Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[9]

Σήμερα 21η Ἰουνίου καὶ στὶς 12:13 μ.μ. ἀκριβῶς συμβαίνει τὸ κοσμικὸ φαινόμενο τοῦ θερινοῦ Ἡλιοστασίου, κατὰ τὸ ὁποῖον ἡ κλίσις τοῦ ἄξονος τῆς γῆς (23,44 μοῖρες) εὐνοεῖ βέλτιστα τὴν ηὐξημένην φωτεινότητα ἐπὶ τοῦ βορείου ἡμισφαιρίου μας, καθὼς τότε ὁ ἄξων διέρχεται διὰ τοῦ εἰς τὸ ἐπίπεδον περιηλίου τροχιᾶς ὑπὸ τῆς διακέντρου (ἡλίου-γῆς) ὁριζομένου καθέτου ἐπιπέδου καὶ ἡ ἐπὶ τοῦ ὁποίου προβολὴ παρουσιάζει ταλάντωσιν μεταξὺ + καὶ – 23,44 μοιρῶν (ὡς πρὸς τὴν ἐπὶ τὸ ἐπίπεδον περιφορᾶς κάθετον)  – κατὰ δὲ τὴν ἱερὰν ἀκριβῶς στιγμὴν τοῦ Ἡλιο-στασίου αὐτὴ ἡ (κατὰ τὸ κάθετον διακεντρικὸν ἐπίπεδον φαινομένη) προβολὴ τοῦ ἄξονος εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἄξων, διότι τότε ἀκριβῶς διασχίζει αὐτὸ τὸ ἐπίπεδον καὶ ἡ προβολὴ στιγμιαίως ἵσταται καὶ ἄρχεται πάραυτα κινουμένη ἀντιθέτως, πρὸς τὴν κάθετον θέσιν (0 μοῖρες), ὁπότε θὰ ἔχουμε τὴν φθινοπωρινὴν ἰσημερίαν.
       Βεβαίως καθ᾿ ἑαυτὴ ἡ κλίσις τοῦ γηίνου ἄξονος ὡς πρὸς τὴν ἐπὶ τὸ ἐπίπεδον περιφορᾶς της κάθετον παραμένει ἀναλλοίωτος·  διὰ τὴν ἀκρίβειαν μεταβάλλεται μακροσκοπικῶς (βραδύτατα)  μεταξὺ  21,8° καὶ 24,4° κατὰ τὸν λεγόμενον κύκλον τοῦ Milanković περιόδου 41 χιλιετιῶν.   


     Ἀντὶ ἄλλου ἀφιερώματος ἀναρτᾶται τὸ συναφὲς τοῦτο κείμενο τοῦ Ἴωνος Φιλίππου:
 
 
 

Η ΑΡΙΑ ΦΥΛΗ

 

 

Η Πολιτεία του Ήλιου

 

Αφήστε τα βιβλία και την Γη

και υψώστε το βλέμμα σας στον Ουρανό.

Εκεί θα δείτε τα Φύλα, τις Φυλές, την Πολιτεία.

Τα δύο Φύλα:

 ο Βασιλεύς Πατήρ Ήλιος-Απόλλων,

η Βασίλισσα Μήτηρ Σελήνη-Άρτεμις.

Τα τρία τέκνα τους οι τρεις Φυλές της Γαίας:

 Λαμπρή (Ηλιακή-Λευκή-Καυκασοειδής),

Ωχρή (Σεληνιακή-Κίτρινη-Μογγολοειδής),

Τεφρή (Χθόνια-Μέλαινα-Νεγροειδής).

Στην Πολιτεία,

Βασιλεύς-Πατήρ ο Ήλιος, γεννήτωρ του Φάους.

Βασίλισσα-Μήτηρ η Σελήνη, έσοπτρον του Φάους.

Τέκνα οι τρεις Φυλές της Γαίας, γόνοι του Φάους,

εκάστη κατά το μέτρο του Ηλιακού Λόγου που της αναλογεί.

 

Η Λαμπρή Φυλή τέκνο του Ηλίου, εκπομπός του Φάους.

Η Ωχρή Φυλή τέκνο της Σελήνης, ανακλαστήρ του Φάους.

Η Τεφρή Φυλή τέκνο της Γαίας, απορροφητήρ του Φάους.

 

Αίμα είναι το Πνεύμα των Φυλών

και η Αιμομειξία είναι Βέβηλη.

 

Εκείνοι που πιστεύουν πως κατάγονται από τον Πίθηκο

πράγματι κατάγονται από τον Πίθηκο.

 

Ό, τι δεν απαντά σε όλα,

δεν απαντά σε τίποτα.

 

Η Σβάστικα απαντά σε όλα

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Τουρκισμός: μία διαχρονικὴ ὑπαρξιακὴ ἀπειλὴ γιὰ τὸν Ἑλληνισμὸ καὶ οἱ ὀψίμως ἀγωνιοῦντες «ἀναλυτές» τῶν τουρκοκάναλων. Ἀντιφάσεις καὶ τραγικότητα.

Ενώ η κοινή γνώμη στην Ελλάδα κοντεύει να ξεχάσει ότι μαίνεται ένας φρικώδης πόλεμος στην Ουκρανία (ο οποίος δεν θέλει πολύ για να εξελιχθεί σε παγκόσμιο), έχει επίσης ξεχάσει τον (σχεδόν μονοθεματικά κυρίαρχο επί μήνες στα δελτία ειδήσεων) κορωνοϊό, έχει ξεχάσει την εξωφρενική ακρίβεια, έχει ξεχάσει ακόμα και την …Πισπιρίγκου, αίφνης αρχίζει όψιμα να αγωνιά ενώπιον της εικόνας μίας Τουρκίας που κλιμακώνει επικίνδυνα τις προκλήσεις της εναντίον της χώρας μας, αμφισβητώντας ανοιχτά την κυριότητα της Ελλάδος επί των νήσων του ανατολικού Αιγαίου, απαιτώντας πλήρη αποστρατιωτικοποίησή τους (εν όσῳ η ίδια διατηρεί τεράστιο αποβατικό στόλο στα μικρασιατικά παράλια έτοιμο να τα καταλάβει) και απειλώντας απροκάλυπτα με πολεμική επίθεση!

Αυτή η αδυσώπητη πραγματικότητα δεν είναι όμως καθόλου καινούρια! Ίσχυε με τον ίδιο τρόπο και τότε που ένας άλλος πρωθυπουργός (ο Κώστας Καραμανλής) χαριεντιζόταν με τους Τούρκους και έκανε κουμπαριές και γλέντια με τον Ερντογάν, όπως και τότε που ένας άλλος πρωθυπουργός (ο Γ. Α. Παπανδρέου) επίσης χαριεντιζότανε με τους Τούρκους και χόρευε ζεϊμπεκιές εν ονόματι της «ελληνοτουρκικής φιλίας»,  όπως και τότε που ένας άλλος πρωθυπουργός (ο Κων. Μητσοτάκης, πατέρας του νυν πρωθυπουργού) λάμβανε όλος χαρά και υπερηφάνεια το βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας «Ιπεκτσί», όπως και, πιο πρόσφατα, ήταν ένας άλλος πρωθυπουργός (ο Α. Τσίπρας) που δήλωνε ότι δεν χρειαζόμαστε στρατό και εξοπλισμούς, ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα, κ.λπ..

Η τουρκική απειλή εναντίον του Ελληνισμού είναι προαιώνια, διαχρονική και υπαρξιακή. Πρωτοεμφανίστηκε πίσω στο μακρινό 1071   [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἐτήτυμα Ψέγματα (9)

“Ψωμί, Παιδεία, Ἐλευθερία” – ἢ τὰ ἀκριβῶς ἄκρως ἀντίθετα;

 

Ἡ ἤδη προϋπάρχουσα σύγχυσις κι ἐπιμόλυνσις ἐννοιῶν καὶ ἰδεολογημάτων μετὰ τὴν ἐθνολετήριον Μεταπολίτευσιν τοῦ σημαδιακοῦ 1974, ἔχουσα ἔκτοτε ἀποχαλινωθῆ πλήρως καὶ καλπάσει ὀλεθρίως, οὕτω δὲ καὶ πολλαπλῶς προξενήσει ἀνήκεστον βλάβην εἰς τὸν νοῦν, τὴν ψυχὴν, τὸν λόγον καὶ τὴν ἐν γένει ὑγείαν τῶν θρηνωδῶς (αὐτο)ταλανιζομένων κατοίκων αὐτῆς τῆς χώρας, ἀποτελεῖ καὶ τὸ ῥιζικὸν αἴτιον τῆς ὁλικῆς καὶ ἐπὶ παντὸς χρεωκοπίας τῆς χώρας.

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[8]

Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

 

στιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας κατελείας μέγεθος χούσης,

δυσμένλόγχωρς κάστου τν εδν ν τος μορίοις, δρώντων κα οδι

παγγελίας, δι᾽ ἐλέου καφόβου περαίνουσα τν τν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν.

ριστοτέλους “Ποιητική”, Βιβλίο ΣΤ΄, 1449b 24-28

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Σαν σήμερα, στις 28 Μαΐου του 1924, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος ποιητής Ιωάννης Πολέμης

Σαν σήμερα, στις 28 Μαΐου του 1924, έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Έλλην ποιητής Ιωάννης Πολέμης. Ήταν μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της ποιητικής γενιάς του 1880 και ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην εποχή του. Το 1888 μοιράστηκε με τον Κωστή Παλαμά το πρώτο βραβείο στον Φιλαδέλφειο Διαγωνισμό ενώ τιμήθηκε με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών το 1918. Ως χαρακτήρ ήτο ευγενής, ευαίσθητος και ρομαντικός, “αιωνίως ερωτευμένος” όπως εύστοχα τον είχε χαρακτηρίσει ο Δημήτρης Χατζόπουλος που τον είχε επισκεφθεί στο σπίτι του για να του πάρει συνέντευξη. 

Τον αυθεντικό εθνικό προσανατολισμό του ποιητού και τα πηγαία πατριωτικά αισθήματα εκφράζει θαυμάσια το έξοχο και πασίγνωστο ποίημά του “Τί είναι η πατρίδα μας;” όπως και το “Σπασμένα Μάρμαρα” που αναδημοσιεύουμε κατωτέρω:[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἡ ὁμιλία Μητσοτάκη στὸ ἀμερικανικὸ κογκρέσο, ὁ κίβδηλος (καθεστωτικός) «πατριωτισμὸς» καὶ μία θλιβερὰ ἐπέτειος (29η Μαΐου).

Ζούμε αναμφιβόλως σε μία εποχή τελείας συγχύσεως εννοιών, αλλοιώσεως νοημάτων και πλήρους ιδεακού αποπροσανατολισμού, εποχήν κατά την οποία κυριαρχεί η έλλειψη έστω και στοιχειώδους ακεραιότητος στους χαρακτήρες και δη η απουσία προσωπικοτήτων που να διαθέτουν υπαρξιακό έρμα και άξονα πνευματικής κατευθύνσεως.

Μια εκ των πλέον στρεβλωμένων και κακοποιημένων ιδεών είναι, δίχως άλλο, η έννοια του «πατριωτισμού». Την οποία επικαλούνται σχεδόν άπαντες, καίτοι στην  πράξη την αναιρούν αυτοστιγμεί! Εξόχως χαρακτηριστικό παράδειγμα τοιαύτης αλλοιώσεως – για να κυριολεκτήσουμε, μνημείο αυταναιρέσεως –  υπήρξε η πρόσφατος «πανηγυρική» και πολυπαινεμένη ομιλία πρωθυπουργού της Ελλάδος στο αμερικανικό κογκρέσο, που θεωρήθηκε (από τα εγχώρια δημοσιογραφικά παπαγαλάκια αλλά και από την επιφανειακώς κρίνουσα κοινή γνώμη) ως «μεγάλη επιτυχία» του τελευταίου, δεδομένου του ευνοϊκού κλίματος που συνήντησε κατά τις επαφές του με σημαίνοντες παράγοντες του αμερικανικού κατεστημένου, ιδίως όμως έχοντας νωπές τις εντυπώσεις της άκρως ευμενούς υποδοχής της ομιλίας του υπό των μελών του αμερικανικού νομοθετικού σώματος.

 [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[7]

Ερχόμαστε πολύ αργά για τους θεούς και πολύ νωρίς για το Είναι!

Martin Heidegger

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΔΙΑΜΑΧΗ ΤΟΥ ΝΤΑΒΟΣ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ

μεσούσης τ ς ντολογικς παναστάσεως.

Αν ο Διαφωτισμός ορίζεται

ως το ιδεολογικό μωσαϊκό των ρευμάτων της Νεωτερικότητας συλλήβδην,

δηλονότι Εμπειρισμός και Ορθολογισμός, Ιδεαλισμός και Υλισμός,

Ωφελιμισμός και Θετικισμός, Φιλελευθερισμός και Σοσιαλισμός,

μετά την Οντολογική Επανάσταση

των Χάιντεγκερ, Χάιζενμπεργκ, Γκάιντελ

των ετών 39 – 43 Α.π. (1927- 1931),

ο Διαφωτισμός δεν είναι παρά ιδεολογικό σκύβαλο,

ένα περίψημα της Ιστορίας.

 

Η ιδεολογία εξωθεί προς ένα καρκινικό ιστορικό βηματισμό.

Ο ιδεολόγος είναι ο οπισθοβάτης της Ιστορίας

και τα πολιτικά κόμματα, καρκινικά ιδεολογικά αποτιτανώματα.

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[6]

Ο ΑΡΙΟΣ ΠΡΟ-ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΣ ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ ΤΟΥ ΜΥΘΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Γιατί ο υλιστής είναι υλιστής; Διότι είναι φιλοσοφικά αστοιχείωτος.
Στο ερώτημα: “Η μη-Ύλη υπάρχει;” Απαντά υπερηφάνως “Όχι!”
Δηλονότι, “το μη-Όν δεν υπάρχει”: Παρμενίδης από 2.500 ετών.
Άρα ο υλιστής είναι ένας δογματικός μεταφυσικός.
Γιατί ο υλιστής είναι φιλοσοφικά αστοιχείωτος;
Διότι μετά τον ανωτέρω συλλογισμό, παραμένει υλιστής.

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Οἱ ἄγνωστοι Γερμανοὶ “καμικάζι”…

“Ἀντὶ ἄλλου ἀφιερώματος στὴν σημαδιακὴ 20ὴ Ἀπριλίου, παρουσιάζουμε μιὰν ἡρωικὴ πτυχὴ τῆς τιτανομαχίας τῶν ὑπερασπιστῶν τοῦ Βερολίνου, ἐκτυλιχθείσης μεταξὺ 17ης καὶ 20ῆς Ἀπριλίου τοῦ 1945 κατὰ τοῦ προελαύνοντος Ἐρυθροῦ Στρατοῦ – ὅπου ἡ ἀναλογία μὲ τὸ ἐπίκαιρον δρᾶμα τῆς ἡρωικῆς Μαριουπόλεως καὶ τῶν ἀκαταβλήτων της ἐσχάτων ὑπερασπιστῶν (κυρίως τῆς AZOV) εἶναι προφανής…”

 

 

 

 

 

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[2]

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗΣ

“Ο μέγας σταθμός του στοχασμού στην μεσημβρία του Μυθικού πολιτισμού των Ελλήνων είναι ο μεγαλύτερος στοχαστής των αιώνων, ο Ηράκλειτος. Ο Ηράκλειτος βιώνει την ενότητα Λόγου και Κόσμου: “Ουκ εμού αλλά του Λόγου ακούσαντας ομολογείν σοφόν εστίν, Εν Πάντα είναι” (Diels, 50). [Λόγος+ Πάντα (Κόσμος)= Έν], Λόγος (Όντα-Υποκείμενα) και Κόσμος (Πράγματα-Αντικείμενα) είναι Έν. Στον στοχασμό του δεν υπάρχει η διάκριση Υποκειμένου-Αντικειμένου, τα Όντα και τα Πράγματα συντήκονται δημιουργώντας την Αντικειμενική Πραγματικότητα, το Είναι το οποίο είναι το φωτοστέφανο του Όντος. Η Ενότητα του Ηρακλείτου διαταράσσεται από την δογματική Ταυτότητα του Παρμενίδη. “Το γαρ αυτό Νοείν εστίν τε και Είναι”. Για πρώτη φορά στον στοχασμό Νοείν και Είναι, Λόγος και Κόσμος, Υποκείμενο και Αντικείμενο, ταυτίζονται μεν αλλά δεν συγκροτούν  Έν, μα  Διπλόη.  Το Είναι ως φωτοστέφανο των  Όντων εντός του οποίου λούονται τα Πράγματα σκοτίζεται και ανάμεσα τους παρεμβάλλεται η ανυπαρξία του Μηδενός. “Το μη-Όν δεν υπάρχει”. Είναι Δύο αλλά ταυτίζονται, οπότε η τεταραγμένη Αντικειμενική Πραγματικότητα Λόγου και του Κόσμου παραμένει παρούσα αλλά όχι αλώβητη…”

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]

Ἰωνικὰ ἀναλογίσματα, ὑπὸ Ἴωνος Φιλίππου[1]

 

ΑΠΟ ΤΟ “ΓΕΩ-ΕΓΩ” ΣΤΟ “ΘΕΟ-ΕΔΩ”, Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ

ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΩΚΕΝΤΡΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟΚΕΝΤΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ

“Μεταξύ των ετών 1927-1931 έλαβε χώρα στην Γερμανία η ούτω πως αποκληθείσα Οντολογική Επανάσταση, η οποία ήταν ομού επανάσταση Φιλοσοφική, Επιστημονική και Κοσμολογική. Δημιουργοί και φορείς της υπήρξαν τρεις μέγιστοι στοχαστές και επιστήμονες, οι οποίοι απεκάλυψαν στην Ευρώπη του Μεσοπολέμου τον συμπαντικό λόγο τους σχεδόν ταυτόχρονα. Ο Μάρτιν Χάιντεγκερ που με το έργο του “Είναι και Χρόνος” το 1927 ανέτρεψε την Μεταφυσική δύο και πλέον χιλιετιών από τον Πλάτωνα έως τον Νίτσε, ο Βέρνερ Χάιζενμπεργκ που με την Κβαντική Μηχανική το 1927 ανέτρεψε ριζικά την Κλασική Φυσική από τον Νεύτωνα έως τον Αϊνστάιν και ο Κουρτ Γκαίντελ (Kurt Gödel) που με το Θεώρημα Μη Πληρότητος υπερκέρασε οριστικά τις Αρχές της Λογικής από τον Αριστοτέλη έως τον Καντ….”

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ] 

Ὁμιλία Στεφάνου Γκέκα, Θεσσαλονίκη, Ἑαρινὴ Ἰσημερία 2022.

Προσεχῶς θὰ ἀνεβοῦν ἀποσπάσματα ἐκ τῆς εἰσαγωγικῆς ὁμιλίας ἀλλὰ καὶ τῆς ἐπακολουθησάσης συζητήσεως.

[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]