Μνημόνιο κατανόησης για την υποστήριξη των προσπαθειών να εποικιστεί η Ελλάδα από αλλόφυλους αφροασιάτες συνυπέγραψαν το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου …
Ἡ Συνομοσπονδία τῶν εὐπαθῶν ἔχει μάθει καλὰ τὸ παραμῦθι, ἤτοι τὴν αὐτιστικὴ γλῶσσα τῆς ἰδεολογικῆς «ὀρθότητος» καὶ βαδίζει τὴν πεπατημένη, στὰ ἴχνη τῶν προηγηθέντων «ῥατσισμοῦ», «σεξισμοῦ», «ὁμοφοβίας» καὶ λοιπῶν «φοβιῶν». Ἀναφέρεται λοιπὸν σὲ «περιστατικὰ δολοφονιῶν», μάλιστα «ῥατσιστικοῦ μίσους», εἰς βάρος ἀποκλειστικῶς τῆς κοινότητός των.
1. The Spiritual Significance of the White Stag Killed by Police in Britain:“A rare white deer was shot dead by police after it was spotted running through the streets of a town. People in Bootle, Merseyside were shocked when they saw the wild animal roaming about on Sunday morning. The RSPCA said it had advised police to “leave the deer as it would make its own way back home” eventually. But Merseyside Police said officers decided to euthanise the deer after growing concerns it might be dangerous for motorists and pedestrians.“
Αμέτρητα είναι τα περιστατικά δολοφονικών επιθέσεων ισλαμιστών οι οποίοι βρίσκονται στην Ευρώπη υπό το καθεστώς του «πρόσφυγα» ή του «μετανάστη». Σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις, δράστες των δολοφονικών επιθέσεων είναι μουσουλμάνοι μετανάστες (ασιατικής ή αφρικανικής καταγωγής) οι οποίοι είναι πολιτογραφημένοι στις ευρωπαϊκές χώρες διαμονής τους, ακόμα και μετανάστες δεύτερης γενιάς, άτομα δηλαδή που γεννήθηκαν και ανατράφηκαν στην Ευρώπη, έχοντας διέλθει όλα τα στάδια της δήθεν «προσαρμογής» και «ενσωμάτωσης», έχοντας δεχθεί τις επιδράσεις της («δημοκρατικής», «πολυπολιτισμικής») «εκπαίδευσης» και του ιδεολογικού σφυροκοπήματος περί κοινωνικής «ανεκτικότητας» και «αλληλεγγύης»! Τα θύματα βεβαίως όλων αυτών των επιθέσεων είναι πάντοτε ντόπιοι λευκοί Ευρωπαίοι.
Αν και όλα τα στοιχεία δείχνουν ότι μεγάλο ποσοστό των μουσουλμάνων, που, υπό όλες αυτές τις ιδιότητες, διαβιούν στις Ευρωπαϊκές χώρες, διαπνέονται από θρησκευτικό φανατισμό, μισαλλοδοξία, επιθετικότητα και διακατέχονται από ένα βαθύ υπαρξιακό μίσος εναντίον του Ευρωπαϊκού πολιτισμού, τον οποίο θέλουν να καταστρέψουν, αναδεικνύοντας στην θέση του το Ισλάμ, αυτό ουδόλως πτοεί τους Ευρωπαίους ψευδοανθρωπιστές: πολιτικούς, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς, διανοουμένους, ακόμα και μεγάλη μερίδα των απλών πολιτών, που εξακολουθούν να βρίσκονται καθισμένοι πάνω στο σύννεφο των «πολυπολιτισμικών» ψευδαισθήσεων και των αυταπατών τους περί «ανεκτικότητας» και «συνύπαρξης». [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ὅταν κάποιος διὰ τῆς ἀσπονδύλου καὶ δουλοπρεποῦς του στάσεως καὶ συμπεριφορᾶς εἰς ὅλους τοὺς τόνους καὶ δι᾿ ὅλων τῶν μέσων στέλνει παντοῦ τὸ σῆμα/μήνυμα, πὼς εἶναι ἕτοιμος νὰ κάμῃ τὰ πάντα προκειμένου ν᾿ ἀποφύγῃ οὐ μόνον θερμὴν ἀλλ᾿ ἔστω καὶ ψυχρὰν σύγκρουσιν, πὼς εἶναι φοβικὸς καὶ τὸ “καλὸ παιδὶ” τῆς γειτονιᾶς, ὁ ὑπερ“πολιτισμένος” γλυΚούλης ποὺ ὁ καθεὶς μπορεῖ ν᾿ ἀπειλῇ, νὰ προσβάλλῃ, νὰ ἀγνοῇ ἐπιδεικτικῶς χωρὶς οὕτω κἂν νὰ διακινδυνεύῃ τὸ παραμικρὸν ἀπὸ ἕνα τέτοιο “καλὸ παιδί”, τότε ἡ πρώτη καὶ κυρία εὐθύνη διὰ τὴν ἐπὶ ἴσοις ὅροις ἀντιμετώπισιν τῆς ὁλονὲν καὶ αὔθαδέστερον διεκδικούσης Τουρκίας καὶ τοῦ ὑπὸ τῆς δειλίας καὶ τοῦ ἄγχους νὰ εἶναι πάντα τὸ “καλὸ παιδὶ” κατατρυχομένου ὑποψηφίου θύματός της, τοῦ καταϊδρωμένου ἐνδοτικοῦ δειλοῦ Γραικύλου, δὲν εἶναι οὔτε τοῦ ΝΑΤΟ (ἔστω κι ἂν εἰδικῶς τοῦτο ὡς “Συμμαχία” θὰ ὤφειλε βεβαιότατα στοιχειώδη ἀντικειμενικότητα…) οὔτε καὶ κανενὸς ἄλλου τρίτου – ἀλλὰ πρώτιστα τῆς συνόλου συνομοταξίας τῶν τρωκτικῶν πού, κακῇ τῇ μοίρᾳ, ἐκπροσωποῦν τὴν χώραν…
Σαν σήμερα, 26 Σεπτεμβρίου του 1889, γεννήθηκε ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές του 20ου αιώνος – για πολλούς, ο κορυφαίος! Πρόκειται για τον Γερμανό φιλόσοφο Martin Heidegger, συγγραφέα του εμβληματικού «Είναι και Χρόνος», έργου που αποτελεί σταθμό στην οντολογική σκέψη, καθώς και πολλών άλλων σημαντικότατων έργων που σφράγισαν την σύγχρονη οντολογία, αισθητική, φιλοσοφία της ιστορίας και επηρέασαν βαθιά πολλούς άλλους φιλοσόφους, όπως ενδεικτικώς τα έργα: «Τι είναι Μεταφυσική», «Η προέλευση του έργου τέχνης», «Εισαγωγή στην Μεταφυσική» κ.λπ.
Αν και ελάχιστοι τόλμησαν να αμφισβητήσουν την αξία του Martin Heidegger ως φιλοσόφου, οι επιθέσεις που δέχτηκε μεταπολεμικώς υπήρξαν σφοδρότατες και δεν έπαυσαν ώς τον θάνατό του! Ο λόγος για την συνεχή αμφισβήτησή του ως προσωπικότητος και την αδυσώπητη πολεμική που εισέπραξε μεταπολεμικώς ήταν ότι είχε διαπράξει ένα βαρύτατο «έγκλημα καθοσιώσεως»: επί εθνικοσοσιαλιστικής διακυβερνήσεως υπήρξε μέλος του N.S.D.A.P. (Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών) και, επιπροσθέτως, είχε δεχθεί για σύντομο διάστημα (στην αρχή της Ε/Σ διακυβερνήσεως) την θέση του Πρύτανη στο πανεπιστήμιο του Freiburg [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
…
Λειτούργησε λοιπόν η μουσική του Θεοδωράκη ως μία αντίρροπη δύναμη σε μία εν γένει τάση εξοριενταλισμού της νεοελληνικής κοινωνίας.
Μπορεί μάλιστα συναφώς να παρατηρήσει κανείς ότι, αφ’ ότου ο Θεοδωράκης έπαψε να δημιουργεί και έφυγε από το μουσικό προσκήνιο, κυριάρχησε πλέον στις μάζες ολοκληρωτικώς η ερεβώδης γυφτοκουλτούρα των αθιγγανοτσιφτοσκυλάδικων, όπως τραγικά διαπιστώνουμε σήμερα.
Η μουσική του Θεοδωράκη είχε καταφανώς επικό χαρακτήρα. Πολλές μελωδίες του ήταν γραμμένες σε ρυθμό εμβατηρίου! Στο αριστουργηματικό ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ υπάρχει ακόμη και μέρος γραμμένο σε ρυθμό τσάμικου! Με την δωρική μάλιστα φωνή του Γρηγόρη Μπιθικώτση η μουσική του Θεοδωράκη απογειώθηκε, βρίσκοντας την τέλεια εκφραστική απόδοση ενός ελληνοπρεπούς ηχοχρώματος, λιτού και αρρενωπού.
Έτερο μεγάλο κεφάλαιο της διαδρομής του Θεοδωράκη ήσαν οι πολιτικές ιδέες και ο στοχασμός του. Οι περισσότερες από αυτές, όπως τουλάχιστον αποτυπώνονται σε συνεντεύξεις και κείμενά του, ήταν αναμφιβόλως υγιείς – έστω κι αν ταυτόχρονα έκρυβαν τεράστιες αντιφάσεις. Αν είναι κάτι εντελώς ακατανόητο στα κατά καιρούς λεγόμενά του, αυτό είναι κυρίως το ότι παρέμεινε μέχρι τέλους πιστός σε μία πολιτική ταυτότητα (την κομμουνιστική) η οποία, κατά τα λοιπά, του ήταν ουσιαστικά εντελώς ξένη! Αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο μυστήριο γύρω από την προσωπικότητά του!
…
Ο Θεοδωράκης έθεσε το μεγάλο του ταλέντο και το θείο χάρισμα της μουσικής δημιουργικότητάς του στην υπηρεσία μίας ιδεοληψίας, που αντιπροσώπευε τον απόλυτο αντίποδα της ουσίας της μουσικής του!
…
Πρόβλεψη: Με την επιθετικά αντεθνική-εθνομηδενιστική τροπή της ελληνικής αριστεράς, σε λίγα χρόνια η μουσική του Θεοδωράκη θα καταγγέλλεται ως εθνικιστική ή και φασιστική…
Σε μία εποχή κοινωνικής παρακμής και καθολικής σήψεως όπως αυτή που διανύουμε, εποχή στην οποία κυριαρχούν το ψεύδος και η κιβδηλότης, έξεις ποταπές, εξαχρείωσις των ηθών, κούφια έπαρσις, αναισχυντία στους τρόπους, ανούσια φλυαρία και δολιότης κάθε είδους, μοναδικό ανάχωμα αποτελούν τα λιγοστά παραδείγματα ανθρώπων, αμέμπτου ήθους, που με την στάση του βίου τους, με τον λόγο και τον τρόπο τους, ακτινοβολούν ανδρεία, ακεραιότητα, εντιμότητα, ειλικρίνεια, σταθερότητα και δωρική λιτότητα συνδυαζόμενη με οξυδέρκεια και πνευματικό βάθος.
Ένας τέτοιος ξεχωριστός Ανήρ ήτο ο Κωνσταντίνος Μπαϊκούσης, ιδρυτικό μέλος της Κοινότητός μας, που πρόωρα έφυγε από την ζωή μία τέτοια μέρα του Αυγούστου. Έκτοτε, κάθε που το θέρος βαίνει στο τέλος του, στην εν γένει μελαγχολία της εποχής έρχεται να προστεθεί η θλίψη που συνοδεύει την θύμηση της απώλειας ενός τόσο ξεχωριστού συναγωνιστού, τον οποίο είναι αδύνατον να λησμονήσουμε. Κι αν δεν βρίσκεται κοντά μας μένει διαρκώς ζωντανό το πρότυπο του ήθους και του χαρακτήρος του!
Κάθε τέτοια μέρα οι παλαιοί σύντροφοί του τραγουδούμε με συγκίνηση τους στίχους που τότε είχαν γραφεί στην μνήμη του, πάνω στην μελωδία του παλαιού Ε/Σ εμβατηρίου “Ich hatt’ einen Kameraden (Είχα έναν σύντροφο)”, https://www.youtube.com/watch?v=Mzzpwa9vG7A) :
Ὠδὴ μνήμης
Στοῦ Λεωνίδα ἐστάθην κι ἔνοιωσα τὴν Τιμή
σὲ φίλου ἐμπρὸς τὸ μνῆμα, ὡσὰν σ᾿ αἰώνιο Βῆμα
καὶ συναγωνιστῆ, […]
Την φετινή πρωταπριλιά, στη σελίδα μίας διαδικτυακής ομάδος υπερασπίσεως της Ελληνικής φύσεως ενάντια στην λαίλαπα των ανεμογεννητριών, δημοσιεύθηκε ως αστείο ότι τάχα αποφασίσθηκε από την κυβέρνηση η τοποθέτηση ανεμογεννητριών στον Όλυμπο. Αυτό λοιπόν που προ ολίγων μηνών μπορούσε να ειπωθεί μόνο ως πρωταπριλιάτικο αστείο, σήμερα επαληθεύεται με τον χειρότερο τρόπο!
Και μπορεί να μην εγκατεστάθησαν (ακόμα) ανεμογεννήτριες στο Όλυμπο αλλά η κυβέρνηση της δεξιάς, του κόμματος των “πατριωτών” και των “νοικοκυραίων”, απεφάσισε να βεβηλώσει με την αστική και εμποροκρατική νοοτροπία της (και) το προαιώνια μυθικό βουνό των Ελλήνων. Μόλις προ ολίγων ημερών (και ενώ ακόμα σιγοκαίνε τα κάρβουνα και δεν έχει κατακάτσει ο κουρνιαχτός από τις, βιβλικών διαστάσεων, πυρκαγιές που κατέκαυσαν την βόρειο Εύβοια, την Αττική, την Πελοπόννησο και άλλες περιοχές της Ελλάδος) διέρρευσε στον τύπο σχέδιο νόμου το οποίο προβλέπει, μεταξύ άλλων, την θέσπιση εισιτηρίου εισόδου στον Όλυμπο! Η αιτιολογία από την πλευρά της κυβερνήσεως για την θέσπιση ενός τέτοιου εισιτηρίου είναι ότι τα έσοδα θα διατεθούν για την προστασία του περιβάλλοντος του Ολύμπου, την βελτίωση των μονοπατιών και την αναβάθμιση των υπηρεσιών ασφάλειας προς τους ορειβάτες και τους αναρριχητές… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ἀνατομία τῆς ἐρημοποιήσεως…
Ἡ οἵα ἐξωτερικῶς ἐκδηλουμένη ἀρρυθμία, ἀ-ταξία καὶ παθολογία εἶναι πάντα ῥιζωμένη στὰ σωθικὰ μέσα τοῦ ὑπὸ γενικωτάτην ἔννοιαν συνολικοῦ καθεστῶτος, καταστάσεως (status quo) δηλαδή, τόσον τῆς κοινωνίας συνολικῶς ὅσων καὶ τῶν ἐπὶ μέρους ἀτόμων του ἀλλὰ καὶ τοῦ πῶς αὐτὰ διαβαθμίζονται, βάσει τὶ εἴδους κριτηρίων.
Ἡ ἐποχή μας εἶναι ἐποχὴ πλήρους Ἀντιστροφῆς. Ἡ παντοειδὴς συνεπῶς καὶ ποικίλων διαβαθμίσεων καὶ μειξοποικιλιῶν Γυφτιὰ καὶ ὁ ἀπὸ πάσης ἀπόψεως βιοψυχικὸς ἀπόπατος καὶ βοῦρκος ἔχουν “βρεῖ τὴν ὑγειά τους” κι αἰσθάνονται ἀχαλίνωτοι κι ἀνεξέλεγκτοι. Αὐτὸς ὁ βιοψυχικὸς Βοῦρκος, συχνὰ πολλῷ χείρων καὶ ἐκείνου τῶν ἤδη νεωστὶ εἰσβαλλουσῶν ἀφρασιατικῶν καὶ ἀραβοσημιτικῶν ὀρδῶν, ἀλλοιώνει πρὸς ἀντίστοιχον οἰκτρότητα καὶ αὐτὸ τὸ γεωγραφικὸν τοπίον.
Ἡ πάλαι ποτὲ ὡραία καὶ θεσπεσία Ἑλλὰς μετατρέπεται οὕτω τάχιστα εἰς ἀπέραντον σκουπιδότοπον, τόσον ἐντὸς τῶν ἐν πολλοῖς τριτοκοσμικοῦ τύπου ἄχαρων καὶ ἀσφυκτικῶς σκυροδετημένων πόλεων ὅσον, ἀλλοίμονον, καὶ κατὰ τὴν μὴ ἀστικὴν περιοχήν. Οἱ Ταμτᾶκοι ποὺ πιὰ ἐγίναν “ἄρχοντες”, περιφέροντες τὴν ἀθλίαν των ἀναξίαν ὕπαρξιν ἀνὰ τὴν χώραν πετοῦν ἀνέτως ὅ,τι πλαστικὸν περιτύλιγμα τῶν καταβροχθισμάτων τους (ἀλλὰ καὶ τῆς βρασμένης μέσα στὶς οἰστρογονοῦχές τους πλαστικὲς φιάλες, ποὺ κατὰ ἑκατομμύρια ἔχουν σκορπίσει σὲ κάθε σπιθαμὴ γῆς, σούπας βακρηριδίων ποὺ οἱ γραικύλοι πίνουν θεωρώντας την “νερό”…) ἀπὸ τὰ παράθυρα τοῦ αὐτοκινήτου των ἢ τοῦ τραίνου, μολὐνοντας τὰ πάντα ὡσὰν τὶς μύγες καὶ χωρὶς ἴχνος διακρίσεως (ἄλλως τε τόσος ἀγὼν διεξάγεται κατὰ τῶν διακρίσεων!), σεβασμοῦ ἢ στοιχειώδους ἀνθρωπίνης αἰδοῦς…
Οὕτω ὁ περιβόητος “ἀνθρωπισμὸς” τάχιστα καὶ ἀνεπιστρεπτὶ ἐγκαθιδρύει παντοῦ καὶ παντὶ τρόπῳ τὸν ὑπανθρωπισμόν… Ὁ δὲ ὑπανθρωπισμὸς ἀλλοιώνει τὸ κοινωνικόν, πολιτιστικόν, πολιτικόν, ἀστικόν, μουσικὸν ἀλλὰ καὶ φυσικὸν περιβάλλον κατὰ τὰ φύσει οἰκεῖά του ἀποκρουστικὰ ἀντι-πρότυπα. Ἀντίστοιχος καὶ ἔτι ἀηδεστέρα εἶναι καὶ ἡ ἀκατάσχετος ἀσυδοσία βοθρικῶν ὑπάρξεων εἰς τὸν διαδικτυακὸν χῶρον… [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Είναι ένας Μεγαλεξανδρισμός αυτή η ποιότητα, είναι ακριβώς το ηρωίζεσθαι του Κάρλαϋλ. Αλλά η ποιότητα αυτή ή θα είναι η ανάσα μιάς γνήσια και ισχυρότατα ηγετικής στόφας που θα καταφέρη να σύρη πίσω της επαρκείς απλούς Σάντσους, ώστε να αποτελούν αποδοτικό όργανο κρούσεως των πραγμάτων, και τότε θα δημιουργήσουν ιστορία, ή αλλοιώς είναι χαμένοι για χαμένοι, άν δεν περιορισθούν στην απόλυτη προσωπική αποχή, και σε αυτό που λέμε: κάθε λογής καλλιτεχνική δημιουργία.
31η Ιουλίου 1920.
Κατόπιν ανάνδρου δολοφονικής ενέδρας βενιζελικών παραστρατιωτικών – εις αντίποινα της υποτιθεμένης εμπλοκής του στην έν Παρισίοις απόπειρα εναντίον του Βενιζέλου – πεθαίνει σε ηλικία σαρανταενός ετών ο σπουδαίος σκαπανεύς του Νέου Ελληνισμού, Ίων Δραγούμης (1878 – 1920)!
Για τον σπουδαίο αυτό Έλληνα, φλογερό πατριώτη, πολιτικό και διανοητή, ο οποίος ήταν, ας μη λησμονούμε, η ψυχή του Μακεδονικού Αγώνος, έχουν γραφεί συγκινητικά ποιητικά λόγια από δύο κολοσσούς του Ελληνικού πνεύματος, τον Κωστή Παλαμά και τον Νίκο Καζαντζάκη. Ως ελάχιστο φόρο τιμής στην μνήμη του Ανδρός τα παραθέτουμε:
Κωστής Παλαμάς: Νεκρική ωδή στον Ίωνα Δραγούμη
…
Χαιρετισμός στον Ίωνα Δραγούμη – Ποίημα του Νίκου Καζαντζάκη
…