Στην Ρουμανία, ο λαός στον πρώτο γύρο εξέλεξε τον Calin Georgescu, στις πρόσφατες εκλογές, Ο Georgescu ήταν outsider. Τους βγήκε από το πουθενά. Έκανε την προεκλογική του καμπάνια κυρίως από το Tik – Tok! Χρησιμοποίησε δηλαδή μια πλατφόρμα την οποία δεν ήλεγχε το κράτος και έγινε έτσι εξαιρετικά δημοφιλής, κυριολεκτικά κάτω από την μύτη των συστημικών media. Το πολιτικό κατεστημένο αιφνιδιάστηκε. Αλλά φυσικά, δεν έκανε πίσω.
Αμέσως κατηγόρησε τον Georgescu για ακροδεξιό και εξτρεμιστή… Ταμπέλες εύκολες και διαθέσιμες για το σύστημα, αλλά πλέον κούφιες και άσφαιρες. Δηλαδή τι κι αν λένε ακροδεξιό τον Calin Georgescu, όταν εκείνος διατυμπανίζει ότι πρέπει να λογοδοτήσουν οι διεφθαρμένοι πολιτικοί; Τι κι αν τον λένε εξτρεμιστή όταν είναι εναντίον της διαμάχης με την Ρωσσία και θέλει να σταματήσει άμεσα τον πόλεμο στην Ουκρανία και φυσικά κάθε εμπλοκή της Ρουμανίας;
Μεταπολιτική είναι η πολυσύνθετος και πολυεπίπεδος φιλοσοφική μελέτη της πολιτειακής συνθέσεως των κοινωνιών, η θεωρητική πολιτική μελέτη της πολιτικής ή άλλως «η πολιτική της πολιτικής». Ευρύτερον, είναι η θεωρητική πολιτική μελέτη, αλλά συνάμα και η μέθοδος που αναλύει τις πολιτικές ιδεολογίες στην μορφολειτουργική διάστασή τους. Η έννοια της μεταπολιτικής αναφέρεται σε πολυάριθμες και ποικίλες μορφές μη πολιτικών δραστηριοτήτων, λειτουργουσών επιδραστικώς προς την κατεύθυνση της διαδόσεως ορισμένων ιδεών και αξιών, οι οποίες διαπλέκονται και συνθέτουν μίαν «κοσμοθεωρίαν».
Τα καραβάνια των προσφύγων του Λιβάνου ξεκίνησαν! Χάρις στις επιθέσεις των Εβραίων, που σιγοντάρονται από ΗΠΑ και τους λακέδες τους τύπου Κούλη… Ο οποίος Κούλης ενισχύει τις δομές υποδοχής τους στα νησιά μας ενώ εκ παραλλήλου φροντίζει να επιταχύνη την διαδικασία μεταφοράς των νυν ενοίκων τους στην ενδοχώρα, ώστε να υπάρξη χώρος υποδοχής των νέων καραβανιών μελλοντικών “συμπολιτών μας”! Μα ο Κούλης έχει διακηρύξει από την πρώτη στιγμή ότι η ατζέντα του είναι η αντινατιβιστική πολιτική. Κατά της εθνικότητος δηλαδή. Πιο απλά, κατά του Έθνους. Κι επειδή εδώ ένα μόνο έθνος σχετίζεται, ατζέντα του λοιπόν είναι ο πόλεμος κατά του Ελληνικού Έθνους. Και πρέπει να ομολογήσουμε ότι τα πάει περίφημα ο Κούλης μας!!! Όσοι τον έχουν εμμέσως ή αμέσως στηρίξει λοιπόν θα έχουν δύο επιλογές υπό εθνοκοινοτικόν καθεστώς: Είτε κρίνονται προδότες είτε ηλίθιοι και ακαταλόγιστοι, οπότε τους αφαιρείται κάθε δικαίωμα. Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του!
Το State Department των ΗΠΑ ή όπως θα το λέγαμε στην Ελλάδα Υπουργείο Εξωτερικών, έχει έναν όρο για να περιγράφει καθορισμένες δράσεις του, αυτό που λένε “transitional justice”. Αυτό βασικά σημαίνει ότι, μετά την ανάμειξη του State Department στην ανατροπή του καθεστώτος μιας χώρας, πρέπει να συλληφθούν όλοι οι αντίθετοι πολιτικοί, δικαστικοί, δημοσιογράφοι «ώστε να αποτραπεί η επανεμφάνιση κινδύνων για την δημοκρατία». Μην σας κάνει εντύπωση και μην θεωρείτε ότι κάτι τέτοιο εφαρμόζεται σε περιπτώσεις π.χ. κάποιων ακραίων αφρικανικών κρατών. Σήμερα που μιλάμε, η CIA χρηματοδοτεί μια σειρά από «ακαδημαϊκά περιοδικά» να πιέζουν την Πολωνική κυβέρνηση για να συλλάβει πολιτικούς από τα αντιπολιτευτικά προς τον Tusk κόμματα (PIS, Law and Order) αλλά και πολλούς δικαστικούς.
Αυτό ήταν. Κομήτης ήταν και πέρασε. Ναι, είχε μεγάλη και μακριά ουρά, αλλά πέρασε. Ναι, κάποιες στιγμές είχε και λαμπερή ουρά, αλλά… πέρασε.
Αυτό που έχουμε συνηθίσει να λέμε « ο χώρος» ή ο «πατριωτικός ή εθνικιστικός χώρος» στις τελευταίες ευρωβουλευτικές εκλογές, μας τελείωσε.
Στις μέρες μας, αυτός ο χώρος έσυρε τα υπολείμματα των δεκαετιών 1940-1970, μέσα από την ανήλια εποχή της μεταπολίτευσης. Μια πολιτική εποχή που δημιούργησε εκατοντάδες σοσιαλ-αριστερούς και κεντρο- δεξιούς πολιτικούς, ευθέως υπευθύνους για την κατάντια της χώρας, αλλά καμμίαν απολύτως πολιτική μορφή του εθνικιστικού χώρου. Μεγάλο πρόβλημα για το έθνος η ιδεολογική και πολιτική πενία των ημερών μας.
Η αποτίμηση του αποτελέσματος των προσφάτων ευρωεκλογών αφορά αφ’ ενός μεν την μεγάλη εικόνα, την γενική τάση που παρατηρείται στις περισσότερες χώρες της Ε.Ε., αφ’ ετέρου δε την περίπτωση της ελλαδικής πολιτικής σκηνής με τα ειδικά χαρακτηριστικά της.
Αυτό που συνέβη γενικώς στις χώρες της Ε.Ε. και ιδίως στις τρεις μεγαλύτερες σε πληθυσμό, σε οικονομική δύναμη και πολιτική εμβέλεια χώρες, ήτοι στην Γαλλία, στην Γερμανία και στην Ιταλία, είναι η άνοδος της λεγομένης «ακροδεξιάς», η οποία χαρακτηρίζεται από τα συστημικά μ.μ.ε. ως «πολιτικός σεισμός», που «προκαλεί μεγάλη ανησυχία»… (γιατί άραγε;).
Στην Γαλλία το κόμμα της Μαρίν Λεπέν κατήγαγε περιφανή νίκη με ένα εντυπωσιακό 32% έναντι 15% του κόμματος του προέδρου Μακρόν, ο οποίος, μη μπορώντας να παρακάμψει την εκλογική συντριβή του κόμματός του, ανακοίνωσε άμεσα την προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Στην Γερμανία το AfD ξεπέρασε το κυβερνῶν SPD (!) ερχόμενο δεύτερο, μετά τους χριστιανοδημοκράτες (πρώτο στα περισσότερα κρατίδια της πρώην ανατολικής Γερμανίας). Στην Ιταλία, το κόμμα «Αδέρφια της Ιταλίας» της Μελόνι εκτόξευσε την δύναμή του με ποσοστά τα οποία, αθροιζόμενα με την πολιτικώς συναφή «Λέγκα του Βορρά», πλησιάζουν το 40%. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Καθώς η Ελλάς έχει εισέλθει στην τροχιά των επικειμένων ευρωεκλογών, ήτοι των εκλογών για την ανάδειξη εκπροσώπων κάθε χώρας στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, εντείνεται όλο και περισσότερο η αίσθηση του πολιτικού αδιεξόδου στο οποίο έχει περιέλθει όλη η Ευρώπη· ενός αδιεξόδου που συνδέεται άμεσα με την ίδια την ιδρυτική κυρίαρχη ιδεολογία, τον πολιτικοοικονομικό προσανατολισμό και τους (περίπου δικτατορικούς) θεσμούς της ψευδεπιγράφου «Ευρωπαϊκής Ενώσεως» (που όλο και περισσότερο ομοιάζει με την, αλήστου μνήμης, Σοβιετική Ένωση…), μίας ενώσεως θεμελιωμένης σε οικονομίστικη-υλιστική βάση, θεμελιωμένης στο ιδεολογικό βάθρο του Διαφωτισμού, στα δόγματα του ρασιοναλισμού, του λιμπεραλισμού και του εξισωτισμού, δυνάμει των οποίων κατακρημνίζεται προς την προοπτική της γκρίζας ομογενοποιήσεως, ήγουν, της απαλείψεως του εθνοπολιτισμικού πλούτου, της ετερότητος και ποικιλότητος των ιστορικών ευρωπαϊκών εθνών και των ιστορικών ταυτοτήτων με τις οποίες αυτά τα έθνη είναι εγγενώς ταυτόσημα – και, ακόμη περισσότερο, στην βάση του εφιαλτικού «Σχεδίου Kalergi», καθώς έχει ανοίξει διάπλατα τις πύλες της στα απειράριθμα στίφη των κάθε λογής αλλοφύλων-εποίκων (δήθεν «προσφύγων»), που εισβάλλουν κι εγκαθίστανται μαζικώς στην Ευρώπη, μεταβάλλοντας άρδην την βιολογική της βάση και την πολιτισμική της υπόσταση!
Βλέπουμε λοιπόν μία €.€., που ομοιάζει με έναν άγαρμπο και κλυδωνιζόμενο οικονομικό γίγαντα (με την άλλοτε οικονομική ισχύ της να φθίνει πλέον δραματικώς…), να στηρίζεται σε σαθρά πολιτικά πόδια ένεκα της καταφανούς απουσίας ευρωπαϊκής ηγεσίας, εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής αμύνης (βλέπε απροθυμία δημιουργίας ευρωπαϊκού στρατού απεξαρτημένου από την αμερικανονατοϊκή κηδεμονία), καθιστάμενη απλώς ένα χρήσιμο γρανάζι στον παγκόσμιο μηχανισμό διεθνούς υποτελείας, που ενορχηστρώνει (μεταπολεμικώς) ο υπερατλαντικός πάτρων της Ευρώπης, οι ΗΠΑ.
Η αυτοκαταστροφική πολιτική στην οποία εξωθήθηκε η Ε.Ε. από τις ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας (αλλά και του ιδίου της εαυτού, δίκην μπούμερανγκ), μαζί με την παθητική κι ενεργό συνέργεια της Ε.Ε. στην εισβάλλουσα αφροαραβική πλημμυρίδα δείχνουν ξεκάθαρα τον πολιτικό νανισμό αλλά και την ουσιώδη εγγενή αντι-ευρωπαϊκότητα της €.€. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Και ξαφνικά η κυβέρνηση ανακάλυψε την …πυρίτιδα – συγγνώμη, την σχολική βία και τον εκφοβισμό, κοινώς, το «bullying». Και σπεύδει με τρόπο βαρύγδουπο, εν μέσω τυμπανοκρουσιών, με προεξάρχοντα τον υπερτιμημένο μπουλούκο-τεχνοκράτη υπουργό παιδείας, Πιερρακάκη, να ανακοινώσει νέα μέτρα, κανονισμούς και ποινολόγια, λειτουργία πλατφορμών και επιτροπών «ειδικών», προκειμένου να πατάξει τάχα το ανησυχητικό αυτό φαινόμενο κοινωνικής παθογένειας το οποίο εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα, εμφανίζοντας εκπληκτική συχνότητα κρουσμάτων και ανησυχητική ένταση επεισοδίων σε παιδιά και εφήβους, εντός και εκτός σχολείων, με την δράση συμμοριών νεαρών κακοποιών, οπαδικών χουλιγκάνων που συγκρούονται μέχρι θανάτου, με τον πολλαπλασιασμό της καταστροφικής μανίας βανδάλων και αλητών κάθε λογής και παραλλαγής.
Μία διογκούμενη μάζα από απειράριθμους τσόγλανους κατακλύζει την χώρα, ιδίως τα αστικά κέντρα. Η αναίδεια, το θράσος, η σαδιστική μοχθηρία, η μηδενιστική καταστροφή, η χλεύη και απαξίωση των πάντων, η βία και η επιθετικότητα, όλα μαζί αποτελούν τυπικά ανθρωπολογικά γνωρίσματα της συγκεκριμένης συνομοταξίας «νεολαίων», αυτού του απροσδιόριστου εσμού των τσόγλανων. [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η Σουηδή επίτροπος Εσωτερικών Yποθέσεων και Μεταναστεύσεως της Ε.Ε. Ylva Johansson, σημαίνον στέλεχος του σουηδικού σοσιαλοδημοκρατικού κόμματος, εξηγεί απροκάλυπτα το σχέδιο αντικαταστάσεως των Ευρωπαϊκών πληθυσμών από μετανάστες προερχόμενους από όλα τα μέρη της γης.
Είναι το συχνότερο είδος ψευδο-εθνικισμού τον οποίον πρεσβεύουν συνήθως (αλλά όχι μόνον) άτομα χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και περιορισμένων γνώσεων, με ανύπαρκτη ή παιδαριώδη πολιτική σκέψη και τα οποία θεωρούν ότι έχουν πράξει το καθήκον τους και έχουν ήσυχη την συνείδησή τους με την κατά κόρον εκτόξευση συνθημάτων του τύπου «Ζήτω ο Εθνικισμός», «Ζήτω η Ελλάδα», «Ζήτω το Έθνος», «Κάτω οι πολιτικοί», «Οι προδότες στο Γουδί», «Λαός, Στρατός, Εθνικισμός» κλπ. Η πολιτική τους δραστηριότητα εξαντλείται σε προεκλογικές περιόδους, σε επιθέσεις και ύβρεις στο Διαδίκτυο εναντίον εκείνων που θεωρούν ότι δεν είναι «εθνικιστές» και «πατριώτες», είναι απόλυτοι στις δηλώσεις τους και απορρίπτουν ασυζητητί κάθε αντίθετη (ή νομίζουν ότι είναι τέτοια) τοποθέτηση. Η ιδεολογία τους είναι συγκεχυμένη, συχνά με απόψεις αλληλοσυγκρουόμενες, αντιφατικές και κυρίως έχουν πάντα δίκιο. Υπενθυμίζω ότι μία από τις βασικές θέσεις του Εθνικισμού στο θέμα της Ηγεσίας είναι η διακυβέρνηση της χώρας από την «πνευματική αριστοκρατία» δηλ. από άτομα συνειδητοποιημένα (= που γνωρίζουν σε βάθος τον εαυτό τους, έχουν σαφή επίγνωση των δυνατοτήτων και των αδυναμιών τους, αλλά και των επιδιωκόμενων στόχων τους) και επομένως συνειδητά (= που έχουν επίγνωση των πράξεών τους, των υπαρχουσών πολιτικο-κοινωνικών συνθηκών, αλλά και του συσχετισμού δυνάμεων και αγωνίζονται επιτελούντες έργο επειδή πιστεύουν βαθιά στην αποστολή τους) και τα οποία χαρακτηρίζονται από το υψηλό πνευματικό και μορφωτικό επίπεδό τους, την ανιδιοτέλεια και ηθική ακεραιότητά τους, σε αντίθεση με την «αριστοκρατία» του χρήματος που πρεσβεύουν τόσο ο κλασσικός φιλελευθερισμός, όπως και ο νεοφιλελευθερισμός, όσο και ο συρφετός των λεγόμενων «φιλελέφτ» νεοταξιτών ή την κυριαρχία των «λαϊκών στρωμάτων» του «προλεταριάτου» (στην πραγματικότητα, των οπαδών, μελών και στελεχών του κομμουνιστικού κόμματος) των μαρξιστών-λενινιστών και των μεταλλαγμένων νεομαρξιστών.
Πόσο; Πόσο κρατά το κλάψιμο του νεκρού; Ο αποχαιρετισμός; Ο αποδεσμευτικός λόγος;
Γιατί ναι, όλα τα παραπάνω είναι το μοιρολόι. Και βεβαίως και αποδεσμευτικός λόγος. Τον κλάψαμε, τον τραγουδήσαμε, άντε παραπέρα τώρα γιατί σα πολλά μας τα ‘πες… Τι;;;
Ναι, ακριβώς αυτό!
Ο μεταπολιτευτικός «πατριωτικός» χώρος, πέθανε. Επιτέλους!
… Η κινητήριος δύναμις όλων των παρομοίας ψυχοσυνθέσεως περιθωριακών ομάδων είναι το μίσος· και οι «φιλόζωοι» δεν αποτελούν εξαίρεση. Το μίσος τους απέναντι στον άνθρωπο, ένα μίσος που πηγάζει από εσωτερικά κενά, ελλείμματα και συμπλέγματα, είναι η φλόγα που τους κρατάει ζωντανούς. Η αγάπη που δήθεν προσφέρουν στα ζώα δεν είναι τίποτε άλλο από μια μεταμφίεση του μίσους τους προς τους ανθρώπους, μιας και όσοι αληθινώς αγαπούν τα ζώα, στο μέτρο και κατά τον τρόπο που κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό, επιδεικνύουν τελείως διαφορετική συμπεριφορά από τους ψυχοπαθείς μισανθρώπους που αυτοδιαφημίζονται ως «φιλόζωοι». [ΣΥΝΕΧΕΙΑ]