Παρακολουθούμε επί σειρά ημερών να εκτυλίσσεται – και χθες τα ξημερώματα να κορυφώνεται – μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία πολιτικής διώξεως, η οποία από μόνη της ξεσκεπάζει με απροκάλυπτο πια τρόπο την κολοσσιαίων διαστάσεων Απάτη που συμπυκνώνεται στον ψευδεπίγραφο τίτλο: «Ελληνική Δημοκρατία», οι υποκριτικές διακηρύξεις των σάπιων θιασωτών της οποίας (περί ελευθερίας της εκφράσεως, περί ανεκτικότητας στην αντίθετη άποψη, περί πλουραλισμού, κ.λπ.) αποδεικνύονται γελοία φενάκη, που νομοτελειακώς και απροκαλύπτως αυτοαναιρείται οσάκις γίνεται αντιληπτό ότι κινδυνεύει η σαθρή παντοκρατορία της «δημοκρατίας». Τότε είναι που ο κοινοβουλευτικός θίασος, τα χθαμαλά φερέφωνα και οι αφανείς σκοτεινοί σπόνσορές του βγάζουν το οικτρά μακιγιαρισμένο προσωπείο της «δημοκρατίας», αποκαλύπτοντας το αποκρουστικό τους πρόσωπο, αυτό των δολίων και υπό ενός διεθνούς σκοτεινού Συστήματος συμφερόντων εντεταλμένων και συντονιζομένων τυράννων.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Εν μέσω της διαρκώς ογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας – απότοκο της ακραία ξενόδουλης πολιτικής της εξωνημένης γαλαζοπράσινης συγκυβέρνησης – που εκφράζεται τις μέρες αυτές με κύμα γενικευμένων απεργιακών κινητοποιήσεων, έχει σημασία να παρατηρούμε με οξυδέρκεια και να διακρίνουμε με σωφροσύνη την ουσία των εν τω βάθει συντελούμενων κοινωνικών διεργασιών, ήτοι των σοβαρών, αν και εκ πρώτης όψεως δυσδιάκριτων, εκφυλιστικών συμπτωμάτων και ψυχολογικών αλλοιώσεων, που αποτελούν δείκτες του μετασχηματισμού και εν τέλει της αποδομήσεως της κοινωνίας ως αποτέλεσμα της καταλύσεως κάθε ουσιώδους στοιχείου εσωτερικής συνοχής.
Σχετικό με το θέμα αυτό είναι το εξαιρετικό κείμενο του σπουδαίου ανατόμου της φυλετικής ψυχοσυνθέσεως των εθνών, Γουστάβου Λε Μπόν, το οποίο αναδημοσιεύουμε εν συνεχεία, όπου αποκαλύπτεται αριστοτεχνικώς πώς ο μαζάνθρωπος, ως κυρίαρχος ανθρωπολογικός τύπος των χαοτικών δημοκρατικών κοινωνιών ασκεί σταθερώς εκφυλιστική επίδραση στα κοινωνικά ήθη οδηγώντας τους λαούς στην αποσύνθεση.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Εν μέσω της πλημμυρίδος ανουσίων εντύπων που κατακλύζουν την εποχή μας, λάμπουν ως διαμάντια κάποια βιβλία από το παρελθόν – δυσεύρετα πλέον – βιβλία που είχαν πραγματικά κάτι να πουν στο αναγνωστικό κοινό.
Ανακαλύψαμε ένα τέτοιο βιβλίο με πολύ ενδιαφέρον περιεχόμενο, μικρό χαρακτηριστικό απόσπασμα του οποίου αναδημοσιεύουμε εν συνεχεία. Είναι αξιοσημείωτη η πρωτότυπα διεισδυτική ψυχολογική-ανθρωπολογική προσέγγιση του ζητήματος της οικονομίας που επιχειρεί, επιτρέποντάς μας, τηρουμένων των αναλογιών, να ιχνηλατήσουμε τα βαθύτερα αίτια της σύνθετης και πολυεπίπεδης οικονομικής κρίσεως που μαστίζει τόσο δραματικά την ελληνική κοινωνία.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Από τον καιρό ακόμα του Πλουτάρχου γνωρίζουμε ότι υπάρχει απόλυτη αλληλεπίδραση ανάμεσα στις παθήσεις της ψυχής και του σώματος (το παράδειγμα του Θρακός βασιλέως Ζάμωλξη είναι ενδεικτικό). Οι παθήσεις του μυαλού και της ψυχής μεταφέρονται και στις πράξεις και επηρεάζουν τους ανθρώπους και το ευρύτερο περιβάλλον. Μία αρρώστια με τέτοια χαρακτηριστικά που εύκολα περνάει από το μυαλό στην καθημερινότητα είναι και η αμνησία, ήτοι, η έλλειψη αναμνήσεως, άρα γνώσεων για σημαντικά θέματα που αφορούν εμάς, την Πατρίδα μας και το μέλλον μας.
Η διεθνής αμνησ(τ)ία είναι μία οργάνωση η οποία στηρίζεται αποκλειστικά στην επιλεκτική αμνησία και λήθη.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η καθιερωμένη ετήσια θερινή συνάντηση του ΑΡΜΑτος πραγματοποιήθηκε για μια ακόμη φορά σε ορεινή τοποθεσία του Ολύμπου, του Ιερού αυτού βουνού των Ελλήνων.
Παρά τα προβλήματα μετακινήσεως, συνεπεία της οικονομικής στενότητος που πλήττει όλους τους Έλληνες και που κατέστησε αδύνατη την συμμετοχή των περισσοτέρων από τους επιθυμούντας να συμμετάσχουν, εν τούτοις ικανό πλήθος συναγωνιστών από διάφορα μέρη της Ελλάδος έδωσε το παρόν και φέτος στην ορεινή κατασκήνωση, επιδεικνύοντας ακατάβλητο φρόνημα και απτόητη προσήλωση στους στόχους της κοινότητός μας.
Κατά τη διάρκεια του κατασκηνωτικού τριημέρου (12-14 Ιουλίου) πραγματοποιήθηκε σειρά ιδεολογικών εισηγήσεων, ομιλιών και τοποθετήσεων καθώς και δραστηριότητες φυσικής ασκήσεως, ορεινής διαβιώσεως και ομαδικής υπαιθρίας ζωής, που συντείνουν στην περαιτέρω ενίσχυση των δεσμών συντροφικότητος και σε σφυρηλάτηση του ομαδικού-αγωνιστικού πνεύματος που διαπνέει την κοινότητά μας. Παράλληλα έγινε αποτίμηση των πολιτικοκοινωνικών συνθηκών όπως διαμορφώνονται το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα και δόθηκε η ευκαιρία γόνιμης ανταλλαγής απόψεων και προτάσεων για μελλοντικές δραστηριότητες της κοινότητος καθώς και ιδεολογικής εμβαθύνσεως.
Ακολουθούν φωτογραφικά στιγμιότυπα της συναντήσεως.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Πολλές φορές βρεθήκαμε στη δυσάρεστη θέση να τονίσουμε ότι η παρούσα κρίση είναι πρωτίστως πολιτιστική κρίση, προϊόν πνευματικής καταπτώσεως και μετέπειτα οτιδήποτε άλλο. Έχουμε επίσης επισημάνει ότι για την δημιουργηθείσα κατάσταση ευθύνονται αποκλειστικώς η αστική δεξιά και η προλεταριακή αριστερά οι οποίες εκυβέρνησαν και συνεχίζουν να κυβερνούν την πατρίδα μας από το 1974 και δώθε. Μία απλή καταγραφή των γεγονότων που έχουν μεσολαβήσει αρκεί για να αποδειχθεί του λόγου το αληθές. Κυρίως όμως είναι εύκολο, μέσα από την παράθεση απλών αληθειών, να φανεί ότι η αστική δεξιά και η προλεταριακή αριστερά δεν είναι παρά σιαμαία αδελφάκια, παιδιά του κοινού «άρχοντος» του αιώνος μας.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Ξημερώματα της 20ης Ιουλίου 1974. Τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις, με τις ευλογίες και την επίνευση των αμερικανοσιωνιστών (π.χ. Χένρι Κίσινγκερ), επιχειρούν στρατιωτική επέμβαση στην Κύπρο η οποία δείχνει μάλλον απροετοίμαστη, από στρατιωτικής και ψυχολογικής απόψεως, για την απόκρουση μίας τέτοιας εισβολής.
Τα αίτια και οι υπεύθυνοι που οδήγησαν στην γνωστή τραγική κατάληξη της εισβολής, η οποία διήρκησε μέχρι τα μέσα Αυγούστου του ιδίου έτους με αποτέλεσμα την κατάληψη του 37% του νησιού από τους Τούρκους, έχουν επιμελώς αποσιωπηθεί και συγκαλυφθεί από το ένοχο καθεστώς της μεταπολιτεύσεως που πολύ βολικά έσπευσε να φορτώσει όλη την ευθύνη στο στρατιωτικό καθεστώς, φροντίζοντας παράλληλα να κρατά ερμητικά κλειστό – επί 39 έτη – τον περίφημο «φάκελο της Κύπρου» (γιατί άραγε;;;).
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Καθ’ όλη τη διάρκεια της ευρωπαϊκής ιστορίας, μακρά υπήρξε η σειρά των ηγεμόνων που επεδόθησαν σε αλλεπάλληλους αιματηρότατους αγώνες για την υπεράσπιση των ευρωπαϊκών πατρίδων από εισβολές αλλοφύλων. Δυστυχώς τα σύγχρονα εβραιόδουλα και εθνοπροδοτικά πολιτικά καθεστώτα ατιμάζουν με την πολιτική τους το αίμα τόσων και τόσων μαχητών των ευρωπαϊκών εθνών που θυσιαστήκαν στο βωμό της φυλής.
Μια μέρα σαν τη σημερινή πριν 1377 χρόνια (16 Ιουλίου του 636), έλαβε χώρα η μάχη του Ιερομίακος ποταμού (ποταμός Yarmouk, στα σημερινά σύνορα Ιορδανίας-Συρίας), κατά την οποία οι εξασθενημένοι βυζαντινοί υπεχώρησαν κάτω από την πίεση των αραβικών στιφών. Η μάχη αυτή εγκαινίασε μια μακραίωνη σειρά εξ ανατολών επιθέσεων η οποία ουσιαστικά, με διάφορες μορφές, συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Επιτρέποντας μια ευρωπαϊκή χώρα την είσοδο και εγκατάσταση αλλοφύλων τριτοκοσμικών μεταναστών στο έδαφός της, το μόνο που καταφέρνει είναι να μετατρέπεται τάχιστα και η ίδια σε κομμάτι του τρίτου κόσμου!
Η παρακάτω συγκλονιστική είδηση από την Σουηδία έρχεται να επιβεβαιώσει για μία ακόμη φορά την θλιβερή αυτή διαπίστωση για την επιτάχυνση της διαδικασίας διαλύσεως των ευρωπαϊκών κοινωνιών ως αποτέλεσμα της μαζικής εισβολής στις ευρωπαϊκές πατρίδες τριτοκοσμικών υπανθρώπων με βαρβαρικά ήθη και ζωώδη ένστικτα.
Δώδεκα Αφγανοί βίαζαν Σουηδή μητέρα δυο παιδιών σε κέντρο φιλοξενίας αιτούντων ασύλου στη Σουηδία, ενώ ένας μεγάλος αριθμός Αφγανών επευφημούσε αποκαλώντας την πόρνη (Έτσι λένε τις μη-μουσουλμάνες γυναίκες). Εφτά από τους δώδεκα συνελήφθησαν.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι συμβάντα όπως αυτό δεν αποτελούν μεμονωμένες περιπτώσεις ή εξαιρέσεις. Και βέβαια, παρόμοιοι βιασμοί ή απόπειρες βιασμών από τριτοκοσμικούς μουσουλμάνους συμβαίνουν πολύ συχνά και στην χώρα μας, αλλά, όπως και στην περίπτωση της Σουηδίας, είτε αποσιωπούνται είτε εντέχνως υποβαθμίζονται από τα κρατούντα μ.μ.ε. προκειμένου να μην χαλάσει η «σούπα» της «πολυπολιτισμικής» προπαγάνδας.
Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο από την υπόθεση:
Σκηνές απερίγραπτης φρίκης μεταφέρονται καθημερινώς μέσω του διαδικτύου από το απέραντο κολαστήριο στο οποίο έχει μεταβληθεί η Συρία, αφότου οι αδίστακτοι αμερικανοσιωνισταί απεφάσισαν να χρησιμοποιήσουν συμμορίες ακραίων ισλαμιστών – στους οποίους παρέχουν εδώ και μήνες ανοιχτή υποστήριξη – προκειμένου να επιτύχουν την αποσταθεροποίηση και σταδιακώς την κατάρρευση (ευτυχώς ανεπιτυχώς προς το παρόν) του μπααθικού καθεστώτος, του τελευταίου ίσως κοσμικού αραβικού καθεστώτος, που υπό την ηγεσία της οικογένειας Άσαντ ακολουθούσε εθνικη-λαϊκή πολιτική, στο εσωτερικό και (προφανώς άβολα για τους αμερικανοσιωνιστάς) ανεξάρτητη πολιτική στις διεθνείς σχέσεις
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Σε μια εποχή συντονισμένης, εκ μέρους του εθνοπροδοτικού Συστήματος, δαιμονοποιήσεως της εννοίας της εθνοφυλετικής ομοιογενείας και καθαρότητος που έχουν καταστεί εξ ορισμού «εγκληματικές» ταυτιζόμενες με το τεχνητό κατασκευασμένο ιδεολόγημα του «ρατσισμού», εποχή στην οποία καλλιεργείται στις υπνωτισμένες συνειδήσεις των εξηλιθιωμένων μαζών, η ιδεοληψία περί της δήθεν «αξίας» των «πολυπολιτισμικών κοινωνιών» (που τάχα αποτελούν κοινωνική αναγκαιότητα και ιδεώδες), καθόλου τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η μεγάλη προβολή που επιφύλαξαν τα μ.μ.ε. στην είδηση της μετεγγραφής, σε αμερικανική επαγγελματική ομάδα καλαθοσφαιρίσεως, του «Γιάννη» Αντετοκούμπο, γιου νιγηριανού μετανάστη στην Ελλάδα.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Όλα γύρω μας αποτελούν μία αδιάσπαστη συνέχεια. Είτε ομιλούμε για την θεωρητική είτε για την ηθική φιλοσοφία. Ό,τι υπήρξε πριν πολλά-πολλά χρόνια με την άλφα ή τη βήτα μορφή, σήμερα υπάρχει ίσως με έναν άλλο τρόπο. Θα μπορούσαμε ως παράδειγμα να αναφέρουμε τον υλισμό. Από τον ανώτερο Επικούρειο υλισμό, ο οποίος ανάγεται στο ότι η ύλη είναι μία συσσώρευση απείρων δυνάμεων οι οποίες μπορούν να δώσουν στον άνθρωπο μία φωτισμένη ζωή (με φόντο το Επέκεινα) οδηγηθήκαμε στο χυδαίο μαρξικό υλισμό, όπου η ύλη προβάλλει ως πανάκεια για κάθε απογοητευμένο προλετάριο με φόντο τα πρόσκαιρα υλικά αγαθά. Θα μπορούσαμε λοιπόν να προεκτείνουμε τις παραπάνω σκέψεις μας λέγοντας ότι όχι μόνο όλα υπήρξαν με ένα τρόπο πρωτίστως σοβαρό και οντολογικό αλλά και ότι συνεχώς επανέρχονται ενδεδυμένα το μανδύα του χυδαίου και του καθαρά προσκαίρου και γηΐνου. Πράγματι όλες οι ιδεολογίες, τα φιλοσοφικά – θεωρητικά και αξιακά – συστήματα επιβίωσαν μέσα στο χρόνο και σήμερα επανέρχονται και ξανα-υπάρχουν με ένα επιφανειακά καινούργιο τρόπο.
Τρανό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του σαλαφισμού (ριζοσπαστικού ισλαμισμού) και του χυδαίου αναρχισμού, καθώς και της σημερινής αριστεράς γενικότερα
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]