριτήριο, ουδόλως θα μας ικανοποιούσε μία λύση του τύπου «να ανοίξουν τα σύνορα για να φύγουν οι λαθρομετανάστες προς τον βορρά, αφού εκεί θέλουν να πάνε…» – επιχειρηματολογία που συχνά χρησιμοποιείται όχι μόνο από τα διάφορα αριστερά, αστοδημοκρατικά και «φιλελέφτ» κόμματα αλλ᾿ ακόμα και από κίβδηλα ψευδοπατριωτικά κόμματα και οργανώσεις, που κατ᾿ αρχήν αδυνατούν να συλλάβουν την ουσία του προβλήματος, που δεν μπορεί να νοηθεί παρά μόνο εντός του φυλετικού-πανευρωπαϊκού πλαισίου.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἐπέτειος Ἐθνεγερσίας 1821: ἡ σιωπηρὰ (νέα) Ἅλωση καὶ οἱ ἐκφάνσεις τοῦ (νεο-)γενιτσαρισμοῦ στὴν σύγχρονη ὀρθοπολιτικὴ Τυραννία!

Μεθαύριο η Ελλάς τιμά την επέτειο της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821, μιας επαναστάσεως του λαού μας εναντίον των Οθωμανών κατακτητών και παραλλήλως εναντίον του ιδεολογικού-θρησκευτικού οχήματος της κατακτητικής των ορμής, του Ισλάμ. Οι Τούρκοι δεν ήταν όμως ούτε οι πρώτοι εξ ανατολών φυλετικοί εχθροί που επέδραμαν εναντίον του Ελληνισμού, προαιωνίου ασπίδος της Ευρώπης και διαχρονικού κυματοθραύστου των βαρβαρικών εναντίον αυτής εισβολών, ούτε, καθώς φαίνεται, θα είναι οι τελευταίοι…. Των Τούρκων είχαν προηγηθεί, ως καταστροφικοί εισβολείς, οι Άραβες, εναντίον των οποίων οι Έλληνες, στο πλαίσιο της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Βυζάντιο), χρειάστηκε να δίδουν επί αιώνες αδυσώπητες μάχες και αιματηρότατους αγώνες, υποφέροντας τα πάνδεινα, ήδη επό την εποχή του αυτοκράτορος Ηρακλείου, οπότε (οι Άραβες), με την ορμή των νεοφωτίστων φανατικών του Ισλάμ, εμφανίστηκαν για πρώτη φορά δυναμικώς στο ιστορικό προσκήνειο, απειλώντας τους Βυζαντινούς και καταλαμβάνοντας, πρώτα τις ανατολικές βυζαντινές επαρχίες και, αργότερα, τα μεγάλα νησιά της Μεσογείου, Κύπρο, Κρήτη και Σικελία. Οι γενναίοι αγώνες των Ελλήνων πολεμιστών των ανατολικών βυζαντινών επαρχιών εναντίον των Αράβων ήταν άλλωστε που ενέπνευσαν την λαϊκή μούσα για να πλάσει τα αξεπέραστα ακριτικά τραγούδια, όπως το πασίγνωστο “έπος του Διγενή Ακρίτα”. Από τότε και μέχρι την εποχή κατά την οποία την βυζαντινή εξουσία ανέλαβαν οι αυτοκράτορες της λεγομένης μακεδονικής δυναστείας, οι οποίοι τελικώς συνέτριψαν του Άραβες, οι αραβικές επιδρομές υπήρξαν για το Βυζάντιο πραγματική μάστιγα. Οι Άραβες, αφού κυριάρχησαν στον χώρο της Μέσης Ανατολής, επεξέτειναν το Χαλιφάτο τους και στην Βόρειο Αφρική, για να κατακτήσουν ακολούθως την Ιβηρική χερσόνησο. Ήταν δε έτοιμοι να καταλάβουν ακόμα και την Γαλλία και πιθανώς ολόκληρη της Ευρώπη, αν δεν τους σταματούσε, με τρόπο ηρωικό, ο θρυλικός μαγιορδόμος των Φράγκων, Κάρολος Μαρτέλος, στην ιστορικής σημασίας μάχη του Πουατιέ.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ὅταν ἡ ὀδυνηρὴ πραγματικότης τοῦ λαθροεποικισμοῦ ξεπερνᾷ καὶ τὰ πιὸ εὐφάνταστα σενάρια επιστημονικῆς φαντασίας…

Ενώ ο μαζικός εποικισμός της δημογραφικά καταρρέουσας Ελλάδος από στίφη ασιατών και αφρικανών λαθρομεταναστών συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και η διασπορά τους σε όλη την επικράτεια (με ιδιαίτερη στόχευση – όχι τυχαία βέβαια – στην Βόρεια Ελλάδα) εξελίσσεται με εφιαλτική συστηματικότητα, τα τελευταία νέα από το “μέτωπο” αναφέρουν ότι (ακόμη) μισό εκατομμύριο (!) Αφγανοί ετοιμάζονται να “περάσουν” στην Ευρώπη (δηλαδή στην Ελλάδα) μέσω Τουρκίας.  Διερωτάται κανείς πώς θα αντιδρούσαν οι κλασσικοί συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας, της εποχής προτού οι Ευρωπαίοι αφήσουν τα όπλα για να γίνουν φιλειρηνιστές, αν κάποιος τους πρότεινε το παρακάτω σενάριο ως βάση για το επόμενο βιβλίο τους:

«Ένα κράτος της Ευρώπης δέχεται χερσαία και θαλάσσια επίθεση από ένα κράτος που βρίσκεται στα βάθη της Ασίας. Ανατρέποντας τελείως τα ιστορικά δεδομένα και την κοινή λογική, ο στρατός των επιτιθεμένων καταφέρνει να φτάσει από τα βάθη της Ασίας στις πύλες της Ευρώπη χωρίς να δώσει καμία μάχη και χωρίς συνεπώς να έχει κατακτήσει τα κράτη που μεσολαβούν στη διαδρομή. Αν και ο στρατός των επιτιθεμένων υπερτερεί αριθμητικά, η διαφορά στην πολεμική τεχνολογία είναι συντριπτική υπέρ των αμυνoμένων οι οποίοι διαθέτουν αεροπλάνα, άρματα μάχης, πολεμικά πλοία και πολλά άλλα, ενώ οι επιτιθέμενοι είναι εντελώς άοπλοι. Σε μια αναπάντεχη και πρωτοποριακή κίνηση οι επιτιθέμενοι τοποθετούν στην πρώτη γραμμή τα λιγοστά γυναικόπαιδα που τους ακολουθούν στην εκστρατεία ενώ στα μετόπισθεν συνωστίζονται οι άντρες, κυρίως νεαροί, με ένα τσιγάρο στο χέρι ο καθένας αντί για όπλο. Οι άρτια εκπαιδευμένες (υποτίθεται) ειδικές δυνάμεις των αμυνομένων σαστίζουν και πανικοβάλλονται μπροστά την επιθετική κίνηση των ειδικών δυνάμεων του εχθρού, που αποτελούνται από έγκυες γυναίκες και βρέφη. Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα οι Ευρωπαίοι “μαχητές” βρίσκονται αντιμέτωποι με μια πανωλεθρία καθώς τα στίφη των Ασιατών προελαύνουν ανενόχλητα προς τις μεγαλύτερες πόλεις που επιθυμούν πρωτίστως να καταλάβουν. Οι απεγνωσμένοι και βαριά ηττημένοι Ευρωπαίοι αναγκάζονται να προσφέρουν γη και ύδωρ στους κατακτητές, με την μορφή επιδομάτων, στέγης, σίτισης, και άλλων υλικών αγαθών.»

Ένας συγγραφεύς επιστημονικής φαντασίας προγενέστερης εποχής όπως, επί παραδείγματι, ο H. G. Wells, είναι βέβαιο ότι θα είχε απορρίψει ένα τέτοιο σενάριο ως εντελώς γελοίο, γεμάτο τεράστια λογικά κενά, και αδύνατο να γίνει πιστευτό ακόμα και από μικρά παιδιά. Αντιθέτως θα είχε ίσως προτιμήσει την ιδέα μιας εισβολής Αρειανών με διαστημόπλοια και όπλα υψηλής τεχνολογίας ως πολύ πιο ρεαλιστική… 

Να λοιπόν που η, ολέθρια για την εθνική και φυλετική μας υπόσταση, άκρως νοσηρή πραγματικότητα την οποία υφιστάμεθα και με τρόπο δραματικό πια, ξεπερνά ακόμα και τα πιο ευφάνταστα σενάρια επιστημονικής φαντασίας ολικής καταστροφής…

Πῶς ἡ Σουηδία ἔγινε πολυπολιτισμική

Τὸ παρὸν ἀποτελεῖ μετάφρασιν τοῦ ἄρθρου “The Origins of Swedish Multiculturalism”, δημοσιευθέντος εἰς τὴν διαδικτυακὴν ἐφημερίδα Occidental Observer.

Αυτή η σύντομη (96 σελίδες) μελέτη των ιστορικών ριζών της πολυπολιτισμικής πολιτικής της Σουηδίας εκδόθηκε πριν από δέκα χρόνια στην Σουηδία αλλά μόλις τώρα κατέστη προσβάσιμη στο Αγγλόφωνο κοινό. Δεν είναι μια ιστορική ανάλυση της μεταναστεύσεως προς την Σουηδία, κάτι το οποίο θα απαιτούσε μια εκτενέστερη μελέτη, αλλά της εξαπλώσεως και του θριάμβου της πολυπολιτισμικής ιδέας. Η μαζική, έξω-ευρωπαϊκή μετανάστευση επηκολούθησε μονον κατόπιν, εν μέρει και ως αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής στον τρόπο σκέψεως.

Στην αρχή της δεκαετίας του ᾿60, οπότε και ξεκινά η ιστορία, οι πιο σημαντικές εθνικές μειονότητες στην χώρα ήσαν βορεινῆς ευρωπαϊκῆς προελεύσεως: Οι Φινλανδοί ήσαν οι πιο πολυάριθμοι, ακολουθούμενοι από τους Εσθονούς και τους Σάμι/Λάπωνες, ιθαγενείς στην βόρεια Σουηδία.

Αλλά, μετά το πέρας του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, άλλοι άρχισαν να καταφθάνουν. Το 1963-4, κραυγές για τον περιορισμό της μεταναστεύσεως άρχισαν να ακούγονται. Αυτό συνέβαλλε στην πυροδότηση μιας σειράς από δημόσιες συζητήσεις στον τύπο για την θέση των εθνικών μειονοτήτων στην Σουηδία. Είναι γενικώς αποδεκτό πως η πολυπολιτισμική πολιτική που επισήμως καθιερώθηκε το 1975 ήταν απόρροια αυτών των συζητήσεων. Μα όπως σημειώνει ο συγγραφέας της παρούσης μελέτης, η προέλευση και τα κίνητρα των πρωτεργατών αυτής της συζητήσεως έχουν σπανίως διερευνηθεί.

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Σιωπηρὴ Ἅλωσις: ἡ δημογραφικὴ βόμβα!

ΠΡΟΣΕΤΕΘΗ σχετικὸν σχόλιον ὑπὸ Στεφάνου Γκέκα

Μέσω της αρθρογραφίας μας στον παρόντα ιστότοπο δεν έχουμε παύσει, με κάθε δυνατή έμφαση και με κίνδυνο ίσως να θεωρηθεί πως επαναλαμβανόμεθα, να επισημαίνουμε το μέγεθος της απειλής που συνιστά για την επιβίωση της Λευκής ευρωπαϊκής φυλής εν γένει και του Ελληνικού Έθνους ειδικώτερον ο εφιαλτικός συνδυασμός της ραγδαίας δημογραφικής καταρρεύσεως (λόγω της δραματικής υπογεννητικότητος του γηγενούς πληθυσμού αλλά και της φυγής μίας ολόκληρης γενιάς νέων Ελλήνων στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους) με την αθρόα λαθρομετανάστευση μίας ατελείωτης ανθρωποπλημμυρίδος αλλοφύλων, Αφρικανών και Ασιατών στον ελλαδικό χώρο – διαδικασία που, κατ’ ουσίαν, συνιστά μαζικό εποικισμό της χώρας και ταχείαν αντικατάσταση του πληθυσμού της!

Όλως παραδόξως το συγκεκριμένο ζήτημα εθίγη προσφάτως και στο ελληνικό κοινοβούλιο και συγκεκριμένα στις 25.4.2018, οπότε σε συνεδρίαση της «διακομματικής κοινοβουλευτικής επιτροπής για το δημογραφικό» εκλήθη για να καταθέσει τις απόψεις του και ο Αναστάσιος Λαυρέντζος, συγγραφεύς ενός βιβλίου-καταπέλτη με τον εύγλωττο τίτλο «Σιωπηρή Άλωση – Το δημογραφικό και το μεταναστευτικό πρόβλημα της Ελλάδας» όπου, μέσω της παραθέσεως αδιαμφισβητήτων στατιστικών στοιχείων τα οποία αναλύονται με τεχνοκρατική ακρίβεια, παρουσιάζεται με τον πιο δραματικό τρόπο ο επερχόμενος βιοϊστορικός ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ. Πρόκειται, για να χρησιμοποιήσουμε μία χαρακτηριστική έκφραση του συγγραφέως, «για μία τερματική και όχι προσωρινή φάση δημογραφικής εξέλιξης, η οποία, αν δεν αλλάξουν οι τρέχουσες τάσεις, οδηγεί τη νεοελληνική κοινωνία προς το τέλος της». Παραθέτουμε εν συνεχεία το πολύ ενδιαφέρον βίντεο από την ομιλία του κ. Λαυρέντζου στην Επιτροπή της βουλής (στην οποία συνεδρίαση, όλως ειρωνικώς, προεδρεύει η συριζαία Σία Αναγνωστοπούλου, γνωστή εκ της θητείας της στο υπουργείο παιδείας για τις εθνομηδενιστικές της απόψεις).   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

“Happy End” (“Εὐτυχὲς Τέλος”): Ἡ αὐτοκτονία τῆς Εὐρώπης/Europe΄s suicide!

Το φθινόπωρο του 2017 προβλήθηκε στις κινηματογραφικές αίθουσες το τελευταίο έργο του Μίκαελ Χάνεκε, “Happy End”. Αν και ο συγκεκριμένος σκηνοθέτης θεωρείται από τις κορυφαίες μορφές της 7ης Τέχνης, η ταινία αυτή έτυχε περιορισμένης προσοχής και έλαβε μέτριες κριτικές, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Οι βασικοί λόγοι για αυτό είναι, πρώτον ότι η ταινία όντως υστερεί συγκριτικά με προηγούμενες του Χάνεκε, όπως η “Λευκή Κορδέλα” και ο “Κρυμμένος”, κάτι που είναι απόλυτα φυσιολογικό αν αναλογιστούμε ότι ο Χάνεκε είναι πλέον 76 ετών, και δεύτερον και σημαντικότερο ότι το “Happy End” δεν δικαίωσε τις προσδοκίες του μαρξιστικού κατεστημένου της Τέχνης. Συγκεκριμένα, όταν κατά την διάρκεια της κορύφωσης της λεγόμενης “μεταναστευτικής κρίσης” το 2015 κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο Χάνεκε ξεκίνησε τα γυρίσματα ταινίας σχετικά με το “μεταναστευτικό” χρησιμοποιώντας ως υπόβαθρο την άθλια κατάσταση που επικρατούσε στη “Ζούγκλα του Καλαί”, αμέσως δημιουργήθηκε ένα κύμα προσμονής στους κύκλους της “διανόησης” καθώς αναμενόταν ότι η ταινία θα αναδείκνυε το “δράμα των προσφύγων/μεταναστών” και θα λειτουργούσε ως προπαγανδιστικό εργαλείο για την ευκολότερη αποδοχή του ανεξέλεγκτου εποικισμού της Ευρώπης από τις αφροασιατικές μάζες.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ο λαθροεποικισμός κλιμακώνεται ξανά! Θα συνεχίσουν οι Έλληνες να παρακολουθούν απαθείς τον εν εξελίξει αφελληνισμό;

«Χαμός στην Θεσσαλονίκη από παράνομους μετανάστες: Μπαίνουν ανενόχλητοι από τον Έβρο και πάνε μόνοι τους στην αστυνομία».

Διαβάζοντας προ ολίγων ημερών την παραπάνω εξωφρενική είδηση η πρώτη σκέψη ήταν ότι ίσως επρόκειτο για ψευδή ή παραφουσκωμένη είδηση (τα λεγόμενα «fake news»).  Περνώντας ωστόσο κανείς μπροστά από το κτήριο της Αστυνομικής Διευθύνσεως Θεσσαλονίκης, στην δυτική είσοδο της πόλης, η εικόνα που προ ολίγων ημερών αντίκριζε με τα ίδια του τα μάτια (δεν έχουμε κανένα λόγο να υποθέσουμε ότι κάτι έχει αλλάξει εν τω μεταξύ…), ξεπερνάει κατά πολύ τις περιγραφές των μ.μ.ε.! Πράγματι λοιπόν, όπως μπορούμε με ασφάλεια να επιβεβαιώσουμε, ένα απροσδιόριστο πλήθος λαθρομεταναστών (αποτελούμενο αποκλειστικώς από νεαρούς άνδρες κεντροασιατικής ως επί τo πλείστον προελεύσεως, Αφγανούς, Πακιστανούς, κλπ)  στοιβάζεται τις τελευταίες μέρες έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης. Γιατί άραγε; Όσο κι αν ακούγεται σουρεαλιστικό, όλοι αυτοί οι εκεί συρρέοντες τριτοκοσμικοί, προσέρχονται εθελουσίως, απαιτώντας να …συλληφθούν!!! Μάλιστα, καλά διαβάσατε. Σπεύδουν μόνοι τους στην Αστυνομία για να συλληφθούν. Κι αν ευλόγως έχετε μείνει αποσβολωμένοι, εξηγούμε ευθύς αμέσως την αιτία – κάτι που μόνο στο δύσμοιρο Ελλαδιστάν θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει. Η εξήγηση είναι ότι, οι λαθρομετανάστες, διά της «συλλήψεώς» των, καταγράφονται από τις αρχές και κατόπιν λαμβάνουν εγγράφως άδεια παραμονής στην Ελλάδα διαρκείας ενός μηνός!

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ανταπόκριση από την πρόσφατη μεγαλειώδη εθνικιστική πορεία στην Βαρσοβία.

Μέλος του ΑΡΜΑτος βρέθηκε προ ημερών στην Πολωνία και συμμετείχε στην εντυπωσιακή, τόσο σε όγκο όσο και σε δυναμισμό, πορεία εθνικιστών που πραγματοποιήθηκε το κέντρο της Βαρσοβίας, πρωτεύουσας της χώρας.

Στην παρακάτω  ανταπόκρισή του από την Πολωνία,  ο συναγωνιστής, μας μεταφέρει την άμεση εμπειρία του από την μεγαλειώδη αυτή πορεία που τρομοκράτησε το πολιτικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο (και πέραν της Πολωνίας) καθώς και την γενικότερη εικόνα που απεκόμισε, με βάση τις επαφές που είχε με Πολωνούς εθνικιστές, για το εξαιρετικώς ελπιδοφόρο κλίμα, υπέρ των εθνικών-φυλετικών και παραδοσιακών ιδεών, που διαμορφώνεται στην σημαντική αυτή χώρα της Β.Α. Ευρώπης με τον υπερήφανο λαό και την πολυκύμαντη ιστορία:

Η Πολωνία είναι μια χώρα η οποία κατέχει περίοπτη θέση στην νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία καθώς έχει υπάρξει, όχι μια, αλλά δύο φορές, ο σωτήρας της Ευρώπης! Η πρώτη φορά ήταν το 1683 όταν ο Ιωάννης Σομπιέσκι με τους φτερωτούς του Ουσάρους, το βαρύ ιππικό της Πολωνίας, έσπασε την δεύτερη πολιορκία της Βιέννης, ανακόπτοντας την οθωμανική προέλαση προς τον Βορρά και την Δύση. Η δεύτερη φορά ήταν το 1920 όταν ο στρατηγός Πιλσούτζκι απέκρουσε με επιτυχία, στην μάχη της Βαρσοβίας, την εισβολή του ερυθρού στρατού, αναγκάζοντας τον Λένιν να παραδεχτεί την πανωλεθρία που υπέστη. Ωστόσο, λιγότερο από δύο δεκαετίες αργότερα, η Γαλλία μαζί με την Βρετανική αυτοκρατορία, με αφανή, ως γνωστόν, σιωνιστική υποκίνηση, χρησιμοποίησαν την Πολωνία ως πρόφαση για την κήρυξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου ο οποίος επέφερε τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

«Βάτραχος στὴν κατσαρόλα» καὶ ὁ ἐθισμός στὸ ἀδιανόητο…

Σε αρκετούς είναι γνωστό το διπλό πείραμα κατά το οποίο, αν μεν κανείς επιχειρήσει να τοποθετήσει εντός σκεύους με καυτό νερό έναν βάτραχο, ο βάτραχος, αισθανόμενος αμέσως την υψηλή θερμοκρασία του νερού ως επικίνδυνη για την ζωή του, με ένα γρήγορο άλμα τινάσσεται έξω από το καυτό νερό για να σωθεί. Ο ίδιος όμως βάτραχος, εφ’ όσον τοποθετηθεί σ᾿ ένα δοχείο με χλιαρό νερό, σε θερμοκρασία δηλαδή που του είναι ευχάριστη, δεν θα κάνει καμμίαν απόπειρα να απομακρυνθεί καθώς σιγά-σιγά θερμαίνεται το νερό, ακόμη και όταν η θερμοκρασία του προοδευτικώς φθάσει σε επικινδύνως υψηλά επίπεδα. Ο βάτραχος στην περίπτωση αυτή ουδόλως  επιχειρεί να απομακρυνθεί (καίτοι δύναται ανέτως να το πράξει) εν όσῳ το νερό συνεχώς θερμαίνεται και γίνεται καυτό, μέχρι που το νερό φθάνει σε σημείο βρασμού, βράζοντας τελικώς εντός του σκεύους τον βαθμηδὸν αδρανοποιημένο και μουδιασμένο βάτραχο, ο οποίος, ευρισκόμενος σε πλήρη χαύνωση, αδυνατεί να αντιληφθεί τις μικρές προοδευτικές θερμοκρασιακές αυξήσεις του νερού, ώσπου, παραμένοντας εντελώς αδρανής και απραγής, μη ξεκινώντας  καμμίαν απόπειραν αποδράσεως,  υποκύπτει εις το μοιραίον, καταλήγων ως βάτραχος  βραστός στην κατσαρόλα…

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]