Μέσα στην πλημμυρίδα της επικαιρότητος είναι κάποια περιστατικά που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν δευτερεύοντα ή επουσιώδη, τα οποία ωστόσο αποκαλύπτουν μεγάλες αλήθειες για την κατάντια της παρηκμασμένης και διεστραμμένης νεοελληνικής κοινωνίας. Ποιο είναι το περιστατικό; Αλητήριοι αριστεριστές φοιτητές ανακαλύπτουν ότι ο αντιπρύτανης του Α.Π.Θ. Γιάννης Τζιφόπουλος, σε ανύποπτο χρόνο και συγκεκριμένα κατά την διάρκεια μιας παλαιάς συνέντευξής του σε τηλεοπτικό κανάλι τοπικής εμβέλειας (Δίον tv) είχε διατυπώσει κάποιες κάπως ασυνήθιστες απόψεις-φράσεις υπέρ μιας πιο αυστηρής θεσμικής διαχείρισης της διοίκησης των πανεπιστημίων και πάταξης του φαινομένου της ασυδοσίας των αναρχοκομμουνιστικών φοιτητικών νεολαιών που κάνουν ό,τι θέλουν στα πανεπιστήμια…
Φέτος για ακόμη μία χρονιά θα ακούσουμε και θα δούμε αφιερώματα και επετειακές εκδηλώσεις αφιερωμένες στα προ 40 ετών διαδραματισθέντα, ὴ μάλλον κυρίως στα εντέχνως προβαλλόμενα ως διαδραματισθέντα, στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο τον Νοέμβριο του 1973. Η αλήθεια είναι ότι, λόγω και της παρούσης δυσπραγίας του και της βαθμιαίας αποφθοράς της δυναμικής του ολεθρίου και τρισαθλίου κοινοβουλευτικού θιάσου, του οποίου το «Πολυτεχνείο» προπαγανδίζεται ως ο … «ηρωικός προάγγελος», η ένταση της προπαγάνδας θα είναι μειωμένη εν σχέσει προς παλαιότερα χρόνια, ενώ αδιάφορη θα είναι πιθανότατα και η στάση της πλειονότητος των πολιτών.
Ο κίνδυνος επιταχύνσεως του εκφυλισμού των Ευρωπαϊκών λαών και κατ’ επέκταση αυτού η υπογεννητικότητα, η φυλετική επιμειξία και η πλήρης πολιτισμική αλλοτρίωση δεν βρίσκεται πλέον προ αλλά εντός των πυλών. Η διαστροφή της επιβαλλομένης μείξεως με αλλόφυλες πλημμυρίδες, κυρίως στις «προηγμένες» χώρες του Βορρά, καθώς και η υποταγή στην επιθετική πολιτική των σκοταδιστικών Σουνιτικών Ισλαμικών κέντρων σε ολόκληρη την Ευρώπη, αποτελούν ακραία σημάδια όχι απλής αδυναμίας λόγω γηράνσεως αλλά συντονισμένης εκφυλιστικής αφανίσεως του Λευκού Ανθρώπου και του Πολιτισμού αυτού, σχεδόν αυτοχειριασμού. Ανάμεσα στις ποικίλες μορφές αντιδράσεως σε αυτόν τον ανηλεή πόλεμο ένδοθεν διαλύσεως έχει εμφανισθεί εντόνως το τελευταίο διάστημα το ρεύμα των λεγομένων «ταυτοτικών κινήσεων» το οποίο, ξεκινώντας από την Γαλλία, έχει κατορθώσει να επεκταθεί σε αρκετές χώρες της Ευρώπης.
Τις ρίζες αυτών των κινήσεων στην μεταπολεμική Ευρώπη θα πρέπει να τις αναζητήσουμε κυρίως σε δύο προσωπικότητες οι οποίες επηρέασαν, έπλασαν και διαμορφώνουν ακόμη τον λεγόμενο χώρο της νέας δεξιάς στην Γαλλία. Μία δεξιά η οποία βέβαια ουδεμία σχέση έχει με την εγχώρια αντίστοιχη κατ’ όνομα και μόνον «δεξιά». Πρόκειται για τον Alain de Benoist και τον Guillaume Faye. Κύριοι θεωρητικοί της ομάδος GRECE (Groupement de recherché et d’ etudes pour la civilisation Europeenne) και της Nouvelle Droite, εξέδωσαν ή συμμετείχαν σε πληθώρα περιοδικών, βιβλίων, συνεδρίων και κινήσεων κατά βάση θεωρητικών για την διαμόρφωση της σκέψεως και εν συνεχεία της πολιτικής προς μία Ευρώπη των Εθνών. Και ο μεν πρώτος παραμένει ακόμη στα ίδια επίπεδα αποστασιοποιήσεως από τον ακτιβισμό, ενῷ ο G. Faye αποτελεί ένα νέο κέντρο πολιτικού ακτιβισμού. Ειδικώς με το βιβλίο του «Αρχαιοφουτουρισμός», όπου αναζητά τον συγκερασμό της αρχαιότητος με τον σύγχρονο κόσμο, πέτυχε να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει προς τον ακτιβισμό αρκετές ομάδες.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Οι εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις φαίνεται ότι επιταχύνονται μετά τα πρόσφατα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Αν και η κακόγουστη αυτή (ετησίως επαναλαμβανόμενη) πολιτική «φιέστα» διήρκεσε μόνον λίγες ημέρες, τα αποτελέσματά της θα διαρκέσουν μάλλον περισσότερο, αφού οι μεγαλόστομες εξαγγελίες εκ μέρους των δημοκόπων πολιτικάντηδων (δεξιών και αριστερών) που παρήλασαν από το πανηγύρι της Δ.Ε.Θ., φαίνεται ότι αναστάτωσαν τον, υπερφορολογούμενο εδώ και μία πενταετία, λαό, του οποίου τα αντανακλαστικά αποδεικνύεται ότι ενεργοποιούνται κυρίως σε οικονομικού χαρακτήρα ερεθίσματα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να συμβαίνει διαφορετικά, όταν το «καπιταλ-δημοκρατικό» σύστημα έχει σχεδόν δημεύσει την ακίνητη περιουσία των φορολογουμένων; Έτσι, η αδίστακτη αριστερή αντιπολίτευση άδραξε την ευκαιρία, υποσχόμενη φαινομενικά «λαγούς με πετραχήλια», ουσιαστικώς όμως προτείνοντας «λύσεις» που δεν αποτελούν παρά επίσης δήμευση της ακίνητης περιουσίας των πολιτών, με μόνη διαφορά ότι η αριστερής εμπνεύσεως συνταγή δημεύσεως θα γίνει με κρατικό μανδύα, ενώ στην πρώτη περίπτωση (στο «δεξιό» μοντέλο) θα συνέβαινε πρωτίστως μέσω των «τραπεζικών ιδρυμάτων». Υποσχέθηκε ο «αξιότιμος αρχηγός της αντιπολίτευσης» όπως αρέσκονται κάθε τόσο να τον αποκαλούν τα μέσα μαζικής «ενημερώσεως» (:εξαπατήσεως), μία νέα «χρυσή εποχή» παροχών, δίνοντας ως ένας νέος «Ανδρέας», πλουσιοπάροχες αμοιβές σε όλους ανεξαιρέτως (αφού άλλωστε … «λεφτά εξακολουθούν να υπάρχουν»), χαρίζοντας δάνεια με ένα νέο, κομμουνιστικού τύπου, «σύστημα σεισάχθειας». Στην πραγματικότητα βεβαίως, το μόνο που πρόκειται να δώσει στις ψηφομάζες, εάν αυτές τον αναδείξουν ποτέ πρωθυπουργό της χώρας, είναι φρούδες ελπίδες και κενές υποσχέσεις – εγγύηση συνέχισης της κατρακύλας ως τον έσχατο πάτο!
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Η εν μέσω θέρους δρομολόγηση της ψήφισης του αθλίου αυτού αντεθνικού νομοθετήματος, που ουσιαστικά επισημοποιεί την θεσμοθέτηση αδικημάτων γνώμης, έχει ως προφανή σκοπό να προλάβει πιθανές λαϊκές αντιδράσεις αφού, ως γνωστόν, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και δη του Αυγούστου, οπότε τα «μπάνια του λαού» βρίσκονται στο ζενίθ, η απόλυτη παραλυσία της κοινής γνώμης μπορεί να θεωρείται δεδομένη μια και τα κοινωνικά αντανακλαστικά βρίσκονται στο ναδίρ…
Παρακολουθώντας κάποιος την, σφετεριζόμενη τα αθλητικά ιδεώδη, τηλεπανήγυρι εν ονόματι “MUNDIAL 2014”, είναι αδύνατον να έχει διαφύγει της προσοχής του το πομπώδες και πολλάκις προβαλλόμενο στις διαφημιστικές πινακίδες μήνυμα “SAY NO TO RACISM”, εναλλασσόμενο φυσικά με έτερα διαφημιστικά μηνύματα διεθνών κερδοσκοπικών οργανισμών.
Η προφανής επιδίωξις του συγκεκριμένου μηνύματος, εμφανιζομένου ανελλιπώς επί των τηλεοπτικών δεκτών και “διανθισμένου” από εμβόλιμες “εικαστικές” εικόνες ημίγυμνων γυναικείων οπισθίων και θλιβερών γραφικών καρικατούρων του φιλοθεάμονος κοινού, αποσκοπεί φυσικά στον ενσυνείδητο πνευματικό καταναγκασμό των τηλεθεατών προς τα κελεύσματα της κραταιάς παγκοσμιοποητικής ολιγαρχίας.
[ΣΥΝΕΧΕΙΑ]
Απτόητος συνεχίζει ο ισραηλινός στρατός τον βομβαρδισμό της λωρίδος της Γάζας στην Παλαιστίνη, παρά τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες – κυρίως αμάχους, γυναίκες και παιδιά – στο πλαίσιο μίας δυσαναλόγου κλίμακος στρατιωτικής επιχειρήσεως εκφοβισμού και γενοκτονίας, ως απάντηση στον συμβολικό και κατ’ ουσίαν αναίμακτο βομβαρδισμό ισραηλινών εδαφών από την Χαμάς, με μικρού και μέσου βεληνεκούς πυραύλους μικρής ισχύος, που σπανίως επιφέρουν ανθρώπινες απώλειες. Γιατί όχι, διερωτώνται οι εβραίοι στο Ισραήλ και ανά τον κόσμο. Η αντίδραση της διεθνούς κοινότητος απέναντι στις φρικαλεότητες των σιωνιστών υπήρξε, ως συνήθως χλιαρή, σε αντίθεση με άλλες περιπτώσεις
Τείνει να εξελιχθεί σε ρουτίνα που σχεδόν παύει πλέον να προκαλεί έκπληξη ακόμα και σε όσους, εις πείσμα της γενικευμένα αποβλακωτικής και αποπροσανατολιστικής λειτουργίας του ποδοσφαιρικού θεάματος που, μεσούντος του θέρους, βρίσκεται στο ζενίθ του, επιμένουν να παρακολουθούν τα πολιτικά τεκταινόμενα. Αναφερόμαστε στο κολοσσιαίων διαστάσεων σκάνδαλο, δίπλα στο οποίο τα απειράριθμα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα διαφθοράς του φαύλου μεταπολιτευτικού καθεστώτος ωχριούν! Πρόκειται για το σκάνδαλο του απολύτου εξευτελισμού του σημαντικότερου πολιτειακού θεσμού, του θεσμού της δικαιοσύνης. Της δικαιοσύνης που άλλοτε εθεωρείτο αδέκαστη και ακεραία – ύστατο καταφύγιο του κάθε αδικουμένου πολίτου απέναντι στην αυθαιρεσία των πολιτικά ή οικονομικά ισχυρών. Αποτελεί βέβαια γεγονός ότι εδώ και χρόνια η ελληνική δικαιοσύνη εμφάνιζε ρωγμές, ότι πολλαπλασιάζονταν τα σημάδια σήψεως (χρηματισμοί, σκοπιμότητες, κυκλώματα, κλπ), σημάδια σήψεως ανάλογα με αυτά που μαστίζουν την σύγχρονη ελληνική κοινωνία εν συνόλω. Υπήρχε ωστόσο η υποψία, ή μάλλον, η (ψευδ-)αίσθηση ότι, καίτοι η κορυφή της δικαστικής ιεραρχίας διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση (άρα είναι εξ ορισμού ευάλωτη στις όποιες πιέσεις της εκτελεστικής εξουσίας), η συντριπτική πλειονότης των δικαστών ίστατο εν τούτοις στο ύψος του καθήκοντός της, διατηρώντας ένα στοιχειώδες επίπεδο αμεροληψίας, ευσυνειδησίας και ακεραιότητος, όπως επέβαλλε αυτός ο κρίσιμος θεσμικά ρόλος. Τα όσα όμως συνέβησαν τους τελευταίους μήνες – και εξακολουθούν να συμβαίνουν, παρά τις συντριπτικές (ακούσιες) αποκαλύψεις που μεσολάβησαν, δια στόματος του (έως πρό τινος γραμματέως του υπουργικού συμβουλίου και επί δεκαετίες στενού συνεργάτου του θλιβερού πρωθυπουργού) Μπαλτάκου – απέδειξαν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι ο θεσμός της δικαιοσύνης είναι όχι απλώς ένας ακόμη θεσμός που διέρχεται κρίση, αλλά
Ολοκληρώθηκαν οι ευρωεκλογές καθώς και ο β΄ γύρος των αυτοδιοικητικών εκλογών. Άφθονα τα δεδομένα – πλούσια τα συμπεράσματα. Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς! Όπως ήταν αναμενόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ απέσπασε το μεγαλλίτερο ποσοστό των ψήφων, αν και ουσιαστικά σημείωσε πτώση σε σχέση με τα ποσοστά του κατά τις προηγούμενες (βουλευτικές) εκλογές, δείχνοντας ότι, παρά την εξοντωτική για τα λαϊκά στρώματα μνημονιακή πολιτική της κυβερνήσεως και την προφανή διάθεση των πολιτών για αποδοκιμασία της, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να επωφεληθεί αποτελεσματικώς από την γενική αντικυβερνητική δυσαρέσκεια και να την κεφαλαιοποιήσει πολιτικά.[…]
Μέσα στη γενικότερη μαυρίλα της εποχής, εντοπίσαμε μία ενδιαφέρουσα είδηση που, αν μη τι άλλο, αποτελεί ευχάριστη έκπληξη, καθώς συνιστά σαφή ένδειξη ότι σημαντική μερίδα του ελληνικού λαού, παρά την συστηματική πλύση εγκεφάλου που υφίσταται από την καταιγιστική οπτικοακουστική προπαγάνδα των κρατούντων μ.μ.ε. του Συστήματος, διατηρεί αξιοσημείωτη οξυδέρκεια και καχυποψία απέναντι στα όσα οι αφέντες της «ενημέρωσης» του σερβίρουν ως «αλήθεια». Πρόκειται για τα στοιχεία μίας ερεύνης που θα μπορούσε να περιγραφεί ως το παγκόσμιο «βαρόμετρο» του αντιεβραϊσμού. Σύμφωνα με τα στοιχεία της διεθνούς αυτής ερεύνης, φαίνεται ότι, την πρώτη θέση στην Ευρώπη σε επίπεδα εκφράσεως του αντισημιτισμού (αντισιωνισμού) καταλαμβάνει η Ελλάδα! Παραθέτουμε, εν συνεχεία, αυτούσιο το σχετικό δημοσίευμα: (πηγή: http://www.lifo.gr) […]
