ΑΡΘPΟΓΡΑΦΙΑ

ΠΡΑΣΙΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ Ή ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ;

του Γεωργίου Λιναρδή

“Μία από τις πιο αξιοσημείωτες πτυχές της δόλιας παγκόσμιας διαφημιστικής εκστρατείας για την λεγόμενη καθαρή, ανανεώσιμη «πράσινη ενέργεια», ηλιακή και αιολική, είναι το πόσο μη ανανεώσιμη και περιβαλλοντικά βρώμικη είναι στην πραγματικότητα αυτή η ενέργεια. Σχεδόν καμία προσοχή δεν δίνεται στο συγκλονιστικό περιβαλλοντικό κόστος που πηγαίνει στην κατασκευή των τεράστιων ανεμογεννητριών ή ηλιακών συλλεκτών ή μπαταριών ιόντων λιθίου. Αυτή η σοβαρή παράλειψη είναι σκόπιμη και προφανώς κρύβει μια κρυφή ατζέντα.

Το ερώτημα είναι: Γιατί οι μεγάλες κυβερνήσεις, οι εταιρείες, τα think tanks, το WEF του Νταβός προωθούν παγκοσμίως μια πράσινη ατζέντα για την εξάλειψη της χρήσης πετρελαίου, φυσικού αερίου και άνθρακα;….”

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΚΑ ΙΕΡΑΤΕΙΑ

του Αχιλλέως Ξανθάκη

Έχω αρθρογραφήσει ξανά για την ανθρωπογεωγραφία του “πατριωτικού χώρου”. Αναφερόμενος όμως κυρίως, στις ηγεσίες των κομμάτων.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι οι ηγέτες, ιδίως μικρών κομμάτων, έχουν την κύρια ευθύνη των κομματικών χειρισμών, της πολιτικής γραμμής και του ύφους των οργανώσεων αυτών. Αρκετοί μάλιστα από τους μικρότερους πολιτικούς συνδυασμούς είναι κυρίως «αρχηγοκεντρικοί». Η ποιότητα της ηγεσίας, περισσότερο από κάθε άλλη παράμετρο, προσδιορίζει τα επιτεύγματα ή την αποτυχία.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Κ, ὅπως Κίβδηλο (F for Fake)

Η ταινία “F for Fake” («Η Αλήθεια και το Ψέμμα» σύμφωνα με την ελληνική απόδοση) είναι μια πολυ-επίπεδη, ιδιάζουσα και ελαφρώς παραγνωρισμένη δημιουργία του Orson Welles, που κινείται ανάμεσα στο (ψευδο)-ντοκιμαντέρ και το δράμα. Με αφορμή την μελέτη της πλαστογραφίας στην τέχνη, η ταινία μπορεί να ερμηνευθεί ως μια αλληγορία περί της συγχύσεως των ορίων μεταξύ του αυθεντικού και του κιβδήλου στην σύγχρονη εποχή.

Στο επίκεντρο της αφηγήσεως βρίσκεται ο γνωστός πλαστογράφος έργων τέχνης Elmyr de Hory, ο οποίος είχε καταφέρει να εξαπατήσει πληθώρα εμπόρων και κριτικών τέχνης επί σειρά ετών. Εκτός από τον ίδιο τον de Hory, εμφανίζεται να σχολιάζει την ζωή και τις απάτες του και ο Clifford Irving, βιογράφος του de Hory, ο οποίος όμως εν συνεχεία απεδείχθη και ο ίδιος πλαστογράφος, καθώς είχε συγγράψει διάφορες ψευδείς «βιογραφίες». Αλλά το δυσδιάκριτο των ορίων μεταξύ αυθεντικότητος και πλαστογραφίας δεν εξαντλείται εκεί. Στο τέλος της ταινίας αποκαλύπτεται ότι και οι δημιουργοί του «ντοκυμαντέρ» σχετικώς με τον de Hory, ήτοι ο ίδιος ο Welles, είναι πλαστογράφοι, καθώς μεγάλο τμήμα (ή μήπως το σύνολο;) της ταινίας αποτελεί μια απάτη.

Συμπερασματικώς, ουδείς μπορεί να είναι πάντα βέβαιος εάν αυτό που βλέπει, ακούει, διαβάζει, και γενικώς αντιλαμβάνεται είναι αληθινό ή ψεύτικο, αυθεντικό ή πλαστό, μιας και όσοι αναφέρονται επιμόνως στην αυθεντικότητα δύναται κάλλιστα να είναι και ίδιοι κίβδηλοι. Η αντίθεση αυθεντικότητος και πλαστογραφίας δεν αφορά μόνο την τέχνη, αλλά εμφανίζεται σε όλες τις εκφάνσεις της πραγματικότητος.   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

ΤΑΥΡΟΣ ΣΕ ΥΑΛΟΠΩΛΕΙΟ – ἢ ἀλλιῶς: Η ΕΛΕΓΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ

” … έφτασε στο υπέρτατο όριο αηδίας και γελοιότητος και έδωσε γραμμή για ψήφο σε αριστερά κόμματα ώστε να τιμωρηθεί η ΝΔ!

Αυτό δηλαδή που είναι εχθρικό για το κόμμα, υπερτερεί του τι είναι εχθρικότερο για το Έθνος. Εντολή για ψήφο στην αριστερά, όταν ο χώρος θρηνεί δύο δολοφονημένους άνδρες από την αριστερά, όταν το Έθνος θρηνεί χιλιάδες νεκρούς από τον κομμουνισμό, όταν η προδοσία της Μακεδονίας υλοποιήθηκε από την αριστερά, η υφαρπαγή της πρώτης κατοικίας επίσης – όταν η αριστερά αρνείται το Έθνος !

Δεν σημαίνει αυτό ότι η ΝΔ είναι καλύτερη. Μια εντολή για ψήφο στην ΝΔ θα ήταν εξ ίσου εμετική.

Αλλά πώς να προσπεράσει κανείς τον βιασμό κάθε λογικής, όταν ο Μπαρμπαρούσης που στην Βουλή είχε ζητήσει να συλληφθεί ο Τσίπρας από τον στρατό, βγαίνει τώρα και λέει «να το ρίξουμε ΣΥΡΙΖΑ για να τιμωρηθεί η ΝΔ»…

Η ολοκληρωτική ταπείνωση βεβαίως έγινε με τα εκλογικά αποτελέσματα, στα οποία τα ποσοστά που διαλαλούσε πως είχε το κόμμα, δεν καταγράφηκαν πουθενά, σε κανένα πολιτικό χρωματισμό.

Καιρός να αντιληφθεί το παρεάκι των χάρτινων Ιπποτών του Εθνικισμού, ότι το Έθνος δεν ψάχνει ηγέτη κόμματος αλλά ΗΓΕΤΗ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.

Ο εγωισμός, η πολιτική ένδεια, η πλάνη του “θα διατάξω τους ψηφοφόρους”, είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι. Δυστυχώς για τον χώρο, όλα τα παραπάνω σχηματίζουν την εικόνα ενός πολιτικάντη χωρίς ικανότητες. Ίσως τελικά η αστοχία να είναι το στυλ του.”

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἐτήτυμα Ψέγματα (10)

 Ἕνα σημείωμα περὶ ἐκλογῶν 2023 – καὶ τοῦ «χώρου»…
“Τὰ δημοκρατικὰ παζάρια κι οἱ ποικίλων διαβαθμίσεων ἐμποροπανηγύρεις μὲ πρωταγωνιστὰς τύπους καὶ τυπάκους ποὺ κατὰ καιροὺς καὶ κατὰ περίστασιν ὑποδύονται διαφόρους ῥόλους, κατὰ τὰ ἑκάστοτε ἐκτιμώμενα κέρδη των, ἐμποράκους ἰδεῶν ποὺ καταβιβάζουν τὸν πῆχυν ὅλο καὶ χαμηλότερα γιὰ νὰ κερδίσουν ἐπευφημίας καὶ ἀναγνώρισιν ὑπὸ τοῦ πλήθους, καθιστοῦν εἰς τὸν διεισδυτικὸν ὀφθαλμὸν ἔτι τραγικωτέραν τὴν γοώδη ἀπουσίαν ζῶντος ὕδατος, αὐθεντικοῦ πυρὸς καὶ ἁπτῆς οὐσίας ἐντὸς τῆς μεσανατολικῆς ψυχικῆς ἐρήμου τοιούτων σκιωδῶν σκελέθρων…”

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΤΡΌΠΟ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Σὰν σήμερα πρὸ 202 ἐτῶν, τὴν 17ην Μαΐου 1821, ᾿᾿᾿᾿ ‘᾿ξέσπασε ἡ ἡρωικὴ ἐξέγερσις τῆς Χαλκιδικῆς ἐναντίον τῶν Τούρκων.
Μία ἐξέγερσις ποὺ ἐπνίγη εἰς ποταμοὺς αἵματος – μάλιστα ὄχι κυρίως μαχητῶν ἀλλὰ γυναικοπαίδων, μὲ μιὰν πενηντάδα ἰσοπεδωμένων καὶ καμένων χωριῶν καὶ τοὺς κατοίκους τους σφαγμένους ἢ καὶ πωλημένους στὰ σκλαβοπάζαρα λευκῶν, ποὺ εἶναι ἀκόμη περισσότερον ἀγνοημένα κι ἀπὸ τὴν ἡρωικὴν  ἐκείνην Ἐπανάστασιν τῆς Μακεδονίας…
   Ὡς μίαν εἰσαγωγὴν εἰς τὴν ἐν πολλοῖς παραγνωρισμένην αὐτὴν πτυχὴν τῆς Ἱστορίας μας, χάρις μάλιστα εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἐδόθη ἡ δυνατότης εἰς τοὺς λοιποὺς Ἕλληνας νοτιώτερα νὰ στεριώσουν καὶ κυριαρχήσουν κατὰ τὸ κρισιμώτατον πρῶτον ἔτος τῆς ἐξεγέρσεως, ἀφοῦ ἡ ἐπανάστασις τῆς Μακεδονίας ἠνάγκαζε τοὺς Τούρκους νὰ κρατοῦν τὸν μεγάλον ὄγκο τῶν στρατιωτικῶν τους δυνάμεων εἰς τὰ βόρεια, παρουσιάζουμε σήμερα ἕνα σχετικὸν κυρίως πρὸς τὸν θρυλικὸν ἡγέτην τῆς βορειοελλαδικῆς ἐξεγέρσεως Ἐμμανουὴλ Παπᾶν ἄρθρον τοῦ φίλου μας ἱστορικοῦ ἐρευνητοῦ Βασιλείου Κάρτσιου, καταγομένου μάλιστα ἐκ τοῦ ὁμωνύμου χωριοῦ τοῦ ἥρωος.
    Παρὰ τὸν βαρύτατον καὶ φρικαλέον φόρον αἵματος, ἡ ἡρωικὴ Μακεδονία συνέχισε νὰ ἐπαναστατῇ κατὰ πυκνὰ χρονικὰ διαστήματα, ἐν ᾦ πολυάριθμοι Μακεδόνες μαχηταὶ μετὰ τὴν κατάπνιξιν τῆς ἐξεγέρσεως μετέβησαν νοτιώτερον πρὸς συνέχισιν τοῦ Ἀγῶνος, ὅπου καὶ πλεῖστοι τούτων ἔπεσαν εἰς τὸν βωμὸν τῆς Ἐλευθερίας τῆς Πατρίδος.
     Μιᾶς Ἐλευθερίας πλέον ὁλικῶς ἀνυπάρκτου, ἀφοῦ τὸ προδοτικὸν δημοκρατικὸν σύστημα καὶ οἱ ποικίλοι του ἀρλεκῖνοι τὴν ἔχουν ξεπουλήσει καὶ τὴν ξεπουλοῦν καθημερινῶς, ἐκχωροῦντες καὶ τὰ τελευταῖα ὑπολείμματα καὶ προοπτικάς ὑπὸ τὴν σιωπηρὰν συναίνεσιν τοῦ παραζαλισμένου, πνευματικῶς ἐκριζωμένου καὶ δίκην ὑπνοβάτου ἐπιτηδείως ἀγομένου καὶ φερομένου λαοῦ τῆς δυστυχοῦς αὐτῆς χώρας!!!
 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΕΙΝΑΙ ΧΟΝΤΡΟΣ Ο ΣΒΕΡΚΟΣ ΤΟΥ ΓΟΥΡΟΥΝΙΟΥ

του Αχιλλέως Ξανθάκη

Τι συμβαίνει στον «εθνικό-πατριωτικό» χώρο ;

Πως οι πολιτικοί σχηματισμοί του «χώρου» κατάντησαν μουγγοί από πολιτική ουσία, να μηρυκάζουν αποτυχημένα συνθήματα και να αναμασούν στείρο καταγγελτικό λόγο;

Γιατί το δημογραφικό, η οικογένεια, η διανόηση, οι τέχνες, οι παραδόσεις, ο αλτρουισμός και η πνευματική μαχητικότητα, μπήκαν σε 2η μοίρα και ο στόχος των υπερασπιστών των Ιδεών περιορίστηκε στην είσοδο στην Βουλή;

Πως οι «ομάδες» των ιδεολόγων, των πατριωτών, των Ελληνολατρών, των «απέναντι σε όλους», πως οι «ομάδες» εκείνων που καταγγέλλουν το σύστημα για χρηματισμό, για ιδιοτέλεια, για ξενοδουλεία, έχουν καταντήσει αναποτελεσματικές και ξεκομμένες από την κοινωνία;

Πως οι υποτιθέμενοι αμετακίνητοι και αδέκαστοι στις Ιερές Ιδέες, έγιναν πολιτικάντηδες συνεργαζόμενοι με οποιονδήποτε και οτιδήποτε, θα τους εξασφαλίσει την είσοδο στην Βουλή;

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Μπόχα και δυσωδία: ιδού η δημοκρατία!

Πραγματοποιήθηκε λοιπόν – και τύποις – η αναγγελία των επικειμένων βουλευτικών εκλογών. Το προεκλογικό κλίμα είναι περίεργο, αινιγματικό και άκρως τοξικό. Ως προς την αινιγματικότητα συμβάλλει ίσως και το γεγονός ότι οι επερχόμενες εκλογές (οι πρώτες) πρόκειται να διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής (που προεξοφλεί αδυναμία σχηματισμού κυβερνήσεως και συνεπώς επαναληπτικές εκλογές ως μονόδρομο). Ταυτόχρονα ένα υπόγειο – και μάλλον βουβό – κύμα λαϊκής οργής κοχλάζει λόγω των συσσωρευμένων προβλημάτων, των αλλεπάλληλων εθνικών ταπεινώσεων και της οικονομικής εξαθλιώσεως αλλά δυσκολεύεται να βρει διέξοδο και τρόπο εκφράσεως. Η αίσθηση πολιτικού αδιεξόδου είναι διάχυτη και πνιγηρή.

Η τοξικότητα εσχάτως υπερχείλισε με την αποκαλυφθείσα καταγγελία  γυναίκας-στελέχους του ΠΑΣΟΚ για βιασμό και ξυλοδαρμό από ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν παραβλέπει κανείς τον ύποπτο χρονισμό της αποκαλύψεως, που αναδύει οσμή προεκλογικής σκοπιμότητoς αφού πράγματι το σκανδαλιστικό της υποθέσεως συνέτεινε στην επισκίαση κάθε άλλου θέματος, μονοπωλώντας την ατζέντα της δημοσιογραφικής επικαιρότητος, αποπροσανατολίζοντας την κοινή γνώμη από τα ουσιώδη. Ανέδειξε ωστόσο η υπόθεση αυτή και την μεγίστη υποκρισία της περί «δικαιωματισμού» υστερίας της  αριστεράς, που βρέθηκε τώρα να λούζεται τα καμώματα ενός ημικρετινώδους celebrity-θεατρίνου, ανίδεου περί την πολιτική, τον οποίο προώθησε και ανέδειξε στην ευρωβουλή προς άγραν ψήφων και μόνο: τώρα εισπράττει μοιραία – και δικαίως – τα επίχειρα…   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

ΒΟΡΕΙΝΑ ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ [18 β]

Παρουσιάζουμε σήμερα καὶ τὸ γ΄ μέρος τῆς ἐκδηλώσεώς μας τῆς 19ης Μαρτίου 2023,  ποὺ κυρίως συνίστατο εἰς τὴν ὑπὸ τοῦ Στεφάνου Γκέκα καταληκτικὴν ὁμιλίαν.

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ – ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

” ΣΥΣΤΗΜΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ – ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
 
… «Η εκπαίδευση είναι ένα όπλο, οι συνέπειες του οποίου εξαρτώνται από το ποιος το κρατά στα χέρια του και σε ποιον το έχει στραμμένο».

Εκμεταλλευόμενοι την εμπιστοσύνη που δείχνουν οι μαθητές στην διδακτέα ύλη, οι ξεδιάντροποι ινστρούχτορες, ελέω μιας κυβέρνησης που θεωρεί σημαντικότερο «να πολεμάει τον νατιβισμό», που αδιαφορεί για την αλήθεια, την ψυχική υγεία των μαθητών και απαξιώνει την εκπαίδευση, αφού ο μορφωμένος μαθητής θα γίνει πολίτης ενώ ο παραμορφωμένος μαθητής θα γίνει υπήκοος, οι ινστρούχτορες λοιπόν αυτοί, εγκληματούν.

Παρουσιάζουν στους μαθητές τις δικές τους πολιτικές ατζέντες, σαν κοινωνικές νόρμες. Χωρίς κανένα επιχείρημα, ταΐζουν αξιώματα τα νέα παιδιά αντί τεκμηριωμένης κι εμπεριστατωμένης μορφώσεως.
…
Η ιστορία αυτή βεβαίως δεν αφορά την ομοφυλοφιλία, αυτή είναι μόνον ο καμβάς. Είναι το πρόσχημα. Αυτό που ενοχλεί, είναι πως η αρρενωπότητα είναι χαρακτηριστικό εκείνων που δεν υποτάσσονται με ευκολία, εκείνων που έχουν ως φυσικό ένστικτο την αντίδραση σε πράγματα που δεν πιστεύουν. Η αρρενωπότης είναι μια ασφαλιστική δικλείδα της φύσεως απέναντι στην διάβρωση και με στόχο την επιβίωση.”

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

ΚΥΠΡΟΣ 1967

“…Προφανῶς οἱ ἀνασφάλειες τῆς προσφάτως τότε ἐγκαθιδρυθείσης στρατιωτικῆς κυβερνήσεως κατέστειλαν κάθε σθένος ἀντιστάσεως – ἀλλὰ πρὸ παντὸς ἡ ἀπουσία σαφοῦς, ἀκλονήτου καὶ ἀσφαλοῦς ἰδεακοῦ ἕρματος καὶ ἀταλαντεύτου ἐσωτέρας πυξίδος… Ἐλλείψεις τραγικαί, καθὼς καὶ τότε ἀλλὰ καὶ ἄλλως λίαν προσφάτως ἀπεδείχθη – ἂν τυχὸν θὰ ὑπῆρχεν ἀνάγκη τέτοιας ἀποδείξεως γιὰ κάποιους!

ΔΙΔΑΓΜΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΠΕΤΕΙΟΥ ΤΗΣ ΗΜΙΤΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΣ ΥΠΕΣΚΑΜΜΕΝΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ ΤΟΥ 1821…”

                                                                                               

῾”…H αποστολή της περίφημης ελληνικής Μεραρχίας «Μενέλαος» στην μαρτυρικήν Κύπρο κατά το πρώτον εξάμηνον του 1964 συνιστά έως σήμερα την μοναδική περίπτωση, κατά την οποίαν το καχεκτικό ελληνόφωνο κρατικό μόρφωμα, το ως «εθνικό κέντρο» φερόμενο, εφάρμοσε ολοκληρωμένη υψηλή Στρατηγική με σκοπόν την προστασία της Κύπρου από την τουρκική επιβουλή και την ένταξή της στον εθνικόν κορμόν. Η αποστολή της Μεραρχίας, τμηματικά και υπό συνθήκες άκρας μυστικότητας, σε συνδυασμό με τα εκτεταμένα οχυρωματικά έργα που εκτελούντο παράλληλα, απετέλεσε για τα τότε ισχύοντα δεδομένα έναν στρατιωτικοπολιτικόν άθλον. Οταν, τον Οκτώβριον του 1964 η Μεραρχία «Μενέλαος» άγγιξε την προβλεπόμενην οροφήν του Πίνακα Οργάνωσης και Υλικού της, με 8.300 άνδρες (σχετικό έγγραφο κατάστασης ΓΕΕΘΑ 24/10/1964), συνιστούσε μια θανάσιμη απειλή έναντι οποιασδήποτε πιθανής τουρκικής αποβατικής δύναμης, γεγονός το οποίον αναγνώριζαν πρώτοι και καλύτεροι οι ίδιοι οι … δήθεν αρειμάνιοι και λαγόκαρδοι Τούρκοι, όπως προκύπτει από πληθώρα στοιχείων της εποχής….”

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Η διαχρονικώς ύπουλη τακτική του τουρκικού επεκτατισμού, από το Ματζικέρτ έως σήμερα.

Στο βιβλίο «Η παρακμή του μεσαιωνικού ελληνισμού και η διαδικασία εξισλαμισμού της Μικράς Ασίας», ο διαπρεπής βυζαντινολόγος Σπύρος Βρυώνης περιγράφει τα γεγονότα που ακολούθησαν την καταστροφική μάχη του Ματζικέρτ και την επακόλουθη πλημμυρίδα των Τουρκομάνων στην Μικρά Ασία. Πάγια τακτική των πρωτοτούρκων ήταν η διενέργεια συνεχών, μικρής κλίμακος, ληστρικών επιθέσεων με σκοπό την λεηλασία, κυρίως της ανοχύρωτης υπαίθρου και των ασθενώς οχυρωμένων πόλεων της Μικράς Ασίας. Αυτές οι επιθέσεις ήταν μεν συνεχείς αλλά ταυτόχρονα τόσο μικρής κλίμακας ώστε να μην προξενούν την δυναμική αντίδραση της κεντρικής εξουσίας της Κωνσταντινουπόλεως. Η τακτική αυτή μετεβάλετο όταν η θνήσκουσα αυτοκρατορία βρισκόταν σε περιόδους εσωτερικών συγκρούσεων, οπότε οι Τούρκοι επετίθεντο εκ του ασφαλούς και σε περισσότερο οχυρωμένες πόλεις τις οποίες και καταλάμβαναν καθώς ο αυτοκρατορικός στρατός ήταν απασχολημένος με τις εσωτερικές έριδες.    

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]