Η Μεγάλη Κατάρρευσις (The Great Collapse)
Η διαβόητη «Μεγάλη Επανεκκίνησις» (Great Reset) είναι ένας όρος που ακούγεται και συζητείται όλο και συχνότερα στους εθνικιστικούς (και όχι μόνο) κύκλους τα τελευταία χρόνια. Αν και τα κατευθυνόμενα ΜΜΕ επιμελώς αποκρύπτουν σχεδόν κάθε είδηση σχετικά με την «Μεγάλη Επανεκκίνηση» και όταν σπανίως αναφέρονται σε αυτήν την αντιμετωπίζουν απαξιωτικώς, ως αντικείμενο «θεωριών συνωμοσίας» ακροδεξιών κύκλων, η διαδικασία μεταβάσεως προς την «Μεγάλη Επανεκκίνηση» έχει ήδη ξεκινήσει διότι μια μεγάλη επανεκκίνηση προαπαιτεί μια μεγάλη κατάρρευση, και η μεγάλη κατάρρευσις, με τον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο σύγχρονος κόσμος την κατάρρευση, συμβαίνει μπροστά στα μάτια μας.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή του Παγκοσμίου Οικονομικού Φόρουμ (World Economic Forum – WEF), τουτέστιν του σημαντικότερου επισήμου οργάνου των παγκοσμίων οικονομικών «ελίτ», η «Μεγάλη Επανεκκίνησις» συνιστά ένα κολοσσιαίο σχέδιο αναδιοργανώσεως της οικονομίας αλλά και των πολιτικών/κοινωνικών δομών. Χρησιμοποιώντας ως βιτρίνα και ελαφριά προκάλυψη των πραγματικών προθέσεων πομπώδεις τεχνητούς όρους όπως «πράσινη ανάπτυξη», «ισότητα και δικαιοσύνη», «τεχνολογική διήθηση», «4η βιομηχανική επανάσταση», το WEF, οι μεγάλες πολυεθνικές, οι γνωστοί-άγνωστοι που κρύβονται πίσω από αυτές, τα ΜΜΕ και οι πολιτικοί-μαριονέτες, όπως οι διεφθαρμένοι και διεστραμμένοι νεοφιλελεύθεροι λακέδες τύπου Τριντό, Μακρόν και Μητσοτάκης, το ημιθανές ανοϊκό ανδρείκελο Μπάιντεν και οι αποστειρωμένοι ρομποτικοί τεχνοκράτες τύπου Ντράγκι, προωθούν με διαρκώς επιταχυνόμενους ρυθμούς την ατζέντα της Μεγάλης Επανεκκινήσεως.
Περίπλοκη κατάσταση εμπόλεμης θέσης από την διεπαφή Ουκρανικών και Ρωσικών αλληλουχιών 
Ήταν το (μακρινό πια…) 1992 όταν εξεδόθη το διάσημο, ευρέως επιδραστικό βιβλίο του Francis Fukuyama με τίτλο The End of History and the Last Man. Στο πολυσυζητημένο εκείνο βιβλίο ο, ιαπωνικής καταγωγής πολιτικός φιλόσοφος και συγγραφέας, καθηγητής του πανεπιστημίου Stanford των Η.Π.Α., διατύπωνε – κάπως προκλητικώς – την άποψη ότι η (πρόσφατη τότε) κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ. και συνολικώς του κομμουνιστικού συστήματος, σηματοδοτούσε το τέλος μίας σειράς ιστορικών αλλαγών που ισοδυναμούσαν με το τέρμα μίας μακράς ιστορικής εξελίξεως του παγκοσμίου πολιτισμού, ο οποίος, σε πολιτικό επίπεδο, ελάμβανε (οριστικά όπως διετείνετο ο Fukuyama) τον χαρακτήρα του θριάμβου της αστικής φιλελεύθερης δημοκρατίας, που ο Fukuyama διέκρινε ότι είχε οριστικώς επικρατήσει σε παγκόσμιο επίπεδο, χωρίς μάλιστα να διαφαίνονται προοπτικές για περαιτέρω μεταβολές ή ανατροπές στο μέλλον. [Fukuyama, Francis: Το τέλος της ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος. Εκδόσεις Λιβάνη. Αθήνα, 1993]. 
Σε προηγουμένη 
Απεβίωσε ο Χρήστος Σαρτζετάκης, τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας (σήμερα, 7.2.2022 τελείται η κηδεία του, με τιμές αρχηγού κράτους), και, καθώς έχει προηγηθεί, λίαν προσφάτως, η αποβίωση ενός άλλου τέως προέδρου, του Καρόλου Παπούλια, είναι εμφανής η υποβάθμιση, σε επικοινωνιακό επίπεδο, της ειδήσεως της απωλείας του Σαρτζετάκη, σε σύγκριση μάλιστα με την προβολή της ειδήσεως της αποβιώσεως του Παπούλια, σε βαθμό που αυτή η διαφοροποίηση είναι δύσκολο να περάσει απαρατήρητη! Γιατί άραγε αυτή η διαφορά; Είναι απλό. Διότι ο Σαρτζετάκης, μετά την αποχώρησή του από τον προεδρικό θώκο, σε σειρά δημοσίων παρεμβάσεών του, με συνεντεύξεις του σε δημοσιογράφους και με σειρά άρθρων του που δημοσιεύθηκαν σε εφημερίδες, εμφάνισε ένα πρόσωπο ακραιφνώς πατριωτικό, θα μπορούσαμε να πούμε, σχεδόν εθνικιστικό! Βεβαίως η θερμή ελληνοκεντρική στάση του (συνδυασμένη, όλως αντιφατικώς, με την ακλόνητη πίστη του στην δημοκρατία…) εκδηλώθηκε κάποτε σε σημείο υπερβολής, φθάνοντας να εκστομίσει τη παροιμιώδη (όσο και άκρως αντιεπιστημονική) φράση: “οι Έλληνες, είμεθα έθνος ανάδελφον”!
Μέγα πολιτικό ζήτημα ανέκυψε όταν έγινε αντιληπτό ότι το ΙΕΠ (Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής), ήτοι, ο επιστημονικός φορέας που υπάγεται στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΑΙΘ) και είναι υπεύθυνος για την χάραξη της κρατικής εκπαιδευτικής πολιτικής (ο αείμνηστος εκλεκτός συναγωνιστής Μπαϊκούσης χαρακτήριζε προσφυώς το ΙΕΠ εγκληματική οργάνωση…), ενέκρινε (μεταξύ πολλών άλλων), ενημερωτικό υλικό που απεστάλη στα σχολεία από μία ΜΚΟ με την επωνυμία «Ελληνική Εταιρεία Προγεννητικής Αγωγής» στο οποίο προβάλλονταν απόψεις υπέρ της τεκνογονίας, της αναπαραγωγής, εναντίον των αμβλώσεων, κλπ, έχουσες μία μεταφυσική χροιά, συμφώνως της οποίας, προεβάλλετο η (ορθή!) άποψη ότι η σύλληψη ενός εμβρύου αποτελεί μία πράξη ιερή που, εν πολλοίς, καθορίζει την ποιότητα του εμβρύου.
Σχετικώς με την ιστορική επικράτηση του Χριστιανισμού έχει παγιωθεί ένα αφηγηματικό σχήμα σύμφωνα με το οποίο οι άνθρωποι ζούσαν κάποτε στα «σκότη» της ειδωλολατρίας ώσπου, αίφνης, ενεφανίσθησαν κάποιοι «κύριοι», (ιεραπόστολοι), με ένα βιβλίο στο χέρι (την Βίβλο), λέγοντας ωραία λόγια, οπότε οι ειδωλολάτρες «εφωτίσθησαν» και έγιναν αυτομάτως Χριστιανοί, αρκετοί δε εξ αυτών, ησθάνθησαν τόσες «τύψεις» για τις πρότερες ειδωλολατρικές «αυταπάτες» τους, ώστε επεδόθησαν μετά μανίας στην καταστροφή των αρχαίων, παγανιστικών μνημείων τους… 
Ο κινηματογράφος (όπως άλλωστε, με τον τρόπο τους, όλες οι μορφές τέχνης) καταφέρνει να εξωτερικεύει αθέατες πτυχές του εσώτερου εαυτού, της ανθρώπινης ψυχής. Οι τέχνες ανέκαθεν λειτουργούσαν ως προπομποί του αύριο που έρχεται ή ως αλληγορίες του παρόντος – ίσως ο κινηματογράφος να το καταφέρνει αυτό με μεγαλύτερη πληρότητα στην σύγχρονη εποχή, ως μία υβριδική και σύνθετη/ολιστική τέχνη που είναι.
Ο σκωπτικός νεολογισμός περί παρανο-ιού, που περιλαμβάνεται στον ανωτέρω τίτλο, ακούστηκε προσφάτως από τα χείλη του μητροπολίτου Ναυπάκτου Ιεροθέου, ως μέρος σχετικών με τα υγειονομικά μέτρα δηλώσεών του. Είναι άγνωστο αν τον νεολογισμό αυτόν τον εμπνεύστηκε ο ίδιος ή είναι άλλος ο εμπνευστής, όπως και να ‘χει όμως, ανεξαρτήτως των απόψεών του, πρόκειται για ένα ομολογουμένως επιτυχημένο λογοπαίγνιο, διότι προσφυώς αποδίδει την κατάσταση γενικού παραλογισμού που έχει προσβάλει το σύνολο της ελληνικής (και όχι μόνο) κοινωνίας κατά την τελευταία, άκρως δυστοπική, διετία… 
Όπως ανεφέρθη στην αμέσως προηγουμένη ανάρτηση, έχοντας ως χρονικό σημείο αναφοράς το Χειμερινό Ηλιοστάσιο, δηλαδή ένα κοσμολογικό γεγονός με μεταφυσική χροιά, πραγματοποιούμε κάθε χρόνο ομαδικές χειμερινές εξορμήσεις στην φύση (πολλές φορές συνδυαζόμενες και με διανυκτέρευση ενώπιον πυράς).