Μαθητική ποδιά.. – ναί, εκείνη την βαθυκύανη υφασμάτινη περιβολή, πάντα πεντακάθαρη και καλοσιδερωμένη, με τον ολόλευκο γιακά της και την επίσης λευκή κορδέλα στα μαλλιά (για εμάς τα κορίτσια). Ποιός την θυμάται πια; Ακόμα και αυτοί πού την θυμούνται δέν επιτρέπουν στον εαυτό τους να την αναπολούν γιά να μή χαρακτηριστούν οπισθοδρομικοί. Θεωρήθηκε (ΣΣ: δικαίως, θα σχολιάζαμε…) “αντιδημοκρατικό” γνώρισμα καί κατάλοιπο αυταρχισμού η ομοιόμορφη ενδυμασία των μαθητριών και, ως ένα από τα πρώτα μέτρα της νωπής ακόμη σοσιαληστρικής επελάσεως, προέβησαν οι λαοπρόβλητοι εργολάβοι της β΄ φάσεως της μεταπολιτευτικής λαίλαπας εσπευσμένα στην εδυματολογική «απελευθέρωση» των παιδιών. Ένα μέτρο με μεγίστη (και παραγνωρισμένη) σημειολογική και πρακτική σημασία!
Το βράδυ της Πέμπτης 27 Ιανουαρίου 2010, εκατομμύρια αποχαυνωμένων μαζανθρώπων παρακολουθούσαν επί σειρά ωρών από τα Μέσα Μαζικής Εξαπατήσεως (τηλεοράσεις, ραδιόφωνα και διαδίκτυο) τις διαπραγματεύσεις επαγγελματιών «αντιρατσιστών» με το ανθελληνικό κράτος, αναφορικά με το ζήτημα, της καταλήψεως κτηρίου της Νομικής σχολής, από 300 λαθρομετανάστες…
Το πραγματικό ενδιαφέρον στο γεγονός, που το κάνει αξιοσημείωτο, είναι η σημειολογία του. Αν κάποιος ήθελε να εξηγήσει εντός 10 λεπτών σε έναν άνθρωπο της προχριστιανικής Ευρώπης την κατάντια , την παρακμή και την διαστροφή του πνεύματος στην χώρα μας, θα αρκούσε να του εξιστορήσει τα γεγονότα της Νομικής…
Οι παρακάτω πολύ πρόσφατες ειδήσεις, κάθε άλλο παρά άσχετες μεταξύ τους, αναφέρθηκαν μεν από τα αστικά μ.μ.ε., χωρίς, όμως, ως συνήθως, να τους δοθεί η δέουσα έμφαση:
Ο Δρ Roger Dommergue είναι γνωστός ως ο εβραίος ιστορικός αναθεωρητής που δικαιώνει τον Χίτλερ, αμφισβητώντας το ολοκαύτωμα. Είχε δώσει στην Γαλλία μια συνέντευξη στον Ernst Zundel, στην αρχή της ενασχολήσεως του Zundel με τον ιστορικό αναθεωρητισμό.
Περισσότερα από τριάντα έτη έχουν περάσει από το 1914 , όταν είχα τη μικρή συμβολή μου , ως εθελοντής , στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο οποίος επιβλήθηκε στο Ράιχ.
Σε αυτές τις τρεις δεκαετίες η αγάπη και η πίστη στους ανθρώπους μου έχουν καθοδηγήσει όλες τις σκέψεις μου, τις ενέργειες και τη ζωή μου. Μου έδωσαν τη δύναμη για να λάβω τις δυσκολότερες αποφάσεις με τις οποίες θα μπορούσε να έρθει αντιμέτωπος ένας θνητός άνθρωπος. Σε αυτές τις τρεις δεκαετίες έχω ξοδέψει τη δύναμή μου και την υγεία μου.
Είναι αναληθές ότι εγώ ή οποιοδήποτε άλλος στη Γερμανία θέλησε τον πόλεμο το 1939. Ήταν επιθυμητός και προκλήθηκε από τους διεθνείς πολιτικούς , είτε εβραϊκής προέλευσης , είτε εργαζόμενους για τα εβραϊκά συμφέροντα. Έχω υποβάλει πάρα πολλές προσφορές για τον περιορισμό και τον έλεγχο των εξοπλισμών, που οι επόμενες γενιές δεν θα είναι τόσο άνανδρες για να μην τις λάβουν υπόψη, ώστε να αποδοθεί η ευθύνη για το ξέσπασμα αυτού του πολέμου σε εμένα. Ούτε ποτέ είχα επιθυμήσει ,ότι, μετά από τον τρομερό πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, θα υπήρχε έστω ένα δευτερόλεπτο ενάντια είτε στην Αγγλία , είτε την Αμερική. Οι αιώνες θα περάσουν, αλλά από τα ερείπια των πόλεων και των μνημείων μας , το μίσος θα αυξηθεί εκ νέου , ενάντια στους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι και θα πρέπει να ευχαριστήσουμε για όλο αυτό: τον διεθνή εβραϊσμό και τους υποτελείς του.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
“ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ελέω Θεού, Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, νέας Ρώμης και οικουμενικός Πατριάρχης.
Ιερώτατε Μητροπολίτα Μολδαβίας, υπέρτιμε και έξαρχε πλαγηνών, εν αγίω πνεύματι αγαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ, και ευγενέστατοι άρχοντες οι εν τη Επαρχία ταύτη αυτόχθονες τε και ημεδαποί· τιμιώτατοι πραγματευταί· χρησιμώτατοι πρόκριτοι των αυτόθι ευλογημένων Ρουφετίων, και λοιποί απαξάπαντες ευλογημένοι Χριστιανοί εκάστης τάξεως και θαθμού, τέκνα εν Κυρίω ημών αγαπητά, χάρις είη υμίν, και ειρήνη παρά Θεού!
Ο Hajo Hermann (1913-2010) υπήρξε ένας εξαίρετος Γερμανός πιλότος της Luftwaffe, ο οποίος διακρίθηκε, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για την απαράμιλλη γενναιότητά του ως διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και για την καινοτόμο τακτική αεράμυνας που ανέπτυξε. Μετά τον πόλεμο ασχολήθηκε με την δικηγορία και δη με υποθέσεις πολιτικών δικαιωμάτων, αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση πατριωτών και Αρνητών Ολοκαυτώματος, κατηγορηθέντων για παραβίαση των κατά της ελευθερίας του λόγου στρεφομένων γερμανικών νόμων. Μέχρι και τον θάνατό του, σε ηλικία 97 ετών, παρέμεινε απόλυτα πιστός στους συναγωνιστάς του, την κληρονομιά του και τα ιδανικά της νιότης του. [διαβάστε περισσότερα]
Όσοι παρακολουθούν στενά την δραστηριότητα στα μ.μ.ε. είναι βέβαιον ότι έχουν επισημάνει μεταξύ των εκπροσώπων του δημοσιογραφικού κατεστημένου εκείνους τους κονδυλοφόρους που αποτελούν σταθερούς, συστηματικούς και συνήθως προκλητικούς, πολεμίους κάθε ιδέας που συνδέεται με τις έννοιες: φυλή, έθνος, πατρίδα, παράδοση, κλπ. Μεταξύ αυτών των δημοσιογραφικών ερπετών ασφαλώς συμπεριλαμβάνεται και μάλιστα πολύ ψηλά στην λίστα, ο προκλητικός Σταύρος Θεοδωράκης. Η εξέταση και μόνο της θεματολογίας των κακόγουστων ρεπορτάζ του, αρκεί για να αποκαλύψει τον ρόλο που έχει αναλάβει ως μόνιμος υποστηρικτής λαθρομεταναστών, γύφτων, σεξουαλικώς διεστραμμένων και κάθε παρακμία εντός της κοινωνίας.
Επέτειος της «εξεγέρσεως του πολυτεχνείου» σήμερα και για πολλοστή φορά θα περισσέψουν τα «δάκρυα» και η «συγκίνηση» για τα «παιδιά που χάθηκαν», για τους «ηρωικούς αγωνιστές της δημοκρατίας» και οι λοιπές χιλιοαναμασημένες μπούρδες , τα χονδροειδή ψεύδη και οι αναπόδεικτες τερατολογίες οι οποίες θα ανακυκλωθούν και φέτος, όπως και κάθε χρόνο, σε τηλεοπτικά αφιερώματα, επετειακά ένθετα εφημερίδων, σχολικές γιορτές , κλπ.
Πρόκειται για ένα τερατώδες παραμύθι του οποίου το μέγεθος το ξεπερνά μόνον ο μύθος του λεγομένουΕβραϊκού Ολοκαυτώματος , καθότι ο μύθος του «Ολοκαυτώματος» έχει παγκόσμια απήχηση, ενώ ο μύθος του πολυτεχνείου επινοήθηκε αποκλειστικώς για εσωτερική κατανάλωση, στο πλαίσιο της παγίας τακτικής της αριστεράς για την κατασκευή ψευδοηρώων και τελικώς ετέθη στην υπηρεσία της διακομματικής μεταπολιτευτικής φαυλοκρατίας που εδώ και 36 χρόνια καταδυναστεύσει την Ελλάδα, δεδομένου ότι, ουσιαστικά, στον μύθο του πολυτεχνείου στηρίχθηκε εξολοκλήρου το επαίσχυντο πολιτικό κατεστημένο της μεταπολιτεύσεως το οποίο, όπως άπαντες πλέον αντιλαμβάνονται, διέλυσε την Ελλάδα, φέρνοντάς την στο σημερινό χάλι της οικονομικής χρεωκοπίας, της διεθνούς ανυποληψίας, της αμυντικής αδυναμίας, της πολιτισμικής παρακμής, της ηθικής εξαχρειώσεως, της δημογραφικής καταρρεύσεως …
Αναρωτιόμασταν τι θα άξιζε περισσότερο να σχολιάσουμε με αφορμή αυτήν την, περιοδικώς τελουμένη, κακόγουστη φιέστα των εκλογών, αυτό το πονηρό τέχνασμα που έχει εφεύρει ο διεθνιστικός καπιταλισμός για να παρέχει την τέλεια ψευδαίσθηση «συμμετοχής στα κοινά» στις αποβλακωμένες δημοκρατικές ψηφομάζες που αποτελούν τους θλιβερούς κομπάρσους μιας απατηλής και κάλπικης διαδικασίας η οποία διεξάγεται στα πλαίσια της παγκοσμιοποιημένης εμποροκρατίας και αποτελεί την απόλυτη εγγύηση για την ολοκληρωτική καταστροφή μιας κοινωνίας, δια της αναγορεύσεως των ηλιθίων σε άρχοντες, ήτοι, της απολύτου αντιστροφής της ιεραρχικής πυραμίδος, της εν τη κοινωνία φυσικής τάξεως!
Μαθητική ποδιά.. – ναί, εκείνη την βαθυκύανη υφασμάτινη περιβολή, πάντα πεντακάθαρη και καλοσιδερωμένη, με τον ολόλευκο γιακά της και την επίσης λευκή κορδέλα στα μαλλιά (για εμάς τα κορίτσια). Ποιός την θυμάται πια; Ακόμα και αυτοί πού την θυμούνται δέν επιτρέπουν στον εαυτό τους να την αναπολούν γιά να μή χαρακτηριστούν οπισθοδρομικοί. Θεωρήθηκε (ΣΣ: δικαίως, θα σχολιάζαμε…) “αντιδημοκρατικό” γνώρισμα καί κατάλοιπο αυταρχισμού η ομοιόμορφη ενδυμασία των μαθητριών και, ως ένα από τα πρώτα μέτρα της νωπής ακόμη σοσιαληστρικής επελάσεως, προέβησαν οι λαοπρόβλητοι εργολάβοι της β΄ φάσεως της μεταπολιτευτικής λαίλαπας εσπευσμένα στην εδυματολογική «απελευθέρωση» των παιδιών. Ένα μέτρο με μεγίστη (και παραγνωρισμένη) σημειολογική και πρακτική σημασία!
Ο Hajo Hermann (1913-2010) υπήρξε ένας εξαίρετος Γερμανός πιλότος της Luftwaffe, ο οποίος διακρίθηκε, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, για την απαράμιλλη γενναιότητά του ως διοικητής της Πολεμικής Αεροπορίας αλλά και για την καινοτόμο τακτική αεράμυνας που ανέπτυξε. Μετά τον πόλεμο ασχολήθηκε με την δικηγορία και δη με υποθέσεις πολιτικών δικαιωμάτων, αναλαμβάνοντας την υπεράσπιση πατριωτών και Αρνητών Ολοκαυτώματος, κατηγορηθέντων για παραβίαση των κατά της ελευθερίας του λόγου στρεφομένων γερμανικών νόμων. Μέχρι και τον θάνατό του, σε ηλικία 97 ετών, παρέμεινε απόλυτα πιστός στους συναγωνιστάς του, την κληρονομιά του και τα ιδανικά της νιότης του. 
Όσοι παρακολουθούν στενά την δραστηριότητα στα μ.μ.ε. είναι βέβαιον ότι έχουν επισημάνει μεταξύ των εκπροσώπων του δημοσιογραφικού κατεστημένου εκείνους τους κονδυλοφόρους που αποτελούν σταθερούς, συστηματικούς και συνήθως προκλητικούς, πολεμίους κάθε ιδέας που συνδέεται με τις έννοιες: φυλή, έθνος, πατρίδα, παράδοση, κλπ. Μεταξύ αυτών των δημοσιογραφικών ερπετών ασφαλώς συμπεριλαμβάνεται και μάλιστα πολύ ψηλά στην λίστα, ο προκλητικός Σταύρος Θεοδωράκης. Η εξέταση και μόνο της θεματολογίας των κακόγουστων ρεπορτάζ του, αρκεί για να αποκαλύψει τον ρόλο που έχει αναλάβει ως μόνιμος υποστηρικτής λαθρομεταναστών, γύφτων, σεξουαλικώς διεστραμμένων και κάθε παρακμία εντός της κοινωνίας.