Η εορτή της Λαμπρής είναι μία ωραία συνέχεια της κουλτούρας που αναδείχθηκε μέσα από την Ελληνική τραγωδία. Το τρίπτυχο Λόγος(Πράξη)-Πάθος- Ανάσταση ζωντάνεψε κατά τρόπο μεγαλειώδη μέσα στους κόλπους της Αθηναϊκής δραματικής ποιήσεως. Τα παραδείγματα είναι πολλά. Ο Προμηθεύς μέσα από τη γενναία πράξη αυτοθυσίας του παρέδωσε στο ανθρώπινο γένος τον τρόπο της Πρακτικής Σοφίας, κατά κάποιο τρόπο ήταν ένας Λυτρωτής και αυτός των ανθρώπων. Έπαθε λόγω της γνωστής τιμωρίας που του επέβαλε ο Δίας. Οδήγησε όμως στην Ανάσταση την ανθρώπινη φυλή στην οποία υπέδειξε τον τρόπο εκμετάλλευσης της Φύσεως.
Όσα συγκλονιστικά γεγονότα συμβαίνουν καθημερινώς στην πατρίδα μας – τα οποία λόγω της συχνότητάς τους σχεδόν μετά βίας προλαβαίνουμε πια να τα παρακολουθούμε και να τα σχολιάζουμε σε επίπεδο επικαιρότητος – αποκαλύπτουν (τουλάχιστον στην μειονότητα των συμπατριωτών μας που διατηρεί ακόμη κάποια στοιχειώδη αντιληπτική ικανότητα διακρίσεως της πραγματικότητος) ότι στις μέρες μας εκτυλίσσεται, με τρόπο προγραμματισμένο και μεθοδικό, η πιο οξεία φάση ενός σχεδίου που αποσκοπεί στον ολοκληρωτικό αφελληνισμό, ενός σχεδίου του οποίου η διαφαινόμενη κατάληξη ξεπερνά και την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη εθνικού ολέθρου!
Σάββατο 20 Απριλίου: στα γραφεία του ΑΡΜΑτος – σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη – πραγματοποιήθηκαν παράλληλες εκδηλώσεις Τιμής και Μνήμης με αφορμή την επέτειο γεννήσεως ενός μεγάλου Ανδρός, μιας μοναδικής ιστορικής προσωπικότητος που άφησε καθοριστικό αποτύπωμα στην ευρωπαϊκή ιστορία, που σημάδεψε καταλυτικώς την διαμόρφωση της κοσμοθεωρίας μας στην σύγχρονη εποχή, που νοηματοδότησε με τρόπο τραγικό τον Αγώνα επιβιώσεως των Αρίων λαών στην σκοτεινή μας εποχή (kali-yuga).
Την περασμένη Παρασκευή, 29 Μαρτίου, λίγες δηλαδή ημέρες μετά την αντίστοιχη ομιλία – εκδήλωση η οποία πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, επ’ ευκαιρία των εγκαινίων των εκεί νέων γραφείων του ΑΡΜΑτος, ανάλογη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε και στα γραφεία της Θεσσαλονίκης, με κεντρικό ομιλητή τον ηγέτη της κινήσεως, παρουσία πλήθους συναγωνιστών.
Η πρόσφατη επέτειος της Εθνικής Επαναστάσεως του 1821 απετέλεσε αφόρμηση για μια εμπνευσμένη ομιλία που συνιστά επικαιροποίηση του διαχρονικού μηνύματος ενός ολοκληρωτικού αγώνος για εθνική αφύπνιση, της πάλης για ελευθερία, αξιοπρέπεια και τιμή!
Προσεχώς θα δημοσιευθούν ηχητικά αποσπάσματα από την εν λόγω εκδήλωση.
Ένα σημαντικό γεγονός της προεπαναστατικής περιόδου το οποίο στέρησε τον Αγώνα του 1821 από δυναμικούς και ικανούς οπλαρχηγούς, απετέλεσε ο διωγμός των κλεφταρματωλών κατά την περίοδο 1803-1805. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία απεφάσισε τότε να εξαλείψει τον κίνδυνο που αποτελούσε η Αρματωλική Ομοσπονδία που είχε συστήσει στην Πελοπόννησο ο Ζαχαριάς Μπαρμπιτσιώτης το 1785. Η ανάγκη αντιμετωπίσεως της Σερβικής Επαναστάσεως είχε οδηγήσει την Υψηλή Πύλη στην εκ νέου αναγνώριση της Ομοσπονδίας μετά από μία περίοδο διωγμών κατά τα έτη από το 1792 και ύστερα, όμως εφόσον εξέλειπε πλέον από το 1803 και το πρόβλημα του Σουλίου οι διώξεις ξεκίνησαν και πάλι. Το 1804 φονεύεται ο Πετμεζάς και το 1805 ο Ζαχαριάς. H πίεση των Οθωμανών κορυφώθηκε το 1805 όταν εκμεταλλεύτηκαν μία άστοχη ενέργεια δύο Κολοκοτροναίων, του Γιωργακλή και του Ιωάννη οι οποίοι έστησαν ενέδρα και λήστευσαν τον Πρωτοσύγκελο του Πατριαρχείου Ανδριανόπουλο, ο οποίος συνέλεγε φόρους στην Πελοπόννησο. Το αποτέλεσμα ήταν ο αφορισμός των κλεφτών από τον Πατριάρχη Καλλίνικο Ε’(ο Κανδηλώρος αναφέρει στο βιβλίο του «Οι Αρματωλοί της Πελοποννήσου» πως οι Οθωμανοί απείλησαν με γενική σφαγή των Ελλήνων του Μοριά) και ο συνακόλουθος ανελέητος διωγμός τους από Τούρκους και Έλληνες. Χαρακτηριστικό είναι πως από τους τριάντα έξι πρώτους εξάδελφους των Κολοκοτρωναίων διέφυγαν τον θάνατο μόνον οκτώ. Ο Κολοκοτρώνης δήλωνε σχετικώς προς την καταστροφή της κλεφτουριάς πως «Αν ζούσαν οι παλιοί, θα ‘χαμε κάνει δέκα φορές τόσα και πολύ γλήγορα». Ακολουθεί το κείμενο του αφορισμού.
Καθώς η Κύπρος έχει καταστεί το τελευταίο επεισόδιο της σειράς: «Κρίση χρέους της ευρωζώνης» και οι εκεί εξελίξεις φαντάζουν δραματικές αφού το διαφαινόμενο «κούρεμα» των ιδιωτικών καταθέσεων αναμένεται να οδηγήσει σε φαινόμενα τύπου «bank run», χρειάζεται να θυμίσουμε για μια ακόμη φορά ότι, παρά τις κατά τόπους ιδιαιτερότητες εκδήλωσης του φαινομένου στα διάφορα κράτη, κοινός παρονομαστής και πραγματικός γενεσιουργός παράγων της διαβόητης «οικονομικής κρίσης» είναι οι αδηφάγες ορέξεις του διεθνούς τραπεζιτικού – τοκογλυφικού συστήματος, το οποίο στηρίζεται σε μια συγκλονιστική, όσο και αν είναι απλή στην βασική της σύλληψη, απάτη, η οποία συνίσταται στην διαδικασία παραγωγής χρήματος, εις το διηνεκές, από …αέρα κοπανιστό (βλέπε έντοκα δάνεια)! Το βασικό σχήμα της μεγάλης αυτής απάτης, στην οποία, ως γνωστόν, κεντρικό ρόλο διαδραματίζει, διεθνώς, ένας διεσπαρμένος λαός μεσανατολικής προελεύσεως με ιδιαίτερη έφεση στην τοκογλυφία (και στο κλαψούρισμα για τα υποτιθέμενα βάσανα που υπέστη…), παρουσιάζει το παρακάτω πολύ ενδιαφέρον βίντεο (στα Αγγλικά) το οποίο αν και αναφέρεται κυρίως στην αμερικανική πραγματικότητα, είναι ιδιαίτερα διαφωτιστικό διότι λειτουργεί σε παγκόσμιο επίπεδο με τρόπο πανομοιότυπο:
Εμφανώς θορυβημένο από την ραγδαία ανάπτυξη εθνικιστικών τάσεων μεταξύ του μαθητικού πληθυσμού, το αισχρό προδοτικό καθεστώς της μνημονιακής συγκυβέρνησης κλιμακώνει την ανθελληνική γενιτσαρική πολιτική του στέλνοντας εσχάτως στα σχολεία όλης της χώρας μια προκλητικά εξωφρενική εγκύκλιο η οποία καλεί τους εκπαιδευτικούς σε υποχρεωτικό εορτασμό (!) της «Διεθνούς Ημέρας για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων και του Ρατσισμού» στις 21 Μαρτίου! Λίγες μόλις ημέρες πριν τον εορτασμό της Εθνικής Επαναστάσεως της 25ης Μαρτίου 1821, μιας επαναστάσεως δηλαδή η οποία είχε σαφέστατα φυλετικό χαρακτήρα, αφού οι οπλαρχηγοί με τον πιο εμφατικό τρόπο διεκήρυτταν ως αποκλειστικό σκοπό του αγώνος τους την εκδίωξη του αλλόφυλου κατακτητή, των μογγόλων-Τούρκων, η σημερινή (συν-)κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας κρίνει σκόπιμο να δώσει έμφαση στην προώθηση στα σχολεία μιας εκτεταμένης αντιρατσιστικής καμπάνιας. Επαληθεύονται λοιπόν όσοι είχαν επισημάνει ότι το ανθελληνικό πνεύμα της Ρεπούση έχει πλήρως δηλητηριάσει την εκπαιδευτική πολιτική, στο πλαίσιο της οικτρής δωσιλογικής συγκυβέρνησης. Προφανώς ουδείς θα έπρεπε να αναμένει κάτι διαφορετικό…
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Εκάστη ομοιογενής κοινωνία ανθρώπων αντλεί από την παρακαταθήκην των πνευματικών, φιλοσοφικών, πολιτιστικών και ηθικών προδιαθέσεων της φυλής της ώστε να διαμορφώση αναλόγως των αναγκών εκάστης εποχής τον ρυθμόν της κοινωνικής, οικονομικής, πολιτιστικής και πολιτικής της ζωής. Είναι όμως φυσικόν, ιδίως κατά την εποχήν μας ως εκ της μεγάλης αναπτύξεως των μέσων επικοινωνίας, να επηρεάζεται μερικώς η δημιουργία αυτή και από τα ρεύματα ιδεών, τα οποία πνέουν καθ΄ όλον τον κόσμον και αναταράσσουν εις κύματα πελώρια την ανθρωπίνην θάλασσαν. Όπως, όμως, η σφοδρότης και το ύψος των κυμάτων της θαλάσσης συνδέονται προς την φυσικήν θέσιν εκάστης ακτής, τοιουτοτρόπως και οι εξεγέρσεις των λαών εξαρτώνται από την ιδιοσυγκρασίαν, τον χαρακτήρα, τις συνθήκες της ζωής και τις ανάγκες των ατόμων τα οποία αποτελούν έκαστον λαόν. Είναι παρατήρησις επιβεβαιωμένη υπό της ιστορίας ότι λαός ο οποίος έφθασε να καταχράται των δικαιωμάτων του, αν δεν αισθανθή ο ίδιος την ανάγκην και δεν θέση εγκαίρως τον χαλινόν της πειθαρχίας και του μέτρου, θα υποκύψη γρήγορα ή αργά εις την ξενικήν πειθαρχίαν της βίας του κατακτητού.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Πώς αρχίζει το κομμουνιστικό μανιφέστο του Καρόλου Μαρξ; «Η ιστορία όλων των ως τώρα κοινωνιών είναι η ιστορία των ταξικών αγώνων». Πόσο άραγε διαφορετική σκέψη από τον Περικλή ο οποίος ως γνήσιος Έλλην μας παραδίδει στον Επιτάφιο (κεφ.42) τα γνωστά αθάνατα λόγια «χωρίς να προτιμήσουν τον προσωπικό πλουτισμό, χωρίς την ελπίδα ότι εάν νικήσουν θα ξεφύγουν από την πενία τους, δόθηκαν στον αγώνα υπέρ της πόλεως». Σε εποχές όπου το αίμα, τα ιερά και τα όσια της φυλής φαντάζουν ως η μόνη λύση προκειμένου η Ελλάς να συναισθανθεί τον ιστορικό της και πνευματικά πολιτιστικό της ρόλο προκειμένου να πορευθεί προς το αύριο που η ίδια θα διαγράψει, φαίνεται ότι η «ηγεσία» αυτού του τόπου, οικτρά καθοδηγουμένη από σιωνιστικά κέντρα επιλέγει τον δρόμο του ψευδοφιλοσόφου Μαρξ,
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Εκατό χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων από τους Τούρκους. Η κυριαρχία των Οθωμανών στην πόλη κράτησε για 482 χρόνια. Κατά το διάστημα αυτό οι ντόπιοι κάτοικοι εκδιώχθηκαν από το κάστρο της πόλης, ενώ παράλληλα εγκαταστάθηκαν στην θέση τους Τούρκοι και Εβραίοι. Όπως σε όλο τον ελλαδικό χώρο εκείνη την περίοδο, υπήρξαν διάφορες εξεγέρσεις πριν την τελική απελευθέρωση, οι οποίες όμως κατεπνίγησαν. Αυτό όμως δεν επτόησε τους Γιαννιώτες και τους λοιπούς τότε εκστρατεύοντες Έλληνες οι οποίοι, ορμώμενοι από τον πόθο για την απελευθέρωση της πολύπαθης πατρίδος τους, κατάφεραν να αποτινάξουν ολοκληρωτικά τον τουρκικό ζυγό από την πόλη των Ιωαννίνων στις 21 Φεβρουαρίου του 2013.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
