Πληθαίνουν όσο περνά ο καιρός οι ενδείξεις ότι αυτό που ξεκίνησε ως κρίση χρέους της (όντως δημοσιονομικά νοσηρότατης) μεταπολιτευτικής Ελλάδος (της Ελλάδος των μεσαζόντων, των αεριτζήδων και της λαμογιάς) εξελίσσεται πια σε γενικευμένη αποσταθεροποιητική απειλή για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, καθώς η αρχική μικρή ρωγμή διευρύνεται πλέον επικίνδυνα, αποκαλύπτοντας τα σαθρά θεμέλια επί των οποίων στηρίχθηκε μια κίβδηλη ευρωπαϊκή (τάχα) ενοποίηση – μία «ενοποίηση» υπό στενά οικονομίστικους όρους – γι’ αυτό πλασματική, αναιμική, προσωρινή και εύθραυστη. Ωστόσο, η διαφαινομένη χρεωκοπία σειράς ευρωπαϊκών χωρών και η συνακόλουθη, επαπειλουμένη συνολική κατάρρευση της ευρωζώνης δεν σημαίνει αναγκαστικά και την διάψευση της Ευρωπαϊκής Ιδέας, του οράματος δηλαδή μιας πραγματικής συνεργασίας, συμμαχίας και ενότητος των ευρωπαϊκών εθνών και της προοπτικής ενισχύσεως της Ευρώπης κατά τρόπο ώστε να καταστεί εκ νέου κέντρο παγκοσμίου ισχύος όπως ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας και μέχρι την λήξη του β΄ παγκοσμίου πολέμου, η τροπή του οποίου σήμανε την δραματική ευρωπαϊκή αποδυνάμωση και την εξάρτηση των λαών της Ευρώπης από εξω-ευρωπαϊκές δυνάμεις (π.χ. ΗΠΑ – ΕΣΣΔ στην περίοδο του «ψυχρού πολέμου»).
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Διανύουμε μια περίοδο κατά την οποία ο ρυθμός των πολιτικών γεγονότων ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητες καταγραφής και σχολιασμού των, αν όχι ακόμη ακόμη και της απλής παρακολουθήσεώς των ως ειδήσεις τις οποίες ανακυκλώνουν τα μ.μ.ε. του Συστήματος.
Μια νέα κυβέρνηση-τερατούργημα, ετερόκλητη, θνησιγενής και apriori αναποτελεσματική και αντιλειτουργική ανέλαβε εσχάτως την εξουσία κατόπιν ενός διαστήματος πέντε ημερών κατά τις οποίες η χώρα έμενε ουσιαστικώς ακυβέρνητη (αν υποτεθεί ότι προηγουμένως εκυβερνάτο…) με τους πολιτικούς αρχηγούς των ίδιων αυτών κομμάτων που καταστρέφουν επί 37 έτη την Ελλάδα και εκμαυλίζουν τoν λαό της να πελαγοδρομούν διαβουλευόμενοι σε αναζήτηση ενός βολικού, κοινής αποδοχής …αχυρανθρώπου.
Τελικώς, έπειτα από μακρές συνομιλίες και υπόγεια μαγειρέματα, ο ξένος παράγων προώθησε (ή επέβαλε) στον πρωθυπουργικό θώκο έναν δικό του άνθρωπο, έναν άχρωμο και άοσμο τεχνοκράτη με έντονο παρασκηνιακό παρελθόν, έναν άνθρωπο – σύμβολο του τραπεζιτικού κατεστημένου – ιδεώδη επιλογή για την διασφάλιση των συμφερόντων του Συστήματος, ήτοι της αφανούς υπερεθνικής δικτατορίας τραπεζιτών, χρηματιστών και λοιπών τσαρλατάνων χρηματεμπόρων που συστηματικά και κατ’ επάγγελμα κατασπαράσσουν το εν αποσυνθέσει κουφάρι της παρηκμασμένης γηραιάς ηπείρου και των καθημαγμένων και οικτρά εκφυλισμένων λαών της – του ελληνικού μη εξαιρουμένου …
Άλλη μία σκηνή στο θέατρο του παραλόγου της πολιτικής ζωής της χώρας ετελείωσε. Λογικώς η σκηνή αυτή, που ξεκίνησε με την εξαγγελία δημοψηφίσματος από τον απερχόμενο πρωθυπουργό Γ. Α. Π., δε θα έπρεπε καν να υπάρξη! Αηδιασμένος ο ελληνικός λαός (και φυσικά εξοργισμένος) θα έπρεπε να κατέλθη στους δρόμους, αμέσως μετά την συμφωνία των Βρυξελλών της 26ης – 27ης Οκτωβρίου και να καταλύση το καθεστώς (ναι, έτσι τόσο απλά)! Όμως, αυτό που φαντάζει λογικό σε κάθε εθνοκράτη, θεωρείται παράλογο, αδιανόητο στην εκφυλισμένη μάζα των – όχι μόνον μεταπολιτευτικών, αλλά συνολικώς μεταπολεμικών – Νεοελλήνων! Το ίδιο το μέλλον του ελληνικού έθνους διακυβεύεται και οι γηπεδικές συγκεντρώσεις των «αγανακτισμένων», ακόμη και οι – σε μεγάλο βαθμό υγιείς – βίαιες αντιδράσεις των οργισμένων πολιτών κατά επισήμων (όπως στις 26, 27, 28 Οκτωβρίου 2011) δεν αρκούν!
Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι . 500 ευρώ! Και αποχώρησε.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Πέντε ημέρες από τους πανηγυρισμούς της πασοκικής καθεστωτικής τάξεως, για την μεγάλη «επιτυχία» της συμφωνίας της 26ης (καλλίτερα ξημερώματα 27ης ) Οκτωβρίου, στην οποία κατέληξαν οι ηγέτες της ευρωζώνης για την αντιμετώπιση της κρίσεως του ελληνικού χρέους, αλλά και τρείς από την εκδήλωση της λαϊκής οργής και αντιδράσεως κατά της κυβερνήσεως των ανδρεικέλων, αλλά και άπαντος του πολιτικού συρφετού της αναξιότητος και του εκμαυλισμού, η «Αυτού Μεγαλειότης» Γ. Α. (και Μάργκαρετ) Παπανδρέου αιφνιδίασε τον πολιτικό κόσμο και τον ελληνικό λαό, με την εξαγγελία του περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την νέα δανειακή σύμβαση.
Η εξαγγελία δεν προκάλεσε αναστάτωση μόνον στο εσωτερικό, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Η Daily Telegraph για παράδειγμα κάνει λόγο για τον «τρόμο» που ένιωσαν οι λοιποί Ευρωπαίοι ηγέτες, βλέποντας τον Γεώργιο Παπανδρέου να ανακοινώνη το δημοψήφισμα, ενώ το γερμανικό «Der Spiegel» αναφέρει ότι «το πακέτο διασώσεως ευρίσκεται σε κίνδυνο». Είναι πασιφανές ότι ο άνθρωπος που δουλικώς υπέκυψε στους εκβιασμούς των αρπακτικών της Ε.Ε. και υποτακτικώς τους έκανε τόσα και τόσα θελήματα, τώρα φέρεται επικινδύνως για τα συμφέροντά τους. Διότι είναι απολύτως βέβαιον ότι εάν διεξαχθή αυτό το δημοψήφισμα, ο ελληνικό λαός θα αποφανθή ΟΧΙ στην κατοχική δανειακή σύμβαση. Άρα οι επιλογές του Γ.Α.Π. πλήττουν την Ε.Ε.
Όταν ομιλούμε για τη μακρόχρονη δημιουργία του Ελληνικού χρέους ουσιαστικά έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα πολύ απλό αλλά και περίεργο συνάμα ερώτημα:Είναι δυνατόν μία τέτοια «φυσική»επιχείρηση με τέτοιο ουρανό και γή και θάλασσα να έχει ανάγκη δανεισμού ο οποίος τελικά θα την καταχρεώσει αντί να προχωρήσει σε μία τέτοια ανάπτυξη η οποία κυριολεκτικά θα την απογειώσει οικονομικά και όχι μόνο.Η φυσική επιχείρηση είναι η Ελλάδα η οποία καταχρεωμένη βαδίζει το δικό της Γολγοθά ο οποίος βέβαια εδώ και πολλά χρόνια έχει αποτυπωθεί ως σχέδιο στο μυαλό συγκεκριμένων ανθρώπων διότι τέτοια πορεία μιάς χώρας μόνο τυχαία δεν είναι.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Διαβάστε ένα άκρως ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύθηκε στο ανεπίσημο ιστολόγιο του γνωστού αναθεωρητού Γάλλου ιστορικού Robert Faurisson όπου αποκαλύπτονται άγνωστες πτυχές της περιόδου της Γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα οι οποίες ανατρέπουν τα τετριμμένα απλουστευτικά σχήματα «καλοί Βρετανοί – κακοί Γερμανοί ναζί». ‘Οπως προκύπτει, την ίδια περίοδο κατά την οποία οι Βρετανοί εφήρμοζαν ασφυκτικό ναυτικό αποκλεισμό οδηγώντας σε λιμοκτονία τον Ελληνικό λαό, οι Γερμανικές δυνάμεις, μεσούντος ενός ολοκληρωτικού πολέμου εξ αιτίας του οποίου υπέφερε και ο ίδιος ο Γερμανικός λαός, προσπαθούσαν να ενισχύσουν την Ελλάδα μεταφέροντας στην ελληνική κυβέρνηση μέρος από τα Γερμανικά αποθέματα χρυσού προκειμένου να αναχαιτιστεί η ραγδαία υποτίμηση του ελληνικού νομίσματος. [Διαβάστε τις λεπτομέρειες]
Το κυριώτερα προβλήματα στα Ελληνικά πανεπιστήμια είναι συναφή προς μια κατάσταση απολύτου πνευματικής παρακμής – και είναι, ακόμη ειδικώτερα, ο προσδιορισμός της έννοιας της «επιστήμης». Μια «επιστήμη» υλιστική, που δείχνει να υπάρχει μόνο για να υπηρετεί την παραγωγή, αποκομμένη σε μεγάλο βαθμό από τις έννοιες της πραγματικής διάνοιας , ενοράσεως και πνεύματος. Τα «πανεπιστήμια» τουλάχιστον στην Ελλάδα έχουν μετατραπεί είτε στην καλύτερη περίπτωση σε σχολές στοιχειώδους επαγγελματικής καταρτίσεως, εκπροσωπώντας απλά για αρκετούς φοιτητές ένα χώρο όπου απλώς θα κάνουν νέες γνωριμίες, θα διασκεδάζουν, θα περνούν τον χρόνο τους στις καφετέριες και στα κλάμπ, σπαταλώντας τα χρήματα των γονέων τους που νομίζουν πως τα παιδιά τους σπουδάζουν – και, τελικά, κάποτε θα καταφέρουν να πάρουν κάποτε το πτυχίο δίχως να έχουν μάθει απολύτως τίποτε ουσιαστικό.
Ο νέος νόμος φυσικά και δεν θα μπορούσε να αλλάξει τίποτε απολύτως αναφορικά με την ως άνω συνοψιζομένη κατάντια, που είναι σύμφυτη με την πνευματική παρακμή ολόκληρης της κοινωνίας, όπως αναπαράγεται σε όλους τους τομείς, από την πολιτική μέχρι και την εκπαίδευση.
Την νύκτα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου του 1955, ο αχαλίνωτος τουρκικός όχλος βιαιοπράγησε, για άλλη μια φορά, κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως .
Κατόπιν της μεταδόσεως από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Αγκύρας της ειδήσεως περί εκρήξεων δύο βομβών στην οικία του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη (βομβών που όπως απεδείχθη αργότερα ετοποθέτησαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες), στίφη αφηνιασμένων ταταρο-προσωασιατών, με την ανοχή των αρχών, επετέθησαν με αγρία μανία στα καταστήματα, τις οικίες, τα σχολεία, τους ναούς και τα νεκροταφεία των Ελλήνων της Πόλεως, καταστρέφοντας, διαρπάζοντας, προπηλακίζοντας και κατατρομοκρατώντας τον ελληνικό πληθυσμό, ως άξιοι συνεχιστές των παραδόσεων των ορδών του Αττίλα, του Ταμερλάνου και του Μωάμεθ Πορθητού.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Κάνουν τα πάντα οι υπηρέτες της … «ενημερώσεώς μας» για να μη δούμε ότι αυτοί οι «επαναστατημένοι νεαροί» που καίνε το Λονδίνο κ.λπ. είναι Μαύροι και αλλόφυλοι…
Σε όλη την Ευρώπη κύματα μεταναστών μεταβάλλουν την φυσιογνωμία των πόλεων. Αυτό είναι κυρίως εμφανές σε πόλεις σταθμούς, δηλαδή σε κομβικά σημεία όπου συναθροίζονται μετανάστες στον δρόμο τους για αυτό υπολογίζουν ως προορισμό – στόχο. Μία τέτοια περίπτωση πόλης είναι η Πάτρα, όπου λόγω των ιδιαιτεροτήτων της έχει καταστεί σταθμός μεταναστών οι οποίοι ελπίζουν να περάσουν παράνομα στην Ιταλία, και από εκεί στην κεντρική Ευρώπη.
Πληθαίνουν όσο περνά ο καιρός οι ενδείξεις ότι αυτό που ξεκίνησε ως κρίση χρέους της (όντως δημοσιονομικά νοσηρότατης) μεταπολιτευτικής Ελλάδος (της Ελλάδος των μεσαζόντων, των αεριτζήδων και της λαμογιάς) εξελίσσεται πια σε γενικευμένη αποσταθεροποιητική απειλή για το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, καθώς η αρχική μικρή ρωγμή διευρύνεται πλέον επικίνδυνα, αποκαλύπτοντας τα σαθρά θεμέλια επί των οποίων στηρίχθηκε μια κίβδηλη ευρωπαϊκή (τάχα) ενοποίηση – μία «ενοποίηση» υπό στενά οικονομίστικους όρους – γι’ αυτό πλασματική, αναιμική, προσωρινή και εύθραυστη. Ωστόσο, η διαφαινομένη χρεωκοπία σειράς ευρωπαϊκών χωρών και η συνακόλουθη, επαπειλουμένη συνολική κατάρρευση της ευρωζώνης δεν σημαίνει αναγκαστικά και την διάψευση της Ευρωπαϊκής Ιδέας, του οράματος δηλαδή μιας πραγματικής συνεργασίας, συμμαχίας και ενότητος των ευρωπαϊκών εθνών και της προοπτικής ενισχύσεως της Ευρώπης κατά τρόπο ώστε να καταστεί εκ νέου κέντρο παγκοσμίου ισχύος όπως ήταν κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας και μέχρι την λήξη του β΄ παγκοσμίου πολέμου, η τροπή του οποίου σήμανε την δραματική ευρωπαϊκή αποδυνάμωση και την εξάρτηση των λαών της Ευρώπης από εξω-ευρωπαϊκές δυνάμεις (π.χ. ΗΠΑ – ΕΣΣΔ στην περίοδο του «ψυχρού πολέμου»).
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Την νύκτα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου του 1955, ο αχαλίνωτος τουρκικός όχλος βιαιοπράγησε, για άλλη μια φορά, κατά των Ελλήνων της Κωνσταντινουπόλεως .
Κατόπιν της μεταδόσεως από τον ραδιοφωνικό σταθμό της Αγκύρας της ειδήσεως περί εκρήξεων δύο βομβών στην οικία του Κεμάλ στην Θεσσαλονίκη (βομβών που όπως απεδείχθη αργότερα ετοποθέτησαν οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες), στίφη αφηνιασμένων ταταρο-προσωασιατών, με την ανοχή των αρχών, επετέθησαν με αγρία μανία στα καταστήματα, τις οικίες, τα σχολεία, τους ναούς και τα νεκροταφεία των Ελλήνων της Πόλεως, καταστρέφοντας, διαρπάζοντας, προπηλακίζοντας και κατατρομοκρατώντας τον ελληνικό πληθυσμό, ως άξιοι συνεχιστές των παραδόσεων των ορδών του Αττίλα, του Ταμερλάνου και του Μωάμεθ Πορθητού.
