του Αχιλλέως Ξανθάκη [καὶ Προλεγόμενα ὑπὸ Στεφάνου Γκέκα]
Ο Βίκτωρ Ουγκώ είχε γράψει κάποτε τον στίχο: «Δεν γνωρίζω πια τ’ όνομα μου. Ονομάζομαι Πατρίς». Όλοι οι Έλληνες Στρατιώτες που πολέμησαν στον Β’ ΠΠ έχουν πλέον ένα όνομα, ονομάζονται “Πατρίς“.
Οι βαλκανικοί πόλεμοι του 1912 – 1913 ήταν ένα καθοριστικότατο γεγονός για την νεοελληνική ιστορία και κοινωνία. Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις, παρόλο που ήταν πολύμηνες (Οκτώβριος 1912 – Ιούλιος 1913), ήταν ιδιαίτερα επιτυχημένες για τους Έλληνες. Ο Ελληνικός Στρατός έχοντας πλήρως μετασχηματιστεί επιχειρησιακά (σε σχέση με το 1897), κυριάρχησε στο επιχειρησιακό πεδίο και δημιούργησε τετελεσμένα επί του εδάφους.
Οι στρατιωτικές επιτυχίες στη συνέχεια κεφαλαιοποιήθηκαν στο διπλωματικό πεδίο από την ελληνική κυβέρνηση, με αποτέλεσμα την εδαφική επέκταση της χώρας και την αναβάθμιση της γεωπολιτικής της σημασίας (σε σχέση με το παρελθόν).
Η μάχη του Σαρανταπόρου ήταν ίσως η πιο καθοριστική μάχη για την εξέλιξη της στρατιωτικής συγκρούσεως στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο, καθώς εκεί όλη η πολεμική προετοιμασία της ειρηνικής περιόδου θα αξιολογούνταν επιχειρησιακά υπό πραγματικές συνθήκες.
Στην ιστορική διαδρομή της η πολιτική μερίδα των πολιτών – ψηφοφόρων που αυτοπροσδιορίζονται ως «πατριώτες» ή «εθνικιστές» ή «Έλληνες» ή «ακροδεξιοί» ή ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να μου διαφεύγει αυτή την στιγμή, όσες διαφορές κι αν έχουν φτιάξει, χτίσει, ανακαλύψει, φαντασιωθεί μεταξύ τους, μοιράζονται έναν κοινό τόπο, υπάρχει δηλαδή ένα κοινό σημείο επαφής, κάτι σαν την δραματική και μοιραία ένωση σιαμαίων μωρών: Υπάρχει η ευκολία με την οποία μπορούν να αφήνονται στην παραπλάνηση.
Η ευκολία με την οποία αναγορεύουν κάποιον τυχαίο ή τυχάρπαστο ή βαλτό ή καιροσκόπο ή αμόρφωτο ή νάρκισσο σε ηγέτη.
……
Και συνεχίζει ο «χώρος» να οδοιπορεί, επαναλαμβάνοντας τα ίδια λάθη. Χρησιμοποιώντας τους ίδιους εκείνους ανθρώπους, που πρωταγωνίστησαν στην μεγάλη ήττα. Αξιοποιώντας τους εθισμένους στην εξουσία. Ακολουθώνταςακριβώς την ίδια πολιτική εξαπάτησης των υποστηρικτών.
…Και, εν τούτοις, ελπίζοντας σε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα!
Ο πρωθυπουργός επισκεπτόμενος την πλημμυρισμένη και ρημαγμένη Καρδίτσα τον Σεπτέμβρη του 2020 μετά τον Ιανό αλλά και το «βομβαρδισμένο» από την υπερχείλιση του Παμίσου Μουζάκι είχε δεσμευθεί πως θα προχωρούσε το φράγμα Μουζακίου στον Πάμισο.
Τρία χρόνια μετά την δέσμευση αυτή η τύχη του αγνοείται. Ο Πάμισος ήταν αυτός που κατέβασε τεράστιες ποσότητες από τα ορεινά της Αργιθέας, από την Δρακότρυπα (όπου καταλήγει η σήραγγα μεταφοράς νερού από το ημιτελές φράγμα της Συκιάς), και έπνιξε τα χωριά του πρώην δήμου Σελλάνων (Μαραθέα, Κόρδα, Αγία Τριάδα, Καλογριανά κ.λπ.).
Και φυσικά από τον Ενιπέα που έπνιξε πρώτα τα χωριά του πρώην δήμου Ευϊδρίου στα Φάρσαλα και στην συνέχεια τον Παλαμά, σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα ποτάμια – τον Σοφαδίτη, τον Καλέντζη και τον Ιταλικό . Το φράγμα λοιπόν στον Ενιπέα (Σκοπιά ή Παλιοδερλί) ναι μεν εξαγγέλθηκε με διαδικασία ΣΔΙΤ, άρα ταχύτερη ενός διαγωνισμού που θα είχε ενστάσεις, αλλά τρία χρόνια μετά παραμένει σε νηπιακό στάδιο μέχρι την ανάθεση στον τελικό εργολάβο. Τα έργα αυτά (ΑΝ ΕΙΧΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΕΙ!) θα είχαν προστατεύσει όλη την Θεσσαλία, όπως και το φράγμα στο Ληθαίο από την πλευρά των Τρικάλων – ή της Πύλης – ή ακόμη της Αμυγδαλέας και, κυρίως, του Νεοχωρίου για να μη πλημμυρίζει η Λάρισα, γιατί πρόκειται για φράγματα που …
Ἐκ τοῦ ἱστοτόπου https://istos.net.gr Το ΝΑΤΟ ιδρύθηκε ως μια αμυντική-στρατιωτική συμμαχία για να προστατεύσει τα κράτη-μέλη του από τον κομμουνιστικό επεκτατισμό. Ο στόχος του ΝΑΤΟ ήταν η θωράκιση της Δυτικής Ευρώπης από μια κομμουνιστική στρατιωτική εισβολή της Σοβιετικής Ένωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Παρ’ ότι η Σοβιετική Ένωση και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας εναντίον των οποίων δημιουργήθηκε η Βορειοατλαντική Συμμαχία αυτοδιαλύθηκαν το 1990, η αυτοδιάλυση αυτή κατά παράδοξο τρόπο οδήγησε στην διεύρυνση της Συμμαχίας και στην εγκόλπωση ενός παγκόσμιου και καθαρά επιθετικού ρόλου. Η ιμπεριαλιστική-αποσταθεροποιητική μετεξέλιξη του ΝΑΤΟ ξεκίνησε με την εγκληματική επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας και συνεχίστηκε με την αιματηρή και δολοφονική κατοχή του Αφγανιστάν και του Ιράκ, με την επίθεση κατά της Λιβύης και την διάλυση αυτής της χώρας, καθώς και με τις αποσταθεροποιητικές ενέργειες κατά της νόμιμης κυβέρνησης της Συρίας, ενώ είχαν μεσολαβήσει τα πραξικοπήματα της Συμμαχίας στην Ουκρανία και την Γεωργία με τα γνωστά αποτελέσματα.
Καθόλου τυχαία δεν ήταν η επιλογή (με πρωτοβουλία της τουρκικής πλευράς, προφανώς, που πάντα δίνει μεγάλο βάρος στους συμβολισμούς και στην σημειολογία της ισχύος) να πραγματοποιηθεί η «διερευνητική» συνάντηση των υπουργών εξωτερικών Ελλάδος και Τουρκίας (Γεραπετρίτη και Φιντάν αντιστοίχως), κοντά στην θλιβερή επέτειο του αφανισμού του Ελληνισμού της Κωνσταντινουπόλεως κατά τα γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955, οπότε (με αποκορύφωση την 6η Σεπτεμβρίου 1955) έλαβε χώρα το, ενορχηστρωμένο από το τουρκικό κράτος και εκτελεσμένο από τους όχλους των μογγολοειδών, πογκρόμ εναντίον των Ελλήνων της Πόλεως, συνέπεια του οποίου ήταν: δολοφονίες, μαζικοί ξυλοδαρμοί, βιασμοί και εκτεταμένες καταστροφές περιουσιών Ελλήνων, που ανάγκασαν τα μέλη της άλλοτε ακμαίας Ελληνικής κοινότητος της Κωνσταντινουπόλεως να εγκαταλείψουν τις περιουσίες και το βιός τους και να καταφύγουν στην Ελλάδα. Αφορμή στάθηκε μία σκηνοθετημένη από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες (όπως φάνηκε εκ των υστέρων) προβοκάτσια: έκρηξη βόμβας στην οικία του Ατατούρκ Μουσταφά Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη (τουρκικό προξενείο), γεγονός που πυροδότησε το προσχεδιασμένο πογκρόμ.
θα επισημάνουμε, ωστόσο, την καλλιέργεια της ιστορικής αμνησίας περί τα γεγονότα των διωγμών εναντίον του Ελληνισμού της Κωνσταντινουπόλεως (χαρακτηριστική η ουδέτερη και επιμελώς λειασμένη αναφορά του Δένδια στα Σεπτεμβριανά). [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Δημοσιεύουν στα social media ακόμα και τα σημεία από τα οποία εισβάλλουν στην Ελλάδα γνωρίζοντας ότι δεν θα τους σταματήσει κανείς!!!
Οι διακινηταὶ συνεχίζουν την δράση τους και οδηγούν μέσα από τις καμμένες δασικές εκτάσεις στον Έβρο, χιλιάδες παράνομους αλλοδαπούς και «διαφημίζουν» τις πράξεις τους αυτές μέσα στα social media!
Κι όλα αυτά ενώ ο Έβρος καίγεται ακόμα και οι κορμοί καπνίζουν!
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα – 27 Αυγούστου – με συγκίνηση συγκεντρώνουμε την σκέψη μας στον αλησμόνητο συναγωνιστή μας Κώστα Μπαϊκούση, που ανέλπιστα έφυγε από κοντά μας πριν 11 χρόνια. Ψάλλουμε στην μνήμη του τους στίχους του εμβατηρίου Ὠδὴ μνήμης που είχαν γραφεί προς τιμήν του, την θλιβερή ημέρα που τον χάσαμε.
Ασύλληπτου μεγέθους καταστροφή συντελείται στον νομό Έβρου! Τεράστια πυρκαγιά έχει περικυκλώσει απειλητικά την Αλεξανδρούπολη. Ενδεικτική της σοβαρότητος της καταστάσεως είναι η εξελισσόμενη εκκένωση του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Αλεξανδρουπόλεως! Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Διότι ό,τι καταστροφή κι αν προκληθεί σε κτήρια, σε σπίτια και αυτοκίνητα, είναι ασήμαντη σε σύγκριση με την αδιανόητη καταστροφή του δασικού πλούτου του νομού Έβρου. Μοναδικής αισθητικής και περιβαλλοντικής αξίας οικοσύστημα, ο προστατευόμενος δρυμός της Δαδιάς, με υπεραιωνόβια δένδρα, με σπάνιας αξίας χλωρίδα και πανίδα, με προστατευόμενη ορνιθοπανίδα απειλείται με ολική καταστροφή.
Δυστυχώς το μέγεθος της οικολογικής τραγωδίας δεν γίνεται αντιληπτό από την ελληνική κοινή γνώμη, η οποία αναισθητοποιημένη από τα παραισθησιογόνα της παραπληροφορήσεως των συστημικών μ.μ.ε., αγρόν αγοράζει… Και βέβαια, η συντελουμένη οικολογική καταστροφή στον Έβρο δεν είναι η μοναδική φέτος. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την περίπτωση της Ρόδου για να αντιληφθεί το μέγεθος της εγκληματικής ανικανότητος της κυβερνήσεως. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η έλλειψη κουλτούρας εθνικής ασφάλειας στην Ελλάδα διαπιστώνεται περισσότερο όταν συμβαίνουν εκκωφαντικά γεγονότα. Οι ατελείωτες πυρκαγιές,οι εκρήξεις στο στρατόπεδο πυρομαχικών της Νέας Αγχιάλου και η διαρροή φωτογραφίας με απόρρητο στρατιωτικό χάρτη, από το Γραφείο Τύπου του ίδιου του υπουργείου Εθνικής Άμυνας είναι διαδοχικά γεγονότα που προκαλούν σοβαρές ανησυχίες σε ό,τι αφορά την εθνική ασφάλεια. Ιδιαιτέρως όταν στα δύο ανωτέρω εμπλέκεται ο σκληρότερος πυρήνας της, που είναι το στράτευμα, κανονικά θα έπρεπε να έχει σημάνει συναγερμός.
Οφείλουμε λοιπόν να αναζητήσουμε τους λόγους για τον κατήφορο που έχει πάρει η χώρα στα αλληλένδετα θέματα πυρκαγιών και εθνικής ασφάλειας. Δυστυχώς, όπως θα διαπιστώσουμε, οι ευθύνες πέφτουν επάνω στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Συγκεκριμένα:[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]